Τετάρτη 6 Δεκεμβρίου 2023 στις 19.00
Αντικρατική/αντικατασταλτική πορεία 6/12
Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ, Η ΜΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΑΝΤΙΚΡΑΤΙΚΗ/ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ 6/12, 19:00, ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΡΙΟ (Ι.ΚΑΒΥΡΗ 6)
15 χρόνια έχουν περάσει από την μεγαλειώδη εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Μια εξέγερση που αποτέλεσε σημείο καμπής στην σύγχρονη ιστορία του εγχώριου ριζοσπαστικού κινήματος. Ο Δεκέμβρης αποτέλεσε το ξέσπασμα της συσσωρευμένης οργής γύρω από ένα σαθρό πολιτικό - οικονομικό σύστημα, με αποκορύφωμα την δολοφονία του αναρχικού 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από το ένστολο κάθαρμα Ε. Κορκονέα. Η εξέγερση αυτή αμφισβήτησε έμπρακτα την εξουσία, το κράτος και τους μηχανισμούς του, γαλουχώντας μια νέα γενιά αγωνιστών που δεν σκύβει το κεφάλι, αλλά αντιστέκεται και συγκρούεται ευθέως με το καθεστώς του θανάτου, της φτώχειας, της καταστολής και της εξαθλίωσης που προσπαθεί να επιβάλλει η κυριαρχία. Η εξέγερση του 08 ήταν το καύσιμο και ο πυροκροτητής για την όξυνση της αντικρατικής και αντικαπιταλιστικής πάλης τα επόμενα χρόνια, των μαζικών κοινωνικών - ταξικών αγώνων που ακολούθησαν. 15 χρόνια μετά, ως αγωνιζόμενοι/ες οφείλουμε να διαφυλάξουμε στην συλλογική μνήμη τα πολλαπλά νοήματα και συμπεράσματα που παρήγαγε αυτό το μεγαλειώδες εξεγερσιακό γεγονός της εποχής μας και φέρνοντας τα στο σήμερα να αναθερμάνουμε την φλόγα της εξέγερσης ως το πιο επιτακτικό καθήκον μας στο εδώ και τώρα.
15 χρόνια μετά, τα θύματα της κρατικής καταστολής αυξάνονται και οι δολοφονημένοι νεκροί μας ζητούν δικαίωση. Από τη δολοφονία του Β. Μάγγου, των παιδιών Ρομά Κ.Φραγκούλη, Ν. Σαμπάνη, Χ.Μιχαλόπουλου, του Κ. Μανιουδάκη στην Σούδα, μέχρι την πολύνεκρη δολοφονία μεταναστών στο ναυάγιο της Πύλου, η δολοφονική μανία του κράτους και των πραιτωριανών του περνά σαν οδοστρωτήρας πάνω από τις ζωές των φτωχών, των αδύναμων, των περιθωριοποιημένων. 15 χρόνια μετά, το κράτος επιχειρεί να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς τρομοκρατίας, ακραίας καταστολής και θανάτου, όπου οι ζωές των καταπιεσμένων θα αφαιρούνται αναίμακτα. Όσο η λίστα των κρατικών δολοφονιών μεγαλώνει, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να εμπεδώσουν στους καταπιεσμένους την «μοίρα» που τους επιφυλάσσουν. Και αυτό σημαίνει, καταστολή, εκμετάλλευση, εξαθλίωση, θάνατος. Σημαίνει να ματώνεις , κυριολεκτικά και μεταφορικά, στα εργασιακά κάτεργα για ψίχουλα. Σημαίνει να θαλασσοπνίγεσαι στο Αιγαίο για ένα κομμάτι χαρτί. Σημαίνει να δολοφονείσαι για ένα εισητήριο και λίγη βενζίνη. Σημαίνει ανοιγμένα κεφάλια και ξυλοδαρμός άμα διαδηλώνεις 'η απεργείς. Σημαίνει το όπλο του μπάτσου να σε στοχεύει και να πυροβολεί άμα ανήκεις σε μειονότητα ή είσαι μετανάστης. Με άλλα λόγια, τα τσιράκια του κράτους και του κεφαλαίου κάνουν την βρώμικη δουλειά για να εμπεδώσουμε την διαρκή ταξική υποτίμηση, για να υποταχθούμε στην μπότα της κρατικοκαπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η όξυνση της καταστολή έρχεται να διασφαλίσει την διατήρηση της εξουσίας και του status quo, την συνέχιση της εκμετάλλευσης και την πλήρη υποταγή, όσο το αίμα μας πλουτίζει τους ισχυρούς.
Στο σήμερα, λοιπόν, η ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη πρέπει να ειδωθεί ως το παράγωγο των συνεχών δομικών κρίσεων του καπιταλιστικού συστήματος, με αποκορύφωμα το ξέσπασμα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Η όξυνση της καταστολής δεν είναι τίποτα αλλό παρά ο εκβιασμός της ταξικής σκλαβιάς για την συνέχιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Είναι η μπότα των κεφαλαιοκρατών που επιδιώκει να λιώσει τα κεφάλια των καταπιεσμένων όταν σηκώνουν ανάστημα, όταν αντιστέκονται, όταν εξεγείρονται. Είναι το ξύλο και τα χημικά σε πορείες, απεργίες, είναι η εκκένωση καταλήψεων, οι κατά παραγγελία δικογραφίες σε αγωνιστές, οι σκευωρίες, οι φασιστικές επιθέσεις, η αγαστή συνεργασία κράτους παρακράτους για το τσάκισμα των αγωνιζομένων προς όφελος των συμφερόντων των καπιταλιστών. Η καταστολή είναι ο εκβιασμός της κοινωνικής ειρήνης, όσο κράτος και κεφάλαιο μας κλέβουν τις ζωές.
Να μην ζήσουμε σαν δούλοι. Να μην θρηνήσουμε άλλους νεκρούς. 15 χρόνια μετά, και την φετινή 6η Δεκέμβρη οφείλουμε να βρεθούμε στο δρόμο του αγώνα, γιατί οι νεκροί μας ζούνε μέσα από τους αγώνες μας, γιατί το αίμα τους θα πληρωθεί και το δίκιο θα κριθεί μόνο στο δρόμο. 15 χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε την δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου, δεν ξεχνάμε κανέναν νεκρό μας, δεν ξεχνάμε την δολοφονική φύση του ίδιου του εξουσιαστικού, εκμεταλλευτικού συστήματος. 15 χρόνια μετά, η φλόγα του Δεκέμβρη θα παραμείνει αναμμένη, κόντρα στην ματαίωση και απογοήτευση, κόντρα στην τρομοκρατία και την καταστολή. Ο δρόμος ανοίγει προχωρώντας. Στην συλλογική μνήμη απέθαντοι οι νεκροί μας, λάβαρο υψωμένο στους αγώνες που θα δώσουμε, για έναν κόσμο ισότητας, ελευθερίας. Για την νίκη της ζωής, κόντρα στον θάνατο.
Συνέλευση Κατάληψης Παλιού Νεκροτομείου
*Αφίσα και φλαιερακι που κυκλοφορεί στις γειτονιές της Αλεξανδρούπολης
