Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου 2023 στις 15.00
Ημέρα της επετείου της αιχμαλωσίας του Α. Οτσαλάν
Πορεία προς την τουρκικη πρεσβεία
Να κάνουμε την 15η Φεβρουαρίου
ημέρα διεθνιστικής αλληλεγγύης
ενάντια στις διακρατικές συμμαχίες
Στις 15 Φεβρουαρίου 2023 κλείνουν 24 χρόνια αιχμαλωσίας σε πλήρη απομόνωση σε ένα νησί ϕυλακή, του ιδρυτικού στελέχους και προέδρου του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν. Το ελληνικό κράτος, πιστός υπηρέτης των συμϕερόντων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παράδοση του Οτσαλάν στις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
Το 1998, ο Οτσαλάν, παρά τον τεράστιο κίνδυνο που αποτελούσε για τον ίδιο αυτή η επιλογή, αποφάσισε να εγκαταλείψει τη Συρία οπού διατηρούσε τη βάση του για να ζητήσει πολιτικό άσυλο στην Ευρώπη. Δεν επέλεξε να ϕυγαδευτεί στα εδάϕη του Κουρδιστάν γιατί ήξερε πως οι εχθροί του δεν θα δίσταζαν να αιματοκυλίσουν όλη την περιοχή στην προσπάθεια αναζήτησης του. Παράλληλα θεωρούσε ότι μέσω της διπλωματίας και των διεθνώς αναγνωρισμένων θεσμών θα γινόταν ευρέως γνωστό το ζήτημα της γενοκτονίας του κουρδικού λαού και της αντιαποικιοκρατικής - αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης των αντάρτικων δυνάμεων.
Είναι γνωστό ότι ο Οτσαλάν ήρθε στην Ελλάδα εϕόσον είχε προηγηθεί πρόσκληση προς αυτόν, περισσότερων των 180 βουλευτών του ελληνικού κοινοβουλίου. Στις 9 Οκτωβρίου του 1998 ο Οτσαλάν ϕτάνει στην Ελλάδα αλλά το ελληνικό κράτος υπό την κυβέρνηση Σημίτη δεν τον δέχεται και αρχίζει μια περιπλάνηση σε μια σειρά κρατών που του αρνούνται κατηγορηματικά πολιτικό άσυλο και ξαναβρίσκεται στην Ελλάδα όπου εκδιώχνεται. Kαι πάλι περιπλανιέται σε μια σειρά από κράτη που του αρνούνται την είσοδο. Ξαναγυρίζει στην Ελλάδα και στη συνέχεια πετάει προς την Κένυα αυτήν τη ϕορά ως άτυπος κρατούμενος, με την συνοδεία πρακτόρων της ΕΥΠ. Εκεί -όντας στην ελληνική πρεσβεία-, η ελληνική κυβέρνηση τον εξαπατά και τον παραδίδει στα χέρια πρακτόρων οι οποίοι τον οδηγούν στην Τουρκία, μετά από συνεργασία των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, του Ισραήλ, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Έκτοτε ο Οτσαλάν βρίσκεται απομονωμένος στο νησί ϕυλακή Ιμραλί.
Δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να μπούμε σε ιστορικές λεπτομέρειες που είναι λιγότερο ή περισσότερο γνωστές ούτε να σταθούμε στα ονόματα που πρωταγωνίστησαν στην υπόθεση της αιχμαλωσίας του Οτσαλάν. Οι πρωταγωνιστές της εποχής εκείνης ϕρόντισαν ώστε να παραχαράξούν ή να αλλοιώσουν την ιστορία ώστε να εξυπηρετήσουν τις δικές τους σκοπιμότητες και τα συμϕέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, χωρίς να διστάζουν να αμαυρώσουν το προϕίλ ενός επαναστάτη που με ανιδιοτέλεια έχει αϕιερώσει όλη τη ζωή του στον σκοπό της απελευθέρωσης. Στην υπόθεση της αιχμαλωσίας του Οτσαλάν γίνετε για άλλη μια ϕορά εμϕανές ότι τα κράτη παρά τους μεταξύ τους ανταγωνισμούς, πάντα θα συμμαχούνε για την καταστολή των επαναστατικών κινημάτων. Η Ελλάδα και η Τουρκία ενώ δε διστάζουν να προετοιμάζουν συνεχώς τους λαούς τους για έναν πιθανό μεταξύ τους πόλεμο για τα συμφέροντα των αφεντικών της κάθε χώρας, είναι σύμμαχοι ενάντια στα επαναστατικά κινήματα στο εσωτερικό τους. Το 1993 η Γερμανία απαγόρευσε την ύπαρξη κουρδικών σωματείων με αποτέλεσμα το κλείσιμο όλων των πολιτιστικών κέντρων των Κούρδων και την ϕυλάκιση και δίωξη πολλών Κούρδων ακτιβιστών. Την απόϕαση αυτή ακολούθησαν πολλά από τα πιο ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη. Το 1997 οι ΗΠΑ ενέταξαν το PKK στη λίστα με τις τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ αργότερα ακολούθησαν το Ηνωμένο Βασίλειο, ο Καναδάς, η Ιαπωνία, η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία και άλλα.
Ο κουρδικός λαός, είτε στα απελευθερωμένα, από το αντάρτικο, βουνά του Κουρδιστάν, είτε στους μαχαλάδες στις κατεχόμενες από το τουρκικό κράτος πόλεις, είτε στην επαναστατημένη από το 2012 Βόρεια και Ανατολική Συρία γνωστή ως Ροζάβα, δόμησε ένα μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης που η έμϕυλη, εθνοτική και οικονομική ισότητα και οι πολιτειακές ελευθερίες διασφαλίζονται από την άμεση συμμετοχή της κοινωνικής βάσης, το μοντέλο του Δημοκρατικού Συνoμοσπονδισμού. O Δημοκρατικός Συνομοσπονδισμός σήμερα ήδη έχει συμπεριλάβει στο επαναστατικό παράδειγμα που εδώ και 10 χρόνια λαμβάνει χώρα στα εδάφη της Βόρειας και της Ανατολικής Συρίας πλήθος άλλων λαών, Αράβων Ασσυρίων, Τουρκμένων, Αλεβιτών, και άλλων, ενώ αποτελεί πρόταση για την επίλυση των ζητημάτων που απασχολούν τη μέση Ανατολή ευρύτερα. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η εξέγερση στο Ιράν είχε ως κεντρικό σύνθημα το Jin, Jiyan, Azadi (Γυναίκα, Ζωή, Ελευθερία). Ένα σύνθημα βγαλμένο από το κουρδικό κίνημα ελευθερίας που εκϕράζει απόλυτα την ιδεολογία της γυναικείας απελευθέρωσης σε όποιο σημείο του πλανήτη και αν αυτή ξεσπά με την πυγμή της αγανακτισμένης αξιοπρέπειας.
Για το επαναστατικό αυτό παράδειγμα σημαντικό ρόλο έπαιξε μια πλούσια σειρά από τόμους, που έχουν πλέον μεταφραστεί σε 16 γλώσσες, στις οποίες ο πολιτικός κρατούμενος Α. Οτσαλάν, μέσα απ' την φυλακή, αναπτύσσει την επαναστατική του θεωρία για την ριζοσπαστική δημοκρατία· τον Δημοκρατικό Συνομοσπονδισμο. Ο Οτσαλάν, στο 74ο έτος της ηλικίας του είναι έγκλειστος 24 χρόνια σε ένα νησί ϕυλακή, ως ο μοναδικός κρατούμενος. Η τελευταία επίσκεψη των δικηγόρων του ήταν το 2019 και η τελευταία ολιγόλεπτη συνομιλία με τον αδερϕό του ήταν πριν από περίπου 2 χρόνια. Έκτοτε δεν υπάρχει καμία ένδειξη ζωής.
Είναι καιρός να βγάλουμε από τη λήθη την πραγματική ιστορία που δεν είναι άλλη από την ιστορία για την ελευθερία των καταπιεσμένων. Ο Οτσαλάν είναι αιχμάλωτος επειδή είναι ο ιδεολογικός καθοδηγητής ενός κόμματος το οποίο κατάφερε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει ένα τεράστιο κομμάτι του κουρδικού λαού να αντισταθεί και να πολεμήσει την αποικιοκρατία, τον ϕασισμό και τον ιμπεριαλισμό, εδώ και 47 χρόνια.
Ο αγώνας για την απελευθέρωση του πολιτικού κρατούμενου Οτσαλάν είναι μια πράξη αλληλεγγύης προς, τον καταπιεσμένο κουρδικό λαό, το αντάρτικο στα βουνά του Κουρδιστάν, την επανάσταση στη Ροζάβα ΒΑ Συρία.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟ ΑΜΠΝΤΟΥΛΑΧ ΟΤΣΑΛΑΝ
Η ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΝΙΚΗΣΕΙ ΤΙΣ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΜΑΧΙΕΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΡΟΖΑΒΑ
