Πέμπτη 2 Ιουνίου 2022 στις 12.00
Προσυγκέντρωση για την αντικατασταλτική εκπαιδευτική πορεία
Στην σημερινή Γενική Συνέλευση 1/6, υπερψηφίστηκε το πλαίσιο συνδιαμόρφωσης αυτοοργανωμένου σχήματος και επιτροπής αγώνα εαακ και κατέληξε στις εξής δράσεις:
-Συντονιστική Επιτροπή για την εξειδίκευση της απόφασης του συλλόγου.
-Κατάληψη της σχολής Πέμπτη 2/6 και Παρασκευή 3/6.
-Επόμενη Γ.Σ. Τετάρτη 8/6 στις 14:00 στο αίθριο του Πολυτεχνείου.
-Κινητοποίηση και περιφρούρηση του ασύλου και των διαδικασιών του συλλόγου ενάντια στην ύπαρξη των ΜΑΤ στο campus .
-Αντικατασταλτική εκπαιδευτική πορεία, Πέμπτη 2/6 στη 13:00 στην Καμάρα με προσυγκέντρωση στο άσυλο.
-Συντονισμός με άλλους φοιτητικούς συλλόγους που κινούνται σε αντίστοιχη κατεύθυνση και Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων (ΣΓΣ) την Πέμπτη 2/6 μετά την πορεία.
Ακολουθεί το πλαίσιο:
ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΑΓΩΝΑ ΕΑΑΚ για την Γ.Σ του Σ.Σ.Α. Τετάρτη 1/6
Δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου
Στις 10/5 αντιμετωπίσαμε για άλλη μια φορά τη δολοφονική και κατασταλτική επίθεση του κράτους μέσα στον χώρο του πανεπιστημιακού ασύλου. Με την πλήρη συναίνεση των πρυτανικών αρχών, ΜΑΤ και ασφαλίτες στρατοπέδευσαν εντός του campus, όπως ήταν ανακοινωμένο από την προηγούμενη απόφαση της Συγκλήτου του ΑΠΘ, και προέβησαν σε ακραίες επιθέσεις βίας (ξυλοδαρμούς, ρίψη δακρυγόνων και κρότου λάμψης) εναντίον φοιτητ[ρι]ών, μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και αλληλέγγυου κόσμου. Η μανία τους δεν σταμάτησε εκεί καθώς φτάσανε στο σημείο να ρίξουν χημικά και κρότου λάμψης εντός του κτηρίου της ΣΘΕ, κίνηση που θα μπορούσε να καταλήξει κυριολεκτικά δολοφονική, με κόσμο να "σπρώχνεται" μέσα στο κτήριο που εκείνη τη στιγμή γινόντουσαν και μαθήματα.
Αντίστοιχα, την Πέμπτη 26/5 ακόμη μια δολοφονική επίθεση από τα ΜΑΤ με ευθυβολες ριπές κρότου λάμψης εξελίχθηκε εις βάρος των συγκεντρωμένων φοιτητών/ριών έξω από την περικυκλωμένη από δυνάμεις καταστολής ΣΘΕ. Ο χτυπημένος φοιτητής νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο με βαρύ τραυματισμό και απώλεια ακοής. Την ίδια μέρα ακολούθησε μαζική αντανακλαστική, αντικατασταλτική πορεία που κινήθηκε στο κέντρο της πόλης. Η συγκεκριμένη πορεία σημείωσε μεγάλο παλμό ο οποίος στη συνέχεια κλιμάκωσε την ένταση και ακολούθησαν συλλήψεις φοιτητών.
Όπως φάνηκε και από τα γεγονότα της προηγούμενης εβδομάδας, βρισκόμαστε σε μια περίοδο συνεχούς όξυνσης της κρατικής καταστολής. Η παρουσία των μπάτσων εντός και περιμετρικά του ασύλου έχει αρχίσει να κανονικοποιειται όπως σιγά σιγά κανονικοποιουνται και οι δολοφονικές επιθέσεις των ένστολων καθαρμάτων εναντίων των φοιτητών και των αγωνιζόμενων κομματιων της κοινωνίας που προσπαθούν να υπερασπιστούν το άσυλο. Η ΟΠΠΙ μπορεί να μην έχει έρθει ακόμα, αλλά οι δυνάμεις καταστολής είναι εδώ καθημερινά. Οι συνθήκες ολοκληρωτισμου που βιώνουμε δείχνουν ότι μπάτσοι δεν έχουν έρθει απλά για να περιφρούρησουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αλλά ότι είναι δομικό κομμάτι της. Το κράτος θέλει να καταπνίξει από τη γέννηση της κάθε μορφή αντίστασης της κοινωνικής βάσης και προωθεί μια συνεχή προληπτική καταστολή με σκοπό την εκμηδένιση του αγώνα και των μαχητικών αντιστάσεων. Πλέον αναγνωρίζουμε ότι σαν αγωνιζόμενα κομμάτια και σαν φοιτητές δεν μπορούμε να μείνουμε σε αμυντική στάση. Δεν μπορούμε να στεκόμαστε αδρανείς όταν οι δυνάμεις καταστολής εξαπολύουν ένα τεράστιο κύμα καταστολης και βίας προς τα σώματα μας, προς τους συμφοιτητές μας. Πρέπει να περάσουμε στην οργανωμένη και μαχητική αντεπίθεση. Πρέπει να συγκρουστούμε μαζικά με τις δυνάμεις καταστολης. Να ενεργοποιήσουμε τους συλλόγους μας και την κοινωνία ευρύτερα σε μια μαχητική κατεύθυνση. Πλέον δεν μπορούμε να δεχόμαστε τη βία του κράτους χωρίς να προτάσσουμε τη συλλογική και οργανωμένη αντεπίθεσή μας. Στον δρόμο να τσακισουμε τη καταστολή, να μην κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
Αυτή είναι η κανονικότητα του τρόμου που θέλουν να επιβάλλουν, αυτή είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση για το πανεπιστήμιο του μέλλοντος, αυτή είναι η υποτίμηση των ζωών μας. Δε θα τους περάσει!
Μέσα από τις συνελεύσεις, τις πορείες και τις καταλήψεις φάνηκε ότι όπως και πέρσι καταφέραμε να εμποδίσουμε την είσοδο των μπάτσων μέσα στο άσυλο (καθώς τις μέρες Πέμπτη και Παρασκευή που πολλαπλές σχολές βρισκόντουσαν υπό κατάληψη, δεν έγινε καμία έφοδος). Μέσα από τις δράσεις μας, τις ζωντανές σχολές με πολιτική και πολιτιστική δράση, τους ενεργούς φοιτητικούς συλλόγους, τον συντονισμό με άλλους φοιτητικούς συλλόγους και την υπόλοιπη κοινωνία μπορούμε να αναχαιτίσουμε την επίθεση και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Εκκένωση στεκιού στο Βιολογικό
Ξημερώματα παραμονής πρωτοχρονιάς (31/12/21) ξεκινάει η εκκένωση από την αστυνομία και την ασφάλεια, του κατειλημμένου χώρου«Στέκι στο βιολογικό» που λειτουργεί εδώ και 34 χρόνια ως πολιτικός, πολιτιστικός και κοινωνικός χώρος εντός του πανεπιστημιακού ασύλου. Τα όσα συνέβησαν τις τελευταίες εβδομάδες (περίοδος του Πάσχα) με την εφαρμογή στην πράξη του νόμου 4777 και την στρατοπέδευση των μπάτσων εντός του ασύλου, είναι εικόνες από το μέλλον που επιφυλάσσουν κράτος και κεφάλαιο για τα πανεπιστημιακά ιδρύματα. Με εντολή για προστασία των εργασιών στο εκκενωμένο στέκι του βιολογικού, ΜΑΤ στρατοπέδευσαν προκλητικά έξω από την Σχολή Θετικών Επιστημών και δεν δίστασαν να χτυπήσουν τη συγκέντρωση των φοιτη(τρι)ών με ξύλο, χημικά, κρότου λάμψης, καθώς και να προχωρήσουν σε συλλήψεις.
Είσοδος της ΟΠΠΙ αρχές Ιουνίου
Μετά την ανακοίνωση του Θεοδωρικάκου, από τις αρχές Ιουνίου προβλέπεται να περιπολούν σε εξωτερικούς χώρους των Πανεπιστημίων σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα τα 400 μέλη της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας, η σύσταση της οποίας κρίθηκε συνταγματική από το ΣτΕ (κάτι που δείχνει με πόση μεγάλη ευκολία το ίδιο το σύνταγμα προσαρμόζεται στην εκάστοτε κυβερνητική ατζέντα). Έτσι ερχόμενοι αντιμέτωποι με ένα κράτος το οποίο έχει ήδη διαμορφώσει μία κατάσταση ελέγχου και βίας απέναντι στις αντιστάσεις και τα σώματά μας με την ευλογία των πρυτανικών αρχών, καθίσταται αναγκαίο το φοιτητικό κίνημα να θέσει τις βάσεις αντίστασης ενάντια στην επερχόμενη νέα "κανονικότητα". Να υπερασπιστούμε το άσυλο ως άσυλο αγώνων και ελευθεριών και όχι ως στείρο, ακαδημαϊκό και επιχειρηματικό, να περιφρουρήσουμε τα κεκτημένα μας και να συγκρουστούμε με τις δυνάμεις καταστολής.
Η έντονη παρουσία - εισβολή των αστυνομικών δυνάμεων εντός του ΑΠΘ έρχεται ως συνέχεια των χρόνιων κυβερνητικών μεθοδεύσεων που αρχικά κατήργησαν νομοθετικά το άσυλο (ν. Διαμαντοπούλου / 2011) παράλληλα με την στοχευμένη μεταφορά του ναρκεμπορίου από την περιοχή της Ροτόντας εντός του ΑΠΘ, έπειτα εξίσωσαν την εγκληματικότητα και την βία με την πολιτική δράση (πόρισμα Παρασκευόπουλου / 2018) ενώ φτάνοντας στο σήμερα το άσυλο καταργείται στην πράξη με την σταδιακή εισαγωγή της πανεπιστημιακής αστυνομίας (ν. Κεραμέως - Χρυσοχοΐδη / 2021). Κοινό στοιχείο όλων των παραπάνω κρατικών αποφάσεων είναι η στοχοποίηση κάθε ριζοσπαστικής φωνής και η προσπάθεια απονέκρωσης του σύγχρονου πανεπιστημίου στο όνομα της «τάξης και ασφάλειας», αφήνοντας στην άκρη τα πραγματικά προβλήματα και τις ανάγκες των φοιτητ[ρι]ών. Με αφορμή την παραβατικότητα που το ίδιο το κράτος ανέπτυξε εντός του πανεπιστημιακού ασύλου, επιχειρείται μια συνολική αναμόρφωση του πανεπιστημίου στα μέτρα των κατευθύνσεων ΕΕ και κεφαλαίου με πρώτα και κύρια την ένταση της καταστολής και την επίθεση στα μέσα πάλης των αγωνιζόμενων φοιτητ[ρι]ών (καταλήψεις,στέκια κλπ). Δεν είναι η πρώτη φορά που πρυτανικές αρχές σε συνεργασία με το κράτος και το κεφάλαιο επιτίθενται και προσπαθούν να καταστείλουν-εκκενώσουν κατειλημμένους χώρους τόσο εντός όσο και εκτός του ασύλου. 'Άλλωστε οι κατειλημμένοι χώροι (κοινωνικοί και πολιτικοί) μπαίνουν συνεχώς στο στόχαστρο της κυρίαρχης τάξης και των μηχανισμών της ως ζωντανά κέντρα αγώνα και δομές αντίστασης.
Εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
Αντιλαμβανόμαστε λοιπόν, ότι όλες αυτές οι πτυχές της καταστολής αποτελούν στόχευση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αλλά και μέσο ευκολότερης υλοποίησής της. Η εκάστοτε κυβέρνηση εξυπηρετεί τις κατευθύνσεις της αγοράς, της Ευρωπαικής Ένωσης, του ΟΟΣΑ και μεταλλάσσει την εκπαιδευτική διαδικασία με στόχο ένα πανεπιστήμιο σύμφωνα με τις ανάγκες κράτους - κεφαλαίου, όπου ο κάθε φοιτητής θα λάβει τη θέση που του αναλογεί στην καπιταλιστική πραγματικότητα. Μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας κάθε φοιτήτρια διδάσκεται μία νοοτροπία ανταγωνισμού και εκμετάλλευσης με στόχο την προσωπική ανέλιξη, ενώ ταυτόχρονα δημιουργείται και το απαραίτητο πειθαρχημένο, ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.
Αναδιάρθρωση λοιπόν, με αποκορύφωμα τον νόμο 4777, δεν είναι μόνο η είσοδος των μπάτσων στα πανεπιστήμια, η οποία αποτέλεσε κόμβο συγκρότησης του περσινού φοιτητικού κινήματος. Είναι η υποβάθμιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας και η εντατικοποίηση, πειθάρχηση, υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής τους δράσης. Είναι τα κλειδώματα των πανεπιστημιακών χώρων, η κατάργηση του ασύλου, η πανεπιστημιακή αστυνομία ΟΠΠΙ (των οποίων η εκπαίδευση ολοκληρώνεται στις 17 Μαίου), ο έλεγχος, οι κάμερες, οι κάρτες εισόδου και τα face control, τα πειθαρχικά συμβούλια, οι διαγραφές φοιτητ(ρι)ών στο ανώτατο όριο φοίτησης. Είναι επίσης η ισοτίμηση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, η αξιολόγηση - συγχώνευση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων και η - ολοένα και μεγαλύτερη - κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Είναι οι απλήρωτες πρακτικές, η ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι όλα αυτά και άλλα τόσα που υποτιμούν τις ζωές μας. Φυσικά η κρατική μανία για ολόπλευρη ενσωμάτωση των πανεπιστημίων στα καπιταλιστικά συμφέροντα δενσταματά με τον νόμο 4777.
"Πανεπιστήμιο 2030"
Όπως φαίνεται, ο συγκεκριμένος νόμος ήταν ένα ακόμα βήμα του κράτους και του κεφαλαίου για να υποδεχτούν με όσο το δυνατόν λιγότερες αντιστάσεις το «σχέδιο δράσης για το πανεπιστήμιο του 2030». Το νέο αυτό νομοσχέδιο, πρωτοβουλία του ιδρύματος Μποδοσάκη, που παρουσιάστηκε υπό την αιγίδα της ΠτΔ Σακελλαροπούλου σε συνεργασία με όλη την εγχώρια νεοφιλελεύθερη ακαδημαϊκή ελίτ των "αρίστων", προβλέπει πολύ συγκεκριμένες πτυχές που παραδίδουν το δημόσιο πανεπιστήμιο ολοκληρωτικά στα χέρια των επενδυτών. Αρχικά, αλλάζει ο τρόπος διοίκησης του πανεπιστημίου, αφού δημιουργούνται δύο διοικητικές αρχές, μια εκτελεστική (πρύτανης) και μια εποπτική (Συμβούλιο του Ιδρύματος). Η συγκρότηση του Συμβουλίου Ιδρύματος έρχεται να ξεπεράσει τη σύγκλητο και γίνεται το ανώτατο αποφασιστικό όργανο, το οποίο απαρτίζεται από μέλη εξωτερικά αυτού. Τα πανεπιστήμια θα πρέπει διαρκώς να λογοδοτούν και να αξιολογούνται, όπως συμβαίνει ήδη στις υπόλοιπες εκπαιδευτικές βαθμίδες. Εν ολίγης ο ιδιωτικός τομέαςθα εισβάλλει για τα καλά πλέον στα πανεπιστημιακά ιδρύματα, με χρηματοδοτήσεις θέσεων καθηγητών, ερευνών και υποτροφιών. Η κρατική χρηματοδότηση επομένως θα συρρικνωθεί (όπως ήδη έγινε τον Γενάρη του 2022). Αυτό σημαίνει πως το πανεπιστήμιο χάνει ουσιαστικά τον αυτοδιοίκητο χαρακτήρα του και αναγκάζεται να «χορέψει» στον ρυθμό των επενδυτών, που -όντας αυτοί που ρίχνουν τα λεφτά - μπορούν να επιβάλλουν και τους τρόπους με τους οποίους θα βγαίνουν επιστήμονες και εργαζόμενοι που θα εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Ακόμη αυτό επιφέρει συγχωνεύσεις/ καταργήσεις συγγενικών τμημάτων και ίδρυση ειδικών κλάδων/ παραρτημάτων με έμφαση στις εξειδικευμένες/ τεχνικές γνώσεις (επαναφορά ΤΕΙ). Πρόσφατο παράδειγμα άλλωστε αποτελεί το ΔΙΠΑΕ,όπου η σχεδιασμένη συγχώνευση/κατάργηση τμημάτων πλήττει τις σπουδές των φοιτητ[ρι]ών αλλά και την ίδια την δυνατότητά τους να σπουδάζουν (σε συνδυασμό με την ΕΒΕ που εντείνει τους ταξικούς φραγμούς). Σε μια τροχιά όλο και περισσότερης εξειδίκευσης, τα πτυχία μας θα διασπώνται ακόμα περισσότερο. Αυτό σημαίνει ότι η κάθε φοιτήτρια θα χτίζει το πτυχίο της με βάση ειδικά διαμορφωμένες ενότητες μαθημάτων, «κυνηγώντας» ένα ατομικό ανταγωνιστικό προφίλ «χρήσιμο» για την αγορά εργασίας. Αυτό συνεπάγεται και την κατάργηση των ενιαίων πτυχίων και άρα των επαγγελματικών δικαιωμάτων και απομακρύνει τους εργαζόμενους από τη συνδικαλιστική τους συσπείρωση με βάσει το αντικείμενό τους, αφού πλέον το ένα αντικείμενο εργασίας θα εξειδικεύεται και θα διασπάται σε πολλά μέρη.
Ωστόσο, όσο κι αν απευχόμαστε έναν τέτοιο τύπο πανεπιστημίου που θα χρηματοδοτείται και θα κινείται από ιδιώτες, αναγνωρίζουμε πολύ καλά πως ακόμα και τώρα που τα ιδρύματα είναι σε μεγάλο βαθμό χρηματοδοτούμενα από το κράτος, τα συμφέροντα των αφεντικών πάλι κερδισμένα βγαίνουν, αφού κράτος και κεφάλαιο συμπορεύονται πάντα και παράγουν αποκλεισμούς. Το βλέπουμε καθημερινά με το καθεστώς εργολαβίας σε λέσχη και εστίες, με τη χρηματοδότηση ερευνών από εταιρίες κτλ.
Ενάντια σ' αυτήν την σκληρή πραγματικότητα εμείς απαντάμε με κοινούς αγώνες μαθητ(ρι)ών, φοιτητ(ρι)ών, εκπαιδευτικών.
Ακρίβεια
Το ζήτημα της ακρίβειας έχει οξυνθεί τους τελευταίους μήνες, με τα βασικά αγαθά, τους λογαριασμούς ρεύματος-θέρμανσης τα ενοίκια καιόχι μόνο να ακριβαίνουν όλο και περισσότερο σε βαθμό που τα πιο ταξικά υποκείμενα αυτής της κοινωνίας αδυνατούν να επιβιώσουν και να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Φτωχοποιείται έτσι ένα όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας που ζει πλέον σε ένα μόνιμο κλίμα ανεργίας και επισφάλειας και βρίσκεται υπό τον διαρκή φόβο της επιβίωσης. Η ακρίβεια και οι ανατιμήσεις στις μέρες μας, δεν είναι κάποια αντικειμενική συνθήκη αλλά πολιτική επιλογή της άρχουσας τάξης και του κεφαλαίου που διαρκώς υπονομεύουν τις ζωές μας για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Σε μια εποχή που η τεχνολογική ανάπτυξη επιτρέπει το λιγότερη δουλειά-αυξήσεις στους μισθούς, κυβερνήσεις και κεφάλαιο δυσχεραίνουν όλο και περισσότερο την ύπαρξή μας στα ασφυκτικά πλαίσια που ορίζουν.
Στην ίδια κατεύθυνση λοιπόν, αντιμετωπίζουμε ξανά την επίθεση στην πρώτη κατοικία μέσω πλειστηριασμών. Ακόμα ένα βασικό κοινωνικό αγαθό, αυτό της στέγασης, υποθάλπεται. Στην Θεσσαλονίκη, στην περιοχή των Συκεών, η οποία μπήκε το τελευταίο διάστημαστο στόχαστρο των τραπεζιτών, επιδιώκεται με κάθε τρόπο να αρπαχτούν τα σπίτια φτωχών οικογενειών. Πιο συγκεκριμένα πριν κάποιεςμέρες η Eurobank έβγαλε σε πλειστηριασμό το διαμέρισμα 80τ.μ. τετραμελούς οικογένειας (πατέρας άνεργος, μητέρα ΑΜΕΑ και δυο παιδιά φοιτητές) για υπόλοιπο χρέους 30.000 ευρώ (κι ενώ έχει ήδη πληρώσει 80.000 ευρώ). Και παρά την δικαστική προσφυγή της οικογένειας και εν αναμονή της απόφασης του δικαστηρίου, το σπίτι εκπλειστηριάστηκε για 56.050 ευρώ. Τόσο αξίζουν οι κόποι μιας ζωής για τους τραπεζίτες και τους κεφαλαιοκρατες.
Απέναντι στην ακρίβεια, την υποτίμηση των ζωών, την φτωχοποίηση και την καταπίεση, απένταντι σε κράτη , αφεντικά, τραπεζίτες, να εντείνουμε τους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες. Να αντισταθούμε συνολικά και συλλογικά στην αντιλαϊκή πολιτική τους, που από τη μια σπέρνουν την ανεργία, την ακρίβεια και την φτώχεια κι από την άλλη συνεχώς εφευρίσκουν νέες πιο αντιδραστικές πολιτικές αρπαγής όλων όσων με τον ιδρώτα της έφτιαξε η εργαζόμενη πλειοψηφία.
Υποβάθμιση της Φοιτητικής Λέσχης
Σε μία τέτοια συνθήκη λοιπόν, η εργολαβία της λέσχης έρχεται να αμφισβητήσει κεκτημένα χρόνων και να αποκλείσει την κοινωνία από την λέσχη του ΑΠΘ. Η λέσχη του ΑΠΘ μέσα από τους αγώνες και τις αντιστάσεις των φοιτητ(ρι)ών αποτελεί μέχρι και σήμερα μία λέσχηπου παρόλες τις παθογένειες που γεννά η ιδιωτική διαχείριση της από την εργολαβία, προσφέρει δωρεάν φαγητό σε όλους τους φοιτητέςαλλά και σε οποιοδήποτε κομμάτι της κοινωνίας θέλει να σιτιστεί. Η πρακτικές της εργολαβίας, με το κλείσιμο των διανομών μετά απόπαρεμβάσεις ενάντια στις κάρτες σίτισης, ακόμα και η ίδια η προσπάθεια για εδραίωση κάρτας σίτισης, λίγες μέρες μετά την στρατοπέδευση των κρατικών κατασταλτικών μηχανισμών εντός του ασύλου δεν μας φαίνεται τυχαία.
Δεν έχουμε αυταπάτες πως μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει κάποια καλύτερη διαχείριση στη βάση των κοινωνικών αναγκών και επιθυμιών μας. Να μην πληρώσουμε εμείς την κρίση τους, με ταξικούς αγώνες να παλέψουμε για όσα μας στερούν, για ζωή και όχι επιβίωση στο ύψος των κοινωνικών αναγκών.
Έμφυλη βία - Γυναικοκτονίες
Πριν λίγες εβδομάδες ξυπνήσαμε για άλλη μια φορά με το νέο μιας γυναικοκτονίας, μετρώντας την 4η μόλις για το 2022. Οιγυναικοκτονίες δεν οφείλονται στη "ζήλια", στους συζυγικούς καυγάδες ή στην υπερβολική "αγάπη" όπως πολλές φορές έχουμε ακούσει.
Οφείλονται ακριβώς στην πατριαρχική αντίληψη της κοινωνίας σύμφωνα με την οποία το γυναικείο σώμα μπορεί να γίνει αντικείμενο καταπίεσης, εκμετάλλευσης και ιδιοκτησίας στα χέρια ενός ανδρός. Η έμφυλη καταπίεση εκφράζεται καθημερινά στον δρόμο, στην δουλειά, στο σπίτι ή τη σχολή και διακυμαίνεται από ένα σεξιστικό σχόλιο ή "αστείο" μέχρι παραβιαστικές συμπεριφορές και γυναικοκτονίες. Άλλο ένα πρόσφατο γεγονός έμφυλης βίας ήταν η υπόθεση της Zackie που δέχτηκε την ακραία επίθεση από ιδιοκτήτες και μπάτσους επειδή ακριβώς δεν συμβάδιζε με τα κυρίαρχα πρότυπα αρρενωπής εμφάνισης και συμπεριφοράς. Στην περίπτωση αυτή η αστική δικαιοσύνη έδειξε για άλλη μια φορά το πρόσωπό της, καλύπτοντας την αστυνομία (με την αθώωση των μπάτσων) και ρίχνοντας ελαφρότερη ποινή στους υπόλοιπους δολοφόνους του Ζακ. Ενάντια σε κάθε καταπίεση και διάκριση (είτε είναι φυλετική, είτε έμφυλη είτε ταξική) αγωνιζόμαστε για το τσάκισμα του σεξισμού και της πατριαρχίας και του συστήματος που τα θρέφει και τα αναπαράγει.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- ΚΑΤΩ Ο ΝΟΜΟΣ 4777 - ΕΞΩ 0Ι ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
-ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΑΣΥΛΟΥ
- ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ
- ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ 19/4 ΚΑΙ 10/5 ΚΑΙ 26/5
- ΚΑΤΩ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ "ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ 2030"
- ΕΝΙΑΙΟ ΠΤΥΧΙΟ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
- ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ - ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΜΗΜΑΤΩΝ
- ΚΑΜΙΑ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΠΑΣΟΥ / ΚΑΡΤΑΣ ΣΙΤΙΣΗΣ ΕΞΩ Η ΕΡΓΟΛΑΒΙΑ
- ΛΕΣΧΗ ΑΝΟΙΧΤΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ
- Η ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ ΤΑΞΙΚΗ
- ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΙΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗΓΙΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ
- ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ - ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
- ΕΤΑΙΡΙΕΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΦΡΑΓΜΟΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ
- ΠΟΡΕΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ, ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠ' ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΑΠΘ ΓΑΔΘ ΙΔΙΟ ΜΑΓΑΖΙ,
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΝΑ ΠΕΣΕΙ Ο Κ-Χ
**Υπερψηφίστηκε και ψήφισμα αλληλεγγύης στον αναρχικό Γ. Μιχαηλίδη απεργό πείνας από 23/5
Σύλλογος σπουδαστών/ριών Αρχιτεκτονικής
Προσυγκέντρωση για την εκπαιδευτική πορεία
ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 2/6
12:00 ΠΡΟΣΥΓΚΈΝΤΡΩΣΗ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ
13:00 ΚΑΜΑΡΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ, ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΤΗΣ ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΑΞΙΚΩΝ ΦΡΑΓΜΩΝ
Όλο το προηγούμενο διάστημα πραγματοποιούνται διαρκείς κρατικές επιθέσεις στους/ις φοιτητ(ρι)ες και το πανεπιστήμιο που έχουν σκοπό να διαμορφώσουν ένα αποστειρωμένο περιβάλλον ευνοϊκό για την απρόσκοπτη κερδοφορία και εξυπηρέτηση των συμφερόντων κράτους και κεφαλαίου. Από τη μια, συνεχώς επινοούνται καινούριοι νόμοι και μεταρρυθμίσεις που εξαιρούν με ταξικούς φραγμούς, από την άλλη καταστολή και πειθάρχηση για όσους/ες αντιδρούν.
Ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα με την εκκένωση της κατάληψης Στέκι στο Βιολογικό, την μόνιμη παρουσία ΥΑΤ στο κάμπους -ακόμα και νύχτες-, τις κλειδωμένες πόρτες και το σβήσιμο γκράφιτι που στολίζουν και δίνουν έναν ιδιαίτερο κι ευχάριστο τόνο στο campus προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μέλλον μας είναι το αποστειρωμένο πανεπιστήμιο που ευαγγελίζονται και με τόσο κόπο επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν. Ένα πανεπιστήμιο-φυλακή χωρίς δημιουργικότητα, τέχνη και χώρους αυτοοργάνωσης που δε μας αφήνει να εξελιχθούμε ελεύθερα, αλλά πλάθει ανθρώπους καρμπόν, ανθρώπους που μαθαίνουν να σκύβουν το κεφάλι και να προσαρμόζονται στις αδηφάγες ανάγκες του σάπιου συστήματος.
Το ΑΠΘ αποτελεί κέντρο εξελίξεων, κι αυτό επειδή όλη την προηγούμενη χρονιά διαμορφώθηκε ένα πολύ δυναμικό κίνημα ενάντια στην εφαρμογή του 4777. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και οι πρυτανικές αρχές, οι οποίες επέλεξαν να στοχοποιήσουν τον χώρο της κατάληψης Στέκι στο Βιολογικό για να επεκτείνουν τη βιβλιοθήκη. Με αυτό τον τρόπο διαμορφώσαν ένα ψευτοδίπολο «ή με τη βιβλιοθήκη ή με τις βαριοπούλες» ναρκοθετώντας τα περιθώρια αντίδρασης. Η πραγματικότητα της ωμής αστυνομικής βίας και η ανένδοτη στάση των αρχών απέδειξε πως το στοίχημα για τις ίδιες είναι οι πολιτικές καριέρες και η καθυπόταξη των αντιστάσεων κι όχι φυσικά η ενίσχυση της παιδείας.
Η κατάσταση κορυφώθηκε την τελευταία εβδομάδα, κατά την οποία η κλιμάκωση του κράτους και κατ' επέκταση της αστυνομίας ήταν πασιφανής. Μάλιστα είχαμε έναν τραυματία φοιτητή, ο οποίος χτυπήθηκε στο κεφάλι από κρότου λάμψης με αποτέλεσμα να μεταφερθεί εγκαίρως στο νοσοκομείο. Τις επόμενες μέρες ολόκληρο το campus περικυκλώθηκε από αστυνομικές δυνάμεις, οι οποίες προέβαιναν διαρκώς σε ταυτοποιήσεις, «ψαχτήρια», ακόμα και προσαγωγές ατόμων. Παράλληλα, διμοιρίες παρέμεναν και εντός του πανεπιστημίου -ακόμη και τα βράδυα- και συγκεκριμένα στον χώρο του Βιολογικού, ενώ οι ασφαλίτες ήταν αμέτρητοι… Έτσι λοιπόν το κράτος κατόρθωσε να διαμορφώσει ένα έντονο κλίμα τρομοκράτησης των φοιτητ(ρι)ών αποθαρρύνοντάς τους να συμμετέχουν στις συγκεντρώσεις υπεράσπισης του ασύλου που καλούνταν καθημερινά. Δεν τρέφουμε αυταπάτες και μπορούμε να αντιληφθούμε τι επιδιώκει το κράτος εγκαθιδρύοντας την αστυνομοκρατία στα πανεπιστήμιά μας. Ξέρουν καλά τι κάνουν, ρίχνουν στο ψαχνό, μας ακρωτηριάζουν, καταστέλλουν τους αγώνες μας αμαυρώνοντάς τους και βάζοντας εμπόδια στον δρόμο για τη συνέχισή τους. Όπως έλεγε και η Κατερίνα Γώγου ο στόχος είναι στο μυαλό και αυτό το έχουμε δει να επιβεβαιώνεται πολλάκις, κάτι που μας πεισμώνει ακόμη περισσότερο να περάσουμε στην αντεπίθεση.
Παλεύουν συνεχώς για το πανεπιστήμιο του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, στο οποίο για να εισαχθείς πρέπει να «περάσεις» την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, να «προλάβεις» το όριο φοίτησης, όσο το κόστος φοίτησης αυξάνεται ανησυχητικά, ενώ η μόνη εργασία που μπορείς να βρεις στη συνέχεια είναι «μαύρη» ή επισφαλής --στην καλύτερη των περιπτώσεων-. Και φυσικά δεν έχεις κανένα δικαίωμα να αντιδράσεις στις δυσμενείς συνθήκες, καθώς την διεκδίκηση ενδέχεται να ακολουθήσουν πειθαρχικά ή ακόμα και διαγραφές. Έχει διαμορφωθεί επιτυχώς ένας ασφυκτικός κλοιός εντός των πανεπιστημίων που δε σε αφήνει να πάρεις ανάσα, να κινηθείς, να φωνάξεις.
Σε αυτό το πανεπιστήμιο δεν μπορείς να είσαι βέβαιος για πολλά, μιας και δεν ξέρεις αν η σχολή στην οποία πέρασες θα παραμείνει στην πόλη που επέλεξες ή αν θα συγχωνευθεί κάπου στα 100 χιλιόμετρα μακριά. Ακόμα δεν είσαι σε θέση να γνωρίζεις αν το πτυχίο σου θα έχει κάποια αξία όταν θα τελειώσεις τη σχολή, ή αν απλούστατα θα καταργηθεί η σχολή σου οπότε θα πρέπει να ψαχτείς εκ νέου για το πώς θα πορευτείς, ή καλύτερα για το πώς θα καταφέρεις να επιβιώσεις.
Στο πανεπιστήμιο του ολοκληρωτισμού, υπάρχει πάντα και η επιλογή της περιπέτειας, μιας και τη μέρα που επέλεξες να πας στη σχολή ενδέχεται κάποιος μπάτσος να σου αποκλείσει την είσοδο, να έχει αδειάσει χημικά και κρότου λάμψης στο κτήριο ή αν βρεθείς στο δρόμο του να σε πετάξει από κάποια σκάλα ή έστω να σε δείρει. Βέβαια αν ξέρεις καλά το κάμπους και τη σχολή ίσως να 'χεις κι εσύ τη δυνατότητα να τους πετάξεις κάποιο καφέ, ιδανικά από κάποιο παράθυρο ή και καμιά πέτρα.
Εκτός από μια μάταιη παραδοχή της πραγματικότητας είμαστε εδώ για να θυμίσουμε στις αρχές ότι προς το παρόν τίποτα δεν έχει τελειώσει κι ούτε έχουμε τη διάθεση να γίνει κάτι τέτοιο στα κοντά. Όσο σβήνετε συνθήματα και γκράφιτι από τους τείχους απλά μας ξυπνάτε τη φαντασία για νέα σχέδια, όσο εκκενώνετε στέκια και καταλήψεις μας πεισμώνετε να ανοίξουμε νέους χώρους για νέες ζυμώσεις και σχέσεις, όσο προελαύνετε και χτυπάτε θα 'μαστε εκεί ανάχωμα -ίσως κάνοντας και κάποια πίσω βήματα πιθανώς και λίγο φοβισμένοι/ες-, όταν θα στρατοπεδεύετε και θα φτιάχνετε οχυρά θα βρίσκουμε τρόπο να τρυπώνουμε και να σας παρενοχλούμε, κι όταν τελικά οπισθοχωρήσετε θα 'μαστε εκεί να σας καταδιώκουμε. Γιατί το αίμα μας σιγοβράζει σιωπηλά καιρό τώρα και μάλλον ήρθε η ώρα να αντεπιτεθούμε, καθώς δε δυνάμεθα πλέον να παραμείνουμε άπραγοι μπροστά στην καταπίεση και την αδικία που μέρα με τη μέρα διογκώνεται.
Οι δυνάμεις μας είναι πενιχρές, ο χρόνος μας περιορισμένος και τα όπλα μας λίγα, ή τουλάχιστον έτσι φαντάζεστε όσοι/ες πιστεύετε στην κοινωνία της αλλοτρίωσης, της εκμετάλλευσης και της εξατομίκευσης. Εμείς όμως έχουμε ο ένας την άλλη, δρούμε συλλογικά χωρίς να χρειαζόμαστε ιεραρχίες και ειδικούς, φτιάχνουμε σχέσεις αλληλεγγύης και μαθαίνουμε από τα λάθη μας, εκμεταλλευόμαστε τα κενά που αφήνετε, καταστρέφουμε και δημιουργούμε. Ξέρουμε πως οι αγώνες μας ήταν, είναι και θα εξακολουθήσουν να είναι επικίνδυνοι για εσάς. Παράδειγμα αποτελεί και η περσινή χρονιά με την κατάληψη της πρυτανείας και τις μαζικές πορείες -έτσι για να σας φρεσκάρουμε τη μνήμη-. Ίσως η δυναμική του περσινού φοιτητικού κινήματος να ήταν αυτή που σας οδήγησε στην ενίσχυση της καταστολής και στην εγκαθίδρυση της αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια. Τρέχετε να διαμορφώσετε ένα ασφαλές κι αποστειρωμένο πεδίο, πάνω στο οποίο δε θα ευδοκιμούν οι αγώνες μας μα θα ξεριζώνονται απευθείας μόλις σηκώνουν κεφάλι.
Παρόλα αυτά δε μας φοβίζετε ούτε λίγο, κι άμα πρέπει να ζοριστούμε περισσότερο απ'όσο φανταζόμασταν για να σας νικήσουμε, θα το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Γιατί, ό,τι κι αν κάνετε εμείς θα είμαστε κάπου εκεί με ένα τρυπάνι ή μια μπογιά στο χέρι, με ένα πανό ή μια σημαία να καταστρέφουμε τα σχέδια σας, να χτίζουμε τα όνειρα μας, να ιδρώνουμε για μια δίκαιη και ισότιμη κοινωνία, να μη το βάζουμε κάτω ακόμη κι όταν οι πιθανότητες υπέρ μας μετριούνται στα δάχτυλα ενός χεριού. Και υποσχόμαστε πως δεν πρόκειται να το βάλουμε κάτω, υποσχόμαστε πως θα σφίξουμε δυνατά τα χέρια μας ακόμη κι αν γλιστράνε απ' τον ιδρώτα και θα αγωνιστούμε δυναμικά μέχρι να νικήσουμε, μέχρι να πυρπολήσουμε ολοσχερώς οτιδήποτε μας καταπιέζει, μέχρι να ξεχαρβαλώσουμε συλλήβδην το κρατικο-καπιταλιστικό σύστημα που έχει ριζώσει στην κοινωνία μας και τρώει τις ψυχές μας.
Το μέλλον μας δεν είναι για να κάνουμε καριέρα, είναι για να τινάξουμε τον κόσμο στον αέρα.
ΠΟΡΕΙΑ 02/06 ΚΑΜΑΡΑ 13:00
ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΑΝΗΚΕΙ Σ´ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ
ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΜΑΣ
Αναρχική Συνέλευση φοιτητών/τριών Quieta Movere