Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022 στις 16.30
Μικροφωνική ενάντια στο λοκ-αουτ και τη στρατο-αστυνομική διαχείριση του κέντρου
από ΑΚόΝιτο
Τα τελευταία χρόνια τις μέρες 15/16/17 και 1 ή 2 μέρες πριν τις 6 δεκέμβρη η νομική καθώς και οι άλλες σχολές στο κέντρο (ασοεε, πολυτεχνείο) κλείνονται με λοκ άουτ από τις πρυτανείες. Θεωρούμε αυτή την κίνηση κομμάτι της ευρύτερης στρατο-αστυνομικής διαχείρισης του κέντρου, κι έτσι, καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση τη δευτέρα 5/12 στη νομική (είσοδος από σόλωνος) στις 4:30μμ.
το κείμενο:
Τι κάνουν 3 πρυτάνεις, 5 καριερίστες και 10 μπάτσοι; Φτιάχνουν και λύνουν ένα πρόβλημα δημόσιας τάξης.
"Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η μοντέρνα πολεοδομία όχι μόνο δεν ήταν ποτέ μια τέχνη - και ακόμα λιγότερο ένα πλαίσιο ζωής - αλλά αντιθέτως εμπνεόταν πάντα από τις οδηγίες της αστυνομίας. Και ότι σε τελική ανάλυση ο οσμάν[1] δεν μας έφτιαξε αυτές τις λεωφόρους παρά μόνο για να διευκολύνει τη μεταφορά των κανονιών" -Potlach
Αυτά γράφονταν το 1954, από τα διάφορα κινήματα της καλλιτεχνικής πρωτοπορίας· κινήματα, τα οποία τα τζιμάνια του ΕΜΠ μάλλον τα γνωρίζουν καλά. Εξίσου καλά γνωρίζουν επίσης τους τρόπους με τους οποίους η πολεοδομία γίνεται εφαρμοσμένη καταστολή. Αλλά μπααααα, αυτό ήταν δουλειά του προηγούμενου πρύτανη, τώρα οι εποχές έχουν αλλάξει· οι έτοιμες οδηγίες της αστυνομίας είναι πιο εύκολα εφαρμόσιμες και όπως φαίνεται η ΓΑΔΑ δεν συμβουλεύεται ούτε στο ελάχιστο τα αξιότιμα συμβούλια των καθηγητών. Τόσο σε νομική, ασοεε, όσο και στο πολυτεχνείο η δημοκρατία έχει μάθει πλέον ότι ο ρόλος της είναι να διακοσμεί τα πρωτόκολλα των επιτελείων της αντιεξέγερσης[2], χωρίς να μπαίνει στη διαδικασία να προσπαθήσει ούτε στο ελάχιστο να δείξει το αντίθετο.
Κατά αυτό το τρόπο, το κέντρο της Αθήνας γέμισε δημοκρατία στο 3ημερο του πολυτεχνείου και θα ξαναγεμίσει στις 6 Δεκέμβρη. Το ένδοξο - σύντομο - παρελθόν του κράτους πρόνοιας έχει παρέλθει, έτσι η δημοκρατία "καθώς δεν είναι αγαπητή αρκείται στο να την φοβούνται, αλλά ο φόβος που προκαλεί μπορεί ανά πάσα στιγμή να στραφεί εναντίον της γιατί δεν είναι πλέον σε θέση να προσφέρει την ασφάλεια ως αντάλλαγμα της παθητικότητας". Όμως όσο και αν οι παραλληλισμοί της με την χούντα, δεν θα σταματήσουν ποτέ να είναι τετριμμένοι, βλέπουμε να γίνεται το ίδιο τετριμμένο αν όχι περισσότερο, το γεγονός ότι οι πρυτανείες των σχολών του κέντρου επικυρώνουν, ή ακόμα χειρότερα ανακοινώνουν, τα πλάνα της αστυνομίας - και ακόμα και αν δεν νοιάστηκε για αυτό κανείς, παραμένει πάντα μία στιγμή μίας όλο και συχνότερης κεκαλυμμένης φρίκης.
Θα ήταν ωστόσο καθαρό ατόπημα από την πλευρά μας, να μείνουμε στο πιο εξόφθαλμο στιγμιότυπο μίας κρατικά οργανωμένης και πλέον καθημερινής βαρβαρότητας. Μάλιστα αυτό αποτελεί πλέον το υπόστρωμα αυτής της συζήτησης. "Τι μας λέτε για το "πολυτεχνείο" και για τις 6 Δεκέμβρη, αυτά τα ζούμε κάθε μέρα". Τι είναι μία κλούβα πίσω από την πρυτανεία, αν όχι απλώς μία ακόμα κλούβα από αυτές που ήταν τις προηγούμενες μέρες του χρόνου, στην Ακαδημίας και Ζωοδόχου πηγής, στην Ακαδημίας και Σίνα και πιο πρόσφατα τις 3! στην Ακαδημίας και Θεμιστοκλέους; Μην ξεχνάμε και αυτή δίπλα στο παιδαγωγικό - ντάξει για αυτήν δεν θέλουμε να πούμε και πολλά.
Αλλά δεν είναι μόνο οι κλούβες. Αν "ένας καλός δήμαρχος κάνει την δουλειά που δεν κάνουν 1.000 μπάτσοι", σκεφτείτε από πόσες προσλήψεις μπάτσων μας έχουν σώσει 3 πρυτάνεις.
Τα τελευταία χρόνια για να έχουμε να λέμε, οι πρυτάνεις της ασοεε μεταμόρφωσαν το κτήριο σε πεδίο αστυνομικών επιχειρήσεων, για 20,30, 50 μικροπωλητές εργάτες μετανάστες! Το πολυτεχνείο για τους αναρχικούς, και την νομική... από ότι φαίνεται εδώ τα πράγματα είναι θολά. Τι να πει κανείς για αυτήν την χαβούζα. Τα πεσίματα στην ΔΑΠ -για να έχουν να παίζουν τα φοιτητά - δεν φαίνονται αρκετά καλό χαρτί για να πείσουν την κοινή γνώμη. Και η πρέζα? εκεί κάτι γίνεται! Αν βάλουμε τις καταλήψεις. τους βαμμένους τοίχους και τις εκδηλώσεις στο προαύλιο από παρευρισκόμενα χωρίς άδεια, έτοιμο: Ένα νέο πρόβλημα δημόσιας τάξης.
Ειδικά στην περίπτωση "ναρκοπιάτσα στη νομική", ο λόγος της δημόσιας τάξης, φτάνει στο κορύφωμα της γελοιότητάς του - ακόμα και αν κάνει καλά τη δουλειά του. Πριν την πανδημία οι χρήστ(ρι)ες στο παρκάκι της Μασσαλίας ήτανε Το πρόβλημα. Τώρα που εκεί φτιάχνεται μετρό...ακόμα οι χρήστες στη Μασσαλίας είναι. Το επόμενο βήμα θα είναι η πρυτανεία να κλείνει τα φώτα και τις πόρτες του προαυλίου γιατί ακόμα πίνουνε τσιγάρα στην πλατεία Εξαρχείων. Δεν υπάρχει πρόβλημα δημόσιας τάξης, που να μην είναι κοινωνική κατασκευή, σε αυτό θα συμφωνήσουμε. Αλλά το να χρησιμοποιείται σαν "πρόβλημα" κάτι που εκ των πραγμάτων, (ξε)φεύγει από το χώρο για τον οποίο κατασκευάστηκε (ή του φορέθηκε) ως τέτοιο, ξεπερνάει κάθε φαντασία. Αν το πρόβλημα ήταν ποτέ οι χρήστες, τώρα που φύγανε, και το πρόβλημα παραμένει, καιρός να συζητήσουμε για το πραγματικό ζήτημα αυτής της πόλης (και αυτού του πανεπιστημίου)… Κάπου εκεί θα υπάρχει και η τοξικοφοβία.
Η νομική όμως έχει το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί εκεί φαίνεται να εφαρμόζονται τα μαθήματα εφαρμοσμένης πολεοδομικής καταστολής του ΕΜΠ. Η ακαδημία ακόμα ανταλλάσσει εργαλεία καθώς φαίνεται. Εδώ οι μπάτσοι δεν έχουν μπει ακόμα, παρά μόνο μία φορά (σε ένα πάρτι), αλλά το αποτύπωμα της καταστολής είναι το πιο έντονο. Άδειοι διάδρομοι, αυστηρά οργανωμένη χωροθέτηση της αμφισβήτησης (προς το προαύλιο παιδιά!), αυστηρά τηρημένη χωροθέτηση της νομικής ως παραγωγικής ζώνης και λίγο πριν το σχόλασμα: κλειστά φώτα, κλειστά ρολά, κλειστές διέξοδοι κινδύνου. Εδώ τα πράγματα είναι σοβαρά! Ακόμα απορούμε τι σκατά συμβαίνει στο μυαλό αυτών που σπουδάζουν εδώ πέρα. Υπάρχει ένα σημείο, όπου το να εκδιώχνεσαι από τον κοινωνικό σου χώρο (και να μην ακούγεται κιχ) θα έπρεπε να αποτελεί κόκκινη γραμμή. Η οικειοποίηση αυτού που κάποτε μας ανήκε παραμένει ένας λαμπρός στόχος για το προλεταριάτο, αλλά δεν χρειάζεται να ζούμε στην αταξική κοινωνία για να μπορούμε να παίζουμε στο προαύλιο, να γαμιόμαστε στον 3ο!, στον 6ο! και στη ταράτσα!, να μιλάμε στους διαδρόμους, να οργανωνόμαστε στα αμφιθέατρα και να πετάμε καμιά …βρισιά στους δελτάδες τώρα που το έχουν παρακάνει.
Δεν ξεχνάμε τους καριερίστες, αλλά είπαμε, πόσοι να είναι πια αυτοί οι τύποι με το σακάκι και το λαμπρό μέλλον στις εταιρείες που κλείσανε από τις "κρίσεις". Η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν έχει παρά να κοιτάει την νομική από τις σπασμένες κάμερες, όχι γιατί την διώξανε τα φοιτητικά κινήματα των 5.000 φοιτητών (της Θεσσαλονίκης), αλλά γιατί τίποτα το άξιο καταστολής δεν θα συμβαίνει σε αυτό το κτήριο, που όλα κυλάνε ομαλά· από το σπίτι, στη δουλειά μετά στο αμφιθέατρο (ή και το αντίστροφο) και μετά πάλι σπίτι. Η τέλεια (καπιταλιστική) καθημερινότητα. Ειδικά τώρα με ένα μετρό σε κάθε πλατεία, οι καριερίστες θα μπερδεύονται με τους τουρίστες που θα ψάχνουν την ακρόπολη στο σταθμό Νομική!
ΥΓ: Τελευταία αρχίσαμε να νιώθουμε όλο και πιο πολύ την στοχευμένη παραμέληση στο προαύλιο της νομικής. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι μετά την στοχευμένη παραμέληση έρχεται το gentrification. Ή μάλλον, έρχεται μέσα από αυτή. Όχι, η βρωμιά, οι μπογιές και η έλλειψη συντήρησης δεν είναι καταστάσεις που χρήζουν υπεράσπισης ή αντιμετώπισης από μόνες τους. Η αισθητική είναι ο φακός μέσα από τον οποίο προσεγγίζουμε τις κοινωνικές σχέσεις μέσα στη πολυπλοκότητά τους και ακόμα και αν νιώθουμε να μας τραβάει η υπεράσπιση των παραπάνω δεν είναι αυτό στο οποίο θέλουμε να σταθούμε. Ούτως ή άλλως η μητρόπολη, είναι ο μεγαλύτερος σκουπιδότοπος. Αυτό που θέλουμε να επισημάνουμε είναι ότι μόνο η θεαματική δημοκρατία μπορεί να μετατρέπει την βρωμιά σε ζήτημα δημόσιας τάξης. Και είναι αυτή που επιβάλλει τον εαυτό της ως τον κλειδοκράτορα αυτής της πόλης.
Θα επανέλθουμε!
ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ (ΔΗΜΟΣΙΑΣ) ΤΑΞΗΣ ΤΟΥΣ
LOCK-OUT ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΥΤΑΝΕΙΑ, ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΕΠΕΜΒΕΙ ΤΟΤΕ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
[1] Το κράτος μέσω του οσμάν μετά τη γαλλική επανάσταση έβαλε μπροστά την ανάπλαση του παρισιού με την καταστροφή του χαρακτήρα της παλιάς πόλης και την δημιουργία πλατιών δρόμων (βουλεβάρτα). Ο σκοπός της ανάπλασης ήταν η εξυγίανση της πόλης και η αναχαίτιση των πολεοδομικών προυποθέσεων για το ξέσπασμα και την εξάπλωση της εξέγερσης
[2] "Αν μιλάμε για αντιεξέγερση και όχι για καταστολή είναι επειδή η πρώτη σε αντίθεση με την τελευταία δεν αποτελεί τόσο μια στρατιωτικού τύπου επέμβαση αλλά μια συνολική πολιτική και κοινωνική τεχνολογία παραγωγής συναίνεσης, φόβου και παραίτησης. Στοχεύει όχι στην άμεση εξολόθρευση των εξεγερμένων μα την στέρηση του ζωτικού τους χώρου, του νοηματικού, συναισθηματικού και πολιτισμικού πεδίου της εξέγερσης." -flesh machine//ego te provoco//σύντροφοι