Δευτέρα 5 Απριλίου 2021 στις 17.00
Συνέλευση
Ανοίγουν οι σχολές…μόνο για τους μπάτσους.
Ένας χρόνος κλειστές σχολές και αναρωτιόμαστε πότε η κατάσταση θα σταματήσει να θεωρείται «έκτακτη». Ένας χρόνος τηλεκπαίδευσης, απομόνωσης και διαρκώς εντονότερης καταστολής μέσα και έξω από τους πανεπιστημιακούς χώρους. Το κράτος, αξιοποιώντας την συνθήκη της πανδημίας, διαμορφώνει το κατάλληλο για αυτό έδαφος ώστε να επιταχύνει διαδικασίες που χρόνια έβρισκαν αντίσταση. Επιβάλλοντας μία διαστρεβλωμένη έννοια της ατομικής ευθύνης προτάσσει ουσιαστικά την ίδια την αναίρεση των δημοκρατικών αξιών που υποτίθεται πως υπερασπίζεται. Επιδιώκει να διασφαλίσει πως κάθε αντίδραση θα είναι αδύνατη ή τουλάχιστον ποινικοποιημένη. Έτσι, «υπεύθυνος» είναι αυτός που μένει αδιαμαρτύρητα μέσα στο σπίτι του, ενώ όποια πάει βόλτα σε πάρκα, όποιος διαφωνεί με τα νομοσχέδια είναι «επικίνδυνη» και «παράνομος». Όμως, η πραγματική επικινδυνότητα απορρέει από τις ξεκάθαρες, ξεδιάντροπες επιλογές του κράτους να ενισχύσει την επιτήρηση και τον έλεγχο αντί του συστήματος υγείας. Ενώ το κράτος ευαγγελίζεται την «ενότητα», οξύνει την επίθεση. Ενώ διατυμπανίζει την αναβάθμιση της παιδείας, όχι μόνο επιφέρει την παρούσα και πλήρη αποδιάρθρωσή της (τηλεκπαίδευση) αλλά και προγραμματίζει την περαιτέρω υποβάθμισή της, παρά και ενάντια κάθε αντιλόγου από την πανεπιστημιακή κοινότητα, από ΦΣ, ακόμα κι από συγκλήτους ΑΕΙ.
Όσα έχουμε ζήσει, αλλά και πρόκειται να ζήσουμε αν δεν εμποδίσουμε την επέλευσή τους, μας φοβίζουν, αλλά και μας οργίζουν, μας θλίβουν, αλλά και μας κινητοποιούν. Παρά την επιβαλλόμενη εξατομίκευση, η αλληλεγγύη και η συντροφικότητα δεν ξεριζώνονται. Αυτό φάνηκε από τις πρόσφατες, πολλαπλές και διάσπαρτες σε όλη τη χώρα δράσεις, συνελεύσεις φοιτητ(ρι)ών, μαζικές πορείες. Ένα καθεστώς που νόμιζε πως θα θέριζε κάθε αντίσταση πριν εκφραστεί, που νόμιζε πως είναι σε θέση να εξαφανίσει προκαταβολικά τις αντιδράσεις, κραυγάζει τώρα πώς «αν έχουμε καταλήψεις τώρα με τα Πανεπιστήμια να μη λειτουργούν φανταστείτε τι έχει να γίνει όταν θα ανοίξουν» και ανακοινώνει την είσοδο της αστυνομίας στα Πανεπιστήμια ακόμα νωρίτερα από την αρχική εξαγγελία του.
Το συγκεκριμένο μέτρο διατυπώνεται χωρίς καμία προσπάθεια συγκάλυψης ως προς τη στόχευσή του: δηλώθηκε πως δεν αποσκοπεί στην «προστασίας» «μας» και δεν αφορά καν την υγεία ή την παιδεία. Εντάσσεται σ' ένα ευρύτερο σχέδιο για τον αστυνομο-στρατιωτικό έλεγχο των πόλεων, με προτεραιότητα το Αθηναϊκό κέντρο και προτάθηκε από μια εξουσία φοβούμενη ήδη υπάρχουσες, αναδυόμενες και κλιμακούμενες κοινωνικές αναταραχές.
Βεβαίως αναγνωρίζουμε πως η διαχείριση της πανδημίας έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στην λειτουργία των Πανεπιστημίων. Εφορμώντας από την τελευταία απειλητική εξαγγελία, επιθυμούμε να προσεγγίσουμε συλλογικά όλα τα ζητήματα που προέκυψαν και μας απασχολούν: την καθηγητική αυθαιρεσία στις εξ' αποστάσεως εξετάσεις, τα συστήματα τηλεκπαίδευσης που είναι ανεπαρκή και αποκλείουν φοιτητ@, τη διαγραφή φοιτητ(ρι)ών, την απώλεια κοινωνικών χώρων μας μέσα στις σχολές, την σφοδρή καταστολή… αλλά κυρίως: τις απαντήσεις μας σε αυτά.
Το αστυνομικό σώμα που θα μπει στις κλειστές σχολές θα χρηματοδοτηθεί από πόρους που υποτίθεται δεν υπήρχαν το προηγούμενο διάστημα για τις πανεπιστημιακές παροχές στα φοιτητά. Αυτό καταδεικνύει την μετατόπιση των παροχών από τις κοινωνικές στις στρατιωτικές αλλά και φανερώνει τη διαθεματικότητα του ζητήματος. Επομένως, ο αγώνας είναι συμπεριληπτικός και αφορά όλα τα παραπάνω και όλες, όλα, όλους μας.
Αναγνωρίζοντας την πολλαπλότητα των ζητημάτων και δίνοντας αξία σε όλα τα βιώματα, να σταθούμε απέναντι στα δυστοπικά ενδεχόμενα που μας επιφυλάσσουν. Δεν υπάρχει περιθώριο αναμονής.
Για τους λόγους αυτούς, καλούμε την Δευτέρα 5/4 στις 17:00 σε συνέλευση όλων των φοιτητ(ρι)ών και των μεταπτυχιακών και των διδακτορικών, των συλλόγων, των εργαζομένων και των συλλογικοτήτων στο προαύλιο της σχολής.
Να κάνουμε οργή τις καταθλίψεις.
-ΑΚόΝιτο