Παρασκευή 4 Αυγούστου 2023 στις 19.00
Συνέλευση για την προετοιμασία της δημόσιας καμπάνιας αλληλεγγύης στον Κ.Δημαλέξη
Συνέλευση για την προετοιμασία της δημόσιας καμπάνιας αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Κώστα Δημαλέξη
από Συνέλευση αλληλεγγύης στον αναρχικό κρατούμενο Κώστα Δημαλέξη
Ημέρα/Ώρα: 04/08/2023 στις 19:00
Τοποθεσία: Αθήνα / Πλατεία Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας (Κουζή και Βεγορίτιδος)
Συνέλευση για την προετοιμασία της δημόσιας καμπάνιας αλληλεγγύης στον πολιτικό κρατούμενο Κώστα Δημαλέξη, μέλος της κοινότητας κατειλημμένων προσφυγικών, για την ανάδειξη της υπόθεσης και την αθώωση του.
Παρασκευή 4 Αυγούστου
19:00
Πλατεία Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας (Κουζή και Βεγορίτιδος)
Παραθέτουμε κείμενο του Συντρόφου Κώστα Δημαλέξη και της κοινίτητας των κατειλημμένων Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας
https://www.athens.indymedia.org/post/1626069…
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΜΟΥ
ΠΕΡΙ ΝΙΚΗΣ - ΗΤΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΜΟΥ
Αιχμαλωσία. Μια κατάσταση που σε θέτει πρώτα απ' όλα αντιμέτωπο με τον ίδιο σου τον εαυτό. Το λιγότερο είναι το συναισθηματικό βαρύ φορτίο που πρέπει αρχικά να κουβαλήσεις κι έπειτα το πως, το που θα τοποθετήσεις τον εαυτό σου με βάση το πλαίσιο των σκέψεων, των αντιλήψεων σου. Είναι εκείνη η στιγμή, όπου η αξιοπρέπεια και η συνείδηση σου πρέπει φλογερά να σε θωρακίσουν και να σε πεισμώσουν ακόμα περισσότερο, καθώς βρίσκεσαι στα βρόμικα χέρια του εχθρού και στον χώρο που ίσως αποτελεί την πεμπτουσία εκδήλωσης της κρατικής εξουσίας, στη φυλακή. Να σε ενισχύσουν, γιατί βιώνει μια «ήττα» όχι πραγματική, μια ήττα που την έχουν βιώσει με διαφορετικές εκφάνσεις προηγούμενοι σύντροφοι/συντρόφισσες, όπου διέσχισαν τον ίδιο διάδρομο αιχμαλωσίας με εσένα. Ασυμβίβαστα. Θα ήταν πραγματική ήττα, αν έστω για λίγο μετάνιωνες τον δρόμο σου, τις πεποιθήσεις σου, αν έριχνες μαύρη πέτρα στον επαναστατικό ορίζοντα, έστω και για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου. Όμως η υπεράσπιση των επιλογών σου είναι μέχρι τέλους, δεν τσαλακώνονται, επιμένεις, ανακαλύπτεις κι άλλο θάρρος, περισσότερη ψυχή, συνεχίζεις όπως συνέχισαν και οι προηγούμενοι/ες και απωθείς την ήττα σου. Γιατί η αιχμαλωσία σου δεν αποτελείται από μια ήττα που ακολουθεί την προηγούμενη. Κάθε ήττα, κάθε φυλάκιση συντρόφων/ισσών μας μπορεί να παρομοιαστεί μ' έναν κομήτη που διασχίζει τον ορίζοντα, αλλά η ουρά του διαχέεται στον χώρο και στον χρόνο των αγώνων μας αφήνοντας υπολείμματα για τις επόμενες νίκες μας. Είτε με πολιτικο-στρατιωτική έννοια, είτε με κινηματικούς όρους, ο εγκλεισμός και η ήττα έχουν βαρύτητα σχετική στην αυτοσυνείδηση, αλλά ταυτόχρονα αποκρύπτουν και την ίδια την ουσία του αγώνα μας. Τη δύναμη και τις αδυναμίες μας. Αποκρύπτουν κάτι από τα «λάθη» και τα «σωστά» του παρελθόντος. Παράλληλα όμως, δεν μπορεί παρά να γεμίζει το τώρα και το μέλλον, καθώς το ξεπέρασμα της ήττας είναι η μόνη οδός για τη συνέχεια τόσο ατομικά, όσο και συλλογικά για τους αγώνες μας. Τους αγώνες αυτούς στους οποίουςδεν πρέπει να χάσουμε την πεποίθηση ότι μπορούμε να ζήσουμε ελεύθεροι/εςκαι στους οποίους δεν μπορεί να είμαστε τίποτε άλλο, παρά ταγμένοι/ες.
Η απαγωγή μου αρχικά από τους μπάτσους κι έπειτα η φυλάκιση μου από τη δικαστική μαφία είναι ένα «κόστος πιθανοτήτων» όπου δημιουργείται από τις επιλογές, τη συγκρότηση κριτικής σκέψης, την ταγμένη συμμετοχή στην πάλη ενάντια σ' αυτόν τον άσχημο κόσμο του κράτους και του καπιταλισμού. Είναι μια πολιτική / ιδεολογική συνέπεια (βάση της διαδικασίας πιθανοτήτων) που κάθε αναρχική/ος αγωνιστής/στρια που παλεύει έμπρακτα, δραστήρια και δεν κρύβεται μπορεί να βιώσει και να βρεθεί αλυσοδεμένος/η στο δύσκολο πεδίο της φυλακής. Και στην περίπτωση μου, είναι μια προσπάθεια εξόντωσης κι εκφοβισμού με βάση τα παραπάνω, όμως όχι αποκλειστικά στο πρόσωπο μου όντας στοχοποιημένος κι εγκάθειρκτος, αλλά και στην Κοινότητα Κατειλημμένων Προσφυγικών, όπου είμαι μέλος της κι επιπλέον στον ευρύτερο αναρχικό/ αντιεξουσιαστικό χώρο. Η αιχμαλωσία μου, όπως και η αιχμαλωσία άλλων συντρόφων/ισσών διαχρονικά, ασχέτως υποθέσεων, είναι μια πρόκληση σε μια πολύπλοκη κι εξελισσόμενη πραγματικότητα, αλλά μπορεί και να είναι ακόμα μια ιχνηλάτηση για το προχώρημα, για την εξέλιξη ηθικά, πνευματικά, πολιτικά και στρατηγικά ενάντια στις εξουσίες και στα καμώματα του κράτους. Έτσι λοιπόν, η πιθανότητα της αιχμαλωσίας είναι κάτι που κάθε άνθρωπος ο οποίος δεσμεύεται στην επαναστατική προοπτική και που δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο, παρά ταγμένος, έχει συνεχώς μπροστά του, ξεκινώντας από τον μύθο που αφηγείται την ιστορία του αλυσοδεμένου στον βράχο Προμηθέα μέχρι τους αιχμάλωτους αναρχικούς επαναστάτες / αγωνιστές/ριες ανά τον κόσμο στο σήμερα.
Τα κατειλημμένα Προσφυγικά Λ. Αλεξάνδρας είναι ένας χώρος, ένα απελευθερωμένο έδαφος αγώνα όπου έχει δεχθεί τα πυρά της κρατικής καταστολής πολλές φορές, κάποιες μικρότερης εμβέλειας κι άλλες μεγαλύτερης. Χαρακτηριστική είναι η επίθεση αστυνομίας και φασιστών το 2016 όπου οργανωμένα η γειτονιά και αλληλέγγυοι σύντροφοι/ισσες απέκρουσαν. Αλλά και το 2019 με τη συμβολή της αντιτρομοκρατικής στα φαινομενικά πλαίσια έρευνας για την Επαναστατική Αυτοάμυνα. Στις 22 Νοέμβρη το κράτος της αστυνομίας εισέβαλλε ξανά στη γειτονιά των Προσφυγικών, αρχικά απάγοντας εμένα, στήνοντας ένα ολόκληρο τρομοσόου και βασίζοντας τον υποτιθέμενο θρίαμβο τους στη σύλληψη του εμπρηστή του δημοσιογραφικού ομίλου REAL και στη συνέχεια, επιχείρησαν να επεκταθούν υλοποιώντας τον απώτερο σκοπό τους, την τρομοκράτηση της γειτονιάς και την προσπάθεια εκκένωσης του κατειλημμένου εδάφους. Η κατασταλτική πίεση έγινε σε τέτοιο βαθμό ασφυκτική δημιουργώντας μια ιδιαίτερη συνθήκη, η οποία όμως, δεν στάθηκε ικανή να απομακρύνει το «κοινωνικό» και αγωνιστικό σώμα της υπεράσπισης και να εμποδίσει την αλληλεπίδραση που ασκήθηκε μεταξύ τους. Η επιλογή κάποιων να υπερασπιστούν μαχητικά, με σφοδρότητα και χωρίς να υπολογίσουν κόστος την κρατική εξουσία, συνδέει αλλά ταυτόχρονα απελευθερώνει ιδέες, διαχέει προτάγματα, μεταδίδει τη φωνή τους, χαρακώνει, χαράσσει, αυλακώνει ρωγμές στις βιτρίνες τους και καταδεικνύει την αλληλεγγύη, την αντίσταση. Την ίδια την ουσία της ζωής. Ο τρόπος που η πραγματικότητα της κρατικής εξουσίας διαταράσσεται από την «κοινωνική αυτοάμυνα», η οποία προκαλεί μια μαχητική υπεράσπιση των χώρων μας, των καταλήψεων, των εκκολαπτηρίων αγωνιστών/ριών, είναι μια ακόμη διεργασία για να ζούμε την ιστορία στο τώρα και όχι παρελθοντικά ή μελλοντικά. Η «κοινωνική αυτοάμυνα» καθιερώνει μια διαφορετική σχέση με τον κόσμο, ένα διαφορετικό τρόπο ζωής. Έτσι, μαθαίνοντας να υπερασπίζονται τον εαυτό τους ατομικά, το συλλογικό σώμα και τα απελευθερωμένα εδάφη από το κράτος, οι άνθρωποι δημιούργησαν, διαμόρφωσαν αυτή τη συνθήκη, η οποία γίνεται στην πράξη το μέσο μιας διαδικασίας για την πολιτική συνειδητοποίηση με πρόσφορη επαναστατική προοπτική.
Θα ήταν ίσως αποπροσανατολιστικό να θέσουμε το ερώτημα για τη μάχη που έδωσαν οι σύντροφοι/ισσες/ια στις 22/11/΄22 περί «νίκης» ή «ήττας». Η σκοπιά των μπάτσων θεωρούσε ότι θα χαράκωνε στη μέση, θα διαιρούσε την κοινότητα κι ότι θα χάναμε. Ήττα δεν είναι η απαγωγή μου, η δίωξη και τα νομικά τερατουργήματα τους στο πρόσωπο μου ή η τρομοκράτηση στα Προσφυγικά, γιατί η κοινότητα με τ@ αλληλέγγυ@ τ' αντιμετώπισε, βγήκε ακόμα πιο δυνατή και άφησε ιστορική παρακαταθήκη με έδαφος προοπτικής στους αγώνες της αντιεξουσίας που διεξάγουμε ενάντια στην αλλοτρίωση που γεννά η κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου σε όλους τους τομείς της ύπαρξης μας. Μέσα απ' όλα αυτά λοιπόν, δημιουργήθηκε, γεννήθηκε ένα ακόμα σπέρμα ξεπεράσματος όχι μόνο του παρελθόντος, αλλά και των τρόπων που επιλέγουμε ν' αντισταθούμε, αρκεί να το κατανοήσουμε. Γιατί η εμπειρία της μάχης, τα συμπεράσματα από την αυτοκριτική, οι παρακαταθήκες που αφήνει ο αγώνας μας, είναι η «νίκη» μας. Αντίστοιχα, η «ήττα» ορίζεται από το πόσο αποτυγχάνουμε να θέσουμε τα παραπάνω και το εάν συνεχίζουμε με βαθύτερα ριζώματα προοπτικής.
Υπάρχει μια πρόκληση που έχει τεθεί σήμερα με την υπόθεση μου, μια πρόκληση που χωρίζεται σε δύο κομμάτια, σε δύο παράγοντες, αλλά συνδέονται με ανάλογη σχέση. Ο πρώτος παράγοντας, να υποχρεώσουμε το κράτος σε αναδίπλωση στη δίκη μου και να κερδίσω την έξοδο μου από τη φυλακή, σπάζοντας το κατασκευασμένο κατηγορητήριο και τα ψέματα της αστυνομίας, περί εμπρησμών, για τους οποίους δεν υπάρχει καμία ανάμιξή μου και τα οποία σιγά σιγά καταρρέουν. Και ο δεύτερος παράγοντας, η ανάδειξη του δεσμού της αλληλεγγύης, ο οποίος και μέσα από τον δικό μου αγώνα θωρακίζει και τον αγώνα μας ενάντια στα σαθρά κατηγορητήρια των μπάτσων, τις απαγωγές και φυλακίσεις συντρόφων/ισσών. Αιχμιακά ζητήματα που πρέπει να βλέπουμε για το τώρα και το μέλλον. Αν προοπτικά προσδοκούμε για ένα επαναστατικό κίνημα, κάτι το οποίο στις συγκυρίες, στις συνθήκες που ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο είναι επιτακτικά αναγκαίο όσο ποτέ να οικοδομηθεί, η κριτική σκέψη, η συνεργασία, η υπεράσπιση και διεκδίκηση των αιχμάλωτών μας για την έξοδο τους από τις φυλακές πρέπει να επικρατούν όχι ως παράδοση, αλλά ως βασικά εργαλεία που εξασφαλίζουν την ίδια την πολιτική μας υπόσταση ως αναρχικοί/ες.
ΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΑΛΕΞΗΣ
Δ1 ΠΤΕΡΥΓΑ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ 12/7/2023
κείμενο εισήγιση στην Ενημέρωση-Εκδήλωση που έγινε την Παρασκευή 14/7/23
https://www.athens.indymedia.org/post/1626080…
ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ Κ. ΔΗΜΑΛΕΞΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΗΣ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
Στις 22/11/2022 απήχθη και συνελήφθη με κατασκευασμένο κατηγορητήριο της κρατικής ασφάλειας, ο σύντροφος Κώστας Δημαλέξης, κάτοικος της γειτονιάς και μέλος της Κοινότητας των Κατειλημμένων Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας. Η δίωξή του χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για την εισβολή στα Προσφυγικά, τα οποία αποτελούσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τον πραγματικό στόχο πολιτικών και επιχειρηματικών συμφερόντων. Το ίδιο το κατηγορητήριο ελλείψει οποιουδήποτε σοβαρού στοιχείου, βασίστηκε στην κατασκευή προφίλ και την προώθησή του από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Το μεγαλύτερο μέρος τις δικογραφίας είναι βασισμένο σε συνομιλίες πολιτικού και ιδεολογικού περιεχομένου προερχόμενων από την παρακολούθηση τηλεφώνων μελών της Κοινότητας μας, οι οποίες σε τίποτα δεν είχαν να κάνουν με την υπόθεση, είτε ειδικά είτε γενικά. Πρόκειται για συνομιλίες που θα μπορούσε ν' ακούσει κανείς μεταξύ ανθρώπων όχι μόνο του ελευθεριακού-αναρχικού χώρου, της αριστεράς με την πιο ευρεία έννοια, αλλά και πολλών μη πολιτικών ανθρώπων στα καφέ, στις παρέες, στις συζητήσεις της τρέχουσας πολιτικής και κοινωνικής επικαιρότητας. Τα μόνα στοιχεία που παρέδωσε η ασφάλεια στη δικαιοσύνη είναι μια φωτογραφία ενός αυτοκινήτου όπου υποτίθεται ότι ανήκει στην αδερφή του Κ. Δημαλέξη από τη μέρα της επίθεσης στη REAL. Ενώ όμως τα εργαστήρια της ασφάλειας παρουσίασαν ως ατράνταχτο ταυτοτικό στοιχείο της φωτογραφίας αυτής ένα μικρό σημαδάκι στο αυτοκίνητο, ενώ βλέπουν και σημειώνουν το σημαδάκι, δεν βλέπουν και δεν υπάρχει πουθενά η πινακίδα του αυτοκινήτου αυτού, κάτι που πραγματικά θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πιο έγκυρο αποδεικτικό στοιχείο. Η επίθεση ενάντια στον Κ. Δημαλέξη ήταν κατά κύριο λόγο επίθεση ενάντια στα Προσφυγικά. Θα μπορούσε να είχε συλληφθεί σε οποιαδήποτε άλλη στιγμή σε οποιοδήποτε άλλο χώρο και σημείο και γιατί όχι, με μεγαλύτερες πιθανότητες εύρεσης πραγματικών στοιχείων ενοχοποίησής του. Αντίθετα, επιλέχθηκε η επιχείρηση αυτή να γίνει μέσα σε μια κατειλημμένη γειτονιά, με πολύ ξεκάθαρα κοινωνικά χαρακτηριστικά και ιδιαίτερα αφού μέχρι και η ίδια η ασφάλεια, όπως κατέθεσε στις αναφορές της, αναγνώριζε ότι η κοινότητα και η γειτονιά των Προσφυγικών ήταν άσχετη με την υπόθεση. Είναι ξεκάθαρος ο σχεδιασμός που επιχείρησαν να στήσουν τα ανώτερα κλιμάκια της ΓΑΔΑ και κυβερνητικά στελέχη, ο οποίος είχε ως αποκλειστικό στόχο την Κοινότητα και τη γειτονιά των Προσφυγικών. Σε αυτή την περίπτωση πήγαν ένα βήμα παραπάνω. Πέρα από την αναπαραγωγή της αφήγησης που εγκληματοποιεί τους αναρχικούς/ες ως πολιτικό χώρο, που εγκληματοποιεί τους αγώνες και χρησιμοποιεί την αφοσίωση και τη δέσμευση τους σε αυτούς με αρνητικό πρόσημο, αποδίδοντας στην έννοια του ταγμένου αγωνιστή χαρακτηριστικά κακουργηματικού χαρακτήρα (στην περίπτωση του συντρόφου μας, μέσα στο κατηγορητήριο τον χαρακτηρίζουν ταγμένο, διαστρεβλώνοντας και κακοποιώντας λέξεις κι έννοιες κατά τη συνήθη τακτική της εξουσίας), ώστε να στρώσει το έδαφος για τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον τους, στις 22/11 επιχειρήθηκε η εγκληματοποίηση μιας ολόκληρης κοινότητας ανθρώπων και των αμεσοδημοκρατικών πολιτικών οργάνων της. Η προσπάθεια δημιουργίας του προφίλ μιας "επικίνδυνης" γειτονιάς, επιχειρεί τη δαιμονοποίησή της, με απώτερο σκοπό την τελική εισβολή και εκκένωσή της. Αυτό επιβεβαιώνει και η ενασχόληση με την υπόθεση όχι της αντιτρομοκρατικής, αλλά της γενικής ασφάλειας. Η κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης και όχι του 187α απευθύνεται στην Κοινότητα των Προσφυγικών, μιας και αυτήν παρακολουθεί και όσο και αν δεν την εμπλέκει αυτό, αφήνει να υπονοηθεί πρώτα και κύρια με τα δεκάδες δημοσιεύματα των ημερών τα οποία αναπαρήγαγαν την συγκεκριμένη εκδοχή. Η μεγάλη υπόθεση του "διευθυντή" που κρύβεται στα Προσφυγικά, ήταν αρκετή για να στήσει το τρομοαφήγημα που επέτρεψε την επίθεση στα Προσφυγικά, αλλά και την προφυλάκιση του συντρόφου μας. Όπως ξαναεπισημάναμε αποτελεί κομμάτι του στησίματος μιας νέας και πιο συνολικής κατασταλτικής επιχείρησης ενάντια στα Προσφυγικά με σκοπό την εκκένωση της Κοινότητας, την εκδίωξη των κατοίκων και τη λεηλασία της γειτονιάς. Η επίθεση στις 22/11/'22 αποτέλεσε κεντρική πρόβα καταστολής, τρομοκρατίας και ποινικοποίησης των Προσφυγικών και του αλληλέγγυου κόσμου. Αυτό που δεν περίμεναν ήταν η αντίσταση της γειτονιάς και του κινήματος αλληλεγγύης που αναπτύχθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της μέρας αλλά και στα δικαστήρια την επόμενη. Ήταν οι καταλύτες που με την δυναμική που ανέπτυξαν οδήγησαν στην ανακοπή της επέλασης Κυβέρνησης, ΓΑΔΑ και συστημικών ΜΜΕ και την υποχώρησή τους στις θέσεις εκκίνησης. Αν πραγματικά κάτι έμεινε στο κράτος από αυτό, ήταν το σώμα του συντρόφου Κ. Δημαλέξη. Πάνω σε αυτό το σώμα βγάζουν όλους αυτούς τους μήνες την εκδικητικότητά τους μέσω της απομάκρυνσής του από τις φυλακές Κορυδαλλού και την μεταγωγή του στις απομακρυσμένες φυλακές Τρικάλων απομονώνοντάς τον από το συντροφικό και οικογενειακό του περιβάλλον. Ο Σύντροφος Κώστας Δημαλέξης βρίσκεται προφυλακισμένος από 26/11/'22. Ήδη έχει απορριφθεί η πρώτη αίτηση αποφυλάκισης που κατέθεσε. Το δικαστικό συμβούλιο ανέτρεψε την αρχική κατηγορία της διεύθυνσης και τη μετέτρεψε σε απλό μέλος και μόνο για την υπόθεση της REAL. (...) "Η συνεχής στοχοποίηση της Κατειλημμένης γειτονιάς των Προσφυγικών και της Κοινότητάς της με όρους φυσικής βίας και μαύρης προπαγάνδας πλέκει τον ιστό ο οποίος θα επιχειρήσει την κοινωνική νομιμοποίηση της καταστολής μας. Στη γλώσσα της πολιτικής ονομάζεται ειδικός πόλεμος (Special Warfare)". "Ως Κοινότητα των Κατειλημμένων Προσφυγικών Λ. Αλεξάνδρας δεν κρύψαμε ποτέ την πολιτική και αγωνιστική μας ταυτότητα. Αυτή βρίσκεται δημοσιευμένη στον δημόσιο λόγο, στο πλήθος των κειμένων μας, τις αφίσες, τις εκδηλώσεις, τις δημόσιες τοποθετήσεις και τις ανακοινώσεις μας. Τους δεκάδες συλληφθέντες και βασανισθέντες από τους κρατικούς μισθοφόρους κάθε κυβέρνησης, στα μπουντρούμια των αστυνομικών κελιών και στους δρόμους τις αντίστασης. Στους πολυτραυματίες και τους μάρτυρες στους διεθνιστικούς αγώνες υπεράσπισης της επανάστασης στη Ροζάβα-Β.Α. Συρία. Στους εκατοντάδες ανθρώπους που όλα αυτά τα χρόνια έχουν βρει στέγη τροφή ένδυση, ψυχολογική στήριξη και μια συντροφική αγκαλιά ν' ανασάνουν.
Η εντολή των πολιτικών επιτελείων προς τους μισθοφόρους της ΓΑΔΑ ήταν σαφής. Λύστε μια υπόθεση ή ακόμη και φτιάξτε την. Μια υπόθεση που να παίξει ξανά το σενάριο της σειράς νόμος και τάξη και ν' αποπροσανατολίσει το κοινό από την επικαιρότητα. Η καταστολή δεν έκανε τίποτε άλλο από το να επαναλάβει μια συνηθισμένη για την ίδια πρακτική. Δημιουργεί δεξαμενές υπόπτων και ανά περίπτωση τους χρησιμοποιεί για να τους χτυπά και να δένει υποθέσεις παράγοντας κατασταλτική πολιτική. Η στρατηγική αυτή αποτέλεσε πολύτιμο εργαλείο της κυβέρνησης και του καθεστώτος στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης τα τελευταία χρόνια. Το μιντιακό κατεστημένο, γέννημα της ιδιωτικής τηλεόρασης και των προϋπαρχόντων εκδοτικών συμφερόντων γιγαντώθηκε τις 3 τελευταίες δεκαετίες κι ενσωματώθηκε με τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ σ' ένα κοινό μέτωπο αντίδρασης. Συνδέονται μεταξύ τους οργανικά σ' ένα δίκτυο κοινών συμφερόντων εις βάρος των κοινωνιών κι έχουν τη μέγιστη ευθύνη γι' αμέτρητες υποθέσεις όλα αυτά τα χρόνια, όπου αγωνιστές σύρθηκαν σε στημένες δίκες, κινήματα στοχοποιήθηκαν κι αγώνες καταστάλθηκαν. Ταυτόχρονα, οι υποθέσεις αυτές αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Την ολοένα και μεγαλύτερη εκτροπή του ελλαδικού συστήματος δικαιοσύνης σ' ένα καθεστωτικό μηχανισμό πολιτικών διώξεων από την μια και προστασίας των εγκληματικών ελίτ από την άλλη. Είναι ξεκάθαρο για εμάς, τόσο η στοχοθεσία των κατασταλτικών μηχανισμών για την ισοπέδωση του συντρόφου μας, όσο κι ενάντια στην Κοινότητα μας. Το κράτος σκληραίνει ολοένα τη στάση του απέναντι στους αγωνιστές/ριες, εφαρμόζοντας στους κρατούμενους/ες πολιτικούς και μη, αυτό που πρόκειται να εφαρμόσει μελλοντικά σε όλα τα κοινωνικά κομμάτια που αντιστέκονται, ακολουθώντας τα βήματα των πιο αναβαθμισμένα φασιστικών κρατών, όπου η επίθεση στην κοινωνία είναι ολομέτωπη, χωρίς προσχήματα, αναγκάζοντάς την αργά ή γρήγορα να οργανώσει με ταξική και κοινωνική ενότητα και προοπτική την αυτοάμυνα της απέναντι στην επέλαση του σύγχρονου φασισμού με κοινοβουλευτικό μανδύα που επελαύνει παγκόσμια.
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΩΣΤΑ ΔΗΜΑΛΕΞΗ
ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΕΣ
ΤΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΗ - ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΩΧΗ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΩΝ Λ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ
ΣΥνέλευση ΚΑτειλημμένων ΠΡΟσφυγικών