Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024 στις 19.00
Διαδήλωση
ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ! ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Οι ζωές μας δεν είναι εμπόρευμα. Ο αγώνας κατά των ιδιωτικοποίσεων και της ακρίβειας είναι ένας φεμινιστικός αγώνας!
Στο πεδίο της εργασίας, οι γυναίκες κατέχουμε το μεγαλύτερο μερίδιο των θέσεων που αφορούν τη φροντίδα: εξαντλητική εργασία σε υποστελεχωμένα νοσοκομεία, σε σχολεία μακριά από την πόλη και την οικογένειά μας, στην καθαριότητα των δημόσιων υπηρεσιών και των σπιτιών και στη μέριμνα για παιδιά και ηλικιωμένους. Οι θέσεις αυτές είναι επί το πλείστον κακοπληρωμένες και επισφαλείς, Χιλιάδες εργαζόμενες αντί για μόνιμη και σταθερή εργασία εξαρτώνται από τα προγράμματα ΕΣΠΑ που αργούν να πληρωθούν, από συμβάσεις κάποιων μηνών που εντείνουν το άγχος της ανανέωσης και σε πολλές περιπτώσεις από εργολάβους ως ενοικιαζόμενες με πολύ δυσμενείς εργασιακούς όρους ή με μαύρη εργασία και αορατότητα. Οι γυναίκες που εργάζονται στα σπίτια χωρίς ένσημα είναι αβέβαιο αν θα έχουν περίθαλψη, σύνταξη, άδειες διακοπών και οι μετανάστριες άδειες παραμονής και ιθαγένεια αφού δεν μπορούν να δηλώσουν εισόδημα Η επισφάλεια και η εξάπλωση της φτώχειας από την ιδιωτικοποίηση του κράτους πρόνοιας είναι γένους θηλυκού.
Στο πεδίο των υπηρεσιών οι ιδιώτες καταλαμβάνουν όλο και περισσότερο χώρο και η ποιότητα τιμολογείται
Οι ελάχιστοι δημοτικοί παιδικοί σταθμοί δεν επαρκούν, ενώ και το σύστημα των voucher αφήνει απέξω πολλά παιδιά, καθώς οι ιδιωτικοί παιδικοί σταθμοί θέτουν όριο στον αριθμό των παιδιών που εισάγονται με αυτόν τον τρόπο.
Τα δημόσια γηροκομεία έχουν και αυτά ελάχιστες θέσεις και κάκιστες συνθήκες διαβίωσης, καταστρατηγώντας βασικά δικαιώματα των ηλικιωμένων ατόμων, ενώ τα ιδιωτικά είναι απλησίαστα για τις περισσότερες που έχουν μια χαμηλή σύνταξη. Τα ΑΜΕΑ δεν δέχονται επαρκή πρόνοια και φροντίδα ώστε να απασχολούνται και να μπορούν να κινούνται ελεύθερα στην πόλη.
Η περίθαλψη ελλιπής για όλους μας από ένα υποστελεχωμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας Όμως οι γυναίκες χρειάζεται να πληρώσουν από την τσέπη τους για γυναικολογικούς ελέγχους και αντισυλληπτικά, να καταφύγουν σε ιδιωτικά κέντρα για μαστογραφίες και σε ιδιωτικές κλινικές για τοκετό ή εκτρώσεις, και να καλούν ιδιώτες παιδιάτρους όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά τους. Δεν υπάρχει επαρκής πρόνοια για τα τρανς άτομα στο δημόσιο σύστημα υγείας και χρειάζεται να καταφύγουν στο ιδιωτικό σύστημα υγείας προκειμένου να λάβουν τις απαραίτητες ορμόνες και να κάνουν τις εγχειρήσεις επιβεβαίωσης φύλου, οι οποίες είναι κρίσιμες για την ψυχική τους υγεία και για την επιβίωσή τους.
Στα πανεπιστήμια τα δίδακτρα και η ακριβή στέγη σημαίνουν δάνεια για τους φοιτητές/τριες των λαϊκών στρωμάτων όπου η αποπληρωμή τους οδηγεί σε πολλές περιπτώσεις στις σεξουαλικές υπηρεσίες των φοιτητριών στους sugar daddies στη Σουηδία και την σεξεργασία στις ΗΠΑ.
Οι δημόσιοι χώροι καταπατούνται, καθιστώντας αδύνατο να βγει κανείς από το σπίτι χωρίς να χρειάζεται να πληρώσει.Τα άτομα που κινούνται με παιδικά καροτσάκια ή αμαξίδια δεν μπορούν να περάσουν ανάμεσα από τραπεζοκαθίσματα και αυτοκίνητα. Στις παραλίες συναντούν ένα τείχος από ομπρέλες και ξαπλώστρες. Τα λίγα πάρκα και παιδικές χαρές δεν συντηρούνται επαρκώς, με αποτέλεσμα κινδύνους για τα παιδιά. Τα ιδιωτικά μέσα μαζικής μεταφοράς δεν έχουν εύκολη πρόσβαση για άτομα με κινητικές δυσκολίες και για παιδιά, μετατρέπονται λόγω του συνωστισμού σε χώρο χουφτωμάτων και δεν είναι ασφαλή με τραγικό αποτέλεσμα τους αναίτιους θανάτους 57 ατόμων στα Τέμπη.
Τη στιγμή που όλες οι δημόσιες παροχές και ο δημόσιος χώρος γίνονται επί πληρωμή, τα εισοδήματα μειώνονται δραματικά Το κόστος αυτό μαζί με την ακρίβεια των ενοικίων, του ρεύματος και των βασικών αγαθών έχει γίνει δυσβάσταχτο, ιδίως για τις γυναίκες που έχουν πολύ χαμηλότερα εισοδήματα, μεγαλύτερα ποσοστά ανεργίας και πιο επισφαλείς συνθήκες εργασίας.
Στο πεδίο της βίας αμέτρητα παραδείγματα συγκάλυψης εργοδοτικής και όχι μόνο σεξουαλικής παραβιαστικής συμπεριφοράς και βίας από την κυβέρνηση, που επιτρέπει το λόγο μίσους κατά των ΛΟΑΤΚΙΑ+ ατόμων, που δεν αποδίδει ευθύνες στην αστυνομία για παράληψη καθηκόντων όπως στο περιστατικό της γυναικοκτονίας στη Σαλαμίνα, που εμπλέκεται στη συγκάλυψη κυκλωμάτων τράφικινγκ και παιδοβιασμών, και βασανίζει τα θύματα ξανά και ξανά όπως το δωδεκάχρονο παιδί στον Κολωνό, που τιμωρεί μανάδες για τη φτώχεια τους και τις αφήνει απροστάτευτες απέναντι σε κακοποιητικούς συζύγους, αφού τα προγράμματα πρόληψης κατά της έμφυλης βίας είναι ανύπαρκτα, και οι ξενώνες για θύματα οικογενειακής βίας είναι ελάχιστοι, που κλειδώνει μετανάστριες/ες σε στρατόπεδα ή τις/ους επαναπροωθεί παράνομα στη θάλασσα, προκαλώντας πολύνεκρα ναυάγια, που συμμετέχει ενεργά στη μαζική γυναικοκτονία των Παλαιστίνιων αδελφών μας και των οικείων τους. με φρεγάτες και βάσεις κατασπαταλώντας πολύτιμους πόρους για τις κοινωνικές ανάγκες.
ΜΑΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ! ΧΡΕΙΆΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΤΕΠΊΘΕΣΗ.
Στις 8 Μάρτη απεργούμε στη δουλειά και στο σπίτι και διαδηλώνουμε
στις 12μμ απεργιακή συγκέντρωση άγαλμα Βενιζέλου
στις 7 μμ διαδήλωση άγαλμα Βενιζέλου
Fb: Συνέλευση Γυναικών 8 Μάρτη
Insta: synelgyn8m
Email:synelgyn8marti@gmail.com
πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουαρίου 19h
8 ΜΑΡΤΗ 2024
ΔΙΕΘΝΗΣ ΦΕΜΙΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Οι γυναίκες και τα λοατκια+ πλάσματα κατεβαίνουμε άλλη μια 8η Μάρτη στον δρόμο,
Ενάντια στην εκμετάλλευση και την έμφυλη καταπίεση, ενάντια στις γυναικοκτονίες και κάθε μορφή έμφυλης βίας, απαιτώντας πλήρη και πραγματική ισότητα.
Τα τελευταία χρόνια άρχισε να βγαίνει στην επιφάνεια και η λαίλαπα της βίας που καταγγέλλουν οι φεμινιστικές και λοατκια+ συλλογικότητες εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έρευνες που ήρθαν στην δημοσιότητα φανερώνουν την έκταση του προβλήματος με το ποσοστό των κακοποιήσεων, των παρενοχλήσεων και των σεξιστικών συμπεριφορών εν γένει να αγγίζει το 80% στους χώρους εργασίας.
Σε αυτή την εφιαλτική εικόνα προστίθεται η πραγματικότητα των μικρότερων μισθών και των εργασιακών διακρίσεων για τις γυναίκες στον ιδιωτικό τομέα. Ενώ την ίδια στιγμή οι τρανς γυναίκες δυσκολεύονται όχι μόνο να βρουν εργασία, αλλά πολλές φορές ακόμα και στέγη. Η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού στην υγεία στερεί πάρα πολλές γυναίκες από ιατρικές εξετάσεις, γεγονός που μπορεί να αποβεί ακόμα και μοιραίο για τη ζωή τους. Οι ανάπηρες γυναίκες και θηλυκότητες είναι αόρατες μέσα στην κοινωνία, ενώ οι δρόμοι, οι δημόσιες υπηρεσίες, οι χώροι διασκέδασης είναι συχνά απρόσιτα μέρη για αυτές. Οι προσφύγισσες ζουν τη δική τους κόλαση μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι μετανάστριες ταλαιπωρούνται από τη γραφειοκρατία και τον θεσμικό ρατσισμό του ελληνικού κράτους, περιμένοντας μήνες για μια άδεια παραμονής ή χρόνια για την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας. Οι ρομνιές (οι γυναίκες Ρομά) βρίσκονται στον πάτο μιας άτυπης ιεραρχικής κλίμακας καταπίεσης, ζώντας συχνά για ολόκληρη τη ζωή τους αναλφάβητες, γεννώντας παιδιά, βιώνοντας καθημερινά αποκλεισμούς και ρατσισμό.
Ο καπιταλισμός και η πατριαρχία είναι αυτό που ζουν καθημερινά οι γυναίκες και όλα τα πλάσματα που βρίσκονται στην κατώτερη κλίμακα των προνομίων. Οι γυναίκες και οι θηλυκότητες παραμένουν πλάσματα πολλαπλά καταπιεσμένα που επιβιώνουν, ως επί το πλείστον, στην αθέατη πλευρά της σελήνης. Η ισότητα με τους άντρες απέναντι στον νόμο είναι, σε μεγάλο βαθμό, μονάχα τυπική.
Σε αυτήν την αντινομία τυπικής ισότητας και κραυγαλέας πραγματικής ανισότητας, η κυβέρνηση της Δεξιάς κάνει ό,τι μπορεί για να χειροτερέψει τις συνθήκες ζωής των γυναικών.
Η προσπάθεια αντιδραστικής μεταρρύθμισης του οικογενειακού δικαίου, με τον νόμο Τσιάρα για την επιβολή υποχρεωτικής συνεπιμέλειας των παιδιών σε περίπτωση διαζυγίου, εγκλώβισε πολλές γυναίκες σ` ένα κακοποιητικό περιβάλλον.
Απέναντι στη γενικευμένη ακρίβεια και φτωχοποίηση του κόσμου και τα απόνερά τους, μεταξύ των άλλων την αύξηση της έμφυλης βίας και των γυναικοκτονιών, η κυβέρνηση Μητσοτάκη αρκείται σε ευχολόγια και ανέξοδες παροτρύνσεις στις γυναίκες «να μιλάνε, να ζητούν βοήθεια, να απευθύνονται στις Αρχές», ενώ δεν δίνει ούτε ένα ευρώ για να δημιουργηθούν ξενώνες για επιζώσες και επιζώντα έμφυλης βίας και να παρασχεθεί στοιχειώδης οικονομική, ψυχολογική και νομική υποστήριξη στα κακοποιημένα πλάσματα.
Οι γυναίκες έχουν φορτωθεί στην πράξη και με την ευθύνη της φύλαξης και της παροχής βοήθειας στα ηλικιωμένα και άρρωστα άτομα μέσα σε μια οικογένεια. Το κράτος αρνείται να δώσει ένα ευρώ παραπάνω σε δομές φροντίδας, στήριξης και προστασίας. Έτσι, του περισσεύουν περισσότερα για να σπαταλήσει σε Ραφάλ και F-35, φρεγάτες και συστοιχίες Πάτριοτ, αχρείαστες δαπάνες για εξοπλισμούς του ΝΑΤΟ και πειρατικές επιδρομές στην Ερυθρά Θάλασσα, μισθούς για ακόμη περισσότερους μπάτσους και για το παπαδαριό. Και όλα αυτά χάρη και στην απλήρωτη και αόρατη εργασία των γυναικών στο σπίτι.
Η Γενική Γραμματεία Ισότητας Φύλων έχει μετατραπεί σε Γενική Γραμματεία Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, υποβαθμίζοντας το ζήτημα της ισότητας και υπερθεματίζοντας για την ανάγκη στήριξης της «ελληνικής οικογένειας».
Για όλους τους παραπάνω λόγους, σας καλούμε να συμπορευτείτε με τις γυναίκες και τα λοατκια+ άτομα όλου του κόσμου στον αγώνα για μια κοινωνία απαλλαγμένη από τις ανισότητες, τον σεξισμό και την έμφυλη βία.
Η 8η Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν είναι μέρα γιορτής, είναι μέρα διεκδίκησης και αγώνα!
Ο αγώνας μας είναι αγώνας όλων!
ομάδα Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride
πηγή : email που λάβαμε στις 6 Μαρτίου 01h
Τα σωματεία πλάι στις εργαζόμενες - 8 Μάρτη απεργούμε όλες/όλα/όλοι
Στις 8 Μαρτίου 1857, οι εργαζόμενες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία και πραγματοποίησαν μαχητικές διαδηλώσεις διεκδικώντας μείωση ωραρίου εργασίας, εξίσωση των μισθών τους με των ανδρών εργατών και υγιεινές συνθήκες εργασίας. Η απεργία αυτή αναδείχθηκε ως μία από τις σημαντικότερες στιγμές του παγκόσμιου φεμινιστικού/εργατικού κινήματος που μαζί με τους αγώνες και τις απεργίες των γυναικών κατά τον 19ο και 20ο αιώνα αποτέλεσαν τον λόγο να αποφασιστεί από την Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών, το 1910, η καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Η καθεστωτική καθιέρωσή της ημέρας μέσω της εμπορευματοποίησης και της αποπολιτικοποίησης της, πραγματοποιήθηκε από τον ΟΗΕ το 1977 με στόχο να διαγράψει κάθε ιστορική σύνδεση της ημέρας με τους ταξικούς και φεμινιστικούς αγώνες και να κάμψει τον αγώνα για τη γυναικεία χειραφέτηση. Έναν αγώνα, τον οποίο η κυριαρχία συνεχώς επιχειρεί να εγκολπώσει με καπιταλιστικούς όρους.
Σήμερα, διανύουμε μια περίοδο που τα περιστατικά έμφυλης βίας, γυναικοκτονιών και δολοφονιών λόγω έμφυλων χαρακτηριστικών, βιασμών και κακοποιήσεων έρχονται όλο και πιο συχνά στο φως της δημοσιότητας, επιβεβαιώνοντας πως οι γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ υποκείμενα αποτελούν μαζί με τις μετανάστριες τα πιο ευάλωτα κομμάτια της εργατικής τάξης, τα οποία βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση σε πολλαπλά επίπεδα. Η πατριαρχία πατάει πάνω στα σώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων, όχι μόνο μέσω των παρενοχλήσεων και των κακοποιητικών συμπεριφορών εντός και εκτός του χώρου εργασίας, αλλά και μέσω του καθεστώτος αυξανόμενης ανεργίας και επισφάλειας.
Υπό αυτές τις συνθήκες καλούμαστε να αποδεικνύουμε καθημερινά πως είμαστε ικανές/ά στην εργασία μας, να δουλεύουμε σε συνθήκες μισθολογικής ανισότητας, χωρίς καμία μέριμνα για πάγια έξοδα περιόδου ή γυναικολόγου/προληπτικών εξετάσεων - θυμίζουμε ότι το κράτος μας παρέχει άδεια 1 (!) μέρα το χρόνο για την πραγματοποίηση γυναικολογικού ελέγχου - και φυσικά να διαχειριζόμαστε σεξουαλικές παρενοχλήσεις, διακρίσεις και άλλες κακοποιητικές συμπεριφορές εντός του χώρου εργασίας μας. Στην περίπτωση δε που επιθυμούμε να μείνουμε έγκυες, είμαστε συνεχώς υπό την απειλή της απόλυσης/διακοπής σύμβασης ενώ χρειάζεται να διαπραγματευτούμε για την άδεια μητρότητας.
Όλα τα παραπάνω, το κράτος προσπαθεί να μας πείσει ότι αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά: οι γυναικοκτονίες αντιμετωπίζονται σαν εγκλήματα πάθους, ενώ όσες εν τέλει βρίσκουν το θάρρος να μιλήσουν, κατηγορούνται ώς θύτες από τα αστικά δικαστήρια με πολλά, περιστατικά (ομαδικών και μη) βιασμών και κυκλώματα διακίνησης παιδιών, εφήβων και γυναικών. Έχουμε πρόσφατα παραδείγματα της ξεκάθαρα σαθρής ταξικής και πατριαρχικής δικαιοσύνης, όπως είναι η άσκηση ποινικής δίωξης από Εισαγγελέα στην επιζώσα θύμα τραφικινγκ μετά από μήνυση που πραγματοποίησε ο κατηγορηθέντας αστυνομικός για εμπορία ανθρώπων κατ επαγγελμα. Από την άλλη, στο χώρο της εργασίας, ο κρατικός σχεδιασμός ρίχνει στάχτη στα μάτια των εργαζόμενων γυναικών δίνοντας τους ψευδεπίγραφες λύσεις στα έμφυλα ζητήματα, όπως η αύξηση των ποσοστών των γυναικών σε διευθυντικές θέσεις, η αύξηση/ενίσχυση άδειας πατρότητας, ενώ η άδεια μητρότητας είναι υπό συνεχή διαπραγμάτευση και τέλος η "προστασία" των επιζωσσών σεξουαλικών παρενοχλήσεων με την απομάκρυνση τους από τον χώρο εργασίας. Εστιάζοντας στο χώρο της έρευνας, τα περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων που έρχονται σταδιακά στο φως επιβεβαιώνουν ότι ο ακαδημαϊκός χώρος όχι μόνο δε μένει στο απυρόβλητο, αλλά αποτελεί ακόμα έναν εργασιακό κλάδο όπου οι παραβιαστικές συμπεριφορές και ο σεξιστικός λόγος τροφοδοτούνται από τις σχέσεις εξουσίας και εργασιακής εξάρτησης που επιβάλλουν οι επισφαλείς συνθήκες εργασίας. Για τα δε τρανς άτομα η έμφυλη διάκριση και ο αποκλεισμός από τον κλάδο της έρευνας είναι εντονότερος. Πίσω από το προσωπείο της αριστείας που προβάλλεται για τα ιδρύματα, δε μπορεί να κρυφτεί η ωμή πραγματικότητα ότι μια/ένα εργαζόμενη/ο στην έρευνα, υπό τον φόβο της διακοπής της σύμβασης ή του διδακτορικού έργου από τον επιβλέποντα, αναγκάζεται να υπομείνει το κακοποιητικό περιβάλλον για όσο διαρκεί ένα ερευνητικό έργο ή διδακτορικό πριν προβεί σε καταγγελία. Η παραπάνω κατάσταση μάλιστα είναι ενδεικτική ενός εργασιακού κλάδου που δεν έχει καν αναγνωριστεί, κάνοντας τις/α/ους εργαζόμενες/α/ους του έρμαια εκμετάλλευσης και εκφοβισμού. Ο κρατικός σχεδιασμός που βλέπει το πανεπιστήμιο ως άμεσο πεδίο κερδοφορίας επιδιώκει την πλήρη ασυλία στα υψηλόβαθμα μέλη του και την απουσία συνδικαλιστικής δράσης φοιτητών και εργαζομένων, δημιουργώντας ένα τοπίο όπου η απλήρωτη εργασία, ο εκφοβισμός και η παρενόχληση θεωρούνται θέσφατα και αδιανόητο να καταγγελθούν.Την ίδια στιγμή που Πρυτάνεις και συνάδελφοι των καθηγητών/κακοποιητών τους κάνουν πλάτες οι Επιτροπές Ισότητας των Φύλων μένουν στην καλύτερη στην ασκηση μιας τυπικής σύστασης προς τον παρενοχλητή, αποσιωπόντας από την δημοσιότητα αυτά τα περιστατικά ώστε να μην λερωθεί το όνομα του εκάστοτε ιδρύματος. Επίσης,περιστατικά ανισοτήτων στο μισθό για ίση εργασία λόγω φύλου, σεξιστικά σχόλια και αποκλείσεις από την έρευνα σε περίπτωση εγκυμοσύνης αποτελούν καθημερινότητα σε έναν κλάδο που δεν αναγνωρίζει τις/ους εργαζόμενες/ους ως τέτοιες/ους, που θέτει αυστηρά όρια ανταγωνισμού, πειθάρχησης και "αριστείας" ακολουθώντας τις κατευθύνσεις επιχειρηματικοποίησης και πειθάρχησης της έρευνας για την προσέλκυση χρηματοδοτήσεων. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η προσπάθεια απόλυσης εγκύου από το Αστεροσκοπείο Αθηνών που παρεμποδίστηκε με την υποστήριξη σωματείων και συλλόγων, ενώ το ίδιο ΕΚ φέτος άνοιξε μια υποτροφία "επανενταξης" για γυναίκες που έχουν τεκνοποιήσει πρόσφατα δίνοντας σε "αριστες" μεταδιδακτόρισσες υποτροφία χωρίς ασφάλιση για κάποιους μήνες. Η πράξη αυτή όχι μόνο διαιωνίζει τις 'έμφυλες διακρίσεις (δηλαδή θα συνεχίσεις να κουβαλάς την σφραγίδα του διπλά εκμεταλλευόμενου εργαζομένου), αλλά ντύνοντας αυτή τη διάκριση, που γίνεται εμφανής μέσα από τους όρους "επανένταξη" και "αριστη", με την επισφάλεια της θέση (χωρις ασφάλιση, ορισμένου χρόνου, χαμηλός μισθός), κάνει την υποτροφία αυτή να δίνει συνέχεια στο σεξιστικό πρότυπο της γυναίκας εργαζόμενης, ενω παραβλέπει το πρόβλημα της μη αξιοπρεπούς εργασίας, και υπογραμμίζει τη σημαντικότητα της διαιώνισης του ανταγωνισμού που πρέπει να υπάρχει στον κλάδο.
Δεν περιμένουμε τίποτα από το αστικό κράτος και τους θεσμούς του. Δε θα αγγίξουν ποτέ εκείνους που εκφράζουν τα συμφέροντα τους, τους ευυπόληπτους πολίτες που εμπλέκονται σε βιασμους και κυκλώματα trafficking , τους μεγαλοκαθηγητές - manager που προσελκύουν ζεστό χρήμα στο πανεπιστήμιο. Οι μόνοι εχθροί τους είναι η συλλογικοποίηση και ο κοινός αγώνας των εργαζομένων, που εμείς οφείλουμε να οργανώνουμε . Ο αγώνας ενάντια στις πατριαρχικές σχέσεις εξουσίας, οφείλει να περνάει μέσα από τα σωματεία. Θέλουμε σωματεία ασπίδες ενάντια στις ταξικές και εμφυλες καταπιέσεις και στην αναπαραγωγή εκμεταλλευτικών σχέσεων, που θα ακούσουν, θα παλέψουν μαζί με τις επιζώσες, για ένα ασφαλές εργασιακό περιβάλλον και μέλλον. Θέλουμε σωματεία τα οποία πρωτοστατούν στη μάχη ενάντια στην έμφυλη βία και καταπίεση για να τελειώνουμε με κάθε είδους πατριαρχική και σεξιστική αντίληψη, διάκριση και εξουσία στα ερευνητικά κέντρα και στις σχολές που εργαζόμαστε!
Το σωματείο μας στέκεται στο πλάι των επιζωσών και προτρέπει κάθε συναδέλφισσα/ο να καταγγείλει οποιαδήποτε κακοποιητική συμπεριφορά, mobbing, σεξουαλική παρενόχληση, εκφοβισμό ή διάκριση λόγω φύλου ή/και σεξουαλικού προσανατολισμού, κόντρα στο καθεστώς εκφοβισμού! Σπάμε τη σιωπή! Καμία μόνη/ Κανένα μόνο απέναντι στους κακοποιητές και κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης. Τα περιστατικά έμφυλης βίας δεν αυξήθηκαν τώρα. Τώρα όμως η κοινωνία έχει αρχίσει να τα αντιπαλεύει μιλώντας ανοιχτά για τη συναίνεση, τη κουλτούρα βιασμού, τις παρενοχλήσεις, το ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας στη δουλειά και στο σπίτι και βγαίνοντας μαζικά στο δρόμο παλεύοντας για μια άλλη κοινωνία δίχως εκμετάλλευση και κάθε είδους καταπίεση!
Φέτος η 8η Μάρτη μας βρίσκει εν μέσω μια γενοκτονίας, που συντελείται στην Παλαιστίνη από το κράτος του Ισραήλ με την υποστήριξη όλων των κυρίαρχων δυτικών κρατών και του κεφαλαίου, όπου σε περιόδους πολέμου μέσα σε ένα πατριαρχικά δομημένο σύστημα τα πρώτα θύματα του κράτους του Ισραήλ αλλά πολλές φορές και του φονταμενταλισμού της Χαμάς αποτελούν οι γυναίκες και τα λοατκι ατομα. Φέτος επίσης η 8η Μάρτη σφραγίζεται από τους αγώνες φοιτητών και εργαζομένων ενάντια στην μανιώδη ανάγκη της κυβέρνησης να ιδιωτικοποιήσει τα βασικότερα αγαθά, την υγεία και την παιδεία. Μάλιστα, ανακοινώθηκε πως το νομοσχέδιο για την ίδρυση Ιδιωτικών πανεπιστημίων θα ψηφιστεί από την Βουλή στις 8 Μαρτίου.
Η μάχη για τη χειραφέτηση, ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις και τις πατριαρχικές δομές είναι αναγκαίο να δίνεται παράλληλα με τους ταξικούς και αντιπολεμικούς αγώνες.
Στα πλαίσια όλων των παραπάνω, αποφασίζουμε απεργία από τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά μας καθήκοντα και συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της 8ης Μάρτη στις 12:00 στα Προπύλαια και στις 19:00 στο Σύνταγμα (Αθήνα) και στις 19:00 στο Άγαλμα Βενιζέλου (Θεσσαλονίκη). Επιπλέον, οργανώνουμε δράσεις εντός των ιδρυμάτων.
Διεκδικούμε:
- Μέριμνα για προστασία των επιζωσών στην έρευνα. Να μην εγκλωβίζονται στο κακοποιητικό περιβάλλον, αλλά να εξασφαλίζεται η συνέχιση της εργασίας/διατριβής τους.
- Πλήρη προστασία της μητρότητας. Καμία απόλυση εγκύου! Άδειες εγκυμοσύνης και λοχείας ανεξάρτητα απ' τη μορφή απασχόλησης.
- Να αναγνωριστεί νομικά ο όρος «γυναικοκτονία».
- Καμία ανοχή στην κουλτούρα του βιασμού, στις παρενοχλήσεις, στις διακρίσεις λόγω φύλου ή/και σεξουαλικού προσανατολισμού στους χώρους δουλειάς. Να προβλεφθούν στις συλλογικές συμβάσεις διατάξεις για την προστασία των εργαζομένων από τη σεξουαλική παρενόχληση και την κακοποίηση. Μισθοί υπερημερίας όταν εξαναγκάζεται μία γυναίκα να φύγει από τη δουλειά λόγω παρενόχλησης από τον εργοδότη. Άμεση δικαίωση σε περιστατικά σεξιστικών, εργοδοτικών αυθαιρεσιών, ηθικής και ψυχολογικής παρενόχλησης (mobbing) στους εργασιακούς χώρους.
- Δημόσια και δωρεάν ιατρική, ψυχολογική, νομική υποστήριξη των επιζωσών βίας λόγω φύλου ή/και σεξουαλικού προσανατολισμού. Οικονομική και πρακτική στήριξη των επιζωσών με ξενώνες φιλοξενίας και μονάδες περίθαλψης.
- Προστασία στο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης του σώματος. Καμία απαγόρευση ή περιορισμός των εκτρώσεων. Δημόσιες, δωρεάν ασφαλείς εκτρώσεις για όλες όσες το επιθυμούν.
- Να καταργηθεί ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη. Ίση αμοιβή για ίση εργασία. Ίσα δικαιώματα για όλες/α/ους. Όχι στις μισθολογικές διακρίσεις σε βάρος των γυναικών. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα, ωράριο και μισθό.
Επιτροπή του Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (ΣΕΡΕΤΕ) ενάντια στις έμφυλες διακρίσεις
Επικοινωνία: emfylo.serete@gmail.com
Σύνδεσμος: https://unionresearchers.wordpress.com/2024/0…
