Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2024 στις 10.30 πμ
Απεργιακή κινητοποίηση
Δεν ήταν ατύχημα, ήταν ένα ακόμα ΚΡΑΤΙΚΟ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ | Όχι άλλο αίμα στον βωμό του κέρδους
Ένας χρόνος έχει περάσει από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. Το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα ήταν άλλη μια κρατική δολοφονία. Ήταν με μαθηματική ακρίβεια ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα που έμελε να το πληρώσουν με την ίδια τους τη ζωή άνθρωποι, επιβάτες του τρένου και εργαζόμενοι σε αυτό.
Πέντε μήνες πριν, τα νερά από τις πλημμύρες στην περιοχή της Θεσσαλίας εισχώρησαν στα υπόγεια του σταθμού του Δομοκού αχρηστεύοντας τον ηλεκτρομηχανολογικό εξοπλισμό που ρύθμιζε τη σηματοδότηση και την τηλεδιοίκηση όχι μόνο στο πλημμυρισμένο τμήμα της γραμμής (Δομοκός-Λάρισα), αλλά και στο «στεγνό» τμήμα Λιανοκλάδι-Δομοκός. Αυτό σημαίνει πως τα σημεία εκείνα συνεχίζουν να λειτουργούν ΧΩΡΙΣ σηματοδότηση και τηλεδιοίκηση, ενώ στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής (1/2/24) ο πρόεδρος του ΟΣΕ, Π. Τερεζάκης, δήλωσε ότι όλα λειτουργούν «κανονικότατα» πλην του κομματιού από Δομοκό μέχρι Λάρισα που καταστράφηκε από την κακοκαιρία Daniel - από το Μενίδι μέχρι τη Θεσσαλονίκη και από τη Θεσσαλονίκη μέχρι τον Στρυμόνα και τον Προμαχώνα.
Οι εργαζόμενοι προειδοποιούσαν συνεχώς. Με το μόνο όπλο που έχουν στα χέρια τους, την απεργία, προσπαθούσαν να αναδείξουν τα προβλήματα που υπάρχουν εδώ και καιρό στο σιδηροδρομικό δίκτυο, ενώ σε ανακοινώσεις του το σωματείο μηχανοδηγών έκανε λόγο για τις εγκληματικές συνθήκες που επικρατούν στις σιδηροδρομικές γραμμές, αναφέροντας ξεκάθαρα πως είναι θέμα χρόνου να συμβεί κάτι μοιραίο. Τα καθημερινά μικρά ατυχήματα, οι συνεχείς καθυστερήσεις, οι στάσεις σε νεκρά σημεία ήταν συμβάντα που συνέβαιναν σε πολλά δρομολόγια τρένων και ειδικά σε πολύωρα δρομολόγια όπως αυτό της Αθήνας-Θεσσαλονίκης. Τα διαρκή αυτά σημάδια κινδύνου τα έβλεπαν όλοι, αλλά η αδιαφορία των κυβερνήσεων με το πρόσχημα της εξυγίανσης των υπηρεσιών στις μεταφορές και της εξοικονόμησης αντί της βελτίωσης των συγκοινωνιών, τις υποβάθμιζε συνεχώς με μείωση του προσωπικού, μη συντήρηση των μηχανών και μη ενίσχυση των υποδομών με σύγχρονα μέσα, κάτι που οδήγησε στην τραγική αυτή κατάληξη.
Τα τελευταία χρόνια η επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου στα φτωχά κοινωνικά στρώματα έχει εκδηλωθεί με ιδιαίτερη ένταση και ειδικά στον ελλαδικό χώρο. Η όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, η επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα, η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, η εντατικοποίηση της εργασίας, η διεύρυνση του κοινωνικού ελέγχου από το Κράτος και η διακυβέρνηση μέσω της καταστολής είναι ενδεικτικά κάποιες από τις κυρίαρχες όψεις του σημερινού καπιταλιστικού συστήματος , ενός «σύγχρονου ολοκληρωτισμού» που διαμορφώνει ένα νέο πλαίσιο στις σχέσεις μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, μεταξύ Κράτους και κοινωνικής βάσης.
Η διαχείριση και οι καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια όπως και σε άλλες περιπτώσεις οδήγησαν στον θάνατο αθώων ανθρώπων. Όπως στην πανδημία με την απώλεια χιλιάδων συνανθρώπων μας και τις μη προσλήψεις μόνιμου προσωπικού ιατρών, νοσηλευτών Ε.Κ.Α.Β., τραυματιοφορέων, καθαριστριών κ.α. που εξωθεί σε διάλυση το Ε.Σ.Υ. μέσω της συστηματικής και εντεινόμενης υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησής του μέχρι και σήμερα, τις καταστροφικές πλημμύρες στη Θεσσαλία και στις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, όπως και στους χιλιάδες νεκρούς που πεθαίνουν καθημερινά στα σύνορα, όπως και στα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα και τις καθημερινές γυναικοκτονίες. Ένα σύστημα και ένα Κράτος που λειτουργεί με βάση το κέρδος και τα συμφέροντα της ελίτ, εγκληματεί διαρκώς ενάντια στην κοινωνική βάση, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.
Για εμάς η αλληλεγγύη, οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του Κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Απέναντι, λοιπόν, στην ακραία υποτίμηση της ανθρώπινης ζωής, εμείς να προτάξουμε την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, τις πανανθρώπινες συλλογικές αξίες της ελευθερίας και της ισότητας. Στεκόμαστε δίπλα στις οικογένειες των θυμάτων που έναν χρόνο μετά διεκδικούν τη δικαιοσύνη. Αγωνιζόμαστε για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης, εμείς να προτάξουμε την οργάνωση στη βάση και τον αγώνα για να κερδίσουμε όσα μας παίρνουν καθημερινά με τόση βία και καταστολή. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε.
Αλληλεγγύη στους/στις:
- Νοσοκομειακούς γιατρούς που αγωνίζονται ενάντια στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας
- Εκπαιδευτικούς και φοιτητές/τριες που αγωνίζονται ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος & στον απολυμένο εργαζόμενο του Ε.Κ.Π.Α λόγω της συμμετοχής του σε συμβολική δράση μπλοκάροντας για 2 ώρες τις τηλεξετάσεις αντιδρώντας στην παραβίαση του άρθρου 16 αλλά και στην απόφαση του ΕΚΠΑ για διεξαγωγή εξ αποστάσεως εξετάσεων, ώστε να καμφθούν οι κινητοποιήσεις των φοιτητών
- Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στην TaskUs Θεσσαλονίκης
- Απολυμένους και απολυμένες εργαζόμενες στο ΕΚΕΤΑ Θεσσαλονίκης
- Αγρότες και κτηνοτρόφους που κλιμακώνουν τις κινητοποιήσεις τους απέναντι στη δυσβάσταχτη αύξηση του κόστους της παραγωγής που έχει ως συνέπεια την εγκατάλειψη των εκτάσεων και των μονάδων τους και τη μαζική φτωχοποίησή τους
Καλούμε σε απεργιακή κινητοποίηση Τετάρτη 28/2/24 στις 10.30 στην Καμάρα
ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΤΟΥΝ ΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ - ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση (ΕΣΤΟΒ)
Να σπάσουμε τον «τσαμπουκά» του Μητσοτάκη! Όλοι στην απεργία !
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ : ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10.30 πμ - ΚΑΜΑΡΑ
Καθημερινά δεν ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει, αφού οι νεοφιλελεύθεροι κανίβαλοι στο «όνομα του κέρδους» δεν έχουν αφήσει τίποτα όρθιο! Μόνη τους πολιτική είναι η ακραία νεοφιλελεύθερη επίθεση-ληστεία και η μανιακή ιδιωτικοποίηση των πάντων, με τραγικές συνέπειές όπως βιώσαμε και με το μαζικό έγκλημα στα Τέμπη και όχι μόνο. Είναι τόσο απομονωμένοι από την κοινωνία, που η πειθώ τους φτάνει μέχρι τα ΜΑΤ, το ξύλο, τις συλλήψεις! Δε διστάζουν να πατήσουν επί πτωμάτων στην κυριολεξία, να κάνουν την κοινωνία μια ζούγκλα και να μπουκώσουν με χρήμα ιδιώτες-καπιταλιστές.
Η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων μας έχει κηρύξει έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο !
- Στο μέτωπο της παιδείας, με το νομοσχέδιο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια, η κυβέρνηση ΝΔ πιστή στο έργο της ιδιωτικοποίησης των πάντων και του ταξικού αποκλεισμού, θέλει να καταργήσει ακόμη και το ίδιο το Σύνταγμα (με την κατάργηση του άρθρου 16), που αποτελεί κατάκτηση των δικών μας αγώνων! Αυτό το νομοσχέδιο-αιχμή της κυβέρνησης, πάση θυσία δεν πρέπει να περάσει και να αποτελέσει τον πυροδότη ενωτικών, μαζικών αγώνων και έκφρασης της οργής απέναντι στην κλίκα Μητσοτάκη, να δημιουργήσει ένα ρήγμα πολιτικό και να δώσει αυτοπεποίθηση σε φοιτητές-εργαζόμενους-φτωχά λαικά στρώματα!
- Στο μέτωπο των πολεμικών συγκρούσεων, η δολοφονική κυβέρνηση ΝΔ πρωτοπόρα στην ενεργό συμμετοχή και στήριξη στους φασίστες-σφαγείς του σιωνιστικού Κράτους του Ισραήλ και των ΗΠΑ, προσπαθούν, χωρίς πλέον το «πρόσχημα» της Χαμάς, να εξαφανίσουν τον ηρωικό Παλαιστινιακό λαό!
- Στο μέτωπο της ακρίβειας, δηλαδή της συνεχόμενης μείωσης-αρπαγής των μισθών μας, η κυβέρνηση κάνει τα πάντα για να την διατηρήσει, για να πλουτίζουν κάποιοι λίγοι Σκλαβενίτηδες, εταιρίες ρεύματος κ.ά, πάνω στις πλάτες μας.
- Στο μέτωπο των εργασιακών δικαιωμάτων, οι υπουργοί-καταστροφείς Χατζηδάκης και Γεωργιάδης κατήργησαν πρόσφατα το επίδομα επίσχεσης - και το δικαίωμα στην προστασία από την απληρωσιά των εργοδοτών και άλλα επιδόματα για τους απροστάτευτους και χωρίς εισόδημα συναδέλφους μας. Σε συνέχεια των αντεργατικών εκτρωμάτων Χατζηδάκη-Γεωργιάδη και χωρίς σταματημό, η φτώχεια διαχέεται σε πρωτοφανή (για τα τελευταία 50 χρόνια) επίπεδα, η ακρίβεια έχει ψαλιδίσει τους μισθούς στο μισό, οι εργοδοτικές δολοφονίες (εργατικά ατυχήματα) είναι δεκάδες ανά μήνα και φυσικά οι εργοδότες τρίβουν τα χέρια τους με τις παράνομες και νόμιμες απληρωσιές, αυθαιρεσίες και απολύσεις. Εμείς οι εργαζόμενοι στον Επισιτισμό-Τουρισμό το βιώνουμε πάρα πολύ καλά, με τα εργασιακά κάτεργα και τους νεκρούς συναδέλφους
Εργαζόμενοι - Αγρότες - Φοιτητές - Με αγώνες να τους στείλουμε στον αγύριστο!
Η αρχή έγινε με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις και τις καταλήψεις των φοιτητών σε όλη την Ελλάδα που συνεχίζονται. Με τους αγρότες στα μπλόκα που ζητούν το δίκιο τους με τον ιδρώτα τους! Τώρα είναι η στιγμή η απεργία στις 28/2, να αποτελέσει την αρχή για Απεργία Διαρκείας. Να γίνει ένα η φωνή όλων μας σε κάθε χώρο δουλειάς απέναντι στους εργοδότες που μας ξεζουμίζουν, σε κάθε σχολή, γειτονιά ενάντια στην κυβέρνηση που θέλει πάση θυσία να μας αποτελειώσει! Η απεργία στις 28/2, παρότι κάποιοι «ειδικοί νεκροθάφτες» του κινήματος, όταν την κήρυτταν πριν ένα μήνα, δεν περίμεναν πως θα κρατήσει μέχρι τώρα η οργή του λαού, ήρθε η ώρα να την πάρουμε στα δικά μας χέρια! Η κυβέρνηση είναι απομονωμένη από την κοινωνία και όσο μένει τόσο θα γιγαντώνονται τα προβλήματά μας! Να οργανώσουμε μαζί με φοιτητές - αγρότες την Αντεπίθεσή μας! Γιατί : ΈΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΚΙ ΑΥΤΟΙ ΤΟΝ ΦΟΒΟ!
- Κατάργηση των αντεργατικών εκτρωμάτων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη και του freelancing
- ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΌ! Να εφαρμοστεί από τους εργοδότες η Κλαδική Σύμβαση στον Επισιτισμό-Τουρισμό ΤΩΡΑ!
Ø Το νομοσχέδιο για τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ! - Ακύρωση των ιδιωτικοποιήσεων, κρατικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο των τομέων κλειδιών της οικονομίας και των επιχειρήσεων που απολύουν. Βαριά φορολογία στο κεφάλαιο - να πληρώσουν οι πλούσιοι. Δημόσια δωρεάν υγεία, παιδεία, ασφάλιση.
Ø Λευτεριά στην Παλαιστίνη. Αναγνώριση του Παλαιστινιακού κράτους. Κάτω το σιωνιστικό κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ. Καμία στήριξη-συνεργασία. Διάλυση του αντιδραστικού «άξονα». Να κλείσουν οι βάσεις. Πόλεμο στον πόλεμο των Ιμπεριαλιστών ΗΠΑ - ΕΕ - ΝΑΤΟ.
Ø Κάτω η ΔΟΛΟΦΟΝΙΚΗ Κυβέρνηση ΝΔ!
Αντεπίθεση των Εργαζομένων
Εδώ και επτά εβδομάδες συνελεύσεων και καταλήψεων, οι φοιτητ(ρι)ες συνεχίζουμε να αγωνιζομαστε για την παιδεία των αναγκών μας, κόντρα στην λογική των ιδιωτικοποιήσεων. Μια λογική που, ενώ πλησιάζει ο ένας χρόνος από το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, συνεχίζει να καταστρέφει τομείς όπως η παιδεία, η υγεία, οι μεταφορές αλλά και βασικά αγαθά όπως είναι το ρεύμα. Την στιγμή που η ακρίβεια μαστίζει και η εργασιακή επισφάλεια φαίνεται σαν το μοναδικό σενάριο για το μέλλον μας, τα επιχειρηματικά κεφάλαια βγάζουν κέρδη τζογάροντας στο χρηματιστήριο ενέργειας, ιδρύοντας ιδιωτικές κλινικές. Μέσα σε όλη αυτή την συγκυρία πλήρης απαξίωσης της ζωής μας, η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει με συνοπτικές διαδικασίες ένα νομοσχέδιο-σταθμό για την ιδιωτικοποίηση της παιδείας συνολικά και της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ειδικά. Θα μας βρουν εμπόδιο
Για όλα τα παραπάνω και άλλα τόσα, καλούμε τους φοιτητές του Πα.Μακ. να συμμετέχουν στην Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού μας Συλλόγου την Τρίτη 27/02 και στην απεργιακή συγκέντρωση στην Καμάρα την Τετάρτη 28/02.
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ, ΥΓΕΙΑ, ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΜΑΣ
Αντικαπιταλιστικό Σχήμα Παμακ ΑΝΤΙΚΑ
Λιμάνι Θεσσαλονίκης - Παρέμβαση της νΚΑ και του ΝΑΡ στη Θεσσαλονίκη ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια καλώντας τον λαό και τη νεολαία να συμμετάσχουν στην πανεργατική απεργία της 28ης Φλεβάρη!
Οι φοιτητικοί σύλλογοι τις τελευταίες εβδομάδες δίνουν την μάχη έναντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια, αγώνες για μια ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ στο ύψος των αναγκών μας. Ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της παιδείας αλλά και συνολικά των κοινωνικών αγαθών, σύσσωμα τα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα πρέπει να σταθούν ανάχωμα στην αντιλαϊκή πολιτική που τσακίζει τις ζωές μας.
Δεν ξεχνάμε πως αυτές τις ημέρες συμπληρώνεται 1 χρόνος από το έγκλημα στα Τέμπη. Αγωνιζόμαστε για τη ζωή ενάντια στο κέρδος, για δικαίωση των ψυχών των δολοφονημένων, για κοινωνικά αγαθά, παιδεία, υγεία, μεταφορές, νερό, ρεύμα, που θέλουν να εμπορευματοποιούν για να κερδίζουν οι λίγοι.
Οι αγώνες φοιτητών, αγροτών, εργαζόμενων, νεολαίας στη χώρα μας και διεθνώς για να υπερασπίσουμε τις ζωές και τα δικαιώματα μας, δείχνουν τις δυνατότητες και ανοίγουν δρόμους.
Τώρα χρειάζεται να κλιμακωθούν, ξεπερνώντας τα όρια που βάζουν οι ηγεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Να συντονιστούν όλοι οι αγωνιζόμενοι με κοινό αγώνα, κοινά συλλαλητήρια σε όλη τη χώρα, καταλήψεις κτιρίων και δρόμων και κοινό Συντονισμό Αγώνα. Η μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 28/2 να στείλει μήνυμα για ανυποχώρητη συνέχιση και ένταση των κινητοποιήσεων.
Ανατρέπουμε την πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου!
Απαιτείται να δυναμώσουμε τη συλλογική δράση και τη λαϊκή οργάνωση, κόντρα στις κυβερνήσεις, το κράτος και την εξουσία τους, την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία. Γιατί όπως έδειξε και η εμπειρία μέχρι σήμερα, μόνο ο αγωνιζόμενος λαός σώζει τον λαό.
Μαζική συμμετοχή στην ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ στις 28 Φλεβάρη σε όλη την Ελλάδα!
ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ, ΔΕΝ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ/ΟΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
Έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα των Τεμπών και τα ερωτήματα για το δικαίωμα στη ζωή και για τους όρους αυτής παραμένουν αναπάντητα και επίκαιρα. Οι ζωές μας παραμένουν αναλώσιμες στον βωμό του κέρδους και η κρατική αυθαιρεσία ατιμώρητη. Έναν χρόνο μετά την προσπάθεια διαμόρφωσης συνειδήσεων και απόδοσης ατομικών ευθυνών, οι ημέρες συμπίπτουν με την εξεταστική επιτροπή. Μία ακόμη εξεταστική επιτροπή φιάσκο και προσπάθειας συγκάλυψης, αποποίησης πολιτικών ευθυνών, θρασείας απόδοσης αποκλειστικής ευθύνης και πάλι στον σταθμάρχη και επίκλησης στο «δικαίωμα της σιωπής» για το εσκεμμένο «μπάζωμα» στο σημείο του δυστυχήματος, το οποίο κατέστρεψε σημαντικά στοιχεία που θα συνέβαλαν στην ανάδειξη των πραγματικών ενόχων.
Ενώ είναι σαφές ότι οι ευθύνες για την κρατική δολοφονία των Τεμπών είναι διαχρονικές και αφορούν σε συγκεκριμένες πολιτικές διαχείρισης και στις πολιτικές λιτότητας τόσο της τωρινής όσο και των προηγούμενων κυβερνήσεων. Αφορούν στις ελλείψεις χρηματοδότησης και προσωπικού στις συγκοινωνίες, που είχαν και έχουν ως αποτέλεσμα την εντατικοποίηση της εργασίας, τη μείωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών και την υποσυντήρηση του δικτύου μεταφορών, η οποία καθώς δεν καλύπτονταν από τον κρατικό προϋπολογισμό γινόταν με προχειρότητα, στην εμπλοκή διαφορετικών εταιρικών συμφερόντων και φυσικά στο ξεπούλημα και ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Κρατικός μηχανισμός και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται, οι μισθοί μειώνονται και οι απλήρωτες υπερωρίες παραμένουν. Συμβάσεις μετατρέπονται σε μερικής απασχόλησης, εκφοβισμοί και απολύσεις συνεχίζονται και οι συνθήκες διαβίωσης μας παρακμάζουν όσο η φορολογία διαρκώς ανεβαίνει και οι εξώσεις, οι πλειστηριασμοί και τα ενοίκια κατοικιών αυξάνονται.
Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλούνται. Νομοσχέδια για ιδιωτικά πανεπιστήμια και διάλυση της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης αναμένεται να ψηφιστούν. Παράλληλα απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περισσότερο και τις κοινωνικές ανισότητες να οξύνονται.
Ακόμη, δεν μας εκπλήσσει για ακόμη μία φορά ότι η ΓΣΕΕ μέχρι και σήμερα δεν έχει προκηρύξει απεργία, καθώς ούτε πριν από έναν χρόνο δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, όταν ακόμη μετρούσαμε τα θύματα της κρατικής δολοφονίας στα Τέμπη. Είναι στα δικά μας χέρια, των εργαζομένων, να κινητοποιηθούμε και να οργανωθούμε απέναντι στην καταπίεση, την φτωχοποίηση και εξαθλίωση, τον θάνατο, το έγκλημα. Ενάντια στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση των πάντων. Σε αυτό το σύστημα διαφθοράς και εκμετάλλευσης, σε βάρος της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας προς όφελος του κεφαλαίου, δεν χωρούν πια η υποταγή και η συμμόρφωση. Να μην ξεχνάμε ότι οι εργαζόμενοι/ες του Πρ.Σωματείου του ΟΣΕ ήταν αυτοί/ες που με προειδοποιήσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις επιχειρούσαν να γνωστοποιήσουν στην κοινωνία και το υπουργείο Συγκοινωνιών τις άθλιες συνθήκες στις συγκοινωνίες.
Θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας, σε σωματεία, να απεργούμε και να διεκδικούμε αξιοπρεπείς συνθήκες για τη ζωή μας σε όλα τα πεδία. Θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Για κοινούς αγώνες εργατών/τριών, φοιτητών/τριών, αγροτών/τισσών, εργαζομένων στον χώρο της υγείας.
ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ/ΙΣΣΕΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2024 στην Καμάρα στις 10:30
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)
Τηλέφωνο επικοινωνίασ: 6976044591
E-mail επικοινωνίας: psyxoswmateio@riseup.net
Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί
Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που στοιχειώδη κεκτημένα προηγούμενων χρόνων όπως η πρόσβαση στην υγεία και την παιδεία αλλά και η ίδια η αξία της ανθρώπινης ζωής είναι υπό αμφισβήτηση.
Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων με το νομοσχέδιο που έρχεται προς ψήφιση την επόμενη εβδομάδα έρχεται ως αποκορύφωμα της διαρκούς υποβάθμισης της παιδείας. Σε μια συνεχή προσπάθεια να αποκλείεται όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των φτωχότερων στρωμάτων από την παιδεία, κάθε καινούριο νομοσχέδιο δεν έχει σαν στόχο την βελτίωση, αλλά τη χειροτέρευση των σπουδών μας, αλλά και της ίδιας μας της ζωής.
Παρατηρούμε άλλωστε ότι το κόστος της ζωής μας τα τελευταία χρόνια διαρκώς αυξάνεται, με τους μισθούς να μην φτάνουν ούτε για να πληρωθούν τα ενοίκια, οι λογαριασμοί και το σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που η φοιτητική μέριμνα υποβαθμίζεται διαρκώς.
Αποκορύφωμα του τρόπου που το κράτος και οι αστοί υπολογίζουν τις ζωές μας αποτέλεσε η καπιταλιστική δολοφονία έναν χρόνο πριν στα Τέμπη. Είναι άξιο να αναφέρουμε πως εκτός απο τους 57 ταυτοποιημένους νεκρούς υπήρχαν ακόμη πολλοί μετανάστες των οποίων οι θάνατοι δεν καταγράφτηκαν ποτέ, και με την φανερά συγκαλυπτική τακτική του κράτους μπορούμε να καταλάβουμε πως δεν επρόκειτο κάτι τέτοιο να βγει στην επιφάνεια. Είναι ξεκάθαρο για εμάς πως δεν πρόκειται για καποιο δυστύχημα που όλοι από κοινού θρηνούμε, αλλά μια δολοφονία στο βωμό του κέρδους και της «ανάπτυξης», με ξεκάθαρους θύτες το κράτος και τους μεγαλοεπιχειρηματίες, και θύματα ανθρώπους της τάξης μας, φοιτήτριες, άνεργους, μετανάστες.
Αν δεν αντισταθούμε σε όλα αυτά, αν παραμείνουμε αμέτοχοι στην υποτίμηση των ζωών μας, θα χάνουμε όλο και περισσότερα, ίσως και την ίδια μας τη ζωή.
Απεργιακή πορεία 28/2 10:30 Καμάρα
Πανεκπαιδευτική πορεία 29/2 12:00 Καμάρα
ΣΦ Μαθηματικού
πηγή : email που λάβαμε στις 23 Φεβρουαρίου 22h
Κάτω απ΄τις ράγες υπάρχει απεργία
Ένας χρόνος έχει περάσει από το μαζικό κρατικό/καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη που στοίχισε τουλάχιστον 57 ζωές και τίποτα δεν έχει αλλάξει. Ή Μάλλον τα πράγματα έχουν όντως αλλάξει, βαίνοντας προς το χειρότερο, με τη μαζικότερη κρατική δολοφονία στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους να συμβαίνει λίγες εβδομάδες αργότερα στα ανοιχτά της Πύλου. Η ανάγνωση της συγκυρίας δε γίνεται παρά να περνάει μέσα από την καθημερινή υποτίμηση των ζωών ντόπιων και μεταναστριών, με κλιμάκωση τον έμμεσο και άμεσο φόνο τους σε αυτά τα συμβάντα. Είναι ξεκάθαρο πως τα κράτη συνολικά οχυρώνονται για έναν ακόμα πόλεμο. Το ελληνικό κράτος προφανώς δεν παραμένει αμέτοχο στις παγκόσμιες εξελίξεις προετοιμάζοντας το έδαφος με γεωπολιτικές επιλογές άμεσης εμπλοκής στα διάφορα πολεμικά πεδία(Ουκρανία, Παλαιστίνη, Υεμένη). Μέσα στον παγκόσμιο καταμερισμό του Κεφαλαίου, έχει διαλέξει τρόπο διατήρησης και αναπαραγωγής του βάσει της ιστορικής του συνέχειας: την οικοδόμηση ενός σύγχρονου φιλοπολεμικού κράτους άμυνας/ασφάλειας που εξαθλιώνει το ντόπιο προλεταριάτο ενώ εξολοθρεύει και υπερεκμεταλλεύεται μαζικά τους πληθυσμούς που διατηρεί ως πλεονάζοντες στα σύνορα και στα στρατόπεδα συγκέντρωσής του, προσπαθώντας παράλληλα να πείσει τους πρώτους ότι η ανατίμησή τους έρχεται μόνο με τη συνέχιση της κατάστασης των δεύτερων.
Το πολιτικό προσωπικό του Κεφαλαίου, είτε δεξιό είτε αριστερό προτάσσει τη δική του εκδοχή για τη σταθεροποίηση της καπιταλιστικής συσσώρευσης και ανάπτυξης εντός του κρατικού πλαισίου και την απομάκρυνση των επιθέσεων προς την ουσία του. Εθνικό πένθος, τυχάρπαστοι σταθμάρχες, ανθρώπινα λάθη, πελατειακό κράτος, ευκαιρίες για ανάπτυξη, κακοί ξένοι καπιταλιστές, σκοτεινά κέντρα εξουσίας που επιβουλεύονται το καημένο εξαρτημένο ελληνικό κράτος, άπληστοι ρομά αρπαγείς σιδηρογραμμών. Όλα τα αφηγήματα των ήδη υπαρχόντων και επίδοξων διαχειριστών του κρατικού-καπιταλιστικού μηχανισμού και των εκμεταλλευτικών μερίδων που εκπροσωπούν, διαγκωνίζονταν στο δημόσιο λόγο και πρακτική για μια θέση πρόσβασης στο ελληνικό Κράτος και τις διεθνείς συμμαχίες του, ενώ συνδυαστικά παραλύουν τον κοινωνικό ανταγωνισμό οδηγώντας τον στην αφομοίωση, την αδράνεια και εν τέλει στην εθνικοποίηση του ταξικού μίσους.
Ιδιαίτερα συσκοτιστικό αποτελεί το δίπολο δημόσιο/ιδιωτικό που τίθεται κυρίως από την αριστερά του κεφαλαίου(ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ ,ΜΕΡΑ25) και τις ουρές της ως το απόλυτο εργαλείο κατανόησης της συγκυρίας, με την ταύτιση του δημόσιου-κρατικού κεφαλαίου ως το βέλτιστο αν όχι το απόλυτο αίτημα(δηλαδή το αίτημα μιας αιώνιας συνδιαχειριστικής σοσιαλδημοκρατίας) και το ιδιωτικό-καπιταλιστικό κεφάλαιο σαν κάτι που βρίσκεται εντελώς ασύνδετο στην αντίπερα όχθη του πρώτου, αντανακλώντας την αντίληψη διαχωρισμού του συμπλέγματος κράτους/κεφαλαίου. Η πραγματικότητα δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο. Το δημόσιο και το ιδιωτικό είναι και οι δύο μορφές κεφαλαίου-το ένα έμμεσα παραγωγικό και το άλλο άμεσα. Πέρα από τις προφανείς λαθροχειρίες, όπως ότι υπάρχουν κανονικότατες κερδοσκοπικές δημόσιες εταιρίες που επιτίθενται στην κοινωνική βάση και επιτείνουν έτσι κι αλλιώς τους αποκλεισμούς στην πρόσβαση βασικών μέσων επιβίωσης στους περισσευόμενους πληθυσμούς αλλά και στους φτωχοποιημένους ντόπιους(πχ ρεύμα και νερό) ,που κατατάσσουν, καταγράφουν και υποτιμούν στρατιές ανέργων(ΔΥΠΑ/ΟΑΕΔ), που δολοφονούν(σώματα στρατού και αστυνομίας),που οχυρώνουν πολεμικά (ψηφιακή διακυβέρνηση, φυλακές). Οι συμπράξεις Δημόσιου-Ιδιωτικού τομέα και οι ιδιωτικοποιήσεις, είναι για δεκαετίες, κεντρική κρατική πολιτική του ελληνικού κράτους που αποσκοπεί στην διόγκωση των κερδών και την επιχειρηματικοποίηση της ζωής. Ο σιδηρόδρομος ως δομικό στοιχείο στη μεταφορά εμπορευμάτων από τον Πειραιά καθώς και η άμεση σύνδεσή του με τον προωθημένο γεωπολιτικό ρόλο που επιδιώκει το κράτος στις διεθνείς αλυσίδες τροφοδοσίας δε θα μπορούσε να είναι εξαίρεση. Διαδοχικές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ) στράφηκαν προς τη διάσπαση και επιχειρηματικοποίησή του. Ωστόσο βλέπουμε δυτικά καπιταλιστικά κράτη όπως η Γερμανία και η Γαλλία να επανακρατικοποιούν τις πρώην δημόσιες και μετέπειτα ιδιωτικές εταιρίες ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου τους, λόγω της πολεμικής οικονομίας που τους επιτάσσει η σφαγή στην Ουκρανία. Βλέπουμε δηλαδή ότι τα κράτη προσαρμόζονται στις αιματοβαμμένες εξελίξεις καθώς είναι τα ίδια -σε συντριπτικό βαθμό- που τις προκαλούν. Η κρατική οργάνωση είναι η μήτρα της τεράστιας ανθεκτικότητας που παρουσιάζουν οι διάφορες πτυχές καπιταλιστικής διαχείρισης(νεοφιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική, πράσινη, κόκκινη/ροζ κτλ)
Αυτό που σε κάθε περίπτωση συγκαλύπτεται είναι η ουσία, ότι δηλαδή η ταυτόχρονη συνάρθρωση σε διαφορετικούς βαθμούς όλων αυτών των επιλογών(κρατικοποιήσεις, ιδιωτικοποιήσεις, επιχειρηματικοποίηση, επιδοματική πολιτική, κρατικός προστατευτισμός) αποτελούν τη στρατηγική του ελληνικού κράτους για να κυριαρχεί στον μαινόμενο κοινωνικό πόλεμο μέσα σε ένα όλο και περισσότερο ρευστό εξωτερικό και εσωτερικό περιβάλλον όπου προσπαθεί να βγαίνει συνεχώς κερδισμένο σε σχέση με τους ανταγωνιστές/συμμάχους του. Από την οπτική της όξυνσης του εμφυλίου πολέμου δεν μπορούμε να διαλέγουμε πλευρά σε αυτά του τα διλήμματα, με την τάδε ή την δείνα καπιταλιστική διαχείριση των κρίσεων προς όφελος του κράτους, που ξεσπούν ξανά και ξανά, από την πολεμική διαχείριση των μεταναστριών και τις πυρκαγίες του Έβρου ως τις πλημμύρες του Θεσσαλικού κάμπου, με αιτήματα για ενίσχυση, θωράκιση και ασφάλεια. Αντ΄αυτού βασική μέριμνα του (αντιεξουσιαστικού/αντικρατικού) πολυεθνικού προλεταριακού πόλου είναι να συνδράμει με τα πιο εκμεταλλευόμενα και καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας, να ορίσει ποιοι μερικοί αγώνες ,βάσει των αναγκών για πρόσβαση/ποιότητα/άρση αποκλεισμών στις δημόσιες δομές, θα οδηγήσουν στη γενίκευση νέων αδιαμεσολάβητων μορφών και κοινοτήτων αγώνα και ζωής που θα κοιτάνε στο ξεπέρασμα του ψευδοδιπόλου δημοσίου/ιδιωτικού, που θα έχουν εν τέλει το βλέμμα στραμμένο στο πέρασμα στην επίθεση και στη συντριβή της κρατικής-καπιταλιστικής διαμεσολάβησης σε όλα τα πεδία της ζωής μας. Εργασιακοί αγώνες όπως αυτός στον κλάδο των τηλεφωνικών υπηρεσιών, με απεργίες στις 8 και 19 Φλεβάρη, με την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου στην Teleperformance, με την συμμετοχή σε αυτό πολλών μεταναστών εργαζομένων που διεκδικούν την έκδοση εργασιακής βίζας και την απαλλαγή από το καθεστώς απειλής απόλυσης και πιθανής απέλασης(!) αποτελούν ελπιδοφόρα παραδείγματα διεθνιστικών προλεταριακών αγώνων. Μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στάθηκε και ο απεργιακός αγώνας 40-50 μεταναστ(ρι)ών εργατών
/ριών που διαμένουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ριτσώνας.
Εργαζόμενοι/ες στην βιομηχανική ζώνη Ασπροπύργου-Μαγούλας, οι οποίοι απήργησαν και μπλόκαραν το λεωφορείο που τους μεταφέρει από το στρατόπεδο στο χώρο εργασίας τους, διεκδικώντας και κερδίζοντας μέρος των χρωστούμενων δεδουλευμένων τους. Αλλά ελπιδοφόρα είναι και τα παραδείγματα εργασιακών αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία έχουν συνενώσει τον μαχητικό συνδικαλισμό βάσης με το πρόταγμα των πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα, όπως οι απεργίες στην e-food και την wolt.
Η απεργία της 28ης αποτελεί για εμάς ένα ακόμα πεδίο συνάντησης στο δρόμο. Χωρίς να έχουμε καμία αυταπάτη για το λόγο και τη χρησιμότητα στην οικοδόμηση ενός προφίλ αγωνιστικότητας εν όψει ευρωεκλογών για το σοσιαλσωβινιστικό ΚΚΕ/ΠΑΜΕ, όπως και για την αντιεξεγερτική στάση που κράτησε στο δρόμο στις περσινές συγκρούσεις και στο ενδεχόμενο εξάπλωσής τους, με την προβοκατορολογία να οργιάζει. Παρόλα αυτά, μέσα στην απεργία τους υπάρχει και η δική μας απεργία, υπάρχει και η απεργία αυτών που δεν έχουν φωνή. Μια απεργία που δεν ψάχνει να διαμεσολαβήσει κάποια μερικά αιτήματα των ντόπιων υποτελών κάτω από την ταυτότητα του έθνους/λαού και του έλληνα ψηφοφόρου, ταυτόχρονα με τα αφεντικά τους. Μια απεργία που παίρνει θέση στον κοινωνικό πόλεμο μαζί με τους αόρατους και τις περιθωριοποιημένες, που δεν κοιτάει να διευρύνει λίγο ακόμα την αγκαλιά του έθνους και να στείλει άλλες στον ταξικό πάτο, αλλά στρέφεται στη συλλογική μας ανατίμηση. Μια απεργία που δεν θέτει σαν προϋπόθεση της ζωής μας την κρατική ασφάλεια αλλά δηλώνει πως η εμπιστοσύνη στο κράτος και στους θεσμούς του, μαζί σε όσους μας καλούν να ανανεώσουμε την πίστη μας σε αυτούς, απλά θέλουν να γίνουν οι καταπιεστές μας και είναι συνένοχοι στο επόμενο μαζικό έγκλημα. Να φέρουμε στους δρόμους την αντίληψη ενός αγώνα από τη διεθνιστική σκοπιά του εσωτερικού εχθρού,να οργανώσουμε σε κάθε γειτονιά, σε κάθε χώρο εκμετάλλευσης και καταπίεσης, πολυεθνικές κοινότητες αγώνα, ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους-κεφαλαίου-πατριαρχίας-ρατσισμού.
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΑΜΑΡΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ/ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΗΣ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗΣ Α/Α ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝ ΖΩΕΣ
ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΜΕΣΑ Σ' ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΑΙΝΑ, ΑΛΛΑ ΔΕ ΘΑ ΣΤΟ ΠΟΥΝ ΣΤΟ ΣΚΑΙ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤ1
ΟΙ ΡΑΓΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΦΕΡΝΟΥΝΕ ΝΕΚΡΟΥΣ, ΚΑΜΙΑ ΑΥΤΑΠΑΤΗ ΓΙΑ ΜΥΘΟΥΣ ΕΘΝΙΚΟΥΣ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
Η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΤΑΦΟΣ ΤΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΩΝ-ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Ανάρες-Ομάδα Δράσης&Αλληλεγγύης
Απεργιακή συγκέντρωση /πορεία Τετάρτη 28/2 στις 11:00 Καμάρα
*Αλληλεγγύη με τους αγώνες των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του πανεπιστημίου
*Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας
*Καμία ανοχή στις αυθαιρεσίες των αφεντικών
Αντίσταση στους εκβιασμούς των αφεντικών
Αυτοοργάνωση στους χώρους δουλειάς
Αλληλεγγύη μεταξύ των εργαζομένων
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ 28/02 ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ
ΚΑΜΑΡΑ
Η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από τη βία κράτους, καπιταλισμού και
πατριαρχίας. Με τα νοίκια στα ουράνια, τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και
στη λαϊκή συνεχώς να «αυξομειώνονται» (κυρίως να αυξάνονται θα πούμε
εμπειρικά) και οι μισθοί μας να παραμένουν χαμηλοί, με τον θάνατο να
γίνεται συνήθεια και θέαμα στις οθόνες μας (πόλεμοι, κρατικές
δολοφονίες, διετής εγκλεισμός, γυναικοκτονίες, επαναπροωθήσεις
μεταναστών και εργατικά «ατυχήματα»), πέρυσι στις 28/2 ήρθε να προστεθεί
μια ακόμα μαζική δολοφονία κράτους και κεφαλαίου με τη σύγκρουση τρένων
στα Τέμπη. Πενήντα εφτά τουλάχιστον γνωστοποιημένοι νεκροί υπό
αδιευκρίνιστες συνθήκες προστίθενται στη λίστα μαζικών κρατικών
δολοφονιών.
Είδαμε τον κρατικό μηχανισμό άμεσα να προσπαθεί να καλύψει τις ευθύνες
του αποπολιτικοποιώντας το ζήτημα και προσδίδοντας στην εν λόγω
δολοφονία χαρακτηριστικά εθνικού πένθους για ένα δήθεν ατύχημα από ένα
ανθρώπινο λάθος. Το κλίμα των ημερών που χτίστηκε από το κράτος και είχε
συνεχή ανατροφοδότηση από τα ΜΜΕ ήταν αυτό του εθνικού θρήνου και
κατεύθυνσης της κοινωνικής αγανάκτησης προς εύκαιρους στόχους, είτε
αυτός ήταν ο σταθμάρχης είτε ο κλασικός αντιτσιγγανικός οχετός των
μίντια περί Ρομά που «κλέβουν τα καλώδια των τρένων/χαλκο». Με αυτά τα
τεχνάσματα προσπάθησαν να καταπνίξουν την ταξική οργή που αναδυόταν. Μας
έβαλαν όρια στο πώς θα πενθήσουμε λέγοντάς μας ότι πρέπει να
προσευχηθούμε, να ανάψουμε κεριά και να κάνουμε ησυχία και σίγουρα όχι
να βγούμε στους δρόμους.
Την προσπάθεια αναγωγής της συστημικής δολοφονίας σε εθνική τραγωδία και
τη μετατροπή της σε θέαμα την είδαμε και με τη γλαφυρή περιγραφή των
προσωπικοτήτων και των ζωών των θυμάτων/δολοφονηθέντων από τα μίντια (με
λεπτομερειακές περιγραφές για την προσωπική ζωή του καθενός). Λες και το
αν ήταν "άξια" φοιτητά ή οικογενειάρχες καθιστά τις ζωές τους
περισσότερο άξιες να βιωθούν. Έτσι, φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε με τις
ζωές των μεταναστριών που υπήρχαν σε αυτό το τρένο. Εξάλλου, ο θάνατός
τους θεωρείται κάτι μακρινό, κάτι σύνηθες ή και θεμιτό από/για τον
εθνικό κορμό.
Ένα μεγάλο κομμάτι της πατριωτικής αριστεράς βολεύτηκε με το αφήγημα του
εθνικού πένθους και προσπάθησε να φιμώσει την οργή που μπορούσε να
αποτυπωθεί σε επίπεδο δρόμου. Αντίθετα, έσπευσε σε έναν
αντιπολιτευτικό/με αντί-νδ χαρακτηριστικά διάλογο (ακολουθούσε και
προεκλογική περίοδος εξάλλου) και έκανε λόγο περί ξεπουλήματος του
ελληνικού σιδηροδρόμου σε ξένες ιδιωτικές εταιρίες.
Ούτε το κράτος ούτε οι εταιρίες προφανώς νοιάζονται για τις ζωές μας,
αυτό που τα ενδιαφέρει είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους. Είτε
εποπτεύεται, συντηρείται, χρηματοδοτείται από το δημόσιο είτε από
ιδιώτες το σιδηροδρομικό δίκτυο παραμένει ένα σημαντικό μέσο που
εξυπηρετεί τη μεταφορά εμπορεύματος κι άρα του κεφαλαίου. Κύριος
ρυθμιστής της αξίας της ανθρώπινης ζωής είναι ο καπιταλισμός. Στο βωμό
του κέρδους λοιπόν 57+ νεκροί είναι απλά ένα στατιστικό σφάλμα σε μια
δικλείδα ασφαλείας που δεν πάρθηκε ποτέ γιατί δεν συνέφερε αρκετά η
επένδυση σε αυτή όσο το παγκόσμιο κεφάλαιο που περνάει από το ελληνικά
εδάφη.
Όταν ακούμε για καπιταλιστική αναδιάρθρωση κι οικονομική ανάπτυξη
ξέρουμε ότι έρχεται περαιτέρω είσοδος της ιδιωτικοποίησης σε υγεία,
μεταφορές, παιδεία κι απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι βασικές
κοινωνικές ανάγκες κρίνονται από το κράτος πως δεν είναι περαιτέρω
επικερδείς και εκμεταλλεύσιμες, υποβαθμίζονται και εν τέλει έρχεται το
ιδιωτικό κεφάλαιο να τις χρησιμοποιήσει. Έρχεται να αυξήσει ακόμη
παραπάνω το κόστος ζωής για την κοινωνική βάση και να θέσει
περισσότερους φραγμούς στην κάλυψη αυτών των αναγκών.
Γίνεται αντιληπτό πως στο πλαίσιο αυτό η υπόστασή μας όλο και
υποτιμάται. Υποτίμηση που καταλήγει βίαιη και δολοφονική προς πάσα
κατεύθυνση στο βωμό της κεφαλαιϊκής γιγάντωσης. Βλέπουμε την όποια
αντίσταση σε αυτή την απαξίωση να ποινικοποιείται. Έτσι, κηρύσσονται
παράνομες οι απεργίες των εργαζομένων της Hellenic Train και
λασπολογούνται οι αγώνες τους για βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους
και της κατάστασης του σιδηροδρομικού δικτύου.
Η κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη επαλήθευσε με τον πιο κυνικό
τρόπο αυτό που ήδη γνωρίζαμε. Πως οι ζωές των προλεταριοποιμένων
κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστριών, είναι ασήμαντες μέσα στο
νεοφιλελευθερισμό και ένα εμπόδιο στο στόχο της συνεχούς αύξησης του
κέρδους (τους). Να μην αφήσουμε να αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως μια
εθνική τραγωδία, ως στιγμιαίο λάθος ή ως αποτέλεσμα της πολιτικής μιας
κυβέρνησης. Να μην ανεχτούμε αυτό το επιβεβλημένο πλαίσιο που ασφυκτικά
ορίζει τις ζωές μας. Να μην αποδεχτούμε τον θάνατο που συμβαίνει παντού
δίπλα μας ως μια αναπόφευκτη κανονικότητα. Να συλλογικοποιήσουμε τις
αρνήσεις μας και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
ΞΕΝΟΙ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ
ΝΕΚΡΟΙ
Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΝΕΙ
*Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την απεργιακή πορεία
της 28/02
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
Τέμπη: Ένας χρόνος μνήμης και οργής - Δεν ήταν δυστύχημα αλλά κρατικό έγκλημα
Το μεγάλο και μαζικό έγκλημα στα Τέμπη έφερε στην επιφάνεια με τραγικό τρόπο τις κεντρικές πτυχές του σημερινού κόσμου. Ενός κόσμου που συγκροτείται γύρω από το πρόταγμα του κέρδους και της ισχύος που το συμπληρώνει. Η σύγχρονη εξουσία, έχοντας ως κορωνίδα το "όλα πωλούνται και όλα αγοράζονται", κοστολογεί τη ζωή και τον θάνατο με βάση τη ζημία και το όφελος. Αυτό το φαντασιακό είναι το κλειστό της νόημα που εξαπλώνεται σε έναν κόσμο ανοιχτό στα καταστροφικά κελεύσματα του κέρδους και μόνο αυτού.
Κάνοντας τους ισολογισμούς της θεσμοθετεί προστατευτικούς θεσμούς και κανόνες ασυλίας, εκποιεί δημόσιες περιουσίες, λεηλατεί τη φύση, εξαγοράζει συνειδήσεις, ποινικοποιεί αντιστάσεις.Γι' αυτήν το νόημα της ζωής είναι η υποταγή, η ενσωμάτωση και η εκποίηση της με ένα πλήθος θέσεων, εμπορεύσιμων ιδεών, πραγμάτων και εμπειριών. Είναι ο πιο φτηνός και οικονομικός τρόπος ένταξης και η ένοχη σιωπή-ο θρίαμβος της. Αυτός ο τρόπος δεν είναι στρωμένος με τα λουλούδια της καλής θέλησης αλλά στυγερός και αμείλικτος. Όπως, άλλωστε, είπε και ο υπουργός Πέτσας: "όποιος δεν προσαρμόζεται, πεθαίνει".
Και όταν ο θάνατος έρχεται να σπάσει αυτή την οργανωμένη ταπείνωση, τότε η εξουσία καταφεύγει στο τελευταίο της όπλο με τις αλληλένδετες τρεις προϋποθέσεις: μηδενική ευθύνη για την ίδια, καθολική ευθύνη για τα εξιλαστήρια θύματα και αποζημίωση ως αντίτιμο σιωπής στα πραγματικά θύματα.
Για τα τρένα που ήταν το πιο λαϊκό, μαζικό και οικολογικό μέσο μεταφοράς, ο χρόνος σταμάτησε την 28η Φεβρουαρίου του 2023.
Πενηνταεφτά (57) αναγνωρισμένα και ποιος ξέρει πόσα ακόμη εξαϋλωμένα και άγνωστα αδέρφια μας, δολοφονήθηκαν με τον πιο κυνικό τρόπο. Αυτός ο κυνισμός κρυσταλώνονταν ήδη πριν το έγκλημα, με την απαξίωση του ΟΣΕ σε προσωπικό, δρομολόγια, τροχαίο υλικό, συστήματα ασφάλειας, χρηματοδότηση και λοιπά. Η μεθόδευση της απαξίωσης συνοδεύτηκε με αυτή της εκποίησης και ιδιωτικοποίησης. Παλιά μου τέχνη κόσκινο.
Η απαξίωση του οργανισμού διευκόλυνε την εκποίηση και γραφειοκρατικοποίησε ακόμα περισσότερο αρμοδιότητες και ευθύνες.
Ο κυνισμός επέστρεψε δριμύτερος στα Τέμπη. Η ατομική ευθύνη, το λάθος και η κακιά στιγμή μπήκαν στο μεγεθυντικό φακό όλων των αξιωματούχων και των αφεντικών του σιδηροδρόμου, που βρήκαν καταφύγιο στα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε. με το αζημίωτο. Η λογική αυτή διευρύνεται πια στον χώρο και στον χρόνο σε βάρος των πιο αδύναμων, για τους οποίους "τα ατυχήματα" και "οι καιρικές συνθήκες" πρέπει να εγγραφούν στην καθημερινότητά τους ως οι μόνες αποδεκτές αιτίες των δεινών τους.
Η αντιστροφή της πραγματικότητας προβάλλει ως η μόνη αλήθεια για να επισφραγιστεί μία άλλη αντιστροφή: δεν υπάρχουνε χάριν της ανοχής μας - υπάρχουμε χάριν της ανοχής τους. Όταν η κοινωνία βγήκε στους δρόμους και φώναξε πως οι ζωές μας μετράνε και δεν τις αφήνουμε στην τύχη, τότε τα αφεντικά σαν άλλες Αντουανέτες κοιτούσαν τα ταμεία με την σιγουριά της δύναμης του χρήματος, την πανάκεια κάθε τραγωδίας.
Ο κυνισμός τους φτάνει στο αποκορύφωμά του σήμερα, με τον κοινοβουλευτικό εμπαιγμό στους συγγενείς, γιατί για τους υπεύθυνους της Βουλής δεν ισχύει ούτε η προσβολή του νεκρού. Διότι τι άλλο είναι η άθλια στάση του υπουργού Καραμανλή και των πολιτικών του συνηγόρων; Τι άλλο είναι το άρον άρον τσιμέντωμα της περιοχής του εγκλήματος, το σβήσιμο βίντεο κι άλλες μεθοδεύσεις συγκάλυψης από τους αντίστοιχους υπεύθυνους;
Ας μη γελιόμαστε.
Η δικαίωση του αδερφών μας και η στήριξη των συγγενών τους είναι υπόθεση που μας αφορά όλους/ες και ό,τι είναι να γίνει θα επιτευχθεί με την δική μας αλληλεγγύη, αλληλοβοήθεια και την ενεργό παρουσία. Κι αν έτσι έχουν τα πράγματα, χωρίς τον άμεσο και ενεργό κοινωνικό έλεγχο στην οργανωμένη ζωή και στα μέσα που διαθέτει όπως ο σιδηρόδρομος, πάντα θα βρισκόμαστε αντιμέτωποι/ες με το οργανωμένο έγκλημα ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που αναπτύσσεται λεηλατώντας και αναλώνοντας ανθρώπους και φύση.
- ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΔΥΣΤΎΧΗΜΑ ΕΊΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΌ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌ ΈΓΚΛΗΜΑ
- Η ΔΙΚΑΊΩΣΗ ΚΑΙ Η ΤΙΜΩΡΊΑ ΣΤΑ ΧΈΡΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ
- Η ΜΝΉΜΗ ΚΑΙ Η ΟΡΓΉ ΔΕΝ ΤΣΙΜΕΝΤΏΝΟΝΤΑΙ
Αντίσταση - Αλληλεγγύη
γιατί οι ζωές μας είναι πέρα και ενάντια στα κέρδη τους.
Respiro di Libertà Social Space for Freedom - Αντιεξουσιαστική Κίνηση Θεσσαλονίκης
Δεν ξεχνάμε - δε συγχωρούμε το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη
ΌΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ! ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, δολοφονεί, εξαθλιώνει και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο. Αυτό καταδεικνύουν τα απανθρακωμένα σώματα προσφύγων στον Έβρο όπως και η καμένη γη από τη Ροδόπη ως την Πάρνηθα, τα νεκρά ζώα, οι στάχτες εκεί που υψώνονταν δάση. Αυτό καταμαρτυρά η φρίκη που βίωσε και συνεχίζει να βιώνει μέχρι σήμερα η Θεσσαλία.
1 χρόνο πριν, στις 28 Φλεβάρη 2023 η επιβατική αμαξοστοιχία ΙC 62 της Hellenic Train, με εκατοντάδες επιβαίνοντες συγκρούεται με εμπορική αμαξοστοιχία, των ίδιων ιδιωτικών συμφερόντων, στα Τέμπη. Η ανείπωτη αυτή τραγωδία μας θυμίζει, με τον χειρότερο τρόπο, τι σημασία δίνει το Κράτος και το Κεφάλαιο στην ανθρώπινη ζωή. Αυτό που συνέβη στα Τέμπη ήταν μια προαναγγελθείσα δολοφονία με υπαίτιους το ελληνικό κράτος και το ιδιωτικό κεφάλαιο. Με το ξεπούλημα της ΤΡΑΙΝΟΣΕ στους Ιταλούς επενδυτές (επί ΣΥΡΙΖΑ) και την επαναφορά τραίνων που είχαν αποσυρθεί στην Ελβετία, ακολούθησαν οι κυβερνητικοί διθύραμβοι σχετικά με την αναβάθμιση των σιδηροδρομικών μέσων. Η αναβάθμισή που διαφήμιζαν περιλαμβάνει: απαρχαιωμένα ή ανύπαρκτα συστήματα συντήρησης και ελέγχου και υποστελέχωση του εργατικού δυναμικού. Κι ενώ οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είχαν προειδοποιήσει μέσω δελτίων τύπου και εξωδίκων προς τους αρμόδιους και είχαν κάνει αλλεπάλληλες κινητοποιήσεις και απεργίες (οι οποίες κρίνονταν παράνομες και καταχρηστικές από την αστική δικαιοσύνη), για τη βελτίωση του δικτύου και για επιπλέον προσλήψεις, τα πράγματα έμειναν ως είχαν. Αυτό σημαίνει, λοιπόν, η "αναβάθμιση" στην ιδιωτικοποίηση: Να παίζεται η ζωή των επιβατών και των εργαζομένων κορώνα γράμματα, αφού δεν πρόκειται να δοθούν χρήματα για τον έλεγχο, την πρόληψη και την ασφάλεια των ανθρώπων. Όταν λοιπόν οι ζωές μας λογίζονται ως ένα ακόμα έξοδο στον προϋπολογισμό του κράτους και του κεφαλαίου μιλάμε για προδιαγεγραμμένες δολοφονίες - ούτε για ατυχήματα, ούτε για "ανθρώπινα λάθη'', ούτε για "κακή στιγμή''. Οι εγκληματίες του υπουργείου μεταφορών, της διοίκησης της Hellenic Train και όλου του κρατικού μηχανισμού που συνέβαλλαν σε αυτή τη δολοφονία θα λογαριαστούν με όλη την κοινωνική βάση, το οργανωμένο κίνημα και τις αντιστάσεις του. Όχι μόνο γιατί είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για αυτό το έγκλημα αλλά γιατί σήμερα με σκοπό τη συγκάλυψη των ευθυνών τους λοιδωρούν και χλευάζουν τις οικογένειες των θυμάτων και επιτίθονται σε όσους αναδεικνύουν αγωνιζόμενοι στους δρόμους τη συνολική δολοφονική φύση του συστήματος εξουσίας .
Η κρατική και καπιταλιστική επίθεση σε όλες τις πτυχές της ζωής είναι αποτέλεσμα της συνολικής κρίσης του συστήματος και οξύνεται όλο και περισσότερο, επιδιώκοντας να στερήσει από την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία κάθε προοπτική αντίστασης και παράλληλα να ξεριζώσει κάθε δικαίωμα που έχει κερδηθεί τους προηγούμενους δύο αιώνες. Την ίδια στιγμή που η ανεργία γιγαντώνεται, η μακρά λίστα των θανάτων των εργαζομένων όλο και μεγαλώνει. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα και τους όρους εκμετάλλευσης που μας επιβάλλονται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων. Παράλληλα ο νέος νόμος για τα «Ελεύθερα Πανεπιστήμια» που φέρνει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων - ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.
Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης.
Η συνολική κατεύθυνση ιδιωτικοποίησης όλων των μέχρι πρότινος δημοσίων αγαθών είναι αναπόσπαστο κομμάτι της στρατηγικής του σάπιου εξουσιαστικού συστήματος του κράτους και του κεφαλαίου. Τα αποτελέσματα της στρατηγικής αυτής φάνηκαν με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Μιλάμε δηλαδή για την ουσία της κρατικής αντικοινωνικής πολιτικής που εκτείνεται από την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση της δημόσιας υγείας και τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας, μέχρι τις εκκενώσεις καταλήψεων, την κρατική καταστολή και τις δολοφονίες από μπάτσους. Δηλαδή, την πλήρη λεηλασία της ζωής της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας στον βωμό της εξουσίας, του ελέγχου και του κέρδους των πολιτικών και οικονομικών αφεντικών.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πρόσφατη ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα - μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα - και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Σήμερα η κρατική καταστολή στοχεύει τους/ις φοιτητές/τριες που αγωνίζονται στους δρόμους και τις καταλήψεις απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο αγώνας αυτός, για την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας, είναι υπόθεση όλης της κοινωνίας, των εκμεταλλευόμενων και καταπισμένων και ως τέτοιος πρέπει να δοθεί και να κερδηθεί. Το κράτος και η νεοφιλεύθερη/ακροδεξιά διαχείριση σχεδιάζουν με πνεύμα ακραιφνούς ρεβανσισμού την αποσυγκρότηση της αγωνιστικής κληρονομιάς που άφησαν δεκαετίες κοινωνικών και νεολαιίστικων διεκδικήσεων. Από το Πολυτεχνείο του 1973, όταν οι φοιτητές ανέδειξαν πως μπορεί μια χούφτα ανθρώπων να πυροδοτήσει το αδύνατο, στις πρώτες καταλήψεις του 1979 που ανάγκασαν τον εθνάρχη να ακυρώσει τον νόμο 815/1978, τις μαθητικές καταλήψεις του 1990-1991 και τη δολοφονία του καθηγητή Ν. Τεμπονέρα στην Πάτρα από οννεδίτες, το κίνημα των αδιόριστων εκπαιδευτικών του 1997 και τον μαθητικό ξεσηκωμό 1998 που έβαλαν σημαντικά αναχώματα στους σχεδιασμούς των νεοφιλελεύθερων και των «εκσυγχρονιστών» μέχρι το τεράστιο κίνημα του 2006-2007 που απέτρεψε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και τα οδοφράγματα, τα κατειλημμένα σχολεία και σχολές στην κοινωνική και ταξική εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που τάραξε συθέμελα το σύστημα εξουσίας οι συλλογικοί και μαχητικοί αγώνες της νεολαίας ήταν, είναι και μπορούν να γίνουν ξανά επικίνδυνοι. Με καταλήψεις σχολών για την επανοικειοποίηση του δημόσιου χώρου, του κοινωνικού πεδίου, με μαζικές διαδικασίες για την πραγματική εμπλοκή όλων των φοιτητών στις αποφάσεις των συλλόγων αυτοοργανωμένα και ακηδεμόνευτα από κομματικές εξαρτήσεις και μεσολαβήσεις, με κοινωνική απεύθυνση και μαχητικό χαρακτήρα για να ανοίξει ξανά ο δρόμος της ανυπότακτης αντίστασης, των ταξικών αγώνων, της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Υπερασπιζόμαστε σήμερα, τον δημόσιο χαρακτήρα όλων των κοινωνικών αγαθών και τη δυνατότητα ελεύθερης πρόσβασης για όλους, έχοντας τα μάτια στραμμένα στην αυριανή αυτοδιευθυνόμενη και χειραφετημένη κοινωνία για την οποία παλεύουμε «Από τον καθένα σύμφωνα με τις ικανότητές του, στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του».
Απέναντι στη συνθήκη της γενικευμένης επίθεσης, λεηλασίας και καταστροφής, απαιτείται μια πλατιά κοινωνική αφύπνιση και μια συνολική κοινωνική κριτική του αδιέξοδου και χρεωκοπημένου συστήματος, το ξεπέρασμα της ανάθεσης, της διαμεσολάβησης και της αδράνειας, το δυνάμωμα των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, η συγκρότηση αυτοοργανωμένων, αντιθεσμικών μετώπων αντίστασης και η δημιουργία κάθε δυνατού αναχώματος σε κάθε σημείο που εκδηλώνεται η κρατική και καπιταλιστική επιθετικότητα. Απέναντι στο δυστοπικό μέλλον που μας επιφυλάσσουν οι ελίτ της εξουσίας και του πλούτου, υπάρχει η επιλογή της συλλογικής αντίστασης και του αγώνα. Να τους θυμίσουμε τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων ανθρώπων παίρνει την κατάσταση στα χέρια της και αντιστέκεται μαζικά και μαχητικά στους σχεδιασμούς τους. Αν μένει κάτι ακόμα να σωθεί από τη φρίκη και τη βαρβαρότητα που μας καταδικάζει το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα, αυτό βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Η μόνη λύση για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, για έναν κόσμο που η ζωή μας δεν θα παζαρεύεται και δεν θα εξαρτάται από τους υπολογισμούς των κυρίαρχων, για έναν κόσμο χωρίς πολέμους, φτώχεια, λεηλασία της φύσης, ξεριζωμό, αρρώστιες και θάνατο είναι η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 28 ΦΛΕΒΑΡΗ
Αθήνα: Χαυτεία, 11.00
διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30
Αναρχική Πολιτική Οργάνωση | Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Πριν ένα χρόνο στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 εκτυλίχθηκε η μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σιδηροδρομική τραγωδία στην χώρα, αποτέλεσμα του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας με το πρόσχημα της κρίσης. Το πλιάτσικο που εξελίσσεται αδιάκοπα από το 2010 είχε ως αποτέλεσμα 57 νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι και νέες ηλικίας 20 με 30 χρονών, θύματα της κυρίαρχης ιδεοληψίας σύμφωνα με την οποία το μοναδικό πράγμα που πρέπει να προστατευτεί σαν κόρη οφθαλμού είναι το καπιταλιστικό κέρδος.
Ευθύνη έχουν όλες οι κυβερνήσεις που διαχρονικά κρατούν υποβαθμισμένο τον ΟΣΕ προλειαίνοντας το έδαφος για την πώλησή του. Ευθύνη έχουν όλοι όσοι υπέγραψαν την υποχρέωση ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ ως μνημονιακή υποχρέωσης το 2010. Ευθύνη έχει ονομαστικά ο Χ. Σπίρτζης του ΣΥΡΙΖΑ που ξεπούλησε το 2017 τον ΟΣΕ στη Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. αντί του αστείου ποσού των 45 εκατομμυρίων ευρώ, την ίδια στιγμή που το ελληνικό κράτος αναλάμβανε την ευθύνη να την επιδοτεί με 50 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο για να εκτελεί συγκεκριμένα δρομολόγια. Αυτός ο αλήτης τότε είχε δικαιολογήσει την πώληση λέγοντας ότι «πουλήσαμε την ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να μην φάει ο ελληνικός λαός στο κεφάλι ενάμιση μνημόνιο».
Η τραγωδία στα Τέμπη δεν είναι ένα ατύχημα που κανείς δεν περίμενε. Λίγες ώρες πριν την μετωπική σύγκρουση της εμπορικής με την επιβατική αμαξοστοιχία, ένα καλώδιο ηλεκτροκίνησης κόπηκε και έπεσε πάνω σε αμαξοστοιχία στην οποία επέβαιναν 450 επιβάτες. Τέτοια ατυχήματα και βλάβες είναι καθημερινό φαινόμενο τα τελευταία χρόνια. Όλα αυτά ενώ συχνά πυκνά η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ πανηγυρίζουν για δήθεν αναβαθμίσεις του σιδηροδρομικού δικτύου και για δήθεν σύγχρονα τραίνα με τα οποία εξοπλίζεται ο ΟΣΕ. Ωστόσο, ρεπορτάζ του Investigate Europe με τίτλο "«Το μόνο που μπορώ να πω είναι καλή τύχη»: Πώς επιστρέφουν στην Ελλάδα τα τραίνα που καταργήθηκαν από την Ελβετία", αποκάλυπτε στις 18 Φεβρουαρίου 2022 ότι τα μεταχειρισμένα τρένα ETR 470 που διαφημίζονταν ως αναβάθμιση των ελληνικών σιδηροδρόμων στην πραγματικότητα είναι άκρως προβληματικά κι επικίνδυνα αποκτώντας πριν από 20 χρόνια το παρατσούκλι «τραίνο βλάβης» στην Ελβετία από την οποία αποσύρθηκαν κακήν κακώς. Όπως είναι λογικό, συμπεραίνουμε πως τα προαναφερθέντα ρεπορτάζ είχαν περισσότερη σχέση με πληρωμένα διαφημιστικά σποτ παρά με δημοσιογραφία. Και αυτή η πολιτική συνεχίζεται και μετά το έγκλημα των Τεμπών, με τα τραίνα, για παράδειγμα που κάνουν το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη- Αθήνα, και έχουν παρθεί από το εξωτερικό, να μην έχυν καν σχάρα για βαλίτσες (καθώς δεν φτιάχτηκαν για μεγάλες διαδρομές).
Εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους είχαν καταγγείλει επανειλημμένα μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια. Τελευταία ανακοίνωση αυτή στις 7 Φλεβάρη 2023 δηλαδή λίγες μόνο μέρες πριν την σύγκρουση όπου η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών αναφέρει: "Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις". Την ίδια στιγμή ο Χατζηδάκης πανηγύριζε που η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έγινε κερδοφόρα και ο τότε υπουργός μεταφορών Κ. Καραμανλής έλεγε στις 20 Φλεβάρη 2023 πως "δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τραίνα". Το είδαμε. Ο Κ. Καραμανλής μάλιστα δε δίστασε, για τα μάτια του κόσμου,να παραιτηθεί από υπουργός και να βάλει υποψηφιότητα στις εκλογές λίγους μήνες αργότερα. Και, φυσικά, η ΝΔ δεν δίστασε να τον κατεβάσει εκ νέου υποψήφιο, φτύοντας στα μούτρα τους συγγενείς των νεκρών και όλους εμάς.
Τα κροκοδείλια δάκρυα πολιτικών και στελεχών της εταιρείας, οι παρόλες περί «εθνικής τραγωδίας» και η απόδοση ευθυνών σε «ανθρώπινα λάθη» δεν πρέπει να μας παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι είχαν αναφερθεί επανειλημμένα στα κενά ασφαλείας και στις ανάγκες συντήρησης και αναβάθμισης του δικτύου, είχαν προειδοποιήσει σε όλους τους τόνους πως το δυστύχημα έρχεται. Είναι αυτοί που καθημερινά παλεύουν να βγάλουν τη δουλειά και να εξασφαλίσουν την ακεραιότητα πληρώματος κι επιβατών με πενιχρά μέσα. Το ελάχιστο που πρέπει να γίνει σήμερα είναι η ακύρωση της πώλησης του ΟΣΕ κι η ουσιαστική αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με βάση την ασφάλεια και την αντίληψη των μεταφορών ως δημόσιου αγαθού που δεν μπορεί να λειτουργεί με βάση το κέρδος. Αλλά δε φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να δράσουμε συλλογικά κι οργανωμένα για να δώσουμε ένα τέλος στον παραλογισμό που ονομάζεται κράτος και καπιταλισμός, στον αντικοινωνισμό και την απανθρωπιά της εξουσίας.
Η άμεση και οργισμένη κοινωνική αντίδραση που υπήρξε από την πρώτη στιγμή που έγινε γνωστό το συμβάν, φανερώνει ότι η κοινωνική βάση το αντιλήφθηκε απ' ευθείας, όχι ως ένα απλό "ατύχημα", αλλά ως την ουσία του κράτους και του κεφαλαίου, ως την ουσία της αντίληψης που θέλει την κοινωνία να οργανώνεται γύρω από τον αξιακό άξονα "τα κέρδη πάνω από τις ζωές". Έτσι, αυτή η τραγωδία έγινε το σημείο όπου συμπυκνώθηκε η καθημερινή εμπειρία της όλο και πιο εκτεταμένης και εντεινόμενης υποτίμησης των όρων ζωής μας (μειώσεις μισθών και συντάξεων, ανεργία, ακρίβεια, ιδιωτικοποιήσεις, πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, καταστολή) και τελικά, της ίδιας της αξίας της ανθρώπινης ζωής. Αυτό είναι το νήμα που συνδέει ευθέως τους νεκρούς μετανάστες στα σύνορα και τους νεκρούς της πανδημίας λόγω των διαλυμένων νοσοκομείων, τους νεκρούς από τα καθημερινά εργατικά ατυχήματα στους χώρους εργασίας και τους νεκρούς στις σιδηροδρομικές ράγες των Τεμπών. Οι μαζικές, δυναμικές και συγκρουσιακές συγκεντρώσεις, διαμαρτυρίες και διαδηλώσεις μετά την μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, αποδεικνύουν πως η κοινωνική βάση δεν θα κάτσει άλλο αμέτοχη να συνηθίζει το θάνατο όλο και πιο πολύ κάθε μέρα, ότι με τις πράξεις τις θα βάλει ένα φρένο στη βαρβαρότητα της εξουσίας.
Δεν πρέπει επίσης να ανεχτούμε την επιχείρηση συγκάλυψης που πραγματοποιείται αυτές τις μέρες με μια ακόμη εξεταστική επιτροπή-παρωδία στη Βουλή, με πιθανό αποτέλεσμα να υποδειχτεί ως μοναδικός υπεύθυνος ο σταθμάρχης. Οι συγγενείς των θυμάτων πραγματοποιούν έναν αγώνα ώστε να τιμωρηθούν οι πραγματικοί υπαίτιοι. Σε έκθεση η οποία βγήκε προσφάτως από εμπειρογνώμονα που ορίστηκε από τους συγγενείς αναφέρονται οι εγκληματικές ευθύνες για την αλλοίωση του χώρου με το «μπάζωμα» και την άτακτη μεταφορά υλικών από το χώρο της τραγωδίας που ίσως και να έχει μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για τη διακρίβωση της αλήθειας ενώ αναφέρεται και στα δείγματα οργανικών διαλυτών και καυσίμων (βενζόλιο, ξυλόλιο, τολουόλιο, εξάνιο, πεντάνιο) που βρέθηκαν σε δείγματα από το σημείο της σύγκρουσης και για τα οποία δεν έχει δοθεί απάντηση.
Γνωρίζουμε ότι ο αγώνας που πρέπει να δώσουμε είναι πολυμέτωπος και δεν πρόκειται να είναι εύκολος. Απέναντι στη φτώχεια και την ανέχεια, την ακρίβεια, την εξαθλίωση, τον εργασιακό μεσαίωνα και την ανεργία πρέπει να οργανώσουμε την ταξική αλληλεγγύη, να ανασυντάξουμε τα συλλογικά μορφώματα της εργατικής τάξης, να προτάξουμε τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας και να θέσουμε τις συλλογικές μας διεκδικήσεις. Να δυναμώσουμε τη διεθνιστική, ταξική αλληλεγγύη μεταξύ των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων, για να αντιπαλέψουμε το δηλητήριο του φασισμού και του ρατσισμού αλλά και για να ορθώσουμε αναχώματα απέναντι στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο που συνεπάγονται εκατόμβες νεκρών της τάξης μας. Εργαζόμενοι/ες, άνεργοι/ες, συνταξιούχοι/ες, αποκλεισμένοι/ες, ντόπιοι και μετανάστες/ριες μαζί, πρέπει να σηκώσουμε μαζί το κεφάλι, να οργανωθούμε, να παλέψουμε μαζί και να επιτεθούμε στο κράτος, το κεφάλαιο και τους λακέδες τους. Από την κραυγή οργής για τους νεκρούς μας στα Τέμπη, από τις σημερινές μας διεκδικήσεις που έχουν ζωτική σημασία για την επιβίωση και τη μερική βελτίωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, μέχρι την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη ριζική αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής. Γιατί η πάλη μας για να μετράει η ζωή μας σήμερα δεν είναι αποσυνδεδεμένη από την πάλη για να γίνει η ζωή μας άξια να βιωθεί συνολικά. Γιατί μία ζωή που θα διέπεται από ελευθερία, ισότητα, κοινοκτημοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια, που θα οργανώνεται αμεσοδημοκρατικά είναι εφικτή, αλλά είναι εφικτή μόνο αν παλέψουμε για αυτή.
ΝΑ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΑΤΥΧΗΜΑ, ΗΤΑΝ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ - ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2 | 10.30 | ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα απεργιακά μπλοκ των σωματείων βάσης
Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
https://libertasalonica.wordpress.com/2024/02…
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ, ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ-ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΟΛΟΙ-ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/02, 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ
Αναρχική Συνέλευση Φοιτητ(ρι)ών Quieta Movere
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ- ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Στις 28/2 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία στα Τέμπη,που είχε ως αποτέλεσμα 57 άνθρωποι να χάσουν την ζωή τους και εκατοντάδες να τραυματιστούν.
Παρά τις διαβεβαιώσεις ασφαλείας και τις υποσχέσεις περί "εκσυγχρονισμού" και "ανάπτυξης", το ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο ποτέ δεν ανταποκρίθηκε σε αυτές. Τα σωματεία μηχανοδηγών προειδοποιούσαν καιρό για την ανεπάρκεια των υποδομών, με την έλλειψη τηλεδιοίκησης, με τις σαπισμένες ράγες, την ανυπαρξία μέριμνας για ανταλλακτικά και συντήρηση, ενώ συγκεκριμένα η ανακοίνωση τους στις 8/2 προοικονομούσε το έγκλημα.
Ένα χρόνο μετά, η αστική δικαιοσύνη δεν έχει αποδώσει καμία ευθύνη στους υπαίτιους, παρά τις αλλεπάλληλες προσπάθειες των οικογενειών, επικαλούμενη την βουλευτική-υπουργική ασυλία. Η διαδικασία συγκάλυψης της κρατικής δολοφονίας, ξεκίνησε ήδη μια εβδομάδα μετά το έγκλημα με το μπάζωμα της περιοχής, συνεχίστηκε με χρηματικές αποζημιώσεις, την ελλιπή έρευνα και την σύσταση μιας εξεταστικής επιτροπής κομμένη και ραμμένη για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κράτους και του κεφαλαίου. Το αφήγημα περί σφάλματος του ανθρώπινου παράγοντα συνεχίζεται ενώ το πένθος προτείνεται να είναι βουβό, με τα ΜΜΕ να αποπροσανατολίζουν, να συγκαλύπτουν και τις εκλογές να προτάσσονται ως "λύση".
Η δολοφονία αυτή δεν έρχεται ως μεμονωμένο περιστατικό, αλλά εντάσσεται σε ένα γενικότερο πλέγμα θανατοπολιτικής του κράτους το οποίο συνδέεται άρρηκτα με τις ιδιωτικοποιήσεις. Το κράτος, αγνοώντας τις ζωές μας και τις κοινωνικές ανάγκες μας, προσπαθεί και εμπορευματοποιεί κάθε πτυχή της ζωής μας με σκοπό το κέρδος των ιδιωτών, από σχολές, νοσοκομεία, ψυχική υγεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, ρεύμα, νερό… Αγνοείται η αξιοπρέπεια των ζωών μας και τα στοιχειώδη αγαθά γίνονται εμπόρευμα στα χέρια των λίγων, θέτοντας, έτσι, ισχυρούς ταξικούς φραγμούς σε βάρος των πολλών.
Ο αγώνας κατά της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αντιστέκεται στη υποβάθμιση όχι μόνο των σπουδών αλλα και των ζωών μας συνολικότερα.
ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΡΔΗ
ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΙΣ ΡΑΓΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η ΔΡΑΣΗ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
Ελευθεριακό Σχήμα Φιλοσοφικής
Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου: Κανένας και καμία στη δουλειά | Όλοι και όλες στους δρόμους!
Ποτέ δε ξεχνάμε αλλά η ζωή συνεχίζεται μονάχα με αγώνα!
Ένας χρόνος έχει περάσει από το καπιταλιστικό έγκλημα που συντελέστηκε στα Τέμπη και από όσα αυτό πυροδότησε: Από την απότομη συνειδητοποίηση για εκατομμύρια εργαζόμενους/ες και νέους/ ες του τί σημαίνει για εμάς η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου για πλήρη ιδιωτικοποίηση/ εμπορευματοποίηση κάθε εργατικής και κοινωνικής ανάγκης, αλλά και κάθε πτυχής και δραστηριότητας στις ζωές μας, του τί σημαίνει υποβάθμιση δημόσιων δομών και υπηρεσιών από το κράτος, του τί σημαίνει ο μετέπειτα τεμαχισμός τους, αλλά και του τί σημαίνει το ξεπούλημά τους σε ξένους και ντόπιους καπιταλιστές.
Από το μετέπειτα μεγαλειώδες λαϊκό ξέσπασμα που έφερε εκατομμύρια ανθρώπους στους δρόμους μετά από σχεδόν μία δεκαετία συνεχόμενων ηττών και οπισθοχώρησης των αγώνων, μία δεκαετία που το περιβόητο TINA ("there is no alternative") συνοδευόμενο από τη "λογική του μικρότερου κακού", την "ανάθεση", την ηττοπάθεια και τον "ευρώ-ρεαλισμό", κατάφερε να κοπάσει τα κύματα των ταξικών αναταράξεων και μαχών του 2010-2012.
Από την μαζική, σε πρωτοφανή επίπεδα, απεργία της 8ης Μάρτη που η εργατική τάξη και οι οργανωμένες και πρωτοπόρες δυνάμεις της επέβαλλαν, κόντρα στο αφήγημα του "εθνικού πένθους" και της αναβλητικότητας που προσπαθούσε να περάσει η αστικοποιημένη ΓΣΕΕ, ανοίγοντας ξανά τον δρόμο και τη συζήτηση για το ποιοι άλλοι δρόμοι οργάνωσης υπάρχουν για τους προλετάριους και τις προλετάριες, πέρα και έξω από την συνδικαλιστική αριστοκρατία που υποκλίνεται - όταν δεν τις υπηρετεί ανοιχτά - στις ορέξεις των καπιταλιστών.
Αλλά και από την αδυναμία ή και την ατολμία των οργανωμένων δυνάμεων να πάνε την κοινωνική κατάσταση που δημιουργήθηκε "απότομα" ένα βήμα πιο μπροστά, ελλείψει προϋπαρχουσών, ριζωμένων μέσα στον λαό, ταξικών και κοινωνικών δομών, φορέων και σχηματισμών στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές και στα σχολεία.
Ένας χρόνος που μετά το έγκλημα των Τεμπών έφερε περισσότερους από 160 νεκρούς συναδέλφους και συναδέλφισσες σε χώρους δουλειάς, καθώς η "ασφάλεια" της υγείας και των ζωών μας κρίνεται ως περιττό κόστος για τους εργοδότες. Ένας χρόνος με εκατοντάδες ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας μάταια θέση σε κάποιο χειρουργείο ή σε κάποια ΜΕΘ στα υποστελεχωμένα, υποβαθμισμένα και τμηματικά ιδιωτικοποιημένα νοσοκομεία και με άλλες τόσες περιπτώσεις που κόσμος της τάξης μας ξεπουλάει όσο όσο τους κόπους μιας ζωής για να μπορέσει να πληρώσει κλινικάρχες ώστε να σώσει ανθρώπους της οικογένειάς του. Ένας χρόνος με χιλιάδες παιδιά να μένουν εκτός πανεπιστημίων, την ίδια στιγμή που η ιδιωτικοποίηση στην Παιδεία, σήμερα μέσω των ιδιωτικών ΙΕΚ και πιθανώς σε λίγες εβδομάδες, μέσω των παραρτημάτων των "μεγάλων" κολεγίων, συνεχίζεται με γοργούς ρυθμούς. Ένας χρόνος που βλέπαμε κάθε μήνα που περνούσε τον μισθό να αρκεί για τις πρώτες 20 ή και 15 ημέρες και την ακρίβεια να κατατρώει τα εισοδήματά μας, που βλέπαμε τα νοίκια να ανεβαίνουν συνεχώς, αγγίζοντας το μεγαλύτερο ποσοστό του εισοδήματός μας. Ένας χρόνος που δεκάδες λαϊκές οικογένειες ξεσπιτώθηκαν για να επιτευχθεί η κερδοφορία των τραπεζών και των funds. Ένας χρόνος που οι κάτοικοι της Θεσσαλίας στις πλημμύρες, αλλά και οι κάτοικοι δεκάδων περιοχών στις πυρκαγιές αντιλήφθηκαν ξανά και ξανά τις προτεραιότητες του αστικού κράτους, που δεν είναι άλλες από την κατασπατάληση χρημάτων για την καταστολή, για τις νέες φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, για τον πολεμικό εξοπλισμό που αγοράζουμε με εντατικούς ρυθμούς από ΗΠΑ και Γαλλία, αλλά και για την πολεμοκάπηλη και τυχοδιωκτική συμμετοχή του στα πολεμικά μέτωπα των ιμπεριαλιστών ΝΑΤΟ-ΕΕ σε Ουκρανία, Αφρική, Υεμένη αλλά και στο πλευρό του Ισραήλ που θέλει να αφανίσει, με κάθε μέσο και τρόπο, τον λαό της Παλαιστίνης.
Κι όμως. Κόντρα στη σιγή που έφερε η περίοδος των εκλογών η σιωπή δεν κυριάρχησε και ο ταξικός/ λαϊκός παλμός, αν και αργός, παραμένει σταθερός. Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη, η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά. Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας. Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρίες τους. Είναι τέλος, οι εμβληματικοί αγώνες της περιόδου από φοιτητές/ τριες, ερευνητές/ τριες, καθηγητές/ τριες, μαθητές/ τριες που καταλαμβάνουν τις σχολές τους, διαδηλώνουν, συγκρούονται για να μην επιτρέψουν την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά και των αγροτών/ αγροτισσών που στήνουν μπλόκα στους κεντρικούς οδικούς άξονες και στα τελωνεία της χώρας και κατεβαίνουν στις πόλεις ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πριμοδοτεί τους σύγχρονους μεγαλοτσιφλικάδες.
Οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, τόσο κοινωνικά όσο και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη που ζει κάτω τόσο από τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και υπό τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.
Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά. Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της πανεργατικής απεργίας της 28ης Φλεβάρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ και, κυρίως, να επιδιώξουμε τη σύνδεση των αγώνων που δίνει το μαθητικό και φοιτητικό κίνημα αλλά και οι αγρότες με τον αγώνα των προλετάριων.
Έχουμε καθήκον να χτίσουμε τις γέφυρες που θα επιτρέψουν μία πρώτη, και πολλά υποσχόμενη, συνάντηση μεταξύ των διαφορετικών κοινωνικών και ταξικών αγώνων που είναι σε κίνηση αυτή την περίοδο. Μία συνάντηση που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Καθήκον του κινήματος είναι στις 28 Φλεβάρη, που συμπληρώνεται 1 χρόνος από το κρατικό - καπιταλιστικό έγκλημα στα Τέμπη, να καταδείξει τους υπεύθυνους του εγκλήματος αυτού, που είναι συγκεκριμένοι. Είναι οι πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων, των μνημονίων, της καπιταλιστικής κερδοφορίας, που βάζει πάνω από την αξία της ανθρώπινης ζωής τα κέρδη των καπιταλιστών. Οι υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι που θέλουν να μετατρέψουν την παιδεία σε εμπόρευμα, είναι οι πολιτικές της ΕΕ, του ΣΕΒ, της αστικής τάξης στην Ελλάδα, που αυτή τη στιγμή έχει ως βασικό εκφραστή την κυβέρνηση της ΝΔ, το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης. Δίνουμε ραντεβού στους δρόμους για να εναντιωθούμε στις ιδιωτικοποιήσεις, τους θανάτους στα εργατικά κάτεργα, στην εξαθλίωση, την υποτίμηση και τη φτώχεια. Όπως γράφαμε και πέρυσι, "ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ".
ΤΕΤΑΡΤΗ 28 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ:
ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ / ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
Αθήνα: 11.00 Χαυτεία | Θεσσαλονίκη: Στήριξη των απεργιακών μπλόκων και των καλεσμάτων των ταξικών σωματείων στις 10.30 το πρωί και συγκέντρωση στις 19.00 στον ΟΣΕ
ΓΙΑ ΜΙΣΘΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!
ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, ΤΩΝ ΑΓΡΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΑΙ ΛΑΪΚΉΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ ΤΗΝ ΑΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ!
Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση
ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ - ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
"Ιδιωτικοποιήσεις με τίμημα νεκρούς - απάντηση θα πάρουνε με αγώνες ταξικούς"
Τους τελευταίους δύο μήνες το φοιτητικό κίνημα δίνει μία μάχη ενάντια στο νέο νομοσχέδιο που έρχεται να ιδιωτικοποιήσει περαιτέρω την παιδεία και να εγκαθιδρύσει τη λειτουργία μη κρατικών ΑΕΙ. Αυτό το νομοσχέδιο βέβαια δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Πρόκειται για μία πολιτική που έχουν ακολουθήσει όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, βάσει των επιταγών της ΕΕ-ΟΟΣΑ και τα στρατηγικά συμφέροντα του κεφαλαίου. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έρχεται σε σύμπλευση με την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών αγαθών όπως είναι η υγεία, οι μεταφορές, το ρεύμα, το νερό. Το φαινόμενο των ιδιωτικοποιήσεων έρχεται στο προσκήνιο, καθώς όταν το καπιταλιστικό σύστημα αδυνατεί να ξεπεράσει τις κρίσεις του ψάχνει να βρει νέα πεδία κερδοφορίας, τα οποία δεν είναι άλλα από τα δημόσια αγαθά και μετακυλύει το κόστος των κρίσεών του στις πλάτες της εργατικής τάξης.
Οι επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων έγιναν εξόφθαλμα αντιληπτές και πριν ένα χρόνο, όταν διαπράχθηκε το έγκλημα στα Τέμπη, όπου αυτή η πολιτική που ιεραρχεί τα κέρδη πάνω από τις ζωές μας μέτρησε 57 θύματα. Έναν χρόνο μετά, οφείλουμε να απαντήσουμε πως δικαιοσύνη για τους νεκρούς μας δεν θα πάρουμε ούτε με μνημόσυνα ούτε με καταδίκη του τάδε σταθμάρχη, αλλά με την ανατροπή της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΕ και την αλλαγή του καθεστώτος λειτουργίας του. Γιατί μόνο με εθνικοποίηση των τρένων και την λειτουργία του ΟΣΕ με εργατικό έλεγχο μπορεί να διασφαλιστούν οι ασφαλείς μεταφορές και η εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών. Εν όψει της απεργίας της 28ης Φλεβάρη εμείς πρέπει μαζί με τους/ες εργαζόμενους/ες να δώσουμε μία δυναμική απάντηση ενάντια στην πολιτική που οδήγησε στη δολοφονία δεκάδων ανθρώπων, αλλά και πλάι με τον κόσμο της εργασίας να διεκδικήσουμε τους όρους που εργαζόμαστε, που ζούμε, που σπουδάζουμε.
Σ.Φ. Πολιτικών Επιστημών
ΒΙΟΜΕ - Κάλεσμα για απεργιακή συγκέντρωση, Τετάρτη 28/02/2024
Το Σωματείο Εργαζομένων στην Συνεργατική ΒΙΟΜΕ συμμετέχει και καλεί όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία απέναντι στην εγκληματική πολιτική της εξουσίας (κράτος των αφεντικών) την Τετάρτη 28/02/2024.
Είμαστε απέναντι στα αλλεπάλληλα εργατικά νομοσχέδια που αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες, (από συγκεκριμένους εντολείς), απέναντι στην ακρίβεια που μαστίζει τις ζωές μας όλο και περισσότερο, απέναντι στην ιδιωτικοποίηση της υγείας και της παιδείας, απέναντι στο έγκλημα προς τα παιδιά μας, που τα φορτώνουν σε τρένα του θανάτου, φέρνοντας μας θύμησες 80 χρόνων.
Όλοι και όλες μπορούμε μαζί.
Θεσσαλονίκη: στην Κάμαρα την Τετάρτη στις 10:30
Αθήνα: στα Χαυτεία την Τετάρτη στις 11:00
Αν συμφωνείς έστω και με ένα από τα παραπάνω, η θέση σου είναι εκεί!
Ο συγκλονιστικός πίνακας είναι έργο του Δημήτρη Αμπάμπα Αστερίου
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Φεβρουαρίου 10h
ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΜΕΤΡΑΝΕ!
ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΩΣ ΤΑ ΤΡΕΝΑ, ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Το πρωινό της 1ης Μαρτίου 2023, η Ελλάδα ήρθε αντιμέτωπη με μία από τις πιο μαύρες σελίδας στην ιστορία της. Η φονική μετωπική σύγκρουση δύο αμαξοστοιχιών το προηγούμενο βράδυ στα Τέμπη, οδήγησε στο θάνατο 57 συνανθρώπους μας, σε δεκάδες τραυματίες -και ορισμένοι μάλιστα να δίνουν μάχη για τη ζωή τους μέχρι και σήμερα-, ενώ το ψυχικό τραύμα μένει χαραγμένο στις μνήμες των επιζώντων, όσο και στη συλλογική μνήμη της κοινωνίας.
Το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη ήταν ταυτόχρονα και εργατικό δυστύχημα. Οι προειδοποιήσεις των εργαζομένων προς την κυβέρνηση πως ο κίνδυνος ενός επερχόμενου δυστυχήματος δεν αποτελεί προϊόν φαντασίας αλλά είναι πιο ορατός από ποτέ και οι παραιτήσεις εργαζομένων από θέσεις υψηλής ευθύνης προκειμένου να μην βαρύνουν τις συνειδήσεις τους μπροστά στη θηριωδία που έβλεπαν να έρχεται αποδεικνύουν πως το αίσθημα της εργατικής ευθύνης προς την κοινωνία επιχείρησε να σώσει την κρατική αναλγησία. Άλλωστε, η εργατική και συνάμα κοινωνική συνείδηση δείχνει να αποτελεί το θεμέλιο λίθο στην προσπάθεια αποτροπής κρατικών εγκληματικών ενεργειών.
Ως ερευνήτριες, γνωρίζουμε πολύ καλά την κρατική απαξίωση και το πώς αυτή αποτυπώνεται στους χώρους εργασίας μας. Η κρατική χρηματοδότηση σε πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα περιορίζεται όλο και περισσότερο στο βωμό της ιδιωτικής κερδοφορίας, οδηγώντας στη σταδιακή αντικατάστασή της από ιδιωτικά κεφάλαια και επιφέροντας δραματικές συνέπειες στην εργασιακή πραγματικότητα των εργαζομένων στην έρευνα. Γεγονός που έχει αντίκτυπο -και- στην ασφάλεια των εργαζομένων στον κλάδο: Η υποστελέχωση των χώρων εργασίας, αφήνοντας μόνιμα εκτεθειμένες τις εργαζόμενες σε επιβλαβή υλικά ή επικίνδυνες εγκαταστάσεις, η μη παροχή ασφαλιστικής ικανότητας και κάλυψης σε περίπτωση ατυχήματος σε υποψήφιους/ες διδάκτορες/ισσες είναι μερικά μόνο από τα ζητήματα επισφάλειας στο εργασιακό μας περιβάλλον. Η συστηματική υποβάθμιση των κρατικών σιδηροδρομικών υποδομών και η διάσπαση των υπηρεσιών του σιδηροδρομικού δικτύου μεθοδεύτηκε με παρόμοια ατζέντα, με στόχο δηλαδή η απαξίωση του να οδηγήσει στη μεταβίβασή του σε ιδιώτες.
Στους πόσους νεκρούς γίνεται εμφανές πως η κρατική υποχρηματοδότηση και η επακόλουθη ιδιωτικοποίηση τελικά δολοφονούν;
Στην εποχή των αυτοματισμών και των ατελείωτων πρωτοκόλλων ασφάλειας είναι αδιανόητο να χάνονται τόσες ζωές και να θεωρείται βασικός υπεύθυνος για αυτό ένας άνθρωπος.
Στη εποχή του remote sensing, που πύραυλοι διασχίζουν ηπείρους για να φτάσουν με εκπληκτική ακρίβεια στον στόχο τους, δεν μπορούσαμε να παρακολουθούμε το στίγμα ενός τρένου;
Στην εποχή του AI και του machine learning, δεν μπορέσαμε να σταματήσουμε έγκαιρα δυο τρένα που όδευαν προς τη σύγκρουση;
Σε μια χώρα, που υπάρχουν - λογικά - αρκετά χρήματα ώστε να αγοραστούν πανάκριβα λογισμικά παρακολούθησης (βλ. Predator & Pegasus) για λόγους «εθνικής ασφάλειας», δεν υπήρχε το αντίστοιχο budget για την εγκατάσταση των σύγχρονων συστημάτων σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης, για τους πραγματικούς λόγους της ασφάλειάς μας;
Τα παραπάνω, μας κάνουν αυτομάτως να αναρωτηθούμε σχετικά με το αποτύπωμα της εργασίας μας στην κοινωνία.
Γνωρίζοντας ότι τα παραπάνω είναι από τεχνικής πλευράς εφικτά, πιστεύουμε ότι η παράλειψή τους δεν έγινε από αδυναμία, ούτε από άγνοια. «Μεγιστοποιείστε το κέρδος μας ή καντε την έρευνα που θέλετε και απολαύστε την ανεργία σας»: αυτό είναι το κάλεσμα που αντηχεί στα αφτιά μας όταν ανοίγουμε παρόμοια ζητήματα. Σε έναν αγώνα ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας, οι δικοί μας νεκροί είναι οι δικές τους παράπλευρες απώλειες. Ένα χρόνο μετά, και παρά τις συνεχείς αποκαλύψεις για τις παραλείψεις της πολιτείας σχετικά με την ασφάλεια του σιδηροδρόμου, η μόνη προσπάθεια που έχει γίνει από την κυβέρνηση είναι αυτή της συγκάλυψης του εγκλήματος. Παρά τις διαβεβαιώσεις των αρχών για την ασφάλεια των τρένων μετά την επανεκκίνηση των δρομολογίων, οι αμαξοστοιχίες εξακολουθούν να λειτουργούν στα τυφλά, με τμήμα της γραμμής Αθήνα-Θεσσαλονίκη να λειτουργεί με όλα τα συστήματα σηματοδότησης και τηλεδιοίκησης απενεργοποιημένα μετά την κακοκαιρία Daniel, βάζοντας σε κίνδυνο καθημερινά τις ζωές των επιβατών. Δεν είναι λίγες οι φορές που τον τελευταίο χρόνο είδαμε ανακοινώσεις για εκτροχιασμούς ή φωτιά σε συρμούς ή ασυνέχειες του σιδηροδρομικού δικτύου. Αυτό που δεν είδαμε ακόμα είναι η ανάληψη ευθυνών για το κρατικό έγκλημα. Αντίθετα, ο πρώην Υπουργός Μεταφορών Κ. Καραμανλή κατηγορεί ακόμα τον παράγοντα του ανθρώπινου λάθους, αποποιούμενος οποιαδήποτε ευθύνη για τη λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας. Ακόμη, το εσπευσμένο κλείσιμο εργασιών της αρμόδιας Εξεταστική Επιτροπή αφήνει ουσιαστικά το έγκλημα χωρίς διερεύνηση, τη στιγμή που χάρη στις οικογένειες των θυμάτων έρχονται καθημερινά στη δημοσιότητα βασικά στοιχεία του εγκλήματος που ενοχοποιούν τον κρατικό μηχανισμό.
Βέβαια, δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη ότι οι ζωές μας δεν έχουν καμία αξία για όσους έχουν για πυξίδα το κέρδος. Έχουμε μόνο ο ένας την άλλη και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με πυξίδα μας τη συλλογική ευημερία.
ΤΕΤΑΡΤΗ 28/2, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ
ΟΛΕΣ, ΟΛΟΙ, ΟΛΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ
Σωματείο Εργαζόμενων στην Έρευνα & την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Παράρτημα Θεσσαλονίκης
Website: unionresearchers.wordpress.com
Email: union.researchers.thess@gmail.com
X & ΙG: serete_skg
Τετάρτη 28/2: Όλοι/ες στις απεργιακές συγκεντρώσεις
Όλοι & όλες στις απεργιακές συγκεντρώσεις!
- Αθηνά: 11:00 - Κλαυθμώνος
- Θεσσαλονίκη: 10:00 - Καμάρα
- Βόλος: 11:00 - Πλ. Ελευθερίας
- Μυτιλήνη: 11:00 - Πλ. Σαπφούς
- Πάτρα: 10:30 - Εργατικό Κέντρο
Διαβάστε περισσότερα εδώ
Ξεκίνημα
Συμπληρώνεται ένας χρόνος από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, που δεν έγκειται σε καμία κακοτυχία, παρά μόνο σε ένα κράτος δολοφόνο. Και μέσα σε αυτό το χρόνο παρατηρούμε το καπιταλιστικο σύστημα, στήνοντας ταξικούς φραγμούς σε κάθε πτυχή για να μπορέσει να συντηρείται, να πατά επί πτωμάτων προκειμένου να κερδοφορήσει. Εμείς συμμετέχουμε στη γενική απεργία που καλείται 28/2, στη Καμάρα, στις 10:30, βγάζοντας μπροστά, το δίκιο μας στους δρόμους και βροντοφωνάζοντας πως τίποτα δε τελειωσε, δε ξεχνάμε, ούτε συγχωρούμε αλλά θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για μια αξιοπρεπή ζωή.
Από το πλαίσιο:
Τι προβλεπει η παράκαμψη του αρθρου 16:
Το συγκεκριμένο άρθρο καθιστά συνταγματική υποχρεώση να εξασφαλίζει τη δωρεάν και δημόσια λειτουργία της παιδείας, της τέχνης και της επιστήμης. Με την παράκαμψη του άρθρου αυτού, σε συνδυασμό με τον τελευταίο αντιεκπαιδευτικό νόμο 4777, την κατάργηση του ασύλου, το προεδρικό διάταγμα 85, την ελάχιστη βάση εισαγωγής χτίζουν τον δρόμο προς την ιδιωτικοποιήση των πανεπιστημίων και γενικότερα των ζωών μας. Ήδη από το 2019, με την εξίσωση των πτυχίων των ιδιωτικών κολλεγίων με αυτών των ΑΕΙ, δίνεται προβάδισμα υποστήριξης της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μειώνοντας την αξία του ενιαίου πτυχίου των δημοσίων πανεπιστημίων. Ακολουθούν οι σκληρότερες αξιολογήσεις των ιδρυμάτων, που σκοπό έχουν την ελαχιστοποίηση της χρηματοδότησης και εν τέλει την συγχώνευση ή το κλείσιμο πανεπιστημιακών τμημάτων. Τρανταχτό παράδειγμα αποτελεί και το Γεωλογικό Πάτρας, το οποίο είχε μόλις 17 εισακτέους την προηγούμενη χρόνια και είναι στη μαύρη λίστα.
Το νέο νομοσχέδιο, το οποίο πρόκειται για μία τομή στις αντιεκπαιδευτικές επιθέσεις, αφού α) δεν θα οδηγήσει σε «συνύπαρξη» δημόσιων και ιδιωτικών ΑΕΙ, αλλά σε τρομακτική υποβάθμιση, διάλυση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας β) θα αποκλείονται μαζικά τα παιδιά των εργαζομένων και των φτωχών που δεν θα μπορούν να πληρώσουν δίδακτρα (όπως ήδη επιδιώκεται με ΕΒΕ, Τράπεζα Θεμάτων κ.ο.κ.), γ)θα στηθεί μια «αγορά της εκπαίδευσης» με κάθε λογής δίδακτρα σε μεταπτυχιακά-προπτυχιακά προγράμματα (όπως ήδη έχει ξεκινήσει και στο πανεπιστήμιο μας) φοιτητική μέριμνα και προγράμματα κατάρτισης, δ) τα πτυχία θα καταντήσουν απλώς χαρτιά χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα.
Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι το νήμα των εκπαιδευτικών αναδιαρθρώσεων ξεκινάει από πολύ νωρίτερα. Η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα έρχεται ως συνέχεια χρόνιων κυβερνητικών μεθοδεύσεων που στη βάση τους είχαν την κατάργηση του Πανεπιστημιακού ασύλου (ν. Διαμαντοπούλου/2011).Έτσι τελικά, εδώ και δύο χρόνια, βλέπουμε το άσυλο να καταργείται στη πράξη, με αποκορύφωμα τη μόνιμη παρουσία ΜΑΤ και ΟΠΠΙ μέσα στο πανεπιστήμιο (ν.Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη/2021). Με αυτό το τρόπο επιτυγχάνεται η αλλαγή του μεταπολιτευτικού παραδείγματος που επιδιώκεται από κράτος και κεφάλαιο να καμφθούν οι ριζοσπαστικές αντιδράσεις και να διαλυθούν οι κοινωνικοί και ταξικοί αγώνες. Απώτερο σκοπό έχει τη δημιουργία ενός αποστειρωμένου περιβάλλοντος όπου οι φοιτήτριες θα ενσωματωθούν πλήρως, μέσω της εντατικοποίησης και του διαρκούς εκβιασμού, τα ιδεώδη της κυρίαρχης ιδεολογίας, δηλαδή του ανταγωνισμού, της «αριστείας» και της εξατομίκευσης.
Με το νόμο 4777 φάνηκε ακόμα πιο έντονα η διάθεση εντατικοποίησης κι εξαίρεσης. Η πειθάρχηση, η υποταγή των φοιτητ(ρι)ών και η στοχοποίηση της συνδικαλιστικής τους δράσης ήταν βασικοί άξονες του νόμου αυτου. Πιο συγκεκριμένα το όριο φοίτησης (ν+2) στενεύει ακόμα περισσότερο τα πλαίσια, την ώρα που η μέση φοιτήτρια πρέπει να εργάζεται για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στην εποχή της ακρίβειας. Η ισοτίμηση των πτυχίων των δημοσίων πανεπιστημίων με τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων, η αξιολόγηση - συγχώνευση πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, η διάσπαση των πτυχίων και η - ολοένα και μεγαλύτερη - κατάργηση των επαγγελματικών δικαιωμάτων, οι απλήρωτες πρακτικές και η ελάχιστη βάση εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση κάνει εμφανές σε ακόμα μια πτυχή της κοινωνικής αναπαραγωγής πώς το χρεοκοπημένο σύστημα του κράτους και του καπιταλισμού αδιαφορεί για τις κοινωνικές ανάγκες μας και μάλιστα συρρικνώνει εσκεμμένα τις δαπάνες για αυτές.
Όσον αφορά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής πάνω από 40.000 μαθητ(ρι)ες μένουν εκτός πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, ενώ μετά από 3 χρόνια έχει διαμορφωθεί καθαρά ο στόχος της: όλο και περισσότεροι υποψήφιοι στην τεχνική εκπαίδευση. Εξαιτίας της ΕΒΕ μαθήτριες αποκλείονται από σχολές, ακόμα και για δέκατα της μονάδας, πόσο μάλλον σε «ειδικά μαθήματα» όπως το σχέδιο για το οποίο εξασκείσαι μόνο από την ιδιωτική εκπαίδευση.
Ο δρομος της ιδιωτικοποίησης γενικοτερα στις ζωές μας:
Η οικονομική κρίση που εδώ και έτη βιώνουμε, οξύνεται εκθετικά, ενώ η πρόσβαση ακόμη και σε βασικά αγαθά είναι δύσκολη. Το κρατικοκαπιταλιστικό σύστημα επενδύει σε ό,τι μπορεί, ώστε οι λίγοι να πλουτίζουν ακόμη περισσότερο στις πλάτες των πολλών. Το κράτος λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, αγνοώντας τις ανθρώπινες ανάγκες. Τα πανεπιστήμια γίνανε «κτήματα» εργολάβων και εταιρειών κι ως αποτέλεσμα, τα κοινωνικά αγαθά όπως στέγαση, σίτιση, νερό, θέρμανση, ρεύμα θεωρούνται πολυτέλειες και όχι αναγκαία για τον καθένα αγαθά. Ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πώς οι επιχειρήσεις έχουν ήδη εισβάλει στο δημόσιο πανεπιστήμιο είναι το ζήτημα της λέσχης, που από το 2013 ανατέθηκε σε εργολάβους. Το λεγόμενο εγχείρημα προβλέπει την ελεγχόμενη σίτιση μέσω της κάρτας σίτισης. Η κάρτα σίτισης είναι ο δρόμος για λιγότερες μερίδες φαγητού με σκοπό να υπάρχει το μέγιστο κέρδος από την λέσχη του ΑΠΘ. Τίθενται οικονομικά κριτήρια τα οποία πρέπει να πληρεί το κάθε άτομο για να του παρέχεται η κάρτα σίτισης. Έτσι, σταδιακά έρχονται και άλλα προβλήματα, με το σημαντικότερο να είναι ότι οι μη έχοντες της κάρτας αυτής θα πληρώνουν ένα αντίτιμο όπως ήδη έχει συμβεί σε άλλα πανεπιστήμια για παράδειγμα ΠΑΜΑΚ και ΔΙΠΑΕ. Για εμάς όμως, τα βασικά αγαθά ανήκουν σε όλους, όλες και όλα μας και δεν είναι εμπορεύματα για να πλουτίζουν οι εταιρείες τους.
Μέσα από τα δημόσια πανεπιστήμια είναι που έχει προαχθεί η τέχνη, η επιστήμη, η έρευνα, η τεχνολογική ανάπτυξη, η πρόοδος του βιοτικού επιπέδου, γενικότερα της κοινωνίας. Η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης γυρίζει την κοινωνία χρόνια πίσω, τότε που μόνο τα παιδιά των πλουσίων μπορούσαν να έχουν πρόσβαση στην γνώση. Πλέον η γνώση μετατρέπεται σε εμπόρευμα και ευτελίζεται αξιακά με απώτερο σκοπό την αδρανοποίηση των συνειδήσεων.
Η παιδεία δεν είναι το μόνο κομμάτι της ζωής μας που έγκειται στην τροχιά των ιδιωτικοποιήσεων. Εδώ και πολλά χρόνια η δημόσια υγεία υποχρηματοδοτείται και ιδιωτικοποιείται με αποτέλεσμα το 2021 με την πανδημική κρίση να είναι ανήμπορη να ανταπεξέλθει στις ανάγκες των πολλών, γεγονός που οδήγησε όσους δεν μπορούσαν να πληρώσουν για την περίθαλψη τους, να πεθαίνουν. Επίσης με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ εδώ και κάποια χρόνια παρατηρούμε την ανημπορία των περισσότερων οικογενειών να ανταπεξέλθουν στην τρομακτική αύξηση της τιμής της ενέργειας. Τέλος άλλο ένα τρανταχτό παράδειγμα, για το που οδηγούν οι ιδιωτικοποιήσεις με μαθηματική ακρίβεια, είναι η κρατική δολοφονία στα Τέμπη. Η κρατική διαχείριση σχετικά με εταιρείες όπως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ξεκινώντας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ φτάνοντας στο σήμερα της κυβέρνησης της ΝΔ, επιβεβαιώνει πως η νεοφιλελεύθερη πολιτική την οποία ακολουθεί το κράτος στα πρότυπα των σύγχρονων δυτικών χωρών, έχει ως μοναδικό στόχο την ενίσχυση του κεφαλαίου ξεπουλώντας κάθε δυνατή δημόσια υπηρεσία. Ωστόσο, η έλλειψη των απαραίτητων μέτρων προστασίας, των απαραίτητων συστημάτων ελέγχου ασφαλούς κυκλοφορίας των τρένων δεν παύουν να υπονομεύονται διαρκώς στο βωμό της κερδοφορίας των αφεντικών. Θέτουν την ιδιωτικοποίηση τους στην κοινή γνώμη ως ενισχυτικές για τη λειτουργία τους. Γιατί οι εταιρείες το μόνο που κοιτάνε είναι τα κέρδη τους και όχι την αξιοπρέπεια των ζωών μας και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και οι ίδιες μας η ζωές τους φαίνονται πολύ ακριβές για να τις υπολογίσουν.
Σε όλη αυτή την συγκυρία γενικευμένης ακρίβειας, έπειτα και από τις καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες που ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, βρισκόμαστε μπροστά στον κίνδυνο μια επισιτιστικής κρίσης. Εδώ θέλουμε να προσθέσουμε ότι σύμφωνα και με τα παραπάνω, είναι κοινή μας παραδοχή η υποβάθμιση και απαξίωση όλων των δημόσιων δομών από τις προσπάθειες για ιδιωτικοποίηση του νερού, των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, τη κατάργηση της φοιτητικής μέριμνας μέχρι και σήμερα με την ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Αντιλαμβανόμαστε ότι στα πλαίσια αυτού του συστήματος, ο απώτερος σκοπός θα είναι το κέρδος των ιδιωτών και όχι οι ανάγκες της κοινωνικής βάσης. Γι' αυτό θέλουμε να υπερασπιστούμε το δημόσιο πανεπιστήμιο ως κατάκτηση αγώνων αλλά και συνολικά, με τα εργαλεία της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης, έξω και πέρα από κράτος και αφεντικά.
Σχολεία, σχολές, νοσοκομεία, μέσα μαζικής μεταφοράς, υπηρεσίες βασικών ανθρώπινων αναγκών, όλα οδεύουν στην ιδιωτικοποίηση τους και κατ' επέκταση στον έλεγχο τους από επενδυτές που δε θα λογοδοτούν σε κανέναν και για τίποτα. Αντιλαμβανόμαστε πλέον, ότι τους εαυτούς μας θα τους σώσουμε μονάχα εμείς. Δεν μας αναλογεί να εναποθέτουμε τις ελπίδες μας σε εκλογές, παρά μονάχα στον κοινωνικό και ταξικό αγώνα και στις απαντήσεις που βάσει αυτού δίνουμε στον δρόμο.
ΣΦ ΓΕΩΛΟΓΙΑΣ
Άλλη μια φορά μας λένε οτι η ζωή μας δεν σημαίνε τίποτα.
Κρατική δολοφωνία στα Τέμπη
Δολοφωνίες μεταναστριών στα σύνορα
Νεκροί της πανδημικής κρίσης και της πολιτικής της διαχείρισης
Γυναικοκτονίες
Μην κλείνουμε τα μάτια στην πραγματικότητα. Ένας κρατικός σιδηρόδρομος όπως και καθετί στον καπιταλισμό δεν μπορεί να ξεφύγει από τον εμπορευματικό κύκλο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν προσπαθούμε για διεκδικήσεις πάνω στα πεδία αναπαραγωγής μας. Τα κοινωνικά/δημόσια αγαθά σήμερα στον καπιταλισμό, δεν έχουν μόνο αξία χρήσης αλλά και ανταλλακτική, αποτελούν δηλαδή εμπορεύματα. Αυτό δε σημαίνει ότι καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια, το αντίθετο μάλιστα. Τα υπερασπιζόμαστε ως κομμάτι του έμμεσου μισθού μας. Γι' αυτό και συμμετέχουμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στην κρατική δολοφωνία των Τεμπών και ενάντια σε κάθε επίθεση στις ζωές μας. Γιατί οι ζωές μας μετράνε.
Στηρίζουμε την Απεργιακή πορεία Τετάρτη 28.2 στις 10:30 στην Καμάρα
Φάμπρικα ☆ Υφανέτ
Όλες - όλοι - όλα στην γενική απεργία
Τετάρτη 28/02, 10:30, Καμάρα
28 Φλεβάρη 2023 - Ένα χρόνο πριν, το τρένο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη δεν φτάνει ποτέ στον προορισμό του, αλλά συγκρούεται μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία, με συνέπεια 57 νεκρούς επιβάτες και πλήθος πολυ-τραυματιών.
Ένα χρόνο πριν, η κοινωνία βγαίνει μαζικά στον δρόμο εκφράζοντας την ταξική της οργή, απέναντι σε ένα σύστημα το οποίο βάζει τα κέρδη λίγων επάνω από την ζωή των πολλών. Γίνεται λοιπόν ξεκάθαρο, ότι έννοιες όπως ασφάλεια και κοινωνικό συμφέρον πάνε περίπατο στο βωμό της κερδοφορίας της εκάστοτε εταιρείας, και των κρατικών συμφερόντων στο όνομα του "οικονομικού εξορθολογισμού" και της "ανάπτυξης" του σιδηρόδρομου, και των υποδομών του.
Ένα ζοφερό τοπίο σχηματίζεται, μια προμελετημένη κρατικο-καπιταλιστική δολοφονία- όπου τα σωματεία των εργαζομένων καταγγέλλουν τουλάχιστον ήδη από το 2000 την κρατική αδιαφορία- και παρακολουθούν παράλληλα το ξεπούλημα του μονοπωλίου του ΟΣΕ - στο πλαίσιο εφαρμογής των μνημονίων - ένα από τα βήματα που οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση του σιδηροδρόμου, ανήμποροι, εφόσον οι κινητοποιήσεις τους κρίνονται κατ' επανάληψη παράνομες.
Ενα ξεπούλημα, που τόσο κομψά και κόσμια βλέπουμε ολοένα να διεισδύει στο σήμερα με μια μείζουσα τάση, υπο τον εξευγενισμένο όρο των "Ιδιωτικοποιήσεων ". Απο το ΕΣΥ και την ολοένα αποδυναμωμένη δημόσια υγεία, που - χαρακτηριστικά μόνο - νομιμοποιεί το φακελάκι, μεταξύ πολλών άλλων. Αντίστοιχα και με τον ίδιο τρόπο βάλλεται και η δημόσια παιδεία η οποία δέχεται μια άνευ προηγουμένου επίθεση από όλες τις κυβερνήσεις, και έρχεται να ισοπεδώσει την πρόσβαση στο πανεπιστήμιο - εξισώνοντας για μία ακόμη φορά την οικονομική ανέχεια με τον κοινωνικό αποκλεισμό, αλλα και το αντίθετο. Ταυτόχρονα, βλέπουμε την ακρίβεια σε βασικά κοινά αγαθά όπως την τροφή, το ρεύμα, την θέρμανση κλπ να εκτωξεύεται καθιστώντας την ζωή μας αβίωτη με τον μισθό να μην επαρκεί για μια ζωή με νόημα.
Απέναντι σε αυτόν τον κοινωνικό αποκλεισμό, λοιπόν, η κοινωνία εξαναγκάζεται - ή και οφείλει - να βρεθεί απέναντι, με όποια μέσο βρίσκει κατάλληλο. Και εδώ λοιπόν, εντοπίζουμε και πάλι τα τόσο άμεσα και επιλεκτικά αντανακλαστικά του κρατικού μηχανισμού. Με την πρόταση και ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα βλέπουμε την εξάντληση της αυστηρότητας απέναντι σε αυτούς που περισσότερο έχουν ανάγκη την αλληλεγγύη μας, δηλαδή τους καταπιεσμένους και τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Το κράτος έτσι προσπαθεί να θωρακιστεί απέναντι σε όλα τα κοινωνικά μέτωπα που είναι έτοιμα να εκραγούν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η εξίσωση των ανηλίκων πάνω από τα 15 έτη με τους ενήλικες στο κομμάτι της έκτισης ποινών που αφορούν κακουργήματα. Ακόμα και η απλή διαμαρτυρία σε μια δημόσια υπηρεσία θα είναι αδίκημα.
Η εξαθλίωση που βιώνουμε στο πετσί μας, ζώντας ένα μεγάλο τσιμπούσι μεγαλο-επιχειρηματιών, την καταστροφή των κοινών αγαθών και την αυθαίρετη κρατική τους διαχείριση εντονότερα την τελευταία δεκαετία, είναι αβάσταχτη και χρειάζεται να την φρενάρουμε. Η υγεία, η παιδεία, η πρώτη κατοικία, οι μετακινήσεις, το νερό και το ρεύμα είναι βασικοί πυλώνες στη ζωή μας και όχι προς διάθεση για την κερδοφορία του κεφαλαίου ή/και για την αντικοινωνική του διαχείριση από το κράτος. Ας πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας. Για να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα από την αναλγησία κράτους και κεφαλαίου, για να μην αγωνιάμε αν θα βγάλουμε τον μήνα, να διεκδικήσουμε την αύξηση των μισθών και την μείωση των τιμών μέχρι τον ολικό έλεγχο όλων των πτυχών της ζωής μας μέσα από συλλογικές και αντι-ιεραρχικές διαδικασίες - από την κοινωνία και για την κοινωνία. Για να ζήσουμε μια ζωή σαν άνθρωποι ελεύθεροι.
Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ-ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ
ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΑΝΤΟΥ
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο
ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ,ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Ένας χρόνος μετά απο το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη,που απαριθμούσαμε 57 νεκρούς και πολλές δεκάδες τραυματίες,οι περισσότεροι/ες νέοι και νέες ηλικίας 20 έως 30 ετών.Η αξία της ζωής μας βρίσκεται διαρκώς υπο αμφισβήτηση: μειώσεις μισθών,υψηλά ενοίκια, ακρίβεια σε προϊόντα, ιδιωτικοποιήσεις και υποβάθμιση των κοινωνικών μας αγαθών,πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας καθώς και επεισόδια βίαιας καταστολής απο τις αστυνομικές δυνάμεις.Είναι ξεκάθαρο για μας πως οι ανθρώπινες ζωές μας είναι αναλώσιμες στο βωμό του κέρδους με συνένοχους τις μεγάλες επιχειρήσεις και μια σειρά κυβερνήσεων που οι αυθαιρεσίες τους παραμένουν ατιμώρητες.
Η ευθύνη για τη δολοφονία στα Τέμπη χρονολογείται και συνδέεται με πολιτικές διαχείρισης και πολιτικές λιτότητας, τόσο της τρέχουσας κυβέρνησης όσο και των προηγούμενων. Οι ελλείψεις σε χρηματοδότηση και προσωπικό στις συγκοινωνίες οδηγούν σε εντατικοποίηση της εργασίας, μείωση ποιότητας υπηρεσιών και αμέλεια στη συντήρηση του μεταφορικού δικτύου.Παρατηρούμε ότι υπάρχει μια εξίσου παρόμοια διαχρονική αντιμετώπιση των κυβερνήσεων και στην δημόσια δωρεάν παιδεία που βρίσκεται σε διαρκή υποβάθμιση,και τώρα με το νομοσχέδιο 'Ίδρυση Ιδιωτικών Πανεπιστημίων που έρχεται προς ψήφιση την επόμενη εβδομάδα,επιχειρείται ο αποκλεισμός όσων δεν έχουν την οικονομική ικανότητα να πληρώνουν απο δω και απο κει για την υγεία,για το ρεύμα,για το νερό,για την παιδεία,για τις μετακινήσεις,για τη στέγαση κ.α.
Δεν έχουμε αυταπάτες,ο κρατικός μηχανισμός επιστρατεύει κάθε μέσο και επικοινωνιακό οπλοστάσιο,έχοντας κάνει επίκληση στο συναίσθημα περί ''εθνικού πένθους'' ,αποδίδοντας την ευθύνη σε ''ανθρώπινα λάθη'', το μπάζωμα στο σημείο του δυστυχήματος, η ανεπαρκή έρευνα ,οι χρηματικές αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων και η πρόταση για τη σύσταση μιας δήθεν εξεταστικής επιτροπής που προσπαθεί να συγκαλύψει.Ενώ εξελίσονται όλα αύτα, οι εργαζόμενοι στους σιδηροδρόμους είχαν επανειλημμένα καταγγείλει μέσω των συνδικαλιστικών τους οργάνων τις ελλείψεις στην ασφάλεια με τελευταία ανακοίνωση στις 7 Φεβρουαρίου 2023 που επιβεβαιώνει αυτές τις ανησυχίες λίγο πριν το δυστύχημα.Όλα αυτά μας αποδεικνύουν την διάθεση της κυβέρνησης να αποποιηθεί κάθε πολιτική ευθύνη για την δολοφονία 57 ανθρώπων και για τους πολλούς δεκάδες τραυματίες στα Τέμπη.
Η γενικευμένη και πολυμέτωπη επίθεση που ερχόμαστε αντιμέτωπες/-α/-οι αντιλαμβανόμαστε ότι προέρχεται απο μια συγκεκριμένη πολιτική του κράτους ,που πρέπει να προστατεύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις να αυξήσουν τα κέρδη τους πάνω απο τις ζωές μας.Τα δημόσια δωρεάν κοινωνικά αγαθά μπαίνουν στο στόχαστρο της ιδιωτικοποίησης ή πρέπει να ανταγωνιστούν με τα ήδη ιδιωτικοποιημένα με πληρωμή.Μια διαρκής υποτίμηση των όρων διαβίωσης,εργασίας και σπουδών μας,για αυτό απέναντι σε αυτό το αξιακό σύστημα του κράτους και των μεγαλοεπιχειρήσεων ''τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ζωές'' θα αντισταθούμε ως φοιτήτριες/-α/-ες δυναμώνοντας τον αγώνα μας με τους υπόλοιπους φοιτητικούς συλλόγους και τα εργατικά σωματεία μέχρι τη δικαίωση των θυμάτων στα Τέμπη,μέχρι την αναδιοργάνωση της κοινωνικής ζωής.
ΠΟΥΛΑΤΕ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ ΚΕΡΔΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΑΣ ΤΗΝ ΕΙΔΑΜΕ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ,ΕΣΤΙΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΣΧΟΛΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ
ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ
Απεργιακή πορεία Τετάρτη 28/2 10:30 Καμάρα
Φ.Σ. ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΥ
πηγή : email που λάβαμε στις 27 Φεβρουαρίου 18h
Στις 28 Φλεβάρη του 2023 2 αμαξοστοιχίες μια επιβατική και μια εμπορική συγκρούονται στην περιοχή των Τεμπών με αποτέλεσμα 57+ νεκρούς. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες κρατικές/καπιταλιστικές δολοφονίες στην Ελλάδα ενώ λίγους μήνες αργότερα ακολούθησε άλλη μια με 600+ νεκρούς μετανάστες και μετανάστριες στα ανοιχτά της Πύλου από τους δολοφόνους του λιμενικού και της frontex. Η διαρκής υποβάθμιση των μέσων μεταφοράς δεν είναι καινούργιο φαινόμενο ούτε μπορεί να αναγνωσθεί ως κάτι αποκομμένο από την συνολικότερη επίθεση που δέχεται η κοινωνική βάση. Από το 2010 τουλάχιστον πραγματοποιείται μια άνευ προηγουμένου απαξίωση των μέτρων ασφαλείας στον σιδηρόδρομο μιας και το αντίθετο θα συνεπαγόταν με επένδυση χρημάτων στον τότε δημόσιο οργανισμό. Φτάνοντας στο σημείο το 2017 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ να πουλήσει τον σιδηρόδρομο με το αστείο ποσό των 45 εκατομμυρίων ευρώ στην ιδιωτική εταιρεία Ferrovie Dello Stato Italiane S.p.A. υπεύθυνη για την μετωπική σύγκρουση τρένων με 23 νεκρούς ανθρώπους στην νότια Ιταλία τον Ιούλιο του 2016. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι ο κρατικός μηχανισμός προνοεί μόνο για την ασφαλή καπιταλιστική κερδοφορία. Αδιαφορεί πλήρως για τις ζωές των υποτελών και απαξιώνει την ανθρώπινη ζωή και επιβίωση συνολικά της κοινωνικής βάσης, ως αναλώσιμη στη μηχανή κράτους και κεφαλαίου. Τα κέρδη τους ιεραρχούνται πάνω από τις ζωές μας, μηδαμινά μέτρα ασφαλείας σε ΜΜΜ που χρησιμοποιούν επί το πλείστον τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα , Τα εργατικά ατυχήματα συνεχίζουν με αμείωτη ένταση επειδή τα μέτρα ασφαλείας κοστίζουν στα αφεντικά και στην διαδικασία παραγωγής .ενώ ενισχύει το νομικό του οπλοστάσιο με σκοπό την πάταξη οποιασδήποτε φωνής διαμαρτυρίας. Από το νομοσχέδιο που οι απεργίες κηρύσσονται παράνομες (όπως αυτές των εργαζομένων στον ΟΣΕ που προειδοποιούσαν για την προδιαγεγραμμένη δολοφονία) μέχρι τον νέο ποινικό κώδικα που ψηφίστηκε πριν λίγες μέρες και προβλέπει περισσότερη φυλακή για όσους και όσες δεν πειθαρχούν στα προστάγματα της εξουσίας, το κράτος μεριμνεί για την διαιώνιση της κυριαρχίας του.
Από την αμέσως επόμενη μέρα της δολοφονίας ξέσπασαν μαζικές διαδηλώσεις και συγκρούσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας δίνοντας έτσι να γίνει ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν θα μείνει αναπάντητο και τίποτα δεν θα ξεχαστεί. Καλέστηκαν απεργίες που με πρωτοφανή μαζικότητα πλαισιώθηκαν, "σηκώθηκε" κύμα καταλήψεων σε σχολές και σχολεία και χιλιάδες προλετάριοι/ες δημιούργησαν εξεγερτικές στιγμές ως μια ελάχιστη απάντηση που αρμόζει να δοθεί σε όλους αυτούς που μετράνε τις ζωές μας με νούμερα και σκορπίζουν φτώχεια εξαθλίωση και κανιβαλισμό.
Ένα χρόνο μετά βλέπουμε την κατάσταση στις ζωές μας όχι μόνο να μην έχει καλυτερέψει αλλά το μέλλον μας να προβλέπεται όλο και πιο δυσοίωνο. Η καθημερινότητα είναι δυσβάσταχτη με το κόστος ζωής να ανεβαίνει και τα ψίχουλα που μας παρουσιάζουν ως αυξήσεις μισθών να μην φτάνουν ούτε για τον μισό μήνα, δημόσια αγαθά ιδιωτικοποιούνται αναγκάζοντας μας να τους πληρώνουμε για να μην πεθάνουμε σε κάποιο ράντζο νοσοκομείου και η συμμετοχή της Ελλάδας στις πολεμικές συρράξεις να γίνεται ακόμα πιο έντονη με κίνδυνο την άμεση συμμετοχή της στις γεωπολιτικές συγκρούσεις που μαίνονται σε Ουκρανία Παλαιστίνη και Υεμένη. Οι μετανάστες συνεχίζουν να δολοφονούνται στα θαλάσσια και χερσαία σύνορα ενώ αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον εγκλωβισμένοι στα εργασιακά κάτεργα της Ευρώπης, και αν δεν δολοφονηθούν τους περιμένει εγκλεισμός στα στρατόπεδα συγκέντρωσης με απάνθρωπες συνθήκες διαβίωσης. Όλο και περισσότερες γειτονιές στρατιωτικόποιουνται με δικαιολογία την πάταξη της εγκληματικότητας που καθημερινά μας βομβαρδίζουν τα μέσα μαζικής εξαπάτησης ενώ σκοπό έχουν τον πλήρη έλεγχο του προλεταριάτου αφού είναι αυτό που με την συνειδητοποίηση της δύναμης του μπορεί να βάλει φρένο στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου.
Στις 28 Φλεβάρη λοιπόν πρέπει να κατέβουμε μαζικά στους δρόμους κάθε πόλης και κάθε γειτονιάς για να αποδείξουμε ότι αυτό το έγκλημα που έγινε ένα χρόνο πριν δεν θα ξεχαστεί. Ότι η οργή απέναντι στους δυνάστες μας σιγοβραζει και θα ξεσπάσει σαν τσουνάμι παρασέρνοντας τους. Να σπάσουμε στην πράξη την τρομοκρατία και τον φόβο που έχουν επιβάλλει οι εξουσιαστές και να ενωθουμε με τις μετανάστριες για να κερδίσουμε καλύτερους όρους ζωής. Μέχρι την ολική καταστροφή κράτους και κεφαλαίου θα είμαστε στους δρόμους και θα χαλάμε τα πανηγύρια που ονομάζουν απεργίες οι γραφειοκράτες εργατοπατερες δίνοντας μηνύματα αντίστασης και εξέγερσης.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ, Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΚΑΜΑΡΑ 28/2 10-30
ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ
*Στηρίζουμε το απεργιακό μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την κρατική δολοφονία στα Τέμπη
ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ
Τι είναι το ανοιχτό πλαίσιο
Το ανοιχτό πλαίσιο είναι μια ανοιχτή διαδικασία στην οποία μπορεί να συμμετάσχει κάθε φοιτητής/τρια του φυσικου. Το σκεπτικό γύρω από αυτό είναι η οργάνωση στην βάση, δηλαδή την οργάνωσή μας μέσα από οριζόντιες διαδικασίες στις οποίες ο λόγος και η θέση του καθενός είναι ισότιμη, και η διαδικασία η ίδια δεν καθορίζεται από κομματικές δομές ή/και προειλημμένες αποφάσεις. Ο κόσμος μέσα από αυτή την οριζόντια διαδικασία συνδιαμορφωσης και κατάθεσης πολιτικού σκεπτικού συγγράφει το πλαίσιο, το οποίο κατατίθεται στην γενική συνέλευση του συλλόγου. Εάν ψηφιστεί από το σώμα της συνέλευσης, το ίδιο το σώμα αναλαμβάνει την υλοποίηση των δράσεων που περιλαμβάνει, μέσα από τις ανοιχτές διαδικασίες των συντονιστικών. Μόνο έτσι σπάει στην πράξη η λογικη της ανάθεσης και παύει ο διαχωρισμός ανάμεσα σε αυτούς που διαμορφώνουν και σε αυτούς που υλοποιούν τον πολιτικό λόγο.
Νομοσχέδιο Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών σχολών
Μέσα στον Φλεβάρη θα κατατεθεί στη βουλή προς ψήφιση ένα νέο - αλλά καθόλου αναπάντεχο - νομοσχέδιο το οποίο προβλέπει την ίδρυση και λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτή η αλλαγή αποτελεί τομή στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης που συντελείται στα εγχώρια πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Τις τελευταίες δεκαετίες τα πανεπιστήμια, με δωρεάν σίτιση, στέγαση και άλλες παροχές βασικών αναγκών, ήταν ένα μέσο για τους ανθρώπους των κατώτερων ταξικών στρωμάτων να πάρουν ένα πτυχίο και να διεκδικήσουν πιο καλές οικονομικές συνθήκες ζωής. Η κοινωνική αυτή συνθήκη τότε, ήδη ενείχε ταξικούς φραγμούς και διακρίσεις όπως είναι λογικό μέσα σε μία καπιταλιστική και ταξική κοινωνία, με τα παιδιά από πιο εύπορες οικογένειες να μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια ή και ιδιωτικά σχολεία αποκτώντας ένα προβάδισμα απ' τα παιδιά που οι οικογένειες τους αδυνατούσαν να σηκώσουν αυτό το κόστος. Πέρα από την ταξική χροιά του πανεπιστημίου, αυτό ήταν επίσης ανέκαθεν μια δομή κοινωνικής αναπαραγωγής. Κατά την προέλευσή μας σε αυτό, με την επιθυμία να αποκτήσουμε ευνοϊκότερες συνθήκες ζωής, αποσπάται ή και εφευρίσκεται η συναίνεση μας στις ιεραρχικές δομές της ακαδημίας και στις επιταγές της αγοράς. Στην ουσία, η αγορά απαιτεί άτομα πλήρως πειθαρχημένα που θα αποτελούν κατάλληλο εργατικό δυναμικό, το οποίο δεν θα συμμετέχει σε συλλογικούς αγώνες και διεκδικήσεις αλλά θα χαράζει το δικό του ατομικό δρόμο προς μια υποτιθέμενη ανέλιξη. Αυτό το αίτημα έρχεται να καλύψει το πανεπιστήμιο μέσω της πειθάρχησης και της ολοένα και αυξανόμενη εντατικοποίηση του προγράμματος σπουδών του.
Η λειτουργία του πανεπιστημίου, δηλαδή η ανοικτότητα και η προσβασιμότητα σε αυτό από μεγάλο μέρος της κοινωνίας σιγά-σιγά άλλαζε καθώς άλλαζαν και οι απαιτήσεις της αγοράς, η οποία επιβάλλει όλο και περισσότερους ταξικούς φραγμούς. Συγκεκριμένα, εργασιακά δικαιώματα «αποσπάστηκαν» από τα πτυχία και έγιναν επί πληρωμή «επιμορφώσεις» , ενώ εξισώθηκαν εξ ολοκλήρου και με πτυχία από ιδιωτικά κολλέγια, την πρώτη μορφή άμεσης αγοράς πτυχίου. Αυτά ακολούθησε ο νόμος 4777 (Κ-Χ), ο οποίος έκανε πιο δύσκολη τόσο την πρόσβαση όσο και την φοίτηση στο πανεπιστήμιο για όλα τα άτομα χτυπώντας περισσότερο την κοινωνική βάση, θεσμοθετώντας την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, τις διαγραφές φοιτητριών και τα πειθαρχικά. Από το 2022 είδαμε χιλιάδες μαθήτ(ρι)ες να αποκόπτονται από την εκπαίδευση και τμήματα σχολών να αδειαζουν, τμήματα που με το νομοσχέδιο Πιερρακάκη αυτό θα κλείσουν εντελώς.
Ταυτόχρονα, το κόστος φοίτησης ολοένα και αυξάνει. Φοιτητικές παροχές όπως η δωρεάν σίτιση στη Λέσχη και η στέγαση στις Εστίες πλέον είναι για ελάχιστους, σε μία περίοδο που τα ενοίκια έχουν γίνει απλησίαστα, το ίδιο και οι τιμές στα σουπερμαρκετ.
Αποκορύφωμα αυτής της επίθεσης στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και τα φοιτητικά κεκτημένα είναι η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων τα οποία στην ουσία κάνουν τα πτυχία μας και την εκπαίδευση εμπόρευμα προς αγορά. Έτσι λοιπόν, ενώ οι φτωχότεροι παλεύουμε με απαιτητικά μαθήματα για να μπούμε στο πανεπιστήμιο και να πάρουμε ένα πτυχίο, με κάποια από μας να εργάζονται παράλληλα για να τα βγάλουμε πέρα έχοντας τον φόβο της διαγραφής στα ν+2 έτη, οι οικονομικά ευνοημένοι θα μπορούν να εξαγοράζουν την εισαγωγή τους και το πτυχίο τους. Γίνεται ξεκάθαρο άρα, ότι το αφήγημα της αξιοκρατίας και του «αγαθά κόποις κτώνται» που μας πλασάρουν από μικρά παιδιά είναι κάλπικο, αφού ένα άτομο το οποίο μπορεί να έχει «κριθεί ανάξιο» στις εξετάσεις, να «γίνει άξιο» μόλις διαθέσει μεγάλα χρηματικά ποσά σε αφεντικά. Η πολύ-λατρεμένη αξιοκρατία του πανεπιστημίου και του κράτους δεν σημαίνει στην πραγματικότητα τίποτα άλλο, πέρα από τον ανταγωνισμό μεταξύ των φτωχών, και τον κοινωνικό κανιβαλισμό όπου τρωγόμαστε μεταξύ μας για το ποιος θα κερδίσει μια καλύτερη θέση στον ήλιο.
Το δρόμο για το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έστρωσε η ΕΒΕ, η μείωση των εισακτέων στα δημόσια ΑΕΙ, οι συγχωνεύσεις και τα κλεισίματα τμημάτων που θεσμοθετήθηκαν από τον νόμο 4777 και προηγούμενους νόμους. Το κράτος επιθυμεί να δώσει το πράσινο φως στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ώστε να ανοίξει νέα πεδία κερδοφορίας για το κεφάλαιο και ταυτόχρονα να δικαιολογήσει την μείωση των δαπανών για τη δημόσια παιδεία, επιχειρώντας να αναθέσει μεγάλο μέρος της σε ιδιώτες.
Κάποιες σημαντικές διατάξεις του νομοσχεδίου που αναγράφονται είναι αρχικά η ύπαρξη διδάκτρων στο προπτυχιακό επίπεδο για τους αλλοδαπούς φοιτητές αλλαγή (η οποία ανοίγει το δρόμο για την πλήρη κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης), η ένταση της αξιολόγησης των πανεπιστημιακων ιδρυμάτων μέσω της οποίας θα επελθει και η συνχώνευση και καταργηση τμηματων αλλά και η ένταση του ανταγωνισμού μεταξύ των τμημάτων για την αυξηση της " παραγωγικότητας " τους .
Ως άτομα που κατανοούμε τον συνεχόμενο ταξικό και κοινωνικό ανταγωνισμό και αναγνωρίζουμε την αξία της συμμετοχής σε αγώνες ενάντια στην υποτίμηση των σπουδών και των ζωών μας γενικότερα, θεωρούμε απαραίτητο τον αγώνα για ελεύθερη πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η εκπαίδευση για εμάς δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό κεκτημένο και σαν τέτοιο θα το υπερασπιστούμε όπως το υπερασπίστηκαν και προηγούμενοι φοιτητικοί αγώνες. Το πανεπιστήμιο δεν είναι ένας στείρος χώρος ακαδημαϊσμού και επαγγελματικής κατάρτισης, όπως θα ήθελε το κυρίαρχο συστημικό αφήγημα να είναι. Το πανεπιστήμιο, το αντιλαμβανόμαστε ως ένα χώρο όπου υπάρχουμε, ζούμε μέσα του κοινωνικά, και δρούμε πολιτικά, μέσα από συζητήσεις, γενικές συνελεύσεις και εκδηλώσεις. Εξαιτίας αυτών, εντός του δημιουργούνται συλλογικές αντιστάσεις, φοιτητικοί/κοινωνικοί αγώνες και γενικότερα ιδέες-ρήγματα στη κυρίαρχη ιδεολογία του κράτους και των αφεντικών. Η αυστηροποίηση και η εντατικοποίηση στις σχολές μας, με τις απειλές για διαγραφές και ποινικοποίηση των δράσεών μας, δεν θα αλλάξει τον τροπο που αγωνιζόμαστε: αντιπροτάσσοντας δηλαδή, το συλλογικο δρόμο αντί του ατομικού.
Ψηφιακή-επικοινωνιακή-φυσική καταστολή.
Οι αγώνες μας έχουν έρθει ήδη αντιμέτωποι με το τρίπτυχο της καταστολής, όπως είναι και αναμενόμενο, εφόσων αποφασίζουμε να συναντηθούμε να συλλογικοποιήθουμε και να αμφισβητήσουμε.
Το πρώτο κομμάτι που είναι η ψηφιακή καταστολή ήρθε με την μορφή της τηλεξεταστικής, η οποία (για λόγους που δεν είναι πλήρως σαφής εφόσων και πριν 3 χρόνια εξίσου διαβλητά ήταν τα μαθήματα αλλα πραγματοποιήθηκε) δεν πραγματοποιήθηκε στην σχολή μας. Σε δεύτερη εμφάνισή της ψηφιακής καταστολής έρχεται η πρεμιέρα στις 19/2 μεσο της μορφής των τηλεμαθημάτων. Η τηλεξεταστική όπως και τα τηλεμαθήματα έρχονται για να μας επαναφέρουν σε μια καθημερινότητα ατομικού άγχους και μόχθου, να μας απομακρύνουν από τις δομές του αγώνα (κατάληψεις,συνελεύσεις,πορείες) και τις συλλογικές αντιστάσεις που επιδιώκουμε να ορθώσουμε. Στόχευση της τηλεκπαίδευσης είναι να αναγκάσει τις φοιτήτριες και τους φοιτητές να καταναλώσουν το χρόνο τους στα μαθήματα και οχι στον αγώνα. Το φάντασμα του ψηφιακού πανεπιστημίου έρχεται να μας στοιχειώσει απο τις εποχές της πανδημίας ανακοινώνοντας περίτρανα πως η μιζέρια της καθημερινότητας θα περιφρουρηθεί απο τον υλικό κόσμο. Ευθύνη μας είναι να το διαψεύσουμε.
Η δεύτερη πτυχή της καταστολής, η επικοινωνιακή, έχει ως φορείς τα μίντια τις πρυτανικές αρχές, την κοσμητεία και άλλα τμήματα του καθηγητικού κατεστημένου. Βλέπουμε συνεχώς τα μέσα μαζικής εξαπάτησης να προσπαθούν να απονομιμοποιήσουν τους αγώνες μας κάνοντας επίθεση στο ήθος του κόσμου που αγωνίζεται ως παραπλανημένη η επαναστάτες δίχως αιτία. Παράλληλα ιδεολογικά κυριγματα απο κοσμητείες, προέδρους και πρυτάνεις βομβαρδίζουν τα ιδρυματικά μας mail, όπου -οι σύμφωνα με τα λεγόμενα τους πραγματικοί ιδιοκτήτες του πανεπιστημίου- μας ενημερώνουν για τον ρόλο των σχολών μας και για το πώς θα έπρεπε να αγωνιζόμαστε. Δεν ξεχνάμε ότι η ίδια η κοσμητεία, οι ίδιοι διοικητικοί στην πρυτανεία έφερναν τα ΜΑΤ να στρατοπεδεύσουν έξω απ' τη σχολή μας και να κυνηγάνε αγωνιζόμενο κόσμο μέχρι το φουαγιέ της ΣΘΕ με κρότου-λάμψης και δακρυγόνα. Όλοι αυτοί οι διοικητικοί και η καθηγητική ελιτ στην σχολή μας είναι σε μεγάλο βαθμό εντολοδοχεία του κράτους και εφαρμόζουν πρώτοι κάθε αισχρή νομοθεσία εις βάρος μας όπως να ορίζουν την Ε.Β.Ε., να εξαγγελείουν πειθαρχικά και διαγραφές σε αγωνιζόμενους φοιτητές, να φέρνουν ιδιωτικές επιχειρήσεις και μανάτζερς να κερδοφορήσουν εντός του πανεπιστημίου κ.ο.κ.
Εδώ έρχεται και η τρίτη πτυχή της καταστολής η φυσική. ΜΑΤ, ΕΚΑΜ, ΟΠΚΕ, ΔΕΛΤΑ και κάθε λογής ενστόλων καθαρμάτων καταφθάνουν να δείρουν, πνίξουν, συλλάβουν ότι κινείται. Όπως θα μπορούσε να μας πει και κάποιος "καλοπροαίρετος" καθηγητής μας «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος».Το κράτος και οι πρυτανικές αρχές χρησιμοποιούν προσχήματα οπως η "ασφάλεια" των ατόμων στους πανεπιστημιακούς χώρους και η προστασία βιβλιοθηκων-φαντασμα για να δικαιολογήσουν την τοποθέτηση της αστυνομίας στα πανεπιστήμια. Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η εισβολή των μπάτσων στους πανεπιστημιακούς χώρους έχει ως σκοπό την καταστολή οποιασδήποτε φωνής αντίστασης υψωθεί απέναντι στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που θέλει να κάνει τα πανεπιστήμια έναν αποστειρωμένο χώρο μετατροπής φοιτητών σε φτηνό εργατικό δυναμικό. Επίσης παρατηρείται ο ευτελισμός του ασύλου, ενός κεκτημένου που τα τελευταία χρόνια συνεχώς αμφισβητείται.
Μερικά από τα παραδείγματα φυσικής καταστολής στα οποία γίναμε μάρτυρες μόλις στο πρόσφατο παρελθών είναι η εκκένωση της κατάληψης που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΕΜΠ το πρωί της Δευτέρας (15/01). από πρωτοβουλία φοιτητριών της Αθήνας με αφορμή την πρόταση του ν.σ. για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Η εκκένωση της κατάληψη που πραγματοποιήθηκε στην πρυτανεία του ΑΠΘ το μεσημέρι της Πέμπτης (01/02) από φοιτητικούς συλλόγους και έληξε το ίδιο απόγευμα με την επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων. Τη Δευτέρα 05/02 είδαμε επίσης στη νομική της Κομοτηνής τη πρώτη εκκένωση σε κατειλημμένη σχολή, στην οποία διαφάνηκε με ξεκάθαρο τρόπο η ποινικοποίηση και η καταστολή των αγώνων εντός των σχολών και των συλλόγων. Έχουμε δει επιπρόσθετα αμέτρητες παρέμβασης των ΜΑΤ στο άσυλο του ΑΠΘ, φαινόμενο το οποίο παρατηρείται από την κατάργηση του ασύλου και την εγκαθίδρυση των οππι μέσω του ν.4777. Με τελευταίο παράδειγμα την επίθεση των μπάτσων στην πορεία της πέμπτης 15/2 κατα του μπλοκ που συμμετείχε και ο σύλλογος μας. Κατα την διάρκεια της πορείας η αστυνομία προχώρησε σε 6 συλλήψεις εκ τον οποίων η μία είναι και μέλους του συλλόγου μας. Επίσης άτομα του μπλοκ χρειάστηκε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο.
Ολα τα προαναφερθέντα μέσα καταστολής έχουν τον στόχο να εξατομικεύσουν τα αγωνιζόμενα υποκείμενα. Ο απώτερος σκοπός της είναι να επαναφέρει μια αφήγηση ατομικού συμφέροντος δια του φοβου στα άτομα που έχουν καταφέρει να συλλογικοποιήσουν της αρνήσεις και τις καταφάσεις του. Είναι χρέος των αγωνιζόμενων φοιτητών να αντισταθούν με κάθε μέσο ώστε να υπάρχει μία σταθερή υπεράσπιση του χώρου που ζούμε, ζυμωνόμαστε και δρούμε. Δεν θα επιτρέψουμε στην καταστολή να μας απομονώσει.
Γιατί με τις καταλήψεις;
Όπως οι παραστάσεις διαμαρτυρίας, οι πορείες, οι παρεμβάσεις αποτελούν τρόπους εναντίωσης και διεκδίκησης, έτσι και οι καταλήψεις είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο αγώνα. Για την ακρίβεια η κατάληψη αποτελεί το ύστατο μέσο αγώνα για τους συλλόγους. Αρχικά δημιουργούν τον απαραίτητο χώρο και χρόνο μέσα στο ήδη ασφυκτικό μας πρόγραμμα για να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε στις κινητοποιήσεις μας. Διακόπτοντας την εκπαιδευτική διαδικασία (είτε είναι μαθήματα είτε εξετάσεις) η κάθε φοιτήτρια μπορεί να πλαισιώσει τις κινητοποιήσεις χωρίς να αγχώνεται για το προσωπικό κόστος που θα είχε στην πορεία των σπουδών της. Η διακοπή αυτή της ακαδημαικής καθημερινότητας είναι ένας μοχλός πίεσης προς διδάσκοντες, ακαδημαϊκούς, προέδρους, πρυτάνεις ώστε να εισακουστούν οι διεκδικήσεις μας. Μέσα στις καταλήψεις αλληλεπιδράμε και κοινωνικοποιούμαστε, έξω από τα αυστηρά ακαδημαικά πλαίσια του ανταγωνισμού και καριερισμού που μας επιβάλλονται από την πρώτη στιγμή που μπαίνουμε στο Τμήμα Φυσικής. Ως αποτέλεσμα δημιουργούμε νέες απόψεις και ζυμώνουμε πολιτικές αντιλήψεις.
Η κρατική δολοφονία στα Τέμπη
Πλησιάζει ο καιρός που θα κλείσει ένας χρόνος από μία από τις μεγαλύτερες κρατικές δολοφονίες στον ελλαδικό χώρο. Όπως θυμόμαστε όλες στις 28/2 του 2023 το κράτος ενορχήστρωσε μία προμελετημένη δολοφονία και οδήγησε τουλάχιστον 57 ανθρώπους εκ των οποίων και συμφοιτητές μας στον θάνατο. Φάνηκε πως η χρόνια υποβάθμιση των δημόσιων αγαθών με σκοπό την πώληση τους σε ιδιώτες δεν σταματάει ούτε και μετά την ίδια την ιδιωτικοποίηση τους. Πάνω απ΄όλα αυτό το γεγονός αναδεικνύει τον πλήρη κυνισμό του κράτους προσπαθώντας να παρουσιάσει τις δολοφονίες του ως ευκαιρία για μετέπειτα ανάπτυξη την οποία υποτίθεται ότι είχε φέρει χρόνια πριν. Απαρνούμενο τις ευθύνες που φέρει συνεχίζει να διακυρρήτει το δόγμα της ατομικής ευθύνης, ότι έφταιγε δήθεν κάποιος σταθμάρχης. Οι εργάτες που από τις 7/2 προειδοποιούσαν για την επικείμενη σύγκρουση αγνοήθηκαν πλήρως. Βλέπουμε κεφάλαιο και κράτος να ενεργούν με μόνο άξονα την κερδοφορία ενώ σε αυτό το σύστημα παραμένουν αναλώσιμες μέχρι και οι ζωές μας.
Εξάλλου, δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία μαζική κρατική δολοφονία.
Η κοινωνική-συλλογική οργή που ήταν σε αναβρασμό εκείνη την περίοδο αποτυπώθηκε στους δρόμους. Αυτή την αντίσταση κατεπνιξαν προσπαθώντας να την αφομιώσουν κάποιες κομματικές δυνάμεις και οργανώσεις κοιτώντας τα διάφορα κομματικά συμφέροντα, βάζοντας πλώρη για τις εκλογές.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι καθώς υποβαθμίζεται η ζωή μας όλο και περισσότερο, θα πρέπει να αγωνιστούμε για αυτήν -με νύχια και με δόντια- από εμάς για εμάς και χωρίς διαμεσολάβηση συμφερόντων τρίτων.
Νέος Ποινικός Κώδικας-Το νομικό οπλοστάσιο αναβαθμίζεται
Το κράτος δεν έχει ούτε ηθική, ούτε έναν παν-ανθρώπινο κώδικα αξιών ως πυξίδα. Αντ' αυτού έχει συμφέροντα οικονομικά και πολιτικά να εξυπηρετήσει. Ο Νόμος, ως μεγάλη εικόνα, είναι τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης και μία θεσμική αποκρυστάλλωση του ταξικού και κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται διαχρονικά. Αυτό γίνεται ξεκάθαρο αν ρίξουμε μία ματιά στον νέο Ποινικό Κώδικα, ο οποίος με πρόσχημα την εξάλειψη της έμφυλης βίας και προστασίας του φυσικού πλούτου προβλέπει, μεταξύ άλλων:
-Αύξηση των ποινών πέρα από κάθε έννοια αναλογικότητας και εισαγωγή νέων αδικημάτων όπως διατάραξη λειτουργίες νοσοκομείων.
-Κατάργηση των αναστολών των ποινών και εισαγωγή κοινωφελούς εργασίας.
-Τεράστιο κόστος σε παράβολα και υπέρογκες χρηματικές ποινές.
-Ποινικοποίηση των κοινωνικών φρονημάτων.
-Απουσία των μπάτσων ως μάρτυρες στις δίκες, θεωρώντας αλήθεια ο,τι έγραψαν στην αρχική τους κατάθεση στο τμήμα.
Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτές οι διατάξεις θα εφαρμοστούν για την σύλληψη και τιμωρία μεγάλων βαρόνων ναρκωτικών, κυκλωμάτων σωματεμπορίας, βιαστών/ παιδοβιαστών κ.λπ. Ενδεικτικά, το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιούσε το κράτος για τους μπάτσους στις σχολές και τον ν.4777, αλλά όπως και στις 01/02 έτσι και 3 χρόνια, οι μεγάλες επιχειρήσεις της αστυνομίας και οι πιο βίαιες επιθέσεις των μπάτσων εξαπολύθηκαν σε εμάς τους/ις φοιτητ(ρι)ές και σε αγωνιστ(ρι)ες γενικότερα. Βλέπουμε ήδη ποιους στοχοποιεί η αντιτρομοκρατική, φοιτητικές πορείες βάζοντας στελέχη της αντιτρομοκρατικής με πολιτικά γύρω τους, συντονιστικά γενικών συνελεύσεων σε καταλήψεις εντός του ασύλου κ.ο.κ. . Ο νέος Π.Κ. είναι μία μεγάλης κλίμακας επίθεση στα κατώτερα ταξικά και κοινωνικά στρώματα, στον αγωνιζόμενο κόσμο που θέλει να βαφτίσει τρομοκράτες και για αυτό στεκόμαστε απέναντι του.
Διεκδικήσεις:
-Να εμποδίσουμε τη ψήφιση του νέου ν/σ Πιερρακάκη για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
-Να ρίξουμε το νόμο Κ-Χ (Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, ν+2-διαγραφές-πειθαρχικά, ΟΠΠΙ).
-Να μην αποσπαστεί η διδακτική επάρκεια από τα πτυχία μας.
-Δεν θα δεχτούμε καμία απειλή για χαμένη εξεταστική λόγω των καταλήψεων με τις οποίες αποφασίζουμε να αγωνιζόμαστε.
-Όχι στην πραγματοποίηση ηλεκτρονικής εξεταστικής ή μαθημάτων κατά την διάρκεια της κατάληψης.
-Να πάρουν άμεσα θέση οι καθηγητές του τμήματος για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.
-Ενάντια στον νέο Ποινικο Κώδικα.
Δράσεις:
-Ορισμός επόμενης Γενικής Συνέλευσης.
-Σύσταση συντονιστικής επιτροπής για την υλοποίηση των δράσεων και την περαιτέρω ανάλυση του πολιτικού λόγου.
-Συμμετοχή σε συντονισμό γενικών συνελεύσεων με άλλους συλλόγους που οργανώνονται στη βάση.
-Κατάληψη της σχολής 27/2-1/3 και Δευτέρα 4/3
-Απεργειακή πορεία Τετάρτη 28/2 10:30 καμαρα
-Πορεία Πέμπτη 29/2 12:00 Καμάρα
-Συζητήσεις/εκδηλώσεις κατά την διάρκεια της κατάληψης
-Μοίρασμα κειμένων σε σχολεία.
-Παρεμβάσεις στην πόλη για το νέο ν/σ.
-Πορεία την ημέρα ψήφισης του νομοσχεδίου Πιερρακάκη.
ΟΧΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ ΚΙ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ
ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΟΙΤΗΤ(ΡΙ)ΩΝ ΦΥΣΙΚΟΥ
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΑΣΕΙ! ΕΠΑΝΑΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΤΩΡΑ της ΑΠΕΡΓΙΑΣ-ΑΠΟΧΗΣ από ΔΟΕ-ΟΛΜΕ-ΑΔΕΔΥ-ΣΕΠΕ-ΕΛΜΕ!
Αύριο Τετάρτη 28/2, ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ, ΟΛΟΙ κι ΟΛΕΣ στην ΑΠΕΡΓΙΑ και τις ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ!!!
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, στις 10.30, στην ΚΑΜΑΡΑ!
Ριζοσπαστική Κίνηση Εκπαιδευτικών π.ε.
Αγωνιστικες Παρεμβάσεις δ.Ε.
ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ ΓΡΑΝΑΖΙ ΔΕ ΓΥΡΝΑ
Οι περισσότεροι λοατκια+ άνθρωποι είμαστε κομμάτι του κόσμου της εργασίας. Είμαστε εργαζόμενες, άνεργα, αυτοαπασχολούμενοι.
Υποφέρουμε και εμείς από τη φτώχεια και την ακρίβεια. Από τις απολύσεις και την ανεργία. Είναι και για μας Γολγοθάς το να βγει ο μήνας με αυτούς τους μισθούς και αυτές τις συντάξεις και με την ακρίβεια και την κερδοσκοπία να κάνουν πάρτι. Τα δημόσια νοσοκομεία έχουν διαλυθεί, τα φάρμακα είναι πανάκριβα, εμείς αναγκαζόμαστε είτε να περιμένουμε μήνες ολόκληρους για μια εξέταση ή για ένα χειρουργείο διακινδυνεύοντας τις ζωές μας είτε να καταφεύγουμε σε ιδιωτικά ιατρεία πληρώνοντας αδρά. Γι' αυτό και η κυβέρνηση της Δεξιάς και τα αφεντικά είναι οι ταξικοί μας εχθροί. Και στις 28 Φλεβάρη 2024, έναν χρόνο μετά το κρατικό έγκλημα στα Τέμπη, στηρίζουμε τις απεργιακές συγκεντρώσεις και κατεβαίνουμε στον δρόμο εναντίον μιας κυβέρνησης που αδιαφορεί για τις ζωές μας.
Μαζί με τα δίκια του κόσμου της εργασίας, κατεβαίνουμε στον δρόμο για να στηρίξουμε κάθε καταπιεσμένο και εκμεταλλευόμενο πλάσμα.
- Η κατοχύρωση του ομόφυλου γάμου από την κυβέρνηση της Ν.Δ. ήταν ένα πολύ σοβαρό βήμα μπροστά για τα λοατκια+ δικαιώματα, που ήρθε μετά από πολύχρονους αγώνες του κινήματος, αλλά δεν σημαίνει το τέλος του αγώνα. Διεκδικούμε να ληφθεί ειδική μέριμνα για τους πιο ευάλωτους ανάμεσά μας, για τα τρανς αδέρφια μας. Τα τρανς άτομα ήταν τα πλέον πληττόμενα στην εργασία μετά από 2 χρόνια πανδημίας και μέσα σε συνθήκες γενικευμένης φτώχειας. Διεκδικούμε οι τρανς άνθρωποι να είναι ορατοί, ορατές και ορατά, χωρίς να κινδυνεύουν κάθε φορά που εκφράζουν την ταυτότητα φύλου τους σε δημόσιο χώρο. Επίσης διεκδικούμε να απλοποιηθούν δραστικά οι διαδικασίες αλλαγής εγγράφων των τρανς. Και φυσικά να αναγνωριστούν οι μη δυικές ταυτότητες φύλου, ώστε τα νον μπάιναρι, άφυλα, gender queer άτομα να έχουν δικαίωμα στον γάμο και τη γονεϊκότητα με το φύλο με το οποίο αυτοπροσδιορίζονται. Και να αναγράφεται στα έγγραφα των παιδιών των τρανς γονέων το αληθινό όνομα του τρανς γονέα και όχι το dead name.
- Να στηρίξουμε τις γυναίκες και κάθε θηλυκότητα. Οι γυναικοκτονίες, οι ξυλοδαρμοί και οι βιασμοί πληθαίνουν τόσο που χάνουμε πλέον τον λογαριασμό. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δεν δίνει ούτε ευρώ για δομές προστασίας για επιζώσες/επιζώντα κακοποίησης.
- Στεκόμαστε ενάντια σε μια κυβέρνηση που στέλνει σιδερόφρακτους αστυνομικούς να αντιμετωπίσουν με χημικά, γκλοπ και κρότου λάμψης τα νέα παιδιά στα πανεπιστήμια στο μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα που μπαίνει στην 7η εβδομάδα του. Ενάντια σε μια κυβέρνηση που δεσμεύει πόρους για την καταστολή και όχι για τις ανάγκες των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, που έρχεται να επιβάλλει ιδιωτική τριτοβάθμια εκπαίδευση.
- Στεκόμαστε στο πλευρό προσφύγων και μεταναστ(ρι)ών, που είναι τα πιο χτυπημένα και αδικημένα κομμάτια όλης της εργατικής τάξης, που ο κοινωνικός στιγματισμός και ο θεσμικός ρατσισμός της κυβέρνησης τούς/τις/τα εξαθλιώνει ακόμη περισσότερο
Όμως για μας, για την εργατική τάξη όπως και για όλα τα καταπιεσμένα πλάσματα, ο ρατσισμός αποδεικνύεται πως είναι μονάχα δηλητήριο και διάλυση. Μόνο η ενότητα με τα πιο καταπιεσμένα αδέρφια μας, μας δυναμώνει. Ενότητα και αγώνας ενάντια στην κυβέρνηση της Δεξιάς, νομιμοποιητικά έγγραφα για μετανάστριες και μεταναστά, άσυλο για πρόσφυγες.
- Ενάντια στον πόλεμο. Οι εργάτ(ρι)ες σε Ελλάδα και Τουρκία -και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη- δεν θέλουμε πόλεμο και λεφτά πεταμένα σε πανάκριβα όπλα και χρυσοπληρωμένους φονιάδες με γαλόνια. Θέλουμε ειρήνη και αυξημένες δαπάνες για σχολεία, νοσοκομεία, δομές για επιζώντα, αξιοπρεπείς συνθήκες στέγασης για μεταναστά και πρόσφυγες. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αδιαφορεί για όλα αυτά. Και ξοδεύει αλόγιστα σε Ραφάλ και Μπελαρά και μαζικές προσλήψεις αστυνομικών και παπάδων. Και τρέχει πρόθυμα πίσω από κάθε εξόρμηση των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ, από τη Μεσόγειο ως την Ερυθρά θάλασσα, στέλνοντας φρεγάτες και συστοιχίες Πάτριοτ, ελπίζοντας να γίνει «χρήσιμη» σε κάθε έγκλημα των ιμπεριαλιστών. Η κυβέρνηση αυτή είναι επικίνδυνη και πρέπει να φύγει.
- Αυτές τις μέρες που το «Άδικο προχωράει με βήματα όλο σιγουριά», ισοπεδώνοντας, το ένα μετά το άλλο, τα νοσοκομεία της Γάζας και εξοντώνοντας εν ψυχρώ βρέφη, παιδιά και ανήμπορους ανθρώπους, εμείς κατεβαίνουμε στον δρόμο στο πλευρό της Παλαιστίνης. Στεκόμαστε ενάντια στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση Μητσοτάκη να στοιχίζονται ανερυθρίαστα με τους φονιάδες. Απαιτούμε κατάπαυση του πυρός εδώ και τώρα.
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
Τετάρτη 28 Φλεβάρη, Καμάρα, 10πμ
ομάδα Sylvia Rivera - για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride
