Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018 στις 12.00
Συγκέντρωση-πορεία για τη δολοφονία της Ελένης Τ.
Λίγα λόγια με αφορμή τη δολοφονία στη Ρόδο
Στις 28 Νοεμβρίου, βρίσκεται νεκρή η 21χρονη Ελένη Τ. σε παραλία της Ρόδου. Έπειτα από το βιασμό και την κακοποίησή της, οι δολοφόνοι της, την δένουν και την πετούν ημιθανή στη θάλασσα, απ' όπου και ανασύρεται νεκρή.
Η υπόθεση αυτή δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο γεγονός. Ανήκει στο ευρύτερο πλαίσιο έντασης της έμφυλης βίας και του σεξισμού. Δηλαδή, όλων εκείνων των αντιλήψεων, οι οποίες υποβιβάζουν τη γυναίκα σε αντικείμενο προς χρήση, με το βιασμό, να αποτελεί την αγριότερη έκφραση κυριαρχίας του άντρα πάνω στη γυναίκα.
Αντιλήψεις, που δεν παράγονται αυθόρμητα από αυτούς που ανήκουν στον πάτο της κοινωνικής και ταξικής πυραμίδας, αλλά αντίθετα, καλλιεργούνται και διαχέονται, από αυτούς που ανήκουν στα ανώτερα στρώματα αυτού του κόσμου. Δηλαδή, από την κυριαρχία, αποτελώντας προϊόντα της οργανωμένης επιχείρησης εκφα-σισμού της κοινωνίας. Μια επιχείρηση, που έχει ως αποτέλεσμα, την αφύπνιση των πιο συντηρητικών κοινωνικών αντανακλαστικών, όπως συνέβη με τη δολοφονία και το λιντσάρισμα του οροθετικού, ακτιβιστή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας Ζακ/Zackie Oh, καθώς και με τη δολοφονία του εργάτη γης Petrit Zifle από φασίστα, στην Κέρκυρα.
Βασική αρχή του καπιταλιστικού συστήματος, είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Οι ιεραρχικά δομημένες σχέσεις που παράγει αυτή η βασική αρχή ανισότητας και ανελευθερίας, διαχωρίζουν τις κοινωνίες με βάση την ταξική θέση, την εθνική καταγωγή, το χρώμα του δέρματος, τη σεξουαλικότητα, το φύλο. Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο λίθο του κόσµου της εξουσίας και βασικό στοιχείο κοινωνικής αναπαραγωγής του. Όπως και κάθε μορφή εξουσίας, υπάρχει, καλλιεργείται και επιβάλλεται σε κάθε επίπεδο της καπιταλιστικής οργάνωσης της ζωής. Και με αυτόν τον τρόπο, η κυριαρχία επιχειρεί να κατακερματίσει το σώμα των καταπιεσμένων, ώστε αυτό, να σταθεί αδύναμο να της αντιπαρατεθεί.
Η επίθεση στη θηλυκότητα των γυναικών, αποτελεί μια προσπάθεια υπενθύμισης της γυναικείας τους φύσης, ως κάτι που τις διαχωρίζει από τους άντρες. Κάτι, βάσει του οποίου μπορούν να καταπιεστούν και να βασα-νιστούν περαιτέρω. Η έμφυλη καταπίεση, δεν είναι διαχωρισμένη από το σύνολο των υπόλοιπων μορφών κατα-πίεσης, που απορρέουν από τη δομή και τη λειτουργία του κυρίαρχου συστήματος.
Στην εποχή της απογείωσης της επίθεσης του κράτους και των αφεντικών, οι βασικοί πυλώνες συγκρότησης του κόσμου της εξουσίας, επιχειρούν να μεταφέρουν τη σήψη του κρατικού, καπιταλιστικού και πατριαρχικού τρόπου οργάνωσης στην κοινωνία. Όσο βαθαίνει η κρίση, η επίθεση που δεχόμαστε σε όλα τα πεδία εντείνεται. Μαζί της, εντείνονται και οι σύγχρονες εκδηλώσεις της πατριαρχίας, όπως η έξαρση της έμφυλης βίας.
Τα συνεχώς αυξανόμενα παραδείγματα είναι σαφή. Πηγαίνοντας μερικά χρόνια πίσω, στο 2012, με την διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, σε μια περίοδο μηδενικής ανοχής για το κράτος και εξόντωσης όποιου περισσεύει, φτάνοντας στην καταδίκη της 22χρονης γυναίκας στην Κόρινθο που υπερασπίστηκε τον εαυτό της απέναντι στο βιαστή της, στις αθωώσεις δουλεμπόρων και βιαστών στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, στο θάνατο των 3 μεταναστριών στα σύνορα του Έβρου και στην πρόσφατη καταδίκη της καθαρίστριας από το Βόλο, θα δούμε πως μεσολαβούν χιλιάδες καθημερινά παραδείγματα, θεσμικής ή μη, βίας κατά των γυναικών σε διάφορα πεδία. Οι δεκάδες βιασμοί, οι εξευτελισμοί και η περαιτέρω επίθεση σε γυναίκες αγωνίστριες σε κατασταλτικές επιχειρήσεις, οι ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας των γυναικών, οι απολύσεις εγκύων, το δουλεμπόριο και η καταναγκαστική πορνεία (trafficking), είναι μόνο κάποια από αυτά, όπως αποκρυσταλλώνονται στον σύγχρονο κόσμο.
Για εμάς, ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσµά της πατριαρχίας, αποτελεί αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέμισµα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Αναγνωρίζοντας, πως η ελευθερία ούτε χαρίζεται, ούτε παραχωρείται, αλλά κατακτιέται μέσα από τους ίδιους τους αγώνες, επιλέγουμε να οργανωθούμε και να συλλογικοποιηθούμε -ως γυναίκες και ως αναρχικές- και να αγωνιστούμε όλες μαζί, με τους εργάτες, τους ανέργους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, να ενώσουμε τις φωνές και τη δράση μας απέναντι στους καθημερινούς μας δυνάστες, σε όλο τον κόσμο, με όραμα μια κοινωνία ισότητας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας και αλληλεγγύης. Γιατί, η εξάλειψη της έμφυλης βίας, περνάει μέσα από την εξάλειψη του σάπιου κόσμου της πατριαρχίας, του κράτους και του κεφαλαίου και την οικοδόμηση αυτού της γυναικείας χειραφέτησης, της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και της αναρχίας.
ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑΣ, ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ
ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
enantiastinpatriarxia@gmail.com
πηγή : https://prwtovouliagynaikwn.wordpress.com/201…
πηγή : email που λάβαμε στις 12 Δεκέμβριος 19h
Πορεία για τη δολοφονία της Ελένης Τ.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΗΤΑΝ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ
Είναι 28 Νοεμβρίου όταν από τον μιντιακό αέρα γίνεται γνωστή μία ακόμη γυναικοκτονία. Εκείνη της Ελένης Τοπαλούδη. Η νεαρή κοπέλα βιάζεται, ξυλοκοπείται άγρια και τελικά δολοφονείται από τους Μανώλη Κούκουρα και Αλέξανδρο Λουτσάι, γιατί δεν δέχθηκε να συνευρεθεί μαζί τους. Ένα ακόμη περιστατικό που προστίθεται στον μακρύ κατάλογο της πατριαρχικής βίας. Η κοινή γνώμη παρακολουθεί το βίαιο αυτό γεγονός ενώ για ακόμη μια φορά ξεδιπλώνεται το κουβάρι του κανιβαλισμού. Τα ΜΜΕ δεν χάνουν ευκαιρία σπεύδοντας να εκμεταλλευτούν την αποτρόπαια πράξη προβάλλοντας τη ζωή της κοπέλας σαν ένα ακόμα προϊόν προς κατανάλωση. Η ιστορία παρουσιάζεται σαν κομμάτι μιας καλοστημένης τηλεοπτικής σειράς και ο ανθρώπινος πόνος γίνεται βορά στα χέρια του δημοσιογραφικού συρφετού.
Εντέχνως βέβαια παραλείπεται η οποιαδήποτε αναφορά στη συνολικότερη συνθήκη που εντάσσεται η συγκεκριμένη γυναικοκτονία. Στο κόσμο δηλαδή της εκμετάλλευσης, της επιβολής και της εξουσίας. Στον κόσμο που ξερνάει μισαλλοδοξία, ρατσισμό, και σεξισμό .Πρόκειται για εικόνες που αποδεικνύουν ξανά και ξανά πως το εξουσιαστικό οικοδόμημα έχει παρεισφρήσει σε όλες τις πτυχές του ανθρώπινου βίου μετατρέποντας τις ανθρώπινες σχέσεις σε, σχέσεις στις οποίες τον τελευταίο λόγο τον έχει εκείνος που κατορθώνει να είναι ισχυρός. Και ισχυροί στην περίπτωση αυτή είναι δύο άντρες. Δύο άτομα με καλά ριζωμένες μέσα τους τις αξίες του κόσμου που μας περιβάλλει. Δύο άντρες που την αντρική τους ταυτότητα την έκαναν σημαία αποφασίζοντας πως εκείνη που αρνείται την ερωτική συνεύρεση δεν μπορεί να βρίσκεται στη ζωή. Γιατί είναι το alpha male αυτό που θα προσδώσει αξία στα κορμιά και τις ζωές των υπολοίπων, σύμφωνα με το κατά πόσο αυτά επιτελούν το σκοπό τους: την τέρψη, τη φροντίδα και την ικανοποίηση των ορέξεων του κυρίαρχου αρσενικού. Τα κορμιά μας υπάρχουν μόνο αντανακλώμενα στα αντρικά μάτια, τα οποία θα κρίνουν πως ντυνόμαστε, πως διασκεδάζουμε, πως μιλάμε, πού πάμε, πως ζούμε. Θα δικαιοδοτούνται επαγωγικά να δικάσουν αν είμαστε αρκετά «γυναίκες» για να αποτελέσουμε τρόπαιο, ή λιγότερο «άντρες» για να μας τιμωρήσουν. Αν τελικά οι ζωές μας αξίζει να βιωθούν, αν τελικά μας αξίζει να ξυλοκοπηθούμε, να βιαστούμε και να δολοφονηθούμε αφού δε συμμορφωθήκαμε στα πρότυπα της πατριαρχίας.
Κι εδώ όμως έχουμε ένα τεράστιο κενό. Τί είναι το φύλο; Μπορεί η διαφορά μεταξύ των γεννητικών οργάνων δύο ατόμων να καθορίζει την ύπαρξή τους; Το άτομο από τη στιγμή της γέννησης του μέχρι το τέλος του γαλουχείται και αναπαράγεται σε ένα περιβάλλον πολύ συγκεκριμένα ορισμένο. Ένα περιβάλλον περιορισμών, στερεοτύπων και συμβάσεων. Το κοινωνικό τοπίο είναι και το απόλυτα υπεύθυνο για τη διαμόρφωση της γυναικείας ή ανδρικής αντίστοιχα ταυτότητας φύλου. οτιδήποτε δεν ανταποκρίνεται στο δίπολο αυτό, αντιμετωπίζεται ως παρέκκλιση-ως μη φυσιολογικό-ως αρρώστια-ως κάτι που χρειάζεται φτιάξιμο. Έτσι άνθρωποι με <<διαφορετική>> σεξουαλικότητα, που δεν συμβαδίζουν με το φύλο που τους προσδόθηκε κατά τη γέννησή τους και επιλέγουν να αυτοπροσδιορίζονται διαφορετικά (λες και ο άνθρωπος είναι μόνο ένα σώμα, και οι σκέψεις, τα συναισθήματά του κτλ πρέπει να συμβαδίζουν με αυτό), θεωρούνται διαταραγμένα και δέχονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους επιθέσεις για αυτό που είναι, μέχρι που θα δολοφονηθούν, γιατί διαταράσσουν την κανονικότητα.Κανένα βέβαια επιχείρημα δε μπορεί να στηρίξει την αφήγηση στην οποία η γυναίκα πρέπει να είναι κατ' ανάγκη ροζ, ευαίσθητη, εύθραυστη, μητέρα, δεκτική και έτοιμη για όλα, καλή νοικοκυρά, αρκούντως ήσυχη και ντροπαλή, με καθόλου ή ελάχιστους ερωτικούς συντρόφους και εξαρτώμενη από τον άνδρα πολυεπίπεδα, ενώ ο δεύτερος κυρίαρχος, ορθολογιστής, βαρύς και ασήκωτος προστάτης, χωρίς συναισθήματα και την ελευθερία να τα εκφράζει δημόσια (γιατί θα θεωρηθεί λιγότερος άνδρας) και δυνατός με αρρενωπά χαρακτηριστικά και αντίστοιχη σωματοδομή. Κανένα! Τόσο λοιπόν το αφήγημα περί ανθρώπινης φύσης όσο και η ισχυρή κοινωνική προοσαρμοστικότητα δε μπορούν να ορίσουν τις διαθέσεις την έκφραση και τις επιλογές σου αλλά χρησιμοποιούνται για να καλλιεργήσουν και να δυναμώσουν το αγκάθι της πατριαρχίας και των επίπλαστων ρόλων/διαχωρισμών.Το φύλο πρόκειται με λίγα λόγια για μια κοινωνική κατασκευή βαθιά θεμελιωμένη στις ανά τον κόσμο κοινωνίες και ευλογημένη από τους διάφορους θεσμούς και φορείς εξουσίας όπως η εκκλησία και το κράτος. Στο σήμερα ο καπιταλισμός μέσω των έμφυλων διαχωρισμών έχει βρει ακόμα ένα πεδίο για να αναπαράγεται. Οι άνδρες είναι επιφορτισμένοι με το να αμείβονται καλά για να συντηρήσουν την οικογένεια, ενώ οι γυναίκες θα μείνουν σπίτι, αναπαράγοντας την εργασιακή δύναμη του άντρα, να μεγαλώσουν τα παιδιά ή όποτε χρειαστεί επιπλέον χέρια το κεφάλαιο, και αυτές θα ενταχθούν στη μισθωτή σκλαβιά. Ακόμα και τότε, όμως, μια γυναίκα, θα κληθεί να αναπροσαρμόσει τη συμπεριφορά της υιοθετώντας «χαρακτηριστικά γνωρίσματα» του ενός ή του άλλου φύλου προκειμένου να ανταπεξέλθει είτε στις απαιτήσεις της δουλειάς της «κομμένης και ραμμένης» για γυναίκες (π.χ ωραία εμφάνιση, επικοινωνιακή) είτε σε άλλες, που απαιτούν πιο αντρικά στοιχεία (αποφασιστικός, ορθολογιστής, ηγέτης δεν είναι άλλωστε και τυχαίο που αυτές είναι και οι πιο ψηλά ιστάμενες θέσεις).
Η πατριαρχία είναι εδώ, στον δυτικό καπιταλιστικό κόσμο που κομπάζει για την πολιτιστική του ανωτερότητα, και ευαγελλίζεται την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι στην οικογένεια, το σχολείο, τις φιλικές και συντροφικές σχέσεις, το εργασιακό περιβάλλον, στο δρόμο, στη βιομηχανία θεάματος, στην ίδια την γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Ξεδίνει στα κορμιά των σκλάβων του σεξ, χτίζει ιδεολογήματα και σεξουαλικές συμπεριφορές εν πολλοίς βίαιες και τιμωρητικές που θεωρούνται κοινωνικά αποδεκτές μέσω της βιομηχανίας πορνό, ακρωτηριάζει τα γεννητικά όργανα νέων κοριτσιών, παρανομοποιεί την έκτρωση οδηγώντας στο πετσόκομμα και τον θάνατο χιλιάδων γυναικών κάθε χρόνο σε παράνομα ιατρεία, φυλακίζει όσες αντιστέκονται στον βιασμό τους, κανονικοποιεί την έμφυλη βία μιλώντας για εγκλήματα πάθους(sic), ξεπλένει τον βιασμό λέγοντας πως φταίνε τα ελαφριά ρούχα και η έλλειψη βιταμίνης d, απλώνει χέρι πάνω μας, σχολιάζει την εμφάνισή μας στο δρόμο. Εμπορευματοποιεί και αντικειμενοποιεί τα κορμιά μας, ορίζει την κυρίαρχη αισθητική για το πώς αυτά πρέπει να είναι, μας υπαγορεύει τις ανάγκες αλλά και τις ικανότητές μας, πουλάει !δίαιτες εξπρές για να βγεις στην παραλία με έξτρα δώρο 10+1 τρόπους για να τον τυλίξεις!!. Στήνει φιέστες για τη μέρα της γυναίκας, μια μέρα μνήμης και αγώνα για τις εργάτριες που κάηκαν ζωντανές κλειδωμένες στο εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας, με προσφορές 50% έκπτωση στα κραγιόν!
Το φύλο ως ανθρώπινο κατασκεύασμα εξυπηρετεί την αναπαραγωγή των εξουσιαστικών σχέσεων, καθιερώνει και προωθεί υποταγή, επιβολή και μίσος, χωρίζει τους ανθρώπους με βάση κυριαρχικά πρότυπα, γαλουχεί τα ανθρώπινα μυαλά σε σκέψεις αιώνιας ριζωμένης προκατάληψης και στερεοτύπων και κατευθύνει την ανθρώπινη έκφραση σε πράξεις βιαιότητας και κανιβαλισμού. Οι έννοιες της ισότητας και ελευθερίας συνεχώς θρυμματίζονται, τα αισθήματα αγάπης και έρωτα καθημερινά διαστρεβλώνονται, η αυτοδιάθεση του σώματος και η ελεύθερη επιλογή του ατόμου καταστρατηγείται. Για κάποιους τα παραπάνω είναι ψιλά γράμματα στην καθημερινή τους βιοπάλη, για μας είναι η αρχή και το τέλος, είναι το τώρα και το πάντα, είναι αυτά που μας κρατάνε μαζί και μας οδηγούν να κάνουμε πράξη στο τώρα και στο αύριο την επαναστατική προοπτική του κόσμου που εμείς θέλουμε, του κόσμου που εμείς δημιουργούμε συλλογικά, του κόσμου που αγωνίζεται και λυσσά να αποτινάξει από πάνω του την σαπίλα του συμβιβασμού με τον τρόπο ζωής που μας επιβάλλουν.
Να μην επιτρέψουμε την αφομοίωση, να μην αναπαράγουμε τα πατριαρχικά σχήματα. Να οπλιστούμε με αλληλεγγύη απέναντι στον φόβο, να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα. Να αποτινάξουμε τις ανατεθειμένες ταυτότητες, να συντρίψουμε ότι μας καταπιέζει, να ορίσουμε εμείς τα σώματά μας και τις επιθυμίες μας. Να μην αφήσουμε κανένα μόνο στο βούρκο της κυριαρχίας. Να σταθούμε δίπλα-δίπλα απέναντι στην πατριαρχία και τους έμφυλους διαχωρισμούς, να καταστρέψουμε αυτό τον κόσμο που βρωμάει θάνατο και εξαθλίωση.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΑΣ
ΣΕΞΙΣΤΕΣ, ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΙ, ΒΙΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ, ΘΑ ΣΑΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΟΥΜΕ
ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΛΥΣΣΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 15-12 ΩΡΑ 12.00 ΠΛ.ΓΕΩΡΓΙΟΥ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΩΡΑ 11.00 ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑΤΟΣ
Πρωτοβουλία Αναρχικών
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1594073/