Τρίτη 28 Μαρτίου 2023 στις 19.00
Συγκέντρωση αλληλεγγύης σε όσους αγωνίζονται στη Γαλλία
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ (Πατρέως 5 & Ρ. Φεραίου)
ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 19.00
ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
"Δεν θα εισέλθουμε σ' έναν καλύτερο κόσμο χωρίς ρήξη"
Το τελευταίο διάστημα, το Παρίσι και όλες οι μεγάλες πόλεις της Γαλλίας ζουν σε συνθήκες κοινωνικής εξέγερσης. Στους πλημμυρισμένους από κόσμο δρόμους, εκατομμύρια εργαζόμενοι και εργαζόμενες, νέοι και νέες, απεργούν, μπλοκάρουν την παραγωγή και διαδηλώνουν ενάντια στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και συγκρούονται άγρια με τις δυνάμεις καταστολής. Παρά την εκτεταμένη χρήση βίας, οι δυνάμεις καταστολής αδυνατούν να απωθήσουν τους εξεγερμένους, οι απεργίες συνεχίζονται και οι κινητοποιήσεις λαμβάνουν πολύμορφα χαρακτηριστικά. Από τις συγκρούσεις έχουν σημειωθεί δεκάδες τραυματισμοί διαδηλωτών αλλά και μπάτσων, ενώ πρόσφατα σε μια δυναμική κίνηση υψηλού ιστορικού και πολιτικού συμβολισμού διαδηλωτές παρέδωσαν στις φλόγες το κτήριο όπου στεγάζεται το δημαρχείο του Μπορντό, στέλνοντας ηχηρό μήνυμα αντίστασης σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Αφορμή για αυτό το κοινωνικό ξέσπασμα, η αντεργατική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης Μακρόν για αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 χρόνια. Οι επίμονες, μαχητικές και πολύμορφες κινητοποιήσεις υποχρέωσαν την κυβέρνηση Μακρόν να απεκδυθεί κάθε δημοκρατικό προσωπείο της και να κάνει χρήση όλων των ειδικών «όπλων», διατάξεων και νομοθετημάτων ώστε να εγκριθεί ο νέος νόμος και να διασφαλιστεί η διαιώνιση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Οι διαδηλώσεις απαγορεύονται, η καταστολή και η τρομοκρατία σε βάρος των διαδηλωτών μαίνεται, η συνδικαλιστική δράση βρίσκεται στο στόχαστρο. Ωστόσο, ο κόσμος συνεχίζει να βγαίνει μαζικά στους δρόμους διεκδικώντας την de facto κατάργησή του, θέτοντας παράλληλα καίρια ταξικά και κοινωνικά ζητήματα, αποδεικνύοντας επί της ουσίας τις αξίες της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Με απεργίες, σαμποτάζ και μαχητικές διαδηλώσεις αμφισβητεί έμπρακτα τη νομιμοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής και υψώνει αναχώματα στα σχέδια του κράτους και των αφεντικών. Σήμερα, ο αγώνας αυτός βρίσκεται σε ένα κρίσιμο και οριακό σημείο. Με γενικές συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς και όχι μόνο, μπλοκάρισμα της παροχής ενέργειας και των μεταφορών για αρκετές ώρες, αποκλεισμούς σε λιμάνια και διυλιστήρια οι αγωνιζόμενοι ανανεώνουν την αντεπίθεση και τη δυναμική του αγώνα τους. Την ίδια ώρα, η γαλλική κυβέρνηση και το κεφάλαιο προετοιμάζονται για μια ακόμα μετωπική σύγκρουση για να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους.
Από την πλευρά μας, ως αναρχικοί εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στα ταξικά μας αδέρφια στη Γαλλία. Στους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους επισφαλείς και τους νεολαίους που εξεγείρονται ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση και την κρατική καταστολή. Κάθε προσπάθεια κράτους και κεφαλαίου να συντρίψουν τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις και να πάρουν πίσω κεκτημένα αιώνων που έχουν κερδηθεί με μακρόχρονους αγώνες και χυμένο αίμα, θα αντιμετωπίσει τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή και την οργανωμένη αντεπίθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας. Είναι χρέος μας να μην επιτρέψουμε τη διαιώνιση του παρασιτικού εξουσιαστικού status quo, χρέος μας να εξαπλώνουμε τη φλόγα της εξέγερσης και της διεθνιστικής αλληλεγγύης σε ολόκληρο τον κόσμο. Μέχρι το τέλος της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, το γκρέμισμα της κρατικής και καπιταλιστικής βαρβαρότητας, μέχρι την κοινωνική επανάσταση.
ΝΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ
ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΓΙΑ ΖΩΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΠΡΟΞΕΝΕΙΟ ΠΑΤΡΑΣ (Πατρέως 5 & Ρ. Φεραίου)
ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 19.00
Αναρχική ομάδα «δυσήνιος ίππος»
Συγκέντρωση στο γαλλικό προξενείο σε αλληλεγγύη με την εξέγερση στη Γαλλία
Ημέρα/Ώρα: 28/03/2023 στις 19:00
Τοποθεσία: Πάτρα / Γαλλικό Προξενείο (Πατρέως 5 & Ρήγα Φεραίου)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Τους τελευταίους δύο μήνες το γαλλικό κράτος επιχειρεί να περάσει μια νέα ρύθμιση για τις συντάξεις ιδιωτικοποιώντας τες και αυξάνοντας το κατώτατο όριο συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη. Μια ρύθμιση που αποτελεί τη τελευταία προσθήκη σε μια σειρά νεοφιλελεύθερων μέτρων που εντείνουν την εκμετάλλευση των εργαζομένων και γενικότερα των φτωχότερων κοινωνικών ομάδων. Εργασιακές μεταρρυθμίσεις το 2016-17 που στόχευαν στην περαιτέρω "ελαστικοποίηση" της αγοράς εργασίας, κατασταλτική διαχείριση της πανδημίας προς όφελος των αφεντικών και των μεγάλων φαρμακευτικών βιομηχανιών, αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα ως απόρροια των αυξήσεων στους φόρους των προϊόντων πετρελαίου, ανανέωση της πυρηνικής βιομηχανίας (με προβλεπόμενα 6 νέα εργοστάσια έως και το 2035) εν μέσω "ενεργειακής κρίσης" ως εργαλείο απεξάρτησης της ευρωπαϊκής ενέργειας από το ρωσικό φυσικό αέριο την ώρα που κυμαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία. Ακόμη, κατασταλτικά νομοσχέδια για την ουσιαστική απαγόρευση της ταξικής-κοινωνικής αντίστασης στο δρόμο με ποινικές διώξεις για το κάλυμμα προσώπου και βιντεοσκόπηση μπάτσων, είναι οι κυριότερες από αυτές τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις.
Ο γαλλικός καπιταλισμός ως ένας από τους κυριότερους πυλώνες που διαμορφώνουν τις πολιτικές του κεφαλαίου στην Ε.Ε. δείχνει με τον πιο έκδηλο τρόπο πως οι δομικές κρίσεις που υφίσταται ο καπιταλισμός "ξεπερνιούνται" με περισσότερη ταξική εκμετάλλευση και εξαθλίωση, περισσότερη κατανάλωση πόρων-λεηλασία του φυσικού κόσμου, περισσότερο ολοκληρωτισμό ως τη κύρια πολιτική ιδεολογία και πρακτική των κρατών. Είναι σαφές λοιπόν πως η ατζέντα των κυρίαρχων περιέχει μια σειρά επιλογών, που παρουσιάζονται ως ευκαιρίες για τα αφεντικά στις δομικές κρίσεις που παράγει ο καπιταλισμός ως οικονομικό μοντέλο, οι οποίες διαμορφώνουν και θα διαμορφώνουν τη δυσμενή πραγματικότητα για τα εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας. Φτώχεια, εξαθλίωση, αρρώστια, στεγαστικές κρίσεις, πόλεμοι, όλα στην πλάτης της τάξης μας, την ίδια ώρα που οι καπιταλιστές αναδιαρθρώνουν τις παραγωγικές δυνάμεις, ανοίγουν νέα πεδία κερδοφορίας με φόντο την ενέργεια ("πράσινη ανάπτυξη'') εξαντλώντας τους φυσικούς πόρους και διανέμοντας ακόμα περισσότερο άνισα τη κατανομή του πλούτου. Αυτές είναι μερικές από τις σύγχρονες πτυχές που τόσο στη Γαλλία όσο και διεθνώς συνθέτουν τη κοινωνική ταξική πραγματικότητα του κόσμου που ζούμε, υποβάλλοντας εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως σε μια συνθήκη μιας ολοένα και επισφαλέστερης επιβίωσης.
Από τη πρώτη στιγμή διαδηλώσεις καλέστηκαν σε πολλές πόλεις της γαλλικής επικράτειας, ενώ προς το τέλος του Γενάρη καλέστηκαν και οι πρώτες γενικές απεργίες από τα συνδικάτα. Η συμμετοχή στις διαδηλώσεις καθώς και στις απεργίες ανέρχονταν τις πρώτες μέρες σε πάνω από ένα εκατομμύριο ανθρώπους, ενώ ολοένα και αυξανόταν. Για πρώτη φορά μετά από καιρό επίσης αξιοσημείωτο είναι να προσθέσουμε πως υπήρξε σύμπνοια των εργατικών συνδικάτων και ενώσεων ως προς τα καλέσματα σε γενική απεργία σε αντίθεση με προηγούμενους αγώνες που έχουν δοθεί στη Γαλλία, καταδεικνύοντας έτσι την οριζόντια συσσωρευμένη εξαθλίωση και συνάμα οργή που διακατέχει την γαλλική εργατική τάξη. Παράλληλα, μια σειρά αγωνιστικών παρακαταθηκών από ταξικές-κοινωνικές διεκδικήσεις τόσο ενάντια στα προαναφερθέντα στη πρώτη παράγραφο νομοσχέδια, όσο και για τη λεηλασία του φυσικού κόσμου, την εναντίωση του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και οι κινητοποιήσεων των "κίτρινων γιλέκων", έχουν χτίσει μια κουλτούρα αντίστασης, αγώνα και μαχητικής αντιπαράθεσης στο δρόμο που είναι επιζήμια για την καπιταλιστικη οικονομία και την κερδοφορία των αφεντικών. Οι τακτικές συγκρούσεις με την αστυνομία, τα σπασίματα καπιταλιστικών στόχων, η κατάληψη κεντρικών οδικών αρτηριών, οι απεργίες είναι τακτικές που σε μια μητρόπολη (δηλαδή μια πόλη που πολεοδομικά είναι φτιαγμένη για τη ταχύτερη δυνατή κυκλοφορία του κέρδους, τόσο από άποψη κατανομής του πληθυσμού όσο και των υπηρεσιών) μπλοκάρουν κυριολεκτικά τον ρυθμό και τη ποσότητα των παραγόμενων προϊόντων, όσο και της κατανάλωσης. Η διάρκεια στις κινητοποιήσεις καθώς και ο ακηδεμόνευτος-οριζόντιος χαρακτήρας που αποκτούν ανοίγει-απελευθερώνει το πεδίο σε ολοένα και περισσότερους ανθρώπους να κατέβουν στο δρόμο και δίνει τη δυνατότητα η πολιτική ζύμωση των διαδηλωτών και η κοινωνική οργή να έρθουν σε ουσιαστικότερη επαφή με τα ελευθεριακά προτάγματα και τις πρακτικές, μετατοπίζοντας το πολιτικό κόστος για την εξουσία σε μια συνολικότερη κρίση κοινωνικής συναίνεσης.
Ύστερα από δύο μήνες σκληρών συγκρούσεων, παράλυσης ενός σημαντικού ποσοστού της καπιταλιστικής κυκλοφορίας στο κέντρο των πόλεων, μαζικές απεργίες και συνεχή παρουσία στους δρόμους, το κράτος όχι μόνο δεν έκανε πίσω αλλά έχοντας επιστρατεύει ήδη από τα τέλη Γενάρη το συνταγματικό άρθρο 49 παράγραφος 3 για την παράκαμψη ουσιαστικά των διαβουλεύσεων και της ψήφισης του νομοσχεδίου από τη γαλλική Εθνοσυνέλευση, μεταβιβάζοντας τη λειτουργία επικύρωσης του νομοσχεδίου απευθείας στο Γάλλο πρόεδρο, εντείνει τη καταστολή. Αυτή η κίνηση καταδεικνύει με τον πιο εμφανή τρόπο πως τα τεχνάσματα της διάκρισης των εξουσιών, του κοινωνικού συμβολαίου, του κράτους ως πολιτικής οντότητας και συνολικά της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά τεχνοκρατικές μορφές ιδεολογικής και πολιτικής διαχείρισης των κοινωνικών και ταξικών ανισοτήτων προς όφελος του κεφαλαίου από την εξουσία. Η ουσία του καπιταλιστικού τρόπου οργάνωσης της κοινωνίας είναι το κέρδος και η εκμετάλλευση. Με αυτόν τον τρόπο αναπαράγονται οι κοινωνικές σχέσεις και διαμορφώνεται η ιστορία στα μάτια των κυρίαρχων. Γι' αυτό δεν τρέφουμε αυταπάτες πως παρά όλες τις διαφορετικές μορφές με τις οποίες οργανώνεται η εξουσία, η ουσία της αναπαραγωγής του κεφαλαίου είναι η οριζόντια ανάγκη κάθε κράτους και γενικότερα κάθε διαχειριστή της εξουσίας.
Είναι σημαντικό από μεριάς μας ως αναρχικοί-ές, ως αγωνιζόμενα "από τα κάτω" κομμάτια της κοινωνίας, να καταδείξουμε ότι ο νέος κύκλος πολιτικής ανυπακοής που αναδύεται από αυτές τις διαδηλώσεις στη Γαλλία δεν είναι ασυνεχής ιστορικά. Αντιθέτως εντάσσεται ως συμπύκνωση μιας μακράς αγωνιστικής παράδοσης της γαλλικής εργατικής τάξης τα τελευταία χρόνια για μια σειρά από ζητήματα, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα κομμάτι αυτού του πολύχρωμου διεθνούς καμβά κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων που αναδύεται στο κόσμο από τη λατινική Αμερική μέχρι το Ιράν, τόσο σε μορφή όσο και σε περιεχόμενο. Οφείλουμε, από μια διεθνιστική σκοπιά, να συνδέσουμε νοηματικά και ιστορικά τους αγώνες αυτούς, παρά την ετερότητα ενδεχομένως των αιτιών και των υποκειμένων τους, ως αγώνες ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο, κάτι που εντέλει όλοι αντανακλούν με το δικό τους τρόπο.
Όπως ακριβώς και στην Ελλάδα, η ρωγμή στη κοινωνική συναίνεση και στη συνείδηση των ανθρώπων με αιτία το γεγονός στα Τέμπη, που δίνει πνοή σε νέους αγώνες για μια καλύτερη ζωή, μακριά από τα θανατηφόρα κέρδη των καπιταλιστών, είναι επίσης μέρος αυτής της συνολικότερης ιστορικής συγκυρίας όπου οι αποκλεισμένοι, οι εκμεταλλευόμενες, τα εξαθλιωμένα κοινωνικά κομμάτια οξύνουν τον αγώνα ενάντια στην εξουσία, οξύνουν των αγώνα για μια καλύτερη ζωή μακριά από τον θάνατο που επιβάλλει το κράτος και το κεφάλαιο. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά τα παραδείγματα διεθνώς σηματοδοτούν την ανάγκη για περαιτέρω οργάνωση και κοινωνική γείωση των προταγμάτων του ταξικού/κοινωνικού αγώνα, καθώς η νέα συνθήκη που επιβάλλει ο καπιταλισμός τα καθιστά πιο ζωτικά από ποτέ. Ανοίγονται νέες ευκαιρίες σύνδεσης των βιωμάτων και των οραμάτων για έναν καλύτερο κόσμο μεταξύ των καταπιεσμένων. Ας γίνει διεθνές διακύβευμα για τις κοινωνίες πως όσο μας σκοτώνουν στους πολέμους τους, μας εξαντλούν στα εργασιακά τους κάτεργα για να πλουτίσουν, όσο επιχειρούν να μας επιβάλλουν τον φασισμό, τη πατριαρχία, την ταξική εκμετάλλευση και τη καταπίεση ως καθημερινή συνθήκη, τόσο και εμείς οφείλουμε να καταστήσουμε το διεθνές διακύβευμα του αγώνα για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πιο δυνατό από ποτέ.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΥΣ/ΕΣ ΤΗΣ ΓΑΛΛΙΑΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Προλέτ Accion
Ταξική δράση για την αντεπίθεση στον κόσμο των αφεντικών και τη κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς
ΝΙΚΗ στους Γάλλους εργαζόμενους και νέους - Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης
Η νίκη του κινήματος στη Γαλλία θα είναι ΝΙΚΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης:
Δευτέρα 27/3
Αθήνα: 7 μμ, Γαλλική Πρεσβεία
Τρίτη 28/3
Θεσσαλονίκη: 6:30μμ, Γαλλικό Ινστιτούτο (Λεωφόρος Στρατού 2)
Πάτρα: 7 μμ, Πλ. Γεωργίου
Εδώ και 2 μήνες, μια μεγάλη ταξική μάχη διεξάγεται στη Γαλλία, που η έκβασή της αφορά τους εργαζόμενους σε όλη την Ευρώπη. Εργαζόμενοι και νεολαία, με επιμονή και αυτοθυσία, παλεύουν για να μην περάσει η αντι-ασφαλιστική μεταρρύθμιση του Μακρόν, που προβλέπει μια νέα αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Έχουν γίνει 8 γενικές απεργίες και πολλές μεγάλες διαδηλώσεις σε εθνική κλίμακα, με τη συμμετοχή εκατομμυρίων κόσμου. Η συμμετοχή είναι μεγάλη σε κλάδους και επιχειρήσεις. Η νεολαία έχει μπει μαζικά στον αγώνα - ειδικά τα νεότερα στρώματα, που από πολύ νωρίς βιώνουν την υπερεκμετάλλευση σε μια «απελευθερωμένη» αγορά εργασίας που θυμίζει ζούγκλα.
Η κυβέρνηση του Μακρόν, με πρωθυπουργό τη Μπορν, είναι αδυνατισμένη και απομονωμένη. Αυτό είναι αποτέλεσμα των σκληρών, ακραία ταξικών πολιτικών της όλα τα προηγούμενα χρόνια - και κυρίως της διαρκούς αντίστασης που συναντούσε από τις κινητοποιήσεις εργαζόμενων και νέων, της φθοράς που της προκάλεσαν. Έχοντας ήδη μια ισχνή πλειοψηφία στη βουλή, δεν μπόρεσε να συγκεντρώσει τις απαραίτητες ψήφους για να περάσει τα μέτρα. Προσπάθησε να διαιρέσει τους εργαζόμενους με διακοσμητικές παραχωρήσεις σε ορισμένες κατηγορίες συνταξιούχων, ώστε να αποπροσανατολίσει το κίνημα. Όταν δεν τα κατάφερε, κατέφυγε για πολλοστή φορά σε ένα ειδικό άρθρο του συντάγματος, που επιτρέπει την χρήση προεδρικών υπερεξουσιών, για να περάσει τα μέτρα. Και ταυτόχρονα, χωρίς να έχει άλλα ερείσματα, προσπαθεί να κάμψει τις κινητοποιήσεις με την καταστολή.
Αυτός ο αυταρχικός τρόπος διακυβέρνησης έχει γίνει καθεστώς για τον Μακρόν. Αυτός ο «πρόεδρος των πλουσίων», όπως τον αποκαλούν οι γάλλοι εργαζόμενοι και νέοι, κυβερνά όπως και ο «δικός μας» Μητσοτάκης: δήθεν χωρίς να λογαριάζει το «πολιτικό κόστος», δηλαδή με απανωτά πολιτικά και κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, τσαλαπατώντας διαρκώς τη βούληση του λαού, κρυμμένος πίσω από ορδές πραιτωριανών-ΜΑΤ. Και την ίδια στιγμή που η ακρίβεια τσακίζει τα λαϊκά στρώματα και τα κέρδη των καπιταλιστών και της πλούσιας ελίτ εκτινάσσονται, αυτός περηφανεύεται για τη «βοήθεια» της γαλλικής εξοπλιστικής βιομηχανίας προς το καθεστώς Ζελένσκι, στον βρώμικο πόλεμο του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Η εξέγερση στη Γαλλία είναι η κορυφή ενός κύματος αγώνων και απεργιών σε μεγάλες χώρες της Ευρώπης (Βρετανία, Γερμανία κ.ά.). Οι εργαζόμενοι απαιτούν το σταμάτημα των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων», αυξήσεις στους μισθούς ενάντια στην ακρίβεια, δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες αντί για ιδιωτικοποιήσεις. Το κίνημα στη Γαλλία δείχνει αξιοθαύμαστη αντοχή, διάρκεια, επιμονή: πρέπει να μας παραδειγματίσει, για να βρούμε διέξοδο στις κινητοποιήσεις χωρίς σχέδιο και κλιμάκωση της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας. Η δύναμη του κινήματος δεν βγαίνει από τις αυταπάτες ρεφορμιστών και «προοδευτικών» μέσα στη γαλλική βουλή (και των «αντιπροσώπων» τους σε άλλες χώρες) - αλλά από τον δρόμο, την απεργία, τη διαδήλωση, την κατάληψη, τη σύγκρουση με τους μηχανισμούς καταστολής.
Οι Γάλλοι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να νικήσουν. Αυτή θα είναι νίκη όλων μας. Για να ξηλώσουμε τα μνημόνια, τις ιδιωτικοποιήσεις, την ακρίβεια. Για να ρίξουμε τους «μονάρχες Λουδοβίκους» όπως Μακρόν και Μητσοτάκης και τις αυλές τους, να φράξουμε τον δρόμο σε κάθε επίδοξο διάδοχό τους. Για να μπει μπροστά η διάλυση της αντιδραστικής ΕΕ, αυτού του «στρατηγείου» νεοφιλελεύθερων αντεργατικών και αντιδημοκρατικών πολιτικών. Με την αποφασιστική ανάπτυξη όλων των αγώνων μας, την οικοδόμηση μιας μαχητικής ενότητας στον δρόμο, την ενίσχυση μιας Αριστεράς Επαναστατικής, μπορούμε να νικήσουμε - όπως έδειξε και η μαζική έκρηξη εργαζομενων και νέων μετά το έγκλημα στα Τέμπη.
ΝΑ ΕΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Στον δρόμο που δείχνει η Γαλλία ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ, ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
Νίκη στους Γάλλους εργαζόμενους - Ζήτω η διεθνιστική αλληλεγγύη
Κάτω η ΕΕ του νεοφιλελευθερισμού, του κεφαλαίου, της καταστολής, του πολέμου
Μόνη διέξοδος η Ευρώπη των Εργαζομένων
Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας (ΟΚΔΕ)