Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2022 στις 12.00
Μαθητική - Φοιτητική πορεία για την επέτειο της 6ης Δεκέμβρης
Στις 6/12/2008 ο 15χρονος αναρχικός μαθητής Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος δολοφονείται εν ψυχρώ από τον ειδικό φρουρό Ε. Κορκονέα μαζί με τον Β. Σαραλιώτη. Άμεσα, Κράτος και ΜΜΕ επιχειρούν τότε να αποσιωπήσουν και να αποκρύψουν το γεγονός της δολοφονίας ή να το παρουσιάσουν ως «μεμονωμένο περιστατικό». Η δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου στις 6/12/08 πυροδότησε συγκρούσεις στο κέντρο των μητροπόλεων και έδωσε το έναυσμα για ανυπακοή και αντιπαράθεση με το κράτος, τους θεσμούς και τους φύλακές τους. Σίγουρα ο Δεκέμβρης του '08 αποτέλεσε σημαντικό σημείο της σύγχρονης ιστορίας και ιδιαίτερα του αναρχικού κινήματος. Ήταν η στιγμή και η αφορμή να βγεί μπροστά το αναρχικό κίνημα και να συγκροτηθεί. Ήταν το αποτέλεσμα της κοινωνικής αγανάκτησης, η οποία συσσωρευόταν τα προηγούμενα χρόνια ενάντια στο ξέσπασμα της κρίσης, την όξυνσή της και τη συνεχή υποβάθμιση της ζωής της κοινωνικής βάσης. Η εξέγερση του Δεκέμβρη του ΄08 ήταν μια κοινωνική εξέγερση· ένα ξέσπασμα και μια ηχηρή κραυγή, η οποία βασίστηκε στα θεμέλεια προηγούμενων αγώνων, κινημάτων και εξεγέρσεων των παλαιώτερων χρόνων. Έδωσε έτσι όχι μόνο το επαναστατικό όραμα για μια άλλη κοινωνία πιο ελεύθερη, αλληλέγγυη και ίση, αλλά και τα εργαλεία για να το καταστήσει εφικτό. Πανελλαδικά πραγματοποιούνταν καθημερινά κινηματικές-πολιτικές διεργασίες, που ενέπλεκαν όλο και περισσότερο την κοινωνική βάση και τους πλειβίους σε μία αγωνιστική και εξεγερσιακή κατεύθυνση. Οι καταλήψεις πλέον ποτίστηκαν με την αντίληψη της δημιουργίας εστιών αγώνα, ενώ οι συγκρούσεις στον δρόμο είχαν χαρακτήρα μαζικό, μαχητικό και αποφασιστικό. Τότε φάνηκαν έντονα για μία ακόμη φορά στα μάτια της κοινωνίας τα σαθρά θεμέλια του σάπιου αυτού κόσμου. Το κυριότερο όμως συμπέρασμα που χαράχτηκε ανεξίτηλα στην συλλογική μνήμη της κοινωνίας, είναι πως μόνο μέσω των αγώνων μπορούμε να εμποδίσουμε την διάλυση της ζωής μας, να βάλουμε στοπ στις δολοφονικές επιθέσεις του κράτους - είτε πρόκειται για σωματική βία και καταστολή είτε πρόκειται για την μισθωτή σκλαβιά, την ανεργία και την έμμεση βία που ασκεί το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα εξουσίας στην κοινωνική βάση. Ο Δεκέμβρης αποτελεί μέχρι και σήμερα σπουδαία παρακαταθήκη για τα κινήματα και τους αγώνες μας και έχει χαράξει τον δρόμο για την κοινωνική επανάσταση.
Από τον Δεκέμβρη του ΄08 έως και σήμερα είναι τρανταχτή η επέλαση του σύγχρονου ολοκληρωτισμού με το κρατικο - καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να συνεχίσει να διατηρεί την κυριαρχία, του χρεοκοπημένου συστήματος, εντείνει την οχύρωσή του ενάντια στις δομές και εστίες αντίστασης παίζοντας το τελευταίο και μοναδικό πλέον χαρτί της καταστολής. Έτσι λοιπόν, η αστυνομία εισβάλλει και εκκενώνει καταλήψεις και δομές αγώνα, καταστέλλει με βάναυσο τρόπο το 3ο Ελευθεριακό Φεστιβάλ Κατειλημμένων Χώρων και Συλλογικοτήτων, διαδηλώσεις και επιχειρεί την επιβολή της τρομοκρατίας και σιγής νεκροταφείου στην κοινωνία. Ο κρατικός μηχανισμός υπό τις εντολές του κράτους και της κυβέρνησης, καταστέλλει τις καταλήψεις και εισβάλλει στην κατάληψη «Mundo Nuevo» τα ξημερώματα της Δευτέρας 28/11. Χτυπάει δηλαδή τη ρίζα του οργανωμένου αναρχικού κινήματος, καθώς μετράει την σημασία και την επιρροή μιας από τις πιο ζωντανές και ενεργές πολιτικά και κοινωνικά καταλήψεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Η καταστολή που δέχονται οι δομές, οι οποίες συγκροτούν τις αντιστάσεις και προσπαθούν καθημερινά να αφυπνίσουν τα κοινωνικά αντανακλαστικά, είναι πάγια τακτική του κράτους καθώς επιχειρεί το τσάκισμα όποιας αγωνιστικής προοπτικής και το ρίζωμα αυτής μέσα στις συνειδήσεις της κοινωνίας. Οι καταλήψεις αποτελούν κομμάτι του αγώνα, το έδαφος όπου προετοιμάζονται τα σχέδια της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης και για αυτό δέχονται ανέκαθεν τα χτυπήματα του κράτους. Πρόκειται για την στρατηγική των νεοφιλελεύθερων αλλά και κάθε μορφής και φύσης εξουσιαστή που για να διατηρεί την εξουσιαστική του κυριαρχία καθυποτάζει με οικονομικούς, πολιτικούς, κοινωνικούς ακόμη και φυσικούς όρους την κοινωνική βάση. Είναι η ροή της ταξικής πάλης, κατά την οποία ανέκαθεν η κυρίαρχη τάξη χρησιμοποιούσε την καταστολή έτσι ώστε να πνίξει τις φωνές αντίστασης και αντεπίθεσης, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την οργανωμένη πάλη και τις δομές αγώνα και αυτοοργάνωσης.
Την ίδια στιγμή ως άμεσο αποτέλεσμα της προληπτικής αντιεξέγερσης βλέπουμε την αστυνομία εδώ και χρόνια να εξοπλίζεται όλο και περισσότερο και να δρα ως στρατός κατοχής σε πολλαπλά σημεία των πόλεων ταυτόχρονα. Από την περιφρούρηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης και την μόνιμη εγκατάσταση αστυνομικών δυνάμεων στα πανεπιστήμια, μέχρι τις κατασταλτικές επιχειρήσεις απέναντι στον απεργιακό αγώνα στην Μαλαματίνα και την στρατοπέδευση στην γειτονιά μας, Φιλίππου με Σιατίστης γωνία, ο ρόλος της αστυνομίας έχει αναβαθμιστεί. Οι ένστολοι δολοφόνοι βρίσκονται σε κάθε γωνιά για να επισφραγίσουν πως η κοινωνία δεν θα εξεγερθεί ενάντια στις δομικές αντιφάσεις της ταξικής κοινωνίας, τις συνθήκες φτωχοποίησης, τον πόλεμο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό. Όπως τον Δεκέμβρη του '08 έτσι και τώρα, το κράτος φοβάται την δημιουργία ισχυρών εγχειρημάτων αγώνα που δεν λειτουργούν ως νησίδες ελευθερίας εντός του καπιταλισμού, αλλά αποτελούν εφαλτήρια υπεράσπισης των κατακτήσεων και οργάνωσης των κοινωνικών αντιστάσεων. Βρισκόμαστε ιστορικά, σε μία περίοδο όξυνσης της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής κρίσης. Δεν πρόκειται απλά για ακόμη μία περίοδο κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, αλλά για το αδιέξοδό του μπροστά στις τεράστιες δομικές και ενδογενείς αντιφάσεις του.
Η εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 παραμένει και θα παραμένει ζωντανή στη συλλογική μνήμη της κοινωνίας και θα εκφράζεται μέσα από τους αγώνες της, όσο κι αν ο κρατικός μηχανισμός επιχειρεί να διαστρεβλώσει για ακόμη μια φορά την πραγματικότητα, να αποσιωπήσει την κρατική δολοφονία και την εξέγερση, τις συγκρούσεις και συνολικά την ίδια την κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Το δόγμα της «προληπτικής αντι-εξέγερσης» στοχεύει στην τρομοκρατία, την καθυπόταξη και εν τέλει την καταστολή των μαθητών, των νέων, της εργατικής τάξης και των καταπιεσμένων που δεν έχουν αποδεχτεί την «κανονικότητα» της εξαθλίωσης, της ανεργίας, της μισθωτής σκλαβιάς και των πολέμων. Στοχεύει στην επικράτηση του φόβου με την ένταση της καταστολής, τις παραδικαστικές μεθοδεύσεις και σκευωρίες, τους ξυλοδαρμούς διαδηλωτών, τις συλλήψεις και τους σχεδιασμούς για εκκενώσεις καταλήψεων. Η εξέγερση μένει ζωντανή μέσα από τους αγώνες μας ενάντια στην καπιταλιστική κρίση και βαρβαρότητα, την αστυνομοκρατία, την διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας και τον ταξικό αποκλεισμό. Ο Δεκέμβρης του ΄08 αποτελεί πηγή άντλησης κουράγιου, επιμονής και πείσματος για νέους αγωνιστές και νέες αγωνίστριες, που μάχονται καθημερινά και ασταμάτητα όχι να τον επαναλάβουν, αλλά πάνω στις παρακαταθήκες της εξέγερσης αυτής να καταφέρουν να ξεπεράσουν τις αντικειμενικές δυσκολίες της συγκυρίας και να διεκδικήσουν την ζωή που μας αξίζει. Ο αγώνας για την κοινωνική επανάσταση, είναι ένας δρόμος μακρινός και δύσβατος, κατά τον οποίο αναγκαία εφόδια είναι η υπομονή, η επιμονή, η αφοσίωση και πίστη στο οργανωμένο αναρχικό σχέδιο και σκοπό. Ο δρόμος αυτός παρόλα αυτά δεν αποτελείται μονάχα από δυσκολίες. Πέρα από τον τερματισμό και την επίτευξη της κοινωνικής επανάστασης, το ίδιο το ταξίδι του διαρκή αγώνα για βελτίωση της κάθε πτυχής της καθημερινής μας ζωής, είναι ένα ταξίδι και μια διαδικασία που μας υπενθυμίζει το γεγονός ότι ο άνθρωπος είναι ένα κοινωνικό και άρα συλλογικό όν. Είναι ένας αγώνας για ζωή που ξεκινά από τις απλές και καθημερινές μάχες, ακόμη και με τον ίδιο μας τον εαυτό κόντρα στην καπιταλιστική σάπια ιδεολογία που μας εμποτίζει από την ώρα που γεννιόμαστε με τάσεις απομόνωσης, άγχους και κατάθλιψης, ανταγωνισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού κλπ. Ας μην σπαταλάμε άλλο χρόνο λοιπόν! Για πόσο ακόμα θα εθελοτυφλούμε δικαιολογώντας την απαθή μας στάση; Είναι ώρα να πάρουμε την ζωή μας στα χέρια μας και μέσα από τα εγχειρήματα του αναρχικού αγώνα, να γκρεμίσουμε και να καταστρέψουμε από τα θεμέλιά του το κρατικο - καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας και πάνω στο νέο έδαφος να χτίσουμε και να ριζώσουμε γερές βάσεις για έναν κόσμο πραγματικά ανιδιοτελή, για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας, για την Αναρχία και τον Κομμουνισμό.
MUNDO NUEVO ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ
Εμείς θα πούμε την τελευταία λέξη. Αυτές οι μέρες είναι του Αλέξη
Για το πέρασμα από την αυθόρμητη εξέγερση στον συνεχή και οργανωμένο αγώνα για την Κοινωνική Επανάσταση, την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
• Μαθητική - Φοιτητική Πορεία: Τρίτη 6/12 στις 13:00 Καμάρα
• Στηρίζουμε τα αναρχικά μπλοκ στην απογευματινή πορεία στις 18:00 Καμάρα
κάλεσμα : Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών «Quieta Movere»
πηγή : email που λάβαμε στις 3 Δεκεμβρίου 18h
Έχουν περάσει 14 χρόνια από την κρατική δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Η δολοφονία του μαθητή Αλέξη, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που εκείνη την περίοδο άρχισε να επηρεάζει σημαντικά την κοινωνική βάση, πυροδότησε την εξέγερση του Δεκέμβρη. Νέοι και νέες στήνανε οδοφράγματα πραγματοποιούσαν καταλήψεις, μεγάλες διαδηλώσεις και άλλες παρεμβάσεις πάντα με μαζική συμμετοχή μαθητών. Ήταν μια κοινωνική εξέγερση, ενάντια στην καταστολή και την κρατική τρομοκρατία.
Η δολοφονία του Γρηγορόπουλου για πολλούς αποτελεί απλώς μια μέρα μνήμη, για εμάς όμως αποτελεί πολλά περισσότερα. Είναι μια μέρα υπενθύμισης όλων των άλλων κρατικών δολοφονιών, όπως του Κούμη, της Κανελλόπουλου, του Καλτεζά, του Ζακ, του Σαμπάνη. Σήμερα, που για άλλη μια φορά, οι επαναπροωθήσεις μεταναστών στο Αιγαίο, οι γυναικοκτονίες και οι παρενοχλήσεις, η καταστολή, οι επιθέσεις της αστυνομίας σε καταλήψεις και δομές αγώνα, η διάλυση της δωρεάν παιδείας και υγείας και οι δολοφονίες εργαζομένων στα κάτεργα των αφεντικών, επιβεβαιώνουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η εκκένωση της κατάληψης Mundo Nuevo, την Δευτέρα 28/11, έδειξε για άλλη μια φορά το πραγματικό πρόσωπο του κράτους. Η κίνηση αυτή στόχευε από τη μια στην ικανοποίηση των αιτημάτων της άκρας δεξιάς και στην πραγματοποίηση της ατζέντας για «πάταξη της ανομίας». Εξάλλου έχει αρχίσει να υπάρχει συνολικά μια δυσαρέσκεια απέναντι στην κυβέρνηση και επομένως η εκκένωση μια κατάληψης βοηθάει τους επικοινωνιακούς της σχεδιασμούς. Ο σημαντικότερος στόχος της κυβέρνησης όμως, είναι να καταργήσει οποιαδήποτε μορφή αντίστασης αποτελεί εμπόδιο στις νεοφιλελεύθερες και αυταρχικές πολιτικές που προσπαθεί να εφαρμόσει. Η ακρίβεια είναι ένα ζήτημα που πιθανώς θα δώσει σε πολλούς ανθρώπους το έναυσμα της κινητοποίησης και έτσι η κυβέρνηση θέλει να ξεμπερδέψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα με το αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Οι καταλήψεις όπως και άλλες κοινωνικές δομές αποτελούν εστίες συλλογικοποίησης και αγώνα, εστίες που μπορούν να δημιουργήσουν ανάχωμα σε αυτές τους τις επιδιώξεις.
Ως μαθητές πιστεύουμε πως είναι ανάγκη να αγωνιστούμε από τα σχολεία, τις σχολές, τους χώρους εργασίας να σταθούμε εμπόδιο στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και αντισταθούμε στη βία της εξουσίας.
κάλεσμα : Αυτόνομη Μαθητική Συλλογικότητα Gatto Nero
πηγή : email που λάβαμε στις 4 Δεκεμβρίου 02h
