Δευτέρα 20 Μαρτίου 2023 στις 20.00
Το Μονοπώλιο Της Βίας ( un pays qui se tient sage) Προβολή Δευτέρας και συζήτηση
Οι μέρες που ο κόσμος κατακλύζει τους δρόμους και διεκδικεί την αξιοπρέπεια και την ζωή του φαίνεται ότι επιστρέφουν, μαζί έρχεται και η καταστολή ενός πανικόβλητου μπροστά στις εξελίξεις συστήματος που προσπαθεί να νομιμοποιήσει τον αυταρχισμό του, κάνοντας έτσι πάλι επίκαιρο το διάλογο για το ρόλο της βίας στο κίνημα. Με βάση αυτή την εικόνα την Δευτέρα 20 Μάρτη στο στέκι μας Ι. Σούτσου 62 στις 8 θυμόμαστε και συζητάμε για τις πλατείες του τότε αλλά και τους δρόμους του σήμερα προβάλλοντας το εκπληκτικό ντοκιμαντέρ του Νταβίντ Ντιφρέν Το Μονοπώλιο Της Βίας ( un pays qui se tient sage) που με αφορμή την καταστολή του κινήματος των κίτρινων γιλέκων αναπτύσσει μία ενδιαφέρουσα προβληματική για την ηγεμονική βία
Στο The Monopoly of Violence, ο David Dufresne συγκεντρώνει μια ομάδα πολιτών για να αμφισβητήσει, να ανταλλάξει και να αντιμετωπίσει τις απόψεις τους σχετικά με την κοινωνική τάξη και με το κράτος ως φορέας της μόνης νόμιμης βίας. Αναπτύσσονται συζητήσεις ανάμεσα σε πολίτες από διαφορετικές κοινωνικές τάξεις και επαγγέλματα: εργάτες (ορισμένοι ακρωτηριασμένοι ή με μόνιμες βλάβες από την αστυνομική βία), φιλόσοφοι, κοινωνιολόγοι, ανώτεροι αξιωματικοί χωροφυλακής, συνδικαλιστές της αστυνομίας (ανώτατα στελέχη της εθνικής αστυνομίας είτε δεν ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση είτε δεν τους επιτράπηκε να μιλήσουν), ιστορικοί, καθηγήτριες, νοικοκυρές, ψυχοθεραπεύτριες, μετανάστριες.
Η ταινία αμφισβητεί τον έλεγχο των ταραχών στη Γαλλία, καθώς και τη νομιμότητα της χρήσης βίας από το κράτος, ιδιαίτερα της αστυνομικής βαναυσότητας. Κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ απεικονίζονται συγκρούσεις μεταξύ της αστυνομίας και των διαδηλωτών που έλαβαν χώρα στην εξέγερση των Κίτρινων Γιλέκων. Παρουσιάζονται κάποιες σκληρές σκηνές από τους δρόμους της Γαλλίας, όπου πορείες διαμαρτυρίας αντιμετωπίζονται βίαια ενώ χρησιμοποιούντα πλάνα από διαδηλωτές και ανεξάρτητους δημοσιογράφους. Οι εικόνες αυτές είναι στην πλειονότητά τους τραβηγμένες από κινητό τηλέφωνο, κάτι που υποδηλώνει ότι δεν τις βλέπουμε ποτέ από συμβατικά μέσα, αλλά μέσα από προσωπικούς λογαριασμούς social media ανθρώπων που αποπειράθηκαν να τις καταγράψουν.
Μία από τις σκηνές του ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζουν είναι αυτή από τις 6 Δεκεμβρίου 2018, όταν αστυνομικοί συνέλαβαν μια ομάδα μαθητών που διαμαρτύρονταν για τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα και κράτησαν για ώρες όλα τα μέλη της γονατιστά. Ήταν μια εικόνα που σόκαρε πολλούς στην Ευρώπη, με τους μαθητές να χρησιμοποιούνται ως λάφυρο πολέμου. Η μητέρα ενός διαδηλωτή που έχασε το μάτι του από την αστυνομική βία, απαντά στον Γάλλο πρόεδρο από το νοσοκομείο: «Πόσοι ακόμα πρέπει να ακρωτηριαστούν ώστε να καταλάβετε ότι δεν ακούτε αυτά που ζητούν οι άνθρωποι; Δεν νιώθω θυμό ή μίσος, δεν σας θεωρώ άξιο για τον θυμό και το μίσος μου, νιώθω αηδιασμένη».
«Το κράτος κατέχει το μονοπώλιο στη νόμιμη χρήση βίας»: ο θεματικός πυρήνας της ταινίας βρίσκεται στους τρόπους εφαρμογής αυτής της φράσης του Γερμανού κοινωνιολόγου Μαξ Βέμπερ ως κρατικής πολιτικής.
https://www.youtube.com/watch?v=gzUTYDGoLBM
