kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συνέλευση του Ελευθεριακού Φοιτητικού Σχήματος Βόλου

************************************************************

Ανοιχτή συνέλευση κάθε Σάββατο στη 13:00 στο Θόλο.

************************************************************

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΙ, ΑΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΟΙ, ΑΝΤΙΘΕΣΜΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ ΖΩΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΒΟΛΟΥ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΥΤΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ:

Χωρίς να πέφτουμε από τα σύννεφα για τις πολιτικές που εφαρμόζονται κατά την περίοδο της πανδημίας, καθώς και όλα τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και αντιλαμβανόμενοι των πολιτικών προθέσεων και καταστάσεων που γεννά η επικρατούσα ακροδεξιά κυβέρνηση και όντας πρωταγωνστ(ρι)ες των γεγονότων που λαμβάνουν χώρα εντός και εκτός συνόρων, αποφασίσαμε ως φοιτητ(ρι)ες -και αναπόσπαστο κομμάτι αυτής της κοινωνίας- πώς πρέπει να αναλάβουμε άμεσα δράση. Η συνθήκη της Covid-19, δημιούργησε πρόσφορο έδαφος στην παρούσα πολιτική εξουσία να επικαλεστεί ένα κρεσέντο καταστολής και λαϊκής αποδυνάμωσης, που ουδεμία σχέση έχει με την αντιμετώπισή της.

Διότι, τα δικαιώματα μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα και είμαστε εδώ να δηλώνουμε το παρόν ενάντια σε κάθε αυθαιρεσία εντός αλλά και εκτός Πανεπιστημιακού Ιδρύματος.

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στο Μονακό!

Μια πόλη διοικούμενη από τοπικούς άρχοντες, που αναμφιβόλως κατέχουν την πρωτοκαθεδρία σε φασίζουσες συμπεριφορές και νοοτροπίες, μια πόλη που για να δει κάποιος το μπλε ουρανό, δίχως να ανησυχεί εάν η υγεία του απειλείται από τους τοξικούς ρύπους της καύσης απορριμμάτων, είναι να περιμένει τις Χριστουγεννιάτικες φιέστες. Αυτοί οι ρύποι, βέβαια, δεν επισκιάζουν το Βόλο μόνον την περίοδο των λαμπερών Χριστουγέννων, μιας και εργοστάσια όπως η ΑΓΕΤ και η Χαλυβουργία, δρουν και μολύνουν ανενόχλητα όλο το χρόνο. Επιπρόσθετα, αναφερόμαστε σε μια πόλη άκρατης ιδιωτικοποίησης των φυσικών πόρων της -όπως το νερό- και περιφρόνησης της νοημοσύνης των πολιτών της από εργολάβους και βιομηχανίες. Με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ανοιχτό και κατά μέτωπο πόλεμο της δημοτικής αρχής ενάντια στους κατοίκους των χωριών του Πηλίου, με το διακύβευμα της εκμετάλλευσης του κατά τα άλλα δημόσιου αγαθού.

Αυτή είναι μία πρώτη εικόνα που προσεγγίζει την ουτοπία.. με πανεπιστημιακά κτίρια χωρίς τις απαραίτητες δομές για να τα καθιστούν βιώσιμα (θέρμανση, κλιματισμός, παράθυρα, πρόσβαση ανάπηρων ατόμων), αλλά ακόμη και δίχως πρωτεύοντες δομές (αμφιθέατρα, εργαστήρια). Πανεπιστήμια χωρίς ελεύθερο χώρο έκφρασης, συζήτησης και διακίνησης ιδεών με τίποτα παραπάνω από τσιμεντένιες αίθουσες-φαντάσματα που όπως στάζουν βροχή έτσι στάζουν και την αποστροφή μας για αυτές. Όλα τα παραπάνω ΔΕΝ αποτελούν «μεμονωμένα περιστατικά». Τα προβλήματα, σαφώς, συνεχίζουν να μας ακολουθούν στο θέμα των φοιτητικών εστιών. Ένα μόνον ελάχιστο ποσοστό των φοιτητών έχει δικαίωμα στέγασης, η οποία, μάλιστα, οριοθετείται χρονικά στον έναν χρόνο. Έπειτα, ο φοιτητής αναγκάζεται να λύσει το βιοποριστικό πρόβλημα που του γεννά η πανεπιστημιακή πολιτική -με τα αμέτρητα οικοδομήματα που κατέχει στην πόλη του Βόλου- αναζητώντας κακοπληρωμένη εργασία και μπόλικη εκμετάλλευση από τα αφεντικά (service, delivery). Από αυτή την ατζέντα δεν γίνεται να λείπει, φυσικά, η σίτιση στο Βόλο, που αποτελεί άλλη μία μπίζνα, που μόνο τον φοιτητή δεν εξυπηρετεί. Υπέρογκα πόσα προσφέρονται απλόχερα στους κεφαλαιοκράτες απομυζώντας οικονομικά το φοιτητή-εργάτη, αφού ελάχιστοι είναι αυτοί που δικαιούνται μία δωρεάν μερίδα όχι-και-τόσο-φρέσκου φαγητού.

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε μεταξύ μας -φίλ@, σύντροφ@ και συμφοιτητ@- όχι μόνον γιατί αηδιάζουμε στη σκέψη δημιουργίας πανεπιστημιακής αστυνομίας, που γίνεται κεκλεισμένων των θυρών λόγω πανδημίας, αλλά και γιατί η επίθεση που δέχεται ο φοιτητής από το πανεπιστήμιο και τους εξουσιάζοντες, απειλεί καθημερινά τις ιδέες και τις ελευθερίες μιας ολόκληρης κοινωνίας, της δικής μας.

Καταλήξαμε στη δημιουργία του εν λόγω αυτοοργανωμένου φοιτητικού εγχείρηματος στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με έδρα το Βόλο, όπου οι φωνές μας ακούγονται ελεύθερα δημιουργώντας ένα υγειές περιβάλλον συνδιαλλαγής απόψεων και ιδεών.

Οι συνελεύσεις μας χαρακτηρίζονται από οριζόντιες διαδικασίες και ομοφωνία στη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Κάθε γνώμη, εντός του σχήματος, έχει την ίδια βαρύτητα και λαμβάνεται υπόψιν στα πορίσματα της. Η αντιεξουσιαστική και αντιφασιστική μας δράση στέκεται ανάχωμα απέναντι σε κάθε μορφή κρατικής και κοινωνικής καταπίεσης.

Μερικές από τις σκέψεις μας επικεντρώνονται στο ότι, όση καινούργια γνώση και αν παράγουν οι σχολές μας, η βασική τους λειτουργία δεν είναι επιμορφωτική. Αποτελούν δομικό κομμάτι της καπιταλιστικής αλυσίδας παραγωγής και είναι αναγκαίες για την συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πιο συγκεκριμένα αποτελούν εκείνο το κομμάτι του συστήματος που παράγει στοχευμένα την τεχνογνωσία και την εξειδίκευση που χρειάζεται η αγορά εργασίας. Πολύ σπάνια θα ερευνηθεί στα εργαστήρια των σχολών μας κάποια νέα ιδέα που δεν έχει προοπτικές άντλησης κέρδους για κάποιον πρόθυμο χρηματοδότη, όσο ενδιαφέρουσα ή πρωτοποριακή και αν είναι από ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος. Ακόμα το έργο που παράγουν οι σχολές μας για τους μηχανισμούς καταστολής και θανάτου, δηλαδή την αστυνομία και τον στρατό, υπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου από το οποία το Πανεπιστήμιο εξαρτάται ολοένα και πιο άμεσα για την χρηματοδότηση του. Το Πανεπιστήμιο λοιπόν δεν είναι ένας ελεύθερος θεσμός που να υπηρετεί την γνώση. Αντιθέτως συνεισφέρει και αυτό με τον τρόπο του στον καθορισμό και τον ασφυκτικό έλεγχο των ζώων μας.

Αδιάλλακτη απαίτησή μας, είναι η ανάκτηση ενός πανεπιστημιακού περιβάλλοντος, το οποίο μέσα από τις ενέργειες και τις πολιτικές μας δράσεις θα οργανώνεται από τους φοιτητές , δεν θα προωθεί την ιδιωτικοποίηση, τον καριερισμό και την αισχροκέρδεια. Αντιθέτως, θα παρέχει επαρκή επιστημονική και μορφωτική κατάρτιση, αλλά και ένα υγειές έδαφος για πολιτική δράση και συνδιαλλαγή. Το κυνήγι ευκαιριών, κέρδους και κεφαλαιοκρατισμού δεν έχει απόλυτα καμία σχέση με την πανεπιστημιακή κατάρτιση. Η εύρεση εργασίας δεν αποτελεί αυτοσκοπό της πανεπιστημιακής γνώσης. Έτσι καλούμε τ@ συμφοιτητ@ μας, σε μία οργάνωση στη βάση, χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές, να συμμετάσχουν στους φοιτητικούς συλλόγους τους συνδιαμόρφωνοντας τις δρασεις των συνελεύσεών τους, βλέποντας τους φοιτητικούς συλλόγους ως το μέσο για την δημιουργία συλλογικών και μαχητικών αγώνων για την υπεράσπιση των συμφερόντων και των προταγμάτων μας. Ώστε οι φοιτητικοί σύλλογοι να πάψουν να είναι τσιφλίκια πολιτικών παρατάξεων όπου κάθε τους δράση κρύβει μικροπολιτικές στρατηγικές. Για να ακούγεται κάθε διαφορετική φωνή και ιδέα πρέπει να καταπολεμήσουμε την λογική των αναθέσεων των προβλημάτων μας σε άλλους. Να (ξανά) πάρουμε τις ζωές μας και τις σχολές μας στα χέρια μας.

Στην εποχή του κορονοϊού, όπου κάθε προσπάθεια κυβερνητικής απείθειας θανατώνεται πρόωρα με καταστολή και βία, πάντα με το πρόσχημα της διασφάλισης της υγείας, η ανάγκη μας για πολιτική δράση και συλλογικοποίηση κορυφώνεται ολοένα και παραπάνω. Έχουμε στόχο να δράσουμε άμεσα, εδώ και τώρα, να υπερασπιστούμε τα κεκτημένα μας ενάντια στην καταστολή όπως το πανεπιστημιακό άσυλο. Να δώσουμε ξανά πνοή ζωής στις σχολές μας και να τις μετατρέψουμε σε ελεύθερες εστίες ζύμωσης και οργάνωσης, αποκόπτοντας από αυτές κάθε μορφή και έκφραση φασισμού, υιοθετώντας στην πράξη τις αντισεξιστικές, φεμινιστικές και αντικρατικές πεποιθήσεις μας.

Η φοιτητική μας ιδιότητα στέκεται αρωγός στους στόχους μας για γενικότερη κοινωνική αλλαγή και στη μεταφορά του ελευθεριακού μας πνεύματος σε δράσεις αλληλεγγύης προς την τοπική κοινωνία. Προωθούμε μέσα από τις δράσεις μας την αυτοοργάνωση, την αντίσταση και την αλληλεγγύη μεταξύ των φοιτητ(ρι)ών.

Οι συνελεύσεις μας είναι προσιτές και ανοιχτές για κάθε φοιτητή του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Αντίσταση - Αυτοοργάνωση - Αλληλεγγύη.

πηγή : email που λάβαμε στις 2 Δεκεμβρίου 02h