Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου 2023 στις 12.00
Πορεία ενάντια στην υποβάθμιση του πολιτισμού
Βρισκόμαστε ήδη δύο ολόκληρους μήνες σε κινητοποιήσεις. Αυτό που μπορούμε πια να ονομάσουμε καλλιτεχνικό κίνημα ολοένα και κλιμακώνεται. Οι κεντρικές σκηνές της χώρας τελούν υπό κατάληψη από σπουδαστές και καλλιτέχνες, οι διαδηλώσεις συσπειρώνουν όλο και περισσότερο κόσμο, επιβεβαιώνοντας το σύνθημά μας πως η υποβάθμιση του πολιτισμού είναι ζήτημα όλης της κοινωνίας. Οι καθηγητές των δραματικών σχολών του Εθνικού, του ΚΘΒΕ, του ΔΗ. ΠΕ. ΘΕ.. Πάτρας, σε κίνηση αλληλεγγύης στον αγώνα μας παραιτήθηκαν, και την ίδια στιγμή που το "ακαδημαϊκό" μας έτος είναι στην καλύτερη περίπτωση αβέβαιο, τα κυβερνητικά ΜΜΕ λασπολογούν εις βάρος ημών και των καθηγητών μας.
Κάπου εδώ αξίζει να αναφέρουμε, πως δεν βρισκόμαστε υπό καμία σύγχιση. Γνωρίζουμε πολύ καλά τόσο το περιεχόμενο - συμπεριλαμβανομένης της τροπολογίας - του ΠΔ85, όσο και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Ήδη βλέπουμε να δημιουργούνται τμήματα παραστατικών τεχνών σε ιδιωτικά κολέγια τα οποία με την υπάρχουσα νομοθεσία θα χορηγούν πτυχία επιπέδου ΠΕ. Ο δρόμος προς την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης εν γένει έχει άλλωστε ανοίξει χρόνια τώρα.
Αυτό που φέρνει τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό σε σύγχυση - εν αντιθέσει με εμάς - είναι το γεγονός πως ο αγώνας μας είναι ακηδεμόνευτος. Δεν υποκινείται από κανέναν κομματικό φορέα, ασχέτως που πολλοί θα ήθελαν, ούτε θέλει να αποτελέσει κομμάτι κάποιας στείρας αντιπολίτευσης. Ο αγώνας αυτός ξεκίνησε και παραμένει οργανωμένος στη βάση του και αυτός είναι ο λόγος που έχει φτάσει σε αυτό το σημείο.
Την Τετάρτη 15/2 ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να καλέσει σύσκεψη στο Μέγαρο Μαξίμου με εκπροσώπους του χώρου του θεάτρου (Καλλιτεχνικούς διευθυντές, διευθύνσεις σχολών, σωματεία, καθώς και έναν εκπρόσωπο των σπουδαστών της δραματικής σχολής του Εθνικού) επιδιώκοντας να καταπραΰνει το κλίμα έντασης και να εγείρει μια μέση λύση σε ένα πρόβλημα που η ίδια η κυβέρνηση έφερε. Οι φαινομενικές υποχωρήσεις και οι μελλοντικές και αόριστες υποσχέσεις δεν μας συγκινούν. Συνεχίζουμε τον αγώνα μας μέχρι την πραγμάτωση όλων των αιτημάτων μας.
Στηρίζουμε την 24ωρη απεργία που προκύρηξε το ΣΕΗ την Παρασκευή 17/2 και καλούμε σε διαδήλωση στις 12:00 στο άγαλμα Βενιζέλου.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
• Την ΑΜΕΣΗ τροποποίηση του ΠΔ 85/2022 με την υπαγωγή όλων των καλλιτεχνών στη βαθμίδα ΤΕ μέχρι την επίλυση στο χρόνιο ζήτημα των αδιαβάθμητων σπουδών μας.
Πάγιο αίτημά μας η ανωτατοποίηση των σπουδών στις παραστατικές τέχνες με μόνη επιλογή τον ΔΗΜΟΣΙΟ χαρακτήρα, καμία σκέψη για ίδρυση κολλεγίων.
• Την παροχή Σίτισης, Στέγασης, Μειωμένου Κόμιστρου, Δωρεάν συγγραμμάτων και λοιπών Φοιτητικών Δικαιωμάτων.
• Την ίδρυση Δημόσιου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος Παραστατικών Τεχνών στα πρότυπα της Σχολής Καλών Τεχνών.
Ενάντια στην υποβάθμιση του Πολιτισμού
Ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών μας
Το Συντονιστικό Δραματικών Σχολών Θεσσαλονίκης από την Κατάληψη του Βασιλικού Θεάτρου
Πορεία ενάντια στην υποβάθμιση της παιδείας & του πολιτισμού
ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Παρασκευή 17/02 στις 12:00, Άγαλμα Βενιζέλου
Στηρίζουμε το μπλοκ του Φ.Σ Μουσικών Σπουδών και θεάτρου που έλαβαν απόφαση από συνέλευση με ανοιχτό αγωνιστικό πλαίσιο.
Απόσπαση παιδαγωγικής επάρκειας:
Γιατί αφιερώνουμε χρόνο, κόπο και χρήματα για να μπούμε στις σχολές μας; Είναι ένα ερώτημα που φαίνεται να παίρνει διαφορετικές απαντήσεις ανάλογα από τη σκοπιά που το κοιτάς. Αν είσαι σπουδαστής/τρια πιθανώς να απαντήσεις γιατί ήθελες να λάβεις κάποια μόρφωση και να συνεχίσεις σε ένα επάγγελμα που σε ενδιαφέρει, αν είσαι κομμάτι του κρατικού μηχανισμού λήψης αποφάσεων τότε θα πεις για να πληρώνεις καλά τη κερδοφορία των αφεντικών… Αυτή η αντίθεση φαίνεται πολύ έντονα το τελευταίο διάστημα σε όλες τις αλλαγές που προωθούνται: «πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας», μετατροπή των καλλιτεχνικών σχολών σε μεταλυκειακή εκπαίδευση, φαίνεται στην ενίσχυση των σχολών κατάρτισης και σε μια σειρά σχολών στις οποίες τα επαγγελματικά δικαιώματα είναι στον αέρα! Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά τους. Ένα σημαντικό κομμάτι των σπουδαστ(ρι)ών ανήκουν στην κατηγορία των καθηγητικών σχολών, δηλαδή σχολές με την προοπτική της συνέχισης στην εκπαιδευτική διαδικασία από τη σκοπιά του δασκάλου και της καθηγήτριας. Για να «κερδίσει» κάποιος/α μια θέση στο δημόσιο σχολείο, μιλάμε για έναν τεράστιο ανταγωνισμό σε λίστες προσόντων, από τις οποίες μάλιστα θα «πετύχεις» θέση αναπληρωτή. Ο ανταγωνισμός των προσόντων αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της διάρθρωσης της εκπαίδευσης. Η «κοστολόγηση» των προσόντων σε διδακτικές μονάδες και χρήματα αποτελεί διαχρονική ρύθμιση της εξουσίας. Μπορούμε να το δούμε στην εξίσωση πτυχίων ΑΕΙ-Κολλεγίων, στα επί πληρωμή μεταπτυχιακά και διδακτορικά, στα «πιστοποιημένα» ινστιτούτα που πλουτίζουν στην αγορά ECTS, μπορούμε τέλος να το δούμε στις αλλαγές στην παιδαγωγική επάρκεια. Σύμφωνα με τα άρθρα 99 & 100 του νόμου 4957/2022, οι φοιτήτ(ρι)ες δε θα αποκτούν πλέον διδακτική-παιδαγωγική επάρκεια με τη λήψη του πτυχίου, αλλά θα παρακολουθούν «ειδικό πρόγραμμα» δύο εξαμήνων. Μάλιστα προβλέπεται ένα πρόγραμμα για κάθε ΑΕΙ με περιορισμένες θέσεις, ενώ ήδη έχουν ξεκινήσει σεμινάρια με δίδακτρα.
Υποβάθμιση πτυχίων των σχολών στον καλλιτεχνικό χώρο.
Σε μια συγκυρία όπου το κράτος επιδιώκει διαρκώς την εκπαιδευτική υποβάθμιση, έρχεται στο προσκήνιο ο νέος νόμος, περί "πιστοποιητικού παιδαγωγικής επάρκειας". Η εφαρμογή αυτού του νόμου έχει ως άμεσο στόχο τις σχολές που υπάγονται στον καλλιτεχνικό κλάδο, στερώντας από τους απόφοιτους την δυνατότητα να συνεχίσουν την κατάρτιση τους στον εκπαιδευτικό τομέα από την σκοπιά του καθηγητή, ενώ παράλληλα επιδιώκει να εξισώσει τα πτυχία της τριτοβάθμιας παιδείας με τα αντίστοιχα μετα-λυκειακά.
Είναι φανερό πως οι κρατικοί μηχανισμοί δεν περιορίζουν απλώς τις επαγγελματικές προοπτικές των αποφοίτων, αλλά καταφέρνουν παράλληλα την περαιτέρω υπονόμευση της τέχνης και ευρύτερα του καλλιτεχνικού χώρου. Τα τελευταία χρόνια, ξεκινώντας από την καραντίνα, ο καλλιτεχνικός κλάδος είχε απομονωθεί πλήρως. Εκείνη την χρονική περίοδο δίνονταν επιδόματα από τα οποία ο κλάδος αυτός είχε εξαιρεθεί και απαιτούσε την επαναφορά συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Στη συνέχεια το κράτος εξαπέλυσε μία ακόμη επίθεση η οποία αφορά τον "τρομονόμο", ένα νομοσχέδιο που ουσιαστικά ζητούσε την εφαρμογή της λογοκρισίας στο καλλιτεχνικό υλικό το οποίο δεν ακολουθεί τυφλά την κυρίαρχη αφήγηση και δεν υποτάσσεται σε αυτήν. Είναι, λοιπόν, φανερό πως όσο η τέχνη δεν εμπλουτίζει το κεφάλαιο, τόσο αυτή θα παραμελείται.
Βέβαια, η τέχνη και ο πολιτισμός αποτελούσαν πάντοτε για το ελληνικό κράτος ένα δυνατό χαρτί το οποίο συνέδεε με την εθνική υπερηφάνεια για να απευθυνθεί και να προσεγγίσει το πιο εθνικόφρον κοινό. Ωστόσο, η τέχνη για το κράτος και το κεφάλαιο είναι όπως ήδη ειπώθηκε, ό,τι προσφέρει στην κερδοφορία τους και ό,τι μπορεί να συνεισφέρει στην τόνωση του εθνικού φρονήματος. Έτσι, οδεύουμε στην πλήρη εμπορευματοποίηση του συγκεκριμένου κλάδου που για να ασχοληθείς με αυτόν είτε από την θέση του δημιουργού είτε από την θέση του δέκτη, θα πρέπει να πληρώσεις αδρά.
Αυτό, όμως που έχει σημασία είναι πως η επίθεση στην τέχνη δεν αφορά μόνο αυτή καθ' αυτή. Υπάγεται σε ένα γενικότερο σχέδιο του κράτους σχετικά με την επίθεση σε κάθε εργαζόμενο, άρα και σε κάθε εργαζόμενο καλλιτέχνη. Το Π.Δ. 85/2022 δεν είναι παρά μόνο ένα ακόμη πλοκάμι της αντεργατικής πολιτικής που η σύγχρονη αγορά αναγκάζει το κράτος να ακολουθήσει. Έρχεται πλάι με όλα τα αντεργατικά νομοσχέδια, με την κατάργηση του 8ώρου, την νομιμοποίηση της μαύρης εργασίας, των απλήρωτων υπερωριών και των εν γένει άθλιων συνθηκών εργασίας. Είναι άλλο ένα χτύπημα στην κοινωνική βάση, στους ανθρώπους που ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός έχει βαλθεί να ξεζουμίσει, υλικά και ψυχολογικά, για την κερδοφορία των αφεντικών. Οι ταξικές διαστάσεις αυτών των χτυπημάτων δεν πρέπει ποτέ να ξεχνιούνται γιατί είναι αυτές που συμπληρώνουν το παζλ για να καταλάβουμε τους λόγους πίσω από τους οποίους το κράτος πράττει με τον τρόπο που πράττει. Είναι αυτές που θα γεφυρώσουν, υπό ένα κοινό πρίσμα τους εργασιακούς κλάδους που απειλούνται διαρκώς.
Καταργήσεις τμημάτων.
Την ίδια στιγμή η περιουσία του πανεπιστημίου περνάει στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών, κάνοντας ένα ακόμα βήμα προς την εξαφάνιση του δημοσίου χαρακτήρα των σπουδών. Με ΦΕΚ στις 15 Δεκέμβρη ανακοινώνεται πως το Αγρόκτημα και τα Δάση σε Περτούλι και Ταξιάρχη Χαλκιδικής, των τμημάτων Γεωπονίας και Δασολογίας περνάνε σε εταιρεία ιδιωτικού δικαίου, όπως μια σειρά εγκαταστάσεων και λειτουργιών του ΑΠΘ.
Η ιδιωτικοποίηση των εγκαταστάσεων και των λειτουργιών του ΑΠΘ αφήνουν πολλά ερωτήματα γύρω από τη συνέχεια των σπουδών.
Ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων και αχρήστευση των σύγχρονων πτυχίων.
Όλες αυτές οι «ξαφνικές» μεταρρυθμίσεις δεν έρχονται από το πουθενά, αλλά αποτελούν συνέχεια της όξυνση της ταξικής ανισότητας μέσα από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Αποτελούν συνέχεια του νόμου εξίσωσης των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με αυτά των κολλεγίων. Αποτελούν συνέχεια του νόμου που ψηφίστηκε το καλοκαίρι για διάλυση των ενιαίων πτυχίων και την απόσπαση επαγγελματικών δικαιωμάτων από αυτά. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση αποτελεί μια διαρκή διαδικασία του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος μέσω της οποίας επιχειρεί να διασφαλίσει την επικυριαρχία του, να εντείνει την ταξική εκμετάλλευση και να εξασφαλίσει την κοινωνική σιγή. Τα εκπαιδευτικά νομοσχέδια των τελευταίων χρόνων μεθοδεύουν την πλήρη υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας, ώστε το σύνολό της να προσαρμοστεί στις ανάγκες του κεφαλαίου σύμφωνα και με τα διεθνή πρότυπα. Παρατηρείται δηλαδή, μία συντονισμένη προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της παιδείας και τη μετατροπή της σε εμπορεύσιμο αγαθό, καθώς πλέον η τριτοβάθμια και όχι μόνο δεν εξυπηρετεί κάτι ως δημόσια για τα αφεντικά.
Απέναντι στην γενικευμένη στρατηγική υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, εξάλειψης της φοιτητικής μέριμνας, την αποστείρωση των πανεπιστημίων και την καταπάτηση κεκτημένων αγώνα όπως το άσυλο είναι αναγκαίο να δημιουργήσουμε δομές και διαδικασίες αγώνα στις σχολές. Να αναγνωρίσουμε πως η επίθεση στην κοινωνική βάση είναι συνολική και συνεπώς συνολικές θα πρέπει να είναι οι απαντήσεις. Από το ΑΠΘ και τις σχολές παραστατικών τεχνών, ως την Μαλαματίνα και την εκκενωμένη κατάληψη Mundo Nuevo να συνδέσουμε τους επιμέρους αγώνες για την οργάνωση της κοινωνικής και ταξικής αντεπίθεσης. Με μαζικές Γενικές Συνελεύσεις, Καταλήψεις, Διαδηλώσεις, να αμφισβητήσουμε έμπρακτα, συλλογικά και μαχητικά την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
-Αφαιρούν την παιδαγωγική επάρκεια από τα πτυχία, ανοίγοντας δρόμο στα ιδιωτικά σεμινάρια
-Ξεπουλάνε το αγρόκτημα και τα δάση, βάζοντας ταφόπλακα σε Γεωπονική - Δασολογία
-Υποβαθμίζουν τα πτυχία των καλλιτεχνικών σχολών με το ΠΔ 85
Κράτος & κεφάλαιο κερδοφορούν στις πλάτες μας.
ΟΡΓΑΝΩΣΗ Κ´ ΑΓΩΝΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΠΟΡΕΙΕΣ-ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ-ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ
ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΩΡΑΡΙΑ ΚΑΙ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ
ΝΑ ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΝΕΑ ΜΑΣ ΠΤΥΧΙΑ
-Αναρχική Συνέλευση. Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere-
Το σύστημα εξακολουθεί να επιτίθεται στην παιδεία και τον πολιτισμό, υποβαθμίζοντας τα εργασιακά δικαιώματα των σπουδαστών καλλιτεχνικών σχολών με το Προεδρικό Διάταγμα 85. Το ζήτημα λαμβάνει μεγαλύτερη έκταση, όταν παράλληλα, με το άρθρο 99 του Νόμου 4957/2022, αφαιρείται η παιδαγωγική επάρκεια από όλες τις παιδαγωγικές σχολές, με απώτερο σκοπό τη μείωση προσλήψεων και τη δημιουργία πτυχίων δύο ταχυτήτων.
Φυσικά, τα παραπάνω αποτελούν προέκταση του Νόμου 4777, ο οποίος έφερε αντιμέτωπους τους φοιτητές/ριες/α με την κατάργηση του ασύλου, εισαγωγή μπάτσων στις σχολές, διαγραφές φοιτητών με το "ν+2", πειθαρχικές διώξεις και εξίσωση των πτυχίων ΑΕΙ με αυτά των ιδιωτικών σχολών.
Ο Σύλλογος Φοιτητών του Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ στηρίζει τον αγώνα του κατηλειμμένου Βασιλικού Θεάτρου και όλων των κατειλημμένων καλλιτεχνικών σχολών και πανεπιστημίων.
Συμμετέχουμε στην πορεία που θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή, 17/2 στις 12:00 στο άγαλμα του Βενιζέλου στην Πλατεία Αριστοτέλους.
Απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας και σε ό,τι σκοτώνει τις τέχνες και τον πολιτισμό, απαντάμε με κοινούς αγώνες.
Ραντεβού στον δρόμο!
Συλλόγος Φοιτητών Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ
Πρωτοβουλία Τμήματος Μουσικών Σπουδών ΑΠΘ