kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία ενάντια στο νέο νομοσχέδιο

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Το πανεπιστήμιο και το campus δε θα αφήσουμε να γίνει τσιφλίκι του κεφαλαίου και των αρίστων

Η οικονομική και ψυχολογική κόπωση της κοινωνικής βάσης, μετά από σχεδόν ένα χρόνο αναστολών συμβάσεων στις δουλειές, διαδοχικών lock-down με ταυτόχρονη υποτίμηση του συστήματος δημόσιας υγείας και υποτίμησης της ζωής των φτωχών γενικότερα, η ωμή κρατική βαρβαρότητα απέναντι σε φωνές αντίστασης, φυλακισμένους/ες και μετανάστες/ριες αποτελούν πλέον κομμάτι της νέας κανονικότητας που επιβάλλεται.

Σε αυτή τη συγκυρία, με κλειστά πανεπιστήμια εδώ και ένα χρόνο, έρχεται άλλο ένα νομοσχέδιο για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της οικονομικής ελίτ και του κράτους, έχοντας ως κατεύθυνση την κολλεγιοποίηση του πανεπιστημίου και την απόλυτη εναρμόνιση της λειτουργία και της έρευνάς του με τις ανάγκες της αγοράς. Εξού και η σύσταση των πειθαρχικών συμβουλίων τα οποία θα επιβάλλουν ποινές για οποιαδήποτε δραστηριότητα ή συμπεριφορά δεν εγκρίνεται από τις διοικητικές αρχές του πανεπιστημίου ή του εκάστοτε ιδρύματος, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών με το πέρας των ν+ν/2 ετών, η σύσταση σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας. Τα μέτρα αυτά έχουν σκοπό να διασφαλίσουν την εντατικοποίηση των σπουδών, ώστε να μην υπάρχει χρόνος συλλογικοποίησης και δραστηριοποίησης πέρα από τα στενά πλαίσια του διαβάσματος, ενώ σε συνδυασμό με τη θέσπιση βάσης εισαγωγής από τα τμήματα και βάσης στις πανελλήνιες, θα αποκλειστούν από την εκπαίδευση φοιτητήτριες/ές οι οποίες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα παρακολούθησης φροντιστηρίου ή που παράλληλα με τις σπουδές τους πρέπει να δουλεύουν για να τα βγάλουν πέρα. Ακόμη, η απλήρωτη τεχνική κατάρτιση στα ΕΠΑΛ ,εν ολίγοις τσάμπα δουλειά για τα αφεντικά, που προβλέπει το νομοσχέδιο, στοχεύει στην οικονομική εκμετάλλευση των φτωχότερων τάξεων ήδη από νεαρή ηλικία.

Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού επιτάσσει αυτή τη βίαιη αναδιάρθρωση της Παιδείας, η οποία επιχειρεί την καταστολή <<δια ροπάλου>> οποιασδήποτε κοινωνικής σχέσης δεν υποτάσσεται στους νόμους της παραγωγής. Η μόνη σχέση που συμφέρει το κράτος και τις κυβερνήσεις του είναι η παραγωγική σχέση και γι'αυτό το λόγο επιτίθενται σφοδρά στα κινήματα, στους φοιτητικούς συλλόγους, στους αυτοδιαχειριζόμενους/κατηλλειμένους χώρους, στις αυτοοργανωμένες ομάδες εντός των πανεπιστημίων και στο δημόσιο και ανοιχτό χαρακτήρα του campus.

Οι κοινωνικές δυναμικές που εκδηλώνονται στο δρόμο φανερώνουν ότι όλο και ευρύτερα κομμάτια των καταπιεσμένων αντιλαμβάνονται την ανάγκη της ρήξης με τα συμφέροντα του κεφαλαίου στην πράξη. Σαν ένα κομμάτι της κοινωνικής βάσης και ενός κινήματος που προσπαθεί να βάλει το λιθαράκι της για ένα κόσμο ελευθερίας, αλληλεγγύης και ισότητας, πιστεύουμε ότι η ανάγκη για αυτοοργάνωση των φοιτητών και των φοιτητριών στους συλλόγους τους είναι κρίσιμη όπως πάντοτε. Η επίθεση που δεχόμαστε δε μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο αναθέτοντας σε <<ειδικούς>> την πολιτική δράση, αλλά αντιθέτως λαμβάνοντας καθένας και καθεμία τις ευθύνες που μας αναλογούν ώστε να πάρουμε τις ζωές στα χέρια μας. Ας δομήσουμε τις απαραίτητες σχέσεις αλληλεγγύης και αξιοπιστίας ανάμεσά μας και ας αναζωπυρώσουμε αυτές που έχουν παγώσει, ώστε να ξεκινήσει ακηδεμόνευτα και μαχητικά η αντεπίθεσή μας.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 4/2 12.00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΜΠΤΗ 4/2 16.00 μετά την πορεία

πηγή : https://autonomofysiko.espivblogs.net/2021/02…

Στις 13/1 κατατέθηκε σε δημόσια διαβούλευση το σχέδιο νόμου της Κυβέρνησης - με τον ευφάνταστο και άκρως υπαινικτικό τίτλο - «Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξεις». Πρόκειται για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που είχε εξαγγείλει προεκλογικά η Ν.Δ. και προετοίμαζε περιμένοντας την κατάλληλη ευκαιρία, για να την καταθέσει. Κι αν ο συντηρητισμός, η πειθάρχηση και η εκδικητικότητα μπορούν να περιγράψουν τον ιδεολογικό προσανατολισμό του νομοσχεδίου, δύο είναι ουσιαστικά οι άξονες από τους οποίους υπαγορεύεται: τις επιταγές του κεφαλαίου για ένα πανεπιστήμιο που θα «δουλεύει» για τις ανάγκες του και το μένος του Κράτους να εξαφανίσει κεκτημένα αγώνων και να επιτεθεί στους ίδιους τους αγωνιστές. Το παρόν νομοσχέδιο δεν επαναφέρει απλώς μνήμες, πρακτικές και αντιλήψεις παλαιότερων εποχών και απολυταρχικών καθεστώτων αλλά δημιουργεί και τις προϋποθέσεις μιας ολότελα δυστοπικής κατάστασης στα πανεπιστήμια. Ενός δημοσίου χώρου γεμάτου αστυνομία, εταιρείες, κάμερες και συστήματα ασφαλείας, καθηγητές έτοιμους ανά πάσα στιγμή να δικάσουν με συνοπτικές διαδικασίες τους φοιτητές. Ευτυχώς, όμως, δεν θα υπάρχει κανένας που θα σπουδάζει πάνω από 7 χρόνια, δεν θα υπάρχουν στέκια ή άλλοι χώροι κοινωνικοποίησης όσων κινούνται μέσα στο campus, η πολιτικοποίηση και οι συλλογικές διεκδικήσεις των φοιτητών θα δικάζονται από τα ειδικά πειθαρχικά συμβούλια και οι τοίχοι θα είναι επιτέλους όμορφοι και καθαροί από αφίσες.

Αρχικά, είναι μάλλον χρήσιμο να ξεκαθαρίσουμε για άλλη μια φορά την μεγάλη αστοχία του φιλελεύθερου αφηγήματος περί Ασύλου ιδεών και ακαδημαϊκής ελευθερίας. Η ελευθερία ιδεών δεν μπορεί να αποτελεί προνόμιο της πανεπιστημιακής ελίτ και όσων κινούνται εντός του πανεπιστημίου, για κανέναν άλλο λόγο παρά γιατί αυτή ορίζεται από το σύνταγμα καθολικά για όλους και σε κάθε δημόσιο χώρο. Το Άσυλο σημαίνει ένα πράγμα Ελευθερία από τον κρατικό αυταρχισμό και την καταστολή. Ιστορικά, η κοινωνία χρησιμοποιούσε τους πανεπιστημιακούς χώρους για να προστατευθεί από την αστυνομική βία. Η νοηματοδότηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι το αποτέλεσμα των αγώνων της κοινωνικής βάσης, από τους απεργούς εργάτες της ΜΕΛ το φθινόπωρο του 1975 μέχρι τον πρόσφατο αγώνα των απολυμένων εργαζόμενων στη λέσχη του ΑΠΘ, από τα φοιτητικά κινήματα του ΄06 - ΄07 και τον Δεκέμβρη του ΄08 ως τις φετινές κινήσεις για το άνοιγμα του Πολυτεχνείου στην Αθήνα εν όψει της διαδήλωσης της 17ης Νοέμβρη και τις δεκάδες συλλήψεις αγωνιστών.

Το Άσυλο σημαίνει Ελευθερία και έχει γραφτεί με αγώνες. Αυτή είναι η ιστορική παρακαταθήκη των αγνωνιστών/στριών, εξού και η εκδικητικότητα του Κράτους. Η κατάργησή του και η ίδρυση του ειδικού σώματος πανεπιστημιακής αστυνομίας αποτελούν την συνέχεια μιας σειράς «δράσεων» για την υποβάθμιση και γκετοποίηση του πανεπιστημιακού Ασύλου. Το ναρκεμπόριο και τα συνεπακόλουθα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού αποτελούν το πέπλο -ακόμα και των δήθεν προοδευτικών μεταρρυθμίσεων του Σύριζα- με το οποίο ντύνονται οι μεθοδεύσεις για την πλήρη κατάργηση και την αστυνομική επιτήρηση των πανεπιστημιακών χώρων. Αγνοούν, ομολογουμένως την χρόνια ανοχή, συγκάλυψη ως και την συνδρομή των θεσμικών αρχών με το οργανωμένο έγκλημα, πρυτανείες που έκλειναν τα μάτια, διαπλεκόμενα μεγαλοστελέχη της αστυνομίας και κρατικές διασυνδέσεις με βαρόνους ναρκωτικών.

Το νέο σκηνικό στους πανεπιστημιακούς χώρους εκτός από τις περιπολίες αστυνομικών, περιλαμβάνει και μια σειρά τεχνικής αναβάθμισης των συστημάτων ελέγχων. Ορίζεται η εγκατάσταση κλειστού κυκλώματος παρακολούθησης, face control και κάρτες εισόδου. Ένα πανεπιστήμιο που θα χάνει κάθε σχέση του με την κοινωνία και θα αποτελεί έναν αποστειρωμένο χώρο ελεγχόμενης μάθησης. Θα απαγορεύεται η είσοδος σε οποιονδήποτε άλλο και ταυτόχρονα θα στρώνονται κόκκινα χαλιά για εταιρείες και επενδύσεις. Έρευνα για στρατό, αστυνομία και ιδιωτικό κεφάλαιο θα αποτελούν την βασική πηγή χρηματοδότησης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ το κράτος θα είναι επιφορτισμένο με το κόστος της εγκατάστασης και της συντήρησης του αστυνομικού στρατού που θα λυμαίνεται τα πανεπιστήμια. Ενός στρατού πλήρως εξοπλισμένου με χειροπέδες, γκλοπ και σπρέι πιπεριού άοπλου αλλά συνάμα, μέσα στα νέα αστυνομικά που θα δημιουργηθούν στο εσωτερικό του campus, θα «υπάρχουν όπλα αν χρειαστούν σε περίπτωση επίθεσης» (sic).

Σε κάθε περίπτωση, πρωτοφανή περίπτωση αποτελεί η αναβάθμιση του πειθαρχικού δικαίου. Το δίχως άλλο το νομοσχέδιο ορίζει, ότι οι πρόεδροι τμημάτων, οι πρυτάνεις και οι καθηγητές θα αποκτούν τον ρόλο δικαστή σε περιπτώσεις τέλεσης πειθαρχικών παραπτωμάτων από τους φοιτητές. Και ως τέτοια ορίζονται ενέργειες από την αντιγραφή και την ηχορύπανση ως τις φοιτητικές καταλήψεις, τα στέκια, τις πολιτικές δράσεις των φοιτητών και την αφισοκόλληση. Τα «δικαστήρια» αυτά θα λειτουργούν ακολουθώντας κάθε ειδική αντίστοιχη τελετουργία: αυτοψία, ανάκριση, εξέταση μαρτύρων. Δημιουργείται μια συνθήκη φόβου και τρομοκράτησης εναντίον των φοιτητών μέσα στο πανεπιστήμιο που θα βρίσκονται. Ανά πάσα στιγμή, θα έρχομαστε αντιμέτωποι με «περίπολους της ασφάλειας και έκτακτα στρατοδικεία».

Γίνεται ξεκάθαρο πως η λειτουργία του πανεπιστημίου και η «ελευθερία ιδεών» ορίζεται με βάση την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και του καπιταλισμού. Οποιαδήποτε, ενέργεια δεν υπακούει σε αυτό το πλαίσιο θα καταστέλλεται, οι φοιτητικές αντιστάσεις και οι αγώνες εντός και εκτός των πανεπιστημίων θα χτυπιούνται. Αυτός είναι ο ρόλος της πανεπιστημιακής αστυνομίας και του ελέγχου όποιον μανδύα και αν του φορέσουν Κράτος, ΜΜΕ, Πρυτανικές και λοιπές αρχές.

Η εντατικοποίηση ως κυρίαρχο χαρακτηριστικό κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας

Με βάση τα άρθρα του νομοσχεδίου, αλλάζει συθέμελα η εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού εγκαθιδρύεται τριπλή βάση εισαγωγής και διπλό μηχανογραφικό δελτίο. Η πρώτη με βάση τα μόρια των μαθητών κάθε επιστημονικού πεδίου, η δεύτερη θα ορίζεται απευθείας από το κάθε πανεπιστημιακό κλίμα στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου και η τελευταία με έμφαση στο μάθημα βαρύτητας που θα επιλέγει ομοίως το κάθε τμήμα. Το πρώτο μηχανογραφικό θα συμπληρώνεται με τον περιορισμό της επιλογής 10 - 15 τμημάτων και το δεύτερο θα αφορά μόνο όσους δεν εισήχθησαν σε κάποιο τμήμα κατά την πρώτη φάση και τα τμήματα που δεν καλύφθηκαν όλες τους οι θέσεις. Γεγονός που αναπόφευκτα θα οδηγήσει στην ενσωμάτωση σχολών από τα μεγαλύτερα ιδρύματα ή στην ολοκληρωτική τους εξαφάνιση. Παράλληλα, αυτά συνδυάζονται με την συγχώνευση και το κλείσιμο των σχολικών μονάδων και την υποβάθμιση της τεχνικής εκπαίδευσης όπως υπαγορεύεται από τον νόμο για την παιδεία που πέρασε το καλοκαίρι. Η εντατικοποίηση, λοιπόν, γίνεται το κυρίαρχο χαρακτηριστικό της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε κάθε βαθμίδα. Στο σχολείο απανωτές εξετάσεις και βαθμολογίες με μόνο στόχο την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Μιας διαδικασίας που κλείνει το μάτι στην αριστεία, την υποβάθμιση του δημόσιου σχολείου και την τόνωση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Εν μέσω χρόνιας και μεθοδευμένης φτωχοποίησης της κοινωνικής βάσης, μιας επόμενης μέρας μετά την λήξη των μέτρων για την πανδημία με ορατούς τους κινδύνους απολύσεων και περικοπών μισθών. Οι συνθήκες των τελευταίων ετών, εξωθούν όλο και περισσότερους φοιτητές στην εργασία, για να τα βγάλουν πέρα με τις σπουδές τους. Την ίδια στιγμή, η φοιτητική μέριμνα περικόπτεται με την αυστηροποίηση των κριτηρίων για διαμονή στις φοιτητικές εστίες, την υποβάθμιση των εγκαταστάσεων τους και του ελέγχου της εισόδου στη φοιτητική λέσχη. Σε αυτό το πλαίσιο, η θέσπιση ανώτατου ορίου σπουδών και οι διαγραφές φοιτητών προσθέτουν άλλο ένα βάρος στις πλάτες μας, αποτελούν άλλη μια επίθεση στην τάξη μας. Στην ίδια κατεύθυνση, τα πτυχία των ιδιωτικών κολλεγίων εξισώνονται με αυτά των δημόσιων ιδρυμάτων. Αναμφισβήτητα όλοι, όσοι αποκλείονται από την δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση σπρώχνονται στα ιδιωτικά κολλέγια. Η πανεπιστημιακή παιδεία μετατρέπεται σε πολυτέλεια μόνο για λίγους, μόνο για όσους έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν για αυτήν αδρά σε χρόνο και σε χρήματα από το λύκειο μέχρι την ταχύτατη φοίτησή τους.

Στο δρόμο το Δίκαιο θα κριθεί, ενάντια σε Κράτος & Καταστολή

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση κυριαρχείται σε μεγάλο βαθμό από μια συμβολική και ολομέτωπη επίθεση στα κεκτημένα των φοιτητικών αγώνων. Επιδιώκει να αλλάξει συλλήβδην το κοινωνικό παράδειγμα και την αντίληψη για τις σπουδές και το Άσυλο. Με ρεβανσιστικό τρόπο έρχεται, να ολοκληρώσει το έργο προηγούμενων νομοσχεδίων που ναυάγησαν μπροστά στους δυναμικούς αγώνες των φοιτητών. Η διακαής επιθυμία, ήδη από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, της επιβολής ανώτατου ορίου φοίτησης και οι διαγραφές φοιτητών επανέρχονται σήμερα με επιθετικούς όρους. Κι εδώ φαίνεται ξανά, η αξιοποίηση της πανδημίας και το lock-down από το κράτος για την προώθηση του νομοθετικού έργου και της κατασταλτικής πολιτικής του με τρόπο όσο το δυνατόν αναίμακτο. Τα πανεπιστήμια είναι κλειστά για σχεδόν ένα έτος, γεγονός που από μόνο του θέτει εμπόδια στη συνάντησή μας και στην δραστηριοποίηση των συλλογικών φοιτητικών διαδικασιών. Ενορχηστρώνει μια βίαιη επίθεση ενάντια στα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος στο κομμάτι των σπουδών και κυρίως ενάντια στην ίδια την πολιτικοποίηση τους. Τελικά, οι εντατικοί ρυθμοί σπουδών, οι διαγραφές, τα πειθαρχικά ορίζονται για να υψώσουν μεγαλύτερους ταξικούς φραγμούς. Οι μπάτσοι μέσα στο campus τοποθετούνται για να επισφραγίσουν την κατάργηση του Ασύλου και στο πλαίσιο της προληπτικής αντιεξέγερσης να επιβάλλουν τον φόβο και την τρομοκράτηση, ώστε να μην σηκώσει κανείς κεφάλι. Κι αν νομίζουν, ότι το καθεστώς της καραντίνας αποτελεί το κατάλληλο momentum για την προώθηση της πιο βίαιης εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, κάνουν λάθος. Το δίκαιο των φοιτητικών και κοινωνικών αγώνων θα περάσει από πάνω τους.

Καμία σκέψη για πανεπιστημιακή αστυνομία, έλεγχο εισόδου, πειθαρχικά συμβούλια και διαγραφές φοιτητών.

Εμπρός για Συνελεύσεις, Καταλήψεις, Συγκρούσεις, Διαδηλώσεις

Να κάνουμε τους Φοιτητικούς Αγώνες Επικίνδυνους ξανά

Συγκέντρωση Πέμπτη 4/2, 12:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Αναρχική συνέλευση φοιτητών/τριών Quieta Movere

πηγή : https://quieta-movere.espivblogs.net/
πηγή : email που λάβαμε στις 2 Φεβρουαρίου 19h

Πορεία ενάντια στο νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο

Το ελληνικό κράτος, σε περιόδους κρίσης, έχει ως πάγια τακτική να ανακηρύσσει κατάσταση έκτακτης ανάγκης (Δεκέμβρης '08, οικονομική κρίση 2012, Έβρος-Covid19 2020) με άμεσο μέτρο την ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας. Η βιοπολιτική δυστοπία χτίζεται κάθε μέρα γύρω μας. Η κυβέρνηση απαξιώνει τη δημόσια υγεία, καταπατά ελευθερίες και εργασιακά κεκτημένα. Κλέβει τον δημόσιο χώρο και καταστέλλει κάθε φωνή αντίστασης μέσω του φόβου που επιβάλλει "ο νόμος και η τάξη", με διοικητικά πρόστιμα, προσαγωγές και συλλήψεις, ξυλοδαρμούς, εκκενώσεις και απελάσεις.

Ο πανεπιστημιακός χώρος τα τελευταία χρόνια πλήττεται σφοδρά. Κράτος και πανεπιστημιακή διοίκηση σε συνεργασία, μετέφεραν τις ναρκοπιάτσες εντός του ΑΠΘ, κάτι που αξιοποίησαν σαν ευκαιρία ώστε να κλειδαμπαρώσουν (μόνο 5 από τις 65 πόρτες παραμένουν ανοιχτές) και να εντείνουν τον έλεγχο στο χώρο του campus. Κάτι το οποίο περίεργο φυσικά δεν είναι, μιας και η πανεπιστημιακή διοίκηση είναι κομμάτι του κρατικού μηχανισμού. Η κορύφωση αυτών των τακτικών, έρχεται να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία του πλήρως απονεκρωμένου από φοιτητικές και κοινωνικοπολιτικές δραστηριότητες πανεπιστημίου, με το επικείμενο νομοσχέδιο που θα επιβάλλει στους χώρους που υπάρχουμε 1000 μπάτσους (ειδικούς φρουρούς), σκουπίδια όπως αυτά που δολοφόνησαν τον Γρηγορόπουλο, έβγαλαν όπλο στην ΑΣΟΕΕ κλπ.

Το νέο νομοσχέδιο επίσης προβλέπει ελεγχόμενη πρόσβαση με μπάρες, κάρτες εισόδου, κυκλώματα παρακολούθησης και πειθαρχικά συμβούλια με σκοπό την αποστείρωση του πανεπιστημίου από οποιαδήποτε μη εγκεκριμένη από διοίκηση και αρχές δραστηριότητα. Με αυτό τον τρόπο θα καταργηθεί η ανοιχτότητα και ο δημόσιος χαρακτήρας του χώρου και θα γίνεται ευθεία επίθεση στους αγώνες που ξεκινούν ή στεγάζονται εντός του (φοιτητικοί σύλλογοι, στέκια, καταλήψεις, συνελεύσεις, αγωνιζόμενα υποκείμενα). Παράλληλα, εξυπηρετείται και διασφαλίζεται η περαιτέρω επέλαση των συμφερόντων των εργολαβιών (λέσχη, εστίες) και των εταιριών, του στρατού και της αστυνομίας μέσω των ερευνητικών εργαστηρίων (π.χ. drones), τα οποία φυσικά λειτουργούσαν κανονικά και εν μέσω πανδημίας.

Ταυτόχρονα γίνεται ξεκάθαρη η επιθυμία της κυβέρνησης να επιτεθεί εντονότερα στη δυνατότητα πρόσβασης στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, εγκαθιδρύοντας τη βάση του 10 και θέτοντας όριο φοίτησης στα ν+(ν/2) έτη. Έτσι εξαναγκάζουν τους/τις φοιτητ(ρι)ές σε πλήρη εντατικοποίηση, εντείνοντας το κλίμα ανταγωνισμού, στερώντας τους το χρόνο για πολιτικοποίηση και άλλες εξωφοιτητικές δραστηριότητες. Αποκλείουν επίσης από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση τους/τις μαθητ(ρι)ές που δεν έχουν έχουν την οικονομική δυνατότητα να παρακολουθούν φροντιστήρια ή φοιτητ(ρι)ες που δεν έχουν την δυνατότητα να σπουδάζουν χωρίς να δουλεύουν, επιδιώκοντας να "κολεγιοποιήσουν" τα πανεπιστήμια.

Την ίδια στιγμή, οι ανάγκες μας έρχονται ξανά σε δεύτερη μοίρα. Οι φοιτητικές εστίες δεν συντηρούνται και οι αγώνες των οικότροφων καταστέλλονται υπό την απειλή της παύσης παροχής νερού και φαγητού (βλ. ΦΕΠΑ) ή με την εισβολή μπάτσων. Από την λέσχη αποκλείονται άτομα που έχουν ανάγκη από φαγητό αλλά δεν ανήκουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα (άστεγοι, μετανάστριες κλπ) και οι πανεπιστημιακές υποδομές, τα εργαστήρια και το προσωπικό είναι υποχρηματοδοτούμενα και σε έλλειψη.

Μαζί με όλα αυτά, το νομοσχέδιο για την πανεπιστημιακή αστυνομία αποτελεί απειλή για όλες εμάς που υπάρχουμε μέσα στους χώρους του πανεπιστημίου.

-Στηρίζουμε την συγκέντρωση ενάντια στο νομοσχέδιο την Πέμπτη 04/02 στις 12.00 στο άγαλμα Βενιζέλου

-Καλούμε σε Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας , την ίδια μέρα στο αίθριο του Πολυτεχνείου στις 15:00, μετά τη συγκέντρωση.

-ΚΑΜΙΑ ΦΥΛΑΞΗ ΣΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ

-ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΣΦΑΛΕΙΑ" ΤΟΥΣ

Ανοιχτή Συνέλευση ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία

Την Πέμπτη 4/2, με αιχμή τη στήριξη της απεργία πείνας του Δ.Κουφοντίνα, κατεβαίνουμε στον δρόμο.
Συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις εναντία στο νομοσχέδιο για την παιδεία και τη πανεπιστημιακή αστυνομία.
Για να επανακτήσουμε τον χώρο που χάσαμε λόγω των μέτρων καταστολής, με πρόσχημα την πανδημία.
Για να διεκδικήσουμε κεκτημένες ελευθερίες.

Άμεση μεταγωγή του επαναστάτη Δ.Κουφοντίνα στις φυλακές Κορυδαλλού. Απεργία πείνας από 8/1.
Δύναμη σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους που βρίσκονται σε απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης.

Πέμπτη 4/2, 12:00 Άγαλμα Βενιζέλου. Όλοι/ες στο δρόμο.

Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων & διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών - συνέλευση θεσ/νίκης