Τετάρτη 29 Μαρτίου 2023 στις 18.00
Συνέλευση ενάντια στο κρατικό/ καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
Έχουμε πόλεμο και είναι ταξικός - Για την απεργία στις 16.3 και όχι μόνο / Επόμενη συνέλευση Τετάρτη 29/3-18:00 ΑΣΟΕΕ
από Aνοιχτή συνέλευση για το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη
Να οργανώσουμε/συντονίσουμε συλλογικά και μαζικά την κινηματική παρουσία στα κοινωνικά και ταξικά δρώμενα το προσεχές διάστημα αλλά και μέσα από συζητήσεις και συντροφικό διάλογο να επιχειρήσουμε - στο μέτρο που μας αντιστοιχεί- να διαμορφώσουμε μια επαναστατική στρατηγική σύγκρουσης και ρήξης με το Κεφάλαιο, το Κράτος και τον φασισμό.
Έχουμε πόλεμο και είναι ταξικός / Για την απεργία στις 16.3 και όχι μόνο
Τετάρτη 29 Μάρτη - 18:00 ΑΣΟΕΕ, Προετοιμασία και οργάνωση για την επόμενη περίοδο: Συζήτηση για την διοργάνωση μοτοπορείας και δράσεων για το κρατικό και καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη στο φόντο της οργάνωσης της παρουσίας μας στον δρόμο την Πρωτομαγιά.
Στις 16 Μάρτη πλήθος αγωνιστών/ριων απέργησε και διαδήλωσε με αρκετή μαζικότητα στο κέντρο της μητρόπολης. Η διαδήλωση κατευθύνθηκε στο Σύνταγμα εκεί οπού οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν στα μπλοκ των πρωτοβάθμιων σωματείων και ειδικά στου ΣΒΕΟΔ. Η επιλογή του κράτους να επιτεθεί στα πρωτοβάθμια σωματεία αλλά και στα τελευταία μπλοκ της διαδήλωσης ( μεταξύ των οποίων και αυτό που συγκροτήθηκε από την ανοιχτή συνέλευση για το κρατικό/ καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη) μόνο τυχαία δεν ήταν . Η κατασταλτική επίθεση σκοπό είχε την διάλυση με βίαιους όρους συνολικά της απεργιακής διαδήλωσης και ειδικά του τελευταίου κομματιού της, επιδιώκοντας την απομόνωση του από τα υπόλοιπα και την ,τελικά, πολιτική και οργανωτική εξουδετέρωση του. Ήδη από την αρχή της διαδήλωσης κατέστη φανερό από την διάταξη των δυνάμεων καταστολής ότι θα επιχειρούνταν η περικύκλωση ή ακόμα και η επίθεση στα μπλοκ που καλούσαν στα Χαυτεία για αυτό τον λόγο η «συνέλευση ενάντια στο κρατικό/ καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη» μαζί με άλλες δυνάμεις προωθήθηκε μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο στην πλατεία Κλαυθμώνος. Μετά την βίαιη επίθεση της αστυνομίας στο μπλοκ του ΣΒΕΟΔ και την μαχητική υπεράσπιση των συντροφισσών/ων που πρόταξαν την προλεταριακή αλληλεγγύη και την συντροφικότητα αναχαιτίζοντας την επίθεση, εκατοντάδες άνθρωποι συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής. Οι συγκρούσεις απέναντι στις επιθέσεις της αστυνομίας κατάφεραν να ανακόψουν την μανία των μηχανισμών καταστολής και να δώσουν χώρο και χρόνο στους υπόλοιπους αγωνιστές ώστε να προωθηθούν στην πλατεία Συντάγματος με ασφάλεια.
Είκοσι περίπου ημέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη οπού δεκάδες συνάνθρωποι μας άφησαν την τελευταία τους πνοή στις αιματοβαμμένες ράγες της καπιταλιστικής ανάπτυξης, τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας βρίσκονται με συνέπεια και αποφασιστικότητα στους δρόμους του αγώνα. Αψηφώντας εκτός από τις δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας και την σφοδρή επίθεση των αφεντικών που προβαίνουν σε απειλές, τρομοκράτηση και απολύσεις εναντίον όσων απεργούν.
Οι καταλήψεις, οι οδομαχίες με τις δυνάμεις καταστολής, τα δεκάδες μπλοκ και οι ανένταχτοι αγωνιστές και αγωνίστριες που κατακλύζουν πανελλαδικά τους δρόμους της χώρας αποτελούν την οργισμένη έκφραση χιλιάδων και γίνονται η φωνή των νεκρών μας. Απέναντι στην κυβέρνηση και στην Hellenic train που επιχειρoύν με ψίχουλα αποζημιώσεων να εξαγοράσουν ανθρώπινες ζωές, απέναντι στους δημοσιογράφους που επιχειρούν να καναλιζάρουν το κλίμα οργής ώστε να αποδώσουν τις ευθύνες για το τραγικό δυστύχημα οπουδήποτε αλλού εκτός από τους πραγματικά υπαίτιους: το ελληνικό κράτος, το κεφάλαιο, την Ε.Ε, και τις αστικές κυβερνήσεις που υλοποίησαν τις μνημονιακές δεσμεύσεις, επιταχύνοντας τις ιδιωτικοποιήσεις που ήδη δρομολογήθηκαν από την δεκαετία του 90, φτωχοποιώντας την κοινωνική πλειοψηφία ώστε να ανακάμψει η καπιταλιστική οικονομία.
Η κλιμάκωση της αστυνομικής βίας απέναντι στους διαδηλωτές ήταν αναμενόμενη και εκτιμούμε ότι όσο οι κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις συνεχίσουν να είναι μαζικές και συγκρουσιακές τόσο και η καταστολή θα οξύνεται με σκοπό να τερματίσει δια της βίας όλη αυτή την απελευθέρωση δυναμικών που με κορυφογραμμή τις κρατικές/ καπιταλιστικές δολοφονίες στα Τέμπη αποτελεί μια συσσωρευμένη διαδικασία έκφρασης της κοινωνικής οργής και απονομής δικαιοσύνης των από τα κάτω.
Ειδικά, για τους πολιτικούς προϊστάμενους και τα αφεντικά τους, λίγους μόλις μήνες πριν τις εκλογές σε ένα αποσταθεροποιημένο πολιτικά και οικονομικά περιβάλλον οι δυναμικές αυτές είτε θα πρέπει να κατασταλούν άγρια από την κυβέρνηση είτε να εκτονωθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ και τις υπόλοιπες αστικοκοινοβουλευτικές και συνδικαλιστικές ηγεσίες που είναι σαφές ότι επιχειρούν να αποκλιμακώσουν/ απονευρώσουν τον αγώνα ως εγγυητές της νομιμότητας . Ο γενικευμένος ξεσηκωμός των τελευταίων ημερών, η μαζικότητα των διαδηλώσεων και η κοινωνική αντί -βία που ασκήθηκε απέναντι στην πρωτογενή βία του κράτους και των κατασταλτικών μηχανισμών του αποτέλεσαν συλλογική έκφραση οργής και φωνή των αποκλεισμένων και των αδικημένων, ως η φωνή των νεκρών μας στον κοινωνικό και ταξικό πόλεμο.
Η παρουσία στον δρόμο αυτές τις ημέρες παρότι είναι σκληρή και επίπονη επιλογή απέναντι στην αδυσώπητη καταστολή διαμορφώνει αγωνιστικούς δεσμούς και αποτελεί την υλική αποτύπωση των προταγμάτων αγώνα που φέρουμε σαν αγωνιστές και αγωνίστριες. Γί αυτό είναι αναγκαίο να περιφρουρείτε και να δημιουργεί εξεγερτικά γεγονότα ανοίγοντας ρωγμές στην καθεστηκυία τάξη. Οι μετωπικές συμπράξεις στον δρόμο, τα πανό που δεν κλείνουν, η αλληλεγγύη μεταξύ των διαδηλωτών, οι περιφρουρήσεις και οι αυθόρμητες πρωτοβουλίες των τελευταίων ημερών αναβιώνουν εξεγερτικές μνήμες και μας γεμίζουν με νέα καθήκοντα για τις μάχες που έρχονται. Τα μπλοκ των ανοιχτών διαδικασιών και των πρωτοβάθμιων σωματείων, οι ανένταχτοι αγωνιστές και οι ανένταχτες αγωνίστριες που επιχειρούν να οργανωθούν και να πολιτικοποιηθούν στον δρόμο είναι δεδομένο ότι από τη στιγμή που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής θα πρέπει να αναβαθμιστούν πολιτικά και οργανωτικά ακόμα περισσότερο ώστε να αντέξουν και να αναχαιτίσουν το κύμα της καταστολής ανοίγοντας νέους δρόμους και ορίζοντες στην μαχητική προοπτική. Η στήριξη των μπλοκ είναι ζήτημα ιστορικής και πολιτικής ευθύνης. Σε αυτή την συγκυρία τα μπλοκ μας θα πρέπει να αποτελούν μια αντανάκλαση των κοινοτήτων αγώνα που οικοδομούμε και μια διαδικασία όσο το δυνατότερο περισσότερο συλλογική για όλα όσα επιλέγουμε να κατέβουμε στον δρόμο . Μια αποτύπωση των συλλογικών δεσμεύσεων και της κουλτούρας που φέρουμε σαν αγωνιστές/ριες. Και σε αυτό το σημείο θεωρούμε ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα να διανύσουμε σαν κίνημα αφού συλλογικά αποτελούμε φορείς παθογενειών και αντιφάσεων που δεν μας αφήνουν - ακόμα - να κάνουμε τα βήματα εκείνα που αντιστοιχούν στην εποχή προκειμένου να καλυφθούν οι αποστάσεις της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, της διαλεκτικής πραγμάτωσης και συνύπαρξης μέσων και σκοπών. Θεωρούμε ζήτημα συλλογικής πολιτικής ευθύνης την αναγνώριση και την άρση των προβληματικών αυτών αλλά και το συλλογικό ξεπέρασμα τους στην πράξη μέσα από τον δρόμο, τις ανοιχτές συνελεύσεις και διαδικασίες αγώνα.
Στις πιο κρίσιμες ιστορικές και πολιτικές περιόδους οι ανοιχτές συνελεύσεις, οι ανοιχτές διαδικασίες αγώνα σκοπό έχουν να προωθούν την συλλογικοποίηση των αντιστάσεων και να αποτελούν κέντρο λήψης αποφάσεων, συντονισμού, πολιτικής και οργανωτικής συνδιαμόρφωσης των από τα κάτω. Διαχρονικά μέσα στις συνελεύσεις αυτές ωριμάζουν οι συγκρουσιακές και εξεγερτικές διαδικασίες. Μέσα στις ανοιχτές συνελεύσεις ωριμάζει η πολιτική/ταξική θέση και οι στρατηγικές επιλογές ενός ολόκληρου κινήματος. Η συνειδητή συμμετοχή σε ανοιχτές συνελεύσεις, οι μετωπικές συμπορεύσεις και ο συντονισμός πολιτικών δυνάμεων ειδικά σε συνθήκες κοινωνικού ξεσηκωμού διαμορφώνει τους όρους ώστε η διαμαρτυρία να μετατραπεί σε σύγκρουση και η σύγκρουση σε κοινωνική εξέγερση. Μπαίνει έτσι στην άκρη ο ελιτισμός και όποια γραμμή διαχωρισμού μεταξύ της κάθε ομάδας, συλλογικότητας, παρέας από τα συλλογικά κινηματικά/ταξικά καθήκοντα όπως αυτά διαμορφώνονται και ορίζονται μέσα από τις ανάγκες της ίδιας της πραγματικότητας. Αυτοί είναι και οι λόγοι που μας ώθησαν να συγκροτηθούμε στο μπλοκ της συγκεκριμένης ανοιχτής συνέλευσης που καλέστηκε, επιλέγοντας την μετωπική συμπόρευση, αφήνοντας στην άκρη τις διαφορετικές πολιτικές αναφορές και ταυτότητες που φέρουμε. Θεωρούμε ότι η κουλτούρα των ανοιχτών συνελεύσεων είναι στο χέρι μας να ξαναχτιστεί και να παραμείνει ως παρακαταθήκη και ως εργαλείο πάλης στο κίνημα. Η πλατιά στήριξη σε καλέσματα, η συμμετοχή ομάδων /ατόμων σε διαδικασίες, ο συντονισμός ανάμεσα στα μπλοκ, μας καθιστά πιο δυνατούς/ες απέναντι στον κοινό εχθρό και ενδυναμώνει τις συντροφικές μας σχέσεις στην βάση της εμπιστοσύνης.
Απέναντι στην καθεστωτική προπαγάνδα που αναφέρεται σε «μπαχαλάκηδες» και διαχωρίζει τους διαδηλωτές σε ειρηνικούς και βίαιους, απέναντι στην προπαγάνδα του κράτους και των συνοδοιπόρων του που επικαλούνται την κατασταλτική βία σαν αποτέλεσμα των επεισοδίων θα τους υπενθυμίσουμε κάτι που ξεχνάνε επιτηδευμένα : τα τελευταία χρόνια το κράτος θωρακίστηκε με σειρά νομοσχεδίων απέναντι στο ενδεχόμενο επαπειλούμενης κοινωνικής εξέγερσης. Η βία των δυνάμεων καταστολής απέναντι στις δεκάδες αγωνιστικές πρωτοβουλίες οξύνθηκε υπερβολικά Η ασυδοσία της αστυνομικής και της δικαστικής εξουσίας γνώρισε ίσως το απόγειο της κρατικής αυθαιρεσίας. Δεκάδες κινητοποιήσεις βάφτηκαν στο αίμα, δεκάδες πρωτοβουλίες αγώνα γνώρισαν την καταστολή στο πετσί τους χωρίς να πέσουν μολότοφ, πέτρες κ.α. Η όξυνση της κρατικής καταστολής είναι αποτέλεσμα του βαθέματος της καπιταλιστικής κρίσης και της διαρκούς ταξικής υποτίμησης που βιώνουμε και όχι συνέπεια της αντί/βίας των εξεγερμένων . Οι διεκδικήσεις για τις σύγχρονες προλεταριακές/κοινωνικές ανάγκες βρίσκονται στο στόχαστρο του κεφαλαίου και των νεοφιλελεύθερων πολιτικών εξαιτίας όχι της βιαιότητας τους αλλά της ουσίας τους. Θα τολμούσαμε να καταθέσουμε ότι ακριβώς η συνολική οπισθοχώρηση των εξεγερτικών, μαχητικών και βίαιων διαδικασιών κοινωνικά είναι αυτή που αφήνει τελείως ανεξέλεγκτο το κράτος βιαστή και δολοφόνο ώστε να επιτίθεται τυφλά χωρίς να υπολογίζει πολιτικό κόστος και αντίποινα. Το κράτος δεν χρειάζεται προβοκάτορες για να καταστείλει τις μαζικές διαδηλώσεις όπως με περισπούδαστο ύφος μας ενημερώνουν οι εφημερίδες «Αυγή» και «Ριζοσπάστης», το πράττει χωρίς αφορμές και απροσχημάτιστα όπως μας απέδειξε για ακόμα μια φορά και στην γενική απεργία στις 16 Μάρτη. Το πράττει για να εξασφαλίσει το κεφάλαιο την διαιώνιση της αναπαραγωγής του χωρίς αντιστάσεις και αποπροσανατολιστικές για την διαδικασία της κερδοφορίας του διαδηλώσεις και απεργίες.
Η περίοδος που διανύουμε είναι ζωτικής σημασίας για τις ζωές των «από τα κάτω» αφού ο ιστορικός χρόνος συμπυκνωμένος ίσως περισσότερο από ποτέ την τελευταία δεκαετία διαμορφώνει συνθήκες οπού τα αντικαπιταλιστικά/ ελευθεριακά προτάγματα και οι μαχητικές πρακτικές αγώνα αναβιώνουν μέσα σε συνθήκες κοινωνικού ξεσηκωμού. Οι μαζικές διαδηλώσεις και οι συγκρουσιακές πρακτικές που πραγματοποιήθηκαν ως απάντηση για το κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, που εκδηλώθηκαν με ιδιαίτερη δυναμική έξω από το κοινοβούλιο, αποτελούν ρωγμές για τα κόμματα του Κεφαλαίου. Στέκονται ανάχωμα απέναντι σε αντιδραστικά ιδεολογήματα και νεοφιλελεύθερα δόγματα που επί δεκαετίες επιχειρείται βίαια να αποσπάσουν συναινέσεις ώστε να εμπεδωθούν ως απόλυτες αλήθειες στην κοινωνία με σκοπό να αφοπλίσουν την αντίσταση. Το έγκλημα στα Τέμπη όμως δεν αφομοιώθηκε από την κοινωνική βάση όπως επιδίωξαν οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους να το παρουσιάσουν. Ως έγκλημα που προήλθε από «τεμπέληδες υπαλλήλους», «κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές» , «Ρομά που κλέβουν τα σίδερα των συρμών», μειοψηφικές δυνάμεις που επί δεκαετίες επιβάλλουν την θέληση τους πραξικοπηματικά πάνω στις κοινωνικές πλειοψηφίες είτε αυτοί λέγονται απεργοί είτε διαδηλωτές.
Το έγκλημα που διαπράχθηκε στα Τέμπη φέρει συγκεκριμένες ευθύνες, οι οποίες αποτυπώνονται καθημερινά στους δρόμους από σωματεία, πολιτικούς και συλλογικούς φορείς αλλά και από πλήθος ανένταχτου κόσμου. Οι ευθύνες αυτές, λοιπόν, συμπυκνώνονται στις ιδιωτικοποιήσεις, τα ξεπουλήματα στο βωμό του κέρδους και τη διαρκή υποτίμηση των μαζικών συγκοινωνιών από το κράτος και τις αναδόχους εταιρίες.
Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στην Ιταλική εταιρία "Ferrovie", το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ, η οποία συζητιόταν ήδη από το 2007 και μετά, από όλες τις κυβερνήσεις, στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών και των πιέσεων από την Ε.Ε., στην κατεύθυνση μιας «υγειούς» ανταγωνιστικότητας, επέφερε συγκεκριμένα αποτελέσματα, με κορύφωση τον θάνατο και τον τραυματισμό δεκάδων συνανθρώπων μας, ντόπιων και μεταναστών. Υποστελέχωση κρίσιμων τομέων, εξαντλητική εργασία, εγκατάλειψη υποδομών, παράβλεψη των προδιαγραφών ασφαλείας και ανύπαρκτες επενδύσεις στον εκσυγχρονισμό των δικτύων προδιέγραφαν τόσα χρόνια ένα έγκλημα το οποίο αναπόφευκτα πραγματοποιήθηκε.
Καλούμε την κοινωνία και το κίνημα, ως αναπόσπαστο κομμάτι της, να συνεχίζει να αντιστέκεται μαχητικά μέσα ένα διαρκώς ασταθές πολιτικά και οικονομικά προεκλογικό περιβάλλον οπού νέες δυναμικές και μετωπικές συμπορεύσεις μπορούν να γεννηθούν .
Προτάσσουμε την κοινωνική αυτοοργάνωση και την ταξική αλληλεγγύη απέναντι στην διαρκώς εντεινόμενη επίθεση που δεχόμαστε σαν τάξη , την εκλογική απεργία και την συμμετοχή στους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες της εποχής μας, τις καταλήψεις στέγης και αγώνα, την ενδυνάμωση των συγκρούσεων και της αντιφασιστικής πάλης, την οργάνωση σε σωματεία βάσης, πολιτικές συλλογικότητες και συνελεύσεις γειτονιών ώστε να ενδυναμώσουμε τους ατομικούς και συλλογικούς αγώνες το προσεχές διάστημα. Αγώνες που αφορούν την ίδια μας την επιβίωση στο καπιταλιστικό σύστημα θέτοντας στο επίκεντρο την υπεράσπιση των κοινωνικών/προλεταριακών αναγκών απέναντι στην ιδιωτικοποίηση και την εμπορευματοποίηση τους . Με προοπτική να διατηρήσουμε ζωντανή την σπίθα της εξέγερσης, αντλώντας δύναμη και πίστη από τις κοινωνικές δυναμικές που αναπτύχθηκαν, απευθυνόμαστε σε συντρόφους και συντρόφισσες, αγωνιστές και αγωνίστριες ώστε να συμμετέχουν/ στηρίξουν την ανοιχτή συνέλευση.
Να οργανώσουμε/συντονίσουμε συλλογικά και μαζικά την κινηματική παρουσία στα κοινωνικά και ταξικά δρώμενα το προσεχές διάστημα αλλά και μέσα από συζητήσεις και συντροφικό διάλογο να επιχειρήσουμε - στο μέτρο που μας αντιστοιχεί- να διαμορφώσουμε μια επαναστατική στρατηγική σύγκρουσης και ρήξης με το Κεφάλαιο, το Κράτος και τον φασισμό.
Αλληλεγγύη σε όσους/ ες διώκονται για την συμμετοχή τους στην γενική απεργία της 16.3
Συνέλευση ενάντια στο κρατικό/ καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη