kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

[Αθήνα] Πορεία για την προστασία των βουνών

Δεν έχει τελειωμό η λεηλασία της φύσης από τα ενεργειακά έργα που αδειοδοτούνται στις βουνοκορφές, τα νησιά, τα ποτάμια και τους κάμπους σε όλη την χώρα. Δεν έχουν τελειωμό η καταστολή και οι διώξεις όσων υπερασπίζονται τα δάση, τις θάλασσες και τις πλαγιές που απειλούνται από βιομηχανικές αιολικές και φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις, εξορύξεις υδρογονανθράκων και ορυχεία μετάλλων που εξυπηρετούν μόνο τα κέρδη των μεγάλων ενεργειακών και εργολαβικών εταιρειών.

Είναι ανάγκη όλων μας αυτή την οργή να την εκφράσουμε σε κάθε τόπο, κάθε πόλη, κάθε χωριό και κάθε δήμο και ως ομάδες που υπερασπιζόμαστε τη φύση, τη γη, τη ζωή και την ελευθερία να ενώσουμε τις φωνές μας δίνοντας ηχηρά το μήνυμα της αντίστασης.

Σας καλούμε την Δευτέρα 11/12, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Βουνών, σε μια δυναμική πορεία στην Αθήνα για δηλώσουμε ότι είμαστε εδώ, έτοιμοι να παλέψουμε για την υπεράσπιση της φύσης και των τόπων που αγαπάμε και δίνουν ζωή σε εμάς και στις επόμενες γενιές.

Ενάντια στην καταστροφή των βουνών, των ποταμών, των δασών από το ενεργειακό λόμπι. Για τη γη και την ίδια μας τη ζωή!

Συγκέντρωση στις 19:00 στην Πλατεία Μοναστηρακίου.

Συλλογικότητες και Πρωτοβουλίες για την Υπεράσπιση των Βουνών

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Νοεμβρίου 15h

Κάλεσμα στήριξης της πορείας για την προστασία των βουνών

Μετά το δημόσιο κάλεσμα ορειβατικών συλλόγων και συλλογικοτήτων για πεζο-πορεία στην κορυφή Καζάρμα των Αγράφων, αποφασίσαμε να προπαγανδίσουμε αυτήν την δράση και να την πλαισιώσουμε με την παρουσία μας. Έτσι, το Σάββατο μεσημέρι αναχωρήσαμε από την πρωτευουσιάνικη τσιμεντούπολη προς τα βουνά των Αγράφων. Κάποια από εμάς είχαν ξαναβρεθεί σε αυτές τις κορυφές, για κάποια άλλα η εμπειρία της ανάβασης ήταν πιο πρωτόγνωρη - όμως μεταξύ μας είχαμε την συλλογική ανάγκη και επιθυμία/λαχτάρα να βρεθούμε εκεί, στους αγώνες έξω από τα όρια των μητροπόλεων, να τους ζήσουμε από κοντά. Να γνωρίσουμε τα βουνά για τα οποία τόσα ακούμε, να στάξει ο ιδρώτας από τα μέτωπά μας καθώς κοιτάζουμε το τέλος της διαδρομής στην κορυφή, να αντικρύσουμε την καταστροφή που έχει ήδη γίνει σε κάποια από αυτά και αυτή να μην μας πτοήσει αλλά πεισμώσει. Μέχρι να σταματήσει αυτή η αχόρταγη κατασπάραξη της φύσης στο βωμό των συμφερόντων της εξουσίας και της "πράσινης" ανάπτυξης.

Το βράδυ το περάσαμε σε ένα χωριό στην πεδιάδα της Θεσσαλίας, όχι πολύ μακριά από την Καζάρμα. Εκεί πέρα ζήσαμε ένα, αλλά σημαντικό, ψήγμα απτής συνύπαρξης και αυτοοργάνωσης. Μαγειρέψαμε μαζί, ήπιαμε μαζί, κοιμηθήκαμε μαζί κάτω από έναν διαφορετικό ουρανό. Είναι όμορφο που οι συλλογικοί αγώνες ενάντια σε όλα αυτά που μας αγχώνουν και μας πληγώνουν μας φέρνουν πιο κοντά, σε στιγμές φαινομενικά ήρεμες αλλά και την ίδια στιγμή τόσο χαώδεις και αναρχικές. Το πρωί της Κυριακής είχαμε το χρόνο να αλληλεπιδράσουμε και να παίξουμε με κάποια κάτοικα του χωριού, ανθρώπινα και μη, μέχρις ώτου να ανηφορήσουμε προς την κορυφή.

Λόγω του ότι εμπιστευτήκαμε την μεταφορά μας σε μία άλλη διοργάνωση με την οποία δεν υπήρχε περιθώριο συνδιαμόρφωσης, δεν είχαμε τη δυνατότητα αυτοκαθορισμού του προγράμματος μας, οπότε αργήσαμε να φτάσουμε στο σημείο έναρξης της πεζοπορίας. Χάσαμε, έτσι, την ευκαιρία να συναντηθούμε και να γνωριστούμε με άλλα κομμάτια του αποκεντρωμένου α/α κινήματος. Παρόλα αυτά, έστω και για λίγο, ανταμώσαμε με συντρόφια που έχουμε συνυπάρξει ξανά (σε διάφορες πόλεις και περιοχές, σε διάφορες συγκυρίες) και ανταλλάξαμε συνωμοτικές ματιές. Αντικρίσαμε δεκάδες άτομα να ανεβαίνουν ή να κατεβαίνουν την πλαγιά και νιώσαμε να μοιραζόμαστε ένα κράμα συναισθημάτων και ελευθερίας. Και ξεκινήσαμε.

Η ανάβαση ήταν κουραστική για πολλά από εμάς δύσκολη, με τα παπούτσια μας να γλιστράνε στον πάγο ή να κολλάνε στην λάσπη και με τις κορυφές να διαδέχονται η μία την άλλη χωρίς νά διακρίνεται ο προορισμός.Στα μισά της διαδρομής ήρθαμε σχεδόν στο ίδιο επίπεδο με την απέναντι κορυφή, τον Τύμπανο, όπου πλέον 7 ανεμογγενήτριες καρφώνονται βάναυσα πάνω της και ένας βίαια χαραγμένος χωματόδρομος διαγράφει το βουνό. Κοιτάζοντας μπροστά μας και γύρω τις υπόλοιπες απάτητες κορφές, συλλογιστήκαμε το μέγεθος της καταστροφής που προορίζουν για την κορυφή Καζάρμα. Οι μπουλντόζες σχεδιάζεται να σαρώσουν τουλάχιστον 3 χιλιόμετρα αυτού του οικοσυστήματος για να ρίξουν αμέτρητους τόννους τσιμέντου, οριστικοποιώντας την ανθρώπινη επέλαση επάνω του.

Φτάνοντας στην κορυφή και αντικρίζοντας το κάτασπρο τοπίο, παρεμβήκαμε για λίγο, ανοίγοντας ένα μαύρο πανό με το σύνθημα «Ελεύθερα ζώα, θάλασσες, βουνά / Στην "πράσινη ανάπτυξη" θα βάλουμε φωτιά», ως συμβολική κίνηση ενάντια στην εκβιομηχάνιση των βουνών. Τονίσαμε έτσι την ανάγκη για συσχέτιση των αγώνων, βάζοντας ως πρόταγμα την ολική απελευθέρωση.

Προς τον δρόμο της επιστροφής στο τσιμεντοβαμμένο λεκανοπέδιο και όντας εξουθενωμένα, πήραμε αποχωρίστηκαμε αναγνωρίζοντας την επιθυμία μας για περισσότερες τέτοιες δράσεις και συντροφικές επιδρομές. Αναλογιζόμενα σήμερα εκείνη την στιγμή, δεσμευόμαστε να επιδιώξουμε να βρεθούμε ξανά-σύντομα με τα συντρόφια και συνοδοιπόρα μας, κοντά στη φύση. Μέχρι τα σίδερα της τελευταίας ανεμογεννήτριας να φαγωθούν από την βροχή και τα χιόνια, μέχρι να σπάσουν τα τσιμέντα από τα αγριολούλουδα και τα ζιζάνια, ο αγώνας για την ολική απελευθέρωση είναι ανυποχώρητος.

Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους τόσους, καλούμε σε στήριξη της πορείας για την προστασία των βουνών, την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου 2023, στις 19:30, στο Μοναστηράκι.

Τσουκνίδες- αναρχική συλλογικότητα για την ολική απελευθέρωση

ΔΕΥΤΕΡΑ 11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - ΠΟΡΕΙΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Στηρίζουμε και συμμετέχουμε στην πορεία υπεράσπισης των βουνών από την ανάπτυξη, τη λεηλασία και την ιδιωτικοποίηση. Δευτέρα 11 Δεκέμβρη, 19:00, Μοναστηράκι

Ο Λόφος είναι το μικρό μας βουνό!

ΟΙ ΛΟΦΟΙ ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΜΙΚΡΑ ΒΟΥΝΑ

ΕΞΩ ΜΠΑΤΣΟΙ, ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ, ΑΙΟΛΙΚΑ

Η λεηλασία της φύσης, και η αντιμετώπιση της ως πεδίο κερδοφορίας, έχει πολλές όψεις. Είτε μιλάμε για εταιρείες ενέργειας ή για real estate, είτε μιλάμε για 2.000+ ή για 150 μέτρα υψόμετρο, είτε μιλάμε για ανέγγιχτες φυσικές περιοχές μακριά από κάθε τι ανθρώπινο ή για τις τελευταίες 'νησίδες' πρασίνου και άγριας ζωής που έχουν απομείνει μέσα στον αστικό ιστό και τελικά, είτε μιλάμε για τις κορυφές των Αγράφων ή τον λόφο του Στρέφη, τα μοτίβα δεν διαφέρουν και πολύ.

Είναι γεγονός πως οι μπουλντόζες της ανάπτυξης καταπατούν ολοένα και περισσότερο οτιδήποτε ζωντανό. Χέρι χέρι με την καταστολή, εταιρείες εισβάλουν σε ελεύθερους δασικούς χώρους, αφήνοντας πίσω τους καταστροφή - και ενίοτε φουρφούρια, λαμπάκια και κυριλέ αισθητική για τουριστάκια -.

Τελειώνουν όμως εκεί οι ομοιότητες; Όχι! Ζωντανοί, πολύμορφοι και με νίκες, είναι οι αγώνες υπεράσπισης που έχουν αναπτυχθεί σε όλα τα μέτωπα.

Μια και ο λόφος μας είναι ένα μικρό βουνό, ένα μέρος που μας δίνει κάτι από το αίσθημα ελευθερίας που έχουμε όταν αγναντεύουμε από μια βουνοκορφή, και ένας χώρος που μπορούμε να αναπνεύσουμε, να παίξουμε, να τραγουδήσουμε, να εκφραστούμε, να πολιτικοποιηθούμε, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για αυτόν, και να στεκόμαστε αλληλέγγυα σε όλα όσα παλεύουν για γη και ελευθερία.

Οι αγώνες ενάντια στην εξαπλωτική μανία του κεφαλαίου πάνω στη φύση και στους ελεύθερους χώρους στις πόλεις μας, δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αγώνες για την ίδια τη ζωή.

Θα είμαστε και εμείς στην πορεία υπεράσπισης των βουνών.

Ενάντια στην ανάπτυξη, τη λεηλασία και την ιδιωτικοποίηση.

Ανοιχτή Συνέλευση υπεράσπισης του Λόφου Στρέφη

πηγή : https://lofosstrefi.noblogs.org/?p=1528

Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία | Ημέρα των βουνών, πορεία Μοναστηράκι

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΠΟΤΑΜΙΑ ΚΑΙ ΒΟΥΝΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ, ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα μέσα στη βαθιά κρίση και σήψη του (κρίση οικονομική, κοινωνική, υγειονομική, περιβαλλοντική, και εντέλει αξιακή και κρίση νοήματος της ζωής) επιτίθεται με ολοένα και μεγαλύτερη σφοδρότητα στη φύση και την κοινωνία, λεηλατώντας τόσο τους φυσικούς πόρους όσο και τον κοινωνικά παραγόμενο πλούτο από τη χειρωνακτική και διανοητική εργασία. Οι καπιταλιστικοί σχεδιασμοί για ενεργειακούς αγωγούς, εγκατάσταση βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» και εξορύξεις, η δημιουργία φαραωνικών φραγμάτων, η υφαρπαγή των νερών για τα επιχειρηματικά και βιομηχανικά συμφέροντα, η εμπορευματοποίηση των στοιχειωδών ανθρώπινων αναγκών, η αναδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων εν μέσω πανδημίας, το μόνο που υπόσχονται είναι καταστολή κι ανελευθερία, αρρώστιες, ανέχεια και εξαθλίωση, περιβαλλοντικές κι ανθρωπιστικές καταστροφές, ρήμαγμα τοπικών κοινωνιών, αποκλεισμούς κι εκτοπισμούς των φτωχών.

Τα πολιτικά και οικονομικά αφεντικά, ως νέοι κονκισταδόροι, επιχειρούν να κατακτήσουν νέα εδάφη: κάθε σπιθαμή γης, κάθε βουνό, κάθε ποτάμι, κάθε θάλασσα, κάθε νησί, αποτελούν μια ακόμα ευκαιρία για καπιταλιστική κερδοφορία με στόχο τη διαιώνιση της παρασιτικής ύπαρξης του κράτους και του κεφάλαιου σε βάρος της φύσης και της κοινωνίας. Και καθώς κάθε ίχνος προσδοκίας μέσα στη δυστοπία που ζούμε καταρρέει, αυτός ο στόχος δεν μπορεί να επιτευχθεί παρά μόνον με την εξαπάτηση και τον εκφοβισμό: την μιντιακή προπαγάνδα των αργυρώνητων λακέδων και την ωμή βία των μισθοφορικών συμμοριών του κράτους και του κεφάλαιου, που ελέγχουν και λυμαίνονται ανηλεώς τους φυσικούς και τους ανθρώπινους πόρους επιφέροντας με φρενήρη ρυθμό ανυπολόγιστα δεινά από άκρη σε άκρη του πλανήτη.

Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, αυτή η επιθετικότητα αφενός μεν αποτυπώνεται στον πρόσφατο αντιπεριβαλλοντικό νόμο ο οποίος, μεταξύ άλλων, προβλέπει κατεπείγουσες διαδικασίες για την αδειοδότηση και υλοποίηση επενδυτικών έργων, ουσιαστική κατάργηση των προστατευόμενων περιοχών NATURA, παράκαμψη κι αγνόηση της βούλησης των τοπικών κοινωνιών, εν λευκώ διενέργεια ερευνητικών εργασιών για εξόρυξη υδρογονανθράκων σε περιοχές με ιδιαίτερη σεισμική δραστηριότητα∙ αφετέρου δε εκφράζεται με τις απειλές και την καταστολή των τοπικών αντιστάσεων.

Επιπλέον, η εγκατάσταση των επιδοτούμενων βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» σε όλη σχεδόν τη χώρα κατέχει περίοπτη θέση στα ευρύτερα επενδυτικά σχέδια για το νέο θαυμαστό κόσμο που μας υπόσχονται κράτος και αφεντικά, στο όνομα της «πράσινης ανάπτυξης» των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που απλώς έρχονται για να συμπληρώσουν τις παραδοσιακές μορφές παραγωγής ενέργειας και, περιβαλλόμενα το μανδύα της οικολογικής ευαισθησίας, να μολύνουν και να καταστρέψουν το περιβάλλον στα βουνά και τα νησιά με την κατασκευή των απαιτούμενων υποδομών. Κι αυτό μολονότι έχει αποδειχθεί ότι τέτοιου είδους εγκαταστάσεις είναι εξαιρετικά δαπανηρές και καταστροφικές (με μεγάλο ενεργειακό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος) για να παραχθεί ένα περιορισμένο ποσοστό ενέργειας. Τι σημασία έχει; Οι μόνες αξίες που υπάρχουν στον καπιταλισμό είναι οι χρηματιστηριακές και οι αξίες των εμπορευμάτων και εκείνο που έχει σημασία είναι να κινούνται κεφάλαια, να γίνονται μπίζνες που αποφέρουν κέρδη στις εταιρείες, οι οποίες αποδεδειγμένα αυτό που τελικά θα αφήσουν πίσω τους είναι αφανισμένα χωριά και φυσικά οικοσυστήματα, ρημαγμένα βουνά με σεληνιακά τοπία και κορυφογραμμές νεκροταφεία άχρηστων ανεμογεννητριών και τοξικών αποβλήτων.

Σε ό,τι αφορά την ηπειρωτική Ελλάδα, η Πίνδος και πλήθος ορεινών συγκροτημάτων (Βαρνούντας, Γράμμος, Βασιλίτσα, Άγραφα, Οίτη κ.ά.) έχουν μπει στο στόχαστρο των επενδυτικών σχεδιασμών (ανεμογεννήτριες, φράγματα, εξορύξεις) που θα αλλοιώσουν ανεπανόρθωτα τα φυσικά τοπία, θα αφανίσουν μεγάλο μέρος των δασών και των οικοσυστημάτων και θα ρημάξουν χωριά. Έτσι, για παράδειγμα, στην επαπειλούμενη καταστροφή της ορεινής κοιλάδας του Αχελώου στην Πίνδο, με τα φαραωνικών διαστάσεων έργα έμφραξης του ποταμού (στη Μεσοχώρα και τη Συκιά) για τη μετατροπή του σε διαδοχικές τεχνητές λίμνες και εκτροπής του στη Θεσσαλία μέσα από μια γιγαντιαία σήραγγα, έρχεται να προστεθεί και η σχεδιαζόμενη «πράσινη» ανάπτυξη των βουνών της περιοχής του Ασπροπόταμου με την εγκατάσταση γιγαντιαίων ανεμογεννητριών στις κορυφογραμμές τους.

Αυτά τα αντικοινωνικά και αντιπεριβαλλοντικά σχέδια για τη μετατροπή της N. Πίνδου σε πεδίο καπιταλιστικών επιχειρήσεων για την αρπαγή, τη συγκεντροποίηση και την εμπορευματοποίηση του νερού καθώς και εγκατάστασης βιομηχανικών αιολικών «πάρκων» στις βουνοκορφές, όπως επίσης και πλήθος άλλων σχεδιασμών και κατασκευαστικών έργων σε πολλούς ορεινούς όγκους και νησιά για εγκατάσταση αιολικών «πάρκων» και εξορύξεων, χερσαίων και υποθαλάσσιων, προκαλούν όλο και περισσότερο κοινωνική αφύπνιση και συναντούν αντιστάσεις των τοπικών κοινωνιών: μετά τους κατοίκους της Μεσοχώρας που αγωνίζονται 35 χρόνια για τη διάσωση του χωριού τους και του Αχελώου, καθώς επίσης τους κατοίκους της Β. Α. Χαλκιδικής, που αγωνίζονται ενάντια στην καταστροφή του όρους Κάκκαβος και των χωριών τους, πλήθος αντιστάσεων και κινητοποιήσεων ξεπηδούν, στα Άγραφα και τις Σταγιάτες, σε πόλεις και χωριά στην ηπειρωτική χώρα, την Κρήτη και τα νησιά, για την υπεράσπιση των τόπων και των φυσικών πόρων τους, που απειλούνται άμεσα.

Απ' τη μεριά μας, ως αγωνιζόμενοι/ες ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην ιεραρχική-ταξική οργάνωση της κοινωνίας, δεν θα μπορούσαμε να μην αγωνιζόμαστε και για την υπεράσπιση της φύσης στο πλευρό όσων αντιστέκονται στην λεηλασία και την καταστροφή της, εφόσον ο πόλεμος που διεξάγεται σε βάρος της φύσης στο όνομα της ανάπτυξης από το κράτος και το κεφάλαιο, δεν είναι άλλος από αυτόν που διεξάγεται σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας: ο πόλεμος των πλουσίων ενάντια στους φτωχούς, των αφεντικών ενάντια στους εργαζόμενους, των εξουσιαστών ενάντια στους εξουσιαζόμενους που διαφεντεύουν τη ζωή τους.

Ως τέτοιοι, αναρχικοί κοινωνικοί αγωνιστές, είμαστε πάντα παρόντες στους αγώνες για την προάσπιση του φυσικού κόσμου και των τοπικών κοινωνιών που αντιστέκονται, από τον αγώνα στα χωριά του Πηλίου για τη διάσωση των τοπικών πηγών και τον αγώνα στη ΒΑ Χαλκιδική ενάντια στα μεταλλεία χρυσού, μέχρι τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία της Πάρνηθας και τον αγώνα ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή του Αχελώου, αλληλέγγυοι σε κάθε αγώνα που αντιπαρατίθεται στα εγκληματικά σχέδια του κράτους και του κεφάλαιου.

Κι αυτό στην κατεύθυνση άμεσης σύνδεσης του περιβαλλοντικού με το ευρύτερο κοινωνικό ζήτημα και το πρόταγμα δημιουργίας μιας νέας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης κι ελευθερίας. Διότι αποτελεί αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι μπορεί να διασώσει τον φυσικό κόσμο αποδεχόμενος ταυτόχρονα το ιεραρχικό κι εκμεταλλευτικό πολιτικοοικονομικό σύστημα που τον καταστρέφει.

Αν θέλουμε να υπερασπίσουμε τον φυσικό κόσμο οικοδομώντας μια άλλη σχέση ισορροπημένης κι ορθολογικής συνύπαρξης μαζί του, είναι αναγκαίο να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία. Ανατρέποντας την κυρίαρχη σήμερα κρατική και καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας που οδηγεί σε αλλεπάλληλες καταστροφές και στον όλεθρο τον φυσικό κόσμο και την ανθρωπότητα.

Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: 11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ (ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ) 19.00, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ

Η καταστροφή της φύσης θα είναι καθεστώς όσο υπάρχει κράτος και καπιταλισμός

Ενάντια στης φύσης τη λεηλασία, αγώνας για τη Γη, τη Ζωή και την Ελευθερία

11 ΔΕΚΕΜΒΡΗ - ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

ΠΟΡΕΙΑ, ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ 19:00

Πρωτοβουλία Αγώνα για τη Γη και την Ελευθερία

Κάλεσμα στήριξης της πορείας για την υπεράσπιση των βουνών

Στηρίζουμε την πορεία για την υπεράσπιση των βουνών που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου στις 19:00 με σημείο εκκίνησης το Μοναστηράκι.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΡΙΞΗΣ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

Από τα Άγραφα και τη Σαμοθράκη μέχρι την Κρήτη και το Βέρμιο δεν έχει τελειωμό η καταστροφή της φύσης από τα ενεργειακά έργα και την επέκταση της βιομηχανικής δραστηριότητας. Το κράτος μέσα από το ιδεολόγημα της πράσινης ανάπτυξης συνεχίζει να αναπαράγεται προσπαθώντας να κατοχυρώσει τις λιγότερο δυνατές κοινωνικές αντιστάσεις πλασάροντας τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ως μία βιώσιμη λύση για τον πλανήτη. Τα φωτοβολταϊκά, οι ανεμογεννήτριες, τα υδροηλεκτρικά έργα, τα βιοκαύσιμα και άλλες μορφές ενέργειας παρουσιάζονται ως πράσινες και καθαρές και δήθεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα που εμφανίζονται από την εξαντλησιμότητα των ενεργειακών πηγών και των πρώτων υλών. Παρ'όλα αυτά ξέρουμε καλά πως οι πολιτικές που χρησιμοποιούν τους παραπάνω όρους έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την καταστροφή του φυσικού κόσμου και την επέκταση του ενεργειακού κεφαλαίου στα εναπομείναντα φυσικά οικοσυστήματα της άγριας ζωής. Όσο καλά και αν προσπαθούν να το κρύψουν παρουσιάζοντας τις ΑΠΕ (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας) ως μη επιβλαβείς για τον πλανήτη πηγές ενέργειας ξέρουμε καλά πως για την παραγωγή τους χρησιμοποιούνται οι ίδιες βιομηχανικές δραστηριότητες που γίνονται για κάθε σχεδόν κατασκευή: εξόρυξη ορυκτών και επεξεργασία μεταλλευμάτων, καθαρισμός τους με τοξικά υλικά, κατανάλωση ενέργειας σε τεράστια ποσότητα, ζώνες μεταφοράς, οδικά δίκτυα μέσα σε βουνά, θαλάσσιες και εναέριες μεταφορές, τσιμεντοποίηση βουνοκορφών κτλ.

Βλέποντας τα νούμερα των ανεμογεννητριών και των αιολικών πάρκων να εκτοξεύονται βλέπουμε παράλληλα και τη μορφή του φυσικού κόσμου να αλλάζει με γοργούς ρυθμούς. Γιγάντιοι δρόμοι ανοίγονται σε δάση, βουνοκορφές κατασκάβονται και λεηλατούνται μέσω της τοποθέτησης τσιμέντου σε αυτές, υδάτινοι πόροι μολύνονται, μεταναστευτικά πουλιά σκοτώνονται στους έλικες ανεμογεννητριών, πολλά ζώα χάνουν τα σπίτια τους από τα τεράστια κλίμακας έργα, φυτά εξαφανίζονται από τοξικές ουσίες. Όταν ο χρόνος ζωής των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών τελειώνει αυτά καταλήγουν ως σκουπίδια στις κορυφές των βουνών καθώς δεν αποτελούν ανακυκλώσιμα υλικά. Ταυτόχρονα, δεν είναι λίγες και οι περιπτώσεις όπου οι περιοχές στις οποίες εγκαθιστώνται μονάδες ΑΠΕ αστυνομοκρατούνται απαγορεύοντας την διέλευση κατοίκων σε δρόμους που οδηγούν σε ανεμογεννήτριες ή αιολικά πάρκα.

Παράλληλα, εντός αστικού πεδίου πραγματοποιείται η λεηλασία των εναπομείναντων χώρων πρασίνου μέσω των καπιταλιστικών αναπλάσεων. Από την αποψίλωση της πλατείας Εξαρχείων για την κατασκευή σταθμού μετρό, την καταστροφή του Λόφου Στρέφη, την τσιμεντοποίηση του πάρκου Δρακόπουλου, την λεηλασία του ρέματος της Ραφήνας, μέχρι την κοπή αμέτρητων δέντρων σε δρόμους της Αθήνας, ο ζωικός κόσμος εκδιώκεται και η φύση καταστρέφεται. Μέσα στο πλαίσιο του εξευγενισμού μας διώχνουν από τις πλατείες και τα πάρκα και εκκενώνουν τις καταλήψεις μας. Νιώθουμε αλληλέγγυα με τα μη ανθρώπινα ζώα που τα εκκενώνουν και αυτά από τα σπίτια τους, είτε βρίσκονται στον αστικό ιστό, όπως τα αδεσποτάκια ή τα πουλιά που έχουν τις φωλιές τους στα δέντρα που αποψιλώνονται, είτε με εκείνα που ζουν στα δάση τα οποία καταστρέφονται και αυτά στο όνομα της ανάπλασης και του κεφαλαίου.

Καταλήγουμε, πως η βάση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, είτε με φιλοοικολογικό προσωπείο, είτε χωρίς, είναι κοινή και είναι η λεηλασία του φυσικού κόσμου. Στον αντίποδα της παραπάνω κατάστασης κινήματα και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα για την υπεράσπιση της φύσης αναπτύσσονται καθημερινά δίνοντας ένα σαφές μήνυμα πως η μετατροπή των βουνών και των νησιών σε βιομηχανικό πεδίο δεν θα γίνει ανεμπόδιστα και χωρίς αντίσταση.

Ως αντισπισιστική συνέλευση συνδέουμε άρρηκτα τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία της φύσης ως αγώνα για την υπεράσπιση των μη ανθρώπινων ζώων, ενάντια στον σπισισμό και σε κάθε μορφή εξουσίας. Ενάντια στον ανθρωποκεντρισμό που καταστρέφει το περιβάλλον και οτιδήποτε φυσικό υπάρχει γύρω του αποφασίζοντας να γεμίσει αμέτρητες βουνοκορφές με ανεμογεννήτριες, την κεντρική Ελλάδα και όχι μόνο με φωτοβολταϊκές εγκαταστάσεις στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης. Ο θάνατος και η αδιαφορία για τα μη ανθρώπινα ζώα είναι ενσωματωμένα σε όλο αυτόν τον σχεδιασμό και σε κάθε άλλης μορφής δομικού ανθρωποκεντρισμού. Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την κατάσταση όπου αμέτρητα ζώα δολοφονούνται απο τους κυνηγούς και πολλά άλλα αιχμαλωτίζονται και αναπαράγωνται στο όνομα της κτηνοτροφίας. Τόσο το κυνήγι όσο και η κτηνοτροφία αποτελούν δραστηριότητες που έχουν καταστροφική επίδραση στα βουνά και στα ζώα που κατοικούν εκεί. Πραγματικά, μας φαίνεται αντιφατικό πώς άνθρωποι που συμμετέχουν σε αυτές τις πρακτικές κουβαλόντας επάνω τους όλο το ιδεολόγημα της ιδιοκτησίας και της δολοφονίας της φύσης συμμετέχουν ταυτόχρονα στους αγώνες για την προστασία των βουνών.

Θέλουμε, λοιπόν, να τονίσουμε το εξής: η φύση δέχεται ασταμάτητα επίθεση από τα κυρίαρχα κοινωνικά συστήματα, συστήματα τα οποία συντηρούνται και καλλιεργούνται από τις ανθρώπινες ελίτ, την απάθεια, την γενική άγνοια και τον φόβο. Πρέπει να αναπτύξουμε νέους τρόπους συνύπαρξης που να επαναπροσδιορίζουν τις σχέσεις μας με τα μη ανθρώπινα ζώα με τέτοιο τρόπο ώστε να ισσοροπούν με το φυσικό περιβάλλον.Το επείγον για την μακροπρόθεσμη επιβίωσή μας και την άμεση επιβίωση των άλλων ειδών είναι να προστατεύσουμε τα άγρια οικοσυστήματα εδώ και τώρα.

Οφείλουμε να βάλουμε ένα στοπ στην επέκταση του βιομηχανικού κεφαλαίου, στο κράτος και σε όσους συνολικά και καθημερινά λεηλατούν κάθε τι φυσικό και άγριο. Να αντισταθούμε στον σύγχρονο τρόπο ζωής και στις επίπλαστες ανάγκες που αυτός απαιτεί καταστρέφοντας στο διάβα του και τα τελευταία άγρια τοπία. Να υπερασπιστούμε τα μη ανθρώπινα ζώα που δολοφονούνται και εκτοπίζονται απο τα σπίτια τους στον βωμό της ανάπτυξης και της εκμετάλλευσης.

ΟΥΤΕ ΣΤΑ ΑΓΡΑΦΑ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ,

ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΤΑ ΖΩΑ, ΤΑ ΔΑΣΗ, ΤΑ ΒΟΥΝΑ!

Στηρίζουμε την πορεία για την υπεράσπιση των βουνών που θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 11 Δεκεμβρίου στις 19:00 με σημείο εκκίνησης το Μοναστηράκι.

ανοιχτή αντισπισιστική συνέλευση

Ακολουθεί το κείμενο στα Αγγλικά:

CALL FOR SUPPORT OF THE DEMO FOR DEFENDING THE MOUNTAINS

From Agrafa and Samothrace to Crete and Vermio, there is no end to the destructionof nature by energy projects and the expansion of industrial activity. The state, through theideology of "green growth", continues to reproduce itself, trying to enshrine the least possiblesocial resistance by peddling renewable energy sources as a sustainable solution for theplanet. Photovoltaics, wind turbines, hydroelectric projects, biofuels and other forms ofenergy are presented as green and clean and supposedly address the problems arising fromthe depletion of energy sources and raw materials. However, we know well that policiesusing these terms have a common denominator: the destruction of the natural world and theexpansion of energy capital into the remaining natural wildlife ecosystems. Despite how wellthey are trying to hide it by presenting RES (renewable energy sources) as energy sourcesthat are not harmful to the planet, we know well that the industrial activities used for theirproduction are the same with those used for almost every construction: mining of mineralsand processing of ores, cleaning them with toxic materials, consumption of energy in hugequantities, transportation zones, road networks in mountains, sea and air transport, concretingof mountain tops, etc.

As we see the numbers of wind turbines and wind farms soaring, we also see theshape of the natural world changing rapidly. Giant roads are being opened up in forests,mountain tops are being chopped up and plundered through the placement of cement onthem, water resources are being polluted, migratory birds are being killed on wind turbinepropellers, many animals are losing their homes to the huge scale projects, plants are beingwiped out by toxic substances. When the lifetime of wind turbines and photovoltaic panels isover they end up as garbage on the tops of mountains as they are not recyclable materials. Atthe same time, in many cases the areas where renewable energy plants are installed areintensely policed, prohibiting, thus, the residents from crossing roads leading to wind turbinesor wind farms.

At the same time, within the urban field, the plundering of the remaining green spacesthrough capitalist redevelopment is taking place. From the deforestation of Exarchia Squarefor the construction of a metro station, the destruction of the Strefi Hill, the concreting ofDrakopoulos Park, the plundering of the Rafina stream, to the cutting down of countless treesin the streets of Athens, the animal world is driven out and nature is destroyed. Within theframework of gentrification, we are being driven out of squares and parks and our squats arebeing evacuated. We feel solidarity with the non-human animals that are also being evacuatedfrom their homes, whether they are in the urban fabric, such as the gerbils or birds that havetheir nests in the trees that are being cleared, or those that live in the forests that are alsobeing destroyed in the name of regeneration and capital.

We conclude that the basis of capitalist development, whether with or without a proecological mask, is common and is the plunder of the natural world. In the opposite of theabove situation, movements and self-organized projects for the defence of nature aredeveloping every day, giving a clear message that the transformation of mountains andislands into an industrial field will not happen unhindered and without resistance.

As an anti-speciesist assembly we inseparably link the struggle against the plunderingof nature with the struggle for the defence of non-human animals, against speciesism andagainst all forms of power. Against anthropocentrism that destroys the environment andeverything natural around it by deciding to fill countless mountain tops with wind turbines incentral Greece and not only with photovoltaic installations in the name of "green growth".Death and indifference to non-human animals are built into all this planning and every otherform of structural anthropocentrism.

At the same time, we cannot overlook the situation where countless animals are killedby hunters and many more are captured and bred in the name of animal agriculture. Bothhunting and livestock farming are activities that have a devastating effect on the mountainsand the animals that inhabit them. Thus, it seems truly contradictory to us how people whoparticipate in these activities, carrying with them the whole ideology of ownership andmurdering the nature, can at the same time participate in the struggles to protect themountains.

So, we want to emphasize the following: nature is under constant attack by thedominant social systems, systems which are maintained and cultivated by human elites,apathy, general ignorance and fear. We need to develop new ways of coexistence thatredefine our relationships with non-human animals in a way that balances with thenatural environment. The urgency for our long-term survival and the immediatesurvival of other species is to protect wild ecosystems here and now.We must put an end to the expansion of industrial capital, the state and all of thosewho daily plunder everything natural and wild.

We must resist the modern way of life withthe artificial needs it demands, destroying in its wake the last wild landscapes. To defend thenon-human animals that are murdered and displaced from their homes on the altar ofdevelopment and exploitation.

NEITHER IN AGRAFA, NOR ANYWHERE,ANIMALS, FORESTS, MOUNTAINS FREE EVERYWHERE

We support the demonstration for the defence of the mountains that will take place onMonday 11 December at 19:00 starting from Monastiraki.

open antispeciesist assembly