Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2021 στις 19.00
Συγκέντρωση-Διαδήλωση ενάντια στην εμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες
[Αλεξανδρούπολη] Συγκέντρωση ενάντια στην εμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες με αφορμή την γυναικοκτονία που έγινε στην πόλη μας στις 10.12
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ (Ι.ΚΑΒΥΡΗ 6) ΤΡΙΤΗ 14/12 ΣΤΙΣ 19:00
ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ. ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ.
Την Πέμπτη 9 Δεκέμβρη έγινε γνωστή άλλη μια γυναικοκτονία, η 17η για φέτος, η 3η για αυτή την εβδομάδα, αυτή την φορά στην πόλη μας. Άλλη μια γυναίκα, παγιδευμένη σε μια βίαιη σχέση, που δεν πρόλαβε να ξεφύγει από το κακοποιητή της και δεν γύρισε ποτέ σπίτι. Η Τζεβριέ Εδινερλί έχασε τη ζωή της, αφότου ο άντρας της κυριολεκτικά την ξυλοκόπησε μέχρι θανάτου. Αρκετή ώρα μετά τον ξυλοδαρμό, βλέποντας ότι η κατάστασή της δε βελτιωνόταν, ο άντρας της τη μετέφερε στο νοσοκομείο, όπου παρουσίασαν τα χτυπήματα ως πτώση από σκάλα. Μετά από τέσσερις μέρες στη ΜΕΘ και τέσσερα χειρουργεία, κατέληξε στο νοσοκομείο της Αλεξανδρούπολης.
Μέσα στο πρώτο 24ωρο από την είδηση της γυναικοκτονίας, κομμάτι της τοπικής κοινωνίας -προφανώς στην πλειοψηφία τους άντρες- έσπευσε να βγάλει τα πρώτα συμπεράσματα που θα «εξηγήσουν» τη φρικτή δολοφονία. Για τον θάνατο της Τζεβριέ αρκούσε να αναφερθεί η γειτονιά όπου έμενε, γιατί ως γνωστόν στον «μαχαλά» είναι λογικό και επόμενο να δολοφονούνται γυναίκες. Ακόμα και αν όλες οι προηγούμενες γυναικοκτονίες μας αποδεικνύουν πως δεν υπάρχει συγκεκριμένο προφίλ δράστη, ότι ο γυναικοκτόνος μπορεί να είναι κατά τ' άλλα «καλό παιδί», «από εύπορη οικογένεια», κάποιος που «δε θα μπορούσαμε ποτέ να φανταστούμε ότι θα έκανε κάτι τέτοιο». Ο κυρίαρχος πατριαρχικός λόγος μάταια προσπαθεί να αποδόσει τα εγκλήματα αυτά είτε στη θρησκεία και την εθνικότητά του θύτη, στη χρήση αλκοολ και ουσιών ή σε κάποια ψυχοπαθολογία, στον «υπερβολικό έρωτα», στη ζήλεια και στην απιστία. Οποιοδήποτε σενάριο, δηλαδή, ταιράζει στην περίσταση για να συγκαλύψει τα ξεκάθαρα έμφυλα χαρακτηριστικά και κριτήρια αυτών των εγκλημάτων. Ότι δηλαδή σκοτώθηκαν ακριβώς επειδή ήταν γυναίκες.
Αυτή η απόπειρα σχετικοποίησης των γυναικοκτονιών με βάση τον δράστη αποπροσανατολίζει από την ρίζα του προβλήματος, που είναι η πατριαρχία. Σε μια πατριαρχικά δομημένη κοινωνία, η έμφυλη καταπίεση εμποτίζει τις σχέσεις μας σε κάθε κοινωνικό πεδίο. Από το σπίτι, το σχολείο και το πάρκο, μέχρι τη δουλειά και τον δρόμο, βιώνουμε καθημερινά όλο το φάσμα της έμφυλης βίας ή έστω της απειλής της. Είτε μιλάμε για ενδοοικογενειακή βία, είτε για τον παρενοχλητικό συνάδελφο ή για έναν κακοποιητικό σύντροφο, είναι η εξουσιαστική σχέση μεταξύ των δυό φύλων που αφήνει τον χώρο που τα θρέφει και τα συντηρεί. Δεν μπορούμε πια να αποφεύουμε την πραγματικότητα: Οι γυναικοκτόνοι δεν είναι εκτός κοινωνίας, έχουν τα κλειδιά του σπιτιού μας, δουλεύουν μαζί μας, διασκεδάζουν δίπλα μας. Και οι αιτίες των εγκλημάτων τους δεν είναι ξένες προς εμάς, αλλά οι κυριαρχικές τάσεις του «δυνατού φύλου» στο «αδύναμο» που είναι οι βαθιά ριζωμένες στις κοινωνικές μας σχέσεις.
Παράλληλα, οι συζητήσεις γύρω από τέτοια συμβάντα συχνά καταλήγουν στο ερώτημα «γιατί δεν έφυγε;». Η πραγματικότητα μας προσγειώνει απότομα. Από τη μία, οι σχέσεις οικονομικής εξάρτησης αφήνουν ασφυκτικά περιθώρια, ειδικά όσο η οικονομική κρίση βαθαίνει και οι διαθέσιμες δουλειές λιγοστεύουν. Ταυτόχρονα, η μεθοδευμένη από τον θύτη αποξένωση της γυναίκας από τον κοινωνικό της περίγυρο, σε συνδυασμό με την τάση μας να κλείνουμε τα μάτια στην έμφυλη βία όταν δεν εμφανίζεται με κραυγαλαία σημάδια, δυσχεραίνει τις απόπειρες επικοινωνίας και αναζήτησης/παροχής βοηθείας. Μετά και την θεσμική κατοχύρωση της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας, ακόμα και αν μια γυναίκα βρει τη δύναμη να φύγει από μία κακοποιητική σχέση, μπορεί να υποχρεωθεί να διατηρήσει, αυτή και τα παιδιά της, σχέση με τον κακοποιητή της.
Είναι, λοιπόν, καιρός να καταλάβουμε πως οι σχέσεις εξουσίας που καθορίζουν τις ζωές μας, είτε είναι έμφυλες, είτε κοινωνικές και ταξικές, δεν είναι στη φύση μας, ούτε δικαιολογούνται με κάποιον τρόπο. Αν θέλουμε να ζήσουμε ελεύθερα, οφείλουμε να τις αποτινάξουμε. Να συνειδητοποιήσουμε πως ο αγώνας ενάντια στην πατριαρχία και την έμφυλη βία δεν είναι απομεινάρι του παρελθόντος, αλλά ζωτικής σημασίας στο σήμερα και αφορά όλες μας, εμάς τις ίδιες, τις φίλες μας, τις αδερφές μας. Και για κάποιες από εμάς είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Να πιαστούμε χέρι-χέρι, να γίνουμε το τοίχος που θα προστεύσουμε η μία την άλλη. Απέναντι στην πατριαρχία να σταθούμε όλες μαζί. Να μην αφήσουμε καμία άλλη γυναίκα να χαθεί!
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ, ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ ΣΤΟ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ (Ι.ΚΑΒΥΡΗ 6) ΤΡΙΤΗ 14/12 ΣΤΙΣ 19:00
Πρωτοβουλία ενάντια στην έμφυλη βία
πηγή : email που λάβαμε στις 11 Δεκεμβρίου 22h