kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιπολεμική Διαδήλωση

Μαζικό αντιπολεμικό κίνημα τώρα! Αντιπολεμικές Διαδηλώσεις, Τρίτη 1/3

Η απειλή του Πολέμου χτυπάει την πόρτα όλων των λαών

ΜΑΖΙΚΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΡΑ!

Όλοι στις Αντιπολεμικές Διαδηλώσεις: Τρίτη 1/3

Αθήνα: 19:00, Προπύλαια - Βουλή

Θεσσαλονίκη: 19:00 άγαλμα Βενιζέλου

-

Οι εργαζόμενοι, νέοι και φτωχά λαϊκά στρώματα όλου του κόσμου, ιδιαίτερα της Ευρώπης, παρακολουθούμε τις εξελίξεις στην Ουκρανία, ακούγοντας με τρόμο τα τύμπανα του πολέμου να ηχούν ξανά στην περιοχή μας, προμηνύοντας νέες καταστροφές και δεινά για την ανθρωπότητα.

Η μεγάλης κλίμακας ρωσική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία έρχεται ως απάντηση στην συνεχή περικύκλωση των ΝΑΤΟϊκών, που εδώ και χρόνια επιδιώκουν τον στραγγαλισμό της Ρωσίας. Μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014, όπου έδρασαν φασιστικές ορδές με ανοιχτή χρηματοδότηση και ενίσχυση των ευρωπαίων και αμερικάνων ιμπεριαλιστών, η Ουκρανία μετατράπηκε σε κράτος μαριονέτα των δυτικών ιμπεριαλιστών ενάντια στη Ρωσία, ενώ ο ουκρανικός λαός βυθίστηκε στην φτώχεια και εξαθλίωση. Η προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία, η ανακήρυξη των «Λαϊκών Δημοκρατιών» σε Ντονιέτσκ και Λουγκάνσκ έκανε σαφές πως η Ρωσία δεν θα υποχωρούσε άλλο. Έκτοτε, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές, μέσα από την προπαγάνδα των ελεγχόμενων ΜΜΕ, καλλιεργούν την αντι-ρωσική υστερία, εξοπλίζουν το μισο-φασιστικό καθεστώς του Κιέβου, ανάβουν έναν διαρκή εμφύλιο πόλεμο στην Ανατολική Ουκρανία, οργανώνουν την είσοδο της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, κάτι που αποτελεί διακηρυγμένη «κόκκινη γραμμή» για τη Ρωσία.

O Πούτιν, με γελοία αντικομμουνιστικά και αντιμπολσεβίκικα συνθήματα, διέταξε την ιμπεριαλιστική εισβολή της Ρωσίας, που εγκαινιάζει μια νέα ιστορική περίοδο αμφισβήτησης του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ευρώπη μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Η ταπεινωτική ήττα των ΗΠΑ-ΕΕ στο Αφγανιστάν, η οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει ιδιαίτερα έντονα στις χώρες των δυτικών ιμπεριαλιστών, η μετατόπιση των συσχετισμών σε βάρος τους (άνοδος Κίνας, ήττες τους σε Λ. Αμερική, Μ. Ανατολή κ.ά.), τους σπρώχνουν να προσπαθήσουν να ανακτήσουν το χαμένο έδαφος και να αντιστρέψουν την υποβάθμισή τους. Η κατάσταση αυτή βάζει τους λαούς όλου του κόσμου μπροστά σε νέους τρομακτικούς κινδύνους, φέρνοντας όλο και πιο κοντά τον κίνδυνο μιας γενικευμένης αντιπαράθεσης και σύγκρουσης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής μας.

Η φιλοπόλεμη πολιτική της ΝΔ, που τάσσεται πλήρως με ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, απειλεί με νέα κατάρρευση το βιοτικό επίπεδο των εργαζομένων και της νεολαίας. Όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, είναι τυχοδιώκτες και επικίνδυνοι, μετατρέποντας τη χώρα σε απέραντη αμερικανο-νατοϊκή βάση (Σούδα, Αλεξανδρούπολη κ.ά.), βάζοντας σε τεράστιο κίνδυνο τον ελληνικό λαό. Ενώ η ακρίβεια έχει ήδη γονατίσει τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η κυβέρνηση σχεδιάζει την πλήρη ενεργειακή εξάρτηση από το πανάκριβο υγροποιημένο φυσικό αέριο των ΗΠΑ! Ακόμη, είναι βέβαιο ότι στο όνομα των «εθνικών κινδύνων» θα προσπαθήσει να σκληρύνει την αντεργατική επίθεσή της και την καταστολή, την κατάργηση των δημοκρατικών ελευθεριών, το κράτος έκτακτης ανάγκης και αστυνομοκρατίας.

Με την κατάσταση να κλιμακώνεται, καλούμαστε οι εργαζόμενοι να πληρώσουμε ξανά τον λογαριασμό, ματώνοντας για εξοπλιστικές δαπάνες ή πολεμώντας για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών. Είναι καθήκον και ανάγκη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος να σταματήσουμε αυτά τα σχέδια, πριν να είναι πολύ αργά. Δεν πρέπει να ταχθούμε στην πλευρά καμιάς από τις αντιδραστικές και ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που συγκρούονται. Ιδιαίτερα στην Ευρώπη και στη χώρα μας, που ανήκουν στο στρατόπεδο της «Δύσης», να διατρανώσουμε ότι δεν θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα ούτε των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ ούτε της ελληνικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ, που σπέρνει φτώχεια, ανεργία, εξαθλίωση και θάνατο! Ενωτικά και μαχητικά, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και φτωχοί να οργανώσουμε ένα αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Με απεργίες και διαδηλώσεις, με αντιπολεμικές επιτροπές και συνελεύσεις, σε κάθε χώρο δουλειάς, γειτονιά, σχολείο και σχολή, να ανατρέψουμε την πολεμοκάπηλη κυβέρνηση της ΝΔ. Να μπλοκάρουμε κάθε συμμετοχή στις πολεμικές συρράξεις των ιμπεριαλιστών! Αυτός ο αγώνας, μέσα στην ίδια μας τη χώρα, είναι η καλύτερη εγγύηση ενάντια στην φρίκη του πολέμου. Θα είναι η πιο μεγάλη συμβολή στον αγώνα όλων των λαών που απειλούνται και δοκιμάζονται από τον πόλεμο.

Όχι στους Ανταγωνισμούς. Πόλεμο στον Πόλεμο των Ιμπεριαλιστών, με Απεργίες, Διαδηλώσεις, Καταλήψεις.

Έξω Βάσεις και ΝΑΤΟ. Όχι στα Πυρηνικά. Καμιά συμμετοχή στα σχέδια ΗΠΑ-ΝΑΤΟ. Όχι στους Εξοπλισμούς, Λεφτά για τις Κοινωνικές Ανάγκες.

Να χτίσουμε ένα μαζικό αντιπολεμικό, αντι-ιμπεριαλιστικό, διεθνιστικό κίνημα στη χώρα μας και την Ευρώπη. Κάτω οι κυβερνήσεις των πολέμων - Μόνη λύση η Ευρώπη των Εργαζομένων.

πηγή : https://www.okde.gr/archives/16241

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ του ΚΚΕ(μ-λ)

Η αντιπολεμική - αντιϊμπεριαλιστική κινητοποίηση την Παρασκευή 25/2 με πάνω από 300 διαδηλωτές, που κατευθύνθηκαν προς το αμερικανικό και ρωσικό προξενείο, ήταν μια άμεση και αναγκαία απάντηση στο πολεμικό μακελειό που στήνουν οι ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και Ρωσία.

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ! Σε όλη τη χώρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σωματείο και φοιτητικό σύλλογο, να ακουστεί -δυνατά και αποφασιστικά- φωνή καταδίκης του νέου πολεμικού μακελειού, να παρθεί κάθε δυνατή πρωτοβουλία ώστε να βγει μαζικά ο λαός στους δρόμους και να διατρανώσει την αλληλεγγύη του με όλους τους λαούς που δοκιμάζονται.

Η ΚΟΘ του ΚΚΕ(μ-λ) καλεί σε νέα ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ- ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ, την ΤΡΙΤΗ 1 του Μάρτη, στις 7:00 μ.μ. στο ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ.

• ΕΞΩ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, ΡΩΣΙΑ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

• ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ
ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ

• ΚΑΜΙΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ
ΣΤΟΥΣ ΦΟΝΙΑΔΕΣ

• ΕΞΩ ΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑΤΟ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

• ΟΧΙ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΥΜΦΩΝΙΑ
ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΕΣ ΤΗ ΓΗ ΞΑΝΑΜΟΙΡΑΖΟΥΝ

ΜΕ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ ΧΑΡΑΖΟΥΝ!

ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΪΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ!

Μια νέα, ακόμα πιο επικίνδυνη και επώδυνη περίοδος ανοίγει για τη νέα γενιά και τους λαούς! Η εισβολή του ρώσικου στρατού στην Ανατολική Ουκρανία τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2, που ακολούθησε το διάγγελμα Πούτιν και την αναγνώριση της ανεξαρτησίας των περιοχών του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ, ανοίγει τους Ασκούς του Αιόλου. Με αυτή την κίνηση της Μόσχας οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστών (και ιδιαίτερα αυτός μεταξύ των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ και της Ρωσίας), οξύνονται στο έπακρο! Μεγαλώνει ο κίνδυνος για το ξέσπασμα ενός -καταρχήν ευρωπαϊκού- πολεμικού μακελειού, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο ακόμα και της επέκτασης της αλληλοσφαγής των λαών στον πλανήτη.

Η απόφαση των ΗΠΑ -με όργανο την καρικατούρα της κυβέρνησης Ζελένσκι- να περισφίξουν ακόμη περισσότερο τον κλοιό γύρω από τη Ρωσία, προκάλεσε την αντίδραση του ρωσικού ιμπεριαλισμού. Η επιδίωξη των Αμερικανονατοϊκών να εντάξουν και την Ουκρανία στην πολεμική τους συμμαχία στριμώχνει ακόμη περισσότερο τη Ρωσία και την εκθέτει άμεσα στο πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Απέναντι σε αυτές τις επεκτατικές βλέψεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο ρωσικός ιμπεριαλισμός απαίτησε την κατοχύρωση της ασφάλειάς του, αλλά και την ανάκτηση της ιμπεριαλιστικής κυριαρχίας του στην αλλοτινή του «αυλή».

Ο ρώσικος και ουκρανικός λαός οδηγούνται σήμερα στο να γίνουν κρέας για τα κανόνια ενός άδικου και αντιδραστικού πολέμου, ανεξάρτητα αν οι ηγεσίες τους εμπλέκονται ως υποχείρια ή ως πρωταγωνιστές.

• Διασπασμένοι και σε προφανή αδυναμία να προβάλουν τα ιδιαίτερα συμφέροντά τους, οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές -παρά τις όποιες ταλαντεύσεις- αναγκάζονται να ακολουθήσουν τη γραμμή των ΗΠΑ, ενώ με τη σειρά τους θα αναγκάσουν τους λαούς τους να υποστούν τα δεινά ενός πολέμου και την ακόμη μεγαλύτερη ένταση της εκμετάλλευσής τους προς όφελος του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.

Η χώρα μας βρίσκεται στο επίκεντρο αυτού του ανταγωνισμού, εξαιτίας της υποτελούς και αντιδραστικής πολιτικής της εξαρτημένης (από ΗΠΑ και ΕΕ) ντόπιας άρχουσας τάξης. Η παραμονή στο ΝΑΤΟ, η νέα Συμφωνία για τις Βάσεις που ετοιμάζεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη Βουλή και η οποία αναβαθμίζει και επεκτείνει το φονικό αυτό δίκτυο, μετατρέπουν τη χώρα σε ένα τεράστιο κέντρο εξόρμησης των ιμπεριαλιστών φονιάδων. Ταυτόχρονα την μετατρέπουν σε στόχο όπως έδειξαν οι δηλώσεις της ρωσικής ηγεσία για την Σούδα και την Αλεξανδρούπολη.

Η απάντησή μας δεν μπορεί παρά να είναι το δυνάμωμα του αντιπολεμικού-αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των λαών της περιοχής και παγκόσμια, για την αποτροπή του αντιδραστικού αυτού πολέμου και για την υπεράσπιση των εργασιακών, κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Ενάντια:

• σε ένα νέο ιμπεριαλιστικό αιματοκύλισμα των λαών,
• στην επικίνδυνη και τυχοδιωκτική πολιτική
  της εξαρτημένης άρχουσας τάξης της χώρας,
• στα κάθε λογής εθνικιστικά και φασιστικά κηρύγματα που θέλουν να σπείρουν το μίσος ενάντια στο γειτονικό λαό της Τουρκίας, αλλά και ανάμεσα συνολικά στους λαούς των Βαλκανίων,
• στην προσπάθεια του συστήματος να επιβάλει
  τις αντιδραστικές του ιδέες στις συνειδήσεις
  της νεολαίας, ώστε να μπορεί να την χρησιμοποιήσει ως κρέας για τα ιμπεριαλιστικά κανόνια.

Σε όλη τη χώρα, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, σε κάθε σωματείο και φοιτητικό σύλλογο, να ακουστεί -δυνατά και αποφασιστικά- φωνή καταδίκης του νέου πολεμικού μακελειού, να παρθεί κάθε δυνατή πρωτοβουλία ώστε να βγει μαζικά ο λαός στους δρόμους και να διατρανώσει την αλληλεγγύη του με όλους τους λαούς που δοκιμάζονται.

πηγή : email που λάβαμε στις 26 Φεβρουαρίου 19h

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

Η στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία κλιμακώνει ραγδαία τη σύγκρουση ανάμεσα στον Ευρωατλαντικό και τον Ρωσικό Ιμπεριαλισμό, διαμορφώνοντας σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου. Ως πόλεμος για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ο πόλεμος που διεξάγεται στην Ουκρανία είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο κανενός λαού.

Από τη μια, το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και στην προσπάθεια περικύκλωσής της. Στην ουσία γι αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε από την ΕΕ και τις ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών.

Οι λαοί της Ουκρανίας δεν έχουν ανάγκη από προστάτες. Όπως η ιστορία της ταξικής πάλης έχει - συχνά με πολύ οδυνηρό τρόπο- καταδείξει, και το παράδειγμα της Ουκρανίας το επιβεβαιώνει απόλυτα, η πρόσδεση στο άρμα του ενός ή του άλλου ιμπεριαλισμού, το μόνο που μπορεί να φέρει για τους λαούς είναι πολέμους και καταστροφές. Παρά τις τρομακτικά δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουν αυτή τη στιγμή οι λαοί της Ουκρανίας, μοναδικός όρος για να αντισταθούν και να διεκδικήσουν το δίκιο τους απέναντι στη μέγγενη του πολέμου, των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των εθνικισμών που απειλούν να τους συνθλίψουν, είναι η αυτοτελής διεθνιστική, πολιτική και ταξική οργάνωση και πάλη.

Κι αν δεν θέλουμε -την ώρα που οι βόμβες και οι πύραυλοι πέφτουν σε κατοικημένες περιοχές-κάτι τέτοιο να ακούγεται εκ μέρους μας σαν ευχολόγιο ή σαν μια ανέξοδη ρητορεία, άλλος δρόμος από την έμπρακτη διεθνιστική αλληλεγγύη στους λαούς της Ουκρανίας και την δυναμική αντιπολεμική κινητοποίηση δεν υπάρχει. Ειδικά για τους λαούς και τα κινήματα των χωρών που λαμβανουν ενεργό ρόλο στη σύγκρουση στην Ουκρανία κάτι τέτοιο αποτελεί ηθικό και πολιτικό χρέος.

Για το εγχώριο ανταγωνιστικό κίνημα, αυτό πρακτικά σημαίνει σύγκρουση με τις βασικές στρατηγικές της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους της, με τις στρατηγικές εκείνες δηλαδή που εμπλέκουν ενεργά την Ελλάδα στον πόλεμο και απειλούν ταυτόχρονα να μετατρέψουν την εργατική τάξη και το λαό της σε κρέας για τα κανόνια των διασταυρούμενων πυρών των ιμπεριαλιστών.

Σύγκρουση με την συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, με την μετατροπή τη χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατϊκή βάση και κόμβο μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, με τις μπίζνες που στήνει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο για την μεταφορά αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG. Σύγκρουση με την συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους άξονες με το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ, στην αποστολή πολεμικού υλικού ή και δυνάμεων στην Ουκρανία όπως ήδη έχει συμβεί στην Σαουδική Αραβία.

Το σύνθημα ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ που πρέπει να ακουστεί πάνδημα στη χώρα συνδέεται οργανικά με αυτές τις στοχεύσεις και μαζί οριοθετούν στην παρούσα στιγμή τα αντίπαλα ταξικά μέτωπα και τις αντίπαλες ταξικά στρατηγικές: από τη μια το μέτωπο της εργατικής τάξης, του λαού και της νεολαίας, το μέτωπο της ζωής, της ειρήνης, της αλληλεγγύης και της προόδου και από την άλλη το μέτωπο του ελληνικού κεφαλαίου, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, το μέτωπο του πολέμου, της φτώχειας, της καταστολής, της φασιστικοποίησης, της πολιτιστικής και αξιακής παρακμής.

Αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αντίθεση για την ελληνική κοινωνία θέτει σήμερα πιο εμφατικά από ποτέ την ανάγκη επαναστατικής υπέρβασης της.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟΣ-ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ - ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΙΤΗΣ 1ης ΜΑΡΤΙΟΥ:

ΑΘΗΝΑ 19.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ & ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 19.00 ΑΓΑΛΜΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ - ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΕ

Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών & κομμουνιστ(ρι)ών

φωτογραφία : 23 Ιούλη 1990, από τις πολύωρες αντιΝΑΤΟικές συγκρούσεις του λαού των Χανίων με τους μπάτσους

ΟΥΤΕ ΜΕ ΡΩΣΙΑ-ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΝΑΤΟ

ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ

Ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τον μιλιταρισμό

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΡΧΩΝ

Ο εθνικισμός είναι η προετοιμασία για τον πόλεμο των αφεντικών.

Ενώ οι ενδοκαπιταλιστικές αντιθέσεις βαθαίνουν, οδηγώντας τους λαούς στο σφαγείο των πολέμων, η βασική αντίθεση παραμένει:

ΦΤΩΧΟΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΠΛΟΥΣΙΩΝ

Τρίτη 1/3

• Μικροφωνική 18:00, Τσιμισκή με Αριστοτέλους
• Συγκέντρωση 19:00 Αγ. Βενιζέλου

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΠΛΑΝΗΤΙΚΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης- ΑΠΟ-ΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΗΧΑΝΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία καταδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως δεν υπάρχουν ειρηνικοί δρόμοι από κανένα κράτος και καμία κυβέρνηση. Ούτε μπορούμε να διαλέγουμε δολοφονικές πλευρές, ανάμεσα στους υποστηρικτές των νεοναζί συμμοριών, του εμπρησμού της Οδυσσού, των Νατοικών δολοφόνων με τις δεκάδες «ειρηνευτικές» επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο και τους Δυτικούς της ΕΕ που στηρίζουν σήμερα την μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην Υεμένη και από την άλλη ένα κράτος που καταπιέζει ολόκληρες εθνικές μειονότητες όπως στην Τσετσενία, που μόλις πριν ένα μήνα έστειλε τον στρατό του να καταστείλει την κοινωνική εξέγερση στο Καζακστάν, όταν εισέβαλε στην Γεωργία και τώρα επελαύνει κατα αμάχων και μη στην Ουκρανία. Στεκόμαστε πλάι στο αντιπολεμικό κίνημα που ζητάει άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρήνη.

Δεν διαλέγουμε πλευρά στον διακρατικό ανταγωνισμό, δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα καμίας δικής τους πατρίδας. Διαλέξαμε πλευρά:

Την πλευρά των καταπιεσμένων και των αποκλεισμένων, τους προσωρινά ηττημένους στον ταξικό ανταγωνισμό, την κοινωνική πλειοψηφία που πληρώνει στο σώμα της κάθε πολεμική προετοιμασία και κάθε θερμό επεισόδιο.

Διαβάστε περισσότερα:

Η «ουκρανική κρίση» ήρθε να προστεθεί τους τελευταίους μήνες στο μεγάλο λεξικό των κρίσεων που χαρακτηρίζουν την ουσία των κυβερνητικών μοντέλων του καιρού μας. Η κρίση, με αυτή την έννοια, είναι κάθε φορά το μετέωρο βήμα των σύγχρονων μοντέλων διακυβέρνησης προς νέες συνθέσεις ώστε να ενσωματωθεί η δυσφορία των μαζών, να διαχωριστούν εκ νέου και πιο αποτελεσματικά οι πλεονάζοντες πληθυσμοί, να επιτευχθούν νέες δυνατότητες πειθαρχίας μέσα από την οικειοθελή συμμετοχή των νέων υποκειμένων στις νέες συνθήκες εγκλωβισμού τους.
Όπως μπορούν να διαβεβαιώσουν οι Ουκρανοί και οι Ουκρανές, που βιώνουν την πολεμική -και άνιση πάντα για τους/τις καταπιεσμένους/ες- αναμέτρηση μιας τυπικής ειρήνης στα μισά και παραπάνω εδάφη της Ουκρανίας (είτε αυτή η ειρήνη λέγεται Μινσκ 1 ή Μινσκ 2) από το 2014 έως σήμερα, θα μπορούσαν εξίσου εύκολα να το κάνουν οι Σύριοι και οι Σύριες, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης δίπλα στις ελληνικές πόλεις μας, τα διαλυμένα Βαλκάνια που ακόμα τσακίζονται από τους εθνικισμούς και τις «ειρηνευτικές επεμβάσεις», οι πληθυσμοί από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν, οι μαύροι και οι μαύρες στις ΗΠΑ, οι αποκλεισμένες/οι των γκέτο και τα μαύρα ή κίτρινα γιλέκα στη Γαλλία, οι εξαθλιωμένοι πληθυσμοί στη Γάζα ή οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας στο Ισραήλ, οι αφρικανοί/ές μετανάστριες ή τα θύματα ενός υπερδεκαετούς πολέμου στη Λιβύη. Τυχαία, τα συντριπτικά περισσότερα από τα παραδείγματα που αναφέρουμε αφορούν όλα και θέατρα επιχειρήσεων της ελληνικής πολεμικής μηχανής. Τα υπόλοιπα, των στρατηγικών συμμάχων της.
Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία, μια κατάσταση που έχει τους ιστορικούς της κόμβους στον ουκρανικό εμφύλιο και τη ρώσικη επέμβαση του 2014-15 και -ακόμα πιο πίσω- στην πορτοκαλί επανάσταση του 2004 κι ένα απέραντο δίκτυο ΜΚΟ που στήθηκε για τη «διαχείριση» της κατάστασης, συνιστά χαρακτηριστικό δείγμα ενός ιστορικού κύκλου ήττας, την οποία πρέπει να κατανοήσουμε για να προχωρήσουμε παρακάτω. Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία μοιάζει με μια πιο «κανονική» εκδοχή της κατάστασης στη Συρία. Εκδοχή μιας αναμέτρησης, που δεν είναι εντελώς υβριδική σε ένα πεδίο μάχης «δι' αντιπροσώπων» εκτεινόμενο σε ένα ολόκληρο failed state, αλλά επαναφέρει το συμβολισμό χαρακτηριστικών του ψυχρού πολέμου. Και στις δύο, όμως, περιπτώσεις βλέπουμε την ιστορική αντιστροφή μεταξύ επαναστατικών δυνατοτήτων και αντεπαναστατικής κατάστασης. Έναν αιώνα πριν, τα απελευθερωτικά σχέδια επιχείρησαν να επιβάλουν μια κοινωνικά δίκαιη ειρήνη σύμφωνα με την λενινιστική αρχή της «μετατροπής του ιμπεριαλιστικού πολέμου σε εμφύλιο». Σήμερα, βλέπουμε τις εξεγέρσεις για κοινωνική δικαιοσύνη, ελευθερία και ισότητα, όταν δεν ενσωματώνονται σε καταρρέουσες και χιλιο-ανακυκλωμένες κυβερνητικές εναλλαγές, να μετατρέπουν τους εμφυλίους που ξεσπούν πάνω στην ήττα τους σε ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς ανταγωνισμούς, που εγγυώνται μια όλο και πιο αιματηρή pax capitalista.
Η συγκέντρωση δυνάμεων στην Ουκρανία και οι πολεμικές κραυγές, χέρι-χέρι με τις επαναλαμβανόμενες «διπλωματικές πρωτοβουλίες» και τα οικονομικά και πολιτικά μέτρα, είναι μια ακόμα ένοπλη πολεμική διαπραγμάτευση μεταξύ πολλαπλών καπιταλιστικών μπλοκ που επιχειρούν να διασφαλίσουν ζωτικό χώρο, εμπλέκοντας και χρησιμοποιώντας εκατομμύρια ανθρώπους σε αυτήν. Δεν είναι απλώς η διεκδίκηση ή υπεράσπιση εδαφών, ακριβώς γιατί ο σημερινός «ζωτικός χώρος» είναι πολύ περισσότερο από εδάφη: είναι περιφέρειες ασφάλειας, μοντέλα καπιταλιστικής συσσώρευσης, πολιτισμικές προβολές, αγορές προς ανάπτυξη, γεωπολιτικές συμμαχίες και μπλοκ. Όπως ο πόλεμος είναι πλέον η διάσταση που επεμβαίνει για να διαφυλάξει «κάθε πεδίο κέρδους» έτσι και οι διαπραγματεύσεις του έχουν ταυτόχρονα το υπονοούμενο του στρατιωτικού ολέθρου και τη διαβεβαίωση ότι εργάζονται για «την ειρήνη».
Από την άλλη, η ρωσική στρατηγική απάντηση βρίσκεται στην απαίτηση της Ρωσικής Ομοσπονδίας να αποκατασταθεί το στρατηγικό γεωπολιτικό status της παλιάς ρωσικής αυτοκρατορίας και της σοβιετικής εποχής. Ένοπλη-και-μη επιδίωξη για το ρωσικό κράτος και κεφάλαιο είναι μια εφ όλης της ύλης επαναδιαπραγμάτευση των ευρωπαϊκών ζητημάτων με άξονα το τρίγωνο Καύκασος-Βαλκάνια-Αρκτικός. Επιχειρώντας να βαθύνει τις σχέσεις της με την Κίνα, να παίξει έναν διευρυμένο -και όχι μόνο στρατιωτικό- ρόλο στην ανάπτυξη του «νέου δρόμου του μεταξιού» (Belt and Road Initiative) και των εναλλακτικών διαδρομών του, να αναβαθμίσει το ρόλο της στο Σύμφωνο της Σαγκάης, να ενταχθεί σε ένα αναδυόμενο διεθνές σύστημα συναλλαγών και χρηματοοικονομικών παραγώγων, η Ρωσία απαιτεί να διευρύνει τη δική της αυτοτελή περιφέρεια. Η Μαύρη Θάλασσα, οι πεδιάδες της Ουκρανίας, τα Βαλκάνια και η Ανατολική Ευρώπη, όπως και η Βαλτική και η θάλασσα του Μπάρεντς, είναι ζωτικά σημεία αυτού του σχεδίου.
Δεν τίθεται καν, για εμάς, το ερώτημα αν το ελληνικό κράτος συμμετέχει -και με ποιον τρόπο ακριβώς- στις πολεμικές προετοιμασίες και τις ένοπλες διαπραγματεύσεις στο μέτωπο της Ουκρανίας. Δεν είναι απλώς η βαθιά στρατηγική συνεργασία με τις ΗΠΑ, σε επίπεδο βάσεων. Κι αν πιστεύει κανείς ή καμία ότι αυτή βαθιά συνεργασία συνίσταται σε μια απλή «παραχώρηση» κάποιων εδαφών (μιας κάποιας «εθνικής κυριαρχίας», δηλαδή) και στην ετοιμασία φρέντο εσπρέσσο σε αμερικάνους πεζοναύτες ή πιλότους, μάλλον βρίσκεται μακριά από την πραγματικότητα. Το ΚΕΝΑΠ, στη βάση της Σούδας, είναι το ανώτερο κέντρο εκπαίδευσης επιχειρήσεων ασύμμετρης αποτροπής, θαλάσσιου ελέγχου και επιχειρήσεων άρνησης ζωνών πρόσβασης, ειδικών λιμενικών επιχειρήσεων και μεταναστευτικών ελέγχων, σε όλο τον πλανήτη. Η βάση της Αλεξανδρούπολης εξελίσσεται σε κέντρο διαμεταφορών δυνάμεων ταχείας αντίδρασης, είτε νατοϊκών είτε ευρωπαϊκών δυνάμεων, μαζί με την τεράστια συσσωρευμένη εμπειρία του NDC-GR, του παλιού «Γ' Σώματος Στρατού», μοναδική τουλάχιστον σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Κι αν η αποστολή όπλων, αξιωματικών και πυραύλων στη Σαουδική Αραβία, για τον πόλεμο ενάντια στους αντάρτες της Υεμένης, αν η διεξαγωγή ολοκληρωμένων επιχειρήσεων υποστήριξης στο αμερικάνικο πολεμικό ναυτικό για τα πυραυλικά χτυπήματα στην Συρία και στο Ιράκ, αν η ανάληψη της προστασίας του εναέριου χώρου των 2/3 των Βαλκανίων στα πλαίσια το ΝΑΤΟ και της ΕΠΑΑ από την ελληνική πολεμική αεροπορία, η ετοιμασία για διεξαγωγή κανονικού πολέμου από τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις μαζί με τον γαλλικό στρατό στο Μάλι και στη ζώνη του Σαχέλ, μαζί με αναρίθμητα ακόμα παραδείγματα, δεν αρκούν για να πείσουν για τη συμμετοχή του ελληνικού κράτους στους διαρκώς διεξαγόμενους πολέμους, υπάρχει και ένας άλλος πόλεμος ο οποίος διεξάγεται κυριολεκτικά δίπλα στα σπίτια μας.
Το ελληνικό κράτος διεξάγει έναν κανονικότατο υβριδικό πόλεμο ενάντια στους μετανάστες και τις μετανάστριες, που βρέθηκαν στα διασταυρούμενα πυρά της αιματηρής και προσοδοφόρας συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας-Ευρωπαϊκής Ένωσης για «διαχείριση του μεταναστευτικού». Είναι ο ίδιος πόλεμος κατά των μεταναστών που το ελληνικό κράτος διεξάγει στα σύνορα και στο εσωτερικό της επικράτειάς του με ασύλληπτη βαρβαρότητα εδώ και 6 τουλάχιστον χρόνια.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι το ελληνικό κράτος είναι σε πόλεμο εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία, από τα εδάφη της πρώην Γιουγκοσλαβίας ως το Αφγανιστάν και το Ιράκ, σε περίπου 20 αποστολές εκτός συνόρων στον μισό σχεδόν πλανήτη. Σήμερα ετοιμάζεται να αναβαθμίσει την συμμετοχή του σε αυτή τη γενικευμένη στρατηγική της αντιεξέγερσης με όλο και μεγαλύτερο μέρος των ενόπλων του δυνάμεων, με όλο και πιο πραγματική εμπλοκή σε θερμά επεισόδια.
Η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία καταδεικνύει με τον πιο εμφατικό τρόπο πως δεν υπάρχουν ειρηνικοί δρόμοι από κανένα κράτος και καμία κυβέρνηση. Ούτε μπορούμε να διαλέγουμε δολοφονικές πλευρές, ανάμεσα στους υποστηρικτές των νεοναζί συμμοριών, του εμπρησμού της Οδυσσού, των Νατοικών δολοφόνων με τις δεκάδες «ειρηνευτικές» επεμβάσεις σε όλο τον κόσμο και τους Δυτικούς της ΕΕ που στηρίζουν σήμερα την μεγαλύτερη ανθρωπιστική καταστροφή στην Υεμένη και από την άλλη ένα κράτος που καταπιέζει ολόκληρες εθνικές μειονότητες όπως στην Τσετσενία, που μόλις πριν ένα μήνα έστειλε τον στρατό του να καταστείλει την κοινωνική εξέγερση στο Καζακστάν, όταν εισέβαλε στην Γεωργία και τώρα επελαύνει κατα αμάχων και μη στην Ουκρανία. Στεκόμαστε πλάι στο αντιπολεμικό κίνημα που ζητάει άμεση κατάπαυση του πυρός και ειρήνη.
Δεν διαλέγουμε πλευρά στον διακρατικό ανταγωνισμό,
δεν πολεμάμε για τα συμφέροντα καμίας δικής τους πατρίδας. Διαλέξαμε πλευρά:
Την πλευρά των καταπιεσμένων και των αποκλεισμένων,
τους προσωρινά ηττημένους στον ταξικό ανταγωνισμό,
την κοινωνική πλειοψηφία που πληρώνει στο σώμα της κάθε πολεμική προετοιμασία
και κάθε θερμό επεισόδιο.

//Μπλοκάρισμα της πολεμικής μηχανής του ελληνικού κράτους //
// Κοινοί αντιπολεμικοί-διεθνιστικοί αγώνες ντόπιων μεταναστ(ρι)ών //
// Κοινοί αντιπολεμικοί-διεθνιστικοί αγώνες μέσα κι έξω από το στρατό //
antiwar διεθνιστική κίνηση
antiwarproject.blogspot.com

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

"Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
Πόλεμος και ειρήνη είναι δύο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους και ο πόλεμός τους μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
Ο πόλεμος γεννιέται απ' την ειρήνη τους, καθώς ο γιος από τη μάνα.
Έχει τα δικά της απαίσια χαρακτηριστικά.
Ο πόλεμός τους σκοτώνει ό,τι άφησε όρθιο η ειρήνη τους."

Τα ξημερώματα της 24ης Φλεβάρη η Ρωσία αποφασίζει να εισβάλλει στην Ουκρανία με συντονισμένες πυραυλικές επιθέσεις και ταυτόχρονη επέλαση του στρατού. Αυτή η ενέργεια αποτελεί την κλιμάκωση χρόνων έντασης και ανταγωνισμών στην περιοχή, με πιο χαρακτηριστικά ίσως περιστατικά την απόρριψη συμφωνίας σύνδεσης της Ουκρανίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2013 από τον τότε πρόεδρο της χώρας Γιανούκοβιτς -που προωθούσε μια ατζέντα στενότερων σχέσεων με τη Ρωσία- και την εξέγερση που ακολούθησε (γνωστή και ως "Euromaidan"), με την ενεργή συμμετοχή ακροδεξιών και την υποστήριξη από το ευρωατλαντικό μπλοκ, που επέφερε την καθαίρεση του προέδρου. Οι γενικευμένες αναταραχές που επικρατούσαν τότε, έδωσαν την "ευκαιρία" στη Ρωσία να εισβάλλει στην Κριμαία και να την προσαρτήσει στην επικράτεια της. Προκάλεσαν επίσης διαδηλώσεις ενάντια στο Euromaidan και το νέο καθεστώς (που είχαν την υποστήριξη και την ενίσχυση της Ρωσίας), και ταραχές, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό του Κτιρίου των Συνδικάτων στην Οδησσό το Μάη του 2014 από Ουκρανούς χούλιγκαν και νεοναζί, που οδήγησε στο φριχτό θάνατο 42 ανθρώπων που κάηκαν ζωντανοί. Παράλληλα, με την ανακήρυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από αυτονομιστές στην Ανατολική Ουκρανία, οι ταραχές μετατράπηκαν σε πολεμικές συγκρούσεις, που συνεχίζονται ακόμα με περίπου 15.000 νεκρούς, και την ένταση των επιθέσεων από την Ουκρανία τους περασμένους μήνες.

Αυτές τις Λαϊκές Δημοκρατίες αναγνώρισε επίσημα η Ρωσία στις 21 Φλέβαρη. Τα αίτια της εισβολής δεν εντοπίζονται προφανώς σε κάποιο ενδιαφέρον για τη ζωή των ανθρώπων εκεί, αλλά εντάσσονται στο πλαίσιο του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και της όξυνσης των διακρατικών ανταγωνισμών. Πρόκειται για έναν πόλεμο ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα που διεκδικούν σφαίρες επιρροής, μερίδια των αγορών και πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έτσι, αναβαθμίζονται συνεχώς στρατιωτικά (με τα ποσοστά των δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς να έχουν εκτοξευθεί τα τελευταία χρόνια), όσο επιδιώκουν να επεκτείνουν τα συμφέροντά τους και να αποκτήσουν όσο το δυνατόν πλεονεκτικότερη θέση συγκριτικά με τον έλεγχο της ενέργειας, τις οδούς μεταφοράς, τις πρώτες ύλες τις περιοχής, κοκ. Την ίδια στιγμή κάθε πλευρά έχει αναπτύξει τους δικούς της μηχανισμούς προπαγάνδας και τα δικά της αφηγήματα, προσπαθώντας να πείσει τους ανθρώπους της τάξης μας να δώσουν τη ζωή τους για τα συμφέροντά της, ή να παρουσιάσει τους σκοπούς της ως "δίκαιους" ή δικαιολογημένους.

Από τη μία λοιπόν είναι το ΝΑΤΟ, με ηγέτιδα δύναμη τις ΗΠΑ, που μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου επεκτείνεται διαρκώς προς την Ανατολική Ευρώπη και τις πρώην χώρες του Σύμφωνου της Βαρσοβίας, και προσπαθεί εδώ και χρόνια να προσεγγίσει πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και ουδέτερες χώρες που συνορεύουν με τη Ρωσία, ενώ μια αντίστοιχη προσέγγιση υπάρχει και απέναντι στην Κίνα, καθώς νιώθει την πρωτοκαθεδρία του στον παγκόσμιο καπιταλιστικό χάρτη να απειλείται. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να κατευθύνουν τα ευρωπαϊκά κράτη προς μία κατεύθυνση απεξάρτησης από την Ρωσία, π.χ. όσον αφορά το ρωσικό φυσικό αέριο, προωθώντας το δικό τους υγροποιημένο αέριο (LNG) το οποίο στοιχίζει ακριβότερα, ευνοείται όμως από ενδεχόμενη άνοδο της τιμής ή από το μπλοκάρισμα του ρωσικού αερίου λόγω των εξελίξεων. Η ανάπτυξη νέων σχηματισμών και η μεταφορά νατοϊκών αντιβαλλιστικών συστημάτων σε Βουλγαρία και Ρουμανία, οι στρατιωτικές ασκήσεις σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, η συγκέντρωση δυνάμεων σε χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία (με αναφορές για 8.500 στρατιώτες σε επιφυλακή και υποσχέσεις για ακόμα 3.000 από την Washington, ήδη πριν από το ξέσπασμα του πολέμου), και φυσικά η προσέγγιση ΗΠΑ-Ουκρανίας για την είσοδο της τελευταίας στο Ευρωατλαντικό Σύμφωνο, προλείαναν το έδαφος για τη σημερινή κατάσταση.

Μια κατάσταση, όπου η επίθεση της Ρωσίας δεν προκύπτειπροφανώς από κάποια αντιιμπεριαλιστική σκοπιά, ούτε από ιδεολογικές διαφορές με το ακροδεξιό καθεστώς της Ουκρανίας. Αντίθετα, η προσπάθεια περικύκλωσής της από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ αντιτίθεται στις επιδιώξεις της αστικής τάξης της χώρας να ανακτήσει τα εδάφη και τις αγορές στις οποίες επεκτάθηκε ο δυτικός καπιταλισμός μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, και τις ενέργειές της για την προώθηση των δικών της συμφερόντων μέσα από την καπιταλιστική ενοποίηση αυτών των κρατών [Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (EEU), Οργανισμός της Συνθήκης Συλλογικής Ασφαλείας (CSTO), κοκ]. Η διεθνής συγκυρία ήταν ευνοϊκή καθώς παρά τις κινήσεις των ΗΠΑ στην περιοχή, η προσοχή τους είναι στραμμένη σε μεγάλο βαθμό γύρω από την Κίνα, που αποτελεί τη νέα αναδυόμενη καπιταλιστική υπερδύναμη, ενώ όπως και οι ΗΠΑ, έτσι και το ρωσικό κράτος επιθυμούσε να στρέψει αλλού και να εκτονώσει την κοινωνική δυσαρέσκεια που έχει προκληθεί από τη διαχείριση της πανδημίας.

Η περιοχή της Ουκρανίας είναι πολύ σημαντική και για άλλους λόγους, καθώς διαθέτει σχετικά αναπτυγμένες παραγωγικές βιομηχανικές δυνατότητες, πλούσιες πρώτες ύλες και σημαντικές αγροτικές εκτάσεις, καθώς και ενεργειακά κοιτάσματα, ενώ αποτελεί και βασική οδό μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Ρωσία προς την Ευρώπη. Παράλληλα, με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 δεν αυξήθηκαν απλώς τα ρωσικά εδάφη και η εσωτερική αγορά, αλλά και το δικαίωμα στην εκμετάλλευση φυσικών και ενεργειακών πόρων στην περιοχή, με την Ουκρανική ΑΟΖ στη Μαύρη Θάλασσα και τη Θάλασσας του Αζόφ να μειώνεται κατά τα ¾. Γεγονός που είχε οδηγήσει την Ουκρανία να επεξεργάζεται σχεδιασμούς ανακατάληψης της περιοχής, με τη Σεβαστούπολη να αποτελεί σημαντική διέξοδο και λιμάνι προς τη Μαύρη Θάλασσα.

«Η 24η Φεβρουαρίου 2022 αποτελεί σημείο καμπής (…). Ο κόσμος μετά δεν θα είναι ίδιος με τον κόσμο πριν»
Olaf Scholz, Γερμανός Καγκελάριος

Σε όλη αυτή τη συνθήκη οι χώρες της Ευρώπης δεν έχουν κρατήσει κάποια κοινή στάση, με κράτη όπως τη Γαλλία να στηρίζουν την Ουκρανία και το Ηνωμένο Βασίλειο να είναι πλήρως ευθυγραμμισμένο με τις πολιτικές των ΗΠΑ, ενώ την ίδια στιγμή κράτη που είναι επίσης μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Κροατία και η Βουλγαρία, αντιτάχθηκαν εξαρχής στη διαφαινόμενη απειλή ενός πολέμου, και δήλωσαν πως δε θα εμπλακούν στρατιωτικά. Η Γερμανία έχοντας εμπορικές σχέσεις με τη Ρωσία, που αποτελεί το βασικό ενεργειακό προμηθευτή της, και με το νέο αγωγό αερίου που συνδέει τις δύο χώρες (Nord Stream 2) να έχει ολοκληρωθεί και να αναμένεται η αδειοδότησή του, επιθυμούσε να αποφευχθεί αυτή η κατάσταση, ενώ μετά από όσα έγιναν ανακοίνωσε τη δημιουργία ειδικού ταμείου ύψους 100 δις ευρώ για τις ένοπλες δυνάμεις. Έτσι, το μέλλον της ίδιας της ΕΕ είναι άγνωστο, ενώ και οι κυρώσεις στη Ρωσία από τα κράτη της ΕΕ μετά την κήρυξη του πολέμου δεν είναι κοινές, αλλά διαφέρουν με βάση τα συμφέροντα της αστικής τάξης της κάθε χώρας.

Κυρώσεις με τεράστιες συνέπειες στην Ευρώπη, όπως και ο ίδιος ο πόλεμος, καθώς η Ρωσία καλύπτει το ένα τρίτο των "αναγκών" της σε αέριο (με την αύξηση της τιμής του φυσικού αερίου στην Ευρώπη την πρώτη μέρα του πολέμου να φτάνει μέχρι και το 57%), ενώ μαζί με την Ουκρανία καλύπτουν μεταξύ άλλων το 29% των παγκόσμιων εξαγωγών σίτου, το 80% των εξαγωγών ηλιελαίου και στο 19% των εξαγωγών αραβόσιτου, δημιουργώντας τον ορατό κίνδυνο εμφάνισης μίας όχι μόνο ενεργειακής αλλά και επισιτιστικής κρίσης. Η περιοχή είναι επίσης εξίσου "πλούσια" και σε μέταλλα και σπάνιες γαίες, απαραίτητες στη σύγχρονη βιομηχανία, και των οποίων η τιμή αναμένεται να αυξηθεί ιδιαίτερα. Παράλληλα προκαλείται ακόμη μία ανθρωπιστική κρίση, με τους πρόσφυγες από την Ουκρανία να ξεπερνάνε ήδη το μισό εκατομμύριο.

Και η Ελλάδα; Μέσα σε αυτό το τοπίο, το ελληνικό κράτος έχει πάρει και συνεχίζει να παίρνει ξεκάθαρη θέση. Έχει προσδεθεί στο άρμα της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, ενώ -τόσο κατά την σοσιαλδημοκρατική όσο και κατά τη νεοφιλελεύθερη/συντηρητική περίοδο διαχείρισής του- έχει μετατραπεί σε μία απέραντη νατοϊκή βάση. Συμμετέχει σε ασκήσεις και υπογράφει συνθήκες στρατιωτικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, και παρά το φιλειρηνικό προφίλ που προσπαθεί να χτίσει, λειτουργεί ως πολεμικό πέρασμα (Αλεξανδρούπολη) και ορμητήριο (Σούδα), και στέλνει εξοπλισμούς (Σαουδική Αραβία) αλλά και στρατεύματα έξω από την επικράτεια του (Σαχέλ), για να ικανοποιήσει τις καθαρά επιθετικές βλέψεις των συμμάχων του, επιδιώκοντας να ισχυροποιήσει τα δικά του συμφέροντα στην Μεσόγειο και να αναδειχθεί σε ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων. Εδώ να τονίσουμε για μία ακόμα φορά ότι δεν υπάρχουν φιλίες μεταξύ των κρατών παρά μόνο συμφέροντα. Αυτό αποδεικνύεται και από την απόφαση των ΗΠΑ να ακυρώσουν και επίσημα τα σχέδια για την κατασκευή του πολυδιαφημισμένου αγωγού East Med, ο οποίος θα άφηνε την Τουρκία εκτός της μπίζνας μεταφοράς φυσικού αερίου από τη Μέση Ανατολή προς την Ευρώπη, με "κίνδυνο" την στροφή της Τουρκίας προς την Ρωσία, κάτι που προφανώς οι ΗΠΑ θέλησαν να αποφύγουν. Μια κίνηση την οποία αποσιώπησαν σύσσωμα τα ελληνικά ΜΜΕ και ο εθνικός κορμός της χώρας.

Στο ίδιο πλαίσιο συνεχίζει να λειτουργεί και τώρα το ελληνικό κράτος, με το Μητσοτάκη να κάνει δηλώσεις για αντίδραση "αντίστοιχη της πρωτοφανούς ρωσικής προκλητικότητας", τον πρέσβη των ΗΠΑ Τζέφρι Πάιατ να ανακοινώνει τη χρησιμοποίηση της βάσης στο Στεφανοβίκειο για τη μεταφορά αμερικανικών ελικοπτέρων Απάτσι στην Πολωνία, την Αλεξανδρούπολη να αξιοποιείται εδώ και μήνες ως κόμβος για τη διέλευση εξοπλισμών και στρατευμάτων στην Ανατολική Ευρώπη, και το ΚΥΣΕΑ (Κυβερνητικό Συμβούλιο Εξωτερικών και Άμυνας) να ανακοινώνει την πρόθεση για αντικατάσταση των ενεργειακών προμηθειών από τη Ρωσία, με αέριο από τον αγωγό TAP και πανάκριβο υγροποιημένο αέριο (LNG) αμερικανικών συμφερόντων. Κίνηση που εξυπηρετεί και τις βλέψεις της ελληνικής εφοπλιστικής τάξης, που διατηρεί έναν τεράστιο στόλο από τάνκερ, έτοιμα να χρησιμοποιηθούν σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Τελευταίο επεισόδιο της επικίνδυνης εμπλοκής του ελληνικού κράτους, που το εμπλέκει ακόμα περισσότερο σε ένα πόλεμο που τίποτα δεν αποκλείει να επεκταθεί μέχρι τα μέρη μας, αποτελεί η απόφαση δύο αποστολών στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, με δύο αεροπλάνα C-130 η κάθε μία, ενώ το Υπουργείο Εξωτερικών της Ρωσίας δηλώνει πως «οι δομές και οι οντότητες της ΕΕ που εμπλέκονται στην μεταφορά φονικών όπλων και καυσίμων στην Ουκρανία, θα θεωρηθούν υπεύθυνες για τις συνέπειες των πράξεών τους».

Έτσι, μπορεί μέχρι τώρα η Ελλάδα να γινόταν θύτης μέσα από τη συμμετοχή και την αρωγή της στις πολεμικές αποστολές, για τη "γεωστρατηγική αναβάθμιση" της αστικής της τάξης που επιθυμούσε μερίδιο στις νέες αγορές που δημιουργούνται με τα εγκλήματα σε βάρος των λαών, τίποτα όμως δεν εγγυάται πως δε θα βρεθεί στην αντίθετη θέση, με τη Ρωσία να έχει προειδοποιήσει ακόμα και για αντίποινα σε βάσεις όπως πχ αυτή της Αλεξανδρούπολης. Παράλληλα, το ελληνικό κράτος επενδύει υπέρογκα ποσά σε πολεμικούς εξοπλισμούς (βρίσκεται για ακόμα μία χρονιά στη 2η θέση σε όλο το ΝΑΤΟ συγκριτικά με το ΑΕΠ της κάθε χώρας, πίσω μόνο από τις ΗΠΑ), την ίδια στιγμή που οι νεκροί από την πανδημία είναι περισσότεροι από 20 χιλιάδες (ένα από πολύ υψηλό νούμερο συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας) και το δημόσιο σύστημα υγείας έχει αφεθεί να καταρρεύσει, ιδιωτικοποιούνται σταδιακά όλα τα βασικά αγαθά (ρεύμα, νερό, ενέργεια), και οι μισθοί διατηρούνται σε επίπεδα πείνας παρόλο που κόστος ζωής αυξάνεται ραγδαία κάθε βδομάδα. Ταυτόχρονα οι χιλιάδες μπάτσοι που προσλήφθηκαν σε συνδυασμό με τα δεκάδες αντικοινωνικά νομοσχέδια που ψηφίστηκαν κατά την διάρκεια της πανδημίας χρησιμεύουν στο να καταστέλλουν όποια φωνή αντιστέκεται σε αυτή την άθλια πραγματικότητα, που προμηνύεται ακόμα πιο ζοφερή.

"Τούτος ο πόλεμος που έρχεται δεν είναι ο πρώτος
Πριν απ' αυτόν γίνανε κι άλλοι πόλεμοι.
Όταν ετέλειωσε ο τελευταίος,
υπήρχαν νικητές και νικημένοι.
Στους νικημένους ο φτωχός λαός πέθαινε απ' την πείνα
Στους νικητές ο φτωχός λαός, πέθαινε το ίδιο…"

Για να πάρουμε θέση στον πόλεμο, είναι αναγκαίο να συλλογιστούμε ποια τάξη τον διεξάγει και γιατί. Οι καπιταλιστικοί πόλεμοι αποτελούν συνέχεια της καπιταλιστικής ειρήνης με άλλα μέσα. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι κάποια εκτροπή, αλλά κομμάτι του ίδιου καπιταλιστικού συστήματος από το οποίο πηγάζει. Οργανώνεται από την ίδια τάξη, την αστική τάξη σε κάθε χώρα, και έχει τους ίδιους ακριβώς σκοπούς τόσο με την "ειρήνη" που προηγείται όσο και με αυτήν που θα ακολουθήσει, καθώς εκφράζει την ίδια ακριβώς πολιτική, αλλάζοντας μόνο τη μορφή της δράσης. Παράλληλα προσφέρει διέξοδο από τη μακρόχρονη δομική κρίση υπερσυσσώρευσης στην οποία βρίσκεται ο καπιταλισμός -και που βαθαίνει ακόμα πιο πολύ μετά την εμφάνιση της πανδημίας-, μέσα τόσο από την καταστροφή της εργατικής δύναμης όσο και από τη δημιουργία αγορών και την "ανάπτυξη" που θα ακολουθήσει στην περίοδο της "ανοικοδόμησης", εις βάρος φυσικά των κοινωνικών αναγκών των εκμεταλλευόμενων της περιοχής και όχι μόνο.

Ένας τέτοιος πόλεμος είναι άδικος και από τις δύο πλευρές, και οι χαμένοι από αυτούς τους ανταγωνισμούς είναι οι που χρησιμοποιούνται στις σφαγές που ετοιμάζουν οι καπιταλιστές για τα κέρδη τους, ή που επηρεάζονται έμμεσα από τις συνέπειές τους, και που στην ουσία δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα ενός ιμπεριαλιστικού πολέμου. Το να μην συστρατευθούμε ούτε με τη μία, ούτε με την άλλη πλευρά, δεν αποτελεί απλώς κάποιο εύκολο σύνθημα ή μία μεσοβέζικη λύση, αλλά το μόνο δρόμο για να υπερασπιστούμε τις ζωές και το συμφέρον της εργατικής τάξης. Δεν υπάρχουν καλά και κακά κράτη, λιγότερο καλοί ή κακοί ιμπεριαλιστές. Κοινός εχθρός για όλους τους είναι οι αγωνιζόμενοι που αντιστέκονται στο εσωτερικό τους, και αν χρειαστεί δε θα διστάσουν ακόμα και να συνεργαστούν μεταξύ τους για να τους αντιμετωπίσουν. Όπως συνέβη και πριν από 150 χρόνια όταν η αστική τάξη της Γαλλίας συνθηκολόγησε με τους Πρώσους για να καταστείλουν μαζί τους την εξεγερμένη Παρισινή Κομμούνα, όπως συμβαίνει και σήμερα στην ίδια την ελληνική επικράτεια, με τη συνεργασία ελληνικού και τουρκικού κράτους για την καταστολή, τις διώξεις και τις φυλακίσεις δεκάδων Τούρκων αγωνιστών. Οι πόλεμοι, η εκμετάλλευση των ζωών μας, η λεηλασία της φύσης δεν θα σταματήσουν διαλέγοντας στρατόπεδα στους διακρατικούς ανταγωνισμούς, αλλά με τον αγώνα μας ενάντια στο σύστημα που τα γεννά.

Και το υπάρχον οικονομικό σύστημα το μόνο που μπορεί να προσφέρει στην συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας είναι φτώχεια, εξαθλίωση και θάνατο. Ειδικά στην συγκεκριμένη περίοδο, όπου βρίσκεται σε μια διαρκή κρίση παγκόσμιου μεγέθους, και για να βρει νέες αγορές και να συνεχίσει να συσσωρεύει κέρδη λεηλατεί σε τεράστιο βαθμό τη φύση, σκορπάει καθημερινά το θάνατο σε περιοχές όπως η Σομαλία, η Υεμένη και η Μέση Ανατολή, δημιουργεί πανδημίες, εμπορευματοποιεί κάθε πτυχή της ζωής μας και εντείνει ακόμα περισσότερο την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης.

"Στρατηγέ, ο άνθρωπος είναι χρήσιμος πολύ.
Ξέρει να πετάει, ξέρει και να σκοτώνει.
Μόνο που έχει ένα ελάττωμα:
Ξέρει να σκέφτεται."
Μπέρτολτ Μπρεχτ, Γερμανικό Εγχειρίδιο Πολέμου

Σ' αυτήν λοιπόν την συνθήκη, όλοι εμείς που ανήκουμε στην βάση της κοινωνικής πυραμίδας, που δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα καθώς το κόστος ζωής μας ανεβαίνει συνεχώς, που βλέπουμε τις ζωές μας να απειλούνται από τους ανταγωνισμούς των ισχυρών, οφείλουμε να δράσουμε ώστε να σταματήσουμε αυτόν τον πόλεμο, όπως και όλους τους διακρατικούς πολέμους. Να γίνουμε η άμμος στα γρανάζια της πολεμικής τους μηχανής, ώστενα μη χυθεί άλλο αίμα καταπιεσμένων για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους. Να πάρουμε δύναμη από τους αγωνιζόμενους και τις αγωνιζόμενες στη Ρωσία, που βγήκαν στους δρόμους ενάντια στην εκεί ρητορική, αψηφώντας το σκληρό καταπιεστικό καθεστώς απέναντι σε όποιους αντιστέκονται, και να αποδομήσουμε το κυρίαρχο νατοϊκό αφήγημα που επικρατεί εδώ, χωρίς παράλληλα να έχουμε καμία αυταπάτη περί «ήπιου» ρώσικου καπιταλισμού. Να δηλώσουμε ξεκάθαρα ότι δε θα γίνουμε τα στρατιωτάκια τους στις παρτίδες σκάκι που στήνουν για να αυξήσουν τη δύναμή τους, και να δράσουμε στο δικό μας πεδίο, απέναντι στην ελληνική αστική τάξη και το ελληνικό κράτος. Ο εχθρός βρίσκεται μέσα στην ίδια μας τη χώρα, καιείναι ταξικό και διεθνιστικό μας καθήκον να μην επιτρέψουμε τη συμμετοχή του σε ακόμα έναν πόλεμο μέσα από τις τάξεις του ΝΑΤΟ. Να μπλοκάρουμε την αποστολή όπλων και τη χρήση των δεκάδων βάσεων για τη μεταφορά στρατιωτών και πολεμικού εξοπλισμού. Να αγωνιστούμε για το κλείσιμο όλων των βάσεων και να σαμποτάρουμε την ίδια τη συμμετοχή της Ελλάδας στη δολοφονική μηχανή του ΝΑΤΟ, που ευθύνεται για το αίμα εκατομμυρίων σε δεκάδες επεμβάσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Οφείλουμε παράλληλα να δυναμώσουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες απέναντιστη γενικότερη επίθεση των κρατών και των κεφαλαιοκρατών στην εργατική τάξη. Να στοχεύσουμε τον αγώνα μας ενάντια στο ίδιο το καπιταλιστικό και εξουσιαστικό σύστημα που γεννά τις ανισότητες και τους πολέμους, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Να προετοιμάσουμε τον μόνο δίκαιο πόλεμο, τον ταξικό. Για να μπορέσουμε να οικοδομήσουμε έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, αλληλεγγύης και κοινοκτημοσύνης. Χωρίς σύνορα, έθνη και στρατούς να μας χωρίζουν με τα αλλόγλωσσα αδέρφια μας και να μας ενώνουν με τους δυνάστες μας. Να αγωνιστούμε ώστε στην Ελλάδα, την Τουρκία, τη Μακεδονία, στα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την Ουκρανία και σ' όλο τον κόσμο, να μην υπάρξει κανένας πόλεμος μεταξύ των εκμεταλλευόμενων και καμία ειρήνη μεταξύ των τάξεων.

ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ ΧΑΜΕΝΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ,
ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ ΠΛΟΥΤΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΧΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΟΥΣ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΜΕΝΕΣ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΟΥΣ
ΤΙΣ ΒΛΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥ ΝΑΤΟ, ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ

ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΝΑ ΑΓΩΝΙΣΤΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ,
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ "ΕΙΡΗΝΗ" ΤΟΥΣ

Συλλογικότητα Αναρχικών από τα Ανατολικά // anatolika.espivblogs.net

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΡΙΤΗ 1/3 19:00 ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΠΙΣΤΕΓΑΣΜΑ ΤΗΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ

Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2/22 είναι η τυπική έναρξη ενός πολέμου που μαίνεται εδώ και καιρό. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών που αυτονομήθηκαν από την Ουκρανία, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, με πρόφαση πως σκοπεύει να υπερασπιστεί τους ρωσόφωνους κατοίκους των περιοχών αυτών από τις επιθετικές ενέργειες του ουκρανικού στρατού και φασιστικών ομάδων. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ΝΑΤΟ/ΗΠΑ-ΕΕ εδώ και αρκετά χρόνια προσπαθούν να περικυκλώσουν την Ρωσία οξύνοντας τους γεωπολιτικολιτικούς ανταγωνισμούς για την εξυπηρέτηση των δικών τους ενεργειακών κυρίως συμφερόντων.

Mε σημεία εισόδου την Ρωσία, την προσαρτημένη Κριμαία και την σύμμαχο της Ρωσίας Λευκορωσία, γίνονται επιχειρήσεις σε όλη την ουκρανική επικράτεια. Ρωσικά στρατεύματα βρίσκονται σε πολύ μεγάλο μέρος της Ουκρανίας ενώ το Κίεβο βομβαρδίζεται ανηλεώς με τα ρωσικά στρατεύματα να έχουν φτάσει στα προάστια του. Εκατοντάδες άμαχοι νεκροί και τραυματίες από βομβαρδισμούς καταφυγίων, νοσοκομείων ή ακόμα και μη εκκενωμένων περιοχών. Εκατομμύρια πρόσφυγες στις γειτονικές χώρες. Αλληλοκατηγορίες για προβοκάτσια και fake news. Με αποκορύφωμα την εντολή ετοιμότητας του πυρηνικού οπλοστασίου της ρωσικής κυβέρνησης. Και όλα αυτά εν μέσω "ειρηνευτικών" διαπραγματεύσεων στην "ουδέτερη" Λευκορωσία.

Από την πλευρά μας, οφείλουμε να μπλοκάρουμε την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους επεκτατικούς πολέμους. Οφείλουμε να αποτρέψουμε να χρησιμοποιηθούν οι εγχώριες ΝΑΤΟϊκές βάσεις για πολεμικές επιχειρήσεις και την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων. Οφείλουμε να σταθούμε από την πλευρά των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, από την πλευρά της κοινωνικής βάσης που δεν έχει να κερδίσει τίποτα από το αλληλοσκότωμα των λαών για τα κέρδη των αφεντικών. Να σταθούμε απέναντι στην πολεμική μηχανή δημιουργώντας ένα αντιπολεμικό κίνημα αντάξιο να βάλει φρένο στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς που σκορπάνε θάνατο και πείνα στους λαούς του κόσμου.

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥΣ ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ - ΡΩΣΙΑΣ - ΚΙΝΑΣ

κάλεσμα : Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

Βασιλέως Γεωργίου και Μπιζανίου γωνία

Ανοιχτή πολιτική συνέλευση κάθε Δευτέρα στις 19:00 (@ekxsxoleio)

Ενάντια σε κράτη που ανταγωνίζονται
ενάντια σε πατρίδες που διαχωρίζουν
ενάντια σε μιλιταρισμούς
που υποτιμούν, εκμεταλλεύονται, δολοφονούν ανθρώπους για να δουλεύει αέναα η καπιταλιστική μηχανή

Στεκόμαστε δίπλα σε όλες και όλους αυτούς που αρνούνται να χαρίσουν τις ζωές και τα σώματά τους
υπό τον ήχο πολεμικών εθνικιστικών ιαχών
που θέλουν να ζήσουν σε έναν κόσμο πολυεθνικό

Καμία συμμετοχή στον πόλεμο

Aλληλεγγύη σε όσους λιποτακτούν

Οι πατρίδες να πεθάνουν, να ζήσουμε εμείς

Πορεία Τρίτη 1/3 στις 19:00, Άγαλμα Βενιζέλου

κάλεσμα : Φάμπρικα Υφανέτ

ΟΣΑ ΕΙΠΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΙΣΧΥΟΥΝ!

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

«Ακούμε σήμερα τους Σοσιαλιστές να εγείρουν, σαν κάθε άλλο αστό, τη "Γαλλία", ή τη "Γερμανία", και άλλες πολιτικές και εθνικές συσσωματώσεις -αποτελέσματα ιστορικών αγώνων- σαν ομοιογενείς εθνογραφικές μονάδες, που η κάθε μία έχει τα δικά της συμφέροντα, φιλοδοξίες, και αποστολή, σε αντίθεση με τα συμφέροντα, τις φιλοδοξίες και την αποστολή των αντίπαλων μονάδων. Αυτό μπορεί να είναι σχετικά αληθές, όσο οι καταπιεσμένοι, και κυρίως οι εργάτες, δεν έχουν αυτοσυνείδηση, δεν αναγνωρίζουν την αδικία των καταπιεστών τους. Υπάρχει, λοιπόν, μόνο η εξουσιαστική τάξη που μετράει και αυτή η τάξη, λόγω της επιθυμίας της να διατηρήσει και να αυξήσει την δύναμή της, τις προκαταλήψεις και τα ιδεώδη της, μπορεί να το βρίσκει βολικό να διεγείρει φυλετικές φιλοδοξίες και μίσος, και να στέλνει το έθνος της, το "ποίμνιο" της, ενάντια σε "ξένες" χώρες, με σκοπό να τις απαλλάξει από τους υπάρχοντες καταπιεστές τους, και να τις υποτάξει στη δική της πολιτική οικονομικής κυριαρχίας».
(Ερρίκο Μαλατέστα, Νοέμβριος 1914)

Ποιος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο, από όπου ποτέ δεν ξέφυγαν οι χώρες και οι άνθρωποι που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν στην επονομαζόμενη «ανεπτυγμένη» Δύση; Είναι ο Πούτιν και ο ανατολίτικος αυταρχισμός, είναι τα πολεμοκάπηλα γεράκια των ΗΠΑ, ή οι νεοφιλελεύθεροι χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντηση είναι απλή: ΟΛΟΙ∙ γιατί αυτό που γεννάει τους πολέμους, τις συγκρούσεις, τις αδικίες, τους νεκρούς και τις ανείπωτες τραγωδίες της ανθρωπότητας είναι το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. Σε καιρό ειρήνης καθυποτάσσει εκμεταλλεύεται και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καταπιέζει και κακοποιεί τους πλέον αδύναμους και συσσωρεύει αμύθητα πλούτη για τους παγκόσμιους ολιγάρχες - όμοιοι παντού: στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στη Ρωσία στην Κίνα. Το καπιταλιστικό σύστημα συνεχίζει να φέρει εντός του τις αντιφάσεις του, ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών επιτελείων για την καλύτερη τοποθέτησή τους στη σκακιέρα για την καταλήστευση και τον διαμοιρασμό των πολύτιμων και περιορισμένων φυσικών πόρων, το άπλωμα της «σφαίρας επιρροής» τους είναι που κάνει τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν ξανά και ξανά. Γιατί όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Αυτή η καπιταλιστική νομοτέλεια, ωστόσο καθόλου δεν σημαίνει ότι το σύστημα της καταπίεσης οδεύει μόνο του στον αφανισμό του, μέσω των αδιεξόδων και των αντιφάσεων του. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους τότε οι συνολικές συνθήκες διαβίωσης θα γίνουν ακόμη χειρότερες, με κυριότερη απειλή αυτήν του πολέμου, καθώς επίσης και της περαιτέρω φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.

Παρατηρούμε ότι ενόσω ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός ενοποιεί τα πεδία μέσω της αποικιοποίησης του χώρου από τις σχέσεις εξουσίας που φέρει ταυτόχρονα διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η εθνικιστική αφήγηση σε κάθε έθνος-κράτος είτε ως δήθεν απαραίτητη συνθήκη άμυνας απέναντι σε ορατές και αόρατες απειλές είτε ξεκάθαρα ως ιδεολογική προετοιμασία των πληβείων για τη συμμετοχή τους στην πολεμική μηχανή των κυρίαρχων. Παντού τα ίδια χιλιοπαιγμένα σενάρια: καλλιέργεια αποσχιστικών εθνικιστικών δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία, εμφύλιες συρράξεις, εμπλοκή του εκάστοτε ισχυρότερου ιμπεριαλιστικού πόλου στο πεδίο, πόλεμος, βομβαρδισμοί, φτώχεια, εξαθλίωση για τις μάζες με μοναδικό σκοπό να επιβληθεί δια της βίας η θέληση του επικυρίαρχου. Στην Ουκρανία ξανά στο ίδιο έργο θεατές, τα γνωστά δυτικά καθάρματα εκμεταλλεύονται την κοινωνική διαμαρτυρία, την εκτρέπουν σε χειραγωγήσιμο πολιτικό γεγονός, χρηματοδοτούν την ακροδεξιά που έχει αναπτυχθεί σε ένα πλαίσιο έξαρσης του αντιρωσικού εθνικισμού, κατορθώνοντας να επιβάλουν στο πολιτικό πεδίο μια δυτική φιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία ηγεμονεύουσα νομιμοποιεί τους νεοναζί ως εμπροσθοφυλακή για τις πολύ βρώμικες δουλειές: εξοντώνονται δεκάδες άοπλοι άνθρωποι στην Οδησσό… Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι εκμεταλλεύονται την καχυποψία των Ρωσόφωνων της περιοχής, υποστηρίζουν στρατιωτικά τις απόπειρες απόσχισης τους και εν τέλει με το γνωστό πρόσχημα της υποστήριξης των μειονοτήτων και του «ζωτικού χώρου» εισβάλουν σε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη για να πετύχουν μια νέα ανατροπή στο πολιτικό πεδίο και να επαναφέρουν την Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής τους. Άμαχοι βομβαρδίζονται, άνθρωποι σκοτώνονται, υποδομές και ζωές καταστρέφονται… Το να διαλέγει κάποιος πλευρά είναι σαν να βάζει ένα πιστόλι στο κεφάλι του. Το να επιλέγει πλευρά κάποιος φτωχός, κάποιος εργάτης, κάποιος που δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον να το κάνει αποτελεί μια απεριόριστη τραγωδία όχι μόνο γιατί βαδίζει με ταχύτερο βήμα στον όλεθρο του πολεμικού αφανισμού, αλλά γιατί σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει την τεράστια σημασία του να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να σταματήσει αυτόν τον πόλεμο και κάθε πόλεμο. Όπως αποδείχτηκε και στην Ουκρανία η ειρήνη δεν βρίσκεται στους εθελόδουλους εναγκαλισμούς με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, ούτε στην προτεκταριοποίηση, δεν βρίσκεται στον εθνικισμό, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, στα τάγματα και τις ταξιαρχίες των τεθωρακισμένων. Η ειρήνη βρίσκεται στον κοινό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στους εξουσιαστές, τα αφεντικά ανατολής και δύσης, βρίσκεται στη συναδέλφωση των λαών που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν… Σήμερα, που τα οπλικά συστήματα των κυρίαρχων μπορούν να επιφέρουν τεράστιες απώλειες στους από τα κάτω, περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη ξανά η παλιά περίφημη κραυγή του διεθνισμού: ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες τον αφεντικών, να αντιπαλέψουμε τον μιλιταρισμό, να μπλοκάρουμε τον πόλεμο εδώ αλλά και παντού στον πλανήτη. Η Ελλάδα αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι βαθιά προσδεδεμένη στο άρμα του Ευρωατλαντισμού, υπεύθυνου για τόσες και τόσες εγκληματικές επεμβάσεις τα τελευταία και όχι μόνο χρόνια. Ήδη το υποπόδιο του Δυτικού Συνασπισμού που φέρει τον τίτλο του πρωθυπουργού της χώρας, χωρίς φυσικά να ρωτήσει κανέναν ξεκίνησε αποστολές πολεμικού υλικού με C-130, ο κρετινισμός του μπορεί να γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της χώρας. Είναι καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια στην επίσημη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Ωστόσο αυτή η θέση δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το υποκριτικό πρόσχημα για την έμμεση υποστήριξη οποιουδήποτε εξουσιαστικού στρατοπέδου. Με την ίδια πίστη στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού που καλούμε σε αντιπολεμική κινητοποίηση εδώ ενάντια σε όλους τους στρατιωτικούς συνασπισμούς με την ίδια ένταση υποστηρίζουμε τις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις στη Ρωσία και όπου αλλού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι το πεδίο του πολέμου αποτελεί το σφαγείο των αδύναμων. Γιατί εμείς μπορεί να δρούμε σε αυτό το κομμάτι γης όμως ο εχθρός είναι παντού είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός σε όλες τις εκδοχές του. Παντού επίσης όμως βρίσκονται επίσης αναρχικοί και άνθρωποι που θέλουν να παλέψουν ενάντια στην πολεμική κρατική και καπιταλιστική μηχανή. Οι αναρχικοί στη μεγάλη ιστορία τους δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται απέναντι στους εξουσιαστές όποια προβιά κι αν αυτοί φορούσαν για να ικανοποιήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους: τα συμφέροντα των αφεντικών. Είτε αγγλικός ιμπεριαλισμός, είτε αμερικάνικος «αντιτρομοκρατικός πόλεμος» είτε σοβιετική «σοσιαλιστική και αντιμπεριαλιστική» επέμβαση, οι αναρχικοί χτυπούσαν τον συναγερμό ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό, προσπαθώντας να καλύψουν τις σειρήνες των επικείμενων βομβαρδισμών, της επικείμενης βαρβαρότητας. Αυτό θα πράξουμε και σήμερα! Γιατί ή θα σταματήσουμε τον πόλεμο ή θα πρέπει να υποστούμε τις φοβερές συνέπειές του. Συνέπειες που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές των φτωχών και των αδύναμων, είτε αυτές αφορούν το κόστος ζωής είτε την ίδια τη ζωή, η αξία της οποίας αρχίζει να ευτελίζεται και στο ευρωπαϊκό έδαφος, όσο την έχουν ευτελίσει τα πλανητικά αφεντικά στην καπιταλιστική περιφέρεια και στα κορμιά των προσφύγων και των μεταναστών που ξεριζώνονται. Είναι καθήκον των επαναστατών να φτιάξουν ένα ισχυρό και πραγματικά ακηδεμόνευτο αντιπολεμικό κίνημα που θα παλεύει για το δίκιο των από τα κάτω εν αντιθέσει με τα υποκριτικά καλέσματα των φιλελεύθερων που προσπαθούν να καπηλευτούν την ανθρωπιά για να την κάνουν καύσιμα για τα νέα πολεμικά τους σχέδια. Καμία εμπιστοσύνη σε οποιονδήποτε δεν κρατά ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού - και μόνον αυτή!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ - ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ & ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ - ΝΑ ΜΠΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ & ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΡΩΣΙΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ - ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ!

Τρίτη 1/3

Μικροφωνική 18:00, Τσιμισκή με Αριστοτέλους

Συγκέντρωση 19:00 Αγ. Βενιζέλου

κάλεσμα : Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση