Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2023 στις 12.00
Διαδηλωση για την εξαλειψη της βιας κατα των γυναικων
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΕΣ ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ
Μέσα στις εβδομάδες που πέρασαν από την έναρξη της επίθεσης του Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, οι νεκροί ξεπερνούν τις 11.000, τα δύο τρίτα εκ των οποίων είναι γυναίκες και παιδιά. Η συστηματική εξόντωση των Παλαιστινίων, με την επιβολή ενός αποικιακού καθεστώτος που συντηρείται μέσα από εκτοπισμούς εκατομμυρίων ανθρώπων, εκμετάλλευση, περιθωριοποίηση και καταπίεση μετράει περισσότερα από εβδομήντα χρόνια. Τις τελευταίες μέρες έχει κορυφωθεί σε απροκάλυπτα εγκλήματα πολέμου, που αντιμετωπίζονται με σιωπηλή ανεκτικότητα ή και ρητή αποδοχή από τις περισσότερες κυβερνήσεις, τη στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες αλληλέγγυες/οι πολίτες, σε όλο τον κόσμο, κατεβαίνουν στους δρόμους για να δηλώσουν την αντίδρασή τους.
Όπως σημειώνει η Angela Davis, "ο Παλαιστινιακός αγώνας για την ελευθερία και τον αυτοκαθορισμό ελαχιστοποιείται και καθίσταται αόρατος από αυτούς που εξισώνουν την Παλαιστινιακή αντίσταση στο Ισραηλινό απαρτχάιντ με την τρομοκρατία". Τα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ παρουσιάζονται ως αυτονόητη «άμυνα» στην βίαιη αντίδραση της Χαμάς, τη στιγμή που το Ισραήλ ζητούσε συναίνεση στον ΟΗΕ για εθνοκάθαρση. Όταν είναι το ίδιο που στην πραγματικότητα γεννά και συντηρεί τη βία και την καταπίεση των ανθρώπων μέσα από την εισβολή στα παλαιστινιακά εδάφη.
Ο αγώνας στην Παλαιστίνη είναι αγώνας απελευθέρωσης από ένα βίαιο αποικιοκρατικό καθεστώς, το οποίο βρίσκεται στη βάση της καταπίεσης των γυναικών και τα ΛΟΑΤΚΙΑ ατόμων. Όπως υπογραμμίζουν οι Παλαιστίνιες γυναίκες που συμμετέχουν στο φεμινιστικό κίνημα Tal'at, "το κίνημά μας διαμορφώνεται από τη βιωμένη εμπειρία εφτά δεκαετιών Ισραηλινής αποικιοκρατικής-εποικιστικής βίας. Ως λαός, στερούμαστε τα πιο βασικά δικαιώματα και ανάγκες, ενώ μας τσακίζουν την συλλογική ανάπτυξη και αντίσταση. Η στέρηση της συλλογικής εμπρόθετου δράσης των Παλαιστινίων συνδυάζεται με την ενίσχυση των πατριαρχικών δομών." Την ίδια στιγμή, η παλαιστινιακή συλλογικότητα 
alQaws, που μάχεται για τα ΛΟΑΤΚΙΑ δικαιώματα υπογραμμίζει πώς το Ισραήλ διαχωρίζει και καταπιέζει τους Παλαιστινίους με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα, τη στιγμή που φορά το προσωπείο της προοδευτικότητας μέσω του pinkwashing. Τόσο οι γυναίκες όσο και τα κουήρ άτομα και θηλυκότητες, αναγνωρίζουν ότι τα δικαιώματά τους καταπιέζονται περισσότερο από το Ισραήλ και το Σιωνισμό, παρά από τους Παλαιστίνιους άντρες και την ντόπια πατριαρχία, η οποία ούτως ή άλλως ενδυναμώνεται από το κράτος του Ισραήλ, που ενισχύει την ανδρική εξουσία σε ζητήματα που αφορούν τις κοινότητες.
Τα δικαιώματα των Παλαιστινίων γυναικών να ζήσουν στη γη που γεννήθηκαν, να μετακινηθούν ελεύθερα, να εργαστούν, να έχουν καθαρό νερό και τροφή, να εργαστούν και να ψηφίσουν δεν παρεμποδίζονται από τους Παλαιστίνιους άντρες, αλλά από την Ισραηλινή κατοχή, που παράγει και εντείνει την έμφυλη βία, τα σεξουαλικά εγκλήματα και τη φτώχεια. Όπως γνωρίζουμε, τα προβλήματα αυτά γιγαντώνονται σε καιρό πολέμου, καθώς οι γυναίκες αγωνίζονται για τη φροντίδα της οικογενείας, ενώ είναι οι πρώτες που μπαίνουν στο στόχαστρο των εισβολέων. Η έλλειψη ιατρικής περίθαλψης και οι περιορισμοί στη μετακίνηση, έχουν ως αποτέλεσμα να βιώνουν αποβολές, θνησιγένειες, θανάτους κατά τη διάρκεια του τοκετού και θανάτους νεογέννητων σε υψηλότατα ποσοστά. Όμως, και τα παιδιά που καταφέρνουν να κρατηθούν στη ζωή, δεν μπορούν να τα προστατεύσουν οι μητέρες τους από την βία και το θάνατο. Τα αγόρια θεωρούνται εκ των πραγμάτων ύποπτα για βία και μελλοντικοί τρομοκράτες και τα κορίτσια μέλλουσες μάνες «φιδιών»
Αναγνωρίζοντας ότι όλες οι μορφές καταπίεσης συνδέονται, και βλέποντας την γυναικεία καταπίεση μέσα στα συμφραζόμενα της αποικιοκρατίας και του μιλιταρισμού, στηρίζουμε όλες τις Παλαιστίνιες/ους στο δικαίωμά τους για την ελευθερία. Ζητούμε κατάπαυση του πυρός και σεβασμό του διεθνούς δικαίου που καταδικάζει τα εγκλήματα πολέμου. Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στον αγώνα για την λήξη της Ισραηλινής κατοχής και το γκρέμισμα του τείχους του απαρτχάιντ, την αναγνώριση ίσων δικαιωμάτων στους Παλαιστινίους/ες και το δικαίωμά τους να ζήσουν στη γενέτειρα γη τους.
Οι αγώνες των γυναικών στην Παλαιστίνη και των γυναικών στην Ελλάδα δεν είναι παράλληλοι αλλά διασταυρώνονται, στη μάχη κατά της βίας και της φτώχειας της καταστολής και της θανατοπολιτικής των συνόρων. Η ανοιχτή στήριξη της ελληνικής κυβέρνησης στο Ισραήλ σημαίνει φρεγάτες υποστηρικτικές στην εισβολή, παρακολουθήσεις Παλαιστινίων εξόριστων και προσφύγων στη χώρα μας, συλλήψεις Ελλήνων και ξένων επειδή κρατούν τη σημαία της Παλαιστίνης, απαγόρευση εξόδου Αράβων προσφύγων από τα στρατόπεδα υπό το φόβο τρομοκρατικών ενεργειών και ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων. Αυτή η μιλιταριστική πρακτική που ενισχύεται με τη τρομολαγνεία στα δελτία των ειδήσεων, έχει σαν αποτέλεσμα τις βίαιες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο που είχαν ως αποτέλεσμα τη μαζική δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στα ανοιχτά της Πύλου το καλοκαίρι, τις βίαιες δολοφονίες εφήβων Ρομά από σφαίρες αστυνομικών, και τη συγκάλυψη σε υποθέσεις trafficking και βιασμού γυναικών. Έχει σαν αποτέλεσμα και την άνοδο των φασιστών.
Ας μην ξεχνάμε ότι μία από τις πρώτες κινήσεις της τωρινής κυβέρνησης μετά την εκλογή της, ήταν να καταργήσει τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και να ιδρύσει "Υπουργείο Οικογενείας", ικανοποιώντας μεγάλη μερίδα της παράταξής τους αλλά και της ακροδεξιάς πτέρυγας στη βουλή (Νίκη, Σπαρτιάτες, Ελληνική Λύση) που αμφισβητούν τα γυναικεία αναπαραγωγικά δικαιώματα και το δικαίωμα των γυναικών να ορίζουν το σώμα τους. Επακόλουθο ενός κρατικού προϋπολογισμού που δίνει προτεραιότητα στην αποστολή φρεγάτας στο Ισραήλ, και όχι στην ιατρική περίθαλψη, την εκπαίδευση και την εργασία, είναι η φτωχοποίηση των γυναικών και θηλυκοτήτων στην Ελλάδα, που τις καθιστά πιο ευάλωτες στην ενδοοικογενειακή βία. Ως αποτέλεσμα της ανοιχτής αμφισβήτησης των γυναικείων δικαιωμάτων, της υποδαύλισης της αυτονομίας τους και της ενίσχυσης του σεξισμού και του "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια", η βία κατά των γυναικών αυξάνεται διαρκώς και θρηνούμε δεκάδες γυναικοκτονίες κάθε χρόνο και χιλιάδες κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας, βιασμών και σεξουαλικών παρενοχλήσεων κάθε μορφής.
Αγωνιζόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή καταπίεσης και καταγγέλλουμε τη συνενοχή της κυβέρνησης στην έμφυλη , στρατιωτική και αστυνομική βία εδώ και στην Παλαιστίνη.
Δηλώνουμε την αλληλεγγύη μας στους/στις απόκληρους/ες και διωγμένους/ες, και όσους/ες αντιστέκονται στην αποικιοκρατική, σεξιστική, καπιταλιστική εκμετάλλευση. Στηρίζουμε τον απελευθερωτικό αγώνα των Παλαιστινίων κατά της ισραηλινής κατοχής και τασσόμαστε υπέρ του δικαιώματός τους στη γη και τη ζωή.
Καλούμε σε διαδήλωση αλληλεγγύης στις δοκιμαζόμενες αδελφές μας
Σάββατο 25 Νοέμβρη 12 μμ άγαλμα Βενιζέλου
Γιατί η εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών
δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την εξάλειψη της βίας στη Παλαιστίνη.
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ 8 ΜΑΡΤΗ
πηγή : email που λάβαμε στις 15 Νοεμβρίου 23h
25Ν
Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
Διαδηλώνουμε:
για τις αδερφές μας που τις δολοφόνησαν σύζυγοι, νυν και πρώην σύντροφοι, την ίδια στιγμή που ακόμα κάποιοι αρνούνται πεισματικά να χρησιμοποιήσουν τον όρο «γυναικοκτονία»
για τις αδερφές μας σε ολόκληρο τον κόσμο που υφίστανται καθημερινά σωματική, λεκτική και ψυχολογική βία,
για τις αδερφές μας, για τις οποίες το σπίτι, το σχολείο, η σχολή, ο χώρος εργασίας, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ο δρόμος, είναι εν δυνάμει χώροι έμφυλων επιθέσεων
για τις αδερφές μας που βρήκαν το κουράγιο να φωνάξουν #meToo, αλλά και για όσες δεν το έκαναν και παρέμειναν σιωπηλές,
για τις τρανς αδερφές μας, που εισπράττουν χλευασμό, περιφρόνηση και βία, που δέχονται συστηματικό misgendering και κάποιοι τις θεωρούν ως «απειλή» για το ίδιο το φεμινιστικό κίνημα
για τις λεσβίες και μπάι γυναίκες που παρενοχλούνται από πατριάρχες άνδρες που θεωρούν πως όταν δύο γυναίκες φιλιούνται αυτό ισοδυναμεί με ερωτική πρόσκληση για τρίο με αυτούς
για τις αδερφές μας στην Παλαιστίνη, που δολοφονούνται καθημερινά από τα όπλα των ισραηλινών δυνάμεων, εγκλωβισμένες στη Γάζα, χωρίς φαγητό, νερό, φάρμακα και ηλεκτρικό,
για τις προσφύγισσες αδερφές μας, που ζουν στην αθλιότητα των καμπς, εκτεθειμένες στο κρύο και τη ζέστη, τη βρωμιά, τους βιασμούς,
αλλά και τις λεσβίες, μπάι, τρανς, κουίρ και ίντερνεξ προσφύγισσες που μέσα στα καμπ εκτίθενται ακριβώς στην ίδια λεσβοφοβία, αμφιφοβία και τρανσφοβία από την οποία ήθελαν να γλιτώσουν φεύγοντας από τις χώρες τους.
για τις μετανάστριες αδερφές μας, με χαρτιά και χωρίς,
για τις φυλακισμένες αδερφές μας που κρατούνται σε άθλιες φυλακές, πολλές φορές χωρίς στοιχειώδεις παροχές και δικαιώματα
Πλήγμα σε μία, είναι πλήγμα σε καθεμία από εμάς.
Σε κάθε χτύπημα θα μας βρίσκετε πάντα όλες απέναντί σας. Καμία μόνη.
Το μέλλον μας δεν είναι ο σεξισμός, οι πόλεμοι κι η βία
όλες μαζί παλεύουμε για μια άλλη κοινωνία
Την 25η Νοέμβρη συγκεντρωνόμαστε στη Θεσσαλονίκη στις 12 το μεσημέρι στο άγαλμα Βενιζέλου και διαδηλώνουμε ενάντια στη βία που δεχόμαστε γυναίκες και θηλυκότητες.
ομάδα Sylvia Rivera - για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride
πηγή : https://www.facebook.com/SylviaRiveraThessalo…
Ανακοίνωση των «Μαχητικών και Ελεύθερων», που κυκλοφόρησε με αφορμή την 25η Νοέμβρη, παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Η βία κατά των γυναικών είναι ένα μαζικό φαινόμενο. Συμβαίνει στη γυναίκα στη διπλανή πόρτα, ή μέσα στην οικογένεια που ζούμε.
Συγκεκριμένα στην Ελλάδα:
1 στις 3 γυναίκες έχει κακοποιηθεί σωματικά ή/και σεξουαλικά τουλάχιστον μια φορά στη ζωή της. Για πολλές γυναίκες αυτή η κακοποίηση είναι συστηματική. Τα περιστατικά τα οποία καταγγέλλονται ωστόσο στην αστυνομία είναι μια μικρή μειοψηφία, ενώ το 80% των ανθρώπων που γνωρίζουν ότι μια γυναίκα κακοποιείται από τον σύντροφό της επιλέγει να μη μιλήσει επειδή θεωρεί ότι «ιδιωτικό θέμα».
5.000 είναι οι βιασμοί που διαπράττονται κάθε χρόνο (στην πλειοψηφία τους από άτομο του κοντινού περιβάλλοντος της γυναίκας). Μόνο όμως 150 από αυτούς καταγγέλλονται, ενώ ακόμα λιγότεροι είναι οι δράστες που τελικά καταδικάζονται.
50.000 άτομα είναι θύματα τράφικινγκ και δουλείας, στην μεγάλη πλειοψηφία τους γυναίκες και κορίτσια.
Δεκάδες είναι τα θύματα γυναικοκτονίας κάθε χρόνο. Γυναικοκτονία δεν ονομάζεται οποιαδήποτε δολοφονία γυναίκας, αλλά η δολοφονία μια γυναίκας λόγω του φύλου της, συνήθως από το χέρι του συζύγου / συντρόφου, του πατέρα κλπ. Ακριβής αριθμός για τις γυναικοκτονίες στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Η ελληνική αστυνομία καταγράφει συνολικά τις ανθρωποκτονίες χωρίς να αναφέρει πόσες από αυτές είναι γυναικοκτονίες.
***
Όταν σε μια κοινωνία το ένα φύλλο είναι σε τόσο μαζικό επίπεδο θύμα και το άλλο θύτης, είναι σαφές ότι η ισότητα των δυο φύλλων υπάρχει μόνο στα χαρτιά.
Στην πραγματικότητα ζούμε σε μια κοινωνία όπου σε μια σειρά τομείς της ζωής κυριαρχεί η αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι κατώτερες από τους άντρες. Παράλληλα ζούμε σε μια κοινωνία όπου η βία απέναντι στον «κατώτερο» είναι κανόνας. Βία απέναντι στη/ον μετανάστρια/η, στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, στις/ους εργαζόμενες/ους και στη νεολαία που τολμούν να διεκδικούν, στις γυναίκες…
Και ζούμε σ' ένα σύστημα που ρίχνει την ευθύνη για τη βία στα ίδια τα θύματα.
***
Οι κυβερνήσεις δεν κάνουν τίποτε ουσιαστικό για να αλλάξει αυτή η κατάσταση.
Ανακοινώνουν «έργα βιτρίνας» όπως την εφαρμογή για κινητά «punic button» που προανήγγειλε πέρσι η κυβέρνηση της ΝΔ - ακόμα δεν έχει γίνει πραγματικότητα. Μια εφαρμογή που ειδοποιεί την αστυνομία χωρίς να χρειάζεται να μιλήσεις.
Δεν εγγυάται όμως ότι η αστυνομία θα έρθει άμεσα - υπάρχει συστηματική καθυστέρηση της αστυνομίας όταν καλείται για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας.
Και δεν εγγυάται ότι η αστυνομία που θα κληθεί να έρθει πράγματι θα σε σώσει. Είναι άφθονα τα παραδείγματα αστυνομικών που διευθύνουν ή συμμετέχουν σε κυκλώματα σωματεμπορίας, όπως το κύκλωμα που εξέδιδε την 19χρονη κοπέλα στην Ηλιούπολη και το 12χρονο κορίτσι από τον Κολωνό. Υπάρχουν άφθονα παραδείγματα αστυνομικών βιαστών, όπως αυτών στο ΑΤ Ομόνοιας που βίασαν μια νεαρή γυναίκα μέσα στο αστυνομικό τμήμα, δίπλα ακριβώς από το γραφείο ενδοοικογενειακής βίας. Και βέβαια άφθονα παραδείγματα αστυνομικών που κακοποίησαν ή/και δολοφόνησαν τις συντρόφους τους.
Την ίδια στιγμή η δικαιοσύνη όταν καταδικάζει τους κακοποιητές, βιαστές και σωματέμπορους, τους ρίχνει συνήθως στα μαλακά. Ιδιαίτερα όταν είναι παιδιά του συστήματος όπως ο Δ. Λιγνάδης, που καταδικάστηκε για δύο βιασμούς ανηλίκων αλλά παραμένει ελεύθερος, ή όπως οι βιαστές της Γεωργίας Μπίκα που δεν διώχθηκαν ποτέ. Αυτό δίνει ένα σαφές μήνυμα στα θύματα έμφυλης βίας: δεν υπάρχει ούτε δικαιοσύνη ούτε προστασία.
***
Απέναντι σ' αυτό το σύστημα στέκεται τα τελευταία χρόνια το φεμινιστικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί και στην Ελλάδα. Στηρίζει θύματα βίας με κινητοποιήσεις στα δικαστήρια και με πορείες στους δρόμους, οργανώνει εκστρατείες, εκδηλώσεις και φεστιβάλ για να αλλάξει τις αντιλήψεις της κοινωνίας, παρεμβαίνει σε περιστατικά βίας κ.α.
Μέσα από μαχητικές κινητοποιήσεις έχει καταφέρει νίκες όπως η καταδίκη μιας σειράς γυναικοκτόνων και η απελευθέρωση γυναικών από κυκλώματα σωματεμπορίας. Έχει πετύχει επίσης ένα σημαντικό μέρος των ΜΜΕ να μην αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες ως «εγκλήματα πάθους» αλλά να βάζει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση. Και κυρίως έχει καταφέρει ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς, γυναικών, ανδρών, ΛΟΑΤ ατόμων να σκέφτεται διαφορετικά και να διεκδικεί πραγματική ισότητα. Και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Γιατί η διεκδίκηση και ο αγώνας είναι ο μόνος τρόπος να βάλουμε κάποια στιγμή τέλος στην έμφυλη βία, την ανισότητα και την καταπίεση.
Όλα τα δικαιώματα και όλες οι ελευθερίες που κατακτήσαμε οι γυναίκες, τα κατακτήσαμε, όπως και το σύνολο των εργαζομένων και των καταπιεσμένων αυτού του κόσμου, μέσα από μακρόχρονους και εξαιρετικά δύσκολους αγώνες. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε ποτέ.
Αυτόν τον δρόμο καλούμαστε να βαδίσουμε και σήμερα.
Συγκεντρώσεις Σάββατο 25 Νοέμβρη:
Αθήνα 12:30 πλ. Κοραή
Θεσσαλονίκη 12:00 Αγ. Βενιζέλου
Μαχητικές και Ελεύθερες