Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2022 στις 17.00
Ανοιχτή αντιπατριαρχική συνέλευση
Σε κάθε στάδιο της ζωής μας, και ειδικά στα κρίσιμα αναπτυξιακά παιδικά μας χρόνια, εντείνεται η σεξουαλικοποίηση και αντικειμενοποίηση των σωμάτων μας. Τα υποκείμενα φετιχοποιούνται και μετατρέπονται σε εκθέματα ή και προϊόντα καπιταλιστικού κέρδους από την εκάστοτε βιομηχανία. Η πατριαρχική καταπίεση είναι διαρκώς παρούσα και μεσολαβεί στις κοινωνικές μας σχέσεις με πολύπλευρους τρόπους. Η υποτίμηση των ικανοτήτων μας και της ύπαρξης μας, η συνεχής επιβολή εξουσίας και ο έλεγχος των ζωών και της έκφρασης μας είναι πλήρως κανονικοποιημένα στην δουλειά , στο δρόμο , στο σχολείο, στο σπίτι και σε κάθε χώρο που προσπαθούμε να υπάρξουμε, προκαλώντας μας οργή και ασφυξία.
Η οικογένεια ως ένας άλλος ένας θεσμός εμποτισμένος με την εθνική ιδεολογία αναπαράγει τα ετεροκανονικά πρότυπα και μας κοινωνικοποιεί με βάση το φύλο που μας αποδόθηκε. Προσδίδει στα σώματα μας έμφυλα χαρακτηριστικά και προκαθορισμένους ρόλους. Έτσι από την ένταξη μας στον κοινωνικό ιστό εκπαιδευόμαστε στην πειθάρχηση και την καταστολή των επιθυμιών και των ελευθεριών μας.
Η αρρενωπότητα αποτελεί μια έννοια συνυφασμένη με την δύναμη, την ηγετικότητα και την επιθετικότητα. Οι άντρες μεγαλώνοντας μέσα σε αυτό το πρότυπο ( του πατέρα, του συζύγου, του αφεντικού, του αδελφού) μαθαίνουν πως δύνανται να ελέγχουν και να περιορίζουν τα σώματα και τη συμπεριφορά των θηλυκοτήτων, των μεταναστριών, των καταπιεσμένων υποκειμένων. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο η ανισότητα ανάμεσα στα δύο κοινωνικά αποδεκτά φύλα, αλλά και παράλληλα ο αποκλεισμός οποιουδήποτε ατόμου δεν βρίσκει το εαυτό του μέσα σε αυτά. Το κράτος -έθνος και η θρησκεία άλλωστε επωφελούνται άμεσα από την ενίσχυση της ανδρικής υπεροχής και την δημιουργία ανδρών-προστατών με το απόλυτο μονοπώλιο στη βία η οποία εργαλειοποιείται ενίοτε για κρατικά συμφέροντα.
Το προνόμιο αυτό το συναντάς τόσο σε άτομα που κατέχουν θεσμικές θέσεις εξουσίας όπως π.χ. εργοδότες, μπάτσους, πολιτικούς, γιατρούς όσο και σε κοινωνικά δοσμένους ρόλους όπως αυτούς του πατέρα, του συζύγου κλπ. Έτσι η σεξουαλικοποιημένη βία αποτελεί καθημερινή βιωμένη συνθήκη διάχυτη στην κοινωνία και συνυπάρχει αρμονικά με τα συστήματα καταπίεσης της εξουσιαστικής κρατικής και καπιταλιστικής πραγματικότητας.
Τα περιστατικά κλιμάκωσης της πατριαρχικής και κρατικής βίας που καθημερινά κατακλύζουν τα αυτιά και τις οθόνες μας είναι αναρίθμητα. Ο βομβαρδισμός τέτοιων ειδήσεων και η μετατροπή των κακοποιήσεων/δολοφονιών σε νούμερα και στατιστικά με τον καιρό καλλιεργούν την απάθεια ως μηχανισμό προστασίας.
Στις 11 Οκτωβρίου βιάζεται η 19χρονη στο α.τ. Ομόνοιας. Άλλος ένας βιασμός, άλλη μια φορά όπου το σώμα μιας θηλυκότητας αποτελεί ευκαιρία για επιβολή εξουσίας από τα πατριαρχικά σκουπίδια του κράτους. Στο α.τ. Ομόνοιας έχουν προηγηθεί πολλές περιπτώσεις βιασμών, βασανισμών και δολοφονιών, όπως η δολοφονία του Νιγηριανού μετανάστη Εμπούκα Μαμασουμπέκ το 2019. Η καθημερινότητα των καταπιεσμένων ανθρώπων είναι γεμάτη από περιστατικά πατριαρχίας και κρατικής τρομοκρατίας. Πριν από μερικές εβδομάδες βγήκε στην επιφάνεια ότι ο καταστηματάρχης Ηλίας Μίχος εξέδιδε και βίαζε 12χρονη στον Κολωνό, αποκαλύπτοντας άλλο ένα κύκλωμα trafficking.
Τελευταία αν και αναδύονται όλο και περισσότερα κυκλώματα trafficking συγκαλύπτονται σε μεγάλο βαθμό, ειδικά αν αφορούν υψηλά ιστάμενα πρόσωπα. Σε περιπτώσεις που ο βιαστής-διακινητής είναι αναγνωρίσιμο πολιτικά -ή και μη- πρόσωπο ( π.χ. ο Λιγνάδης, τα αδέρφια Λεβέντη, ο μπάτσος Μπουγιούκος που εξέδιδε και κακοποιούσε 19χρονη στην Ηλιούπολη) καταλήγουν να παίρνουν μορφές αντιπολιτευτικής κόντρας ή μεμονωμένου περιστατικού αποπροσανατολίζοντας το θέμα και αγνοώντας παντελώς τα επιζήσαντα άτομα.
Πρόσφατα συνέβη άλλη μια τρανσοφοβική επίθεση σε μια σεξεργάτρια έξω από το Πάντειο στην Αθήνα. Ένας σκατονταβατζής της επιτέθηκε με αποτέλεσμα να χρειάζεται νοσοκομείο όπου επανατραυματίστηκε και παρενοχλήθηκε από το προσωπικό.
Δεν ξεχνάμε την δολοφονία της Ζάκι από μπάτσους ,αφεντικά και νοικοκυραίους στο κέντρο της Αθήνας και την αθώωση από τις δικαστικές αρχές. Ταυτόχρονα, συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία του 19χρονου Νίκου Σαμπάνη από άντρες της ομάδας ΔΙΑΣ και τη δολοφονία της 8χρονης Όλγας σε εργοστάσιο με τον κόσμο γύρω της απλά να αδιαφορεί. Αμέτρητα άλλα περιστατικά μένουν στην αφάνεια. Τα κράτη εξοντώνουν τους εχθρούς τους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, πειθαρχώντας τις περιθωριοποιημένες ομάδες. Οι επαναπροωθήσεις, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, το κλείσιμο συνόρων, οι φυλακές είναι από τις πιο άμεσα αντιληπτές τακτικές τους.
Στόχος μας είναι η μετατροπή της απάθειας και του φόβου σε οργή και εξέγερση. Δεν θα σιωπήσουμε μπροστά στην υποτίμηση των ζωών μας. Όσο και αν το κράτος και οι μηχανισμοί του, προσπαθούν να μας καταστείλουν και θέλουν να μας βλέπουν φοβισμένα, κλεισμένα στα σπίτια μας, εμείς θα υψώνουμε τις φωνές μας με όπλο την έμπρακτη αλληλεγγύη και την συντροφικότητα. Είμαστε μαζί με κάθε επιζήσασα αδελφή μας, με κάθε καταπιεσμένο άτομο που δέχεται την επιβολή στο σώμα του, τη βία και τη βαρβαρότητα. Στεκόμαστε αλληλέγγυα και στα εξεγερμένα υποκείμενα στο Ιράν που αυτή τη στιγμή αντιστέκονται μαχητικά στις έμφυλες καταπιέσεις και στο πολιτικό καθεστώς.
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΕΙΤΕ ΦΟΡΑ ΣΤΟΛΗ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Νοεμβρίου 14h