Name: Πορεία 6 Δεκέμβρη
Start: 2021-12-06T18:00
End: 2021-12-06
Location: Προπύλαια, Αθήνα

τι; : πορεία θεματική : 6 Δεκέμβρη

email iCal

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021 στις 18.00

Πού : Αθήνα

Προπύλαια
(Μετρό Πανεπιστήμιο)

668 εκδηλώσεις στην τοποθεσία

28 καλέσματα : 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Πορεία 6 Δεκέμβρη

Από τον Γρηγορόπουλο στον Σαμπάνη: Όλα έχουν αλλάξει, όλα έχουν μείνει τα ίδια

Δεκατρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την εξέγερση του Δεκέμβρη, η δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη από αστυνομικούς στο Πέραμα, ήρθε να θυμίσει ότι μπορεί όλα να μοιάζουν αλλαγμένα από το 2008, αλλά όλα έχουν παραμείνει τα ίδια.

Οι αστυνομικοί εξακολουθούν να δολοφονούν ατιμώρητοι.
Μεγάλα τμήματα του πληθυσμού εξακολουθούν να θεωρούνται πολίτες μειωμένων ή ανύπαρκτων δικαιωμάτων.
Η πλειονότητα των ΜΜΕ εξακολουθεί να είναι φερέφωνο της αστυνομίας και της κυβέρνησης.
Η κατάσταση εξακολουθεί να είναι ασφυκτική για τους "από κάτω" -για την ακρίβεια, είναι πιο ασφυκτική από ποτέ.

Δεκατρία χρόνια μετά, το φώς της εξέγερσης εξακολουθεί να δίνει δύναμη στη βούλησή μας να μη συνθηκολογήσουμε, να καταυγάζει τις ελπίδες και τα όνειρά μας.

Δεκατρία χρόνια μετά, θα βγούμε ξανά στους δρόμους για να διαδηλώσουμε ενάντια στην κρατική καταστολή, για να ζητήσουμε δικαιοσύνη για τον Αλέξη, τον Ζακ, τον Νίκο, για να διεκδικήσουμε τις ανάσες που έχουμε ανάγκη.

Και τότε και τώρα, για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια. Για τη ζωή.

Πορεία μνήμης και αντίστασης

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου, 6:00 μ.μ., Προπύλαια

Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα

πηγή : https://diktio.org/node/1557

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Romani Lives Matter

Αυτός ο Δεκέμβρης του Αλέξη ανήκει στον 18χρονο Ρομά Νίκο Σαμπάνη και στην 8χρονη Όλγα. Κι αυτό γιατί οι δολοφόνοι έχουν ονοματεπώνυμο. Το Κράτος της εξαίρεσης και της καταστολής, αλλά και ο υφέρπων ρατσισμός αποφάσισαν ότι κάποιες ζωές δεν είναι άξιες να βιωθούν. Η συνταγή γνωστή από το ναζιστικό Κράτος. Αφού πρώτα τους μετέτρεψαν σε "γυμνούς" ανθρώπους, χωρίς δικαιώματα, το Νίκο τον εκτέλεσαν με 38 σφαίρες και την Όλγα την στραγγάλισαν στην καγκελόπορτα του κοινωνικού αποκλεισμού και ρατσισμού. Αυτή η ντροπή και αυτό το αίσχος αφορά εμάς και όλο το ανθρώπινο γένος. Ανασύρει και ορθώνει μπροστά μας το ιστορικό ερώτημα που δυστυχώς όσο υπάρχει Κράτος παραμένει επίκαιρο: " Είναι αυτό Άνθρωπος;".

Την Παρασκευή 22/10 το βράδυ άρχισε η καταδίωξη από ομάδα κουμπουροφόρων της ΔΙ.ΑΣ, ενός κλεμμένου αυτοκινήτου στο οποίο επέβαιναν τρείς νεαροί ανήλικοι. Η καταδίωξη σταμάτησε στο Πέραμα. Στο σημείο όπου εγκλωβίστηκε το αυτοκίνητο, οι τρείς ανήλικοι δέχτηκαν καταιγισμό πυρών από τους δολοφόνους της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. με αποτέλεσμα να πεθάνει επιτόπου ο συνοδηγός Νίκος Σαμπάνης, να τραυματιστεί ο συνεπιβάτης με τρείς σφαίρες και να διαφύγει ο 14χρονος οδηγός. Ο νεκρός Νίκος Σαμπάνης, ήταν ένας18χρονος Ρομά, πατέρας δυο παιδιών, ενώ περίμενε και τρίτο παιδί από την εγκυμονούσα γυναίκα του. Με τη σύμφωνη γνώμη ανακριτή και εισαγγελέα οι δολοφόνοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Ήταν Ρομά ο Νίκος.

Την Τετάρτη 17 Νοεμβρίου και συγκεκριμένα στις 17:30 η Όλγα 8 ετών έπαιζε κοντά σε ανθρώπινες ρεπλίκες γιατί δεν μπορεί ένα παιδί ακόμα να ξεχωρίσει τους ανθρώπους από τις λευκές ρεπλίκες. Και οι ρεπλίκες την κρέμασαν στην καγκελόπορτα. Πέρναγαν οι σιχαμένοι δίπλα από την Όλγα που ξεψυχούσε και δεν έβλεπαν παρά ένα πεταμένο σώμα έτοιμοι να το κανιβαλίσουν. Πέρασαν μέρες, κανένας δεν ενδιαφέρθηκε και οι αποκλεισμένοι έκλαψαν την Όλγα μόνοι τους. Ο ρατσιστικός θάνατος είναι ο πιο ειδεχθής. Η Όλγα φορούσε μαύρο ανεστραμμένο τρίγωνο, ήταν Ρομά.

Η κυβέρνηση από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε να διαχειριστεί τον εγκληματικό μηχανισμό του Κράτους τον ενίσχυσε και τον νομιμοποίησε στην κατεύθυνση τού δόγματος του νόμου και της τάξης. Αυτό άνοιξε το χορό της θανατοπολιτικής, του αυταρχισμού της καταστολής, μια πολιτική που βρίσκει σύμμαχο τον πάντα παρόντα ρατσισμός εντός των κοινωνιών της εξαίρεσης. Απευθύνουμε έκκληση προς όλους να αντισταθούμε σήμερα πριν είναι αργά. Πριν σαπίσει όλη η κοινωνία από τον μισανθρωπισμό και τις συνακόλουθες ιδεολογίες του ρατσισμού και του μίσους στον "άλλον".

Κάτω η εξουσία- Δικαιοσύνη για τον Νίκο και την Όλγα

ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18ΜΜ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Αντιεξουσιαστική Κίνηση Αθήνας

πηγή : email που λάβαμε στις 30 Νοεμβρίου 17h

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Όλες και Όλοι στους δρόμους

Δευτέρα 6/12 18.00 Προπύλαια

Ακολουθεί το κείμενο της συνέλευσης που καλέστηκε με σκοπό την διοργάνωση κοινού μπλοκ στις 6/12

Δεκέμβρης 2008 - Δεκέμβρης 2021

Η ανατρεπτική μνήμη μας δείχνει τον δρόμο - Να σπάσουμε τον φόβο της καταστολής

Δευτέρα 6/12 18.00 Προπύλαια

Φέτος στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους - δολοφόνους Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Πρέπει να σημειωθεί, ότι η δολοφονία του Αλέξη έγινε μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο έξαρσης της καταστολής απέναντι στον κόσμο του αγώνα και είναι μέχρι και σήμερα ορόσημο των κρατικών δολοφονιών και της απόπειρας συγκάλυψης τους. Χαρακτηριστική είναι η διακήρυξη του τότε υπουργού δημόσιας τάξης Β. Πολύδωρα, ότι οι μπάτσοι έχουν νευρικό σύστημα και φέρουν όπλο. Απόρροια αυτού ήταν η εξέγερση του '08, μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίωνχρόνων σε σύγχρονο ευρωπαϊκό-καπιταλιστικό κράτος.

Δεκέμβρης του 2008

Έχει ειπωθεί πολλές φορές ότι ο «Δεκέμβρης του 2008», με το όλο το ιστορικό βάρος που κουβαλάει ως γεγονός, δεν είναι απλώς κάτι που ξεκίνησε και τελείωσε τότε. Ο Δεκέμβρης του ΄08 ήταν μια κορυφαία στιγμή όπου συμπυκνώθηκαν όλες οι αντιθέσεις μιας εποχής που έδυε και μιας εποχής που ανέτειλε. Από τη μία τουλάχιστον τρεις δεκαετίες μεταπολιτευτικής κοινωνικής ειρήνης θεμελιωμένες στην ψευδαίσθηση μιας συλλογικής ευμάρειας που θα κρατούσε για πάντα, κι από την άλλη τα σύννεφα μιας επερχόμενης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που θα άλλαζε το τοπίο και εντός της δικής μας εγχώριας πραγματικότητας. Πέρα όμως από αυτές τις αντιθέσεις, ο Δεκέμβρης του ΄08 ήταν και το αποτέλεσμα της σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων.

Από την μία έχουμε την καταστολή του ελληνικού κράτους, η οποία μετά το 2000 αρχίζει και αλλάζει ποιοτικά. Η πρόσδεση της χώρας στον παγκόσμιο πόλεμο κατά της τρομοκρατίας μετά το 2001, οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον των ενόπλων οργανώσεων 17Ν και ΕΛΑ το 2002, η συμμετοχή του ελληνικού κράτους στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Ιράκ το 2003 που διαδέχτηκε αυτή στο Αφγανιστάν δυο χρόνια πριν, η Σύνοδος Κορυφής στη Θεσσαλονίκη το 2003 και η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, ήταν κάποιες τομές που έθεσαν τα θεμέλια του αστυνομικού κράτους έτσι όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Από την αναδιοργάνωση των υπηρεσιών ασφαλείας μέχρι και τη διαρκή αστυνομοκρατία στο δημόσιο πεδίο και τη σκληρή καταστολή κοινωνικών αντιστάσεων και ριζοσπαστικών πολιτικών χώρων -πολλές φορές σε συνεργασία με παρακρατικές ομάδες- έχουμε στοιχεία ενός παζλ που συνθέτουν το ελληνικό αστυνομικό κράτος της εποχής.

Θα μπορούσαμε να πούμε πάρα πολλά για τη δράση του αστυνομικού κράτους της Ελλάδας της περιόδου εκείνης. Για τον άγνωστο αριθμό δεκάδων θυμάτων των ελληνικών αρχών στα σύνορα, στα αστυνομικά τμήματα και στις φυλακές. Για τη σκληρή καταστολή διαδηλώσεων, που εντάθηκε την περίοδο των φοιτητικών κινητοποιήσεων του 2006-07 με σημείο αναφοράς την «υπόθεση ζαρντινιέρα» και το όργιο καταστολής της 8ης Μάρτη 2007, τις διαρκείς προφυλακίσεις διαδηλωτών με ψεύτικα στοιχεία με κραυγαλέες περιπτώσεις, τους 7 της Θεσσαλονίκης και τους 3 του Φόρουμ που εξωθήθηκαν σε απεργίες πείνας. Για τον εξευτελισμό κρατουμένων σε ΑΤ, όπως των δύο Αλβανών που τον Ιούνιο του 2006 υποχρεώθηκαν να χτυπούν ο ένας τον άλλο εντός του ΑΤ Ομονοίας. Για τις περιπτώσεις ανθρώπων που βρέθηκαν απαγχονισμένοι, πυρπολημένοι ή νεκροί από ανεξήγητα παθολογικά αίτια στα χέρια των αστυνομικών αρχών όπως ο Λεωνίδας Καλτσάς τον Απρίλιο του 2007, ή για τις περιπτώσεις εκείνες που η αστυνομία πυροβολούσε θανάσιμα όσους δε σταματούσαν σε μπλόκα για έλεγχο με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του Ηρακλή Μαραγκάκη στο Ηράκλειο Κρήτης το 2005 .

Από την άλλη όμως υπήρχε και ο άλλος κόσμος. Ο κόσμος που αντιδρούσε, που εξεγειρόταν, που αντιστεκόταν. Είτε σκόρπια είτε οργανωμένα, είτε αυθόρμητα είτε συντεταγμένα, όλη αυτή η περίοδος χαρακτηρίστηκε από έναν έντονο κοινωνικό ανταγωνισμό, από μια διαρκή οργή ενάντια στην αστυνομία, η οποία εδραζόταν κατά κύριο λόγο στα Εξάρχεια. Κόσμος που ενωνόταν για να φωνάξει ενάντια στην κρατική τρομοκρατία το 2002, να συγκρουστεί ενάντια στους ηγέτες της ΕΕ το 2003, να σαμποτάρει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση του 2006-2008, να αντισταθεί ενάντια στην υποτίμηση της φύσης ή στην επιβολή της κοινωνίας ελέγχου και επιτήρησης, να αναχαιτίσει την φασιστική απειλή όπου και όπως μπορούσε, να δείξει την αλληλεγγύη του στους κολασμένους που εξεγείρονταν στις φυλακές το 2007. Ένας κόσμος που είχε τη λογική να ανταποδίδει τα χτυπήματα της κρατικής καταστολής όπως αποδεικνύουν οι πολλές περιπτώσεις επιθέσεων σε αστυνομικούς στόχους κάθε είδους, άψυχους ή έμψυχους. Όλη αυτή η συγκρουσιακή πραγματικότητα, η οποία διαρκώς αναμοχλευόταν και σιγόβραζε, ήταν θέμα χρόνου απλά να σκάσει και να δημιουργήσει τα χάσματα και τα ρήγματα που δημιούργησε, χάσματα και ρήγματα που έμειναν αγεφύρωτα για καιρό μετά.

Ο Αλέξης ξεψύχησε στα χέρια φίλων και συντρόφων στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου ενώ η δολοφονία του αποτέλεσε την αφορμή αλλά εν μέρει και την αιτία για να ξεσπάσει η μεγαλύτερη εξέγερση στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η κρατική δολοφονία δεν έμεινε αναπάντητη. Η πολυήμερη εξέγερση στην Ελλάδα και οι αντιδράσεις που εξαπλώθηκαν αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράςγια το κίνημα εντός και εκτός συνόρων και πηγή έμπνευσης. Ο Δεκέμβρης του 2008 στιγματίστηκε από το πνεύμα της εξέγερσης για να μην ξεχαστεί ποτέ το όνομα του Αλέξη. Ο Δεκέμβρης του 2008 συμπυκνώνει μέχρι και σήμερα τα βαθιά νοήματα της αντίστασης στην κρατική βία. Στις 6 Δεκεμβρίου θυμόμαστε όλους τους πεσόντες του κοινωνικού ταξικού πολέμου. Η εξέγερση του 2008 ήταν μία εξέγερση για την Αναστασία Τσιβίκα, τον Χρήστο Κασσίμη, τον Ιάκωβο Κουμή, τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά, το Χρήστο Τσουτσουβή, το Χριστόφορο Μαρίνο το …Κάθε Δεκέμβρης θα είναι για το Λάμπρο Φούντα, τον Βασίλη Μάγγο, τη Zackie, το Νίκο Σαμπάνη…κάθε Δεκέμβρης είναι έναυσμα για την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.

Οι δυνάμεις του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού κινήματος έχουν δείξει μια διάθεση να υπερασπίζονται τόσο τη μνήμη του Αλέξανδρου όσο και την παρακαταθήκη της εξέγερσης του 2008, μια εξέγερση στην οποία αυτές οι ίδιες δυνάμεις είχαν πρωταγωνιστικό και καθοριστικό ρόλο από την αρχή. Αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, πολυκαταστήματα, επιχειρηματικές αλυσίδες και στόχοι που βρίσκονταν στην εμπροσθοφυλακή της πολιτικής και της οικονομικής κυριαρχίας πυρπολήθηκαν. Στους δρόμους του μητροπολιτικού κέντρου έγιναν μαζικές συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις.

Δεκέμβρης 2021

Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, επιχειρείται μια πρωτοφανής επίθεση σε όλα τα κοινωνικά κεκτημένα της μεταπολιτευτικής περιόδου, κεκτημένα που αποτελούν την κληρονομιά μιας εποχής σκληρών αγώνων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η κατάργηση του ασύλου στα πανεπιστήμια. H οικειοποίηση του πολυτεχνείου και η δυνατότητα του φοιτητικού ασύλου, προσέδιδε στον κόσμο του αγώνα μια επιπλέον δυναμική, ένα ακόμα στρατηγικό πλεονέκτημα απέναντι στο κράτος. Κινούμαστε ολοταχώς προς μια πιο συντηρητική περίοδο, χαρακτηριστικός της οποίας είναι ο τοξικός πολιτικός λόγος τόσο δημοσιογράφων όσο και πολιτικών, που δε διστάζουν να κανονικοποιούν τις κρατικές δολοφονίες. Ακόμα και την σκοπούμενη πρόκληση δολοφονιών ανθρώπων που προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνοραγια μια καλύτερη ζωή.

Απότοκο του αστυνομικού κράτους είναι ο χώρος, που έχει η αστυνομία στο δημόσιο διάλογο. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η άνεση με την οποία γνωστό σκουπίδι μπατσοσυνδικαλιστής έδινε στον τηλεοπτικό αέρα νομικές συμβουλές σε φιλόδοξους γυναικοκτόνους καθώς και ο τρόπος με τον οποίο το τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων αντιμετώπισε επί ώρες σαν κρατούμενη τη 19χρονη, που δραπέτευσε από το διαμέρισμα φυλακή στην Ηλιούπολη, όπου την κρατούσε όμηρο, υποβάλλοντας τη σε διαρκή ψυχολογική και σεξουαλική κακοποίηση ένας συνάδελφος τους μπάτσος. Η αστυνομία δεν είναι απλά ένα εκτελεστικό όργανο του κράτους είναι ένας μηχανισμός της κυριαρχίας με συγκεκριμένη πατριαρχική, ρατσιστική, φασιστική ιδεολογία. Είναι ένα θεσμικό όργανο επιβολής των κοινωνικών ανισοτήτων.

Μια αστυνομία που την ίδια στιγμή που δε διστάζει να δολοφονήσει εν ψυχρώ με 38 σφαίρες έναν ανήλικο ρομα που έκλεψε ένα αμάξι, διστάζει να αντιμετωπίσει έναν τύπο που δολοφονεί την πρώην σύζυγο του και τον αδερφό της στη Μακρυνίτσα. Μια αστυνομία που την ίδια στιγμή, που για να συλλάβει καταληψίες στέγης εισβάλει σε διπλανό διαμέρισμα κακοποιώντας μια ολόκληρη οικογένεια συλλαμβάνοντας κιόλας τρία μέλη της χρειάζεται ένταλμα προκειμένου να επιχειρήσει την σύλληψη ενός βιαστή, που απήγαγε μια εργαζόμενη καθαρίστρια υποβάλλοντας τη σε βασανισμό κάθε είδους. Μια αστυνομία, που κάνει φύλο και φτερό σε δευτερόλεπτα το σπίτι ενός αναρχικού αν κατηγορείται για τρικάκια ενώ χρειάζεται εβδομάδες για να ελέγξει το σπίτι ενός επιφανούς προσώπου του καλλιτεχνικού στερεώματος που κατηγορείται για κατά συρροή βιασμούς και εκμετάλλευση ανηλίκων.

Φυσικά το ίδιο μοτίβο διακρίνουμε και στην ευνοϊκή μεταχείριση φασιστικών και παρακρατικών ομάδων όταν πραγματοποιούν επιθέσεις εναντίον άλλων ανθρώπων. Στην ευνοϊκή μεταχείριση κάθε είδους παράνομων κυκλωμάτων που μπορεί να εμπλέκονται και με την πολιτική εξουσία, στην ευνοϊκή μεταχείριση τηλεοπτικών περσόνων που φυλάσσονται από αστυνομικές δυνάμεις ενώ κατηγορούνται για εγκληματικές οργανώσεις, που προκειμένου να δικαιολογήσουν την κοστοβόρα φύλαξή τους βάζουν βόμβες και πυροβολούν με καλάσνικοφ το ίδιο τους το σπίτι(!) ενώ επικηρύττουν με συμβόλαια θανάτου δημοσιογράφους. Κι όλα αυτά ενώ η μηδενική ανοχή εξαντλείται μονάχα εναντίον όσων αντιστέκονται.

Αυτή η στάση, αυτά τα διπλά στάνταρ της αστυνομίας, που στην εποχή μας γίνονται όλο και πιο ορατά, όλο και πιο κραυγαλέα, απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που πάντα ξέραμε, αυτό που πάντα συναισθανόμασταν, αυτό που πάντα βλέπαμε. Ότι η αστυνομία είναι εδώ για να προστατεύει αφεντικά, μαφίες, βιαστές και κακοποιητές κάθε είδους, ειδικά όταν αυτοί προέρχονται από την κοινωνική ελίτ. Ταυτόχρονα βλέπουμε ότι κάθε φορά που χρειάζεται στήνεται ο ίδιος μηχανισμός υπεράσπισης της αστυνομίας, επικοινωνιακής, πολιτικής, ηθικής ακόμα και νομικής. Ίδιοι μηχανισμοί, ίδιοι συνδικαλιστές, ίδιοι δικηγόροι, ίδιοι δημοσιογράφοι, ίδιοι πολιτικοί εκπρόσωποι. Γεγονός που δείχνει, ότι έχει παγιωθεί ένα συγκεκριμένο μπλοκ διαχείρισης, κάλυψης και συγκάλυψης των πεπραγμένων της αστυνομίας, ένα μπλοκ που βρίσκουμε διαρκώς μπροστά μας, ένα μπλοκ με συγκεκριμένες ευθύνες, ηθικές και πολιτικές.

Όπως το Δεκέμβρη του 2008 ήταν τρανταχτή η απόπειρα συγκάλυψης της δολοφονίας του Αλέξη, σε όλες τις περιπτώσεις κρατικής βίας, δολοφονιών και αυθαιρεσίας αν δεν είχαν καταγραφεί θα ήταν σχεδόν αδύνατο το σπάσιμο της κυρίαρχης αφήγησης. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα η δολοφονία της Ζακ στη Κάνιγγος και ο ξυλοδαρμός στη Νέα Σμύρνη, που πυροδότησαν κοινωνικές αντιδράσεις και εξανάγκασαν τον κρατικό μηχανισμό σε αναδίπλωση.

Η φετινή επέτειος της 6ης Δεκέμβρη, μας βρίσκει μπροστά σε νέες προκλήσεις. Στη σκιά της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας του covid-19, διαχείριση που μεταθέτει την ευθύνη της προστασίας της δημόσιας υγείας σε κάθε άτομο ξεχωριστά με όρους εκβιασμού, μια διαχείριση κατασταλτική με συνεχόμενα lockdown μέσα στα lockdown, με παλινωδίες, αντιφάσεις, παραλογισμούς και εν τέλει και διαχωρισμούς ανάμεσα στο σύνολο του πληθυσμού. Μέσω της επίκλησης στην ατομική ευθύνη συγκαλύπτεται το κρατικό έγκλημα των 18.000 νεκρών από την πανδημία. Συγκαλύπτεται η άρνηση της κυβέρνησης να λάβει ουσιαστικά μέτρα για τον περιορισμό της, όπως η ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας με εντατικές. Η πανδημία αποτελεί για το κράτος και το κεφάλαιο το βασικό εργαλείο για το πέρασμα σε μία ψηφιακή εποχή ελέγχου και επιτήρησης. Τρανταχτό παράδειγμα αυτού είναι τα πιστοποιητικά νόσησης ή εμβολιασμού τα οποία πλέον όχι μόνο φαίνονται να είναι απαραίτητα για την είσοδο κάποιου σε οποιοδήποτε μαγαζί, αλλά παράλληλα συγκρατούν και τεράστιο όγκο προσωπικών πληροφοριών σε κρατικές βάσεις δεδομένων. Ταυτόχρονα βλέπουμε πως η κρατική διαχείρηση της πανδημίας πρόκειται για μια διαχείρηση πληθυσμού με πολεμικούς όρους. Στις 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη πέρσι γίναμε μάρτυρες αυτής της κατασταλτικής κρατικής διαχείρησης, καθώςη απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων έδειξε πως η πανδημία καταπολεμείται με καταστολή, μπάτσους και μέτρα από το κράτος. Αξίζει να αναφερθεί και το ιδιότυπο καθεστώς ανεπίσημου lockdown στις φυλακές όπου επισκεπτήρια ανακαλούνται λόγω πανδημίας συνεχώς, καθώς και οι ελέγχοι εισόδου σε σχολές που από μόνοι τους προμηνύουν και την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Στη σκιά της αυξανόμενης ακριβείας και πληθωρισμού που λεηλατούν τον εργατικό μισθό και δυσχεραίνουν τη καθημερινότητα των απλών ανθρώπων έρχεται να προστεθεί και η έμμεση μείωση μισθών λόγω των ράπιντ τεστ για ανεμβολίαστους και παίδια, διαφαίνεται πως είναι εγγενής η αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος να καταπολεμήσει την πανδημία, γιατί απλά οι ζωές των φτωχών δε μετράνε και η ταξικότητα των μέτρων με χρηματικές ποινές επί της ουσίας οδηγούν στην πειθάρχηση μόνο των οικονομικά αδύναμων. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αναδυόμενου ολοκληρωτισμού και κοινωνικού αυτοματισμού ο ένας στρέφεται απέναντι στην άλλη, αλλά όχι απέναντι στον καπιταλισμό και το κράτος.

Στη σκιά αλλεπάλληλων πυρκαγιών τους προηγούμενους μήνες που κατέκαψαν σχεδόν εξολοκλήρου Βόρεια Εύβοια και βορειοδυτική αττική, αποτέλεσμα πιθανών εμπρησμών αλλά και της πλήρους αποτυχίας (ή και επιτυχίας) του κρατικού μηχανισμού να τιθασεύσει τις φλόγες. Στη σκιά μιας άνευ προηγουμένου επέλασης ενός αναπτυξιακού μοντέλου που φυτεύει ανεμογεννήτριες σε όλα σχεδόν τα ορεινά σημεία, που ιδιωτικοποιεί δασικές εκτάσεις γιατί κάποια στιγμή θα καούν, που αναπλάθει πλατείες, λόφους, άλση εντός των πόλεων, πάντα στα πλαίσια ενός αστικού εξευγενισμού εις βάρος της κοινωνικής βάσης, που δηλητηριάζει υδροφόρους ορίζοντες ή επιχειρεί την ιδιωτικοποίηση πηγών που καλύπτουν από πάντα ανάγκες ολόκληρων χωριών, που δηλητηριάζει τον αέρα των πόλεων με επεξεργασία λυμάτων σε δεξαμενές και εργοστασιακή καύση σκουπιδιών ενώ καταστέλλει σκληρά κάθε κινητοποίηση ενάντια σε κάθε μία από αυτές τις πολιτικές. Μια καταστολή που μετράει ακόμα ένα δικό μας νεκρό, το Βασίλη Μάγγο που χτυπήθηκε και βασανίστηκε από τις αστυνομικές δυνάμεις Βόλου επειδή εναντιώθηκε σε μια πολυεθνική που δηλητηριάζει τον αέρα της πόλης του.

Σε κάθε κινητοποίηση δασκάλων, καθηγητών, γιατρών, φοιτητών, εργατών η κατασταλτική βία αποτελεί αποδεδειγμένα κεντρική πολιτική επιλογή του σύγχρονου αστικού κράτους, μέσω της οποίας δηλώνει τόσο την πάγια αρνητική στάση του απέναντι στις όποιες κοινωνικές διεκδικήσεις όσο και τη βούλησή του να συγκρούεται μετωπικά με όσους αντιδρούν στις επιλογές του.

Ο περσινός Δεκέμβρης παρά το lockdown και την απαγόρευση των συγκεντρώσεων ήταν μία ξεκάθαρη δήλωση της ανυποχώρητης στάσης του κινήματος. Για όλα αυτά, κι ακόμα περισσότερα, αντιλαμβανόμαστε ως επιτακτική την παρουσία μας στο δρόμο και σε αυτή την επέτειο.

Να βγούμε στους δρόμους με στόχο να σπάσουμε την κρατική τρομοκρατία και τον φόβο της καταστολής, να στείλουμε το μήνυμα ότι το κίνημα δεν ξεχνάει τους νεκρούς του που δολοφονήθηκαν από τα ένστολα καθάρματα, δεν ξεχνάει το αίμα που χύσανε οι σύντροφοι μας στον αγώνα και για τον αγώνα. Δεν ξεχνάει ότι η ανατρεπτική μνήμη είναι ο στυλοβάτης κάθε κινήματος που επιζητεί να γίνει επικύνδηνο, γιατί μνήμη σημαίνει επίγνωση των στιγμών αντίστασης, εξέγερσης, επίθεσης. Σημαίνει γνώση ενός παρελθόντος γεμάτο αγώνα που ζητάει την δικαίωση του στο παρών.

Η ανατρεπτική μνήμη μας δείχνει τον δρόμο

Εξέγερση - Αντίσταση - Αλληλεγγύη

Δευτέρα 6/12 18.00 Προπύλαια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615714/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

πανό που κρεμάστηκαν στην σχολή μας

καλούμε στις αντικρατικές / αντικατασταλτικές πορείες 6/12 στα Προπύλαια στις 12:00 και στις 18:00
Κράτος - Κεφάλαιο - Πατριαρχία δολοφονούν καθημερινά
Το αίμα κυλάει εκδίκηση ζητάει

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων

πηγή : https://el-gr.facebook.com/autonomohmmy/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Προσαγωγή ανήλικων συντρόφων για πανό στον Στρέφη

[GR]

Προσαγωγή ανήλικων συντρόφων για πανό στον Στρέφη

Χτες το βράδυ 2/12 σύντροφοι από το κατειλημμένο κοινωνικό κέντρο των Ζιζανίων κρέμασαν ένα πανό στο Στρέφη, και προσήχθησαν από δελτάδες σε ακόμα ένα παράδειγμα καθημερινού εκφοβισμού και καταστολής. Οι σύντροφοι είναι και οι δύο γύρω στα 15 χρόνων. Το πανό καλεί για την πορεία της 6ης Δεκέμβρη, και γράφει "ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ".

Καθώς οι σύντροφοι κρεμάγαν το πανό, μια ομάδα Δέλτα πέρασε και τους σταμάτησε. Απαίτησαν από τα συντρόφια να κατεβάσουν το πανό, αλλά εκείνα αρνήθηκαν. Καθώς τραμπούκισαν τα συντρόφια, πήραν μετά δύο από αυτά που ήταν ανήλικοι στο ΑΤ Καλλιδρομίου. Οι σύντροφοι αφέθηκαν σχετικά γρήγορα μετά από μία εξακρίβωση.

Δε θεωρούμε διόλου τυχαίο, ότι πιστεύουμε ότι έπραξαν τυχαία, που οι μπάτσοι προσήγαγαν δύο νεαρούς που κρεμάγαν ένα πανό ενάντια στην αστυνομική δολοφονία ενός 15χρονου.

Οι μπάτσοι θέλουν να μας περάσουν πως έχουν τον απόλυτο έλεγχο. Θέλουν να δείξουν πως μπορούν να εκφοβίζουν, να συλλαμβάνουν, να χτυπάνε και να δολοφονούν όποιον θέλουν. Ότι το να είσαι ένας έφηβος στα Εξάρχεια είναι επικίνδυνο. Αρνούμαστε και αντιστεκόμαστε όπως πάντα. Οι νέοι θα συνεχίσουν να βγαίνουν στους δρόμους. Θα συνεχίσουμε όλα να βγαίνουμε στους δρόμους.

Θα σας δούμε στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη και τα πανό μας θα τα βρείτε και στο Στρέφη και στα μπαλκόνια μας.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΙΟ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΑΠΟ ΠΟΤΕ

-----------------

[ENG]

Interpellation of underaged comrades for a banner in Strefi

Yesterday night 2/12 some comrades from the squatted social center Zizania went to hang a banner on Strefi, and were apprehended by the police in another daily example of intimidation and repression. These comrades are both around 15. The banner calls for the demo on the 6th of December, and reads "No December is over. Insurrection is more necessary than ever."

As the comrades were hanging the banner, a squad of Delta cops passed by. They told the comrades to remove the banner, and they refused. After bullying the comrades they took two of them who are minors to the police station. They were eventually released after an ID check. It is not lost on us, nor do we believe it was lost on the cops, that they apprehended two teenagers who were hanging a banner to resist the cop-killing of another teenager.

The cops want to convey that they have complete control. They want to display that they can arrest us and intimidate us and beat us and kill us indiscriminately. That being a teenager in Exarcheia is dangerous. As always we refuse and resist. The teenagers will continue to take the streets. We will all continue to take the streets.

We will see you at the demo on the 6th of December, and you can check out our banner on Strefi, and on the balconies of our squat.

No December is over!

Insurrection is more necessary than ever!

Ζιζάνια

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1615737/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή- Διαδήλωση 6/12

Η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή μέσα στους αγώνες

για τη χειραφέτηση και την κοινωνική επανάσταση ενάντια στο κτήνος της εξουσίας

Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 ξεκίνησε ως οργισμένη απάντηση στην δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια από τους μπάτσους Ε.Κορκονέα και Β.Σαραλιώτη. Η δολοφονία αυτή εξέφρασε την οξυμένη κρατική κατασταλτική επιθετικότητα εκείνης της περιόδου. Μιας περιόδου που η κρατική καταστολή έδειξε το πρόσωπο της με συλλήψεις, βασανισμούς και δεκάδες τραυματισμούς διαδηλωτών. Η εξέγερση ήρθε να αποτελέσει την δίκαιη αντίδραση των πιο καταπιεσμένων και προωθημένων κομματιών της κοινωνίας, κάτι παραπάνω από μια στιγμή θυμού και οργής. Μια εξέγερση ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο. Μια εξέγερση πιασμένη από το νήμα των αγώνων του παρελθόντος, του Πολυτεχνείου του '73, της κατάληψης του χημείου το '85 μετά τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά από το μπάτσο Μελίστα, του «Πότε θα κάνει ξαστεριά» του '95, των ανθρώπων που βγήκαν στο δρόμο ενάντια στην κρατική τρομοκρατία μετά τις συλλήψεις μελών της 17Ν με σύνθημα "Πίσω ρουφιάνοι, Εμπρός Σύντροφοι", των διαδηλώσεων ενάντια στη σύνοδο κορυφής το 2003 και των κινητοποιήσεων αλληλεγγύης για τους 7 της Θεσσαλονίκης, των αγώνων αλληλεγγύης σε πρόσφυγες και μετανάστες, των μαθητικών καταλήψεων, των μαχητικών φοιτητικών κινητοποιήσεων, των απεργιών και των ταξικών πρωτοβουλιών, των αντιφασιστικών μαχών με τα παρακρατικά τάγματα εφόδου και των συγκρούσεων με τις δολοφονικές δυνάμεις καταστολής, ανοίγοντας τον δρόμο για τους αγώνες του μέλλοντος. Μια εξέγερση που δεν αποτελεί για εμάς απλά μια επέτειο στην ατζέντα αλλά συνιστά ένα ζωντανό σύμβολο αντίστασης και σημείο αναφοράς του αγώνα για τη χειραφέτηση.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη έδωσε πνοή για τους επόμενους αγώνες μας, με το πρόταγμα της αυτοοργάνωσης να αναπτύσσεται διαρκώς σε συνελεύσεις, γειτονιές και καταλήψεις. Τους αγώνες μας που έγιναν ακόμη πιο σκληροί για να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αντιεξεγερτική εκστρατεία του κράτους, η οποία και εξαρχής έθεσε στον πυρήνα της στόχευσής της τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό αγώνα και τις δομές του. Μια κατασταλτική εκστρατεία που κινείται παράλληλα με τις συνολικές διαδικασίες αναδιάρθρωσης των δομών εξουσίας και στοχεύει από τη μια πλευρά στο σβήσιμο της αγωνιστικής παρακαταθήκης των προηγούμενων ετών, των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που αναπτύχθηκαν από τα κάτω, των σημείων αυτών μέσα στην ιστορία που υπενθύμιζαν πως η οργή των καταπιεσμένων είναι άσβεστη και σιγοκαίει τα θεμέλια της κυριαρχίας και από την άλλη στην επιβολή του φόβου και της τρομοκρατίας για την καταστολή οποιασδήποτε υποβόσκουσας κοινωνικής έκρηξης. Το δόγμα της «μηδενικής ανοχής» αναβαθμίζεται σε μια ενιαία στρατηγική Προληπτικής Αντιεξέγερσης ήδη από τις αρχές της διακυβέρνησης της ακροδεξιάς ΝΔ. Από τον νόμο για την περιστολή των διαδηλώσεων, τον περιορισμό των απεργιών, των ριζοσπαστικών και εργατικών διεκδικήσεων έως την πλήρη κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου με την επιχειρούμενη είσοδο αστυνομικών δυνάμεων σύμφωνα με τον νόμο Κεραμέως- Χρυσοχοΐδη, την εγκαθίδρυση ενός στρατού κατοχής τόσο στα Εξάρχεια όσο και στο κέντρο των πόλεων με την παράλληλη ενίσχυση των σωμάτων ασφαλείας αλλά και την άγρια καταστολή των διαδηλώσεων, τις συλλήψεις, τις διώξεις και τις κρατικές σκευωρίες σε βάρος αγωνιστών/τριών, είναι φανερό ότι αποτελεί διακαή πόθο της εξουσίας το ξερίζωμα της κουλτούρας της ανυπακοής και της εξέγερσης που εκδηλώνεται ως διαρκής δυνατότητα στις κοινωνικές εκρήξεις των από τα κάτω. 13 χρόνια μετά την δολοφονία του Γρηγορόπουλου το κράτος συνεχίζει τη θανατοπολιτική του με την εν ψυχρώ δολοφονία του 18χρονου ρομά Ν.Σαμπάνη, τις δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της εκμετάλλευσης, τον εγκλεισμό χιλιάδων προσφύγων και μεταναστριών στα σύγχρονα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης και τις δολοφονίες τους στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η πανδημία εργαλειοποιείται από το κράτος και το κεφάλαιο για την περαιτέρω εξαθλίωση και καταστολή των πληβειακών στρωμάτων, ενώ οι θάνατοι εξαιτίας της κρατικής διαχείρισης και της συστηματικής υποβάθμισης της δημόσιας υγείας αυξάνουν με την πανδημία να βρίσκεται για άλλη μια φορά σε έξαρση, φτάνοντας τους 16.000. Δεν έχει υπάρξει καμιά μέριμνα για την ανθρώπινη ζωή και την περίθαλψη, με το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει, στηριζόμενο στον καθημερινό αγώνα των υγειονομικών, τις ΜΕΘ ασφυκτικά γεμάτες, την ίδια στιγμή που δόθηκαν υπέρογκα ποσά τόσο στα μιντιακά φερέφωνα της εξουσίας όσο στην πρόσληψη αμέτρητων μπάτσων και στον εξοπλισμό τους. Την ίδια στιγμή οι συνθήκες στους χώρους δουλειάς συνεχώς εντατικοποιούνται, ενώ στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών τα μέτρα προστασίας και περιορισμού της πανδημίας συνεχίζουν εδώ και 2 χρόνια να είναι ελάχιστα.

Για το πέρασμα από την εξέγερση στον οργανωμένο και συνεχή αγώνα για την
Κοινωνική Επανάσταση

Ο Δεκέμβρης του 2008 καταδεικνύει πως ο κοινωνικός ξεσηκωμός είναι εφικτός, πως η κοινωνία όχι απλώς δεν είναι νεκρή αλλά μέσα της κυοφορούνται αυτές οι αστείρευτες συλλογικές δυνάμεις που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, πως η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση-σε αντίθεση με την ενσωμάτωση, την παραίτηση και την εξατομίκευση-είναι η μόνη ρεαλιστική προοπτική νίκης των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Η εξέγερση του Δεκέμβρη είναι σήμερα ζωντανή ως πρόταγμα, όχι για την επανάληψή της, αλλά για την υπέρβασή της από τους ίδιους του αγωνιζόμενους στην προοπτική της κοινωνικής επανάστασης.
Η κοινωνική επανάσταση, ως χειραφετητική υπόθεση της ίδιας της κοινωνίας προϋποθέτει μια πλατιά και διαρκή συλλογική διαδικασία οργάνωσης και σύγκρουσης, που καταργεί το κράτος και τον καπιταλισμό, με στόχο τον ελευθεριακό μετασχηματισμό του συνόλου των κοινωνικών σχέσεων και δομών στη βάση της ελευθερίας και της ισότητας. Για το άνοιγμα του δρόμου για την κοινωνική επανάσταση δεν αρκούν τα αυθόρμητα, πρόσκαιρα, ανοργάνωτα ξεσπάσματα της δίκαιης οργής μας. Απαιτείται πολιτική, κοινωνική και ταξική αυτοοργάνωση των ίδιων των καταπιεσμένων για τον σχεδιασμό, την ανάπτυξη και την συνέχεια του αγώνα. Είναι απαραίτητο οι αγωνιζόμενοι να στήσουμε φραγμούς στις προσπάθειες αφομοίωσης και στις απόπειρες χειραγώγησης, καπήλευσης, διαμεσολάβησης των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων. Με όπλο μας την αλληλεγγύη να αγωνιστούμε στην κατεύθυνση της διασύνδεσης και της συνάντησης των αγώνων από τα κάτω, όπως και στην κατεύθυνση της οργάνωσης και της ριζοσπαστικοποίησης κάθε κοινωνικού και ταξικού μετώπου αγώνα μέσα από τη σύνδεσή του με το καθολικό κοινωνικό όραμα της ανατροπής κράτους και κεφαλαίου για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, μαθήτριες, αναρχικοί, μετανάστριες, ρομά. Είμαστε πολλοί και τα θέλουμε όλα. Είμαστε ο Δεκέμβρης. Κατακτήσαμε και τη συνείδηση ότι την επόμενη φορά δεν θέλουμε να επιστρέψει κανείς στην κανονικότητα της κρατικής και καπιταλιστικής σήψης. Η ουτοπία μας δεν αρκείται σε μία αυθόρμητη εξέγερση. Δεν δικαιώνεται με τίποτα λιγότερο από την κοινωνική επανάσταση, την καθολική ανατροπή κράτους και καπιταλισμού για την οικοδόμηση μίας νέας αταξικής κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης, ελευθερίας.

Δεν ξεχνάμε - Δε συγχωρούμε την δολοφονία του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου

Κράτος και κεφάλαιο δολοφονούν στα αστυνομικά μπλόκα, στα εργασιακά κάτεργα
και στα σύνορα.

Οργάνωση και αγώνας για την παγκόσμια κοινωνική επανάσταση, την αναρχία και τον ελευθεριακό κομμουνισμό.

Διαδήλωση: Δευτέρα 6 Δεκέμβρη, Προπύλαια, 18.00

Συνέλευση Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση

πηγή : https://landandfreedom.gr/el/agones/614-saktx…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Η εξέγερση του Δεκέμβρη άφησε πίσω της γκρεμίσματα. Εκείνες τις μέρες οι διαχωρισμοί, τα ψέματα και οι στρατοί του κεφαλαίου δεν μπορούσαν να σταθούν στα πόδια τους. Για τρεις εβδομάδες, κατέρρευσε κάθε ψευδαίσθηση κοινωνικής ειρήνης. Η συναίνεση αποδείχτηκε ακόμα ένας μύθος. Η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στάθηκε δίπλα στους εξεγερμένους, έστω και παθητικά. Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης είχε δώσει εντολή στους αστυνομικούς να μην κυκλοφορούν με τη στολή τους εκτός υπηρεσίας. Η κοινωνική νομιμοποίηση του καθεστώτος δέχτηκε βαριά πλήγματα. Η λαϊκή αντι-βία έγινε πολύτιμο βίωμα χιλιάδων εξεγερμένων, το κρατικό μονοπώλιο στη βία έσπασε. Η γ.γ. του ΚΚΕ υποστήριξε ότι "στην πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ένα τζάμι" και ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ μίλαγε για "κοινούς προβληματισμούς" με την ΠΟΑΣΥ, αποδεικνύοντας -με τον δικό τους τρόπο- ότι η μαχητική δράση είναι ο πιο ρεαλιστικός τρόπος αντίστασης. Το "τέλος της ιστορίας" μετρήθηκε στα οδοφράγματα και βρέθηκε λειψό. Αν "οι εξεγέρσεις δεν είναι ουτοπία", ποιος μπορεί να υποστηρίξει ότι η κοινωνική επανάσταση αποτελεί μονάχα αντικείμενο μελέτης ενός μακρινού παρελθόντος; Η προοπτική νίκης σάρωσε τις μεταμοντέρνες και νεοφιλελεύθερες ιδεολογίες της ήττας. Ο κόσμος του αγώνα, αλλά και πλατιά κοινωνικά κομμάτια, οπλίστηκαν με δύναμη, ελπίδα και αυτοπεποίθηση. Το όραμα ενός κόσμου απαλλαγμένου από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της φτώχειας επανέρχεται δυναμικά στις συζητήσεις και τα σχέδια. Στην πράξη αποδείχθηκε ότι τα πάντα βρίσκονται σε μια σταθερή και μόνιμη διεργασία αλλαγής, κίνησης και ανάπτυξης, ότι το ξέσπασμα εξεγέρσεων -ακόμα και μέσα στην καρδιά της ΕΕ και σε μια εποχή όπου όλα φαινόντουσαν να κινούνται μέσα σε προκαθορισμένα πλαίσια- αποτελεί ιστορική νομοτέλεια, αφού η διαρκής πάλη των τάξεων μέσα στην κοινωνία συνιστά την εσωτερική ώθηση της κίνησης και της εξέλιξης. Και αυτό είναι, σίγουρα, το μεγαλύτερο επίτευγμα του Δεκέμβρη.

«Συντρόφισσα, σύντροφε, εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο µικροί, απ' αυτήν τη γωνιά του κόσμου σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό µας και το θαυμασμό µας γι' αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα. Ευχαριστούμε».

Subcomandante Marcos, 1ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ της Αξιοπρεπούς Οργής (για τον Δεκέμβρη 2008)

*Mέρος του κειμένου αποτελείται από την εισήγηση που είχε γράψει και παρουσιάσει σε εκδήλωση-συζήτηση που διοργάνωσε η Ταξική Αντεπίθεση με θέμα «Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη! Ιχνηλατώντας το Δεκέμβρη του 2008», στις 3 Δεκέμβρη 2017, στον πολιτικό χώρο στην οδό Σπύρου Τρικούπη 44 στα Εξάρχεια, ο Σύντροφος και Φίλος Χρήστος Πολίτης που έφυγε από τη ζωή στις 11 Μάρτη 2018 και θα ζει για πάντα στις καρδιές μας και τους αγώνες μας.

Ο Δεκέμβρης ήταν η απάντηση

Ήταν 6 Δεκέμβρη 2008 όταν οι μπάτσοι Κορκονέας και Σαραλιώτης ακινητοποίησαν το περιπολικό που επέβαιναν στην Χ. Τρικούπη, στην περιοχή των Εξαρχείων, και ακολουθώντας πεζοί την οδό Ναυαρίνου έφτασαν στη Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί ο Κορκονέας σημάδεψε και δολοφόνησε τον 16 χρόνο αναρχικό μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Ο Αλέξης ξεψύχησε στα χέρια φίλων και συντρόφων στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου. Η δολοφονία του αποτέλεσε την αφορμή, αλλά εν μέρει και την αιτία, για να ξεσπάσει η μεγαλύτερη εξέγερση στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Όλες οι κυβερνήσεις πριν από το ξέσπασμα της εξέγερσης του 2008, στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού, της καπιταλιστικής "ανάπτυξης" και της βίαιης προσαρμογής στο περιβάλλον των ελεύθερων αγορών, επιτίθενται σε κατακτήσεις που αφορούν την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τους μισθούς και τις συντάξεις, τη δημόσια περίθαλψη των εργαζομένων.

Αστυνομική βία - Ο Δεκέμβρης ήταν η αφορμή

Κάποια από αυτά είδαν το φως της δημοσιότητας - όπως έγινε με τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή από ασφαλίτες στη Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 2006. Τα περισσότερα όμως περιστατικά μένουν στο σκοτάδι και αποτελούν κοινό μυστικό στα αστυνομικά τμήματα (ειδικά στης Ομόνοιας και του Αγ. Παντελεήμονα), στα μπουντρούμια της ασφάλειας, στα θαλάσσια σύνορα της χώρας, τις κλούβες των ΜΑΤ, τα κελιά των φυλακών. Στυγερά και φρικιαστικά εγκλήματα συνέβησαν, πριν την εξέγερση, τόσο μέσα στις φυλακές Κορυδαλλού, στην δ' πτέρυγα, όταν 4 άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί και βρέθηκαν απανθρακωμένοι μέσα στο κελί όσο και στα θαλάσσια σύνορα που οι συνεχιζόμενες καταγγελίες σε βάρος του λιμενικού σώματος για δολοφονίες και κακοποιήσεις μεταναστ(ρι)ών, ακόμα και από οργανώσεις παγκόσμιας αναγνώρισης όπως η διεθνής αμνηστία, δεν ανέκοψαν την κάλυψη του κράτους στους ένστολους φονιάδες του που παραμένουν ατιμώρητοι.

Το 2007, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, 113 εργαζόμενοι βρήκαν το θάνατο στα σύγχρονα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, ενώ από το 2000 μέχρι το 2007 είχαν σκοτωθεί 1.093 εργάτες.

Από τις κινητοποιήσεις των δασκάλων και των συμβασιούχων, των αγροτών και των εργατών, ως τις πιο πρόσφατες κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, η κατασταλτική βία αποτελεί αποδεδειγμένα κεντρική πολιτική επιλογή του σύγχρονου αστικού κράτους, μέσω της οποίας δηλώνει τόσο την πάγια αρνητική στάση του απέναντι στις όποιες κοινωνικές διεκδικήσεις όσο και τη βούλησή του να συγκρούεται μετωπικά με όσους αντιδρούν στις επιλογές του. Το ποσοστό της βίας που το κράτος εξαπέλυσε εναντίον της κοινωνίας, ειδικά όταν αυτή σήκωσε το ανάστημά της και αντιστάθηκε, την ίδια στιγμή που τα κονδύλια για την ασφάλεια αυξάνονταν συνεχώς και νέες θέσεις δρομολογούνταν για την πρόσληψη περισσότερων μπάτσων, διαμόρφωσε ένα περιβάλλον διάχυτης δυσφορίας προς την αστυνομική βία.

Φασιστική βία

Η συνεργασία των διαφόρων παρακρατικών ομάδων με την επίσημη αστυνομία και το κράτος εκφράστηκε με ένα κύμα βίαιων επιθέσεων κατά πολιτικών και συνδικαλιστικών χώρων και κατά μεμονωμένων μεταναστών και αγωνιστών του κινήματος. Επρόκειτο για ένα κύμα βίας με δεκάδες τραυματίες, κατά το οποίο από τύχη δεν θρηνήσαμε κάποιο θύμα. Αρκετοί αγωνιστές χαροπαλέψαν στις εντατικές για να καταφέρουν τελικά να κρατηθούν στη ζωή, κυρίως μετά από επιθέσεις με μαχαίρια από φασίστες. Οι φασιστικές επιθέσεις και η αυξανόμενη έντασή τους ενεργοποίησαν τα αντιφασιστικά αντανακλαστικά του αναρχικού, κυρίως, κινήματος που αναχαίτισε τα φασιστικά τάγματα εφόδου απαντώντας στην βία τους με βία. Κορύφωση της συγκεκριμένης αντιπαράθεσης αποτέλεσε η οργανωμένη και συλλογική επίθεση αναρχικών και αντιφασιστών στις 19/11/2005 στην περιφρούρηση και στα κεντρικά γραφεία της Χ.Α στην οδό Σολωμού 74 που επέφερε το σφράγισμα τους.

Είχε προηγηθεί, μερικούς μήνες πριν την εξέγερση, η αντιφασιστική διαδήλωση στις 2 Φλεβάρη 2008 στο κέντρο της Αθήνας. Εκεί, Ματ και μαχαιροβγάλτες της Χρυσής Αυγής, σε αγαστή συνεργασία, επιτέθηκαν από κοινού μαχαιρώνοντας και χτυπώντας δολοφονικά αντιφασίστες διαδηλωτές. Οι μαχαιροβγάλτες βγήκαν μέσα από τις γραμμές της αστυνομίας, διέφυγαν ανενόχλητοι και παρέμεναν επί ώρες υπό την προστασία των διμοιριών που τους φυγάδευσαν με το σύνολο του οπλοστασίου τους άθικτο.

Φοιτητικό κίνημα - ο αγώνας για την κατάργηση του άρθρου 16

Η "κρίση στην Παιδεία", όπως τιτλοφορούνταν όλα τα σχετικά δημοσιεύματα και ρεπορτάζ της περιόδου, κορυφώθηκε το Γενάρη-Μάρτη του 2007. Ήταν το δεύτερο κύμα φοιτητικών καταλήψεων σε εννέα μήνες και ο τρίτος γύρος των κινητοποιήσεων συνολικά για την Παιδεία μέσα στο ίδιο διάστημα. Το πρώτο ξέσπασμα είχε γίνει το Μάη-Ιούνη του 2006 όταν οι φοιτητικές καταλήψεις σάρωσαν όλα τα πανεπιστήμια της χώρας και, μαζί με την απεργία διαρκείας των πανεπιστημιακών, ανάγκασαν τη Γιαννάκου να αναβάλει την προγραμματισμένη μέσα στο καλοκαίρι ψήφιση του νέου Νόμου Πλαίσιο. Ακολούθησε, το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς η -εμπνευσμένη από τη φοιτητική νίκη- απεργία διαρκείας των δασκάλων που για έξι εβδομάδες συγκλόνισε τα σχολεία με αιτήματα αυξήσεις και προσλήψεις.

Η "εκπαιδευτική μεταρρύθμιση" της κυβέρνησης Καραμανλή αποτελούσε τη μεγαλύτερη μέχρι τότε νεοφιλελεύθερη επίθεση στην Παιδεία. Η Αναθεώρηση του Άρθρου 16 του Συντάγματος, το οποίο κατοχυρώνει την Ανώτατη Εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό που είναι υποχρεωμένο να το προσφέρει σε όλους δωρεάν με την ανάλογη χρηματοδότηση αποκλειστικά το κράτος, άνοιγε την πόρτα για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Μία από τις βασικότερες κατακτήσεις του εργατικού και φοιτητικού κινήματος της Μεταπολίτευσης, ότι η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται, ότι η παιδεία δεν είναι εμπόρευμα στα χέρια ιδιωτών με σκοπό το κέρδος, έμπαινε στο στόχαστρο. Αναθεωρώντας το άρθρο 16, η κυβέρνηση επιχειρούσε να πετάξει χιλιάδες φοιτητές έξω από τα πανεπιστήμια, επιβάλλοντας πλαφόν φοίτησης, ενώ διαμόρφωνε τους όρους με τους οποίους τα πανεπιστήμια, ένα ανέγγιχτο πεδίο επιχειρηματικής δράσης με τεράστια κέρδη, θα άνοιγε σε βιομήχανους και τραπεζίτες.

Στις κινητοποιήσεις της περιόδου, χιλιάδες ήταν αυτοί που ξυλοκοπήθηκαν από τους ένοπλους εγκληματίες της αστυνομίας, άπειρα τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των φοιτητών, πυροβολισμοί στον αέρα ρίχτηκαν από φρουρό του υπουργείου Αιγαίου, αμέτρητοι ήταν οι τραυματισμένοι, δεκάδες ήταν οι συλλήψεις. Η εφαρμογή των νεοφιλελεύθερων επιταγών σε όλες τις οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες προϋποθέτει για ακόμα μια φορά την βίαιη καταστολή κάθε αντίδρασης που εκδηλώνεται ενάντια σε αυτή την πολιτική.

Δεδομένου ότι ο δυναμικός αγώνας του φοιτητικού κινήματος το 2007, με αιχμή την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, συνέβαλλε στη ριζοσπαστικοποίηση ενός σημαντικού τμήματος της κοινωνίας, δεδομένου ότι η αδιαλλαξία των κυβερνώντων και οι συνθήκες ακραίας ταξικής επίθεσης άνοιξαν και άλλα κοινωνικά μέτωπα, δεδομένης της όλο και αυξανόμενης απαξίωσης της καθεστωτικής πολιτικής από μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, ήταν ήδη φανερό πως μια περίοδος έντονης κοινωνικής κρίσης βρισκόταν σε εξέλιξη.

Μαθητικό κίνημα

Οι παρεμβάσεις εισαγγελέων σε υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια της Θεσσαλονίκης δεν ήταν ικανές να αναχαιτίσουν τις καταλήψεις που δύο μήνες πριν από την εξέγερση αριθμούν παραπάνω από 350. Παράλληλα οι εκπαιδευτικοί προχωρούν σε κινητοποιήσεις διαρκείας που προτείνουν τα συνδικαλιστικά τους όργανα. Την ίδια στιγμή μαθητές μέσα σε κατειλημμένα σχολεία πραγματοποιούν βανδαλισμούς και εμπρησμούς σε γραφεία διευθυντών και υποδιευθυντών στοχοποιώντας τους ως σύμβολα καταπίεσης και επιβολής της εξουσίας.

Οι μαθητικές διαδηλώσεις, στις οποίες συχνά γίνονταν συγκρούσεις με την αστυνομία, το κλείσιμο δρόμων, οι καταλήψεις ως πεδία αντίστασης, πολιτικής ζύμωσης και κοινωνικής ανυπακοής, ήδη πριν από την εξέγερση τροφοδότησαν με καύσιμα την επόμενη περίοδο. Έτσι, μέσα στην εξέγερση, οι μαθητές αποτέλεσαν ίσως το πιο καθοριστικό κοινωνικό υποκείμενο. Η ιδιότητα του Αλέξη ως μαθητή δεν θα ήταν αρκετή από μόνη της να πυροδοτήσει τόσο δυναμικά γεγονότα εάν το μαθητικό κίνημα δε βρισκόταν από πριν σε τροχιά υλικής σύγκρουσης με το κράτος και την εξουσία του.

Οικονομικά σκάνδαλα

Τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα στην μεταπολίτευση με εμπλεκόμενους ισχυρούς ανθρώπους του οικονομικού και πολιτικού συστήματος αποκαλύφθηκαν όχι μεγάλο διάστημα πριν από την εξέγερση του 2008. Βατοπέδι, δομημένα ομόλογα, εξοπλιστικά, siemens. Αποκαλύψεις για αμέτρητα δισεκατομμύρια δραχμές που μπήκαν στις τσέπες πολιτικών, παπάδων, στελεχών πολυεθνικών. Λίγους μήνες μάλιστα πριν ξεσπάσει η εξέγερση ένα μπαράζ απαλλακτικών και αθωωτικών αποφάσεων για τα παραπάνω σκάνδαλα κλόνισε την εμπιστοσύνη μεγάλου πληθυσμού της κοινωνίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα εξουσίας εντείνοντας την αμφισβήτηση στους θεσμούς και στις τράπεζες.

Oι συλλήψεις της Ε.Ο. 17Ν, οι ένοπλες οργανώσεις, οι αντιεξουσιαστές πολιτικοί κρατούμενοι και οι αγώνες στις φυλακές

Ήδη από το καλοκαίρι του 2002 όταν η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επέφερε ένα μεγάλο πλήγμα στο επαναστατικό στρατόπεδο με την εξάρθρωση της 17Ν, ο α/α χώρος πρωτοστάτησε δυναμικά και πολύμορφα στις κινητοποιήσεις συμπαράστασης. Η μεγαλειώδης συμμετοχή στην κορυφή της διαδήλωσης στις 1/10/2002, με το πανό «ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ - ΕΜΠΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ» να αριθμεί 1.500 συντρόφους και συντρόφισσες, οι επιθέσεις με μολότοφ σε πολιτικούς, αστυνομικούς, οικονομικούς και δημοσιογραφικούς στόχους σε αλληλεγγύη στους «αμετανόητους ένοπλους αντάρτες», καθόρισαν την φυσιογνωμία του α/α κινήματος τα επόμενα χρόνια, αφού τοποθετήθηκε έμπρακτα απέναντι στην λυσσαλέα επίθεση, την τρόμο υστερία, τον κοινωνικό χαφιεδισμό, την νομιμοποίηση των βασανιστηρίων. Σύντομα, εμφανίζονται νέες οργανώσεις ένοπλης πάλης με αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά που καλύπτουν το «κενό» και ξαναπιάνουν το νήμα της ένοπλης πάλης.

Η φυλάκιση αναρχικών αγωνιστών τα προηγούμενα χρόνια της εξέγερσης διαμόρφωσε ένα ιδιαίτερα συγκρουσιακό δυναμικό αλληλεγγύης και συμπαράστασης. Η σύνδεση των αγωνιστών στις φυλακές με κοινωνικούς κρατούμενους (κορυφαίο παράδειγμα αποτέλεσε ο Βαγγέλης Πάλλης) δημιούργησε αγώνες εντός των φυλακών με καθοριστικά για το κίνημα γεγονότα όπως η εξέγερση στις φυλακές τύπου γ΄ στο Μαλανδρίνο τον Απρίλιο του 2007 και η συντονισμένη και μαζική απεργία πείνας τον Νοέμβριο του 2008. Οι επιθέσεις ενάντια σε σύμβολα της εξουσίας και της καταπίεσης με σημείο αναφοράς τους αγώνες στη φυλακή και την αιχμαλωσία των φυλακισμένων αγωνιστών τροφοδότησαν με εξεγερσιακό πνεύμα μια ολόκληρη γενιά αντιεξουσιαστών που οικειοποιήθηκε τις πρακτικές της άμεσης δράσης και του σαμποτάζ. Αυτή η άτυπη προετοιμασία και η διάχυση της ανατρεπτικής βίας αποδείχθηκε καθοριστική αφού όλη αυτή η εμπειρία της αντίστασης με κόστος αποτέλεσε την πρώτη μαγιά, τον πυροκροτητή της εξέγερσης του 2008. Τα γρήγορα αντανακλαστικά του α/α χώρου και η ζωντάνια του, η αυτοθυσία του, η σταθερή σύγκρουση με τον ρεφορμισμό και η μαχητικότητά του είχαν σαν αποτέλεσμα να αποκτήσει πλέον συσσωρευμένη εμπειρία στις πρακτικές άμεσης δράσης, μαζικότητα, σταθερή παρουσία σε αρκετές πόλεις και σημαντική πρωτοβουλία κινήσεων. Η έμπρακτη προπαγάνδα και η δράση του τα προηγούμενα χρόνια της εξέγερσης (με στόχο Αστυνομικά Τμήματα, τράπεζες, εφορίες, κομματικά γραφεία, κάμερες κλπ.), είχε καταδείξει, δυναμικά, τους υπεύθυνους της εκμετάλλευσης και της αδικίας.

Εξάρχεια και Δεκέμβρης

Οι αγώνες στην περιοχή των Εξαρχείων τα χρόνια πριν από την εξέγερση αποδείχθηκαν καταλυτικοί αφού κατάφεραν να διατηρήσουν την γειτονιά σε έναν σημαντικό βαθμό αναλλοίωτη από τις επιδράσεις της καταστολής και των ναρκομαφιών που διαχρονικά λυμαίνονται την περιοχή. Οι αγώνες για την οικειοποίηση του λόφου Στρέφη απέναντι στις επιχειρηματικές βλέψεις του κεφαλαίου, ο αγώνας ενάντια στην κατασκευή μετρό στην πλατεία, ο αγώνας ενάντια στο ναρκεμπόριο και τις μαφίες ήδη από τις αρχές του 1990, η πολύωρη «ομηρία» βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στο Πολυτεχνείο, οι εκατοντάδες εμπρηστικές επιθέσεις με ορμητήριο ή καταφύγιο την περιοχή εμπόδιζαν τις δυνάμεις καταστολής να προσεγγίσουν την γειτονιά αφού η παρουσία τους αποτελούσε κόκκινο πανί για τις δυνάμεις του αγώνα. Ειδικά, η γεωγραφική σημαντικότητα των Εξαρχείων ως γρήγορο πέρασμα στο κέντρο της καπιταλιστικής μητρόπολης έδωσε δυνατότητες που αξιοποιήθηκαν από τον α/α χώρο στο έπακρο προκειμένου να μεταφέρει τον πόλεμο στην καρδιά του κτήνους της καπιταλιστικής πρωτεύουσας. Σε τράπεζες, εμπορικά καταστήματα, ακόμα και μέσα στο Κολωνάκι.

Ακόμα, η οικειοποίηση του Πολυτεχνείου και η δυνατότητα του φοιτητικού ασύλου, απότοκο της θυσίας των αγωνιστών - φοιτητών της εξέγερσης το 73 που έπεσαν ηρωικά σαν μάρτυρες της επανάστασης αψηφώντας τα τανκς και τον ίδιο τον θάνατο, προσέδωσε στον α/α χώρο μια επιπλέον δυναμική, ένα ακόμα στρατηγικό πλεονέκτημα απέναντι στο Κράτος.

Το γεγονός ότι η δολοφονία του Αλέξη συνέβη στα Εξάρχεια αποτέλεσε μια από τις σημαντικότερες αιτίες για την γρήγορη εξάπλωση, ίσως και την πρωταρχική αιτία της εξέγερσης. Η δολοφονία ενός αναρχικού σε μια εμβληματική γειτονιά για το ανταγωνιστικό κίνημα όπως τα Εξάρχεια πυροδότησε τα ακονισμένα αντανακλαστικά του α/α χώρου που αξιοποίησε στο έπακρο τη μερική "απουσία" της αστυνομίας στην περιοχή που είχε κατακτηθεί από τους αγώνες των προηγούμενων χρόνων. Την ίδια μέρα της δολοφονίας, το Πολυτεχνείο καταλήφθηκε και μετατράπηκε σε κέντρο αγώνα και αντίστασης σχεδόν για όλες τις μέρες της εξέγερσης. Ακόμα, όπως αναφέραμε και πριν, ο γεωγραφικός προσδιορισμός των Εξαρχείων λειτούργησε καταλυτικά ώστε η εξέγερση να εξαπλωθεί ταχύτατα στο μητροπολιτικό κέντρο.

Η Εξέγερση του Δεκέμβρη

Λίγη ώρα μετά τη δολοφονία του Αλέξη, ξεσπούν μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία σε όλο το κέντρο της Αθήνας, πραγματοποιούνται επιθέσεις σε τράπεζες και καταστήματα πολυεθνικών εταιριών, ενώ καταλαμβάνονται το Πολυτεχνείο, η ΑΣΣΟΕ και η Νομική. Λίγο πριν, είχε καεί το ΑΤ Ακροπόλεως και η Ερμού. Στην Θεσσαλονίκη καίγονται τα Α.Τ. Λευκού Πύργου και Άνω Πόλης ενώ επίθεση από πολύ κόσμο δέχεται η διμοιρία που φυλάει το Τούρκικο Προξενείο.

Τις πρώτες δύο μέρες, Σάββατο και Κυριακή, συγκρούσεις πραγματοποιούνται στη Θεσσαλονίκη, την Ξάνθη, την Αλεξανδρούπολη, την Κομοτηνή, τα Γιάννενα, το Αγρίνιο, την Πάτρα, τη Σπάρτη, το Βόλο, τα Χανιά, το Ηράκλειο, τη Μυτιλήνη, την Κοζάνη, τις Σέρρες, τη Λάρισα, τη Λαμία, τη Κόρινθο, την Κέρκυρα, τη Ζάκυνθο, την Ηγουμενίτσα... Ο κατάλογος των πόλεων δεν έχει τέλος. Την Κυριακή στην Αθήνα, μια διαδήλωση χιλιάδων πορεύεται με λύσσα προς τη ΓΑΔΑ. Συγκρούεται σε κάθε μέτρο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας και καταφέρνει να φτάσει από το Μουσείο μέχρι το Εφετείο. To θράσος και ο εγκληματικός χαρακτήρας της αστυνομίας αποτυπώνεται εύγλωττα όταν ένας Ματάς σημαδεύει με το υπηρεσιακό του όπλο τους διαδηλωτές. Όλο το βράδυ τα Εξάρχεια μετατρέπονται σε πεδίο μάχης. Στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιείται μαζική διαδήλωση που καίει για δεύτερη φορά μέσα σε λίγες ώρες τα Α.Τ. Λευκού Πύργου και Άνω Πόλης. Το σύνθημα "Δεν είπαμε ακόμα την τελευταία λέξη... Αυτές οι νύχτες είναι του Αλέξη", δονεί ολόκληρη την περιοχή. Τη Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου η εξέγερση γενικεύεται. Μαθητές και μαθήτριες σε όλη την Ελλάδα πραγματοποιούν διαδηλώσεις, καταλαμβάνουν τα σχολεία τους και επιτίθενται σε τουλάχιστον 20 ΑΤ. Το βράδυ πραγματοποιούνται μεγαλειώδεις διαδηλώσεις σε διάφορες πόλεις, όπου πολλές χιλιάδες συγκρούονται μέχρι το πρωί με την αστυνομία, ενώ καταστρέφονται τράπεζες και πολυτελή καταστήματα. Τις επόμενες τρεις εβδομάδες, η εξέγερση συνεχίζεται με ένταση, μαζική συμμετοχή, πλατιά σύνθεση υποκειμένων και πρωτόγνωρη πολυμορφία δράσεων και αντιδομών. Καταλαμβάνονται δημοτικά κτίρια στον Αγ. Δημήτριο, το Χαλάνδρι, τη Ν. Φιλαδέλφεια, τη Ν. Σμύρνη, τα Πετράλωνα και το Περιστέρι. Η Εθνική Λυρική Σκηνή στην Ακαδημίας και το κτήριο της ΓΣΕΕ στην Πατησίων. "Τα Χριστούγεννα αναβάλλονται. Έχουμε εξέγερση". Στη Θεσσαλονίκη καταλαμβάνονται τα γραφεία του Δικηγορικού Συλλόγου, η Σχολή Θεάτρου στο κέντρο της πόλης, η δημοτική βιβλιοθήκη Άνω Πόλης αλλά και το Πολιτιστικό Κέντρο της Τούμπας.

Περιγράφοντας τον Δεκέμβρη, δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε πιο συγκεκριμένα: Την επίθεση με μολότοφ στα δικαστήρια της Ευελπίδων κατά τη διάρκεια της μεταφοράς των δολοφόνων. Τις συγκρούσεις που ξέσπασαν στη Νέα Σμύρνη μετά την κηδεία του Αλέξη και τους πυροβολισμούς (στον αέρα) των Ζητάδων, ακριβώς απέναντι από τους εξεγερμένους. Αλλά και την αστεία δίωξή τους από τον εισαγγελέα για "άσκοπους πυροβολισμούς". Την παραίτηση των Υπουργών Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης, που δεν έγιναν δεκτές από τον Πρωθυπουργό. Αλλά και τη χυδαιότητα του Υπουργού Παιδείας, ο οποίος συνέχισε ατάραχος την έξοδο του σε νυχτερινό κέντρο το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη, παρά το γεγονός ότι είχε ενημερωθεί για τη δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή. Τα 700 σχολεία και τις 200 πανεπιστημιακές σχολές σε όλη την χώρα που βρίσκονταν υπό κατάληψη τη δεύτερη εβδομάδα της εξέγερσης. Τους μετανάστες 2ης γενιάς που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων. "Αυτές οι μέρες είναι για την εκμετάλλευση που συνεχίζεται για 18 χρόνια. Είναι για τους αγώνες που δεν ξεχάστηκαν στους κάμπους στο Βόλο, τα ολυμπιακά έργα, την Αμαλιάδα. Είναι για τον ιδρώτα και το αίμα των γονιών μας, για την μαύρη εργασία, τα ατελείωτα ωράρια. Είναι για τα παράβολα, τα πρόστιμα, τα ένσημα που πληρώνουμε και δεν θα μας αναγνωριστούν ποτέ. Είναι για τα χαρτιά που θα κυνηγάμε μια ζωή σαν να είναι λαχείο. 18 χρόνια βουβής οργής είναι πολλά", έγραφε τότε το Στέκι Αλβανών Μεταναστών. Δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε την πρόταση που κατατέθηκε στον Πρωθυπουργό για την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, την απαγόρευση συγκεντρώσεων και τη συμμετοχή του στρατού στη διασφάλιση της δημόσιας τάξης. Τα ΕΚΑΜ που φρουρούσαν το ΑΤ Εξαρχείων και τη Βουλή, αλλά οπισθοχωρούσαν κάτω από τον πετροπόλεμο στα Προπύλαια. Τον εμπρησμό και την ολοκληρωτική καταστροφή του παραρτήματος περιβάλλοντος και διαχείρισης απορριμμάτων του ΥΠΕΧΩΔΕ ως ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Λευκίμμης. Την επίθεση περισσότερων από 100 συντρόφων στην έδρα της ΥΜΕΤ στην Καισαριανή. Τον εμπρησμό του κτηρίου του (μηχανισμού φακελώματος των τραπεζών) ΤΕΙΡΕΣΙΑ. Τους πυροβολισμούς ενάντια στα ΜΑΤ έξω από το στρατόπεδο τους στο Γουδί και τα Εξάρχεια από τον "Επαναστατικό Αγώνα". Την κατάληψη των στούντιο της ΕΡΤ την ώρα που μίλαγε ο πρωθυπουργός στη Βουλή και το πανό που ανέβηκε: "Σταματήστε να κοιτάτε, βγείτε όλοι στους δρόμους".

Η εξέγερση του Δεκέμβρη άφησε πίσω της γκρεμίσματα. Η Αθήνα μέσα σε λίγες ώρες έγινε όμορφη για να την περπατήσεις. Μπορεί σήμερα να φαντάζει παράδοξο, αλλά εκείνο τον μακρινό (;) Δεκέμβρη και Γενάρη αισθανόσουν πραγματικά ασφαλής μέσα στην πόλη. Ένα ετερόκλητο πλήθος κόσμου από τις γραμμές των καταπιεσμένων συναντήθηκε στους δρόμους της εξέγερσης. Μέσα από τη σύγκρουση με το κράτους και τους μηχανισμούς εξουσίας, μαθητές, φοιτητές, εργάτες, ντόπιοι μετανάστες κατάργησαν στην πράξη τους μεταξύ τους διαχωρισμούς, και μετατράπηκαν σε ένα νέο υποκείμενο, αφηρημένο μεν, αλλά απόλυτα πραγματικό, σε εξεγερμένους. Η συντροφικότητα και η αλληλεγγύη συγκρότησε, απροσδόκητα, μια νέα ποιότητα κοινωνικότητας και σχέσεων. Ένα υλικό αντι-παράδειγμα ενός νέου κόσμου, ενάντια στην ιδιώτευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, που μπορεί και πρέπει να ανατείλει.

Η κατάληψη της ΓΣΕΕ, μα κυρίως η επίθεση με βιτριόλι στη συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα, στις 23 Δεκέμβρη, από μπράβους της «ΟΙΚΟΜΕΤ» (εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Ν.Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ) και ο πλατύς και πολύμορφος αγώνας που αποκάλυψε το έγκλημα της εργοδοσίας και τις άμεσες ευθύνες του κράτους επανέφερε δυναμικά, σε ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι του "χώρου", τη σημασία της ταξικής πάλης. Το κάλεσμα της κατειλημμένης ΓΣΕΕ απευθυνόταν στην εργατική τάξη, ενώ ο αρχικός πυρήνας αυτοπροσδιοριζόταν σαν: "χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται". Μπορεί η εξέγερση του 2008 να μην επεκτάθηκε στους χώρους εργασίας και παραγωγής, τα γεγονότα όμως του Δεκέμβρη και του Γενάρη αποκάλυψαν τα αυτονόητα: Τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας, την αξία της μαχητικής συνδικαλιστικής δράσης, την εκδικητικότητα των αφεντικών απέναντι σε όσους οργανώνονται και διεκδικούν μέσα στους χώρους εργασίας.

"Ο Δεκέμβρης είναι εικόνα από το μέλλον", έγραφαν τότε οι τοίχοι. Και είναι αλήθεια. Έδωσε, και δίνει ακόμα και σήμερα, έμπνευση και ώθηση στους αγώνες. Στον πολύμηνο και πολύμορφο αγώνα αλληλεγγύης στην μετανάστρια εργάτρια Κούνεβα, ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές επιλογές της: Στις καταλήψεις στα κεντρικά του ΗΣΑΠ και των εργατικών κέντρων, στις συγκεντρώσεις, τη μαχητική διαδήλωση στο Υπουργείο Εργασίας, στις παρεμβάσεις σε όλη την Ελλάδα και τις πρακτικές άμεσης δράσης. Στην εδαφικοποίηση των προταγμάτων της αντίστασης και της αλληλεγγύης, στην άνθηση των καταλήψεων σε όλη την Ελλάδα. Στην μετατροπή άχρηστων και εγκαταλελειμμένων χώρων στη μητρόπολη σε αυτοδιαχειριζόμενα πάρκα. Στην ευρύτερη κοινωνική νομιμοποίηση των εμπρηστικών επιθέσεων και του αντάρτικου πόλης. Στις λαϊκές συνελεύσεις που γεννήθηκαν σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και επεκτάθηκαν κατά τη διάρκεια του αντιμνημονιακού εξεγερτικού κύκλου του 2010-12, αποτελώντας έναν από τους πυλώνες της λαϊκής κινητοποίησης τη διετία αυτή. Στη πολύμορφη κοινωνική ανυπακοή (άρνηση πληρωμής των διοδίων, του χαρατσιού, άρνηση επικύρωσης των εισιτηρίων στα ΜΜΜ, επανασυνδέσεις ρεύματος, μαζικές απαλλοτριώσεις προϊόντων από σούπερ μάρκετ κλπ) σε αυτόν τον εξεγερτικό κύκλο, αλλά και στα κατειλημμένα δημαρχεία, κέντρα αγώνα ειδικά τον Φλεβάρη του 2012, στη μαζική συμμετοχή στις απεργίες και τις διαδηλώσεις, μα κυρίως στη μαζική συμμετοχή στις γενικευμένες συγκρούσεις.

Προληπτική αντί εξέγερση /Ο Δεκέμβρης ήταν η ερώτηση

Το κράτος, μετά το αρχικό σάστισμα, ανέπτυξε αμέσως ένα πρωτόλειο σχέδιο αντι-εξέγερσης το οποίο βασίστηκε σε προσαγωγές, συλλήψεις και προφυλακίσεις αλλά και ενεργοποίηση των παρακρατικών μηχανισμών. Ένα κατασταλτικό σχέδιο το οποίο διαρκώς ισορροπούσε μεταξύ της άμεσης καταστολής και της εκτόνωσης κάθε κοινωνικής οργής. Μονάχα μεταξύ 6ης και 21ης Δεκέμβρη υπήρχαν 246 συλλήψεις και 66 προφυλακίσεις. Στη Λάρισα υπήρχαν 25 συλληφθέντες (οι περισσότεροι μαθητές), οι οποίοι κατηγορήθηκαν με τις διατάξεις του "αντι"τρομοκρατικού. Στην Πάτρα, τη Λάρισα, την Κομοτηνή και τη Θεσσαλονίκη ένας όχλος παρακρατικών, μπράβων και φασιστών με το προκάλυμμα των "αγανακτισμένων πολιτών" επιτέθηκε στους εξεγερμένους. Στο Περιστέρι "άγνωστος" πυροβόλησε μια παρέα μαθητών που βρισκόταν έξω από σχολείο, τραυματίζοντας τον έναν. "Άγνωστοι" πέταξαν μια χειροβομβίδα στις 24 Φεβρουαρίου του 2009 στο Στέκι Μεταναστών κατά τη διάρκεια εκδήλωσης του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης. Η Χρυσή Αυγή χρησιμοποιήθηκε (και) σαν απάντηση στα κενά κρατικής ασφάλειας που ανέδειξε ο Δεκέμβρης. Η ενίσχυσή της ήταν κομμάτι ενός σύνθετου και πολυεπίπεδου πλέον σχεδίου αντι-εξέγερσης, που εφαρμόστηκε τόσο από την κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και του ΠΑΣΟΚ. Ένα σχέδιο που περιλάμβανε εισβολές σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους και καταλήψεις, νομιμοποίηση των βασανιστηρίων για την απόσπαση dna, επικηρύξεις αναρχικών, τη δημιουργία της ΔΙΑΣ και της ΔΕΛΤΑ, ένα σώμα έμμισθων χρυσαυγιτών, οι οποίοι στις 6 Δεκέμβρη του 2009 τραυμάτισαν σοβαρά την αγωνίστρια του αντιδικτατορικού αγώνα Αγγελική Κουτσουμπού. Ένα σχέδιο που περιλάμβανε την οργανωμένη υποβάθμιση των Εξαρχείων, τόσο μέσα από την εισβολή των εμπόρων ναρκωτικών, όσο και από τη μόνιμη στρατοπέδευση της αστυνομίας στην περιοχή. Οι κατασταλτικές επιχειρήσεις εναντίον αναρχικών και ένοπλων οργανώσεων, ο πυροβολισμός -από μπάτσο- και ακρωτηριασμός του συντρόφου Σ. Σεϊσίδη, η δολοφονία του αναρχικού και μέλους του Ε. Α Λάμπρου Φούντα κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της Οργάνωσης αποτέλεσαν γεγονότα που κορύφωσαν την επιθετικότητα και τον ρεβανσισμό του Κράτους ενάντια στο αναρχικό κίνημα, επιχειρώντας παράλληλα να εξουδετερώσουν ορισμένες από τις πιο δυνατές εκφράσεις του, ώστε τα μνημόνια και η ανθρωπιστική καταστροφή της χώρας να συμβεί όσο περισσότερο αδιαμαρτύρητα και χωρίς απόπειρες αποσταθεροποίησης και - ακόμα και ένοπλης - αμφισβήτησης του Καθεστώτος.

Ο αφορμαλισμός, παρά τη συνεισφορά του, έδειξε σαφώς και τα όρια του το 2008. Δεν υπήρξε ενότητα και συγκέντρωση δυνάμεων, δοκιμάστηκαν διαφορετικοί, αποκομμένοι και ανεξάρτητοι μεταξύ τους σχεδιασμοί, με αποτέλεσμα όλος εκείνος ο πρωτόγνωρος πλούτος των πρακτικών να μην συγκλίνουν στο ίδιο σημείο, να μην εξυπηρετούν ένα κοινό και συνολικό σχέδιο. Άρα και να μην μπορούν να διεκδικήσουν τα μεγαλύτερα δυνατά πολιτικά αποτελέσματα. Φυσικά και δεν απαξιώνουμε την αξία της πολύμορφης δράσης του 2008, γιατί έτσι θα απαξιώναμε την ίδια την αξία της εξέγερσης. Xρέος μας όμως σήμερα είναι να κατανοήσουμε γιατί αυτός ο πλούτος των πρακτικών (από τις συγκεντρώσεις και τις διαδηλώσεις μέχρι τη συνεχή παραγωγή εντύπων, αφισών και εκπομπών σε κινηματικά ραδιόφωνα, από τις συγκρούσεις και τις οδομαχίες μέχρι τις εμπρηστικές και ένοπλες επιθέσεις, από τα κατειλημμένα κέντρα αγώνα μέχρι τις παρεμβάσεις στα τηλεφωνικά κέντρα του ΟΤΕ και από τα σαμποτάζ των ακυρωτικών μηχανημάτων στο ΜΕΤΡΟ και τον ΗΣΑΠ μέχρι την απαλλοτρίωση των super market) δεν αξιοποιήθηκε πολιτικά στο βαθμό που θα μπορούσε και θα όφειλε.

Έλειψαν όμως και τα κατάλληλα αναλυτικά εργαλεία που θα μας βοηθούσαν να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα, τον αντικειμενικό νομοτελειακό χαρακτήρα και τη διαλεκτική της εξέγερσης. Έλειψαν και τα αναλυτικά εργαλεία για τη σχέση των επαναστατικών δυνάμεων, των ταξικών αγώνων και των κοινωνικών κινημάτων. Σίγουρα η εμπειρία του Δεκέμβρη, δεν απολογίστηκε και δεν αξιοποιήθηκε όσο θα μπορούσε. Περισσότερο λειτούργησε σαν μια φυσική δικαίωση όσων λέγαμε και όσων κάναμε μέχρι τότε, παρά σαν την αναγνώριση των ορίων της δράσης μας. Έτσι, λίγα χρόνια μετά, στις αντιμνημονιακές ταραχές του 2010-2012 δεν μπορέσαμε να εκμεταλλευτούμε προς όφελος της επαναστατικής διαδικασίας και των λαϊκών συμφερόντων τις "αντικειμενικές συνθήκες" που είχαν διαμορφώσει η καπιταλιστική κρίση και οι μνημονιακές πολιτικές. Βρεθήκαμε ανέτοιμοι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Δεν μπορέσαμε να προετοιμαστούμε πολιτικά και οργανωτικά για την χρηματοπιστωτική κρίση που έσκαγε το 2010 και για το ενδεχόμενο «κενό εξουσίας».

Έτσι, εκτός από την συνεισφορά μας στα οδοφράγματα, τις εκδιώξεις ακροδεξιών από την πάνω πλατεία κ.α. η απουσία ενός επαναστατικού σχεδίου πολιτικής και οργανωτικής αντιπαράθεσης με το αστικό σύστημα, προσαρμοσμένο στα καθήκοντα της εποχής, έδωσε χώρο σε ρεφορμιστικές δυνάμεις να ηγεμονεύσουν στα κινήματα καλλιεργώντας αυταπάτες στην κοινωνία για ένα αναίμακτο πέρασμα στην μεταμνημονιακή εποχή και ταυτόχρονα παραμονή στην Ε.Ε και το ΝΑΤΟ. Για μια αναίμακτη μετάβαση στην εποχή της διαγραφής του χρέους και των δεσμεύσεων σε τρόικα και ΔΝΤ, μέσα στα ναρκοθετημένα όρια του αστισμού χωρίς κοινωνική επανάσταση.

Δεκέμβρης 2020

Η 6η Δεκεμβρίου του 2020 ήρθε εν μέσω μιας πρωτοφανούς κρίσης. Εν μέσω covid 19, με τη δημόσια υγεία σε διάλυση, ο λαός είχε να αντιμετωπίσει από τη μία την πανδημία και από την άλλη τη δολοφονική της διαχείριση από το κράτος. Το κίνημα βρέθηκε μπροστά σε νέες προκλήσεις, καθώς, με απύθμενο θράσος, η ακροδεξιά κυβέρνηση της νέας δημοκρατίας χρησιμοποιούσε -όπως και κάνει ακόμα- την πανδημία ως πρόσχημα για να εξαπολύσει ένα νέο κύμα σκληρής καταστολής. Απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συγκεντρώσεων, ξυλοδαρμοί, συλλήψεις και αστυνομοκρατία ήταν το στίγμα των ημερών.

Κι όμως, με λίγες δυνάμεις, αλλά με πολλή αποφασιστικότητα και μαχητικότητα, το κίνημα διεκδίκησε την παρουσία του στο δρόμο. Με κινήσεις στο κέντρο της πόλης, στα Εξάρχεια και σε γειτονιές της Αθήνας, καθώς και σε αρκετές πόλεις σε όλη την Ελλάδα, οι αγωνιζόμενες/ οι στάθηκαν με αξιοπρέπεια καταφέρνοντας να σπάσουν τις «κόκκινες ζώνες» της αστυνομίας και να προσεγγίσουν μέχρι και το μνημείο του αναρχικού μαθητή.

Ο κόσμος του αγώνα έδωσε τη μάχη, παρά τους αρνητικούς συσχετισμούς, χωρίς να αφήσει χώρο στην καταστολή, ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τους ένστολους δολοφόνους τους, τίμησε τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και κράτησε αναμμένη την σπίθα της Εξέγερσης του 2008.

Αντί επιλόγου/λίγα λόγια για τη συγκυρία

Η πανδημία του Covid 19 βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει επιφέρει ένα φόρο αίματος που ξεπερνάει τα 5 εκ. θανάτους, οι οποίοι συνεχώς αυξάνονται. Αν κάτι έχει διατυπωθεί πολλές φορές είναι το γεγονός πως η πανδημία του Covid αποτελεί καταλυτικό παράγοντα που επιτάχυνε την εξέλιξη της οικονομικής κρίσης που διατρέχει εδώ και περισσότερο από μία δεκαετία το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα.

Είναι αυτό το περιβάλλον λοιπόν μες στο οποίο τα ισχυρότερα κομμάτια του κεφαλαίου, εθνικά και διεθνή, βρίσκουν το κατάλληλο έδαφος για να εδραιώσουν νέους τρόπους εργασίας και εκπαίδευσης (τηλεργασία και τηλεκπαίδευση, επιδοτούμενη ημιαπασχόληση και εκ περιτροπής εργασία) αλλά και νέες μορφές παραγωγής που οδηγούν ακόμα περισσότερους εργαζόμενους στην ανεργία. Ταυτόχρονα οι κοινωνικές δαπάνες συρρικνώνονται, πραγματοποιείται μία αναπροσαρμογή των όρων λεηλασίας του περιβάλλοντος, διαμορφώνονται νέες μέθοδοι προληπτικής αλλά και άμεσης καταστολής και ελέγχου αλλά κύρια γίνεται πιο φθηνή η εργασία μας. Οι αλλαγές αυτές συντελούνται κεντρικά, καθολικά, με σταθερότητα και ταχύτητα από τον παγκόσμιο καπιταλισμό που ξέρει πια πως ο μόνος τρόπος για να ξεπερνά τις αναπότρεπτες κρίσεις του, είναι να κάνει τους φτωχούς φτωχότερους και να βρίσκει νέες αγορές, αλλά και νέες μορφές εκμετάλλευσης των εργαζομένων και της φύσης.

Η Ελλάδα, όπως και ο παγκόσμιος καπιταλιστικός κόσμος, βρίσκεται στη μέση μίας κρίσης που εντείνεται και εμβαθύνει ως προς τις συνέπειες της σε κάθε τομέα της ζωής. Το κεφάλαιο επιδίδεται σε μία άνευ προηγουμένου επίθεση στην εργατική τάξη. Αυτή η επίθεση έρχεται ως μονόδρομος για την διάσωση της αστικής τάξης από την τρέχουσα κρίση που την κλονίζει και πρακτικά σημαίνει συνθήκες εργασίας με ελλιπή μέτρα προστασίας, εργασιακή υπερεκμετάλλευση με θεσμοθέτηση της 10ωρης εργασίας, εργατικές δολοφονίες, φτωχοποίηση, πείνα, ανεργία, αστεγία.

Το κράτος νομοθετεί πάνω στη βάση της τρέχουσας κρίσης και υλοποιεί έναν κατασταλτικό σχεδιασμό, εκεί που ο ρεβανσισμός για τα χρόνια που το προλεταριάτο συγκρούστηκε αποφασιστικά με την αστική τάξη, συναντιέται με την προληπτική αντί εξέγερση μπροστά στις επερχόμενες κοινωνικές αναταραχές και εκρήξεις. Έτσι λοιπόν σχεδιάζει και υλοποιεί ένα ευρύ κατασταλτικό πλάνο, έχοντας επιδοθεί σε μία φρενήρη χρηματοδότηση της αστυνομίας αλλά και του στρατού, ιδρύοντας διαρκώς νέα σώματα, κάνοντας χιλιάδες προσλήψεις νέων ένστολων δολοφόνων, νομοθετώντας την απαγόρευση των διαδηλώσεων, στοχοποιώντας, διώκοντας, συλλαμβάνοντας, φυλακίζοντας αγωνιστές και αγωνίστριες, αλλά και δαπανώντας δεκάδες δισεκατομμύρια σε στρατιωτικό εξοπλισμό.

Όλα αυτά όταν ταυτόχρονα, συνειδητά και στρατηγικά, επιλέγει να θυσιάσει την ενίσχυση του συστήματος υγείας (μαζί με τις ζωές μας) μπροστά στην προοπτική της διαμόρφωσης ενός κλίματος φόβου για την κοινωνία , διάχυτης καταπίεσης και ελέγχου δίνοντας την κατεύθυνση στους ένστολους δολοφόνους του να υπάρχουν σε κάθε γειτονιά και σε κάθε πλατεία των πόλεων, και να ενεργούν πάνω στην ίδια παραδοσιακή γραμμή: διαλύοντας πορείες στο κέντρο της Αθήνας, ανοίγοντας κεφάλια στη Νέα Σμύρνη και πυροβολώντας δολοφονικά στο Πέραμα.

Η νεολαία, μαθητές/τριες και φοιτητές, οι προλετάριοι, εργαζόμενοι/ες και άνεργοι, τα φτωχά κοινωνικά στρώματα, οι μετανάστριες και οι κάθε λογής αποκλεισμένοι και αδικημένοι, αυτοί που κρατούν σφιχτά τον ρου της ιστορίας στα χέρια τους, ξέρουν πως ο Δεκέμβρης του αναρχικού μαθητή Αλέξη, είναι ο Δεκέμβρης όλων των δολοφονημένων από τους ένστολους υπηρέτες του κράτους, των πνιγμένων μεταναστ(ρι)ών στο Αιγαίο, των νεκρών εργατών στα λιμάνια, των φυλακισμένων που νόσησαν και αφέθηκαν να πεθάνουν χωρίς περίθαλψη. Γνωρίζουν, πως ο Δεκέμβρης του Αλέξη είναι ο Δεκέμβρης του Μιχάλη Καλτεζά, του Ιάκωβου Κουμή, της Σταματίνας Κανελλοπούλου, του Λάμπρου Φούντα, του Ζακ Κωστόπουλου (Zackie oh), του Δημήτρη Δαγκλή, του Νίκου Σαμπάνη …

Η 6η Δεκέμβρη δεν είναι ένα κινηματικό "μνημόσυνο". Η 6η Δεκέμβρη είναι η ζωντανή υπενθύμιση αγώνα που καθιστά σαφές πως τιμή και εκδίκηση για τους νεκρούς μας είναι μονάχα η οργάνωση της προλεταριακής αντεπίθεσης και της ταξικής αυτοάμυνας. Η οργάνωση της αντεπίθεσης της τάξης μας που θα θεμελιώσει τον δρόμο για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ελευθερίας και ισότητας.

Στις 6 Δεκέμβρη να συναντηθούμε στους δρόμους

Αθήνα, Προπύλαια, 18:00

Θεσσαλονίκη, Καμάρα, 18:00

Ταξική Αντεπίθεση (Ομάδα Αναρχικών και Κομμουνιστών) Αθήνα - Θεσσαλονίκη

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615741/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΙΣ ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΕΣ/ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΣΤΙΣ 6/12

Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη.

Το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη του 2008 σε μία περίοδο κοινωνικής και ταξικής πόλωσης, καθώς και όξυνσης της καταστολής, ο ένστολος δολοφόνος Επαμεινώνδας Κορκονέας μαζί με τον Βασίλη Σαραλιώτη δολοφόνησαν τον 15χρονο αναρχικό μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο στην συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια. Αμέσως μετά την στιγμή της δολοφονίας, οι δρόμοι των Εξαρχείων μετατρέπονται σε πεδίο συγκρούσεων με τους μπάτσους. Μέσα στις επόμενες ημέρες πλήθος κόσμου κατεβαίνει στους δρόμους και, αμφισβητώντας το μονοπώλιο της κρατικής βίας, επιτίθεται σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους (αστυνομικά τμήματα, τράπεζες, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, βιτρίνες μαγαζιών ). Καταλήψεις σε σχολεία, σχολές ,δημόσια κτήρια (ΓΣΕΕ, δημαρχεία),μαζικές συνελεύσεις, συγκρούσεις και πορείες διαμόρφωσαν το ψηφιδωτό της εξέγερσης που ακολούθησε.

Όπως και τότε, έτσι και τώρα το κράτος διαχρονικά επιτέλλει τον ρόλο του επιβάλλοντας την πλήρη εξουσία του μέσω των οργάνων και των μηχανισμών του. Με συνεχή χτυπήματα και απαγορεύσεις των διαδηλώσεων, με χρήση του προσχήματος των υγειονομικών μέτρων του covid ως μέσα καταστολής, ελέγχου και περιορισμού, με εισβολές σε σπίτια αγωνιστ(ρι)ών, με την υποχρεωτική λήψη DNA, με νομοσχέδια που νεκρώνουν τις εργατικές διεκδικήσεις, αλλά και την γενικευμένη προσπάθεια για κατάπνιξη οποιασδήποτε μορφής αντίστασης, ερχόμαστε κάθε μέρα αντιμέτωποι/ες με δολοφονίες από κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία.

Νίκος Σαμπάνης, 18 ετών, νεκρός από σφαίρες μπάτσων

Μόλις τον προηγούμενο μήνα (23/10/21), εκτελέστηκε στο Πέραμα ο 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης από 7 δολοφόνους της ομάδας ΔΙΑΣ. Οι μπάτσοι επιτελώντας τον ρόλο τους ως υπερασπιστές της ατομικής ιδιοκτησίας γάζωσαν με 38 σφαίρες το κλεμμένο αμάξι όπου βρισκόταν ο Νίκος με άλλα 2 άτομα . Μετά την δολοφονία, η ΕΛΑΣ με τις ανακοινώσεις της και την βοήθεια πάντα των ΜΜΕ προσπάθησαν να συγκαλύψουν και να διαστρεβλώσουν το περιστατικό αλλά και να προβάλλουν έντονα την ταυτότητα του 18χρονου νεκρού ως ένα παραβατικό στοιχείο μιας περιθωριοποιημένης κοινωνικής ομάδας, η οποία σύμφωνα με τα στερεότυπα ζει σε βάρος της εκάστοτε τοπικής κοινωνίας. Η ΓΑΔΑ έσπευσε να ισχυριστεί πως πρόκειται για σεσημασμένους εγκληματίες, λες και αυτό μειώνει την αξία της ζωής τους. Βεβαία οι μπάτσοι είχαν πετύχει ήδη τον σκοπό τους εργαλειοποιώντας με υπερβάλλοντα ζήλο την κοινωνική προκατάληψη και το διάχυτο ρατσισμό.

Η κρατική δολοφονία του Νίκου Σαμπάνη δεν βρήκε την ίδια κοινωνική γείωση με την δολοφονία του Αλέξη, ενώ πρόκειται για μια εκτέλεση στην οποία ήταν μάλιστα ξεκάθαρο το μένος των μπάτσων από το πλήθος των πυροβολισμών. Τόσο λόγω της αδυναμίας της ταύτισης με το θύμα, λόγω της όλης παρουσίασης του ως ένας "εγκληματίας", όσο και του γενικευμένου ρατσισμού απέναντι στις Ρομά κοινότητες, η υπόθεση πέρασε με σχετική αδιαφορία από την κοινή γνώμη.

Εργατικά ατυχήματα και σφαίρες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ

Το κράτος ως ο μόνος νόμιμος εκφραστής της βίας δολοφονεί καθημερινά στα σύνορα, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στις φυλακές, στους δρόμους επιβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την κυριαρχία του σε όλους τομείς της κοινωνικής ζωής. Ο κρατικός μηχανισμός σε αγαστή συνεργασία με το κεφάλαιο και τις επιταγές του, νομιμοποιεί τις εργοδοτικές δολοφονίες κάνοντας κατανοητό πως στην δουλειά είμαστε αναλώσιμοι για το κέρδος των αφεντικών. Τα αφεντικά για να μην χάνουν λεφτά σε μέτρα ασφαλείας ,"ξεζουμίζουν" τους εργάτες με εξαντλητικά ωράρια, ανασφάλιστη εργασία επιβάλλοντας την δυστοπική πραγματικότητα του καπιταλισμού. Λίγοι μόνο νεκροί του ταξικού πολέμου αποτελούν: Ο λιμενεργάτης Δημήτρης Δαγκλής που πέθανε στα εργασιακά κάτεργα της COSCO μετά από εξαντλητικές υπερωρίες. Ο εργάτης του ΗΣΑΠ που πεθανε αφου το μηχάνημα που χρησιμοποιούσε αντιμετώπισε πρόβλημα στα φρένα του(νοικιασμένο από εργολαβία του εξωτερικού). Ο 18χρονος Άνεες Αμίρ και ο 47χρονος Δημήτρης Ασημάκης, ντελιβεραδες, που λόγω της επικινδυνότητας του δρόμου και της έντατικοποιησης της εργασίας βρήκαν φρικτό θανατο στην άσφαλτο.

Η πατριαρχία βιάζει και σκοτώνει.

Ταυτόχρονα, μια ολομέτωπη επίθεση στις ζωές και στα σώματα των θηλυκοτήτων και των queer ατόμων συνεχίζει να μαίνεται. Από τις (τουλάχιστον) 14 γυναικοκτονίες μόνο μεσα στο 2021,τη δολοφονία της Zackie στην Ομόνοια από μπάτσους και αφεντικά μπροστά στα μάτια νοικοκυραίων μέχρι τη δολοφονία της Δημήτρη και τη γεμάτη ομοφοβία και τρανσφοβία ζωή της. Από τα συνεχή περιστατικά βιασμών, παραβιαστικών και κακοποιητικών επιθέσεων, μέχρι το "ξέπλυμα" και τη συγκάλυψη των (πάρα)βιαστων μας και των γυναικοκτόνων από τους μπάτσους, τις δικαστικές αρχές και τα ΜΜΕ. Η κοινωνία είναι γεμάτη από πατριαρχικές, σεξιστικές και ομοφοβικές αντιλήψεις περί του θεσμού της οικογένειας και της θέσης της γυναίκας. Κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία προσπαθούν να ετεροκαθορίσουν τις ζωές και τα σώματα μας, ορίζουν πως αν δεν χωράμε στα σεξιστικά καλούπια τους οι ζωές μας δεν έχουν αξία και μας δολοφονούν εν ψυχρώ.

Η δολοφονική διαχείριση της πανδημίας.

Από την αρχή της πανδημίας το κράτος έδειξε ξεκάθαρα πως αδιαφορεί για την δημόσια υγεία. Ο εγκλεισμός(καραντίνα), η μη αποσυμφόρηση των φυλάκων και των ΜΜΜ σε συνδυασμό με την ανεπάρκεια του σε ΜΕΘ είχαν ως αποτέλεσμα των θάνατο 18.000 ανθρώπων. Βέβαια δεν είχαμε κάποια αυταπάτη καθώς η "δημόσια/δωρεάν" ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποτελεί ένα προνόμιο που δεν απολαμβάνουν όλοι/ες ούτε σε "κανονικές" συνθήκες, πόσο μάλλον τώρα που οι ανάγκες περίθαλψης είναι και αυξημένες.

Κράτος, κεφάλαιο και πατριαρχία δολοφονούν.

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι σε όλους τους τομείς, το κράτος ορίζει ως αναλώσιμες τις ζώες των μη προνομιούχων και οσων δεν χωράνε στα καλούπια του. Αν είσαι εργάτης στα κάτεργα της COSCO ή στον ΗΣΑΠ , ντελιβεράς μες στη βροχή. Αν είσαι Ρομ στο Πέραμα και στο Κερατσίνι. Αν εισαι μετανάστρια στο Αιγαίο, στον Έβρο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στη Μανωλάδα. Αν είσαι θηλυκότητα στην πατριαρχία, που προσπαθεί να ξεφύγει από μια κακοποιητική σχέση,που θέλεις να έχεις την αυτοδιάθεση του σώματος σου. Αν είσαι queer άτομο που δεν χωρά στα στενά καλούπια της ετεροκανονικοτητας. Αν είσαι φτωχός, φυλακισμένος, τοξικοεξαρτημένο, σεξεργατρια, οροθετικο. Αν είσαι αναρχικός/η, αν αγωνίζεσαι, αν δεν κοιτάς μόνο τη δουλειά σου και το συμφέρον σου. Η ζωή σου κινδυνεύει. Έτσι βλέπουμε πως μέσα στον αδυσώπητο κοινωνικό και ταξικό πόλεμο, σε ένα αμιγώς ρατσιστικό, σεξιστικό, ομοφοβικό σύστημα, η ζωή των μη προνομιούχων απαξιώνεται συνεχώς και κινδυνεύει ολοένα και περισσότερο και κάθε μέρα μετράμε όλο και περισσότερα θύματα της τάξης μας.

Να πιάσουμε ξανά το νήμα της εξέγερσης

Η εξέγερση του 2008 μπορεί να φαντάζει μακριά ωστόσο είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Ο Δεκέμβρης του 2008 με την παρακαταθήκη που άφησε έδειξε οτι οι μαζικές από τα κάτω αντιδράσεις στην βία της εξουσίας και η συμμετοχή στο κοινωνικό και ταξικό πόλεμο μπορούν να αμφισβητήσουν έμπρακτα την κυριαρχία κράτους/κεφαλαίου. Η εξέγερση ανατρέπει την κανονικότητα και μετατρέπει το ανέφικτο σε εφικτό.

Καλούμε σε συνέλευση για την διαμόρφωση αναρχικού μπλοκ στην πρωινή πορεία της 6/12 το Σάββατο 4/12 στις 17:00 στην Α' ΦΕΠΑ (Ούλωφ Πάλμε).

Καλούμε στις αντικρατικές/αντικατασταλτικές πορείες της 6/12 στις 12:00 και στις 18:00 στα Προπύλαια.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΚΥΛΑΕΙ ΕΚΔΊΚΗΣΗ ΖΗΤΆΕΙ

ΝΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

ΝΑ ΔΙΑΡΡΗΞΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΑΠΙΕΣ ΑΞΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ

ΝΑ ΕΚΔΙΚΗΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615739/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Δεκέμβρης 2008- Δεκέμβρης 2021
Η κοινωνική εξέγερση παραμένει πάντα ζωντανή και δίκαιη

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 ο μπάτσος Επαμεινώνδας Κορκονέας μαζί με τον συνεργάτη του Σαραλιώτη τραβάει το υπηρεσιακό του πιστόλι και ρίχνει στο ψαχνό, τραυματίζοντας θανάσιμα τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια. Αυτή η κρατική δολοφονία ήρθε ως επιστέγασμα της εντεινόμενης κρατικής κατασταλτικής επιθετικότητας απέναντι στους αγώνες εκείνης της περιόδου, ως θηριώδης απάντηση του κράτους και των αφεντικών στην όξυνση των συγκρούσεων που πυροδότησε το κοινωνικό κίνημα. Ήταν μια ακόμη στιγμή που εκδηλώθηκε η δολοφονική κρατική βία με την έσχατη μορφή της, μια διαρκής επίδειξη υπεροχής των κυρίαρχων πάνω στους καταπιεσμένους.

Στα χρόνια που προηγήθηκαν το κράτος είχε δείξει πολλές φορές τα δόντια του σε όσους αντιστέκονταν στην ευρύτερη αναδιάρθρωση της κοινωνίας και της οικονομίας. Ενδεικτικά του κλίματος και των διαθέσεων του κράτους -που προηγήθηκαν της δολοφονίας- ήταν η άγρια καταστολή των αντιστάσεων κατά της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. το 2003 στη Θεσσαλονίκη, το χτύπημα των μαζικών φοιτητικών και μαθητικών αγώνων κατά του νομοσχεδίου Γιαννάκου το 2006-07, αλλά και οι "προφητικές'' δηλώσεις του ακριβώς προηγούμενου τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Β. Πολύδωρα περί «ευαίσθητου νευρικού συστήματος» των μπάτσων. Οι αυτοοργανωμένοι, οριζόντιοι, κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες όμως είχαν δομήσει ένα στέρεο υπόβαθρο, δημιουργώντας ανατρεπτικές και ριζοσπαστικές συνειδήσεις σε ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, προετοιμάζοντας το έδαφος για την αντεπίθεση των καταπιεσμένων μετά την απροκάλυπτη δολοφονία του Αλέξανδρου. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον ξεσπάει η εξέγερση του Δεκέμβρη, η οποία κρατά σχεδόν έναν μήνα, απαντώντας δυναμικά στην κρατική τρομοκρατία, δείχνοντας πως ο ευρύτερος ξεσηκωμός είναι εφικτός και βάζοντας φρένο στο καλλιεργούμενο κλίμα φόβου και καταστολής του κράτους. Η κοινωνική και οικονομική ζωή όλων των μεγάλων αστικών κέντρων διαρρηγνύεται. Τα τμήματα πολιορκούνται, οι τράπεζες καίγονται, οι δρόμοι γεμίζουν εξεγερμένους, οι σχολές, τα δημαρχεία και τα δημόσια κτίρια καταλαμβάνονται: η αυτοοργάνωση απλώνεται, η κοινωνική και ταξική αντεπίθεση μαίνεται. Η οργή των εξεγερμένων είναι ασταμάτητη.

Δεκατρία χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη το κράτος και τα αφεντικά συνεχίζουν ακάθεκτοι την εγκληματική πολιτική τους εις βάρος της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Η συστηματική υποβάθμιση της ζωής των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων συνεχίζεται και εντείνεται εν μέσω πανδημίας, με το δημόσιο σύστημα υγείας να καταρρέει για ακόμη μια φορά, τον κόσμο να πακτώνεται στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τους μαθητές και τους φοιτητές να βρίσκονται εκτεθειμένοι σε υπεράριθμες αίθουσες, την ανέχεια και την ανεργία να γιγαντώνονται, την πατριαρχική βία να φουντώνει, τα εργασιακά δικαιώματα να συρρικνώνονται, τις εργατικές δολοφονίες να πληθαίνουν, σε αντίθεση με την ανάπτυξη των εξοπλιστικών προγραμμάτων του στρατού και τη διεύρυνση των αστυνομικών σωμάτων με την πρόσληψη χιλιάδων μπάτσων. Το βράδυ της Παρασκευής 22 Οκτώβρη ο 18χρονος, ρομά Ν. Σαμπάνης πέφτει νεκρός από τους ένστολους δολοφόνους της ΕΛ.ΑΣ, οι οποίοι γάζωσαν το όχημα που επέβαινε με 38 σφαίρες, έχοντας την πλήρη κάλυψη του κράτους που από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να δικαιολογήσει τις πράξεις τους, με τις "ανεξάρτητες'' δικαστικές αρχές να τους αφήνουν τελικά ελεύθερους, παρά την δημοσιοποίηση στοιχείων που καταδείκνυαν τόσο τη στυγνότητα του εγκλήματός τους, όσο και την επιχειρούμενη συγκάλυψη της δολοφονίας. Η δολοφονία του Δ. Δαγκλή στα εργατικά κάτεργα της COSCO, των εργαζομένων διανομέων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, οι συνεχείς γυναικοκτονίες, οι δολοφονίες μεταναστών και οι βιασμοί μεταναστριών στα χερσαία και υδάτινα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο είναι το αποτέλεσμα της θανατοπολιτικής κράτους, κεφαλαίου και πατριαρχίας.

Η επιβολή του σύγχρονου ολοκληρωτισμού γίνεται όλο και πιο φανερή μέρα με τη μέρα. Η επιμονή της κρατικής διαχείρισης να μην ενισχύσει το υγειονομικό σύστημα είναι υπεύθυνη για χιλιάδες θανάτους ασθενών με covid-19 αλλά και για την αφαίμαξη των υγειονομικών υπαλλήλων που δίνουν καθημερινά την μάχη απέναντι στην πανδημία, παρά τις αντιξοότητες και την εγκληματική υποστελέχωση του ΕΣΥ. Κομμάτια του πληθυσμού που θεωρούνται από την εξουσία απόκληροι (έγκλειστοι στις φυλακές και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών) βρίσκονται την ίδια ώρα αποκλεισμένα ουσιαστικά από τις παροχές υγείας, πλήρως εκτεθειμένα καθημερινά στη θανατηφόρα πανδημία. Ταυτόχρονα, ο κόσμος της εξουσίας επιτίθεται κατά μέτωπο στο αναρχικό κίνημα, αναβαθμίζοντας το δόγμα της "μηδενικής ανοχής'' σε μια ενιαία στρατηγική "προληπτικής αντιεξέγερσης'', χρησιμοποιώντας το πρόσφατο νομοσχέδιο περιστολής των διαδηλώσεων ως ένα ακόμα όπλο του στο νομικό οπλοστάσιό του, αλλά και ευρύτερα στοχεύοντας στην κάμψη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων μέσα από συλλήψεις αγωνιστών, επιθέσεις σε διαδηλωτές, ξυλοδαρμούς, διώξεις και σκευωρίες.

Για εμάς η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 ήταν καθοριστική. Από τη μια έδειξε στα αγωνιζόμενα, κατώτερα, πληβειακά στρώματα της κοινωνίας ότι η αντίσταση στους θεσμούς του κράτους είναι εφικτή, διαλύοντας -έστω και προσωρινά- το προσωπείο της παντοδυναμίας της εξουσίας, ριζοσπαστικοποιώντας τις συνειδήσεις σε μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων, αφήνοντας πίσω της μεγάλο πολιτικό κεφάλαιο ως παρακαταθήκη στο αναρχικό- αντιεξουσιαστικό κίνημα. Από την άλλη επεσήμανε τα όρια μιας αυθόρμητης εξέγερσης αλλά και την ανάγκη εμβάθυνσης της αυτοοργάνωσης σε όλα τα κινηματικά επίπεδα, με την διαρκή αναρχική παρουσία στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, με ορίζοντα πάντα την κοινωνική επανάσταση. Έκανε φανερό το γεγονός πως δεν αρκεί η ευκαιριακή συσπείρωση γύρω από ένα μέτωπο αγώνα, αλλά είναι αναγκαία η διάρκεια, η συνεχής συνάντηση των αγώνων από τα κάτω και η δημιουργία νέων μετώπων για την εξάπλωση της σύγκρουσης με κάθε πτυχή της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Είναι, δηλαδή, αναγκαία η κοινωνική και ταξική οργάνωση σε ελευθεριακά σχήματα βάσης όσο και η πολιτική οργάνωση των αναρχικών για το ξεπέρασμα της μερικής και αντανακλαστικής διαμαρτυρίας, με σκοπό την δημιουργία μίας συνολικής αναρχικής επαναστατικής πρότασης. Η ανάγκη αυτή έγινε ακόμα πιο έκδηλη όταν τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που είχαν αναπτυχθεί το προηγούμενο διάστημα επιχείρησε να εκμεταλλευτεί, να χειραγωγήσει και να καπηλευτεί η αριστερά με όχημα τις εκλογικές αυταπάτες για μια δήθεν δικαίωση των αγώνων που δόθηκαν, του αίματος που χύθηκε από χιλιάδες στους δρόμους, όσων βασανίστηκαν από τα ένστολα καθάρματα της δημοκρατίας, των οδομαχιών στις μητροπόλεις, όσων φυλακίστηκαν και διώχθηκαν. Η δικαίωση των καταπιεσμένων δεν μπορεί να είναι τίποτα λιγότερο από την επαναστατική ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος εξουσίας από την ίδια την πληβειακή βάση της κοινωνίας.

Η ουτοπία μας δε σταματά στο ξέσπασμα μιας αυθόρμητης εξέγερσης, ούτε τυφλώνεται από εναλλακτικές διαχειρίσεις του καπιταλισμού και των κρατικών θεσμών. Ο δικός μας αγώνας, ως αναρχικές και αναρχικοί, δίνεται στον δρόμο και στους χώρους εργασίας, στις σχολές και στα σχολεία, στις γειτονιές, εκεί που ζει και αναπνέει η κοινωνία και έχει ως σκοπό την καθολική αποτίναξη του παρασιτικού κόσμου της εξουσίας, του κράτους και του κεφαλαίου.

Δεν ξεχνάμε- δε συγχωρούμε

Για τον Χρήστο, τη Σταματίνα, τον Ιάκωβο, τον Μιχάλη, τον Χριστόφορο, τον Αλέξανδρο, τον Λάμπρο, τον Παύλο, τη Zackie, τον Νίκο… Ο αγώνας μας συνεχίζεται!

Για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στον συνεχή και οργανωμένο αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

Δευτέρα 6 Δεκέμβρη
Αθήνα:
Διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών
για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση, Προπύλαια, 18.00

Θεσσαλονίκη:
Προσυγκέντρωση, Κατάληψη "Mundo Nuevo", 17.00
Συγκέντρωση- διαδήλωση, Καμάρα, 18.00

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση- Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Όχι άλλος νεκρός με ευθύνη της κυβέρνησης - Αγώνας σε κάθε γειτονιά

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Δευτέρα 6/12 18:00 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Προπύλαια

Με τους νεκρούς από την αρχή της πανδημίας να έχουν ξεπεράσει τους 18.000 και τα κρούσματα καθημερινά να φτάνουν τις 7.000, ο άθλιος και επικίνδυνος Μητσοτάκης ανακοίνωσε «χαράτσι» 100 ευρώ το μήνα στους ανεμβολίαστους άνω των 60. Για να τερματίσει την αθλιότητα είπε ότι τα χρήματα αυτά θα πηγαίνουν στην ενίσχυση του συστήματος υγείας. Κάθε μέρα αποδεικνύουν πόσο επικίνδυνοι εγκληματίες είναι όταν ανακοινώνουν τέτοια αφαίμαξη δήθεν για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Την ίδια στιγμή ταΐζουν με πακτωλούς χρημάτων την αστυνομία καναλάρχες, κλινικάρχες και λοιπούς «ημέτερους» ενώ τα νοσοκομεία είναι υπό κατάρρευση.

Η κυβέρνηση πετάει ξανά το μπαλάκι της ατομικής ευθύνης, αυτή τη φορά στους ανεμβολίαστους. Στην πραγματικότητα δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κουνάνε το δάχτυλο στη κοινωνία, αυτοί που διαχειρίστηκαν την πανδημία με τον πιο εγκληματικό τρόπο, ρημάζουν τόσα χρόνια το εθνικό σύστημα υγείας και σπέρνουν την σύγχυση γύρω από την πανδημία με την ανικανότητα τους και τον παραλογισμό τους. Με πρόσχημα τον εμβολιασμό, φέρνουν από την πίσω πόρτα τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών και τη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεπουλήσουν ότι έχει απομείνει από την Δημόσια υγεία, να ωθήσουν όλη την κοινωνία στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Ο εμβολιασμός πρέπει να γίνει υπόθεση όλων μας. Να μην τον αφήσουμε στα χέρια της κυβέρνησης και των καπιταλιστών, που δεν μπορούν να τον διασφαλίσουν.

Παράλληλα, οι τιμές φτάνουν στα ύψη και οι μισθοί παραμένουν στα τάρταρα. Ενδεικτικά η βενζίνη έχει ακριβύνει κατά 20% και το ρεύμα σχεδόν 100 ενώ τα βασικά είδη διατροφής έχουν γίνει είδη πολυτελείας. Το μόνο που έχει κάνει ο Μητσοτάκης και το επιτελείο του είναι να υποσχεθεί μια αύξηση 2% στον κατώτατο μισθό, κοροϊδεύοντας κατάμουτρα τους εργαζόμενους. Κάθε μέρα που παραμένει αυτή η κυβέρνηση στην εξουσία, η κοινωνία θα βυθίζεται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Όποιος θα επιλέγει να αντισταθεί θα απειλείται από τους πραιτοριανούς της κυβέρνησης, ΜΑΤ, ΔΡΑΣΗ, ΔΙΑΣ. Η αποθέωση του δόγματος «νόμος και τάξη» και η ασύστολη ενίσχυση της αστυνομίας είναι που ευθύνεται για τους τραμπουκισμούς και ξυλοδαρμούς από την αστυνομία καταλήγοντας σε εν ψυχρώ εκτελέσεις. Στις 6/12 του 2008 είχαμε την δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπολου, τώρα έχουμε τη δολοφονία του 18χρονου Νίκου Σαμπάνη.

Να μην θρηνήσουμε άλλο νεκρό με ευθύνη της κυβέρνησης! Η μεγαλειώδης νίκη των εργαζομένων της e- food και οι αγώνες των λιμενεργατών της Cosco δείχνουν ότι με την οργάνωση και τον συλλογικό αγώνα μπορούμε να τους σταματήσουμε. Να οργανωθούμε και να αντισταθούμε απέναντι στα νέα και παλιά αντεργατικά, αντιεκπαιδευτικά και αντιλαϊκά Ν/Σ. Να οργανώσουμε τους αγώνες μας και να ανασυγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας. Με Λαϊκές Συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά, με οργάνωση στα σωματεία σε κάθε χώρο εργασίας και σε επιτροπές αγώνα όπου δεν υπάρχουν σωματεία. Είναι ο μόνος τρόπος για να διώξουμε αυτή την άθλια κυβέρνηση!

Λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε γειτονία για να οργανώσουμε τον αγώνα μας
Πλαφόν σε είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα και καύσιμα. -Αυξήσεις στους μισθούς πάνω από τον πληθωρισμό. Συλλογικές συμβάσεις για όλους. Κάτω το έκτρωμα Χατζηδάκη
Έξω ΜΑΤ - ΔΡΑΣΗ από τις γειτονιές
Να φύγει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη - να καταργηθούν όλα τα μνημονιακά νομοσχέδια
Όλοι στη διαδήλωση Δευτέρα 6/12 18:00, Προπύλαια

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΔΑΦΝΗΣ

Katoexikoi.Prwextovouliaex.Dafnis@exgmail.coexm

πηγή : https://www.okde.gr/archives/15578

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

13 χρόνια μετά οι μνήμες ζωντανές

Αλέξη ζεις μέσα από τους αγώνες μας. Είτε είσαι Ματ είτε είσαι λιτής μπάτσε σε μισεί όλος ο πλανήτης. Όλες και όλοι στα Προπύλαια , 6/12 ,6μμ

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ

πηγή : https://twitter.com/radiofragmata

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Για τον Δεκέμβρη της εξεγερμένης αξιοπρέπειας (ή αλλιώς τι έχει μείνει απ' τη φωτιά…)

Από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και την εξέγερση που ακολούθησε, από τις παράξενες-θαυμάσιες μέρες του Δεκέμβρη του 2008 έχουν περάσει 13 χρόνια. Εκείνες οι μέρες που όλα έμοιαζαν δυνατά είναι το ίδιο επίφοβες για τους κυρίαρχους. Έδειξαν ότι στο σήμερα υπάρχει η ανατρεπτική δυνατότητα, ότι οι εξεγερμένοι μπορούν να ενωθούν και να ανακαταλάβουν τον δημόσιο χώρο, τα κτήρια, τους δρόμους, δημιουργώντας δικές τους δομές. Ν' αμφισβητήσουν την παντοδυναμία της κυβέρνησης και της αστυνομίας που υποχωρούσαν άτακτα μπροστά στην μαζική λαϊκή αντιβία. Να αντιτάξουν μια μαγική ζωή κόντρα στην επιβολή και τις απαγορεύσεις.

Το κράτος ακόμα και σήμερα δεν μπορεί να ξεχάσει. Γι αυτό και φρόντισε να αποφυλακίσει τον Κορκονέα και τον Σαραλιώτη, τους δολοφόνους του Αλέξη, την ίδια ώρα που συλλαμβάνει και φυλακίζει αγωνιστές. Γι αυτό και προσπάθησε όλα αυτά τα χρόνια να τρομοκρατήσει την νεολαία και τους εργαζόμενους, να τσακίσει με την καταστολή τις διαδηλώσεις που πραγματοποιούνται την 6η Δεκέμβρη. Να ποινικοποιήσει τους αγώνες όπως έκανε πέρσι πραγματοποιώντας εκατοντάδες συλλήψεις σε όλη τη χώρα.

Την Δευτέρα 6 η Δεκεμβρίου θα βρεθούμε όλες και όλοι στις συγκεντρώσεις και στις διαδηλώσεις σε κάθε πόλη (στην Αθήνα στις 6:00 μ.μ., Προπύλαια).

Δεν ξεχνάμε τον Αλέξη. Δεν ξεχνάμε τον Ζακ Κωστόπουλο που δολοφονήθηκε από τους «νοικοκυραίους» και τους μπάτσους. Δεν ξεχνάμε τον Νίκο Σαμπάνη που εκτελέστηκε για ένα κλεμμένο αυτοκίνητο στο Πέραμα. Δεν ξεχνάμε την μικρή Όλγα που πέθανε αβοήθητη στο εργοστάσιο στο Κερατσίνι γιατί μαζικά υπάρχει πεποίθηση ότι κάποιες ζωές αξίζουν λιγότερο. Δεν ξεχνάμε τον Παύλο Φύσσα και τον Σαχζάτ Λουκμάν που δολοφονήθηκαν από τους φασίστες.

Δεν ξεχνάμε τον Βασίλη Μάγγο που ξυλοκοπήθηκε βάναυσα από τις δυνάμεις καταστολής και οδηγήθηκε στο θάνατο. Δεν ξεχνάμε τους χιλιάδες νεκρούς της τάξης μας που πέθαναν «χρεωμένοι» από την κυβέρνηση που διέλυσε το σύστημαΥγείας, τους δεκάδες που δολοφονούνται από το κεφάλαιο στους χώρους δουλειάς, τους χιλιάδες μετανάστες που πνίγονται στα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο.

Δεν ξεχνάμε τη προσπάθεια της κυβέρνησης να οχυρωθεί πολιτικά και κοινωνικά απέναντι στους αγώνες μέσα από την αύξηση της καταστολής και τη συγκρότηση ενός ευρύτερου νομικού και κατασταλτικού οπλοστασίου - μέσα από το νόμο περιστολής των διαδηλώσεων ή τη επιλογή δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας.

Την Δευτέρα 6η Δεκεμβρίου να δώσουμε την απάντηση μας στο δρόμο. Να αγωνιστούμε, να ενωθούμε, να προετοιμαστούμε για τις εξεγέρσεις που έρχονται.

Όλοι/ες στη διαδήλωση: 18.00, Προπύλαια!

Γιατί ακόμα δεν είπαμε την τελευταία λέξη: ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική και Διεθνιστική Αριστερά

πηγή : https://synantisi.org/gia-ton-dekemvri-tis-ex…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Επέτειος Εξέγερσης Δεκέμβρη 2008

Η εξέγερση παραμένει αναγκαία όσο ποτέ!

Την 6η Δεκέμβρη 2008, στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας γνωστός με το παρατσούκλι «Ράμπο» πυροβολεί και σκοτώνει τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η κρατική δολοφονική καταστολή αποτελεί την αφορμή που φέρνει στο προσκήνιο την πολιτική εξέγερση των επόμενων.
Το γεγονός αυτό, πυροδοτεί ένα πλήθος αντιδράσεων εκ μέρους του κινήματος συνοψίζοντας μια δεκαετία καταπίεσης και εξαθλίωσης του λαού από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Καταλαμβάνεται οι σχολές σε όλες τις πόλεις και από το πρώτο βράδυ ακόμη, πραγματοποιούνται σφοδρές οδομαχίες μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας, με κλιμακούμενη ένταση η οποία, πολύ σύντομα, ξεπερνά τον χώρο των Εξαρχείων και επεκτείνεται σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο συμβαίνει και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Βόλου, του Ηρακλείου, των Ιωαννίνων. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, με μεγάλους αριθμούς διαδηλωτών και συγκρούσεις τις επόμενες μέρες. Επίσης, καταλαμβάνονται πολλά δημαρχεία και δημόσια κτίρια σε όλη τη χώρα. Είναι πλέον πασιφανές, ότι δεν πρόκειται περί μιας κανονικότητας της χώρας, ενώ τα πολιτικά υποκείμενα που συμμετέχουν στις διαδικασίες, την θέτουν ως εξέγερση.

Για 18 μέρες στο σύνολο της χώρας δεν υπάρχει καμία άλλη επικαιρότητα πέρα από τη σύγκρουση των εξεγερμένων με το κράτος των αφεντικών.
Τότε που μια κρατική δολοφονία έγινε αφορμή μαζικής αντεπίθεσης και το «Κράτος του Μπάτσου» ένιωσε το φόβο του ταξικού κινήματος, η Εξέγερση δεν ήταν σύνθημα αλλά πραγματικότητα. Σήμερα, παλεύουμε ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη που έχει στήσει ένα αστυνομικό κράτος καταστολής, με διατάγματα για απαγορεύσεις κυκλοφορίας - συναθροίσεων - διαδηλώσεων - απεργιών. Ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας, της ακρίβειας, των απολύσεων, της κορονοϋστερίας, των κοινωνικών διαχωρισμών και των μηχανισμών ελέγχου του πληθυσμού.

Να τσακίσουμε τα καταναγκαστικά πλαίσια και τους ελέγχους πειθάρχησης που διαμορφώνει η κυβερνητική πολιτική με αφορμή τον COVID-19. Ενάντια στα κατασταλτικά μέτρα σπάμε στην πράξη το σημείο της «εθνικής ενότητας» στην υποτιθέμενη μάχη με τον «κοινό - αόρατο εχθρό». Μοναδικός εχθρός της εργατικής τάξης είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το επιτελικό κράτος της ΝΔ δολοφονεί καθημερινά είτε με τα όπλα των μπάτσων, είτε με τους θανάτους από την διάλυση του ΕΣΥ, είτε με την ανεργία, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Η μάχη για την ανατροπή χτίζεται από σήμερα! Για την ανασυγκρότηση του ταξικού κινήματος και της αντικαπιταλιστική αριστεράς με το όραμα της Κομμουνιστικής Εξέγερσης για την ανατροπή του αστικού κράτους και του καπιταλισμού.

Ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενάντια στην εθνική ενότητα, με όπλο την Εξέγερση και τον Διεθνισμό
Διαδήλωση Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 6μμ Προπύλαια

ΟΡ.Μ.Α. (ΟΡγάνωση Μαχητικού Αντιφασισμού)

πηγή : https://ormantifa.org/epeteios-exegersis-deke…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Ανάρτηση πανό και κάλεσμα στην διαδήλωση στις 6/12, 18:00, στα Προπύλαια

Την Παρασκευή 03/12 το βράδυ, αναρχικοί και αναρχικές ανάρτησαν πανό στo μνημείο του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου για τα 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του. Ολες και όλοι στα Προπύλαια, την Δευτέρα 06/12 στις 18:00.

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1615800/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Η εξέγερση παραμένει αναγκαία όσο ποτέ!

Την 6η Δεκέμβρη 2008, στη διασταύρωση Μεσολογγίου και Τζαβέλλα στα Εξάρχεια, ο ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας γνωστός με το παρατσούκλι «Ράμπο» πυροβολεί και σκοτώνει τον 15χρονο μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Η κρατική δολοφονική καταστολή αποτελεί την αφορμή που φέρνει στο προσκήνιο την πολιτική εξέγερση των επόμενων.Το γεγονός αυτό, πυροδοτεί ένα πλήθος αντιδράσεων εκ μέρους του κινήματος συνοψίζοντας μια δεκαετία καταπίεσης και εξαθλίωσης του λαού από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Καταλαμβάνεται οι σχολές σε όλες τις πόλεις και από το πρώτο βράδυ ακόμη, πραγματοποιούνται σφοδρές οδομαχίες μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομίας, με κλιμακούμενη ένταση η οποία, πολύ σύντομα, ξεπερνά τον χώρο των Εξαρχείων και επεκτείνεται σε όλο το κέντρο της Αθήνας. Το ίδιο συμβαίνει και στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, του Βόλου, του Ηρακλείου, των Ιωαννίνων. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται με αμείωτη ένταση, με μεγάλους αριθμούς διαδηλωτών και συγκρούσεις τις επόμενες μέρες. Επίσης, καταλαμβάνονται πολλά δημαρχεία και δημόσια κτίρια σε όλη τη χώρα. Είναι πλέον πασιφανές, ότι δεν πρόκειται περί μιας κανονικότητας της χώρας, ενώ τα πολιτικά υποκείμενα που συμμετέχουν στις διαδικασίες, την θέτουν ως εξέγερση.

Για 18 μέρες στο σύνολο της χώρας δεν υπάρχει καμία άλλη επικαιρότητα πέρα από τη σύγκρουση των εξεγερμένων με το κράτος των αφεντικών.

Τότε που μια κρατική δολοφονία έγινε αφορμή μαζικής αντεπίθεσης και το «Κράτος του Μπάτσου» ένιωσε το φόβο του ταξικού κινήματος, η Εξέγερση δεν ήταν σύνθημα αλλά πραγματικότητα. Σήμερα, παλεύουμε ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη που έχει στήσει ένα αστυνομικό κράτος καταστολής, με διατάγματα για απαγορεύσεις κυκλοφορίας - συναθροίσεων - διαδηλώσεων - απεργιών. Ενάντια στην κυβέρνηση της φτώχειας, της ακρίβειας, των απολύσεων, της κορονοϋστερίας, των κοινωνικών διαχωρισμών και των μηχανισμών ελέγχου του πληθυσμού.

Η μάχη για την ανατροπή χτίζεται από σήμερα! Για την ανασυγκρότηση του ταξικού κινήματος και της αντικαπιταλιστική αριστεράς με το όραμα της Κομμουνιστικής Εξέγερσης για την ανατροπή του αστικού κράτους και του καπιταλισμού.

Ενάντια στην ακροδεξιά κυβέρνηση Μητσοτάκη, ενάντια στην εθνική ενότητα, με όπλο την Εξέγερση και τον Διεθνισμό

Διαδήλωση Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 6μμ Προπύλαια

κάλεσμα : ΟΡΜΑ

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/86252/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

https://rouvikonas.gr/archives/5403

Να ετοιμαστούμε για τους νέους Δεκέμβρηδες..

13 χρόνια πέρασαν από την δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ο θάνατός του σηματοδότησε μια νέα περίοδο στην ελληνική ιστορία. Μια περίοδο που ξεκίνησε με την εξέγερση της νεολαίας και στο πλάι της την εξέγερση σημαντικού μέρους της κοινωνικής βάσης.

Η εξέγερση του 2008 ακολουθήθηκε από την οικονομική κρίση και τους αντιμνημονιακούς αγώνες. Από την ανάθεση στον Σύριζα και την κοινωνική ήττα που σημαδεύει κάθε ανάθεση σε καθεστωτικές δυνάμεις από την αυγή της ιστορίας.

Η εξέγερση ακολουθήθηκε τα επόμενα χρόνια από φτώχεια, από απώλεια δικαιωμάτων, από αγώνες που δεν τελεσφόρησαν, που έμειναν ανολοκλήρωτοι.

Βρισκόμαστε σήμερα σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο. Πανδημία, οικονομική κρίση, εθνικοί ανταγωνισμοί στη γειτονιά μας, κλιματική αλλαγή. Έχουμε πάνω από το κεφάλι μας τον δεξιό πόλο του δικομματισμού που στις σημερινές συνθήκες φλερτάρει με τον φασισμό και δε διστάζει να ξεχειλώσει κάθε όριο αστικής δημοκρατίας για να εξασφαλίσει τον κοινωνικό έλεγχο ανεξάρτητα από την κοινωνική συναίνεση. Το κράτος φοβάται, κι όταν τα τέρατα φοβούνται γίνονται αδίστακτα.

Για να το πούμε απλά, οι σημερινές συνθήκες ευνοούν «δολοφονίες δεκαπεντάχρονων από την αστυνομία» περισσότερο από κάθε άλλη φορά από το 2008 και μετά.

Και όλα προμηνύουν ότι το μέλλον είναι ακόμα σκοτεινότερο.

Όχι μόνο γιατί ο εχθρός βαδίζει μπροστά. Αλλά και γιατί εμείς, η κοινωνική βάση, μετά από τόσες ήττες και ματαιώσεις, πισωπατάμε. Τι έχουμε όμως να περιμένουμε από μια τέτοια νοοτροπία; Μήπως θα φιλοτιμηθεί η εξουσία; Μήπως να περιμένουμε τον επόμενο Σύριζα και να τρέξουμε στις κάλπες;

Αν κάτι άφησε πίσω της η εξέγερση του 2008 είναι η συλλογική γνώση του τι φοβάται η εξουσία. Φοβάται τον ανεξέλεγκτο κόσμο στον δρόμο. Φοβάται την λαϊκή οργή. Φοβάται τη νεολαία όταν βγαίνει από τα καλούπια και τους καθεστωτικούς μηχανισμούς. Αν κάτι πρέπει να θυμόμαστε από το 2008, πέρα από την μνήμη ενός αδικοχαμένου παιδιού, είναι ο κρύος ιδρώτας των ανθρώπων κράτους και του κεφάλαιου. Είναι τα χαμηλωμένα μάτια πολιτικών και δημοσιογράφων που «συνιστούσαν αυτοσυγκράτηση».

Η εξέγερση για την δολοφονία του αναρχικου μαθητή Γρηγορόπουλου δεν είναι μια λάμψη από το παρελθόν. Είναι ένα εργαλείο στα χέρια μας για το πως πρέπει να αντιδρούμε απέναντι στο σύστημα. Και οι λόγοι για τους οποίους τελικά έσβησε είναι ένα μάθημα για τις βέβαιες εξεγέρσεις του μέλλοντος. Του κοντινού μέλλοντος.

Τιμούμε αυτή τη μέρα μνήμης και ως μέρα ελπίδας. Ελπίδας ότι η σιγή του νεκροταφείου που το κράτος νομίζει ότι εξασφάλισε τα τελευταία χρόνια είναι μια φενάκη. Οι ζωντανοί είναι εδώ και αργά η γρήγορα θα δώσουν τις απαντήσεις που πρέπει.

Την 6η Δεκέμβρη, καθένας και καθεμιά, και πάνω από όλα η νεολαία, πρέπει να βγει στο δρόμο. Αυτή είναι άλλωστε η αξία των επετείων, η αξία της μνήμης. Είναι η επανεπιβεβαίωση αυτών που ανακαλούν, είναι η σφραγίδα που δείχνει ότι οι εξεγέρσεις δεν είναι μουσειακά εκθέματα αλλά ένας ζωντανός σπόρος που μπορεί να αργεί αλλά κάποια στιγμή φυτρώνει και σε μια ριπή χρόνου γίνεται δέντρο.

Όλοι/ες στον δρόμο την 6η Δεκέμβρη.

Πλαισιώνουμε και συμμετέχουμε μαζικά στις κινητοποιήσεις και τις διαδηλώσεις.

Ετοιμαζόμαστε για τους νέους Δεκέμβρηδες.

Ρουβίκωνας

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615802/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Η τάξη των καταπιεσμένων δεν ξεχνά τους δολοφονημένους της - Διαδήλωση μνήμης και τιμής στις 6 Δεκέμβρη

13 χρόνια συμπληρώνονται από την δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Από εκείνη την μελανή στιγμή της ελληνικής ιστορίας που μια παρέα εφήβων είχε βγει βόλτα στα Εξάρχεια, όταν ο ειδικός φρουρός Κορκονέας αποφάσισε πως ένας εξ αυτών δεν πρόκειται να γυρίσει σπίτι του. Στην γωνία Τζαβέλλα και Μεσολογγίου, σήκωσε το υπηρεσιακό του όπλο και εν ψυχρώ δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξη. Η κρατική διαπόμπευση ήταν τα αμέσως επόμενα βήματα της εξουσίας. Η ενοχοποίηση των δολοφονημένων αποτελεί το κατεξοχήν εργαλείο για την προστασία της κυριαρχίας της και η οποία δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την ανοχή από ένα βαθιά αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας.

13 χρόνια πέρασαν και η κρατική συμμορία των δολοφόνων δεν σταματά. Αδειάζει 40 σφαίρες από 7 αστυνομικούς σε άοπλους ανθρώπους σε κατοικημένη περιοχή, σκοτώνοντας εν ψυχρώ έναν εξ αυτών καθώς προσπαθούσε να διαφύγει. Τον 18χρονο ρομά Νίκο Σαμπάνη. Ο ρατσισμός και η απαξίωση της ζωής έναντι της ιδιοκτησίας ήταν αρκετά για τα καθάρματα να βγάλουν από μέσα τους όλο το μίσος και την πλήξη που ζουν στις θλιβερές ζωές τους. Το Κράτος όχι απλά διέπραξε ένα έγκλημα, αλλά η προσπάθεια συγκάλυψής του ήταν πρωτοφανώς προκλητική. Από την επίσκεψη Θεοδωρικάκου στους δολοφόνους λίγες ώρες αργότερα, μέχρι τα «Μπράβο» του Άδωνι και την απόφαση να αφεθούν ελεύθεροι χωρίς περιοριστικούς όρους μέχρι την δίκη, η χυδαιότητα της αριστοκρατίας συνέχισε να πυροβολεί τον νεκρό και ολόκληρη την εθνοτική του ομάδα.

Το δόγμα του Νόμου και της Τάξης δολοφόνησε και θα συνεχίσει να δολοφονεί. Για να συνεχίσει να σπέρνει τον θάνατο στους ανθρώπους της τάξης μας, τους καταπιεσμένους, χρειάζεται να παράγει και να αναπαράγει τις τάσεις του κοινωνικού κανιβαλισμού. Η εξέγερση του Δεκέμβρη μας άφησε μια πελώρια εργαλειοθήκη μορφών οργάνωσης, κοινωνικής δημιουργικότητας, συλλογικής αμβισβήτησης ολόκληρου του σαπισμένου κοινού τόπου της εξουσίας, για να μπορέσουμε να αντιπαλέψουμε ακριβώς αυτές τις τάσεις. Τα τόσο αυθόρμητα αντανακλαστικά υπεράσπισης της ζωής, η αλληλεγγύη, η αγωνιστηκότητα, η οριζόντια οργάνωση, η ακούραστη δημιουργία παρεμβάσεων σε κάθε πτυχή της ζωής είναι η εξέγερση που οφείλουμε στην τάξη μας να τιμάμε, για να μπορέσουμε να ετοιμάσουμε τις επόμενες.

Αυτή η περίοδος, είναι μία από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Η διασφάλιση της ανάπτυξης του Κεφαλαίου, την στιγμή που πεθαίνουν 100 άνθρωποι την ημέρα από κόβιντ και πόσοι άλλοι από άλλες ασθένειες λόγω ασφυξίας του ΕΣΥ, είναι η πρώτη προτεραιότητα του Κράτους. Η αντιμετώπιση της πανδημίας με πρόστιμα, η απαξίωση των ζωών που χάνονται εκτός ΜΕΘ, η εμμονική πολιτική θέση μη ενίσχυσης της δημόσιας υγείας και ειδικά της πρωτοβάθμιας που έχει αποδειχθεί σωτήρια, η εξύψωση της ατομικής ευθύνης έναντι του συλλογικού χρέους απέναντι στην ζωή και την υγεία, είναι και θα συνεχίσει να είναι η πολιτική της, η πολιτική του θανάτου και της εξουσίας.

Δεν θα τους αφήσουμε! Οι εξεγέρσεις του χθες θα βρίσκονται πάντα στις καρδιές των κοινωνικών κινημάτων και θα υψώνονται πάντα πιο ψηλά από την μισανθρωπία και την αντικοινωνικότητα της εξουσίας.

Με όπλα την αλληλεγγύη, την οριζόντια οργάνωση, την δικαιοσύνη, την προστασία της ζωής μας, της ζωής της τάξης μας, της ζωής της ανθρωπότητας, τιμάμε τον Δεκέμβρη του 2008 και κοιτάζουμε στο μέλλον αυτούς που έρχονται.

Η Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε καλεί την Δευτέρα 6 Δεκέμβρη στις 6 μ.μ στα Προπύλαια, στην διαδήλωση μνήμης και τιμής στον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο που δολοφονήθηκε από τις δυνάμεις του Νόμου και της Τάξης.

κάλεσμα : Αναρχοσυνδικαλιστική Πρωτοβουλία Ροσινάντε

πηγή : http://rocinante.gr/i-taxi-ton-katapiesmenon-…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!

13 χρόνια… Πότε πέρασαν 13 χρόνια; Κι αυτές οι εικόνες που έρχονται στο μυαλό από εκείνο το Δεκέμβρη, 13 χρόνια πριν, τόσο έντονες σαν να τις ζήσαμε χθες. Τα μηνύματα στο κινητό εκείνο το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκέμβρη «αστυνομικός πυροβόλησε 15χρονο στα Εξάρχεια, όλοι στους δρόμους…». Το μαγκωμένο ξύπνημα το επόμενο πρωί, αυτή η πρωτόγνωρη οργή, αυτή η ασφυξία, η αίσθηση ότι σκότωσαν κάτι από εσένα. Και μετά οι πρώτες πορείες, οι συνελεύσεις, η άρνηση να μπεις στο μάθημα, στην σχολή, στον χώρο εργασίας. Οι δρόμοι που μύριζαν φωτιά, τα μάτια των διπλανών σου που είχαν την ίδια οργή με τα δικά σου. Τα χημικά, το ξύλο, το κυνηγητό, λες και οι ρόλοι αντιστράφηκαν, λες και το δίκιο ήταν με το μέρος του δολοφόνου.

Τι κι αν έχουν περάσει 13 χρόνια από τις 6/12 του 2008, οι μνήμες της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι ακόμα νωπές. Για όσους και όσες το ζήσαμε, για όσους και όσες το διηγηθήκαμε, για όσους και όσες διαβάσαμε και είδαμε σε βίντεο τις στιγμές της πρώτης νεολαιίστικης και λαϊκής έκρηξης στις απαρχές της κρίσης. Ίσως να φταίει ότι τα τελευταία 13 χρόνια ζήσαμε πολλές δύσκολες στιγμές και εκείνες οι παράξενες αλλά όμορφες μέρες του Δεκέμβρη, η συλλογικότητα, οι γεμάτοι δρόμοι, οι συνελεύσεις και η πολιτική κουβέντα που γινόταν σε αυτές, μας δημιουργούν μια ζεστασιά και μια αίσθηση ότι «δεν παίχτηκε η παρτίδα μας ακόμα».

Τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν είναι όπως παλιά.

Μια κοινωνία που άκουγε για πτωχεύσεις τραπεζών, για την κρίση που έρχεται, για τεράστια οικονομικά σκάνδαλα και τώρα ένας νεκρός από το χέρι του κράτους. Και αυτό είναι μια από τις αλήθειες για τον Δεκέμβρη. Η διαίσθηση της μπόρας που πλησιάζει αποδείχτηκε πέρα για πέρα πραγματική.

13 χρόνια μετά οι σφαίρες που χτυπούν τα κορμιά μας έχουν εύηχα ονόματα: ανάπτυξη, ατομική ευθύνη, αριστεία, ιδιωτικοποίηση, συνεργασία, εθνική ομοψυχία. Το εκπαιδευτικό σύστημα «εκσυγχρονίζεται» πετώντας εκτός του την πλειοψηφία των μαθητών που δεν έχουν οικονομικές πλάτες για να ανταπεξέλθουν, αποστειρώνεται από κάθε ψήγμα σφαιρικής μόρφωσης, γίνεται φιλέτο για επιχειρηματικά συμφέροντα, οι νέοι γίνονται πελατεία για ιδιωτικά κολλέγια και φθηνά εργατικά χέρια για να κάνουν πρακτική σε επιχειρήσεις. Η δουλειά γίνεται καθημερινός βραχνάς, για όσους έχουν δουλειά φυσικά, αφού για να μπορέσεις να κερδίσεις ακόμα κι έναν κακοπληρωμένο μισθό, δουλεύεις χωρίς ωράριο, με μια σύμβαση με ημερομηνία λήξης. Ο «αόρατος εχθρός» της πανδημίας αντιμετωπίζεται με ένα διαλυμένο ΕΣΥ, με πρόστιμα και lockdown, με εκατομμύρια να πηγαίνουν σε αεροπλάνα και όπλα και μια κυβέρνηση που για να πετάξει από πάνω της την ευθύνη για χιλιάδες θανάτους προσπαθεί να χτίσει έναν ακόμα εμφύλιο των φτωχών. Η ολομέτωπη επίθεση κυβέρνησης ΝΔ και κεφαλαίου συνεχίζεται όπως και η συναίνεση ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και λοιπών αστικών δυνάμεων. Η καταστολή δεν έμεινε απλά ίδια, αλλά έγινε ακόμα χειρότερη, η αστυνομία εξοπλίζεται αφειδώς με ένστολους τραμπούκους, αύρες και περιπολικά για να προσφέρει ασφάλεια στην εξουσία ότι θα μπορεί να εφαρμόζει την πολιτική αφαίμαξης του λαού και τις νεολαίας, χωρίς το ενοχλητικό αγκάθι του κινήματος που αντιστέκεται. Και ενίοτε να δολοφονεί, όπως δολοφόνησε τον Ζακ, τον Βασίλη Μάγγο, τον Νίκο Σαμπάνη.

We can't breathe… We will breathe!

Η ανάγκη να ανασάνουμε ξανά απαιτεί νέους Δεκέμβρηδες. Νέες εξεγέρσεις που θα φέρουν στην επιφάνεια την ανάγκη να ζήσουμε αλλιώς. Αν θέλουμε να μην είμαστε απλά νοσταλγοί των παλιών καλών ημερών, χρειάζεται να δούμε τα καθήκοντά μας σήμερα, τι πρέπει να πούμε και τι πρέπει να κάνουμε για να γεμίσουν ξανά οι δρόμοι, από όλον αυτόν τον κόσμο που νιώθει ότι ασφυκτιά.

Να παλέψουμε για ολόπλευρη μόρφωση, για να μην εξαρτάται η επαφή μας με την γνώση, την επιστήμη, τον πολιτισμό από την οικονομική μας κατάσταση. Να παλέψουμε για δουλειά για όλους, για 5ημερο-6ωρο, αυξήσεις στους μισθούς για να ανταποκρίνονται στις ανάγκες μας, για ελευθερία του συνδικαλισμού στους χώρους δουλειάς. Να παλέψουμε για δημόσια και δωρεάν υγεία, για χρηματοδότηση του ΕΣΥ και προσλήψεις γιατρών, για αντιμετώπιση της πανδημίας με μαζικά τεστ, με ενημέρωση και στήριξη όλου του κόσμου για την ανάγκη του εμβολιασμού, για μέτρα στους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα ΜΜΜ. Να παλέψουμε για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες, για να μην αποφασίζουν οι κυβερνήσεις, η ΕΕ, το κεφάλαιο για εμάς χωρίς εμάς, για να μπορούμε να γεμίζουμε τους δρόμους και να διεκδικούμε, για να μην ζούμε με το όπλο του μπάτσου πάνω από το κεφάλι μας. Να παλέψουμε για άλλες κοινωνικές σχέσεις, με αλληλεγγύη, σεβασμό και ισότητα, κόντρα στον ρατσισμό, τον σεξισμό, το τσάκισμα της διαφορετικότητας. Να παλέψουμε για ένα κόσμο ειρηνικό, με συνεργασία και διεθνισμό των λαών κόντρα στα σχέδια των κυρίαρχων αστικών τάξεων που κάνουν πρόβες πολέμου για να μοιράσουν τον κόσμο μεταξύ τους. Να παλέψουμε για μια άλλη σχέση ανθρώπου-φύσης, βάζοντας φρένο στην καπιταλιστική αδηφαγία που βλέπει τη φύση σαν μια αστείρευτη δεξαμενή εκμετάλλευσης και κέρδους.

Να δώσουμε την πιο σημαντική μάχη από όλες. Τη μάχη για να αλλάξουμε τον κόσμο. Η μεγαλύτερη αυταπάτη είναι ότι τίποτα δεν αλλάζει, ότι η ιστορία γράφτηκε και έχασαν οι πολλοί για να κερδίσουν οι λίγοι. Όπως έλεγε κι ένα σύνθημα του Δεκέμβρη, «ήρθαν τα αύριο να διώξουν τα σήμερα». Το αύριο μιας κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση, με πραγματική συλλογική και ατομική ελευθερία, με τις ανάγκες της πλειοψηφίας της να φτιάχνουν καινούριους δρόμους πρέπει και μπορεί να διώξει το σήμερα της καπιταλιστικής κοινωνίας που έχει σαπίσει μέχρι το μεδούλι. Η μάχη για την αντικαπιταλιστική επανάσταση και τον κομμουνισμό του 21ου αιώνα πρέπει να γίνει οδηγός για τις νέες εξεγέρσεις που τραντάζουν και θα τραντάξουν ακόμα πιο έντονα το κόσμο από εδώ και μπρος.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 6/12 ΣΤΙΣ ΠΟΡΕΙΕΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΘΗΝΑ, 12:00 ΚΑΙ 18:00 ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Ν.Α.Ρ.- νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

πηγή : https://nka.gr/tipota-den-teleiose-ola-synech…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Στηρίζουμε τις διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη

Τον Δεκέμβρη του 2008 η χώρα συνταράχτηκε από την μεγαλύτερη σε ένταση, διάρκεια και έκταση εξέγερση της σύγχρονης ιστορίας της. Για εβδομάδες ολόκληρες τα κέντρα των πόλεων χόρευαν στους ρυθμούς της εξέγερσης, με την ακτινοβολία της να διαπερνά γειτονιές και συνοικίες και να συμπαρασύρει τον μαθητικό και φοιτητικό κόσμο που απ' τις πρώτες μέρες ρίχτηκε και πρωταγωνίστησε στην εξέγερση. Ο αντίκτυπος των γεγονότων είχε διεθνή ισχύ και στον ελλαδικό χώρο απασχόλησε για καιρό, με τους επόμενους μήνες να συνοδεύονται με σχεδόν καθημερινές εμπρηστικές επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν από τον Δεκέμβρη του 2008, δεν ξέρουμε αν θα καταστεί εφικτό να δραπετεύσει η αφήγηση των γεγονότων από τα κείμενα μας. Οι συνελεύσεις συνήθως τροφοδοτούν με διαφορετικούς άξονες τους συντάκτες/τριες και η συμφωνημένη κατεύθυνση για την έκδοση ενός κειμένου τείνει να κεντροβαρίζει στον Δεκέμβρη του σήμερα. Η μνήμη ωστόσο πάντα ξεγλιστράει και τελικά καταφέρνει και επιβάλλεται. Τα πρώτα χρόνια οι μνήμες ήταν νωπές, ο ενθουσιασμός ίσως να επισκίαζε την πολιτική αποτίμηση και έκδηλα ξεχυνόταν στην συγγραφή που αποκτούσε ιδίως χαρακτήρα αφηγηματικό και λογοτεχνικό. Πλέον η τροπή της κοινωνικής και ταξικής πάλης με τους αρνητικούς συσχετισμούς και την μεγάλη υποχώρηση των αντιστάσεων, φέρνει τις θύμησες μιας εξέγερσης αυτόματα στην αγωνιστική σκέψη, που σήμερα διψά για ανανέωση και εξεγερσιακή ζωντάνια. Ταυτόχρονα φέρνει και τον αναγκαίο πολιτικό αναστοχασμό.

Είναι αλήθεια ότι δεν γίνεται να μιλήσουμε για τον Δεκέμβρη του 2008 χωρίς να μπούμε στην καρδιά των γεγονότων, να τα ζήσουμε ξανά περιπλανώμενοι στο τότε. Δεν γίνεται να μην ταξιδέψουμε στα πυρπολημένα κρατικά και καπιταλιστικά κτήρια, στα χτυπημένα Α.Τ., στις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις εκείνων των ημερών. Να μην αναλογιστούμε τι απέγινε μια ολόκληρη γενιά που προβληματίστηκε, πολιτικοποιήθηκε και ριζασπαστικοποίηθηκε με εφαλτήριο τα γεγονότα του '08, αλλά δεν έγινε "η γενιά της ανατροπής". Και βέβαια δεν θα πάψουμε ποτέ να θυμόμαστε τον δολοφονημένο μαθητή και αναρχικό σύντροφο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, δεν θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε πόσο χρονών θα ήταν σήμερα, δεν θα σβήσει η οργή μας για το ένστολο σκουπίδι που τον πυροβόλησε και το δολοφονικό σύστημα που τον όπλισε για να περιφρουρεί την κυριαρχία του.

Την ίδια στιγμή, δεν γίνεται να αφήσουμε την εμπειρική-συναισθηματική σκέψη να υπερκεράσει την πολιτική ανάγνωση των γεγονότων και μιας ολόκληρης ιστορικής περιόδου, ούτε και το συναίσθημα μια εξεγερσιακής μελαγχολίας να παραμερίσει την λογική. Δεν αγωνιζόμαστε για να αντλήσουμε στιγμής αδρεναλίνης και δεν είμαστε αναρχικοί επειδή είμαστε αντιδραστικοί αμφισβητίες. Χαιρόμαστε για τις εξεγέρσεις και τους αγώνες της εργατικής τάξης και της νεολαίας, μελετάμε εντούτοις τα όρια και τις αδυναμίες τους. Ο αγώνας μας είναι αγώνας επαναστατικός και δεν στοχεύει σε πρόσκαιρες εκτονώσεις οργής - την οποία οι δυνάμεις του συστήματος έχουν την δύναμη να αφομοιώνουν - αλλά στο πώς η δίκαιη λαϊκή οργή θα εκφραστεί με τρόπο που θα ανοίξει τον δρόμο σε μια επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και του κράτους.

Η εξέγερση του 2008 ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσε να συμβεί την στιγμή που εκδηλώθηκε και με την δεδομένη - πριν και κατά την διάρκεια - οργάνωση, δύναμη και υποδομή που διέθετε το αναρχικό κίνημα που όπως και σήμερα, έτσι και τότε, δεν ήταν ενιαίο. Ήταν ένα αυθόρμητο ξέσπασμα χωρίς πολιτικές διαμεσολαβήσεις που απελευθέρωσε δημιουργικότητα από τις εξεγερμένες μάζες και συνάμα φανέρωσε τα όρια της αφορμαλιστικής δράσης που μην έχοντας σχέδιο, σκοπό και στρατηγικό ορίζοντα είναι καταδικασμένη να ολοκληρώσει τον κύκλο της χωρίς να παράξει πρακτικό αποτέλεσμα. Η εξέγερση του 2008 επιβεβαίωσε ότι η λαϊκή διαμαρτυρία δεν χρειάζεται κηδεμονίες για να πλήξει τον εχθρό αλλά και ότι για να υπερβεί τον αυτοπεριοριστικό της χαρακτήρα, να μετουσιωθεί από κοινωνική και ταξική αντίσταση σε δράση επαναστατικής ανατροπής, οφείλει να έχει και οργάνωση και επαναστατικούς στόχους. Χρειάζεται να αναπτυχθεί η διαλεκτική σχέση "μεταξύ της επαναστατικής ιδέας και του λαϊκού ενστίκτου".

Εκ των υστέρων μια συζήτηση για το πώς μπορούσε να είναι μια εξέγερση στο παρελθόν χωρίς την ύπαρξη ενός οργανωμένου κινήματος στο τότε είναι μάταιη. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 παραμένει ιστορικά αδικαίωτη, δεν άνοιξε τον δρόμο στην επαναστατική προοπτική, δεν άλλαξε την κοινωνία και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά. Δεν ήταν αυτός ο προορισμός και η αποστολή της για να συζητήσουμε "τι δεν πήγε καλά". Ήταν ένα αυθόρμητο εξεγερσιακό ξέσπασμα, δίκαιο, δημιουργικό, ελπιδοφόρο αλλά δεν στόχευε στην ανατροπή του καθεστώτος. Δεν επεκτάθηκε στον πυρήνα της κοινωνικής παραγωγής, δεν διαμόρφωσε επαναστατικές συνθήκες. Αντίθετα μπορούμε στο εδώ και το τώρα να χαράξουμε στρατηγική για το πώς θα είμαστε προετοιμασμένοι για τις εξεγέρσεις και τις αντιστάσεις του παρόντος και του μέλλοντος. Όχι να προσμένουμε μια επανάληψη γεγονότων του παρελθόντος, κάτι το οποίο εκτός από ιστορική βλακεία, είναι και ισοδύναμο πολιτικής απελπισίας. Αλλά να οργανώσουμε μεθοδικά την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση, ένα ελευθεριακό επαναστατικό κίνημα και ένα σύγχρονο αναρχικό πρόγραμμα επαναστατικής ανατροπής και ανοικοδόμησης της κοινωνίας σε άλλες βάσεις.

13 χρόνια μετά οι αιτίες είναι εδώ, είναι μπροστά μας. Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση που μετά την εξέγερση εισήλθε δυναμικά και στον ελλαδικό χώρο με την μορφή της κρίσης χρέους εξακολουθεί να διαμορφώνει το ιστορικό πλαίσιο της εποχής μας το οποίο δεν χαρακτηρίζεται "από το τέλος της κρίσης" και την "μεταμνημονιακή μετάβαση" αλλά από την περαιτέρω όξυνση της. Στο βωμό της κερδοφορίας των λίγων οι επιθέσεις στο κόσμο της εργασίας και τα φτωχά λαϊκά στρώματα βαθαίνει και τον δρόμο της ταξικής λεηλασίας και κοινωνικής υποδούλωσης στρώνει ο κρατικός αυταρχισμός: άλλοτε ωμός και καθολικός, άλλοτε πιο προσεκτικός και στοχευμένος, πάντα όμως δολοφονικός, μισάνθρωπος, αντικοινωνικός και ταξικός, αναγκαίος για την επικράτηση του καπιταλισμού και του κράτους στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο.

Όμως, ο πόλεμος αυτός θα συνεχίζεται μέχρι την δική μας, τελική νίκη. Και η 6η του Δεκέμβρη είναι μια στιγμή αυτού του πολέμου, μια ημέρα μνήμης και αγώνα για τον Αλέξη και όλους τους νεκρούς και τις νεκρές μας. Μια ημέρα εξεγερσιακής οργής και αντίστασης στο κράτος-δολοφόνο.

Στηρίζουμε τις πρωινές και απογευματινές διαδηλώσεις της 6ης Δεκεμβρίου και την βραδινή συγκέντρωση στο μνημείο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Δεν ξεχνάμε - Δεν συγχωρούμε

Πρωτοβουλία Αναρχικών Αγίων Αναργύρων-Καματερού

πηγή : https://protaanka.espivblogs.net/2021/12/05/s…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα - Κανένας Δεκέμβρης δεν τελειώνει.

Την 6η του Δεκέμβρη του 2008, η ελληνική κοινωνία παρακολουθεί το βίντεο δολοφονίας ενός δεκαπεντάχρονου μαθητή, του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια. Ο δολοφόνος, ο Επ. Κορκονέας, είναι ειδικός φρουρός, "οικογενειάρχης" και σίγουρα "δεν έχει δώσει ποτέ δικαιώματα". Το παιδί, ο Αλέξανδρος, σύμφωνα με τα ΜΜΕ, έχει επιτεθεί μαζί με την παρέα του στον Κορκονέα και στον συνάδελφό του Σαραλιώτη, ενώ ο θάνατος προέκυψε από "εξοστρακισμό της σφαίρας".

Υπάρχουν πολλά εκτενή σε αναφορές χρονολόγια της εξέγερσης του Δεκέμβρη στο διαδίκτυο. Οι πηγές πληροφόρησης και παραπληροφόρησης είναι άφθονες: από την "παραβατική" και "αποκλίνουσα" συμπεριφορά του Γρηγορόπουλου και τις εκκλήσεις κυβερνητικών στελεχών για νηφαλιότητα και διατήρηση της τάξης ως την προβοκατορολογία και από τις ταραχές που μέρα με την μέρα επεκτείνονταν σε όλη τη χώρα, στις συνελεύσεις, στις πορείες, στις καταλήψεις.

Για πολλές εβδομάδες η νέα πραγματικότητα κινούνταν στο ρυθμό της εξέγερσης: Νομική, Πολυτεχνείο και ΑΣΟΕΕ υπό κατάληψη, με αρκετούς εξεγερμένους και εξεγερμένες να τις περιφρουρούν, πολυπληθείς συνελεύσεις, τεράστιες συγκρουσιακές πορείες, καθημερινές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα, κατάληψη στην ΓΣΕΕ από εξεγερμένους εργάτες και εργάτριες, εισβολή στην ΕΡΤ και σε κανάλια περιφερειακής κάλυψης, κατάληψη στην Εθνική Λυρική Σκηνή, το δέντρο των χριστουγέννων στις φλόγες, όλα στοιχεία ενός αναδυόμενου εξεγερτικού υποκειμένου που δεν έδειχνε να οπισθοχωρεί, παρά συνέχιζε να "εκπαιδεύεται" μέσα από όλες αυτές τις διαδικασίες, με πρόσημο την αλληλεγγύη και την ανοιχτή αντιπαράθεση με το κράτος. Και το κράτος φυσικά απάντησε βγάζοντας στο δρόμο εκτός από τις τακτικές του δυνάμεις (θυμίζουμε τον μπάτσο που σημαδεύει μαθητές στην Ν. Σμύρνη την ημέρα της κηδείας του Αλέξανδρου) τους παρακρατικούς του στυλοβάτες (επιθέσεις από ακροδεξιά σιχάματα στην Πάτρα, επίθεση με βιτριόλι στην συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα).

Ο κόσμος που σχημάτισε το τότε εξεγερτικό υποκείμενο, ίσως δεν έφερε ξεκάθαρα αρχικά πολιτικό πρόσημο καθώς αποτελούνταν από ένα ετερόκλητο πλήθος μαθητών και μαθητριών, εργατών και ανέργων, φοιτητών, αναρχικών και αριστερών κάθε χροιάς. Ωστόσο τα πολιτικά του χαρακτηριστικά γρήγορα αποκρυσταλλώθηκαν: Είμαστε σε ανοιχτό πόλεμο με το κράτος και τους λακέδες του, ενάντια σε κάθε κομματική διαμεσολάβηση και ιεραρχία, σε πείσμα της αναδυόμενης κρίσης και του εγγενούς κοινωνικού αυτοματισμού, σε πείσμα αυτών που επιμένουν ότι ζούμε για να δουλεύουμε κι αν τύχει κι αντιδράσουμε στην παγιωμένη θεσμική αντίληψη και συμπεριφορά, ίσως και να μας αξίζει να πεθάνουμε, ενάντια στην καταστολή, ενάντια στις διαμεσολαβημένες αποφάσεις. Εμείς, οι πιο μικροί της Γης.

Η παρακαταθήκη της εξέγερσης του Δεκέμβρη είναι τεράστια. Πέραν των ημερών που μας σημάδεψαν, ο Δεκέμβρης έδωσε τη σκυτάλη στους αγώνες που ακολούθησαν. Πολλά ερωτήματα τέθηκαν και πολλά μένει ακόμα να απαντηθούν. Ο σπόρος όμως που φυτεύτηκε τότε, ακόμα διψάει ν' ανθίσει.

Για να μην θρηνούμε πια τους νεκρούς μας, για την εξέγερση και την κοινωνική επανάσταση: Όλες και όλοι στο δρόμο, τώρα και πάντα.

Πορεία 6/12, 18:00, Προπύλαια

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα

masoexvka@espiexv.net

πηγή : https://el-gr.facebook.com/masovkaanarxikisil…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Ανταπόκριση από πορεία στις 4/12 ενάντια στις κρατικές δολοφονίες ενόψει της 6ης Δεκέμβρη

Το Σάββατο 04/12 το απόγευμα πραγματοποιήσαμε πορεία στόμα στόμα στο Γαλάτσι ενάντια στις κρατικές δολοφονίες ενόψει της 6ης Δεκέμβρη, ημέρα της δολοφονίας του αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από μπάτσο στα Εξάρχεια. Περίπου 50 άτομα πορευτήκαμε για περίπου 20 λεπτά φωνάζοντας συνθήματα και πετώντας τρικάκια για τον Δεκέμβρη του '08, την κρατική δολοφονία στο Πέραμα και ενάντια στο κράτος και την καταστολή.

Το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Μπάτσοι φασίστες δολοφόνοι.

Να μην συνηθίσουμε το θάνατο, να πορευτούμε στον δρόμο που χάραξε ο Δεκέμβρης.

Όλες και όλοι Δευτέρα 6/12 στις 18:00 στα Προπύλαια

Αναρχική Συλλογικότητα Ανάδραση

πηγή : https://anadrasi.noblogs.org/2021/12/05/ανταπ…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2021

Φέτος στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους μπάτσους - δολοφόνους Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη και την δικαστική απόφαση αθώωσης του δευτέρου. Πρέπει να σημειωθεί, ότι η δολοφονία του Αλέξη έγινε μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο κοινωνικό πλαίσιο έξαρσης της καταστολής απέναντι στον κόσμο του αγώνα και είναι μέχρι και σήμερα ορόσημο των κρατικών δολοφονιών και της απόπειρας συγκάλυψης τους. Χαρακτηριστική είναι η διακήρυξη του τότε υπουργού δημόσιας τάξης Β. Πολύδωρα, ότι οι«μπάτσοι έχουν νευρικό σύστημα και φέρουν όπλο». Όλες οι Κυβερνήσεις πριν από το ξέσπασμα της εξέγερσης του 2008 στο όνομα του νεοφιλελευθερισμού, της καπιταλιστικής "ανάπτυξης" και της βίαιης προσαρμογής στο περιβάλλον των ελεύθερων αγορών καταργούσαν όλες τις κατακτήσεις του παρελθόντος. Η βία που το κράτος εξαπέλυε όλο το προηγούμενο διάστημα εναντίον της κοινωνίας, διαμόρφωσε ένα περιβάλλον διάχυτης οργής προς την αστυνομία.H δολοφονία του Γρηγορόπουλου πυροδότησε την εξέγερση του '08, μία από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίων χρόνων σε σύγχρονο ευρωπαϊκό-καπιταλιστικό κράτος.

Ο Αλέξης ξεψύχησε στα χέρια φίλων και συντρόφων στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου ενώ η δολοφονία του αποτέλεσε την αφορμή αλλά εν μέρει και την αιτία για να ξεσπάσει η μεγαλύτερη εξέγερση στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Η κρατική δολοφονία δεν έμεινε αναπάντητη. Η πολυήμερη εξέγερση στην Ελλάδα και οι αντιδράσεις που εξαπλώθηκαν αποτελούν μέχρι και σήμερα σημείο αναφοράς για το κίνημα εντός και εκτός συνόρων και πηγή έμπνευσης. Ο Δεκέμβρης του 2008 στιγματίστηκε από το πνεύμα της εξέγερσης για να μην ξεχαστεί ποτέ το όνομα του Αλέξη. Ο Δεκέμβρης του 2008 συμπυκνώνει μέχρι και σήμερα τα βαθιά νοήματα της αντίστασης στην κρατική βία. Στις 6 Δεκεμβρίου θυμόμαστε όλους τους πεσόντες του κοινωνικού ταξικού πολέμου. Η εξέγερση του 2008 ήταν μία εξέγερση για την Αναστασία Τσιβίκα, τον Χρήστο Κασσίμη, τον Ιάκωβο Κουμή, τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, τον 15χρονο Μιχάλη Καλτεζά, το Χρήστο Τσουτσουβή, το Χριστόφορο Μαρίνο.. Κάθε Δεκέμβρης θα είναι για το Λάμπρο Φούντα,το Βασίλη Μάγγο, τη Zackie Oh!, το Νίκο Σαμπάνη…κάθε Δεκέμβρης είναι έναυσμα για την όξυνση του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.

Όλα αυτά συμβαίνουν όπως είναι αναμενόμενο στη σκιά ενός αναδυόμενου αστυνομικού κράτους, στο οποίο η αστυνομία παρουσιάζεται ως η λύση για όλα τα «κοινωνικά προβλήματα». Από την καταστολή του εσωτερικού εχθρού, στη διαχείριση του μεταναστευτικού, την επιτήρηση των φυλακών, την εύρυθμη λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, την εφαρμογή δημόσιων υγειονομικών πρωτοκόλλων, την πολιτική προστασία όταν συντρέχουν μεγάλες καταστροφές από πυρκαγιές, πλημμύρες και οτιδήποτε άλλο. Οι αυξημένες αρμοδιότητες της αστυνομίας σήμερα, ο διαρκής εξοπλισμός της, η συνεχόμενη επάνδρωση της με ανθρώπινο δυναμικό, και η αδιάκοπη ηθική και πολιτική υποστήριξη που της παρέχονται καθημερινά σχεδόν από μέσα ενημέρωσης και κυβερνητικά στελέχη, έχουν οδηγήσει σε μια πρωτοφανή αποθράσυνση των μπάτσων. Η αστυνομία δεν είναι απλά ένα εκτελεστικό όργανο του κράτους είναι ένας μηχανισμός της κυριαρχίας με συγκεκριμένη πατριαρχική, ρατσιστική, φασιστική ιδεολογία. Είναι ένα θεσμικό όργανο επιβολής των κοινωνικών ανισοτήτων. Κι όλα αυτά ενώ η μηδενική ανοχή εξαντλείται μονάχα εναντίον όσων αντιστέκονται. Αυτή η στάση, αυτά τα διπλά στάνταρ της αστυνομίας, που στην εποχή μας γίνονται όλο και πιο ορατά, όλο και πιο κραυγαλέα, απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που πάντα ξέραμε, αυτό που πάντα συναισθανόμασταν, αυτό που πάντα βλέπαμε. Ότι η αστυνομία είναι εδώ για να προστατεύει αφεντικά, μαφίες, βιαστές και κακοποιητές κάθε είδους, ειδικά όταν αυτοί προέρχονται από την κοινωνική ελίτ. Ταυτόχρονα βλέπουμε ότι κάθε φορά που χρειάζεται στήνεται ο ίδιος μηχανισμός υπεράσπισης της αστυνομίας, επικοινωνιακής, πολιτικής, ηθικής ακόμα και νομικής.

Όπως το Δεκέμβρη του 2008 ήταν τρανταχτή η απόπειρα συγκάλυψης της δολοφονίας του Αλέξη, σε όλες τις περιπτώσεις κρατικής βίας, δολοφονιών και αυθαιρεσίας αν δεν είχαν καταγραφεί θα ήταν σχεδόν αδύνατο το σπάσιμο της κυρίαρχης αφήγησης. Χαρακτηριστικότερα παραδείγματα η δολοφονία του Ζακ στην Κάνιγγος και ο ξυλοδαρμός στη Νέα Σμύρνη, που πυροδότησαν κοινωνικές αντιδράσεις και εξανάγκασαν τον κρατικό μηχανισμό σε αναδίπλωση.

Η φετινή επέτειος της 6ης Δεκέμβρη, μας βρίσκει μπροστά σε νέες προκλήσεις. Στη σκιά της κρατικής διαχείρισης της πανδημίας του covid-19, διαχείριση που μεταθέτει την ευθύνη της προστασίας της δημόσιας υγείας σε κάθε άτομο ξεχωριστά με όρους εκβιασμού, μια διαχείριση κατασταλτική με συνεχόμενα lockdown μέσα στα lockdown, με παλινωδίες, αντιφάσεις, παραλογισμούς και εν τέλει και διαχωρισμούς ανάμεσα στο σύνολο του πληθυσμού. Μέσω της επίκλησης στην ατομική ευθύνη συγκαλύπτεται το κρατικό έγκλημα των 16.000 νεκρών από την πανδημία. Η πανδημία είναι το πρόσχημα για το πέρασμα σε μία ψηφιακή εποχή ελέγχου και επιτήρησης. Τρανταχτό παράδειγμα αυτού είναι τα πιστοποιητικά νόσησης ή εμβολιασμού. Ταυτόχρονα βλέπουμε πως η κρατική διαχείριση της πανδημίας πρόκειται για μια διαχείριση πληθυσμού με πολεμικούς όρους. Στις 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη πέρσι γίναμε μάρτυρες αυτής της κατασταλτικής κρατικής διαχείρισης, καθώς η απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 3 ατόμων έδειξε πως η πανδημία καταπολεμείται με καταστολή, μπάτσους και δικτατορικής εμπνεύσεως μέτρα. Αξίζει να αναφερθεί και το ιδιότυπο καθεστώς ανεπίσημου lockdown στις φυλακές όπου επισκεπτήρια ανακαλούνται λόγω πανδημίας συνεχώς, καθώς και οι έλεγχοι εισόδου σε σχολές που από μόνοι τους προμηνύουν και την είσοδο της πανεπιστημιακής αστυνομίας στους πανεπιστημιακούς χώρους. Στη σκιά της αυξανόμενης ακριβείας και πληθωρισμού, που λεηλατούν τον εργατικό μισθό και δυσχεραίνουν τη καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, διαφαίνεται πως είναι εγγενής η αδυναμία του καπιταλιστικού συστήματος να καταπολεμήσει την πανδημία, γιατί απλά οι ζωές των φτωχών δε μετράνε και η ταξικότητα των μέτρων με χρηματικές ποινές επί της ουσίας οδηγούν στην πειθάρχηση μόνο των οικονομικά αδύναμων. Μέσα σε αυτή τη συνθήκη αναδυόμενου ολοκληρωτισμού ο ένας στρέφεται απέναντι στην άλλη, αλλά όχι απέναντι στον καπιταλισμό και το κράτος.

Σε κάθε κινητοποίηση δασκάλων, καθηγητών, γιατρών, μαθητών, φοιτητών, εργατών η κατασταλτική βία αποτελεί αποδεδειγμένα κεντρική πολιτική επιλογή του σύγχρονου αστικού κράτους, μέσω της οποίας δηλώνει τόσο την πάγια αρνητική στάση του απέναντι στις όποιες κοινωνικές διεκδικήσεις όσο και τη βούλησή του να συγκρούεται μετωπικά με όσους αντιδρούν στις επιλογές του.

Ο περσινός Δεκέμβρης παρά το lockdown και την απαγόρευση των συγκεντρώσεων ήταν μία ξεκάθαρη δήλωση της ανυποχώρητης στάσης του κινήματος.

Για όλα αυτά, κι ακόμα περισσότερα, αντιλαμβανόμαστε ως επιτακτική την παρουσία μας στο δρόμο και σε αυτή την επέτειο.

Η ανατρεπτική μνήμη μας δείχνει τον δρόμο - Να σπάσουμε τον φόβο της καταστολής Εξέγερση - Αντίσταση - Αλληλεγγύη

Δευτέρα 6/12 18.00 Προπύλαια

Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στις κρατικές δολοφονίες

πηγή : http://athens.indymedia.org/event/86258/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε - προσμένουμε και προσδοκούμε το γκρέμισμα του εξουσιαστικού κόσμου

Η εξέγερση του 2008, γροθιά στο στομάχι του κράτους για τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλεξάνδρου Γρηγορόπουλου, στον πεζόδρομο της οδού Μεσολογγίου στα Εξαρχεια, από τον μπάτσο Κορκονέα. Πυρπολούνται αστυνομικά τμήματα, λεηλασίες, απαλλοτριώσεις, εμπρηστικές επιθέσεις, βανδαλισμοί, πολύωρες οδομαχίες σε καθημερινή βάση. Τα πύρηνα οδοφράγματα έδειξαν το δρόμο, πυροδότησαν συνειδήσεις για τις επόμενες ταραχές, έμπνευση για το βήμα της επαναστατικής εφόδου.

Οι κρατιστές τρόμαξαν μπροστά στην ερώτηση του Δεκέμβρη, ένα μεγάλο σύνολο της κοινωνίας ξεσπασε αυθόρμητα και κινήθηκε ενάντια στο στρατόπεδο της καταπίεσης της υποταγής της εξουσίας. Έσπασε την εικόνα του πλαστικού κόσμου, τη βιτρίνα με τα στολισμένα πολύχρωμα φωτάκια της υποκρισίας και του καλλωπισμού, μίας πόλης που μυρίζει πρέζα στα σοκάκια της, φυλακή στα ντουβάρια της, ασφυξία στην ατμόσφαιρά της. Νομική, ΑΣΟΕΕ, Πολυτεχνείο, προπύργια αλληλεγγύης κι οργάνωσης, τόποι ακηδεμόνευτης οργισμένης έκφρασης και σύγκρουσης, αίσθηση εκστατικής ελευθερίας στους δρόμους και στις καρδιές των εξεγερμένων.Τίποτε δεν τελειώνει, τίποτε δεν έχει τελειώσει, ίσως τώρα να έχουμε πέσει σε μια βαθιά τρύπα ενός πολέμου που αγγίζει ακόμα και τις συνειδήσεις μας, όμως η φλόγα της μάχης δεν πρόκειται να σβήσει, ούτε η πιο βαριά πανδημία πολιτικών δυνάμεων νόμων και εξουσίας δεν κατάφερε ούτε θα καταφέρει να θάψει την Ιδέα.

Από τον Πρέκα και την μάχη της Καλογρέζας, μέχρι τον Χρήστο Τσουτσουβή και τον Χριστόφορο Μαρίνο, από την Κατερίνα Γκουλιώνη μέχρι τον Κουμή και την Κανελλοπούλου και τον Λάμπρο Φούντα. Απο τον Μιχάλη Καλτεζά και τον Αλέξη Γρηγορόπουλο μέχρι τον Νίκο Σαμπάνη και όλους αυτούς και αυτές που δολοφονήθηκαν απο τις αδικοπραξίες της ένοπλης τρομοκρατίας του κράτους και των δημοκρατικών μισθοφορικών δυνάμεων του, εμείς αναζητάμε εκδίκηση.

Να αποσυσσωρεύσουμε τον τρόμο του κράτους και της νέας εποχής και να του τον γυρίσουμε, έτσι όπως του αξίζει.

Εξέγερση Μνήμη Συνέπεια

Αναρχική Ομάδα Περάματος

Κάλεσμα: 06/12/21 Πορεία 18:00 προπύλαια

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615819/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

Εργατική Ομάδα Τ-34: Συγκέντρωση τιμής και μνήμης 13 χρόνια από τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Α. Γρηγορόπουλου

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗΣΤΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ

13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΜΑΘΗΤΗ Α. ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Όλοι εδώ πέρα έχουμε έναν ουρανό και το ίδιο χαμόγελο.Αύριο μπορεί να μας σκοτώσουν.Αυτό το χαμόγελο και αυτόν τον ουρανό δεν μπορούν να μας τον πάρουν" Γ. Ρίτσος

Ήταν 6 Δεκέμβρη του 2008 όταν οι συμμορίτες της ΕΛ.ΑΣ Ε. Κορκονέας και Β. Σαραλιώτης δολοφόνησαν στην συμβολή των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου τον Α. Γρηγορόπουλο.Η δολοφονία του Αλέξη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι αποδεικνύοντας για ακόμη μια φορά, με τον χειρότερο τρόπο, πως η επίθεση στα δικαιώματα και την ίδια τη ζωή της νεολαίας και του λαού είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κρατική βία και τη δολοφονική αστυνομική αυθαιρεσία.

Ο πανελλαδικός ξεσηκωμός που ακολούθησε αμφισβήτησε έμπρακτα το κρατικό μονοπώλιο στην βία, η απάντηση της λαϊκής αντιβίας σε όλες τις μορφές από τα κομμάτια της εργατικής τάξης του λαού και της νεολαίας, απλώθηκε από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη.

Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλο έγινε κτήμα του εργαζόμενου λαού και των παιδιών του, αγκαλιάστηκε μαζικά και ξεδιπλώθηκε πλατιά παίρνωντας μορφή εξέγερσης με κυρίαρχο το στοιχείο της νεολαίας μαθητικής, φοιτητικής είτε εργατικής. Το αυθόρμητο ξέσπασμα της εξέγερσης δεν ήρθε από τη μία μέρα στην άλλη, γιατί πολλοί ήταν φτωχοί ήδη πριν από την κρίση, βίωvαν την καταστολή πολύ πριν την αυστηροποίηση της, κοίταζαν το μέλλον με αμφιβολία και οργή και έσπασαν τον φόβο γιατί στον Αλέξη είδαν το παιδί τους, τον αδερφό τους, τον συμμαθητή τους, τον σύντροφο τους.

Η 6η Δεκέμβρη έγινε υπόθεση υπαρξιακή ολόκληρης της νεολαίας, που πάτησε γερά και ζήτησε λογαριασμό για τα εγκλήματα σε βάρος της και δίπλα της στάθηκε ένας ολόκληρος λαός. Το αυθόρμητο ξέσπασμα οργής που χαρακτήρισε την μεταπολιτευτική ιστορία του τόπου μας απλώθηκε από τα μεγάλα κέντρα των πόλεων μέχρι τα πιο απομακρυσμένα χωριά και νησιά.

Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ώρες μόνο μετά έχοντας αφήσει την τελευταία του πνοή μπήκε στο πάνθεον των ηρώων της εργατικής τάξης του λαού και νεολαίας του, που τον αναγνώρισε σαν κομμάτι του ίδιου του του εαυτού, σάρκα από την σάρκα του από την ζωντανή ιστορία χρόνων καταπίεσης, περιορισμών και δολοφονικής κρατικής βίας. Κρατώντας έτσι και ο Αλέξης με την σειρά του το χέρι στον κύκλο των νεκρών μας, της Κανελλοπούλου, του Κουμή, του Σιδέρη, του Καλτεζά, του Φούντα, του Μάγγου και τόσων άλλων.

13 χρόνια μετά η επέτειος τιμής, μνήμης και αγώνα για την δολοφονία του Αλέξη εξακολουθεί να βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη των συζητήσεων, όλων εκείνων που στην δοσμένη χρονική στιγμή που έχει διαμορφωθεί από την καπιταλιστική βαρβαρότητα, δολοφονούνται καθημερινά με όλους τους τρόπους από την ασυδοσία του κεφαλαίου και του κράτους του, όλων αυτών που ασφυκτιούν μέσα στο καπιταλιστικό - ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Η επέτειος για την μνήμη του Αλέξη έρχεται να τοποθετηθεί σε ένα περιβάλλον ωμής ταξικής επιθετικότητας από την μεριά του κεφαλαίου καταστρατηγώντας κάθε διεκδίκηση που έχει κατακτηθεί με αγώνες και αίμα εδώ και δεκαετίες. Η περιστολή των δικαιωμάτων του εργαζόμενου λαού, το πετσόκομμα των μισθών, η ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής πάλης και η καταστρατήγηση του δικαιώματος στην απεργία έρχονται να συναντήσουν την κατάρρευση του δημόσιου συστήματος υγείας και την δολοφονική διαχείριση της πανδημίας, συναντά την απαξίωση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και εκπαίδευσης, την πανεπιστημιακή αστυνομία, ενώ η αύξηση σε βασικά αγαθά πρώτης ανάγκης για την διαβίωση του λαού συναντούν τις αυξήσεις στο νερό και το ρεύμα φτιάχνωντας έτσι μια δυστοπία κοινωνική και ταξική όπου οι αδύναμοι μέσα στη ζούγκλα του καπιταλισμού θα εξαφανιστούν. Τέλος η απαξία της ανθρώπινης ζωής θα αποτυπωθεί φρικωδώς στο νεκρό σώμα του Ρομά Νίκου Σαμπάνη στο Πέραμα με τους συμμορίτες του αστικού κράτους να δολοφονούν με δεκάδες σφαίρες εν ψυχρώ έναν άοπλο νεαρό.

Είναι δεδομένο πως το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση και οι αστικές δυνάμεις κάνουν τα πάντα προκειμένου να επικαιροποιήσουν και να επικυρώσουν την ηγεμονία τους απέναντι στον εχθρό λαό. Για αυτό αναβαθμίζουν διαρκώς το νομικό τους οπλοστάσιο, γι αυτό τα χρήματα από τον μόχθο των εργαζομένων δεν πάνε σε σχολεία, φάρμακα, νοσοκομεία και πανεπιστήμια, αλλά στον στρατό και την αστυνομία.

Η εργατική τάξη, ο λαός και η νεολαία πρέπει να καταλάβει ότι η αστυνομία δεν εκδημοκρατίζεται. Είναι ένας δολοφονικός μηχανισμός προστασίας του κεφαλαίου που έχει σαν προπύργιο εξουσίας του το αστικό κράτος. Για αυτό η συμμορία της ΕΛ.ΑΣ ενισχύεται, για να μπορεί ασύδοτα και απολαμβάνοντας κρατική ασυλία, να τσακίζει τον λαό που τον θέλει σκυφτό. Αρκεί να δούμε τις τύχες των φονιάδων και πιστών μαντρόσκυλων του κεφαλαίου, κρατικού ή παρακρατικού χαρακτήρα για να αντιληφθούμε τον πόλεμο που έχουν κηρύξει.

Που είναι οι φονιάδες της Κανελλοπούλου, του Κουμή, του Τεμπονέρα, του Μάγγου, του Σιδέρη, του Καλτεζά και του Γρηγορόπουλου και τι μεταχείριση έτυχαν; Που βρίσκονται οι εγκληματίες Ναζί και σε τι καθεστώς μετά το χάιδεμα της αστικής δικαιοσύνης για την δολοφονία Φύσσα, την απόπειρα δολοφονίας αλιεργατών στο Πέραμα και μεταλλεργατών συνδικαλιστών; Μια ματιά αρκεί για να καταλάβουμε ότι ο ταξικός πόλεμος που έχουν κηρύξει στους φτωχούς όχι μόνο δεν αμβλύνεται αλλά αντιθέτως οξύνεται μέρα με την μέρα.

Η 6η Δεκέμβρη έρχεται να θέσει νέα ερωτήματα κρατώντας την πυξίδα της μνήμης και το νήμα των αγώνων. Η εργατική τάξη και η νεολαία της, φέτος περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά καλείτε να περπατήσει σε ένα καπιταλιστικό ναρκοπέδιο που κάθε ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται και αποτελεί μία ακόμη στατιστική στην βαρβαρότητα που ονομάζουν ζωή.

Το εργατικό λαϊκό κίνημα και οι οργανώσεις του μαζί με τα ταξικά σωματεία και τα συνδικάτα του, μαζί με την αγωνιζόμενη νεολαία, οφείλουν ακόμη πιο αποφασιστικά και οργανωμένα έχοντας συγκεντρώσει εμπειρία από την μαζική οργανωμένη πάλη, να συγκροτήσουν εκείνους τους κινηματικούς και ταξικούς συσχετισμούς, που θα αποτρέψουν μία επόμενη κρατική δολοφονία, που θα βάλουν φρένο στην διαρκή υποτίμηση των ζωών μας, στήνωντας ανάχωμα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που στην κυριολεξία καθημερινά δολοφονεί την τάξη μας.

Οφείλουμε και έχουμε καθήκον να αφουγκραστούμε την αναγκαιότητα και να συγκροτήσουμε τις προϋποθέσεις για την λαϊκή αυτοάμυνα της εργατικής τάξης και της νεολαίας της, που δεν θα επιτρέψει να χυθεί ξανά το αίμα των αγωνιζόμενων και των φτωχών, αλλά που θα μπορέσει και να λογαριαστεί πολύμορφα και δυναμικά με το ιμπεριαλιστικό καπιταλιστικό σύστημα και τους δολοφονικούς μηχανισμούς του κεφαλαίου και του κράτους του

Για τους λόγους αυτούς ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία πρέπει να διεκδικήσουν ξανά αυτή την 6η Δεκέμβρη δυναμικά και αποφασιστικά τους δρόμους, για να σπάσει στην πράξη η κρατική τρομοκρατία και να δυναμώσει τον αγώνα του λαϊκού κινήματος. Για να τιμάμε τους νεκρούς μας στον δρόμο και στα σημεία που έπεσαν μαχόμενοι.

"ΔΙΑΒΑΤΗ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΣ, ΓΟΝΑΤΙΣΕ, ΣΦΙΞΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΟΡΚΙΣΟΥ ΕΚΔΙΚΗΣΗ"

Συγκέντρωση στις 18.00 στα Προπύλαια

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΨΗΛΑ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ

Εργατική Ομάδα Τ-34

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1615818/

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ 6/12

Σήμερα, παραμονή 6ης Δεκέμβρη, συναντηθήκαμε στο πάρκο Ασυρμάτου με σκοπό να κινηθούμε με τα οχήματα μας στην πόλη πετώντας τρικάκια. Πολυάριθμη ομάδα αστυνομικών της ομάδας διας μας σταμάτησε μπροστά στην κεντρική πλατεία της πόλης μας, δίπλα στην εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Τους ξεκαθαρίσαμε εξαρχής πως πρόκειται για μια τοπική πολιτική δράση, ενόψει των 13 χρόνων απ' τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την οποία δεν πρέπει να παρεμποδίζουν. Πήραμε την τυπική απάντηση πως πρόκειται για έναν "τυπικό έλεγχο" που θα πάρει δύο λεπτά και θα αποχωρήσουμε. Αποφασίσαμε να δεχτούμε τον τυπικό έλεγχο κι έπειτα να συνεχίσουμε τη δράση μας. Επιχείρησαν να προχωρήσουν σε σωματικούς ελέγχους και ξεκαθαρίσαμε πως δεν πρόκειται να δεχτούμε τέτοιο πράγμα. Ο αριθμός τους συνεχώς αυξανόταν και η τυπική συνέχεια ήταν να μας δηλώσουν πως θα πρέπει τελικά να τους ακολουθήσουμε στο τμήμα για να πραγματοποιηθεί ο "τυπικός έλεγχος". Παράλληλα όμως είχε αυξηθεί και ο κόσμος της πλατείας που μας υποστήριζε και διαμαρτυρόταν μαζί μας για όλη αυτή τη διαδικασία. Τους δηλώσαμε πως δεν δεχόμαστε να φύγουμε απ' την πλατεία της γειτονιάς μας κατά τη διάρκεια μιας πολιτικής δράσης για να βρεθούμε στο τμήμα, εφόσον έχουμε ήδη δώσει τις ταυτότητες μας και έχουν ήδη εξακριβώσει τα στοιχεία μας. Ο επικεφαλής μας απείλησε πως αυτό πάει τη διαδικασία αλλού, μιλάμε πλέον για απείθεια κλπ

Παρά το γεγονός πως ήμασταν λίγοι θέσαμε ξεκάθαρα τα όρια μας στο εξουσιαστικό τους καψόνι και με την υποστήριξη του κόσμου της πλατείας καταφέραμε να υπερασπιστούμε αυτά τα όρια. Οι ανένδοτοι επικεφαλής της επιχείρησης, που όπως έλεγαν ακολουθούσαν άνωθεν εντολές, μάλλον άρχισαν να θυμούνται τα νωπά ακόμα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και τον τρόπο με τον οποίο ξεκίνησαν. Οι άνωθεν εντολές ανασκευάστηκαν, οι ταυτότητες μας επιστράφηκαν, και αφού τα όργανα της τάξης αποχώρησαν συνεχίσαμε τη δράση μας χωρίς άλλα απρόοπτα.

Τα εδάφη μας τα υπερασπιζόμαστε κάθε μέρα. Την πολιτική μας δράση την κρατάμε ζωντανή και την εξελίσσουμε όσο συνεχίζουμε να παραμένουμε στο δρόμο.

Από τον Δεκέμβρη του '08 μέχρι τις εξεγέρσεις του αύριο.. Τίποτα δεν τέλειωσε, όλα συνεχίζονται

Η καθιερωμένη Δευτεριάτικη συνέλευση μας πάει για την επόμενη εβδομάδα (13/12..) καθώς αύριο θα στηρίξουμε την διαδήλωση που έχει καλεστεί στο κέντρο.

Αυτόνομη Κοινότητα Αγώνα Μπραχαμίου

πηγή : https://akab.espivblogs.net/2021/12/05/apopei…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

6 Δεκέμβρη, όλοι στις Διαδηλώσεις - Στον δρόμο του Δεκέμβρη να ξεσηκωθούμε ενάντια σε όσους διαλύουν τις ζωές και το μέλλον μας

Να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη, αγώνας για να σώσουμε τις ζωές μας

Στον δρόμο του Δεκέμβρη να ξεσηκωθούμε ενάντια σε όσους διαλύουν τις ζωές και το μέλλον μας

Δευτέρα 6 Δεκέμβρη, όλοι στις Διαδηλώσεις

Αθήνα, 12:00 Προπύλαια

Αθήνα, 18:00 Προπύλαια

Θεσσαλονίκη: 18:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα, 12:00 Παραρτημα

13 χρόνια έχουν περάσει από την στυγνή δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Κορκονέα και τον συνεργό του Σαραλιώτη. Ένα περίπου χρόνο πριν την παγκόσμια έκρηξη της κρίσης που έφερε και την χώρα μας στα μνημόνια, ο φόβος των αστικών κυβερνήσεων και της αστυνομίας για τους αγώνες της νεολαίας και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων όπλισε το χέρι του Κορκονέα. Η δολοφονία ξεχείλισε το ποτήρι, πυροδοτώντας μια νεολαιίστικη εξέγερση, που είχε βαθύτερες αιτίες την φτώχεια, ανεργία, περιθωριοποίηση, την χρεωκοπία του ελληνικού καπιταλισμού - και ήταν προάγγελος του παρατεταμένου κοινωνικού πολέμου 2010-12.

Έκτοτε όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις και κόμματα (ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-ΝΔ κ.ά.) πασχίζουν να νομιμοποιήσουν τις δολοφονίες των ένοπλων κρατικών υπαλλήλων απέναντι σε άοπλους πολίτες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνεχίζει να πρωτοστατεί και σε αυτό το «έργο». Οι δολοφόνοι του Γρηγορόπουλου με απόφαση της αστικής δικαιοσύνης κυκλοφορούν ελεύθεροι. Προχώρησαν μάλιστα και ένα βήμα παραπέρα, με μια μεγάλη πρόκληση ενάντια στις δημοκρατικές ελευθερίες, καθώς απελευθέρωσαν χωρίς περιοριστικούς όρους τους αστυνομικούς δολοφόνους που γάζωσαν τον 18χρονό Ν. Σαμπάνη στο Πέραμα. Η ενίσχυση ενός όλο και πιο μαύρου, διαρκούς Κράτους Έκτακτης Ανάγκης γίνεται η μόνη επιλογή της για να προστατευτεί η αστική τάξη από την οργή της κοινωνίας για τη φονική διαχείριση της πανδημίας και της οικονομικής κρίσης.

Την ίδια στιγμή μετράμε πάνω από 18.000 νεκρούς, έχουν τσακίσει την δημόσια υγεία, αδιαφορούν για τις ανθρώπινες ζωές και χρηματοδοτούν μόνο τους επιχειρηματίες και τους προστάτες τους (την αστυνομία και τον στρατό). Η κυβέρνηση, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, χρησιμοποίησε την πανδημία ως ευκαιρία για να περάσει σωρεία αντεργατικών μέτρων, όπως το έκτρωμα Χατζηδάκη. Η πραγματική ανεργία βρίσκεται σταθερά στο 25%, οι νεόπτωχοι εργαζόμενοι με μισθούς 200-300 ευρώ πολλαπλασιάζονται και περίπου 3 εκ. συνάνθρωποί μας οριακά μπορούν να έχουν πρόσβαση σε βασικά αγαθά (σίτιση, στέγαση κ.λπ.), πόσο μάλλον με την καλπάζουσα ακρίβεια. Για να «διαχειριστούν» την κρίση χωρίς να χάσουν από τα κέρδη τους, διαλύουν αμείλικτα τις κοινωνικές δαπάνες (νοσοκομεία, σχολεία, πρόνοια, μέριμνα κ.ά.) - αυτή είναι η ταξική «μείωση του κράτους».

Η καταστολή και τρομοκρατία δεν πρέπει να μας φοβίζουν. Η νεολαία και οι εργαζόμενοι πρέπει να τιμήσουν αγωνιστικά τον Δεκέμβρη του 2008 και όλοι μαζί ν' ανοίξουμε το δρόμο για μαζικούς, μαχητικούς αγώνες, για νέες εξεγέρσεις απέναντι στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης της. Η νεολαία πρέπει να πιάσει ξανά το νήμα των αγώνων που έγιναν πέρυσι ενάντια στην πανεπιστημιακή αστυνομία, στις κινητοποίησες αλληλεγγύης στο Σύνταγμά για την απεργία πείνας του Δ. Κουφοντίνα και στην έκρηξη εναντία στην αστυνομοκρατία και καταστολή στη Ν. Σμύρνη. Οι αγώνες αυτοί της νεολαίας πρέπει να συνεχιστούν και να ενωθούν με τους εργατικούς αγώνες του τελευταίου διαστήματος (efood, εκπαιδευτικοί, COSCO), όχι μόνο για να ακυρώσουμε τα σχέδια της κυβέρνησης, αλλά και να εξεγερθούμε απέναντι στην ίδια και τις άθλιες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζει. Η διαδήλωση στις 6/12 πρέπει να αποτελέσει το έναυσμα για μια εξέγερση ενάντια στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Να φύγει η Κυβέρνηση Μητσοτάκη - να καταργηθούν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι.
Να αφοπλιστεί η αστυνομία - να ξηλωθούν ΜΑΤ-ΔΡΑΣΗ και το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης.
Λεφτά για Υγεία, Παιδεία, Κοινωνικές Ανάγκες, όχι για Εξοπλισμούς-Αστυνομία.
Πλαφόν τιμών σε είδη πρώτης ανάγκης, ρεύμα, καύσιμα. Αυξήσεις σε μισθούς-συντάξεις πάνω από τον πληθωρισμό. Όχι στις Ιδιωτικοποιήσεις - Εθνικοποιήσεις με εργατικό έλεγχο. Συλλογικές συμβάσεις για όλους. Κάτω το έκτρωμα Χατζηδάκη, το Νέο Σύστημα Εκμετάλλευσης.

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας

πηγή : https://www.okde.gr/archives/15576

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ [6/12 - 18:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ]

ΓΙΑ ΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

«Κι όταν νικιούνται αυτοί που ενάντια στην αδικία παλεύουν,

Πάλι δεν έχει η αδικία δίκιο

Η ήττα μας δεν αποδείχνει τίποτ' άλλο,πέρα απ το οτι

παραείμαστε λίγοι όσοι αγωνιζόμαστε ενάντια στην προστυχιά.

Και περιμένουμε απ τους θεατές τουλάχιστον να ντρέπονται!

Μπέρτολτ Μπρέχτ

Συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού-αγωνιστή μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους φονιάδες συμμορίτες της ΕΛ.ΑΣ. Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη.

Αυτή η κρατική δολοφονία πυροδότησε μια αυθόρμητη εξέγερση η οποία συντάραξε το αστικό πολιτικό σύστημα, έσπασε μέσα από την πολύμορφη μαζική λαϊκή αντιβία το μονοπώλιο της επίσημης κρατικής βίας της εξαρτημένης άρχουσας τάξης,όπως εκφράζεται κυρίαρχα από τις κρατικές κατασταλτικές συμμορίες.

Μέσα στην εξέγερση συναντήθηκαν κομμάτια της εργατικής τάξης, του λαού, μετανάστες και φτωχοδιάβολοι, περιθωριοποιημένα κομμάτια του προλεταριάτου που ασφυκτιούσαν από την ταξική εκμετάλλευση και την ασύδοτη κρατική βία και τρομοκρατία. Κυρίαρχο ήταν το στοιχείο των νέων, με μεγάλη συμμετοχή της εργαζόμενης, φοιτητικής και μαθητικής νεολαίας.

Μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών διαπαιδαγωγήθηκε μέσα στο καμίνι της εξέγερσης, μέσα στην ανειρήνευτη και ανυποχώρητη υλική σύγκρουση απέναντι στα σώματα ασφαλείας της πλουτοκρατίας, οραματίστηκε ένα νέο κόσμο, ψηλάφισε και φαντάστηκε το δικό της ατίθασο άλμα στον ουρανό, για να νικήσει στον δικό της Δεκέμβρη.

Αυτή η γενιά αγωνιστών/στριων και η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, τρομοκράτησε την αστική εξουσία, το πολιτικό της προσωπικό και τους οργανικούς της διαννοούμενούς, κατασυκοφαντήθηκε, στιγματίστηκε αλλά τίμησε στην πράξη με αγώνα, αυτοθυσία και αντίσταση τον νεκρό της.

Γιατί ο Αλέξης μπήκε στο πάνθεον των νεκρών του λαϊκού κινήματος, στο βάθρο των ηρώων και των αγώνων για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, από αυτό το σύστημα που αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή και ενδιαφέρεται μόνο για τα κέρδη του, περνώντας σαν οδοστρωτήρας πάνω από τις ζωές του εργαζόμενου λαού.

Πλάι στον Σωτήρη Πέτρουλα, τον Ιάκωβο Κουμή, την Σταματίνα Κανελλοπούλου, τον Μιχάλη Καλτεζά, τον Σιδέρη Ισιδωρόπουλο και στους χιλιάδες νεκρούς του λαϊκού κινήματος που φωτίζουν τους αγώνες του λαού, της εργατικής τάξης και της νεολαίας, αδημονούν για δικαίωση για τους ανεκπλήρωτους Δεκέμβρηδες.

Γι' αυτό είναι χρέος μας η φετινή 6η Δεκέμβρη να γίνει ένα μαζικό και πλατύ σημείο συνάντησης του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, να αγκαλιαστεί πανεργατικά και παλλαϊκά, να αποτελέσει έναυσμα για αγώνα, αναμέτρηση με την πολιτική του συστήματος και διεκδίκηση σε όλα τα μέτωπα πάλης που ανοίγονται για τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία.

Η καπιταλιστική- κυβερνητική διαχείρισης του νέου πανδημικού κύματος είναι εγκληματική και δολοφονική απέναντι στις υποτελείς τάξεις.

Ένα πλατύ - διεκδικητικό κίνημα για δημόσια και δωρεάν υγεία πρέπει να βγει στο προσκήνιο και να επιβάλλει τις ανάγκες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, διεκδικώντας να τσακιστεί ο κατασταλτικός διαχωρισμός απέναντι σε εμβολιασμένους-ανεμβολίαστους, νέα νοσοκομεία, προσλήψεις υγειονομικού προσωπικού, μαζικό και ασφαλή εμβολιασμό, δωρεάν τεστ για όλο τον λαό.

Ένα πλατύ και διεκδικητικό κίνημα πρέπει να συγκροτηθεί και να ορθωθεί ακόμη πιο δυναμικά απέναντι στους ταξικούς φραγμούς που ορθώνονται στην εκπαίδευση από την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί τις ιδιωτικοποιήσεις και να διεκδικήσει δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλους. Μέσα από την οργάνωση των μαθητών-φοιτητών, εκπαιδευτικών και γονιών στα συλλογικά τους όργανα, να συγκροτηθεί πανεκπαιδευτικό μέτωπο αγώνα με στόχο την ανατροπή του Νόμου Κεραμέως, της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής και των αξιολογήσεων. Να αγωνιστεί απέναντι στο πέταγμα των παιδιών έξω από την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και την υποβάθμιση των σχολικών και πανεπιστημιακών υποδομών.

Μέσα από την ταξική οργάνωση και την συγκρότηση του αγώνα στις γειτονιές, να συγκροτηθούν οι όροι αντιπαράθεσης με το τεράστιο κύμα ανατιμήσεων και ακρίβειας που οδηγεί σε όρους εξαθλίωσης την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία. Να συγκροτούν όροι αναμέτρησης, αντίστασης και ανατροπής της αντεργατικής-αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης κατ' εντολήν της ντόπιας εξαρτημένης άρχουσας τάξης και του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού.

Να συγκροτηθούν όροι πλατιάς ταξικής-λαϊκής αντίστασης απέναντι στην ελληνοαμερικανική και ελληνογαλλική συμφωνία που μετατρέπουν την χώρα σε ορμητήριο πολέμου και θανάτου απέναντι στους λαούς της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, ενώ δυσχεραίνουν την ποιότητα ζωής της εργατικής τάξης και του λαού μέσα από την διπλή καταλήστευση από ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο.

Όπως μας δίδαξε η εξέγερση, όπως μας διδάσκει η ιστορία και οι καθημερινοί αγώνες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, απέναντι του βρίσκεται η σιδηρόφρακτη βία της φασιστικής- κρατικής και της παρακρατικής τρομοκρατία.

Είτε το νόμιμο μονοπώλιο της κρατικής βίας είτε η παράλληλη φασιστική κατασταλτική τρομοκρατία δεν αντιμετωπίζονται με ευχολόγια, καταγγελίες και αγώνα διαμαρτυρίας, ακριβώς γιατί υπηρετούν την βάρβαρη πολιτική του διεθνούς ιμπεριαλισμού και της ντόπιας άρχουσας τάξης.

Απέναντι τους μπορεί να σταθεί η κατεύθυνση και το όπλο της Μαζικής Λαϊκής Αυτοάμυνας, που πρέπει να αγκαλιαστεί πλατιά από τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία και κάθε ζωντανό κύτταρο του εργατικού-λαϊκού κινήματος που θέλει να ορθώσει τείχος περιφρούρησης, αντίστασης και αυτοάμυνας ενάντια στο κρατικό μονοπώλιο της βίας και την φασιστική-παρακρατική τρομοκρατία.

Αλλά η εξέγερση μας δίδαξε και κάτι ακόμη, πιο ουσιαστικό και μακροπρόθεσμο που οφείλει να διαπερνάει τους αγώνες και την κατεύθυνσή μας. Όλες αυτές οι εστίες αντίστασης και λαϊκής εξεγερτικής αντιβίας που κοίταξαν το θηρίο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της κρατικής τρομοκρατίας στα μάτια, χρειάζονταν ένα επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα να τις συνενώσει, για να υπηρετηθεί η στρατηγική μετατροπής της εξέγερσης σε μια παλλαϊκή επανάσταση μέσα από την σύνδεση της με ακόμη πλατύτερα κομμάτια της εργατικής τάξης και του λαού.

Καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία σε πλατιά συμμετοχή στην διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα για τα 13 χρόνια από την κρατική εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Να πλημμυρίσουν οι δρόμοι από τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, να σπάσουμε στην πράξη την κρατική τρομοκρατία, για να δυναμώσουν οι αγώνες του λαϊκού κινήματος απέναντι στην ανθρωποκτόνα πολιτική ιμπεριαλιστών-κεφαλαίου- κυβέρνησης. Να τιμήσουμε τους νεκρούς του ταξικού-λαϊκού κινήματος στο σημείο που εκτελέστηκαν και με τις κόκκινες σημαίες μας ψηλά να δώσουμε όρκο νίκης και επαναστατικής ανατροπής της καπιταλιστικής- ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας.

Συγκέντρωση: Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 2021 στις 18:00 - Προπύλαια/ Στηρίζουμε το μπλοκ του Πολιτικού Χώρου «Ηλέκτρα Αποστόλου».

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ- ΜΕ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΕΙ

ΚΟΥΜΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΔΕΡΗΣ ΣΑΜΠΑΝΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΑΣ

ΜΑΤ ΒΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΑΣΤΩΝ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ

Λαϊκή Δράση- Ομάδα Κομμουνιστών/ Αγωνιστών

πηγή : https://laikidrasi.wordpress.com/2021/12/06/ο…

1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 21 23 25 27

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ,ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ

ΓΙΑ ΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ

"Σε όποιο μέρος της γης, σ'οποια ώρα εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν οι άνθρωποι για ένα καινούργιο κόσμο.Εκεί θα σε περιμένω"Τ. Λειβαδίτης

Στις 6 Δεκέμβρη συμπληρώνονται 13 χρόνια από την κρατική δολοφονία του αναρχικού-αγωνιστή μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τους φονιάδες συμμορίτες της ΕΛ.ΑΣ. Επαμεινώνδα Κορκονέα και Βασίλη Σαραλιώτη. Η κρατική δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου πυροδότησε μια αυθόρμητη εξέγερση που έλαβε πανελλαδικό χαρακτήρα και όμοια της δεν υπήρξε μεταπολιτευτικά.

Αγκαλιάστηκε πλατιά από τον κόσμο της εργασίας και τον λαό, από τα προλεταριοποιημένα και περιθωριοποιημένα κομμάτια της εργατικής τάξης, με κυρίαρχο το στοιχείο της νεολαίας είτε εργατικής, είτε φοιτητικής και μαθητικής.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη αμφισβήτησε μέσα από την μαζική λαϊκή αντιβία τη παντοδυναμία και το μονοπώλιο της βίας της εξαρτημένης άρχουσας τάξης όπως αυτή εκφράζεται κυρίως μέσα από τις φασιστικές- κρατικές συμμορίες της ΕΛ.ΑΣ.

O Aλέξανδρος Γρηγορόπουλος μπήκε στο πάνθεον των ηρώων και των δολοφονημένων από τους φονιάδες της ΕΛ.ΑΣ χέρι- χέρι με τον Κουμή, την Κανελλοπούλου, τον Μιχάλη Καλτεζά, τον Νίκο Τεμπονέρα, τον Σιδέρη Ισιδωρόπουλου και αμέτρητους νεκρούς του ταξικού- λαϊκού κινήματος, ήρωες της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας.

Είναι τέτοιος ο συμβολισμός της εξέγερσης για την κυρίαρχη τάξη και το πολιτικό προσωπικό της, που κατά την διάρκεια της περσινής απαγορευμένης συγκέντρωσης και διαδήλωσης τιμής, μνήμης και αγώνα οι μπουραντάδες της ΕΛ.ΑΣ που αναπτύχθηκαν γύρω από το μνημείο απαγόρευαν στον εργαζόμενο λαό να καταθέσει λουλούδια, πέταγαν τα μπουκέτα με τα λουλούδια, σαν ναζιστικός στρατός κατοχής βεβήλωναν το μνημείο και την μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

13 χρόνια μετά, μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής-οικονομικής και υγειονομικής κρίσης του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος , ο αγώνας απέναντι στη καπιταλιστική βαρβαρότητα και την κρατική τρομοκρατία παραμένει επίκαιρος. Η διαδήλωση τιμής και μνήμης για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο πρέπει να λάβει χαρακτήρα αγώνα, να αγκαλιαστεί πανεργατικά και παλλαϊκά, να θέσει μπροστά τις σύγχρονες διεκδικήσεις του εργατικού- λαϊκού κινήματος.

Σε μια περίοδο που αντί για υγεία λαμβάνουμε μόνο καταστολή, ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν υγεία, για νέα νοσοκομεία, για κανένα κατασταλτικό διαχωρισμό εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων, καθώς και η πάλη του εργατικού-λαϊκου κινήματος για μαζικό εμβολιασμό, προσλήψεις υγειονομικών και δωρεάν τεστ για όλο τον λαό πρέπει να δυναμώσει και να βγει στο προσκήνιο.

Σε μια περίοδο που αντί για παιδεία λαμβάνουμε καταστολή, ο αγώνας για δημόσια και δωρεάν παιδεία πρέπει να δυναμώσει και να ενισχυθεί, να ορθωθεί τείχος του εργαζόμενου λαού απέναντι στους ταξικούς φραγμούς που οξύνονται μέσα στην εκπαίδευση από την αντιδραστική πολιτική της κυβέρνησης που υπηρετεί τις ιδιωτικοποιήσεις. Τα παιδιά των εργατικών-λαϊκών οικογενειών οφείλουν να οργανωθούν και να αντισταθούν πλάι με τους φοιτητές, τους καθηγητές και τους γονείς τους απέναντι στο πέταγμα τους έξω από την δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση και την υποβάθμιση των σχολικών και πανεπιστημιακών υποδομών. Να δυναμώσει ο αγώνας για την ανατροπή του Νόμου Κεραμέως, της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και των αξιολογήσεων.

Και είναι μια τέτοια περίοδο που ο αγώνας απέναντι στην ακρίβεια είναι υπαρξιακός για την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία. Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα βρισκόμενο σε διαρκή και ανίατη κρίση, ανεβάζει το κόστος της ζωής στα ύψη, τσακίζει την ποιότητα της ζωής της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας. Είναι καθήκον μας μέσα από την ταξική οργάνωση και τους αγώνες να αντισταθούμε και να ανατρέψουμε τις αντεργατικές-αντιλαϊκές νομοθεσίες που κατ εντολήν του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού και με πλήρη σύμπνοια των ντόπιων αφεντάδων μας θέλουν σκλάβους και δούλους του 21ου αιώνα.

Στους αναγκαίους μαχητικούς- μαζικούς- εργατικούς-λαϊκούς αγώνες που πρέπει να προκύψουν ενάντια στην πολιτική ιμπεριαλιστών- κεφαλαίου και κυβέρνησης ο εργαζόμενος λαός θα έρθει πρόσωπο με πρόσωπο απέναντι στην ασύδοτη δράση της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας.
Το κράτος Χωροφύλακας που έχει ορθωθεί απέναντι μας, με γιγαντωμένο τον αστυνομικό-κατασταλτικό μηχανισμό, έχει συγκροτηθεί για να πατάξει βίαια τους αγώνες του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας, χέρι- χέρι με τις φασιστικές-νεοναζιστικές-παρακρατικές συμμορίες.

Το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του αποτελούν όργανα της ντόπιας άρχουσας τάξης. Είναι σαφές και κεκτημένο από την ιστορία του ταξικού-λαϊκού κινήματος πως η αστυνομία δεν εκδημοκρατίζεται.
Η δολοφονική της δράση δεν σταματάει με καταγγελίες και ευχολόγια. Ιστορικά, όταν οι φονιάδες της ΕΛ.ΑΣ. δολοφονούν, καλύπτονται και βγαίνουν λάδι από την αστική δικαιοσύνη της πλουτοκρατίας.

Το ίδιο έγινε με τους φονιάδες του Νίκου Σαμπάνη, του Σιδέρη Ισιδιρώπουλου, του Κουμή, της Κανελλοπούλου και του Μιχάλη Καλτεζά. Το ίδιο έγινε και με το φονιά- συμμορίτη Κορκονέα που ξεπλύθηκε από την αστική δικαιοσύνη.

Απέναντι στη δολοφονική δράση της αστυνομίας μόνη μέθοδος αντιπαράθεσης είναι η Μαζική Λαϊκή Αυτοάμυνα, του οργανωμένου και συντονισμένου ανάμεσα σε συνδικάτα- χώρους δουλειάς- πανεπιστήμια, γειτονιές, σχολεία εργαζόμενου λαού και της νεολαίας που περιφρουρεί τους αγώνες της και αντιστέκεται δυναμικά και υλικά απέναντι στο κρατικό μονοπώλιο της βίας και την παρακρατική τρομοκρατία.

Αυτό μας δίδαξε η εξέγερση του Δεκέμβρη του 08. Αυτό μας δίδαξε η μαζική- δυναμική και πολύμορφη διαδήλωση της Νέας Σμύρνης που έσπασε στην πράξη την κρατική τρομοκρατία και γέμισε τις γειτονιές με αγωνιζόμενους. Αυτό μας διδάσκουν οι εξεγέρσεις που θέλησαν να πάνε ένα βήμα μπροστά…

Και αυτή την κατεύθυνση οφείλουμε να βγάλουμε μπρος και να πιαστούμε χέρι-χέρι με τον εργαζόμενο λαό που αντιμετωπίζεται σαν εχθρός και βλέπει τις λαϊκές- δημοκρατικές ελευθερίες να καταπατούνται ξανά και ξανά από την κρατική τρομοκρατία.

Πάνω σε αυτό το πλαίσιο καλούμε την εργατική τάξη, τον λαό και την νεολαία σε πλατιά συμμετοχή στην διαδήλωση τιμής, μνήμης και αγώνα για τα 13 χρόνια από την κρατική εκτέλεση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.

Συγκέντρωση: Δευτέρα 6 Δεκέμβρη 2021 στις 18:00 - Προπύλαια

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΕΓΝΩΣΕΙ

ΜΑΖΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΥΤΟΑΜΥΝΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ- ΜΕ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΘΑ ΛΟΓΑΡΙΑΣΤΕΙ

ΚΟΥΜΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ ΣΙΔΕΡΗΣ ΚΑΛΤΕΖΑΣ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΕΛΑΣ

ΜΑΧΗΤΙΚΟΙ-ΜΑΖΙΚΟΙ-ΛΑΪΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ-ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ-ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΝΑΤΟ-ΕΕ

ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΝΕΚΡΟΥΣ ΜΑΣ

Πολιτικός Χώρος «Ηλέκτρα Αποστόλου»

πηγή : https://ilektraapostolou.wordpress.com/2021/1…

kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2021 στις 18.00

Πού : Αθήνα

Πορεία 6 Δεκέμβρη

Από τον Γρηγορόπουλο στον Σαμπάνη: Όλα έχουν αλλάξει, όλα έχουν μείνει τα ίδια

Romani Lives Matter

Όλες και Όλοι στους δρόμους

πανό που κρεμάστηκαν στην σχολή μας

Προσαγωγή ανήλικων συντρόφων για πανό στον Στρέφη

Η φλόγα της εξέγερσης είναι πάντα ζωντανή- Διαδήλωση 6/12

Όχι άλλος νεκρός με ευθύνη της κυβέρνησης - Αγώνας σε κάθε γειτονιά

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ, ΦΤΩΧΕΙΑ, ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΚΑΤΩ Η ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Δευτέρα 6/12 18:00 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, Προπύλαια

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΔΑΦΝΗΣ

Katoexikoi.Prwextovouliaex.Dafnis@exgmail.coexm

13 χρόνια μετά οι μνήμες ζωντανές

Για τον Δεκέμβρη της εξεγερμένης αξιοπρέπειας (ή αλλιώς τι έχει μείνει απ' τη φωτιά…)

Επέτειος Εξέγερσης Δεκέμβρη 2008

Ανάρτηση πανό και κάλεσμα στην διαδήλωση στις 6/12, 18:00, στα Προπύλαια

Η τάξη των καταπιεσμένων δεν ξεχνά τους δολοφονημένους της - Διαδήλωση μνήμης και τιμής στις 6 Δεκέμβρη

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ, ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ!

Ν.Α.Ρ.- νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Στηρίζουμε τις διαδηλώσεις της 6ης Δεκέμβρη

Αναρχική Συλλογικότητα Μασόβκα - Κανένας Δεκέμβρης δεν τελειώνει.

Ανταπόκριση από πορεία στις 4/12 ενάντια στις κρατικές δολοφονίες ενόψει της 6ης Δεκέμβρη

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008-ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2021

Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε - προσμένουμε και προσδοκούμε το γκρέμισμα του εξουσιαστικού κόσμου

Εργατική Ομάδα Τ-34: Συγκέντρωση τιμής και μνήμης 13 χρόνια από τη δολοφονία του αναρχικού μαθητή Α. Γρηγορόπουλου

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΟΣΑΓΩΓΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΠΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ 6/12

6 Δεκέμβρη, όλοι στις Διαδηλώσεις - Στον δρόμο του Δεκέμβρη να ξεσηκωθούμε ενάντια σε όσους διαλύουν τις ζωές και το μέλλον μας

Να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση Μητσοτάκη, αγώνας για να σώσουμε τις ζωές μας

Στον δρόμο του Δεκέμβρη να ξεσηκωθούμε ενάντια σε όσους διαλύουν τις ζωές και το μέλλον μας

Δευτέρα 6 Δεκέμβρη, όλοι στις Διαδηλώσεις

Αθήνα, 12:00 Προπύλαια

Αθήνα, 18:00 Προπύλαια

Θεσσαλονίκη: 18:00 Άγαλμα Βενιζέλου

Πάτρα, 12:00 Παραρτημα

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ [6/12 - 18:00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ]

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ,ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΑ 13 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ