kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αχάριστοι: Η μετανάστευση ως έγκλημα, το έγκλημα ως αντίσταση (open for english)

Ungrateful: Migration as Crime, Crime as Resistance
Greek's state strategy for the denigration of Albanian migrants, their experiences and our efforts for a common ground of resistanceCriminalisation of Albanian migrants was a crucial strategy of the Greek State in order to discipline them as a social group and devalue their labor force. A strategy that is directly connected with the capitalist growth during that period (end of 90's - beginning of 00's). Of course, this strategy would never have been effective if a major part of greek society didn't go along, living the myth of Greece as a major stability force in the devastated Balkan area. From our initiative as a collective, started a discussion among Albanian migrants in an effort to make this experience (of criminalization) visible, public and to emphasize on its political aspects. By recognizing and making public their lived experience through the edition presented in the BAB, we aim to create a space where locals and migrants can struggle against state, capitalism and patriarchy as equals. For us, equality and anti-authority are not given facts but an objective embedded in our practices. We think that the story of criminalization is useful both as a politicization of the experience of Albanian migrants (ignored very often by the movement) and as a step to the creation of common spaces and equal relationships among migrants and locals.

Παρουσίαση- συζήτηση μπροσούρας στη Φάμπρικα Υφανέτ «Αχαριστοι: Η μετανάστευση ως έγκλημα, το έγκλημα ως αντίσταση» Η βιωμένη εμπειρία των Αλβανών μεταναστριών , οι ανάγκες του ελληνικού κράτους κεφαλαίου για εργασία και κάποιες σκέψεις για το χτίσιμο κοινών τόπων αγώνα

υπό την ευθύνη της ομάδας του Bulletin

E Shtunë
Fabrika Ifanet
takim
rrugaçë të pabindur

«Έχω περάσει δυο φορές τα σύνορα με τα πόδια. Αυτοί που ήταν χειρότεροι
όταν σε πιάνανε ήταν οι στρατιώτες. Σε βασανίζανε με διάφορους τρόπους.
Βάζανε την κάννη του όπλου τους στη φωτιά, την πυρώνανε και ύστερα την
μπήγανε στο σώμα. Έτσι είχαν κάνει και σε ένα παιδί πριν τον απελάσουν.
Δεν ξέχασε όμως. Μετά από καιρό έκανε ξανά το ταξίδι για Ελλάδα και
κατάφερε να εγκατασταθεί στην πόλη Χ. Εκεί μια μέρα είδε στο δρόμο μια
γνώριμη φάτσα. Αφού βεβαιώθηκε ότι ήταν ένας από τους στρατιώτες που τον
είχαν βασανίσει πήρε εκδίκηση.»...

«..Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσουμε ότι δεν γράφουμε μία μπροσούρα για το έγκλημα. Γράφουμε μια μπροσούρα για τους μετανάστες και τις μετανάστριες, πως βίωσαν την εγκληματοποίηση, πως αυτή χρησιμοποιήθηκε από την κυριαρχία, αλλά και πως αντιστράφηκε η χρήση αυτή από ενεργά υποκείμενα που, όποτε μπόρεσαν, επέστρεψαν λίγη από τη βία που ζούσαν καθημερινά... ...Θεωρούμε ότι το έγκλημα, όπως και κάθε μορφή κοινωνικής
πρακτικής, και άρα και αντίστασης, δεν έχει καθαρές μορφές και ούτε έχει νόημα να ψάχνει κανείς για τέτοιες. Δεν μας ενδιαφέρει ούτε να εκθειάσουμε ούτε να δαιμονοποιήσουμε το έγκλημα. Πιστεύουμε ότι το έγκλημα μπορεί την ίδια στιγμή να είναι πράξη αντίστασης σε μία μορφή καταπίεσηςκαι να αναπαράγει μία άλλη μορφή καταπίεσης. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να αναδείξουμε το πρώτο.

Αυτό όμως που κυρίως μας ενδιαφέρει, που βρίσκεται στον πυρήνα αυτής της έκδοσης, είναι το να γίνει κατανοητό ότι μέσα από διαφορετικές συνθήκες
διαβίωσης γεννιούνται διαφορετικές μορφές αντίστασης...Είναι το να συμβάλλουμεστο χτίσιμο σχέσεων ισοτιμίας και αλληλοσεβασμού ανάμεσα σε
ντόπιους και ξένους εντός και εκτός του ανταγωνιστικού κινήματος.»