Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2019 στις 18.00
Ανοιχτή συνέλευση συντονισμού φοιτητ(ρι)ών
Την Πέμπτη 5/12 ως συντονισμός φοιτητών/φοιτητριών ενάντια στην κρατική καταστολή και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση (Αναρχική Φοιτητική Συνέλευση Αροδαμός, Φοιτητική Ομάδα Ρουβίκωνα, Σύντροφοι/Συντρόφισσες) πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση υπεράσπισης του ασύλου με μικροφωνική στο προαύλιο της ΑΣΟΕΕ. Aκολουθεί ενημέρωση και το κείμενο που μοιράστηκε.
[Επόμενη ανοιχτή συνέλευση συντονισμού φοιτητών/φοιτητριών ενάντια στην κρατική καταστολή και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση Τετάρτη 11/12, 18:00 ΑΣΟΕΕ Αίθουσα Α22]
ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ
Η σκληρή επιθετική πολιτική της νέας φιλελεύθερης κυβέρνησης είναι πλέον εμφανής σε όλα τα κοινωνικά πεδία, συνεχίζοντας το έργο των προκατόχων τους. Για να φτάσει όμως σε αυτό το αποτέλεσμα έπρεπε να υλοποιήσει το σχέδιο που προώθησε προεκλογικά: την καταστολή των κοινωνικών και ταξικών αγώνων. Η κατασταλτική εκστρατεία έχει εκφραστεί από το καλοκαίρι με την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, τις εκκενώσεις προσφυγικών και πολιτικών καταλήψεων, τις εξαγγελίες για ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, την αστυνομική κατοχή του κέντρου της Αθήνας στοχεύοντας σε μία κοινωνία φόβου και υποταγής. Χαρακτηριστικά είναι τα γεγονότα της 17ης Νοέμβρη στα Εξάρχεια, όπου είχαμε συλλήψεις στο σωρό, ξυλοδαρμούς ακόμα και χωρίς αφορμή, την ίδια μέρα μάλιστα όπου η μαζική πορεία έδωσε μια δυναμική απάντηση στην καταστολή.
Για το κράτος και την αστυνομία δεν αποτέλεσε ποτέ εμπόδιο στο να καταστείλει τους αγώνες το πανεπιστημιακό άσυλο ή το άσυλο οποιουδήποτε δημόσιου χώρου, ακόμη και όταν αυτό ήταν θεσμοθετημένο. Δεν είναι μακριά το 2018 που αστυνομικές δυνάμεις απέκλεισαν την είσοδο στην Πάντειο, την ΑΣΟΕΕ και την Νομική για την αποφυγή ενδεχομένου κατάληψης το τριήμερο του Πολυτεχνείου. Δεν είναι μακριά το 2017 που διμοιρία ΥΜΕΤ ακολουθώντας τις οδηγίες του πρύτανη του ΠΑΜΑΚ μπήκε στο χώρο της σχολής καταστέλλοντας παρέμβαση αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες που πραγματοποιούσαν φοιτητές/τριες ούτε η εκκένωση της κατειλημμένης Πρυτανείας σε αλληλεγγύη στην απεργία πείνας πολιτικών κρατούμενων το 2015. Δεν είναι καν μακριά η εκκένωση του Πολυτεχνείου το 95' και του Χημείου το 85'. Στο σήμερα, η κατάργησή του ασύλου αποτέλεσε βήμα εκκίνησης της κατασταλτικής εκστρατείας και στρατηγικό βήμα για να καταφέρει το κράτος να θωρακιστεί θεσμικά και νομικά απέναντι στα κινήματα. Μέσα σε μία εβδομάδα, στην ΑΣΟΕΕ εκκενώνεται η κατάληψη "Βανκούβερ Απαρτμάν", ομάδες ΟΠΚΕ εισβάλλουν σε 3 στέκια, η σύγκλητος αποφασίζει λοκ άουτ της σχολής εν όψει της 17 Νοέμβρη και την επόμενη μέρα όταν φοιτητές αποφασίζουν να μπουν στο φυσικό τους χώρο και να πραγματοποιήσουν Γενική Συνέλευση καταστέλλονται από ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και κάθε λογής αστυνομική μονάδα. Αργά το ίδιο βράδυ φοιτητής του ΕΜΠ συλλαμβάνεται από μπάτσους που τον περίμεναν κάτω από το σπίτι του και οδηγείται στη ΓΑΔΑ, με την κατηγορία της συμμετοχής στα γεγονότα της ΑΣΟΕΕ. Τέλος οι αστυνομικές δυνάμεις εισβάλλουν στο σπίτι του χωρίς ένταλμα ή εισαγγελική εντολή, καταπατώντας το άσυλο της κατοικίας. Όμως καμία κατασταλτική μονάδα, καμία σύγκλητος, κανένας θεσμός, κανένας νόμος και καμιά κυβέρνηση δεν περιμένουμε να καθορίσει τους χώρους όπου συναντιόμαστε και ζυμωνόμαστε. Μόνο εμείς, η πλατιά κοινωνική βάση και με τις δικές μας δυνάμεις νοηματοδοτώντας τους ως τόπους άνθησης ων κοινωνικών και ταξικών κινημάτων μπορούμε να τους καταστήσουμε άσυλο από το κράτος και την αστυνομία.
Η παραπάνω επίθεση στους πανεπιστημιακούς χώρος αποτελεί κομμάτι της συνολικότερης αναδιάρθρωσης της εκπαίδευσης. Οι εξαγγελίες που αφορούν την ιδιωτικοποίηση και την εντατικοποίηση των σπουδών δεν αποτελούν πρωτοτυπία αλλά αντιθέτως διαχρονική στόχευση κράτους και κεφαλαίου. Πράγματι, ανέκαθεν επιχειρούνταν η ολοκλήρωση της σύνδεσης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με την αγορά, η στροφή της έρευνας και της παραγωγής στου πανεπιστημίου στις εκάστοτε ανάγκες της και η επέκταση των ιδιωτικοποιήσεων και της συρρίκνωσης της δημόσιας παιδείας (βλ. συγχωνεύσεις, διασπάσεις, αναίρεση της δημιουργίας των τμημάτων που είχαν ανακοινωθεί από την προηγούμενη διαχείριση). Αναφορικά με την εντατικοποίηση, το Υπουργείο Παιδείας, χτίζοντας πάνω στον δρόμο που έστρωσε η σοσιαλδημοκρατική διαχείριση έρχεται να επαναλάβει ένα έργο που έχουμε ξαναδεί. Είναι χαρακτηριστικό το πλαίσιο του νόμου Γαβρόγλου, συνέχεια των ν.Διαμαντοπούλου-ν.Αρβανιτόπουλου, με διετή προγράμματα σπουδών, πανεπιστημιοποίηση ΤΕΙ. Πετώντας το μπαλάκι στους πρυτάνεις, επιχειρεί να αποποιηθεί της ευθύνης των μεταρρυθμίσεων σε επίπεδο ρητορικής, ενώ στην πραγματικότητα καθορίζει την κατεύθυνσή τους. Επαναφέρεται η θέσπιση χρονικού ορίου φοίτησης και με την πρόταση "ειδικών προβλέψεων" επιχειρείται η άμβλυνση των αντιδράσεων καθώς διαμορφώνεται μια ψευδαίσθηση πως η διαγραφή δεν αφορά όλους τους φοιτητές. Εδώ να αναφέρουμε πως όσον αφορά τις φοιτητικές παροχές, αυτές παύουν να ισχύουν μετά τα ν+2 έτη. Στην πραγματικότητα αναγνωρίζουμε πως αυτή η εντατικοποίηση των σπουδών, όπου οι υποχρεωτικές πρακτικές , οι εξοντωτικές εργασίες , η καθηγητική αυθαιρεσία, τα μαζικά κοψίματα δεν είναι ξέχωρα ζητήματα, η καταβολή όλου του χρόνου και του κόπου μας σε αυτές στοχεύει τους φοιτητές της τάξης μας, που ενώ σπουδάζουν χρειάζεται και να δουλέψουν. Σε αυτό το πλαίσιο κινείται και η και επαναφορά της βάσης του 10 και σε μικρότερο βαθμό τα κοψίματα σε ότι αφορά τις μεταγραφές φοιτητών. Σε συνδυασμό με την μετακύλιση του κόστους φοίτησης στις πλάτες μας, της σίτισης, της στέγασης και της μεταφοράς, των βασικών μας αναγκών που η διαχείρισή τους από τα αφεντικά ολοένα και βαθαίνει, γίνεται σαφής η στόχευση του εκτοπισμού της πλατιάς κοινωνικής βάσης από τα πανεπιστήμια. Παράλληλα, επιχειρείται η διάχυση της κυρίαρχης ρητορικής πως όλα αυτά συμβαίνουν για τον "εκσυγχρονισμό" του πανεπιστημίου και την "ανάπτυξη" και πως οι αγώνες είναι παρωχημένοι και επικίνδυνοι για την προσωπική ανέλιξη. Δηλαδή επιχειρείται η διάσπαση των φοιτητών και η συγκρότηση ενός αντιδραστικού πόλου μέσα στα πανεπιστήμια που θα στηρίζει την αναδιάρθρωση του πανεπιστημίου, την εκδίωξη της πλατιάς κοινωνικής βάσης από την εκπαίδευση, την καταστολή των αγώνων και που θα στέκεται απέναντί τους.
Ο φοιτητικός συντονισμός δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνάντηση φοιτητών και φοιτητριών σε τακτικές ανοιχτές συνελεύσεις που αντιλαμβανόμαστε την επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι πρυτάνεις και οι κρατικές αρχές απέναντι μας. Αποτελεί κοινή μας αντίληψη πως απέναντι στην κρατική καταστολή και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αυτό που χρειαζόμαστε είναι η συγκρότηση οριζόντιων μετώπων που χωρίς διαμεσολαβητές, χωρίς λογικές ανάθεσης μέσα στις Γενικές μας Συνελεύσεις, θα επιχειρήσουμε να ζυμωθούμε και να παράξουμε λόγο και δράση στο δρόμο της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης. Με τη συνέλευση, δηλαδή, σαν σημείο συνάντησης ανθρώπων από διαφορετικές σχολές αλλά με κοινές ανάγκες επιδιώκουμε να δυναμώσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις μέσα στις σχολές και να κάνουμε τις εστίες και τα πανεπιστήμια τόπους αντίστασης και αγώνα.
Να αντισταθούμε:
-στην κατάργηση του ασύλου
-στο ν+2, τις διαγραφές, την εντατικοποίηση, τις ιδιωτικοποιήσεις
-στον εκτοπισμό της τάξης μας από το πανεπιστήμιο
-στα συμφέροντα των εργολαβιών και των επιχειρήσεων μέσα στις σχολές
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ/ΤΡΙΕΣ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΣΤΙΕΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
