Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020 στις 18.00
Διεθνισμός κόντρα στους πολέμους των αφεντικών
Στα πλαίσια υλοποίησης ενός κύκλου ανοιχτών ιδεολογικών και πολιτικών εκδηλώσεων και σε συνέχεια της πρώτης συζήτησης με θέμα την Εξέγερση, το Σάββατο 15 Φεβρουαρίου στις 6μμ στη Νομική Σχολή η ΟΚΔΕ - Σπάρτακος και η ΟΡΜΑ συνδιοργανώνουμε την δεύτερη συζήτηση με κεντρικό θέμα τον Διεθνισμό.
Η εκδήλωση για το Διεθνισμό έρχεται σε μια περίοδο κλιμάκωσης των ανταγωνισμών Ελλάδας - Τουρκίας για την ΑΟΖ. Το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης έφερε ξανά στο προσκήνιο όλες τις στρατηγικές αντιπαραθέσεις των δύο καπιταλισμών σηκώνοντας τις σημαίες του εθνικισμού ακόμα πιο ψηλά. Οι τριγμοί της καπιταλιστικής κρίσης έχουν οδηγήσει τα κράτη στην αναζήτηση παραγωγής εθνικού πλούτου μέσω εκμετάλλευσης υποθαλάσσιων πόρων και στρατηγικών συμμαχιών. Ο άξονας Ελλάδας - Νότιας Κύπρου - Ισραήλ - Αιγύπτου προσπαθεί να κατοχυρώσει τα συμφέροντα της εθνικής τάξης σε ανοικτή διαμάχη με την πρόσφατη συμμαχία Τουρκίας - Λιβύης. Ένα σκηνικό όπου ακονίζονται τα όπλα των εθνικών στρατών μπροστά στην χάραξη του γεωπολιτικού χάρτη της ανατολικής Μεσογείου.
Στο κοντινό παρελθόν είχαμε την «Συνθήκη των Πρεσπών», τους «μακεδονομάχους» και τα εθνικιστικά συλλαλητήρια, όπου η εθνικιστική πτέρυγα της αστικής τάξης πίεζε για μια ακόμα πιο ελληνοκεντρική ιμπεριαλιστική συμφωνία ΕΕ - Ελλάδας - Μακεδονίας. Ο ελληνικός καπιταλισμός άσκησε σχεδόν ανενόχλητος επιθετική πολιτική για να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στα Βαλκάνια και να βγει κερδισμένος εις βάρος των Μακεδόνων και Ελλήνων εργατών.
Μέσα από την συζήτηση θέλουμε να αγγίξουμε ζητήματα προβληματισμού για το ταξικό κίνημα με σκοπό την εύρεση μια δικής μας προοπτικής και στρατηγικής πρότασης για την εργατική τάξη. Απέναντι στα μνημόνια και στους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς αρκεί μια «τίμια», εθνική, λαϊκή πολιτική; Η αντικαπιταλιστική στρατηγική περιλαμβάνει την αποδοχή της «εθνικής οικονομίας»; Η αυριανή κοινωνία θα είναι συνέχεια της σημερινής; Θα κληρονομήσει όλες τις επιλογές και τους μηχανισμούς της αστικής και απλά θα αλλάξει «διευθυντές»; Θέλουμε οι οργανώσεις του σήμερα να παίρνουν σαφή θέση πάνω σε τόσο κεντρικά πολιτικά ερωτήματα για την σκιαγράφηση ενός ρεαλιστικού αντικαπιταλιστικού αγώνα την περίοδο που διανύουμε, χωρίς υπεκφυγές και εκπτώσεις οδηγώντας το κίνημα σε ρόλο θεατή των εξελίξεων.
Η εμπειρία των προηγούμενων ετών όπου το ιδεολογικό όπλο του Διεθνισμού εφαρμόστηκε ως πολιτική στον δρόμο μας δίνει πλούσια τροφή για συζήτηση και έμπνευση για το προχώρημα. Η εμφάνιση των ακροδεξιών εθνικιστικών συλλαλητηρίων κόντρα στην ιμπεριαλιστική «Συνθήκη των Πρεσπών» δημιούργησε πολλαπλές συγχύσεις ακόμα και σε παραδοσιακούς πολιτικούς χώρους. Απέναντι σε αυτά οι οργανώσεις μας δοκίμασαν μέσω της Διεθνιστικής Πρωτοβουλίας να ορθώσουν μια εναλλακτική αγωνιστική πρόταση του κινήματος, μια προσπάθεια ανατροπής των διαδικασιών. Αντίστοιχα, η επέτειος της ελληνοτουρκικής διαμάχης των Ιμίων αποτελεί ένα κρίσιμο πεδίο κατάκτησης του ταξικού κινήματος για τη Διεθνιστική νοηματοδότηση της. Η ανατροπή της ετήσιας φασιστικής φιέστας σε Διεθνιστική Αντιφασιστική ημέρα κοινού αγώνα Ελλήνων και Τούρκων εργατών αποτελεί ταξικό ορόσημο και παράδειγμα για ολόκληρη την Ευρώπη.
Θεωρούμε ότι ο Διεθνισμός μπορεί να αποτελέσει το εργαλείο μίας ρεαλιστικής πολιτικής απάντησης του ταξικού μας στρατοπέδου. Ο Διεθνισμός δεν γνωρίζει εθνικό πλούτο, σύνορα και πολιτικές ελέγχου πληθυσμών, ούτε κρατάει εθνικά λάβαρα εις βάρος του κόσμου της εργασίας. Η ταξική αλληλεγγύη της εργατικής τάξης σε όλο τον πλανήτη δεν είναι ένα ευχολόγιο, αλλά ένα πολιτικό εργαλείο που καθορίζει την διαφορετική ποιότητα της ταξικής μας πολιτικής. Ο Διεθνισμός είναι η απάντηση απέναντι στην κλιμάκωση των εθνικών ανταγωνισμών, προάγει την συνεργασία των εργατικών τάξεων μπλοκάροντας τις αστικές πολεμικές διαδικασίες. Ως έμπρακτη στήριξη των αντικαπιταλιστικών κινημάτων αποτελεί κριτήριο προοδευτικότητας της αυριανής κοινωνίας, με συμμάχους και συναγωνιστές τα ταξικά μας αδέλφια.
