kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χ. Μιχαλόπουλου

Η συνέχεια της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου θα πραγματοποιηθεί στη ΣΘΕ στις 22/11 18:00 και θα συζητηθούν περαιτέρω δράσεις και η παρουσία μας στο δρόμο στις 5/12, την πρώτη επέτειο της κρατικής δολοφονίας του Κώστα Φραγκούλη στα Διαβατά Θεσσαλονίκης.

Ξημερώματα Κυριακής 12/11 Λεοντάρι Βοιωτίας. Αυτοκίνητο αρνείται να σταματήσει σε αστυνομικό έλεγχο, ακολουθεί καταδίωξη, το αυτοκίνητο ακινητοποιείται και ο Χρήστος Μιχαλόπουλος εκτελείται εν ψυχρώ από μπάτσο της ΟΠΚΕ, με τη σφαίρα να περνάει από την παλάμη του προτού καταλήξει στον θώρακά του.
Άλλη μια φορά που όπλο των μπάτσων στρέφεται εναντίον Ρομ (17 ετών) υπό συνθήκες που «ακόμα ερευνώνται».
Είναι η τρίτη δολοφονία Ρομά μέσα σε τρία χρόνια, αφού έχουν προηγηθεί οι δολοφονίες του Κώστα Φραγκούλη και του Νίκου Σαμπάνη σε πανομοιότυπες συνθήκες, δηλαδή μετά από άρνηση ελέγχου σε σήμα των μπάτσων και καταδίωξη. Σύγχυση μας προκαλεί η ασυμφωνία των ανακοινώσεων των αστυνομικών πηγών που τη μία κάνουν λόγο για αδιευκρίνιστες συνθήκες και την άλλη για εκπυρσοκρότηση του όπλου κατά τη διάρκεια «ελέγχου υψηλού κινδύνου» από ΟΠΚΕ. Ταυτόχρονα, ο χώρος της δολοφονίας πλύθηκε πριν φτάσει η Σήμανση για τη συλλογή των στοιχείων και καθαρίστηκε η θέση του οδηγού που καθόταν ο Χρήστος, ώστε να καθίσει ο νέος οδηγός για να μεταφέρουν τη σορό του δολοφονηθέντα, με αποτέλεσμα να αλλοιωθούν αποδεικτικά στοιχεία όπως ίχνη αίματος και δακτυλικά αποτυπώματα. Μέχρι να εμφανιστεί η Σήμανση στην τοποθεσία ο κατηγορούμενος αστυνομικός είχε τοποθετηθεί ως υπεύθυνος φύλαξης του χώρου, ενώ μόλις σήμερα τέθηκε σε διαθεσιμότητα, 4 μέρες μετά τη δολοφονία.

Αυτές τις μέρες κοινότητες ρομά δημιουργούν αντιστάσεις σε Θήβα, Μέγαρα, Θεσσαλονίκη, Αλίατρο, Χαλκίδα, ενώ σχολεία της περιοχής έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις.

Είναι ξεκάθαρο πια πως δεν μπορούμε να μιλάμε ούτε για ατύχημα ούτε για μεμονωμένα περιστατικά, αλλά για κρατικό σχέδιο εξόντωσης μειονοτήτων.

Οι Ρομά στοχοποιούνται ιστορικά από το ελληνικό κράτος ως παραβατικοί, αλλοιωτές της εθνικής ομοιογένειας ή κίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Οι χαρακτηρισμοί αυτοί συνθέτουν ένα προφίλ που δικαιολογεί την παρανομοποίηση των κοινοτήτων, τον αποκλεισμό τους από όλα τα κοινωνικά πεδία και την εξώθησή τους στο παράνομο κεφάλαιο.
Αυτό εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια επιβολής κοινωνικού διαχωρισμού και εξόντωσης όσων δεν ταιριάζουν. Η κρατική βία, η ποικίλες εκφάνσεις ρατσισμού, οι σχέσεις εξουσίας απλώνονται εκθετικά πάνω σε όσες λογίζονται ως περισσευούμενες ζωές, σε όσα δεν εμπίπτουν στα κυρίαρχα πρότυπα, σε όσους παραμένουν υποτιμημένες υπάρξεις, αιώνια «ξένες».
Άλλωστε, το αφήγημα περί «εθνικής ενότητας» δεν μπορεί να συντηρηθεί χωρίς τη δόμηση του Άλλου, του διαφορετικού που νομοτελειακά γίνεται ο εσωτερικός εχθρός και ο αποδιοπομπαίος τράγος.
Ταυτόχρονα, ο ελληνικός πληθυσμός συναινεί ενεργητικά ή παθητικά στην επίθεση του ελληνικού κράτους προς τους Ρομά, αφού ο ρατσισμός συνεχίζει να υπάρχει εναντίον τους, είτε μέσω άμεσων εκφράσεων μίσους είτε μέσω της αορατοποίησής τους, οι έλληνες κάνουν πως δεν τους βλέπουν ή επιδιώκουν να μην τους βλέπουν στο άμεσο οπτικό τους πεδίο. Αυτό δεν είναι και δύσκολο αφού οι ρομά αποκλείονται από την εκπαίδευση, οι καταυλισμοί τους εξοβελίζονται από το μητροπολιτικό πεδίο και βρίσκονται διαρκώς υπό καθεστώς αστυνομικής διαχείρισης.

Το μόνο που έχει σημασία για το κράτος είναι είναι η δημόσια τάξη, η ομαλή κυκλοφορία του κεφαλαίου, η εθνική συνοχή και η βία είναι η διαχρονικά πετυχημένη συνταγή για την επίτευξη αυτών των στόχων.

Σ' αυτό το πλαίσιο, παρατηρούμε μια ένταση της δολοφονικής βίας του κράτους τα τελευταία χρόνια και, ειδικά, τον τελευταίο καιρό, με τις δολοφονικές επιθέσεις να διαδέχονται η μια την άλλη. Την 1/9 κοντά στα Χανιά της Κρήτης, μπάτσοι των ΤΑΕ Σούδας σε έλεγχο ξυλοκοπούν τον 58χρονο Κώστα Μανιουδάκη, δολοφονώντας τον. Στις 30/9, κατά τη διάρκεια της εκκένωσης της κατάληψης Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης, ένας σύντροφος πέφτει από ταράτσα ύψους άνω των 10 μέτρων ενώ φορούσε χειροπέδες, με τη ζωή του να σώζεται μόνο από τύχη. Στις 28/10 , κατά τη διάρκεια αντιφασιστικής περιπολίας στο Νέο Ηράκλειο η 16χρονη αντιφασίστρια Βασιλική, ξυλοκοπείται από άνδρες των ΟΠΚΕ, με αποτέλεσμα να βρεθεί στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση και μέχρι και σήμερα να έχει απώλεια μνήμης. Σε όλες τις περιπτώσεις, επίσης, βλέπουμε μετά το γεγονός μια προσπάθεια συγκάλυψης να εξελίσσεται από τα ανώτερα κλιμάκια της ΕΛΑΣ και από σύσσωμο το μιντιακό συρφετό.
Αυτά τα απανωτά περιστατικά δείχνουν πως, μετά από τις μετανάστριες και τους Ρομά ή και άλλα κομμάτια της κοινωνίας που αντιμετωπίζονται από το κράτος σαν περιττοί πληθυσμοί (πχ φυλακισμένοι/ες), με το εκάστοτε αφήγημα (αντιτσιγγανισμός, ρατσισμός, εθνικές αφηγήσεις, δόγμα τάξης και ασφάλειας)να νομιμοποιεί στην κοινωνική συνείδηση το καθεστώς εξαίρεσης στο οποίο υποβάλλονται, υπάρχει μια διεύρυνση της δολοφονικής βίας των κρατικών φρουρών. Το κράτος σκοτώνει ή αποπειράται να σκοτώσει πλέον κάθε υποκείμενο που αντιστέκεται στον κόσμο της εξουσίας ή κάθε άνθρωπο που κρίνει δυνητικά επικίνδυνο. Βλέπουμε, έτσι την επίθεση να επεκτείνεται για παράδειγμα και σε ευρύτερα νεανικά κομμάτια της κοινωνίας, αφού ο κρατικός μηχανισμός τα κρίνει ως εν δυνάμει ριζοσπαστικά ή και εξεγερτικά. Σε αυτό το πλαίσιο, τα καθεστωτικά ΜΜΕ προβάλλουν το ένα ρεπορτάζ μετά το άλλο για την "παραβατικότητα των ανηλίκων" και τις απόπειρες της ΕΛΑΣ να τους πειθαρχήσει, στοχοποιώντας τους, ελέγχοντας τους στο δρόμο και τραμπουκίζοντάς τους όλο και συχνότερα.

Για εμάς ένας κόσμος που ζέχνει θάνατο είναι ένας κόσμος ασφυξίας. Οι δολοφονίες μεταναστών στον Έβρο, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι καταδιώξεις και δολοφονίες Ρομά για είκοσι ευρώ απαλλοτριωμένης βενζίνης ή απλώς επειδή δεν σταμάτησαν στο σήμα του εκάστοτε μπάτσου σερίφη, οι θάνατοι "από παθολογικά αίτια" σε φυλακές χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, οι καθημερινές εργοδοτικές δολοφονίες, τα δολοφονικά χτυπήματα σε διαδηλωτές, καταληψίες, αγωνίστριες μας λένε δυνατά πως οι ζωές μας, οι ζωές των ανθρώπων της κοινωνικής βάσης δεν έχουν αξία.

Η ταχύτητα με την οποία συμβαίνουν όλα αυτά μας μουδιάζει και προσπαθεί να μας ωθήσει σε μια αποδοχή αυτής της συνθήκης ως της μόνης δυνατής. Εμείς όμως είμαστε εδώ και απαντάμε:

Οι ζωές των Ρομά και των μεταναστριών έχουν αξία.

Οι ζωές μας έχουν αξία.

Καμία κρατική δολοφονία δεν θα μείνει αναπάντητη.

ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Ανοιχτή συνέλευση για την κρατική δολοφονία του 17χρονου Ρομ Χρήστου Μιχαλόπουλου