kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συνέλευση για τη συνέχιση του αγώνα (πρώην κατειλημμένη πρυτανεία ΑΠΘ)

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΕΝΩΣΗ, ΕΙΝΑΙ ΕΚΚΙΝΗΣΗ

Τη Δευτέρα 22/2, πραγματοποιείται η κατάληψη του κτηρίου διοίκησης της πρυτανείας ΑΠΘ με απόφαση τριών φοιτητικών συλλόγων (Φυσικού, Ηλεκτρολόγων - Μηχανολόγων Μηχανικών και Πολιτικών Επιστημών). Λίγες μόλις μέρες μετά την ψήφιση του, βλέπουμε το νέο νόμο για την εκπαίδευση να εφαρμόζεται. Μετά από έκκληση του πρύτανη Παπαïωάννου, εκατοντάδες μπάτσοι όλων των ειδών περικυκλώνουν τον πανεπιστημιακό χώρο και εισβάλλουν στην κατάληψη, εκκενώνοντάς τη και συλλαμβάνοντας 31 άτομα. Η ωμή βία των αστυνομικών δυνάμεων, με τον ξυλοδαρμό συλληφθέντων/εισών και αλληλέγγυων που ακολούθησε, εικονοποιεί τις διατάξεις του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοïδη που προβλέπει τη θεσμοθέτηση ειδικού σώματος αστυνομίας, πειθαρχικά-δικαστηρία, διαγραφές, έλεγχο εισόδου και κυκλώματα παρακολούθησης και γενικώς ένταση της επιτήρησης με σκοπό την πειθάρχηση και την αποστείρωση. Ο συγκεντρωμένος κόσμος, η αποχώρηση των αστυνομικών δυνάμεων και η ανακατάληψη του κτηρίου, σήμαναν την αρχή ενός κέντρου αγώνα, που αποτέλεσε έμπρακτο παράδειγμα ενός ανοιχτού πανεπιστημίου στο οποίο θα θέλαμε να υπάρχουμε. Σταδιακά άρχισαν να καταλαμβάνονται κτήρια διοίκησης πανεπιστημιακών ιδρυμάτων και σε άλλες πόλεις και να δημιουργούνται μαζικές και δυναμικές εστίες αγώνα (Γιάννενα, Κομοτηνή, Ναύπλιο, Λάρισα, Αθήνα).

Η κατάληψη της πρυτανείας ΑΠΘ άνοιξε τα κλειστά πανεπιστήμια και αποτέλεσε μια νησίδα ζωτικού χώρου μέσα σε μία πλέον αστυνομοκρατούμενη πόλη, εδαφικοποιώντας τις αντιστάσεις και (ανα)γεννώντας κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις. Στο πλαίσιο της κατάληψης, έλαβαν χώρα εκδηλώσεις, συζητήσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και παιχνίδια, όπου συναντήθηκαν αγωνιζόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας (φοιτητές, αλληλέγγυες καθηγήτριες, μεταπτυχιακές, διδάκτορες, εργαζόμενες, άνεργοι, διοικητικοί υπάληλλοι). Η συνάντηση του κόσμου και η ζωντάνια που δόθηκε στο πανεπιστήμιο, πέτυχαν την επανοικειοποίηση του ασύλου και τη δημιουργία ένος πραγματικά ασφαλούς χώρου μέσω της συνεχούς και ενεργής παρουσίας μας σε αυτόν. Δόθηκε έτσι και μια απάντηση στη μιζέρια και τη διάχυτη τρομοκρατία της μπατσοκρατούμενης πόλης, που έχει διαμορφωθεί τον τελευταίο χρόνο. Οι καταληψίες και ο αλληλέγγυος κόσμος επί 18 μέρες αψηφούσαν τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας και τα μέτρα πειθάρχησης και καταστολής. Εξάλλου, όσο καλά γνωρίζουμε τη σοβαρότητα της κατάστασης που επιφέρει μια πανδημία, εξίσου καλά γνωρίζουμε ότι τα αποδεδειγμένα αποτυχημένα μέτρα δε λαμβάνονται με γνώμονα την δημόσια υγεία. Παράλληλα, όλες οι διαδικασίες (συνελεύσεις, πρωτοβουλίες, οργάνωση/διαχείρηση) γίνονταν με αδιαμεσολάβητους και οριζόντιους όρους, χωρίς ιεραρχικές σχέσεις, με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας. Η ζύμωση φοιτητών και φοιτητριών με αυτούς τους όρους μέσα στην πρυτανεία, αποτέλεσε έναυσμα για τη μεταφορά αυτού του παραδείγματος και στο εσωτερικό πολλών φοιτητικών συλλόγων. Οι γενικές συνελεύσεις άρχισαν να μαζικοποιούνται και να αλλάζουν ποιοτικά χαρακτηριστικά μέσω της δημιουργίας ανοικτών πλαισίων, τα οποία ήταν αποτέλεσμα συνδιαμόρφωσης. Κοινός άξονας των πλαισίων αυτών ήταν η στήριξη της κατειλημμένης πρυτανείας και η διάχυση του αγώνα με καταλήψεις στις σχολές.

Όλη αυτή η δυναμική ξέφυγε από τα όρια του campus και αποτυπώθηκε στους δρόμους μέσα απο τις μαζικότερες κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους/στις 31 συλληφθέντες/εισες στα δικαστήρια έως την πορεία της πέμπτης 11/03 που αποτέλεσε την μαζικότερη πορεία με τη συμμετοχή 10 χιλιάδων ανθρώπων, καθώς και σε κάθε πορεία αυτών των εβδομάδων (πορείες αλληλεγγύης στον Δ. Κουφοντίνα, φεμινιστική πορεία 8 Μάρτη, εκπαιδευτικές και αντικατασταλτικές κινητοποιήσεις).

Καθ' όλη τη διάρκεια της κατάληψης βρεθήκαμε αντιμέτωπες με άμεσες και έμμεσες προσπάθειες εκκένωσής της. Η σύγκλητος από την πλευρά της προχώρησε στη δημοσιοποίηση σειράς ανακοινώσεων μέσω των οποίων ζητούσε την οικειοθελή λήξη της κατάληψης, χωρίς διάθεση στήριξης των αιτημάτων μας. Παράλληλα, τη Δευτέρα 8 Μάρτη με την έλευση στη Θεσσαλονίκη του ίδιου του υπουργού δημόσιας τάξης, Μ. Χρυσοχοïδη, πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις με παρουσία αύρας περικυκλώνουν ξανά το κάμπους, απειλώντας μας άμεσα με εκκένωση που εντέλει απετράπη λόγω της άμεσης ανταπόκρισης αλληλέγγυου κόσμου στο κάλεσμα για στήριξη. Το ίδιο βράδυ πραγματοποιήθηκε πορεία από την κατειλημμένη σχολή θεάτρου προς την πρυτανεία αψηφώντας την απαγόρευση και την ακραία καταστολή που δέχτηκε κατά την προσπάθεια εισόδου της στο κάμπους. Ακολούθησαν έντονες και απειλητικές φήμες για εκκένωση, οι οποίες απαντήθηκαν με ψυχραιμία και άμεση συσπείρωση, παρά τη στοχευμένη τρομοκράτηση και τον ψυχολογικό πόλεμο.

Την Τετάρτη 10/3 μετά από πολύωρη συνέλευση της κατειλημμένης πρυτανείας αποφασίσαμε την αποχώρηση μας απο το κτήριο την επόμενη μέρα με την πανεκπαιδευτική πορεία. Κρίναμε ότι αυτή η κίνηση θα συνέβαλλε στη διάχυση και την απεδαφικοποίηση του αγώνα μας με τη δημιουργία εστιών αγώνα σε όλες τις σχολές. Παρά την απόφαση μας αυτή και τη διαρροή της σε καθεστωτικά μέσα, το κράτος, θέλοντας να μας εμποδίσει να εγκαταλείψουμε το κτήριο με τους δικούς μας όρους, να σπείρει την τρομοκρατία και να κάνει μια επίδειξη δύναμης, κατέφυγε σε μια εκτεταμένη επιχείρηση εκκένωσης τα ξημερώματα της 11/3. Δεκάδες μπάτσοι με κουκούλες και χωρίς διακριτικά, εισέβαλαν στην πρυτανεία, ακινητοποίησαν τον κόσμο στο πάτωμα δένοντάς τον πισθάγκωνα με tire-ups και προχώρησαν σε επιλεκτικές προσαγωγές, απευθυνόμενοι σε κάποιους με το ονοματεπώνυμο τους και βιντεοσκοπώντας όλη την διαδικασία με κάμερες. Στη συνέχεια άφησαν ελεύθερα κάποια άτομα που, επειδή αρνήθηκαν να αποχωρήσουν από το χώρο, οι δυνάμεις των ΜΑΤ που επίσης είχαν σπεύσει στο σημείο τα έσπρωξαν βίαια και τα κυνήγησαν με γκλοπιές και χημικά μέσα στο campus. Συγχρόνως, πάνω από το κέντρο της πόλης και το πανεπιστήμιο πετούσε ελικόπτερο για πολλές ώρες της ημέρας. Παράλληλα στη γαδθ από τις 33 προσαγωγές έγιναν 16 συλλήψεις με τις κατηγορίες της διατάραξης δημόσιας υπηρεσίας και της απείθιας. Εντωμεταξύ, ο πρύτανης προέβη σε δηλώσεις για την εκκένωση, στις οποίες υποστηρίζει ότι πρόκειται για διασφάλιση ελευθεριών και όχι για καταπάτηση τους. Ο χαρακτηρισμός εισβολής δεκάδων κουκουλοφόρων ρουφιάνων ως διασφάλιση ελευθεριών είναι τουλάχιστον ειδεχθής, ιδιαίτερα τη στιγμή που το campus παρέμεινε αποκλεισμένο από έναν ασφυκτικό κλοιό μπάτσων για τουλάχιστον δύο ημέρες. Μάλιστα, εξακολουθούν να βρίσκονται στο κτίριο διοίκησης, συναντώντας την αντίδραση των εργαζομένων, που αρνούνται να επιστρέψουν στις δουλειές τους, αν δεν αποχωρήσουν οι μπάτσοι.

Εμείς από την πλευρά μας στην κρατική καταστολή, στις πρυτανικές αρχές και σε κάθε καλοθελητή ρουφιάνο, απαντάμε με συλλογικούς και ανυποχώρητους αγώνες, όπως φάνηκε και με την μαζικότατη και συγκρουσιακή πανεκπαιδευτική πορεία της Πέμπτης 11/3, αλλά και με την πραγματοποίηση συνέλευσης το ίδιο βράδυ στην κατειλλημένη ΣΘΕ και την απόφασή της για συνέχιση του αγώνα. Δηλώνουμε ότι η εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας είναι μόνο η εκκίνηση ενός νέου κύκλου αγώνων και αντιστάσεων από τα κάτω, έως την ικανοποίηση των μέχρι τώρα αιτημάτων μας και όσων προκύψουν.

Απαιτούμε:

Κατάργηση του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοίδη

Καμία δίωξη στους/στις συλληφθέντες/είσες της 22/2 και 11/3

Παραίτηση του πρύτανη Παπαιωάννου

Άνοιγμα των σχολών με τήρηση των απαραίτητων υγειονομικών μέτρων και μέριμνα της υγείας των φοιτητων/τριών και των εργαζομένων

Διακοπή των εκπαιδευτικών διαδικασιών από τους καθηγητές/τριες

Άμεση ικανοποίηση του αιτήματος του αγωνιστή Δ. Κουφοντίνα

Αλληλεγγύη και δύναμη στις καταλήψεις των πρυτανείων σε Γιάννενα, Κομοτηνή, Λάρισα και στα κέντρα αγώνα του Ναυπλίου και του Παντείου

Η κατάληψη της πρυανείας άναψε το φυτίλι, κράτος, μπάτσοι και πρυτάνεις θα μας βρείτε μροστά σας στις 15 Απρίλη.

Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση για τη συνέχιση του αγώνα τη Δευτέρα 15/3 14:00 και την Πέμπτη 18/3 16:00, μετά την πανεκπαιδευτική πορεία, στη ΣΘΕ.