kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

8η Μάρτη: Αγώνας ενάντια σε πατριαρχία και καπιταλισμό

8η Μάρτη Συγκέντρωση και Πορεία // 18:30

Αφετηρία για μαζικούς μαχητικούς αγώνες ενάντια σε: ανεργία / απολύσεις / μαύρη-ανασφάλιστη εργασία / άνισες αμοιβές / έμφυλη καταπίεση / διαχωρισμό / βία και σεξισμό.

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Μάρτιος 15h

8Η ΜΑΡΤΗ - ΗΜΕΡΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

Η 8η Μάρτη καθιερώθηκε ως «Διεθνής ημέρα της Γυναίκας» το 1910. Οι εκδοχές σε σχέση με τις καταβολές της χάνονται μέσα στο πέρας των χρόνων, ωστόσο η έμπνευση αντλείται από τους αγώνες που έδωσαν εργάτριες, μετανάστριες στην πλειοψηφία τους, εργοστασίων και βιομηχανιών στις Η.Π.Α. στις αρχές του 20ου Οι γυναίκες αυτές οργανώθηκαν και αγωνίστηκαν ενάντια στα εργασιακά κάτεργα της εποχής τους και συγκρούστηκαν όχι μόνο με τα αφεντικά και τις δυνάμεις καταστολής, αλλά και με τους ίδιους τους ρόλους που τους είχαν επιβληθεί ως γυναίκες.

Η έκπτωση της 8ης Μάρτη, από ημέρα αντίστασης και αγώνα, σε «γιορτή της γυναίκας» αποτελεί μία ακόμα προσπάθεια της κυριαρχίας να αποχαρακτηρίσει και να αφομοιώσει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση, μετατρέποντας τη σε μία μέρα επιβεβαίωσης και αναπαραγωγής των επιβεβλημένων έμφυλων ρόλων. Τέτοιου είδους απόπειρες λειτουργούν ως προσχήματα της εξουσίας προκειμένου να διαστρεβλωθεί η αντίληψη για την υπόθεση της γυναικείας χειραφέτησης και να αναχθεί σε αίτημα ισότητας των δύο φύλων στη διαχείριση της εξουσίας. Η τακτική αυτή, της αφομοίωσης του αγώνα ενάντια στην πατριαρχία υπό την πρόφαση του κοινού σκοπού αποτελεί ακόμα ένα βέλος στη φαρέτρα της κυριαρχίας, που στοχεύει στην απόλυτη από-ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων.

Εμείς από την πλευρά μας, απαντάμε με την οργάνωσή μας ως αναρχικές και ως γυναίκες ενάντια στην καταπίεση της πατριαρχίας και όλων των μορφών εξουσίας που επιβάλλονται από το υπάρχον σύστημα. Για να γίνει ο κόσμος όπως οραματιζόμαστε, δεν μπορούν να διατηρηθούν οι υπάρχουσες πατριαρχικές δομές και για να επέλθει αυτή η αλλαγή, πρέπει να συμμετάσχουμε οι ίδιες στον αγώνα εναντίον του κόσμου της εξουσίας. Πιστεύουμε, λοιπόν, πως η χειραφέτηση των γυναικών θα επέλθει μέσω του ευρύτερου αγώνα για το όραμα μιας μη ιεραρχικής κοινωνίας, όπου η διαφορετικότητα δεν θα σημαίνει ανισότητα και δεν θα υπάρχει καμίας μορφής καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο. Ο αγώνας των γυναικών για την απελευθέρωσή τους από τα δεσμά της πατριαρχίας είναι αναπόσπαστο κοµµάτι του αγώνα για το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής επιβολής. Ενώνουμε τις φωνές μας μαζί με όλες τις καταπιεσμένες και τους καταπιεσμένους, με τους εργάτες και τους άνεργους, τις μετανάστριες, τους φοιτητές και τις μαθήτριες και με όλους όσοι αγωνίζονται σε κάθε γωνιά της γης για να οικοδομήσουμε από κοινού έναν κόσμο που θα χωράει πολλούς κόσμους μέσα του, για τη δημιουργία μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας,

ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Πορεία 8/3 στις 18:30, Άγαλμα Βενιζέλου

πρωτοβουλία γυναικών ενάντια στην πατριαρχία
επικοινωνία:prwtexovoulia_exgunaikwnex1@riseupex.net |

Καλούμε - επ' αφορμή της Ημέρας της Γυναίκας (8 Μαρτίου) - σε συγκέντρωση και πορεία την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019 στις 18:30 στο Άγαλμα Βενιζέλου.

Καμία ανοχή στην έμφυλη καταπίεση!

Αγώνας για τη γυναικεία χειραφέτηση!

8 Μάρτη, Μέρα της Γυναίκας. Πορεία και Εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη

πηγή : http://www.okde.gr/archives/9127

8 Μάρτη || Μέρα της γυναίκας || Κάλεσμα απεργίας και αγώνα

Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως η ημέρα της γυναίκας σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από χιλιάδες εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, όπως το να μειωθούν οι ώρες εργασίας τους από 16 σε 10 την ημέρα και να αυξηθούν οι πενιχροί μισθοί τους οι οποίοι ήταν ακόμα μικρότεροι από των αντρών που δούλευαν σε αντίστοιχες θέσεις. Η κινητοποίηση χτυπήθηκε βίαια από τους μπράβους των αφεντικών και την αστυνομία, αλλά δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που πρωτοστάτησαν ίδρυσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τους αγώνες. Στην πραγματικότητα όμως δεν πρέπει να αποτελεί απλά μία ημέρα μνήμης και αυτό γιατί η καταπίεση δεν εξαφανίστηκε με το πέρασμα του χρόνου. Πολύ περισσότερο, 151 χρόνια μετά, παραμένει παρούσα και αφορά όχι μόνο τις γυναίκες, αλλά τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τον κόσμο της επισφάλειας και της εκμετάλλευσης, τη νεολαία.

Την εποχή της κρίσης, των χαμηλών μισθών, του φόβου της απόλυσης, της αγωνίας εύρεσης εργασίας οι εργαζόμενες γυναίκες γίνονται θύμα της πολιτικής των μνημονίων, της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υφιστάμενες συχνά μία διπλή καταπίεση: αφενός αυτή που απορρέει από την κοινωνική τους θέση, αφετέρου αυτή που απορρέει από την ταυτότητα του φύλου τους. Δεν είναι τυχαίο πως κατά την περίοδο των μνημονίων τα ποσοστά ανεργίας στις γυναίκες είναι εμφανώς αυξημένα σε σχέση με αυτά των ανδρών. Δεν είναι τυχαίο πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις προχώρησαν στην κατάργηση κατεκτημένων με αγώνες δικαιωμάτων, όπως το χαμηλότερο όριο συνταξιοδότησης για τις γυναίκες. Πολύ περισσότερο, δεν είναι τυχαίο πως το ξήλωμα των νομοθετικών ρυθμίσεων που προστάτευαν τη γυναικεία εργασία συνοδεύτηκε από την κατάργηση εργατικών κατακτήσεων για το σύνολο του κόσμου της εργασίας.

Το γεγονός πως σε συνδυασμό με τα παραπάνω τα τελευταία χρόνια πληθαίνουν οι καταγγελίες γυναικών για σεξουαλικές παρενοχλήσεις στους χώρους εργασίας με την απειλή της απόλυσης, δείχνει πώς οι εργοδότες εκμεταλλεύονται με τον πιο κατάπτυστο τρόπο εργαζόμενες, καλυπτόμενοι ουσιαστικά από τη χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας και την ταυτόχρονη ανυπαρξία νομοθετικού πλαισίου που να προστατεύει τις γυναίκες από οπουδήποτε ανισοτιμη μεταχείριση ή, πολύ περισσότερο, παραβιαστικη συμπεριφορά (το πιο πρόσφατο παράδειγμα του Silver Dollar στην πόλη μας είναι χαρακτηριστικό). Όλη αυτή η κατάσταση επηρεάζει ακόμα περισσότερο τις μετανάστριες οι οποίες έτσι κι αλλιώς καταπιέζονται πολλαπλά λόγω και των συνθηκών εργασίας τους.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, η 8η Μάρτη δεν πρέπει να είναι άλλη μία εμπορευματοποιημένη παγκόσμια ημέρα όπου οι οι άντρες παίρνουν δωράκια και εκφράζουν την αγάπη τους για τις γυναίκες, όπως είναι η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου και η ημέρα της μητέρας. Οφείλει να είναι μία μέρα αγώνα για όλες τις γυναίκες. Αντίπαλός τους είναι οι πολιτικές μνημονίων, κυβέρνησης και Ευρωπαϊκής Ένωσης που με ένα προοδευτικό προσωπείο στην ουσία αναπαράγουν την εκμετάλλευση και τις κοινωνικές ανισότητες. Πρέπει τελικά η 8η Μάρτη να είναι μία από τις πολλές μέρες του χρόνου που οι γυναίκες αγωνίζονται, μέσα από το εργατικό και λαϊκό κίνημα, για να πάρουν πίσω τα δικαιώματά τους, να κατακτήσουν την ισότιμη μεταχείριση, την πρόσβαση και την αξιοπρέπεια στην εργασία, το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Καλούμε σε:

• Συμμετοχή στην εργατική κινητοποίηση στο Silver Dollar, με προσυγκέντρωση 11 πμ στην Καμάρα.
• Συμμετοχή στην απεργιακή συγκέντρωση στις 13.30 στο Αγ. Βενιζέλου
• Συμμετοχή στην απογευματινή πορεία στις 18.30 στο Αγ. Βενιζέλου με τον χώρο αλληλεγγύης γυναικών

Δίκτυο Ανέργων & Επισφαλώς Εργαζομένων Θεσσαλονίκης

πηγή : https://diktioanergwnthess.blogspot.com/2019/…

Η 8η Μαρτίου δεν είναι μια ημέρα γιορτής για τις γυναίκες, αλλά μια μέρα αγώνα και μνήμης της 8ης Μαρτίου του 1857, η οποία αναδείχθηκε σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Οι εργάτριες στα υφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης έδειξαν την αντίσταση τους στις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και ξεκίνησαν απεργίες και διαδηλώσεις. Η αντίδραση των εργοδοτών και του κράτους, ήταν να χρησιμοποιήσει ακραία καταστολή, με αποτέλεσμα αυτή η εξέγερση να βαφτεί με αίμα. Ο αγώνας των γυναικών έχει ως αφετηρία ταξικά και εργασιακά ζητήματα. Οι ανισότητες ανάμεσα στα δύο κοινωνικά φύλα γίνονται ακόμα πιο εμφανείς όταν οι γυναίκες μέσω της εκβιομηχάνισης της παραγωγής, γίνονται εργάτριες με κατώτερο μισθό και άνιση μεταχείριση σε σύγκριση με τους άντρες. Συνεχίζοντας τον αγώνα και κατακτώντας σιγά σιγά κάποια πλέον αυτονόητα δικαιώματα, φτάνουμε στο σήμερα όπου η πατριαρχία παραμένει ως ένας άγραφος θεσμός.Ακούμε συχνά, ιδιαίτερα από άντρες που αρνούνται να δουν την πραγματικότητα, ότι η πατριαρχία είναι κάτι που εκλείπει από την σημερινή κοινωνία και πως οι έμφυλες διακρίσεις έχουν περιοριστεί. Την ίδια στιγμή που χτίζουν πόλεμο ενάντια στο αντισεξιστικό κίνημα, δείχνοντας τον φόβο τους απέναντι σε αυτό, ενώ συνηθίζουν να φέρνουν παραδείγματα από χώρες της μέσης ανατολής, ως άθλιες καταστάσεις, προσπαθώντας να μας καθησυχάσουν και να μας αποδείξουν ότι δεν έχουμε λόγο να παλεύουμε για όσα μας αξίζουν. Σε όλους αυτούς εμείς λέμε ότι είναι καλύτερο να μιλήσει το υποκείμενο της καταπίεσης, εμείς οι κόρες, οι μαθήτριες, οι φοιτήτριες, οι εργαζόμενες, οι μετανάστριες, οι γυναίκες. Αναγνωρίζοντας τις πολλαπλές καταπιέσεις που δεχόμαστε θεωρούμε σημαντικό να αναπτύξουμε τον δικό μας λόγο ως μαθήτριες, και τον σεξισμό που βιώνουμε στα σχολεία.

Ξεκινώντας θα προσπαθήσουμε να ορίσουμε την πατριαρχία. Η πατριαρχία αποτελεί θεμέλιο του κόσμου της εξουσίας, και ως γυναίκες το βιώνουμε σε κάθε πεδίο στο οποίο ζούμε και δραστηριοποιούμαστε. Στην ουσία αποτελεί το κοινωνικό σύστημα, εκείνο που ως αρχή όλων βλέπει το ανδρικό φύλο και ορίζει κάθε συμπεριφορά, το καλό και το κακό, το όμορφο και το άσχημο, το θηλυκό και το ανδρικο με βάση όσα ορίζονται από τους άντρες, ενώ η φωνή των γυναικών και τα βιώματα τους, αποσιωπώνται. Μέσα στα πλαίσια αυτά βλέπουμε το σχολείο, έναν χώρο όπου κοινωνικοποιούμαστε και εν μέρη χτίζουμε τις αντιλήψεις μας, να αναπαράγει και να συντηρεί το σχηματισμό έμφυλων στερεοτυπικών συμπεριφορών. Ακόμα και από τα σχολικά εγχειρίδια του δημοτικού μπορεί κάνεις να παρατηρήσει την αναπαραγωγή αυτών των στερεοτύπων. Ο άντρας θα πρέπει να είναι δυνατός και να φέρνει χρήματα στο σπίτι, ενώ η γυναίκα να είναι νοικοκυρά και να φροντίζει τα παιδιά, τον άντρα και το σπίτι της. Ακόμα και γλωσσικά, μαθαίνουμε να χρησιμοποιούμε μόνο το αρσενικό πρόσωπο (στην γραμματική, στην ιστορία κλπ.). Για να δηλωθούν άτομα μικτών φύλων, γίνεται χρήση μόνο του αρσενικού προσώπου, αποσιωπώντας την συμβολή ακόμα και την παρουσία των γυναικών σε κάθε δραστηριότητα. Στα σχολεία, ο σεξισμός και η πατριαρχία δεν έχουν όριο μόνο στην εκπαίδευση. Πριν δεκαετίες ακόμα τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να φοράνε συγκεκριμένες στολές στα σχολεία όπου για τα κορίτσια ήταν φούστα ή φόρεμα και για τα αγόρια παντελόνι με πουκάμισο. Πλέον, κ' ας μπορούμε να εκφράσουμε τον εαυτό μας με τα ρούχα που θέλουμε και νιώθουμε άνετα, ο κώδικας ενδυμασίας δεν επιτρέπει τις μαθήτριες να φοράνε ρούχα που αποκαλύπτουν περισσότερο δέρμα, αποκαλώντας τα ''προκλητικά'' και ''ασέβεια'', ή ακόμα και αντιπερισπασμός για την εκμάθηση των αγοριών. Ρούχα τα οποία αν ένα αγόρι φορούσε δεν θα ήταν καν θέμα προς συζήτηση και φυσικά θα περνούσε απαρατήρητο. Μέσω αυτής της διαφοροποίησης καταλαβαίνουμε ότι η πατριαρχία πέρα από κατώτερη, θέτει την γυναίκα και ως ένα σεξουαλικό αντικείμενο, βάζοντας κορίτσια και γυναίκες να ντρέπονται για το σώμα τους και να νιώθουν πως πρέπει να το κρύβουν για να έχουν αξία. Καθημερινά σχόλια, από καθηγητές και συμμαθητές μας, για την εμφάνιση και τις επιλογές μας. Πάντα προσβάλλοντας μας, πάντα αντιμετωπίζοντας μας σαν αντικείμενα. Μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον, τα αγόρια μαθαίνουν ότι οι γυναίκες είναι σεξουαλικά διαθέσιμες μόνο όταν αυτοί επιθυμούν, με αποτέλεσμα τον στιγματισμό των θυμάτων βιασμών και παρενοχλήσεων, υποστηρίζοντας ότι αυτές το "ζήτησαν" ή το προκάλεσαν με τα ρούχα τους και την συμπεριφορά τους. Η πατριαρχία καταπνίγει την γυναικεία σεξουαλικότητα, και άμα κάποια αποφασίσει να την απελευθερώσει αποκαλείται πουτάνα και ξετσίπωτη.

Το κράτος και η εξουσία μέσω των ΜΜΕ κανονικοποιούν καταστάσεις, από σεξιστικά κομπλιμέντα έως και περιστατικά εμφύλιάς βίας, δίνοντας ελαφρυντικά στους δράστες και στιγματίζοντας τα θύματα, συντηρούν το πατριαρχικό σύστημα. Έχοντας παράδειγμα τα γεγονότα όπως τις γυναικοκτονίες της Ελένης Τοπαλούδη στην Ρόδο από τους βιαστές της, της Αγγελικής Πέτρου στην Κέρκυρα από τον πατέρα της, τον στραγγαλισμό της Κατερίνας Μελάκη από τον πατέρα των παιδιών της στην Σητεία και όλες τις παραγκωνισμένες καταγγελίες παρενοχλήσεων και βιασμών, τον στιγματισμό των γυναικών που καταγγέλλουν τις επιθέσεις εναντίον τους, αντιλαμβανόμαστε πως η αντιμετώπιση από το κράτος είναι μάλλον φιλική προς αυτούς που μας αντιμετωπίζουν ως απλά αντικείμενα. Η έμφυλη βία και η πατριαρχία ζυμώνονται και συντηρούνται από ότι βλέπουμε καθημερινά, μέσα από κάθε κοινωνικό χώρο, με κάθε μέσο. Η στάση μας ως αναρχικές είναι ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας. Ο αγώνας για την εξάλειψη της πατριαρχίας είναι κομμάτι του αγώνα για την κατάργηση της εξουσίας και του καπιταλισμού. Ξέρουμε πως τίποτα δε θα μας προσφερθεί, και θα παλέψουμε μέχρι τέλος για την διεκδίκηση της ζωής που μας αξίζει.

ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ, ΦΟΙΤΗΤΡΙΕΣ, ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ, ΛΟΑΤΚΙΑ+, ΟΛΕΣ ΜΑΖΙ ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ Η ΣΙΩΠΗ

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Αναρχική Μαθητική Ομάδα: Αταξία

8 ΜΑΡΤΗ: ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!

Κοινή ανακοίνωση των αντικαπιταλιστικών κινήσεων πόλης και περιφέρειας

>ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ-ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

>ΜΕΤΩΠΟ ΡΗΞΗΣ και ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΘΕΡΜΗΣ

>ΑΝΥΠΑΚΟΗ στις Γειτονιές των ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΩΝ και της ΜΕΝΕΜΕΝΗΣ

Μια μέρα-σύμβολο για τους αγώνες των γυναικών ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης: στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία. Στις 8 Μάρτη 1857 οι υφάντριες της Νέας Υόρκης σήκωσαν το ανάστημά τους ενάντια στη βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης και κατέβηκαν σε μαζική διαδήλωση βάζοντας στην πρώτη γραμμή τα ζητήματα κατά της εκμετάλλευσης, κατά των φυλετικών διακρίσεων, κατά της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών και διεκδικώντας λιγότερες ώρες δουλειάς, ίσες αμοιβές με τους άντρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το 1910 προτάθηκε από τη Διεθνή Διάσκεψη Γυναικών να καθιερωθεί η 8 Μάρτη ως «Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας». Αφού οι γυναίκες κέρδισαν το δικαίωμα ψήφου στη Σοβιετική Ρωσία το 1917, η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως εθνική αργία εκεί. Την εποχή εκείνη εορταζόταν κατά κύριο λόγο από το σοσιαλιστικό κίνημα και τις κομμουνιστικές χώρες μέχρι την υιοθέτησή της το 1975 από τα Ηνωμένα Έθνη.

Παρόλες, όμως, τις βαρύγδουπες πολιτικές ισότητας της ΕΕ αλλά και την αύξηση του πσοοστού φοίτησης γυναικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, οι εργαζόμενες γυναίκες συνεχίζουν να βιώνουν χειρότερες καταστάσεις από αυτές των αντρών συναδέλφων τους, αφού πληρώνονται λιγότερο, τα ποσοστά ανεργίας τους είναι μεγαλύτερα και αποτελούν κατά κύριο λόγο τη στρατιά των ελαστικά, κακώς αμειβόμενων, ανασφάλιστων και χωρίς δικαιώματα εργαζόμενων. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΚΑ του 2016, ο μισθός των γυναικών στην Ελλάδα είναι κατά 226 ευρώ χαμηλότερος από αυτόν των αντρών, ενώ αυξάνονται οι σεξιστικές επιθέσεις ακόμη και μέσα στους χώρους δουλειάς.

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μέσω των δελτίων των ΜΜΕ της διαρκώς αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας (ξυλοδαρμοί και σεξουαλικές κακοποιήσεις,) αλλά και των γυναικοκτονιών, των βιασμών και της επικίνδυνα ανεξέλεγκτης κατάστασης του trafficking. 87.000 γυναίκες σε όλον τον κόσμο δολοφονήθηκαν από πρόθεση μέσα στο 2017 (μία στις δύο δολοφονήθηκε από ερωτικό σύντροφο ή συγγενή). 13 εκατομμύρια γυναίκες στην ΕΕ έχουν δεχθεί σωματική βία μέσα σ' ένα χρόνο ενώ 3.700.000 έπεσαν θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, με την Ελλάδα να κατέχει την 3η θέση…

Και μέσα σε όλα αυτά συνεχίζουν οι γυναίκες να επιβαρύνονται με τη δουλειά στο σπίτι, αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, η φροντίδα των παιδιών και του σπιτιού αποτελεί κοινωνική επιταγή της γυναικείας ταυτότητας. Σ' αυτήν την εικόνα προστίθενται και τα βάρη από τη διάλυση των γηροκομείων, των παιδιών σταθμών, της υγείας και της παιδείας, η επέλαση των μνημονίων και της διαρκούς πολιτικής λιτότητας.

Η 8 Μάρτη θα πρέπει να είναι η αφετηρία για:

• Κατάργηση των διακρίσεων και ανισοτήτων στην οικογένεια, την εργασία, την κοινωνία
• Προστασία της μητρότητας, άδειες ανατροφής τέκνων
• Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους/ όλες.

ΚΑΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ!!!!

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

Όλοι και όλες στις συγκεντρώσεις:

> των σωματείων, στη 1.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου

> των γυναικείων συλλογικοτήτων και των οργανώσεων, 6.30μ.μ., στο άγαλμα Βενιζέλου

πηγή : http://anipakoi.blogspot.com/2019/03/8.html