kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Κάλεσμα για συγκέντρωση - πορεία στις 6 Δεκέμβρη

14 χρόνια μετά δεν ξεχνάμε δεν συγχωρούμε!
Οι μπάτσοι δολοφονούν και η δικαστική μαφία τους ξεπλένει!

Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008. 14 χρόνια από εκείνο το βράδυ, 14 χρόνια από τον θανάσιμο πυροβολισμό ενός 16χρονου αναρχικού από ένα ένστολο θρασύδειλο τσιράκι του συστήματος. Μετά… φωτιά, δακρυγόνα, ταραχές και όλη η χώρα μυρίζει εξέγερση. Το γεγονός αυτό πυροδότησε αυθόρμητες διαμαρτυρίες όχι μόνο στην Αθήνα αλλά και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας - το ίδιο βράδυ - περισσότερες από τις οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με αστυνομικές δυνάμεις. Η απάντηση απέναντι στην ωμή βία του κράτους και των ένστολων δολοφόνων του, δόθηκε μέσω έκτακτων γενικών συνελεύσεων στα πανεπιστήμια, σε πολιτικούς χώρους, καταλήψεις, στέκια, γραφεία οργανώσεων, για να δρομολογήσουν τις εκατοντάδες πορείες που θα ακολουθήσουν σε όλη τη χώρα, απαρτιζόμενες από χιλιάδες κόσμου, που θα συγκρουστεί με τους πραιτοριανούς προστάτες του κράτους. Οι μέρες που θα ακολουθήσουν θα προβάλουν με τον πιο έντονο τρόπο τη σαπίλα και την βρωμιά που διέπει ένα πολιτικό σύστημα που γονατίζει το λαό μέσω της βίας και του εξαναγκασμού. Η καταστολή και οι συγκρούσεις του τότε είναι αντιληπτό ότι δεν διαφέρουν με τις καταστάσεις που βιώνουμε σήμερα.
Οι κατασταλτικές δυνάμεις όχι απλά δεν αποδυναμώθηκαν με την πάροδο των χρόνων αλλά ενισχύονται και κάνουν αισθητή τη βίαιη παρουσία τους σε πανεπιστήμια, δουλειές και στο δρόμο καθημερινά. Σε μια περίοδο σαν την τωρινή όπου η επίθεση προς την κοινωνία γιγαντώνεται, που βασικές κοινωνικές κατακτήσεις & δικαιώματα ποδοπατιούνται, που η φτώχεια αγγίζει όλο και περισσότερους και η νομιμοποίηση του καθεστώτος κλονίζεται, η αστυνομική αυθαιρεσία επιβεβαιώνει τη δομική της χρησιμότητα για το σύστημα. Το δόγμα νόμος και τάξη, η αυταρχικότητα, η γιγάντωση της καταστολής συμβάλλουν στη μονιμοποίηση ενός καθεστώτος έκτακτης ανάγκης. Όλα τα παραπάνω μαζί θωρακίζουν ένα σύστημα όπου οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι, εν καιρό κλιμακούμενων και αλυσιδωτών καπιταλιστικών κρίσεων (οικονομικών, περιβαλλοντικών, ενεργειακών, γεωπολιτικών κλπ). Την ίδια ώρα που απεργοί της Μαλαματίνα μάχονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα, που φοιτητές του ΑΠΘ - και όχι μόνο - διαμαρτύρονται κατά της πανεπιστημιακής αστυνομίας, κάτοικοι των Εξαρχείων παλεύουν έναντι της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων χώρων, το κράτος επιλέγει να απαντήσει μέσω της αστυνομικής βίας μπουκάροντας σε σπίτια πρώτης κατοικίας χαμηλό-συνταξιούχων που δεν έχουν να πληρώσουν το ρεύμα. Παρά την οργανωμένη προσπάθεια απόκρυψης και συκοφάντησης των συστημικών μέσων πληροφόρησης, τα διάφορα μέτωπα αγώνα που έχουν δημιουργηθεί προσπαθούν να στήσουν αναχώματα στον ακροδεξιό κατήφορο της νεοφιλελεύθερης επέλασης. Ένα μωσαϊκό αντίστασης βρίσκεται σε εξέλιξη, από τους λιμενεργάτες της COSCO, τους εργάτες της ΛΑΡΚΟ, μέχρι τους αγώνες για την υπεράσπιση περιοχών από επιχειρηματικά σχέδια, ως και τα κινήματα υπεράσπισης του περιβάλλοντος (Σκουριές, Άγραφα, Μεσοχώρα κλπ)
Οι αντιστάσεις για τα περιβαλλοντικά επιχειρηματικά σχέδια της κυβέρνησης αποτελούν σημαντικό στίγμα για την πόλη του Βόλου καθώς τα αποικιοκρατικά σχέδια της LaFarge -ΑΓΕΤ συνεχίζουν όπως και ο σχεδιασμός για εγκατάσταση πλωτής εξέδρας χιλιάδων κυβικών μέτρων υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στο λιμάνι της πόλης. Τοπική κοινωνία και συλλογικότητες παλεύουνε για την προστασία του περιβάλλοντος και την ποιότητα ζωής, αγωνιστές και αγωνίστριες έχουν απέναντι τους όλο τον κρατικό μηχανισμό καταστολής, την δικαστική εξουσία και το τοπικό παρακράτος. Από μαφιόζικους τραμπουκισμούς, στημένες δίκες και αστυνομικές επιχειρήσεις η τοπική κοινωνία βιώνει μια τρομοκρατία, ενδεικτικό της οποίας είναι μια σειρά δικών που έχει ξεκινήσει από τον περασμένο Οκτώβρη. (Σταγιάτες, καύση σκουπιδιών, ανεμογεννήτριες). Παράλληλα, στην περιοχή του νοτίου Πηλίου μπαίνει σε τροχιά η εγκατάσταση αιολικών πάρκων χρησιμοποιώντας πάλι την καραμέλα του ενεργειακού οφέλους ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας συμπληρώνοντας την συνολική περιβαλλοντική υπονόμευση και μελλοντική καταστροφή της ευρύτερης περιοχής μέσα από την λεηλασία των φυσικών αγαθών και του περιβάλλοντος. Ταυτόχρονα, η τοπική δικαστική εξουσία έπειτα από δυόμιση χρόνια, αποφάσισε εντέλει να στείλει στο δικαστήριο 3 αστυνομικούς με μια μόνο κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος, αυτή της επικίνδυνης σωματικής βλάβης για τον ξυλοδαρμό του συντρόφου Βασίλη Μάγγου έξω από το δικαστικό μέγαρο Βόλου στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες της μεγάλης πορείας της προηγούμενης μέρας, ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ. Ο Βασίλης ξυλοκοπήθηκε και προσήχθη από ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και ασφαλίτες και στη συνέχεια, μεταφέρθηκε στο αστυνομικό τμήμα Βόλου όπου υπέστη προσβολές, εξευτελισμούς και βασανιστήρια από τους προστάτες του νόμου, οι οποίοι αργά το βράδυ τον πέταξαν έξω σε ημιλιπόθυμη κατάσταση και με 6 πλευρά σπασμένα καταλήγοντας στο νοσοκομείο. Μέσα από το νοσοκομείο έπειτα από τρεις μέρες κατήγγειλε με κείμενο το βασανισμό και τον ξυλοδαρμό του, που τον σημάδεψαν ανεξίτηλα και οδήγησαν στον θάνατό του ένα μήνα μετά.
Η όξυνση της καταστολής γίνεται αντιληπτή όχι μόνο μέσω των κρατικών δολοφονιών ανά τα χρόνια αλλά και μέσω της κατάπνιξης των αγώνων των πολιτικών κρατουμένων. Ενώ η αστική δικαιοσύνη απορρίπτει αιτήματα των πολιτικών κρατουμένων για τα βασικά τους δικαιώματα και στοχοποιούνται μόνο και μόνο για τις ιδεολογίες τους, μπάτσοι όπως ο Κορκονέας αφήνονται ελεύθεροι με το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου και οι μπάτσοι που ξυλοκόπησαν τον Βασίλη δικάζονται με μια κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος. Είναι σαφές πως δεν έχουμε αυταπάτες και δεν περιμένουμε τίποτα από την αστική δικαιοσύνη. Ξέρουμε πως η απάντηση δίνεται στο δρόμο μέσα από πολύμορφους αγώνες που η σύνδεση όλων τους πέρα από αυτονόητη είναι και αναγκαία. Οι περιβαλλοντικές διεκδικήσεις οι ταξικές συγκρούσεις, οι αντιπατριαρχικοί και αντιπολεμικοί-αντιμπεριαλιστικοι αγώνες ξεχωριστά και όλοι μαζί αποτελούν κρίσιμο ανάχωμα στην κρατική και καπιταλιστική επέλαση στην εξαθλίωση και την εκμετάλλευση.
Απέναντι στη σκληρή πραγματικότητα που μας επιφυλάσσουν παράγοντες της νύχτας, επιχειρηματικοί όμιλοι, βιομήχανοι, τοπικοί άρχοντες και κεντρική εξουσία υπηρετώντας το διεθνές κεφάλαιο, να αντιπαρατάξουμε την δίψα για ζωή. Να οργανωθούμε οριζόντια και αντιεραρχικά σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό χώρο με σωματεία βάσης, και σε κάθε έκφανση και τομέα της ζωής μας, ενισχύοντας την έννοια της αλληλεγγύης, επανοικειοποιώντας τους δημόσιους χώρους, αποκρούοντας την κρατική βία και την αστυνομική αυθαιρεσία ενώνοντας τις φωνές μας με κοινό στόχο να βάλουμε ένα τέλος στην ατέρμονη δίψα για κέρδη από τα κράτη και τους καπιταλιστές. Σε καιρούς όπου φαίνεται να κυριαρχεί η παραίτηση, όπου τα δυσεπίλυτα προβλήματα στις πλάτες του λαού για την επιβίωση του τρέφουν την απογοήτευση και την τάση για ατομικές λύσεις, οφείλουμε να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Οφείλουμε όχι μόνο να κρατήσουμε ζωντανή την φλόγα του Δεκέμβρη αλλά και να ξεπεράσουμε τα ίδια τα όρια της χτίζοντας μια κουλτούρα ριζοσπαστικής - πολιτικής θεωρίας και αδιαμεσολάβητης δράσης. Από την παραίτηση, τον φόβο και τον ωχαδερφισμό στα συλλογικά οδοφράγματα που απαιτούν οι καιροί μας! Και από τον αυθορμητισμό και την ευκαιριακή- καιροσκοπική ενασχόληση με τα κοινά, στην οργανωμένη επαναστατική πάλη για τον κομμουνισμό και την αναρχία.
Το αίμα δεν είναι νερό - η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Τίποτα δεν κερδήθηκε με μια απλωμένη παλάμη! Να στήσουμε αναχώματα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και την λεηλασία της κοινωνικής βάσης!
Μαζική λαϊκή αυτοάμυνα απέναντι στους πραιτοριανούς και στους μηχανισμούς της καταστολής.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 6/12/2022 18:00 ΘΟΛΟΣ

κάλεσμα : Πρωτοβουλία αναρχικών και κομμουνιστών Βόλου ενάντια στην συγκάλυψη της υπόθεσης του Βασίλη Μάγγου.

πηγή : email που λάβαμε στις 27 Νοεμβρίου 12h

Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ '08 ΕΔΕΙΞΕ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ … ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ

«Στάχτη θα γίνεις κόσμε γερασμένε , σου είναι γραφτός ο δρόμος της συντριβής. Και δεν μπορείς να μας λυγίσεις σκοτώνοντας τ' αδέρφια μας , της μάχης. Και να το ξέρεις, θα βγούμε νικητές, κι ας είναι βαριές μας οι θυσίες» -Ναζίμ Χικμέτ

Ο θάνατος εισχωρεί στις «ζωές» μας και η δράση φέρνει αντίδραση. Στις 6 Δεκέμβρη 2008, ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός στην διασταύρωση Μεσολλογγίου και Τζαβέλα στα Εξάρχεια, από τις σφαίρες του αποφυλακισμένου, πλέον, ένστολου καθάρματος Ε.Κορκονέα. Η σφαίρα εξωστρακίστηκε, άλλη μία «παρεξήγηση», άλλη μία ακόμη αστυνομική δολοφονία προστέθηκε στον μακρύ κατάλογο των θυμάτων του κράτους. Προφανώς, ένα τέτοιο έγκλημα δεν έμεινε αναπάντητο και η μέρα εκείνη έμελλε να αποτελέσει κομβικό σημείο του επαναστατικού αγώνα. Πριν 14 χρόνια σηματοδοτήθηκε μία περίοδος εξεγερσιακή με το βάρος να πέφτει στη νεολαία και σε ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας που ταρακουνήθηκε και βγήκε στους δρόμους. Από τα πρώτα λεπτά της δολοφονίας και για τις επόμενες ημέρες, ξέσπασαν άγριες συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και ηχηρές δράσεις. Οι δράσεις αποτελούνταν από καταλήψεις σχολείων/σχολών σε όλες τις πόλεις , σε δημαρχεία , σε δημόσια κτίρια , στη ΓΣΕΕ , με εισβολή στην ΕΡΤ και άλλες πολλές κινητοποιήσεις που δείχνουν τον δρόμο της αντίστασης με σφοδρές συγκρούσεις , οι οποίες κλιμακώνονται σε ολόκληρο το κέντρο της Αθήνας. Από την άλλη πλευρά βλέπουμε ότι τα ΜΜΕ μέσω της παραπληροφόρησης, χτίζουν ένα κλίμα φόβου και τρομοκρατίας, δίνοντας στον κόσμο την αίσθηση μιας αποκλίνουσας συμπεριφοράς. Σύμφωνα με αυτά , ο Αλέξανδρος προβάλλεται ως ο κύριος υπαίτιος, αφού ήταν αυτός που επιτέθηκε πρώτος και ακολούθησε ο εξωστρακισμός της σφαίρας του Κορκονέα. Ήταν αυτό το παιδί που κυκλοφορούσε στο «λάθος» μέρος , την «λανθασμένη» ώρα , σε αντίθεση με τον οικογενειάρχη ένστολο που «έκανε απλώς την δουλειά του» και ήρθε αντιμέτωπος με ένα ατυχές συμβάν. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 αποτελεί μέχρι και σήμερα την μεγαλύτερη εξέγερση στα μεταπολιτευτικά χρόνια, καθώς και ιστορική παρακαταθήκη στο κίνημα του ελλαδικού χώρου.

Από τις εξεγέρσεις του χθες για την επανάσταση του αύριο. Η έκρηξη του Δεκέμβρη ήταν η οργή που εκφράστηκε από ένα κομμάτι της κοινωνίας που βίωνε και βιώνει την καθημερινή βία της εξουσίας. Ήταν οι χιλιάδες που έβλεπαν στην θέση του Αλέξη τον εαυτό τους, το παιδί τους, το αδέρφι τους. Ήταν τα αντανακλαστικά στο να μην συνηθίσουμε τον θάνατο που εξαπολύει το κράτος. Ήταν η επίθεση και η προσπάθεια της συντριβής του συστήματος που γεννά και θρέφει την κυριαρχία. Η φωνή και οι επιδιώξεις του Δεκέμβρη δε χώρεσαν, δεν ενσωματώθηκαν και δεν καλουπώθηκαν σε αιτήματα. Ο Δεκέμβρης, λοιπόν, ήρθε να καταστρέψει κάθε σύμβολο ενός κόσμου που το μόνο που μπορούσε να υποσχεθεί και να προσφέρει ήταν και είναι η εκμετάλλευση, η μιζέρια, η καταπίεση, η φτώχεια, η εξαθλίωση, ο κοινωνικός αποκλεισμός και οι εξουσιαστικές σχέσεις,[…]. Δεν έμεινε μόνο στο καταστροφικό κομμάτι, καθώς συνδέεται άμεσα με την επαναδημιουργία , δηλαδή την δημιουργία ενός «νέου κόσμου». Ο νέος αυτός κόσμος, είναι η απόρροια ενός δείγματος κοινωνικής επανάστασης και το έδαφος πάνω στο οποίο ανθίζουν αξίες όπως η αυτοοργάνωση , η αλληλεγγύη και η αντίσταση. Από την άρνηση συνδιαλλαγής με οποιοδήποτε κομμάτι του καθεστωτικού στερεώματος μέχρι το χτίσιμο της αντιιεραρχίας. Το αρνητικό σκέλος είναι πως δεν επήλθε κάποια ριζική αλλαγή , καθώς η διάρκεια όλου αυτού ήταν περιορισμένη. Το θετικό ,όμως, είναι πως μια νέα «ταυτότητα» δημιουργήθηκε, αυτή του εξεγερμένου, που χαρακτηρίζεται από την εχθρότητα για την αστυνομία, κάθε μορφή εξουσίας και διαμεσολάβησης. Διαμέσου αυτής, πληθώρα ατόμων δραστηριοποιήθηκε βγαίνοντας στον δρόμο και εντάχθηκε στην πλευρά των αντιεξουσιαστών αγωνιστών. Πέρα από αυτά, αξίζει να κάνουμε και μία κριτική στο σήμερα. Όσο εκρηκτική ήταν η εξέγερση του 2008 άλλο τόσο «ηχηρή» είναι η σιωπή που ακολουθεί εδώ και τώρα. Όλο και λιγότερα άτομα δραστηριοποιούνται και αντιστέκονται , όλο και περισσότερα άτομα φοβούνται να φωνάξουν για όσα καθημερινά ,με βία, μας στερούνε και μας επιβάλλουν. Η τρομοκρατία των τελευταίων ετών εξαπολύεται, μεταδίδοντας την αίσθηση πως είναι μάταιο να προσπαθεί κανείς να αντισταθεί, γιατί ως μοναδικό αποτέλεσμα θα είναι ο αρνητικός επηρεασμός σε δουλειά, οικογένεια, ζωή , κάνοντας την υπακοή να μοιάζει μονόδρομος για την επιβίωσή του. Η απάντηση στη συγκεκριμένη παθογένεια είναι σαφέστατη. Καλύτερα σε έναν μάταιο αγώνα , παρά σε μία μάταιη ζωή.

Η κρατική βαρβαρότητα καταστέλλει τον αγώνα για ζωή. Η κρατική καταστολή έρχεται με πρωταγωνιστικό ρόλο στο προσκήνιο έχοντας ως σκοπό να τιμωρήσει όσους και όσες αντιστέκονται στην εκμετάλλευση και στην μιζέρια αυτής της κοινωνίας, αλλά και να τρομοκρατήσει κάθε τι που θα μπορούσε μελλοντικά να αντιτεθεί αυτής. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται η όξυνση του φαινομένου της (αστυνομικής) καταστολής σε διαφορετικά κοινωνικά επίπεδα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής είναι οι επιθέσεις σε πορείες με ξυλοδαρμούς, συλλήψεις και ρίψη χημικών (γεγονότα ΑΠΘ), τα τελεσίγραφα και οι εκκενώσεις καταλήψεων με πρόσφατα παραδείγματα να αποτελούν οι εκκενώσεις των καταλήψεων Ντουγρού στη Λάρισα και Mundo Nuevo στην Θεσσαλονίκη αλλά και η εισβολή σε σπίτι γυναίκας λόγω χρέους 15.000 ευρώ με την ώθηση του σε πλειστηριασμό , καθώς και οι αναίτιες προφυλακίσεις αγωνιστών (υπόθεση Ι.Ρ, Φ.Δ, Π.Β, Λ.Β). Άρρηκτα συνδεδεμένη με το κατασταλτικό αίσχος είναι η δικαστική αυθαιρεσία. Σε τοπικό επίπεδο, η δικαστική αρχή «τιμωρεί» με κατηγορητήρια πλημμεληματικού χαρακτήρα τους 3 μπάτσους-βασανιστές του Βασίλη Μάγγου και μας αποδεικνύει για ακόμη μία φορά πως λειτουργεί ως όργανο ξεπλύματος του κεφαλαίου, των «φίλων» και των προστατών του με την μέθοδο της συγκάλυψης. Επίσης , η καταστολή χτυπά τον εργασιακό τομέα στην υπόθεση της ΜαλαΜΑΤίνα , όπου η ίδια αρχή «στήνει στον τοίχο» του εργαζομένους-απεργούς, κηρύσσοντας παράνομη την απεργία. Ενώ την ίδια στιγμή εξαγοράζονται απεργοσπάστες και μπάτσοι από κράτος και κεφάλαιο για να σαμποτάρουν τον αγώνα των απεργών , μετατρέποντας την είσοδο του εργοστασίου σε σκηνή πολέμου. Είναι οι ίδιοι δικαστικοί μηχανισμοί που ποινικοποιούν την πολιτική ταυτότητα των αγωνιστών και αποσκοπούν στην φίμωση της φωνής της αντίστασης και της αλληλεγγύης (υπόθεση Β.Σταθόπουλου). Παράλληλα, αναπόσπαστο κομμάτι στο συνονθύλευμα διαπλοκής είναι ο ρόλος των ΜΜΕ , ο οποίος είναι να διαστρεβλώνουν γεγονότα και να σιγοντάρουν την δικαστική και εκτελεστική εξουσία όπως έγινε και στην δολοφονία του Αλέξη. Το κανάλι Mega, τότε, παραποίησε το βίντεο της δολοφονίας αλλοιώνοντας τον ήχο με σκοπό την συγκάλυψη. Η Ελλάδα του σήμερα βρίσκεται στη θέση των τελευταίων χωρών στη λίστα της ελευθερίας του τύπου. Έτσι, τα μίντια συνεχιζουν το έργο του πλυντηρίου δίπλα στο κράτος, παρουσιάζοντας μία πλαστή πραγματικότητα με σκοπό την χειραγώγηση της κοινωνίας. Είναι άπειρα τα παραδείγματα που βλέπουμε το κράτος και τις θανατοπολιτικές του να ενισχύουν τη δυστοπία που βιώνουμε.

Ο Δεκέμβρης δεν ήταν απάντηση, ήταν ερώτηση. Ήταν ερώτηση από εμάς για έμας , για το πως αντιδράμε στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα και στην καθοδήγηση των ζωών μας από τις διάφορες μορφές εξουσίας και παραμένει επίκαιρη. Συνεπώς, είναι ερώτηση και για τον ίδιο μας τον εαυτό , ποιοι/ες είμαστε πολιτικά και κοινωνικά, για την αλληλεγγύη και τη συντροφικότητά, τη συγκρουσιακότητα και τη δημιουργικότητά , τις δυνατότητές να συναντηθούμε και να συμπράξουμε χωρίς ηγέτες, ειδικούς και μεσολαβητές, να γεννήσουμε το καινούργιο, τον συλλογικό τόπο που δεν υπάρχει πια εξουσία, ιεραρχία, εκμετάλλευση, διαχωρισμοί και κοινωνικές διακρίσεις. Ο Δεκέμβρης έδειξε ότι η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας και η φαντασία για καταστροφή και επαναδημιουργία σύμμαχός μας. Δεν είμαστε οι περιθωριακοί που ορίζει για εμάς η εξουσία , είμαστε οι άνεργες , οι εργαζόμενοι , οι φοιτήτριες , οι μαθητές , οι αναρχικές και οι αντεξουσιαστές. Ο αγώνας για την κοινωνική επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση συνεχίζεται. Τίποτα δεν τελείωσε.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΑΣΙΛΗ. ΠΟΡΕΙΑ 6/12 , 18.00 , ΘΟΛΟΣ.

κάλεσμα : Κατάληψη Ματσάγγου

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1622150/

ΦΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ ,

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ '08 ΜΙΑ ΖΩΗ ΘΑ ΣΑΣ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝΕΙ.

Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 , ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος πέφτει νεκρός από τη σφαίρα του ειδικού φρουρού Κορκονέα. Ο μπάτσος-δολοφόνος μαζί με τον συνάδελφο του και ηθικό αυτουργό Σαραλιώτη, πυροβόλησε εν ψυχρό σε ευθεία βολή την παρέα των παιδιών επικαλούμενοι πως η πράξη αυτή, ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας . Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του φίλου του Ν. Ρωμανού. Το γεγονός αυτό πυροδότησε μια από τις μεγαλύτερες εξεγέρσεις των τελευταίων χρόνων με επίκεντρο τα Εξάρχεια και από την ίδια κιόλας νύχτα εξαπλώθηκε και στην υπόλοιπη χώρα. Μαθητές, φοιτήτριες και πολίτες πολύμορφων κοινωνικών χαρακτηριστικών βγήκανε στους δρόμους μετατρέποντας το ασφυκτικό και αποπνικτικό κλίμα θανάτου που προέκυψε από το γεγονός αυτό σε μια εξεγερσιακή κοινωνική «αναγέννηση». Όλος ο Δεκέμβρης εκείνης της χρονιάς, χαρακτηρίζεται από συγκρούσεις του κόσμου στον δρόμο με την αστυνομία αλλά παράλληλα και με πολλές μορφές δράσεων, όπως εκδηλώσεις, καταλήψεις και συνελεύσεις. Έτσι λοιπόν , ο δεκεμβριανός «δρόμος του πυρός» αποτέλεσε κομβικό σημείο καθώς και παρακαταθήκη στο εγχώριο κίνημα.

Το ρολόι έχει προχωρήσει 14 χρόνια και εάν κοιτάξουμε την κατάσταση σήμερα στο σημείο της δολοφονίας του Α.Γ. , είναι η εκ διαμέτρου αντίθετη από αυτή που θα ονομάζαμε κοινωνική εξέλιξη μετά από μια τέτοια κρατική δολοφονία. Μπάτσοι στο μνημείο του Αλέξη, μπάτσοι στο επόμενο στενό, μπάτσοι στο διπλανό και γενικότερα μπάτσοι παντού. Επανδρωμένοι με όπλα ,γκλοπ, τειζερ, πυροσβεστήρες, ασπίδες και ληγμένα χημικά. Από την «φορεσιά » τους δεν λείπει φυσικά το τραμπούκικο αίσθημα κοινωνικής ανωτερότητας . Τα ένστολα καθίκια του κράτους έχουν καταλάβει κάθε έκφανση της καθημερινότητας μας .

Οι φοιτητές, ερχόμαστε τα τελευταία χρόνια αντιμέτωπα με την εισβολή της κρατικής καταστολής μέσα στις σχολές μας. Η αρχή έγινε με την κατάργηση του Ασύλου το 2019, όπου με αυτό το πρόσχημα ακολουθήσαν συλλήψεις φοιτητών και τράβηγμα όπλου από την αστυνομία μέσα στην ΑΣΣΟΕ και τη στοίχιση μπάτσων -φρουρών για την φύλαξη της υποτιθέμενης βιβλιοθήκη στη θέση του πρώην στεκιού του Βιολογικού. Έπειτα, ακολούθησε εισαγωγή των ΟΠΠΙ, η οποία συνοδεύτηκε με την παρουσία υπεράριθμων ένστολων κάθε βαθμίδας με σκοπό της προστασίας τους. Αυτό που βλέπουμε όμως είναι, βολές κρότου λάμψης σε φοιτητές, ακόμη και στα κεφάλια τους, αύρες παρκαρισμένες μέσα στα πανεπιστήμια για εβδομάδες και αναίτιες δολοφονικές επιθέσεις σε εκδηλώσεις σε πανεπιστημιακούς χώρους (περιστατικά που έλαβαν χώρο στο ΑΠΘ).Για το συγκεκριμένο ζήτημα ο αγώνας δεν έχει τελειώσει, διότι μπορεί κάποιες πόλεις να μην έχουν επηρεαστεί ακόμα από αυτό, όμως παραδείγματα όπως της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας μας δείχνουν ξεκάθαρα τις προθέσεις της κυβέρνησης και για αυτό δεν στοχεύουμε να μείνουμε άπραγοι.

Πέρα από την φοιτητική κοινότητα παρατηρείται η όξυνση του κατασταλτικού φαινομένου σε ευρύτερα πλαίσια. `Καουμπόηδες' της κρατικής ασφάλειας κατά την διάρκεια καταδίωξης Ι.Χ. που επέβαινε ο 18χρονος Ρομά Ν. Σαμπάνης , στο Πέραμα , εξαπέλυσαν 36 σφαίρες δολοφονώντας τον ίδιο και τραυματίζοντας τον συνεπιβάτη του. Αυτή η κρατική δολοφονία χαρακτηρίζεται ως ρατσιστική καθώς στοχοποιήθηκε λόγο της καταγωγής του. Έπειτα, στην κοινωνία του Βόλου μπάτσοι βασανιστές ξυλοκόπησαν άγρια τον Β. Μάγγο κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης αλληλεγγύης των συλληφθέντων της προηγούμενης μέρας στην κινητοποίησης κατά της ΑΓΕΤ. Ο βασανισμός συνεχίστηκε στο Α.Τ. Μαγνησίας με την παράνομη απαγωγή του. Αυτό αποτέλεσε την κατάρρευση του ατόμου, ψυχικά και σωματικά, οδηγώντας στον θάνατο του 1 μήνα αργότερα. Και στις δύο περιπτώσεις , η δικαστική αρχή αυθαίρετα συγκαλύπτει τους δολοφόνους-βασανιστές έχοντας ως μοναδικό σκοπό το σιγοντάρισμα του κράτους.

Η τρομοκρατία εξαπλώνεται με την αποστείρωση της πραγματικότητας , η οποία επέρχεται με την εκκένωση καταλήψεων και κοινωνικών χώρων. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν οι εκκενώσεις της κατάληψης Ντουγρού στη Λάρισα και της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη. Η εξόντωση του Α/Α/Κ κινήματος στοχεύει στην φίμωση και στην αδρανοποίηση κάθε αντιστεκόμενης φωνής. Η εξέγερση του '08 και κάθε μορφή εξέγερσης, που εν συνεχεία μπορεί να μετατραπεί σε κοινωνική επανάσταση , αποτελεί τροχοπέδη στα σχέδια του κρατικού μηχανισμού. Στόχος μας είναι η αποδόμηση της κρατικής βαρβαρότητας με την αντίσταση και την οργάνωση σε συλλογικούς και αντιιεραρχικούς αγώνες. Αγωνιζόμαστε αλληλέγγυα και συντροφικά μέχρι να καταστρέψουμε κάθε μορφή εξουσίας.

«Χωρίς την καταστροφή, η επανάσταση είναι ακατανόητη και αδύνατη. Γιατί δεν μπορεί να υπάρξει επανάσταση χωρίς μια πλατιά και παθιασμένη καταστροφή. Μια υγιή και γόνιμη καταστροφή , που ακριβώς απ'αυτή και διαμέσου αυτής δημιουργούνται και γεννιούνται οι νέοι κόσμοι.»

-Μ.Μπακούνιν

κάλεσμα : ΤΕΡΜΙΝΟ - ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΒΟΛΟΥ

πηγή : email που λάβαμε στις 1 Δεκεμβρίου 11h

Τη νύχτα της 6ης Δεκεμβρίου δολοφονείται από τον ειδικό φρουρό μπάτσο κορκονέα, ο δεκαεξάχρονος αναρχικός, Αλέξης Γρηγορόπουλος. Αμέσως ξεκινούν αυθόρμητες συγκεντρώσεις και συγκρούσεις με την αστυνομία στα Εξάρχεια, σε όλο το κέντρο της Αθήνας και σε άλλες μεγαλουπόλεις. Την επομένη των γεγονότων έγιναν παντού καταλήψεις σε δημόσια κτίρια, πανεπιστημιακούς χώρους, σχολεία και δημόσιες υπηρεσίες .ένα πλατύ κομμάτι της κοινωνίας και κυρίως η νεολαία ήρθαν σε επαφή με τις αδιαμεσολάβητες διαδικασίες των συνελεύσεων και τον αγώνα στο δρόμο, γεγονός που έμελλε να παίξει καθοριστικό ρόλο και να σχηματίσει ένα διακριτό πολιτικό πόλο που θα έδινε το δικό του στίγμα στους αγώνες που θα ακολουθήσουν τα επόμενα χρόνια μέσα στην μπαρουταποθήκη της Τρόικας, των μνημονίων και της ανόδου του φασισμού, ο εξαιρετικός χαρακτήρας που είχε ως αφετηρία τον δεκέμβρη του 8 ενίσχυσε τους συγκεκριμένους πολιτικούς αγώνες και άφησε τη δική του βαριά παρακαταθήκη. Τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ μεταδίδουν αλλοιωμένο το περιστατικό παραπληροφορώντας στην κοινωνία ότι ο δολοφόνος ήταν σε άμυνα ή ότι η σφαίρα εξοστρακίστηκε. Στη συνέχεια έπαιξαν τον αναμενόμενο ρόλο της συγκάλυψης που τους χαρακτηρίζει, με παρόμοιο τρόπο όπως κάνουν διαχρονικά.
Η φλόγα της εξέγερσης απέδειξε με τον πιο βίαιο τρόπο στο κράτος και στους εξουσιαστές πως όταν η κοινωνία και ο λαός πραγματικά το αποφασίσουν μπορούν να αντιπαρατεθούν επί ίσοις όροις μαζί τους. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της καταστολής σε όλα τα επίπεδα που θα βιώσουν αγωνιστές, πολιτικοί κρατούμενοι, φοιτητές, εργάτες, συνδικαλιστές. Το ελληνικό κράτος μπαίνει σε μια διαδικασία ενίσχυσης των σωμάτων ασφαλείας αριθμητικά και υλικά δαπανώντας εκατομμύρια ευρώ από τον προϋπολογισμό και στελεχώνοντας νέες μονάδες καταστολής. Παράλληλα, το κράτος θωρακίζει το νομικό του οπλοστάσιο με νόμους που ποινικοποιούν τον πολιτικό αγώνα και το δικαίωμα στην απεργία με αποτέλεσμα η καταστολή αλλά και ο φόβος να διευρύνονται σε όλο και περισσότερα επίπεδα της καθημερινότητας. Ο ίδιος κατασταλτικός μηχανισμός που προσπάθησε να καταπνίξει τον εξεγερτικό χαρακτήρα εκείνων που βγήκαν στο δρόμο για να απαντήσουν στην κρατική δολοφονία είναι ο ίδιος με αυτόν που σήμερα προσπαθεί να κατακερματίσει τις προσπάθειες εκείνων που παλεύουν για την αξιοπρέπεια τους. Αυτό γίνεται εμφανές όχι μόνο στο δρόμο σε περιπτώσεις καταστολής πορειών αλλά και σε εργασιακούς χώρους όπου ξυλοκοπούνται εργάτες κατά τη διάρκεια απεργιακών αγώνων (εργοστάσιο μαλαματίνα), σαν σώμα εξώσεων το οποίο υπακούοντας στις εντολές των τραπεζών ξεσπιτώνουν τους φτωχούς με πρόφαση τα κόκκινα δάνεια. Πλέον είναι προφανές πως με αυτή την τακτική το αστικό κράτος καταπατά δικά του θεμελιώδη δικαιώματα όπως αυτό της ατομικής ιδιοκτησίας με αποτέλεσμα να γίνει αντιληπτό σε όλους πως δεν είναι ασφαλής ακόμα και στο ίδιο τους το σπίτι. Ταυτόχρονα, το κράτος προσπαθεί να καταστείλει τους αγώνες των φοιτητών παύλα ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια της κοινωνίας παύλα θεσπίζοντας ένα νέο σώμα ασφαλείας, την πανεπιστημιακή αστυνομία. Αυτή η απόφαση ήρθε να εδραιώσει μια σειρά νόμων και διατάξεων με σκοπό την υπονόμευση της έννοιας του ασύλου στους πανεπιστημιακούς χώρους. Συγκεκριμένα τους τελευταίους μήνες, σε μεγάλα πανεπιστημιακά ιδρύματα (Ασοεε, ΑΠΘ, Ζωγράφου) είδαμε τη βία των κατασταλτικών δυνάμεων να παρεμποδίζουν το έργο των φοιτητών αξίζει όμως να σημειωθεί πως το φοιτητικό κίνημα έδωσε τη δυναμική απάντηση του.
Σε τοπικό επίπεδο, τα τελευταία χρόνια το κίνημα έχει βιώσει την κρατική καταστολή στο πετσί του. Τόσο από την πλευρά της αστικής δικαιοσύνης η οποία σέρνει στις αίθουσες δικαστηρίων κόσμο του κινήματος με σκοπό να τρομοκρατήσει, όσο και από την πλευρά των κατασταλτικών μηχανισμών οι οποίοι έχουν τον ρόλο του επίσημου μπράβου της τοπικής εξουσίας. Από την αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, μέχρι τα καλντερίμια των Σταγιατών και από το γραφείο του μαφιόζου δημάρχου μέχρι το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ, οι δυνάμεις καταστολής προστατεύουν με κάθε μέσο την τοπική εξουσία και τους επιχειρηματικούς σχεδιασμούς που σκοπεύουν να δραστηριοποιηθούν στην περιοχή μας τέλειο την ίδια ώρα κυνηγούν αγωνιστές και αγωνίστριες με αποκορύφωμα την πορεία προς το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ, όταν μετά από επίθεση των ΜΑΤ δεκάδες άνθρωποι κατέληξαν στα επείγοντα του νοσοκομείου. Έγιναν προσαγωγές και συλλήψεις και την επόμενη ημέρα στη συγκέντρωση αλληλεγγύης μπροστά στο δικαστικό μέγαρο, ξυλοκοπήθηκε ο Βασίλης Μάγγος, ο οποίος λίγες ώρες μετά, βασανίστηκε από ασφαλίτες και ΟΠΚΕ οι οποίοι τον εγκατέλειψαν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση στο δρόμο έξω από την αστυνομική διεύθυνση -μέσα στην οποία βασανίστηκε- με σπασμένα πλευρά και τραυματισμούς σε ζωτικά όργανα ο βασανισμός του τον οδήγησε στο θάνατο ένα μήνα αργότερα με το κίνημα να μετρά άλλη μια δολοφονία από τις δυνάμεις καταστολής.
Ο κρατικός μηχανισμός προσφέρει πλήρη κάλυψη στις δυνάμεις καταστολής οι οποίες πέρα από την ωμή βία με την οποία χτυπούν διαδηλώσεις και συγκεντρώσεις δεν διστάζουν να βιάσουν μέσα σε αστυνομικό τμήμα, να περάσουν χειροπέδες στον δολοφονημένο κωστόπουλο, να πυροβολήσουν τον Σαμπάνη και να βασανίσουν τον Μάγγο. Σε πλήρη συνέργεια η δικαστική εξουσία αθωώνει τον Κορκονέα, ρίχνει στα μαλακά βιαστές και τους βασανιστές του Μάγγου με μία μόνο κατηγορία σε βαθμό πλημμελήματος ενώ την ίδια στιγμή φυλακίζει και καταδικάζει αγωνιστές και αγωνίστριες με μεγάλη ευκολία, απορρίπτει αιτήματα πολιτικών κρατουμένων και χρησιμοποιεί όλο το νομικό οπλοστάσιο της στο έπακρο εναντίον τους.
Η καταστολή σε καταλήψεις και αυτοργανωμένους χώρους είναι κυρίαρχη στην ατζέντα του κράτους και ειδικά σε εποχές κοινωνικού αναβρασμού. Οι καταλήψεις αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι του κοινωνικού αγώνα. Μέσα από τις δομές τους ένα ενεργό τμήμα της κοινωνίας αμφισβητεί στο εδώ και στο τώρα την κυριαρχία του κράτους και τις ιδεολογίες που αυτό πρεσβεύει. Είναι αναμενόμενο λοιπόν, το κράτος να θέλει να σβήσει κάθε φλόγα αμφισβήτησης του υπάρχοντος, χρησιμοποιώντας τη βία της καταστολής και το νομικό οπλοστάσιο απέναντι σε όσους αγωνίζονται μέσα από τις δομές των καταλήψεων. Το κράτος επιλέγει τη συγκεκριμένη στιγμή να δείξει την πυγμή του για να αλλάξει την ατζέντα και να προπαγανδίσει την προεκλογική του υπόσχεση νόμος και τάξη. Οι τελευταίες εκκενώσεις (Ντούρου στη Λάρισα και Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη) δεν είναι ξέχωρες από την εφαρμογή της ατζέντας της καταστολής απέναντι σε όποιον αντιστέκεται.
Ο Δεκέμβρης του 08 υπάρχει ζωντανός στις μέρες μας αφού έθεσε τους όρους με τους οποίους οι εξεγερμένοι και τα κοινωνικά κινήματα αντιστέκονται ενάντια στα σχέδια κράτους και καπιταλισμού. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν είμαστε υποχρεωμένοι να αντισταθούμε ενισχύοντας δομές αγώνα, προτάσσοντας την αλληλεγγύη, προετοιμάζοντας την δική μας έφοδο στον ουρανό.

Σταμάτα να φοβάσαι και να παρακαλάς θυμήσου πως οι δρόμοι ανήκουνε σε μας.
14 χρόνια μετά όλα συνεχίζονται!
Αντίσταση αυτοργάνωση αλληλεγγύη!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ
ΤΡΙΤΗ 6/12 18:00 ΘΟΛΟΣ
κάλεσμα : Αναρχικές/ Αντιεξουσιαστές/ Καταληψίες/ Κομμουνιστ(ρι)ές

πηγή : email που λάβαμε στις 3 Δεκεμβρίου 13h

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 18:00 ΣΤΟ ΘΟΛΟ

TW: Κρατικές δολοφονίες, αναφορά σε βιασμό

Ο 15χρονος μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονήθηκε στις 6 Δεκέμβρη του 2008 στα Εξάρχεια, εν ψυχρό σε ευθεία βολή από το υπηρεσιακό όπλο του ειδικού φρουρού Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος έχει πλέον αποφυλακιστεί. Ο Ε. Κορκονέας μαζί με τον συνεργάτη του και ηθικό αυτουργό Β. Σαραλιώτη, ισχυρίστηκαν πως η πράξη τους ήταν αποτέλεσμα αυτοάμυνας. Ο Αλέξης αφήνει την τελευταία του πνοή στα χέρια του φίλου του Ν. Ρωμανού. Αυτή η κρατική δολοφονία γέννησε ένα πλήθος αυθόρμητων, μαζικών και συγκρουσιακών αντιδράσεων τόσο στην Αθήνα, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα, αποτελώντας το επιστέγασμα της εντεινόμενης κρατικής κατασταλτικής επιθετικότητας απέναντι στους αγώνες εκείνης της περιόδου. Τράπεζες και καταστήματα καταστράφηκαν ενώ η χώρα «χόρευε» στις φλόγες της εξέγερσης. Από τότε μέχρι σήμερα, έχουν ακολουθήσει οι κρατικές δολοφονίες του Λάμπρου Φούντα (2010), του Παύλου Φύσσα (2013), της Zackie Οh!/του Ζακ Κωστόπουλο (2018),του Βασίλη Μάγγου (2020),του Νίκου Σαμπάνη (2021),εξοντώσεις πολιτικών κρατουμένων, η αθώωση και συγκάλυψη των ένστολων καθαρμάτων που βίασαν τη 19χρονή στο κολαστήριο Α.Τ. Ομόνοιας, βασανισμοί και δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα και στο Αιγαίο, καθώς και τα χιλιάδες ανώνυμα θύματα της κρατικής βίας. Η φετινή 6η Δεκέμβρη λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο που η ένταση της κρατικής καταστολής βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα. Η εξουσία συνεχίζει να δολοφονεί μέσα στις πόλεις και στα σύνορα, ενώ η αστική δικαιοσύνη συγκαλύπτει και αφήνει ατιμώρητα όλα τα εγκλήματα της αστυνομίας και λοιπών υπαλλήλων του κράτους και του παρακράτους. Η κρατική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ήταν μια ακόμη στιγμή που εκδηλώθηκε η δολοφονική κρατική βία, με την έσχατη μορφή της, μια διαρκής επίδειξη υπεροχής των κυρίαρχων πάνω στα καταπιεσμένα

ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, ΕΙΤΕ ΛΕΓΕΤΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ, ΕΙΤΕ ΣΩΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΠΟΡΕΙΑ 6/12 στις 18:00 στο ΘΟΛΟ. ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ. ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥ

ΑΚΦΟ QUinA

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Δεκεμβρίου 00h