Τρίτη 26 Σεπτεμβρίου 2023 στις 18.00
3η ανοιχτή συνέλευση ενάντια στις δολοφονίες της Θεσσαλίας
Ημέρα/Ώρα: 26/09/2023 στις 18:00
Τοποθεσία: Αθήνα / ΑΣΟΕΕ
Ενημέρωση: Στην συνέλευση θα προταθούν/συζητηθούν δράσεις και η δυναμική για ενδεχόμενη πορεία. Ακολουθεί το κείμενο που συνδιαμορφώθηκε από το σώμα της προηγούμενης κουβέντας
Η κλιματική κρίση σκοτώνει αλλά οι δολοφόνοι είναι το κράτος και ο καπιταλισμός
Γίνεται αντιληπτό πλέον ότι διανύουμε μια περίοδο γενικευμένης κρίσης. Στις αρχές του σεπτέμβρη ξέσπασε η κακοκαιρία με την ονομασία Daniel. Αναφερόμενα συγκεκριμένα στον θεσσαλικό κάμπο έγιναν ποικίλες καταστρoφές με μεγάλους αριθμούς νεκρών και αγνοουμένων. Συγκεκριμένα σε τρίκαλα, λάρισα, καρδίτσα, άτομα βρέθηκαν εγκλωβισμένα εντός και εκτός του αστικού ιστού χάνοντας κατά αυτό τον τρόπο κάποιοι τα σπίτια τους και άλλες τις ζωές τους. Στα καθεστωτικά γίνεται λόγος για 17 νεκρούς ανθρώπους ωστόσο ,από πληροφορίες που λάβαμε από κατοίκους των προαναφερθέντων περιοχών, ο πραγματικός αριθμός των νεκρών είναι πολλαπλάσιος και το ίδιο συμβαίνει και με τις αγνοούμενες. Ταυτοχρόνως δεν υπάρχει καμία ενημέρωση για τα μεταναστά που ζούσαν και δουλεύαν σε αυτές τις περιοχές χωρίς χαρτιά. Παράλληλα, χιλιάδες μη ανθρώπινα ζώα έχασαν την ζωή τους, ο αριθμός των οποίων φαίνεται να ξεπερνά τις 150.000,για τα οποία δεν γίνεται καν λόγος από την κρατική αφήγηση. Οι όποιες αναφορές απο τα καθεστωτικά έχουν ξεκάθαρα ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα αντιμετωπίζοντας τις δολοφονίες των ζώων απλά σαν απώλεια κεφαλαίου ενώ κεντροβαρούν σχεδόν αποκλειστικά στις ανθρώπινες ζωές των ελλήνων "πολιτών".
Όταν οι φυσικές καταστροφές γίνονται χειροπιαστή καθημερινότητα, η κλιματική αλλαγή παύει να είναι απλα ένα θεωρητικό θέμα προς συζήτηση. Η λεηλασία της φύσης από το σύστημα που διαρκώς επεκτείνει την κυριαρχία του για τη μαζική παραγωγή, εξουσιάζοντας ζώα που εκτρέφονται μόνο για να παράξουν και να καταναλωθούν, η γονιμότητα των εδαφών που μειώνεται ολοσχερώς εξαιτίας των μονοκαλλιεργειών, η αποψίλλωση υπέρογκων δασικών εκτάσεων, η αυξανόμενη κατανάλωση ενέργειας και οι συνέπειες αυτής στην υπερθέρμανση του πλανήτη, οι υπέρογκες ποσότητες απορριμάτων και οι επιμολύνσεις των εδαφών, όλα αυτά συντελούν σε μια πραγματικότητα που επιφέρει όλο και πιο ακραία καιρικά φαινόμενα και φυσικές καταστροφές. Καταστροφές της παγκόσμιας κλιματικής κρίσης που πλήττει όλα τα φυσικά οικοσυστήματα και την -ανθρώπινη και μη- ζωή μέσα σε αυτά. Όσο κι αν προσπαθούν να πλασάρουν κυβερνήσεις και εταιρίες "πράσινες επενδύσεις" και οικολογική συνείδηση, εμείς δεν τρέφουμε αυταπάτες αφού οι ίδιοι είναι που στον βωμό του κέρδους λεηλατούν ό,τι ελεύθερο. Δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο τοπικό• η καταστροφή της φύσης ως απόρροια του καπιταλισμού, μας επιβεβαιώνει ξανά ότι παλεύουμε όλα ενάντια σε κοινό εχθρό.
Ωστόσο σε τοπικό επίπεδο είναι σημαντικό να γίνει λόγος στις τόσες πολεοδομικές αυθαιρεσίες και ελλέιψεις των πληγέντων περιοχών. Στα ανύπαρκτα αντιπλημμυρικά έργα, στο στένεμα του ποταμού, στα τόσα αυθαίρετα που έχουν χτιστεί πάνω στο ποτάμι, στις πολεοδομικές ανεπάρκειες,μπαζώματα για δημιουργία δρόμων και την έλλειψη βασικών υποδομών. Στις δασικές εκτάσεις που αφέθηκαν να καούν, αφήνοντας ακέραια όλο και λιγότερα δέντρα να συγκρατούν την υγρασία.
Φωτιές που καίνε μετανάστριες και πλημμύρες που πνίγουν εργάτες γης και αφήνουν στο έλεός τους κοινότητες ρομά, η κλιματική κρίση έχει πρόσωπο ρατσιστικό, εξοντώνοντας τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας, τους περιθωριοποιημένους και τις φτωχές. Αυτό φάνηκε και στην περιπτώσεις των λιγότερο προνομιούχων κατοίκων που οδηγήθηκαν στα καμπ από που εκτοπίστηκαν τα μεταναστά και στάλθηκαν σε καμπ ακόμα χειρότερων συνθηκών. Όλα αυτά, φυσικά, δεν είναι τα αποτελέσματα "φυσικών καταστροφών" αλλά προκαλούνται απο τις μεγάλες εταιρείες και πολυεθνικές που επεκτείνονται παγκοσμίως και τα κράτη που τις τροφοδοτούν.
Το κράτος για ακόμα μία φορά κράτησε μια ψυχρή στάση εξωτερικού παρατηρητή και αδρανειας. Παρόλο που τα τελευταία χρόνια, παρόμοιες καταστροφές μαστίζουν τον ελλαδικό χώρο, βασική προτεραιότητα του ελληνικού κράτους έχει υπάρξει η ενίσχυση του πολεμικού εξοπλισμού και των κατασταλτικών δυνάμεων, δείχνοντας για άλλη μία φορά πόσο αδιαφορεί για τις ζωές μας. Ενώ οι μπάτσοι και οι στρατιωτικές δαπάνες αυξάνονται καθημερινά, η μέριμνα για αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά έργα φαντάζει ολοένα και πιο ανεπαρκής. Τα αποτελέσματα εκθέτουν από μόνα τους τη ζοφεροτητα της κατάστασης. Ξεκινώντας με τις βουνοκορφές που έχουν λεηλατηθεί από την τοποθέτηση αιολικών και δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό, συνεχίζοντας στις πόλεις που κι εκεί τα τσιμέντα είναι ανίκανα να το απορροφήσουν, το νερό καταλήγει σε μεγάλες "λεκάνες", όπως ο θεσσαλικός κάμπος. Εκεί πνίγει ό,τι υπάρχει: ζώα ανθρώπινα και μη, τις τροφές τους και τις "φωλιές" τους. Γίνεται, έτσι, πλήρως τοξικό από τις σωρούς όσων βρήκαν φριχτό θάνατο, τα αστικά απόβλητα, τα υλικά των ερρειπίων και συνδιαστικά με την στασιμότητα του συνεχίζει την οικολογική καταστροφή σε ό,τι έχει επιζήσει. Παράδειγμα αποτελεί η κοινοτητα Μαύρικα στην καρδίτσα στην οποία μένουν περίπου 1000 ρομά(σύμφωνα με πληροφορίες κατοίκων καρδίτσας) και έμεινε 6 μέρες χωρίς νερό και προμήθειες. Η κυβέρνηση "νίπτει τας χείρας της" και έχει αφήσει τούς κατοίκους της περιοχής, εκ των οποίων εκατοντάδες έχουν βρεθεί άστεγοι, να αντιμετωπίσουν τις τεράστιες εκτάσεις που έχουν μετατραπεί σε έλη.
Αρκετή προσπάθεια κατέβαλλε, ωστόσο, για να αμβλύνει τον κοινωνικό αναβρασμό, που υπάρχει έτσι και αλλιώς, αποκρύπτοντας τα νούμερα των νεκρών και ταίζοντας την κοινωνια θεαματικές απεγκλωβίσεις από τον στρατό. Ταυτόχρονα, καταστέλει τον κοσμο που βγήκε στο δρόμο για να διαμαρτυρηθεί πράγμα οξύμωρο καθώς σε μια τέτοια στιγμή κρίσης τονίστηκε η σημασία των τοπικών αγώνων των κατοίκων. Παράδειγμα ο αγώνας των κατοίκων των Σταγιατών ενάντια στην ιδιωτικοποιήση του νερού των πηγών του πηλίου.Εκεί δέχθηκαν μέχρι και επιθέσεις από τον δήμαρχο του βόλου Μπέο με σπάσιμο των κλειδαριών στο κοινοτικό κέντρο σταγιατών. Ο ίδιος διεξήγαγε ψεύτικα τεστ στις πηγές που έκριναν το νερό μη πόσιμο, έπειτα άλλαξε χωρίς ενημέρωση των κατοίκων, την παροχή νερού τους από την πηγή σε νερό επιχλωριομένο και μπλόκαρε την πρόσβαση τους σε αυτή. Τώρα τα αγωνιζόμενα μεταφέρουν καθημερινά τόνους πηγαίου νερού για οικιακή χρήση σε γειτονιές του Βόλου καθώς η υδροδότηση στην πόλη δεν έχει αποκατασταθεί ακόμα. Σε αντίθεση οι επιχειρηματίες κοίταξαν αμέσως πώς μπορούν να αισχροκερδίσουν επί των πληγέντων και αντανακλαστικά αύξησαν την τιμή του πόσιμου νερού σε ανήκουστα επίπεδα, με την τιμή της εξάδας να φτάνει από 6 έως και 12 ευρώ.
Κι άλλος κόσμος, αντιλαμβανόμενος ότι η στήριξη από το κράτος είναι ανύπαρκτη, αντί να κάτσει και αυτός αμέτοχος, στράφηκε στην δημιουργία αυτοοργανωμένων δομών, δείχνοντας έμπρακτα την αλληλεγγυη του με την παροχή βοηθειας και προμηθειών στα πληγέντα. Αν δεν υπήρχε αυτό το κύμα οριζόντιας κοινωνικής αλληλεγγυης, πιθανοτατα οι νεκροι να ηταν πολυ περισσότεροι. Δεν γίνεται να μην αναφερθεί ότι μέσα στο καλοκαίρι, καθώς καιγόντουσαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα, μόνη έγνοια του κράτους να μην χαθούν ανθρώπινες ζωές, όχι γιατί ενδιαφέρεται για τις ζωές μας, αλλά γιατί θα είχε μεγάλο πολιτικό κόστος για αυτήν, να υπάρχουν νεκροί Έλληνες πολίτες. Την ίδια στιγμή που γίνονταν στάχτη μετανάστες, μη ανθρώπινα ζώα, δασικές εκτάσεις και καλλιέργειες απο τον έβρο μέχρι την κρήτη, το κράτος απάντησε με εκκενώσεις καταλήψεων, ενώ παραλλήλα νομιμοποίησε κοινωνικά τα φασιστικά πογκρόμ που έγιναν στον βόρειο Έβρο μέσω της προπαγάνδας του, κατηγορόντας τις πρόσφυγες για τις φωτιές. Η εκκένωσεις αυτές αποσκοπούν στην εξόντωση και τρομοκράτηση του ανταγωνιστικού κινήματος. Τέτοιοι χωροι λειτουργούν ως κοινό τόπο αγώνα οσων ατομων θέλουν να συλλογικοποιησουν τις αναγκες τους και να οργανωσουν τις αντιστασεις τους απεναντι στην εξαθλιωση των ζωών τους.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ Ο ΚΑΜΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ, ΝΑ ΠΑΝΕ ΝΑ ΠΝΙΓΟΥΝΕ ΟΙ ΑΦΕΝΤΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΛΥΜΜΗΡΕΣ ΤΥΧΑΙΟ ΓΕΓΟΝΟΣ, ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
Πρωτοβουλία αναρχικών ενάντια στη δολοφονική πολιτική των φυσικών καταστροφών από κράτος και κεφάλαιο