kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απολογιστική συνέλευση συγκέντρωσης-πορείας ενάντια στην βιομηχανία γούνας

Απολογιστική συνέλευση για την συγκέντρωση-πορεία ενάντια στην βιομηχανία γούνας -δέρματος και σε κάθε μορφή εγκλεισμού που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή 9/6 17:00 στην πλ. μοναστηρακίου

Το κείμενο της συγκέντρωσης:

Είναι δύσκολο να αποτυπώνεις με λέξεις τι σημαίνει η «βιομηχανία γούνας και δέρματος». Έχουμε συνηθίσει να επαναλαμβάνουμε όρους χωρίς να τους συνδέουμε με την υλική πραγματικότητα, να τους αναπαραγάγουμε σαν να επρόκειτο απλά για αφηρημένες έννοιες, να ξεχνάμε πώς συνδέονται με ενσώματο πόνο πολλών, πάρα πολλών, ατόμων. Ίσως η καλύτερη περιγραφή της βιομηχανίας βίαιης απόσπασης του δέρματος των ζώων και της γούνας που φέρουν να είναι οι κραυγές των ίδιων των ζώων, οι σιωπές τους γεμάτες απόγνωση, η φρίκη στα βλέμματά τους. Όλα αυτά συμβαίνουν μακριά από τις καλογυαλισμένες πόλεις, πολλά χιλιόμετρα πέρα από τις φωτεινές βιτρίνες των μαγαζιών που εμπορεύονται ό,τι έχει κλαπεί από τα ζώα. Συμβαίνουν για παράδειγμα στην Καστοριά, στην Κοζάνη, στην Πτολεμαΐδα, στη Φλώρινα και στα Γρεβενά, όπου εργοστάσια- φυλακές είναι γεμάτα μικρά βρώμικα κλουβιά με αδύναμα, τρομαγμένα ζώα τα όποια ζουν κάθε μέρα μέσα στον τρόμο, χωρίς να τους δοθεί έστω μια μέρα ελευθερίας, χωρίς να έχουν ποτέ μπορέσει να τρέξουν, να παίξουν, να βρουν συντρόφια, να εξερευνήσουν ένα δάσος και να κοιμηθούν ήσυχα σε κάποια σκιά του. Μεγαλώνουν μέσα σε ελάχιστο, ανήλεο χώρο, είτε αδυνατώντας να έρθουν σε επαφή με άλλα πλάσματα, είτε στοιβαγμένα όλα μαζί παρά την εγγενή ανταγωνιστικότητά τους και ανάγκη τους για προσωπικό χώρο. Για παράδειγμα τα μινκ τσακώνονται άγρια μεταξύ τους, τραυματίζονται σοβαρά και μένουν με τις πληγές τους ανοιχτές να μολύνονται. Οι αλεπούδες υπόκεινται γενετικές τροποποιήσεις, ώστε να «προσφέρουν» πιο πολλή γούνα την ώρα της σφαγής τους, με αποτέλεσμα να έχουν σώματα βαριά και με αυτοάνοσα προβλήματα που προκαλούν καθημερινό πόνο.

Όλα τα πλάσματα σε συνθήκες εγκλεισμού, βιώνουν συστηματική κακοποίηση και επιβιώνουν σε συνθήκες πανικού/απελπισίας, τα ρακούν, τα φίδια, οι κροκόδειλοι, τα τσινσιλά, οι κάστορες, οι λαγοί… Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε κάθε ομαδοποίηση μη ανθρώπινων ζώων. Άλλωστε όλα τα μη-ανθρώπινα ζώα θεωρούνται από τις δομές εξουσίας ως υποδεέστερες υπάρξεις, με αυτό που ονομάζουν «άνθρωπο» να τίθεται στην κορυφή μιας υποτιθέμενης πυραμίδας αξίας. Μιας πυραμίδας που διόλου τυχαία έχει κατασκευάσει και συντηρεί ο κυρίαρχος πολιτισμός με σκοπό να νομιμοποιήσει την ευρεία εκμετάλλευση και την καθημερινή δολοφονία όχι χιλιάδων, αλλά εκατομμυρίων πλασμάτων. Μια κανονικότητα ο θάνατός τους και η πώληση τους μια απλή συναλλαγή…

Η βιομηχανία γούνας και δέρματος τυγχάνει προστασίας και ενίσχυσης από έναν μαφιόζο του κράτους που ακούει στο όνομα Άδωνης Γεωργιάδης, ο οποίος ως υπουργός δεν παύει να μοιράζει εκατομμύρια σε όσους δολοφονούν ζώα για να πλουτίζουν. Οι επιχορηγήσεις στον συγκεκριμένο κλάδο διαδέχονται η μια την άλλη, με πιο πρόσφατη μια προεκλογική ανοιξιάτικη σχετική ανακοίνωση των 8 εκατ.ευρώ. Βεβαίως, η εξουσία δεν είναι προσωποκεντρική, αλλά η εκμετάλλευση των ζώων διέπει την μηχανή κράτος-κεφάλαιο. Η εκμετάλλευση των ζώων συνυφαίνεται με την ομογενοποιητική κατασκευή του «ελληνικού έθνους», αφού το υπουργείο και τα γουναράδικα επικαλούνται μια υποτιθέμενη «ελληνική» παράδοση γουνοποιίας. Ακόμα, συνυφαίνεται με τον πόλεμο, καθώς ως δικαιολογία των κυμάτων επιχορηγήσεων αναφέρεται ο πόλεμος Ρωσίας-Ουκρανίας και η σχετική μείωση των εξαγωγών. Φανερώνεται, λοιπόν, πως πίσω από τα ψεύτικα δάκρυα για τα νεκρά και τις προσφύγισσες από τις μάχες Ρωσίας-Ουκρανίας, το κεφάλαιο βλέπει μια ευκαιρία μεγιστοποίησης κερδών.

Επίσης, η εκμετάλλευση των ζώων συνυφαίνεται με την εξάπλωση του νεοφιλελευθερισμού και συγκεκριμένα την τουριστικοποίηση, αφού τα μαγαζιά που εμπορεύονται γούνες και δέρματα βρίσκονται σε κυρίως τουριστικοποιημένες περιοχές. Επιπλέον, προκαλεί την καταστροφή της φύσης, αφού γύρω από τα εργοστάσια γούνας στην Καστοριά έχουν εντοπιστεί πολλές φορές επικίνδυνες συγκεντρώσεις χημικών στοιχείων, όπως του χρωμίου, καθώς η απόσπαση γούνας και η μετατροπή του δέρματος κάποιου σε προϊόν δεν είναι καθόλου «φυσικές» διαδικασίες. Βεβαίως, η εκμετάλλευση των ζώων συνυφαίνεται με την ολιγαρχία και τη διαφθορά, αφού όσα πρόστιμα και να επιβάλλονται ανά διαστήματα σε τέτοια εργοστάσια, ανακαλούνται σε λιγότερο από δέκα μέρες… με τα τοξικά απόβλητα να συνεχίζουν ανεμπόδιστα να μολύνουν τις περιοχές τριγύρω και να επιβαρύνουν ακόμα παραπάνω τα οικοσυστήματα. Τα απορρίμματα αυτά είτε απορροφώνται από το έδαφος και καταλήγουν στα υπόγεια ύδατα είτε τρέχουν σε παραπλήσιους χείμαρρους και μεταφέρονται παντού μέσω του κύκλου του νερού.

Η διαφθορά εντοπίζεται και στο επίπεδο συνεργασίας των κυνηγών ελεύθερων ζώων και των ιδιοκτητών εργοστασίων-φυλακών, αφού οι πρώτοι παγιδεύουν ζώα στα δάση (ναρκοθετώντας τους τόπους όπου ζουν με μυριάδες παγίδες) και τα πουλούν παράνομα στους δεύτερους, παρέχοντας στην βιομηχανία γούνας πρόσβαση σε τομάρια ακόμα και πλασμάτων απειλούμενων με εξαφάνιση. Σύμφωνα με στοιχεία, τουλάχιστον 2 στα 3 παγιδευμένα ζώα θεωρούνται εν τέλει "σκουπίδια" και πετάγονται. Εκατοντάδες ζώα αποδεκατίζονται, τραυματίζονται από τις παγίδες, στερούνται τους συντρόφους τους, ζουν υπό τον κίνδυνο του άνισου θανάτου, απλά επειδή θεωρείται «μόδα» και ένδειξη πλούτου να φοριούνται δολοφονημένα πλάσματα.

Είτε ως σκουπίδια, είτε ως εμπορεύματα τα ζώα στερούνται της υποκειμενικότητάς τους και στην πράξη στερούνται την ίδια τους τη ζωή για το δέρμα τους.

Κατ'επεκταση, οι ζώες που επιδιώκουν να επιβιώνουν πέρα των μηχανισμών εξημέρωσης του κυρίαρχου δυτικού τεχνοβιομηχανικού πολιτισμού, καταδιώκονται, φυλακίζονται ή θανατώνονται από αυτό, αναδεικνύοντας έτσι το αληθινό πρόσωπο της υποτιθέμενης δημοκρατίας. Αν οι φυλακές είναι η ουσία του κράτους, τότε τα κλουβιά είναι τα θεμέλια των μαζικών βιομηχανιων. Το κράτος περιορίζει, ελέγχει και εκμεταλλεύεται ζωές "υποδεέστερες" και τις θάβει ζωντανές μέσω του εγκλεισμού. Εντοπίζουμε μια συνέχεια, μια ευθεία σύνδεση ανάμεσα σε κάθε μορφής εγκλεισμού. Όπως τα ζώα σε κλουβιά απεκδύονται βίαια της προσωπικότητάς τους και ανάγονται σε πρώτες ύλες κέρδους, αντίστοιχα- όπως έχουν καταδείξει τα αγωνιστά κατά του συστήματος των φυλακών στις ΗΠΑ- οι φυλακές είναι συστήματα όπου μετατρέπουν ορισμένους πληθυσμούς σε κάτι λιγότερο από ολόκληρα άτομα. Οι φυλακισμένοι δεν θεωρούνται «ισότιμοι πολίτες», στερούνται τη δυνατότητα συμμετοχής στα πολιτικά κοινά, χρησιμοποιούνται για την συγκέντρωση πλούτου στα χέρια λίγων μέσω της υποτιμημένης εργασίας τους και αδρανοποιείται κάθε δυνατότητα αντίδρασης και αντίστασής τους.

Έτσι,νιώθουμε την ανάγκη να συνδέσουμε την συγκέντρωση αυτή με την απεργία πείνας που διεξάγεται τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο από τον αιχμάλωτο στα χέρια του κράτους σύντροφο μας Γ. Μιχαηλίδη για την απελευθέρωση του.

Γιάννη γερά ως την λευτεριά

Τα ζώα δεν είναι τροφή και ρουχισμός βίγκαν αντεπίθεση και αντισπισισμος

Μέχρι το γκρέμισμα κάθε κελιού/κλουβιού

Εκτροφείς γουνεμποροι κυνηγοί- όλα τα καθάρματα δουλεύουνε μαζί

Αντισπισιστά ενάντια στην βιομηχανία γούνας και δέρματος

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Ιουνίου 02h