kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

ΣινεΠ - Ταννα

Mία αληθινή ιστορία «Ρωμαίου και Ιουλιέτας» που συνέβη σε ιθαγενείς του Βανουάτου αποτυπώνεται στη μεγάλη οθόνη σε ένα εξωτικό δράμα που έκλεψε τις καρδιές του κοινού .Υποψηφιο για Οσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
1987, Θάλασσα των Κοραλλιών. Στο νησί Τάνα του αρχιπελάγους Βανουάτου (συμπλέγματος 82 νησιών του Νοτίου Ειρηνικού) η φυλή των Γιακέλ ζει με αγροκαλλιέργειες, κυνήγι και υπακούοντας με ευλάβεια τα έθιμα και τους κανόνες των αρχαίων παραδόσεων που μεταφέρονται από πατέρα σε γιο, από φύλαρχο σε σαμάνο, από σοφή γιαγιά σε εγγονή. Εχουν αντισταθεί στον «πολιτισμό» των λευκών, έχουν αρνηθεί τη «σωτηρία» των Χριστιανών, έχουν απαξιώσει το χρήμα. Μοναδική τους απειλή; Η βεντέτα με τους γείτονες Ιμεντίν - μία αιματοβαμμένη κόντρα με αφορμή τη γη που διεκδικούν και οι δυο. Σε μία προσπάθεια ανακωχής, ο αρχηγός των Γιακέλ υπόσχεται στον αντίστοιχο των Ιμεντίν για νύφη τη Βάβα - ένα νεαρό κορίτσι που μόλις έγινε γυναίκα. Μόνο που εκείνη είναι ερωτευμένη με τον εγγονό του Ντάιν. Οι δυο εραστές θα το σκάσουν μαζί, ξεσηκώνοντας την έκπληξη, το θυμό και το σοκ των δύο φυλών. Δεν υπάρχει γάμος από έρωτα στο νησι . Μήπως τελικά οι πεισμωμένες παραδόσεις είναι ο χειρότερος εχθρός της διάσωσης του ανθρώπινου είδους;
Το σενάριο των Ντιν και Μπάτλερ μοιάζει να ανατρέχει σε κάτι μακρινό από εμάς, εξωτικό, αρχαίο, όμως οι παρατηρήσεις τους για την ανθρώπινη φύση, τον φόβο της μη διάσωσης των παραδόσεων, το κλείδωμα σε θεσμούς και νόμους είναι διαχρονικές κι αρχέγονες. Μπορεί να μην μένουμε σε χάρτινες καλύβες στα τροπικά δάση του Ειρηνικού, αλλά η ανάγκη συντήρησης εθνικής ταυτότητας, παράδοσης, ιστορίας έχει πολλές φορές μπερδευτεί με καταπίεση, οπισθοδρομισμό και βία. Ακόμα και στις μητροπόλεις της δύσης.
Η πανέμορφη, ονειρική, λυρική φωτογραφία της ταινίας χαρίζει ανάσες, όγκο, μυρωδιές, υγρασία, μυστήριο και οικειότητα αποκαλύπτοντάς μας αυτό το απόκρυφο κομμάτι του Ειρηνικού. Ομως η φύση δεν στέκεται ως σύμβολο (μόνο) αιωνόβιας ομορφιάς. Είναι η μόνη που, αν κι όχι άφθαρτη, συνεχίζει να υπάρχει - πέρα και μετά από εμάς. Τα πελώρια ομβρόφιλα δάση με τη μεγαλοπρέπεια, τον πλούτο, τις κρυψώνες τους. Το ηφαίστειο που ελλοχεύει από ψηλά, φουντώνει, απειλεί. Η γη, ο πλανήτης, η ζωή μάς χλευάζουν. Εμείς και οι ιστορίες μας είμαστε πολύ μικροί και ανούσιοι μπροστά στο κόσμο τον μικρό, τον μέγα.
Ο άνθρωπος έχει μόνο μία υποχρέωση: να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Αν σε αυτό αποτύχει, κανείς δεν επιβιώνει. Ούτε μία αποκομμένη αρχαία φυλή, αποφασισμένων ερημιτών.

Πόλυ Λυκούργου για το ''FLIX''

πηγή : https://www.facebook.com/events/5516533171787…
πηγή : email που λάβαμε στις 23 Οκτωβρίου 19h