Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2023 στις 18.00
Δασοπροστασία & δασοπυρόσβεση: ο ρόλος της κοινωνικής βάσης
ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Δασοπροστασία & δασοπυροσβεση: ο ρόλος της κοινωνικής βάσης
Εισηγήσεις από:
• Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
• Ομάδα εθελοντών δασοπυροσβεστών Ρουβίκωνα
Σάββατο 21 Οκτώβρη στις 18:00
στο Κοινωνικό Κέντρο Ovradera (Επισκόπου Αμβροσίου 3)
Η λαίλαπα της ηγεμονίας του καπιταλιστικού φαντασιακού που θέτει ως μοναδικό κριτήριο το κέρδος για την ανάπτυξη οποιασδήποτε ανθρώπινης δραστηριότητας δε θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστη την προστασία των δασών. Η στενή λογική του κέρδους και η κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης ανάλυσης κόστους/απόδοσης δε μας επιτρέπει να είμαστε αισιόδοξοι για την τύχη των δασών μας τα επόμενα χρόνια.
Η ανθρωπογενής κλιματική αλλαγή ως αντικειμενική πραγματικότητα επιταχύνει την καταστροφή των δασών σε βαθμό που θα δυσκολευόμασταν να φανταστούμε μέχρι σήμερα. Δε μπορεί όμως να αποτελεί συνεχώς άλλοθι για το κράτος ή ακόμη χειρότερα άλλοθι για επιχειρηματική ανάπτυξη πάνω στα αποκαΐδια. Εκτός αν κρίνουμε ως αποδεκτή μια μελλοντική κοινωνία όπου η κοινωνική βάση θα υποφέρει από τις πολυεπίπεδες συνέπειες μιας ολοκληρωτικής περιβαλλοντικής κατάρρευσης την ίδια στιγμή που οι κυρίαρχες τάξεις θα απολαμβάνουν μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής υποστηριζόμενη από τεχνολογικά μέσα, απομονωμένες και υπό την προστασία σιδηρόφρακτων κατασταλτικών δυνάμεων που θα έχουν αναβαθμιστεί σε δυστοπικό επίπεδο.
Η σημερινή κατάσταση είναι το αποτέλεσμα μιας πορείας που ξεκινάει από τη δεκαετία του '90, τη δεκαετία του καπιταλιστικού εκσυγχρονισμού. Η απόφαση της κυβέρνησης Σημίτη το 1998 να μεταφέρει όλη την ευθύνη της δασοπυρόσβεσης από τα δασαρχεία στην πυροσβεστική υπηρεσία και να διαρρήξει τη σχέση μεταξύ πρόληψης και πυρόσβεσης, ήταν μια απόφαση που τα αποτελέσματά της τα πληρώνουμε μέχρι σήμερα. Η αντίληψη του φυσικού περιβάλλοντος αποκλειστικά ως οικονομικού πόρου, η οικονομική κρίση και η κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων μας έφεραν στο σήμερα όπου η ουσία έχει παραδώσει τη θέση της στην επικοινωνία και η πολιτική που ακολουθείται μπορεί να συνοψιστεί σε μία λέξη: "Εκκενώστε".
Όμως η σημασία των δασών και του φυσικού περιβάλλοντος για την κοινωνία και την ίδια τη ζωή δε μπορεί σε καμία περίπτωση να χωρέσει μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της οικονομίας. Έτσι έρχεται αναπόφευκτα το ερώτημα τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει η κοινωνική βάση; Πρωτοβουλίες όπως αυτή των συντρόφων/ισσών του Ρουβίκωνα που με τη δημιουργία της εθελοντικής ομάδας δασοπυρόσβεσης προσέφεραν ουσιαστικό έργο το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε δεν έχουν σημασία μόνο ως πολιτικός συμβολισμός ή ως μέσο για τη γνωστοποίηση των θέσεών μας. Είναι ένα παράδειγμα αυτενέργειας της κοινωνικής βάσης που μπορεί και πρέπει να γενικευτεί και αυτή τη συζήτηση πρέπει να κάνουμε. Η δασοπροστασία και η δασοπυρόσβεση μπορεί να είναι ένα πεδίο όπου η μαχόμενη κοινωνική βάση θα αρχίσει να ξυπνάει τον λήθαργο, θα συνειδητοποιεί τη συλλογική της δύναμη και θα αρχίσει να επιβάλλει λύσεις υπέρ των αναγκών μας. Αυτή η ακριβώς η λογική κι η πρακτική της αυτενέργειας αν διαδοθεί και επεκταθεί σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής θα μας επιτρέψει να δομήσουμε ένα κίνημα που επιτέλους θα αρχίσει να ανταγωνίζεται την εξουσία κράτους και κεφαλαίου με καλύτερους όρους για την κοινωνική βάση.
