Τετάρτη 2 Νοεμβρίου 2022 στις 17.30
Μικροφωνική αλληλεγγύης στην Κατάληψη Ντουγρού
Καταλήψεις - χώροι ελευθερίας, πεδία αγώνα
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΝΤΟΥΓΡΟΥ
ΤΕΤΑΡΤΗ 03/11 17:30
ΠΕΔΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΩΣ (ΦΑΛΗΡΟ)
Στις 31/10 η κατάληψη Ντουγρού στη Λάρισα, μετά από 7 χρόνια ζωής και αγώνα, εκκενώνεται. Ακολουθεί σθεναρή αντίσταση και υπεράσπιση του κτηρίου από τον κόσμο που βρίσκεται εντός του. Οι μπάτσοι από την πλευρά τους χρησιμοποιούν τα γνωστά μέσα καταστολής και τρομοκρατίας, ρήψη χημικών, τραμπουκισμούς, ξύλο και 8 προσαγωγές.
Η κατάληψη Ντουγρού υπάρχει στην πόλη από το 2015. Αποτελεί έναν ανοιχτό κοινωνικό χώρο τόσο στη γειτονιά της Λάρισας όσο και στην ευρύτερη κοινωνία της. Εντός της δραστηριοποιούνται δομές, όπως η στεγαστική, η βιβλιοθήκη, το γυμναστήριο, ο αστικός λαχανόκηπος και το χαριστικό παζάρι ρούχων.
Λίγο καιρό μετά την εκκένωση της κατάληψης του παλιού Νεκροτομείου στην Αλεξανδρούπολη, της κατάληψης 111 στη Θεσσαλονίκη, κάποιους μήνες μετά την εκκένωση του στεκιού στο Βιολογικό , η κυβέρνηση προχωράει σε άλλη μια, στην πιο κατάλληλη για αυτήν συγκυρία. Πρόκειται για απόπειρες επικοινωνίας και εξωστρέφειας της πολιτικής της ατζέντας με το κοινό που παραδοσιακά την στηρίζει σε μία φάση προεκλογικής περιόδου.
Σε μια συγκυρία στην οποία ερχόμαστε αντιμέτωπες με τη βάρβαρη καθημερινότητα, την ακρίβεια, τους αντεργατικούς νομούς του κράτους, την φτωχοποίηση, την ενεργειακή κρίση, τα οικονομικά σκάνδαλα και τις διαδοχικές επιθέσεις έμφυλης βίας (βιασμός μέσα σε Α.Τ., κυκλώματα παιδοβιαστών που έχουν ''σχέσεις'' με την κυβέρνηση), το κράτος συγκαλύπτει βιαστές και προσφέρει τα πάντα στα αφεντικά και το κεφάλαιο.
Παράλληλα με κινήσεις σαν αυτήν της εκκένωσης, προτάσσει το δόγμα «νόμος και τάξη» προσπαθώντας να παρουσιαστεί ως η τέλεια λύση σε κάθε πρόβλημα.
Στόχος του είναι να κατασταλούν οι εστίες αντίστασης, που βάζουν το συλλογικό πάνω από το ατομικό, την αλληλεγγύη πάνω από το εμπορευματικό κέρδος καθώς με τον τρόπο λειτουργίας τους επιδιώκουν να δείξουν πως διαφορετικοί τρόποι κοινωνικής οργάνωσης είναι εφικτοί. Οι χώροι αυτοί αποτελούν για το κράτος και τα τσιράκια του «εστίες ανομίας». Αυτός είναι ο κύριος λόγος που το κράτος θέλει να εξαφανίσει τις καταλήψεις, με πρόσχημα τη νομιμότητα και την καλύτερη χρήση των κτηρίων.
Από τη μία, λοιπόν, κτήρια που εκκενώνονται και δεν αξιοποιούνται και από την άλλη κτήρια που, χρησιμοποιούνται προς ιδιωτικό συμφέρον μακριά από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Η πραγματικότητα, όμως, είναι που έρχεται και αναδεικνύει τις έκδηλες αντιφάσεις των εν λόγω μεθοδεύσεων, απογυμνώνοντας τους σκοπούς του κράτους: Οι καταλήψεις θα πρέπει με τον ένα ή άλλον τρόπο να παύονται, οι πόλεις να αποστειρώνοται. Σε αυτό το περιβάλλον, της διαρκούς ανασφάλειας, του φόβου, της εκμετάλλευσης, της χωρίς όρια μεγέθυνσης του καπιταλιστικού κόσμου υπέρ της κερδοφορίας εις βάρος των ζωών μας, του θανάτου που συνηθίζουμε, των παραβιαστικών συμπεριφορών που αρνούμαστε να συνηθίσουμε, η υπεράσπιση των καταλήψεων και των κοινωνικών χώρων δεν είναι μόνο ένα στοίχημα αναμέτρησης με την καταστολή, αλλά ένα στοίχημα για να δημιουργήσουμε εκείνους τους όρους που βάζουν την ζωή και τον άνθρωπο στο επίκεντρο, χωρίς διαμεσολαβήσεις και ανισότητες. Θέλοντας να δημιουργήσουμε μέσα και έξω από τις καταλήψεις τα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτισμικά αναχώματα στην ρήξη μας με το σύστημα του θανάτου, στην διαρκή προσπάθειά μας να θεσμίσουμε εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες τις ζωές μας.
Οι καταλήψεις αποτελούν εργαλείο των αγωνιζόμενων κομματιών προκειμένου να δημιουργήσουν κοινωνικά κέντρα αγώνα και αντίστασης. Χώρους ελευθερίας, συνάντησης και δημιουργίας. Χώρους στους οποίους δομούνται ταξικές και κοινωνικές αντιστάσεις απέναντι σε φασιστικές, σεξιστικές και ομοφοβικές συμπεριφορές και αντιλήψεις.
Για αυτούς τους λόγους, λοιπόν, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε αλληλέγγυα με τα συλληφθέντα άτομα της κατάληψης Ντουρού. Δεν μπορούμε παρά να υψώσουμε την γροθιά μας και να ενώσουμε τις φωνές μας, ένα σινιάλο αλληλεγγύης παρά τα χιλιόμετρα που μας χωρίζουν για όλα αυτά που μας ενώνουν, για όλες εκείνες τις στιγμές, τις σχέσεις, τους αγώνες, τις χαρές και τις πίκρες που επιλέγουμε να περνάμε μαζί. Για όλους αυτούς τους λόγους: Αλληλεγγύη με την Ντουγρού.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΧΟΛΕΙΟ
Ε.Κ.Χ. "ΣΧΟΛΕΙΟ"
