kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ομάδων ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ

Boro in the Box (2011)
Bertrand Mandico
17:00
Αμφιθέατρο 3, ΠΑΜΑΚ
Διάρκεια: 40'
Μια φανταστική απεικόνιση του Πολωνού
σκηνοθέτη Βαλεριάν Μποροβτσίκ:
Ο Μπορό στο Κιβώτιο ανακαλύπτει
έναν σκληρό και αναιδή κόσμο. Βιώνει
μπανάλ αλλά πολύχρωμες περιπέτειες,
χαϊδεύοντας ερωτικά πουλιά και οργανικές
κάμερες, αποκαλύπτει παράξενες εικόνες.
Η δημιουργικότητα της φαντασίας ρέει
στους χώρους του αλφαβήτου. "I lived my
entire life in a box with a hole" Ίσως είναι
το βλέμμα, ίσως είναι η βία.
A fantasized portrayal of the Polish director Walerian Borowczyk: Boro in the Box
discovers a harsh and shameless world.
He experiences mundane yet colorful adventures, caressing erotic birds and organic cameras, revealing strange images.
The creativity of imagination flows in the
spaces of the alphabet. "I lived my entire
life in a box with a hole." Perhaps it's the
gaze, perhaps it's the violence.

Brand Upon the Brain! (2006)
Guy Maddin
17:00
Αμφιθέατρο 3, ΠΑΜΑΚ
Διάρκεια: 95'

Αυτοβιογραφική ταινία για την επιστροφή
ενός σκηνοθέτη στο πατρικό του να δει
την ετοιμοθάνατη μητέρα του. Εκεί
έρχεται αντιμέτωπος με τις τραυματικές
αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας του.
Autobiographic film about the return of
a director to his family house, visiting his
dying mother. There he faces the traumatic memories of his childhood.

Meshes of the Afternoon (1943)
Maya Deren, Alexander Hammid
20:00
Πίσω Αυλή ΠΑΜΑΚ
Διάρκεια: 14'
Mια γυναίκα βιώνει έναν παρανοϊκό
κόσμο ονείρων και πραγματικότητας,
αναζητώντας νόημα και αλήθεια σε μια
απόδραση από την καθημερινότητα.
A woman experiences a paranoid world of
dreams and reality, seeking meaning and
truth in an escape from everyday life.

Last Year at Marienbad (1961)
Alain Resnais
20:00
Πίσω Αυλή ΠΑΜΑΚ
Διάρκεια: 94'
Σε μια πολυτελή έπαυλη, τρεις
μυστηριώδεις χαρακτήρες συναντιούνται.
Ένας από αυτούς προσπαθεί να πείσει τους
άλλους δύο πως τους έχει συναντήσει
πριν, το περασμένο καλοκαίρι στο
Μαριένμπαν. Μέσα από έναν περίπλοκο
χορό του χρόνου και της μνήμης, η
ταινία αποκαλύπτει τους γρίφους της
ταυτότητας και του παρελθόντος σε έναν
ατμοσφαιρικό λαβύρινθο συνείδησης.
In a luxurious mansion, three mysterious
characters converge. One of them tries to
convince the other two that they had met
before, the past summer in Marienbad.
Through a complex dance of time and
memory, the film unravels the mysteries
of identity and the past in an atmospheric
labyrinth of consciousness.

Persona (1966)
Ingmar Bergman
00:00
Πίσω Αυλή ΠΑΜΑΚ
Διάρκεια: 83'
Μια νοσοκόμα αναλαμβάνει να φροντίσει
μια μουγκή ηθοποιό και διαπιστώνει ότι
τα βιώματα τους συγχωνεύονται μεταξύ
τους.
A nurse takes care of a sullen actress and
finds that their experiences merge.

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ / ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ
Το 9ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ απαρτιζόμαστε από ομάδες
που σε εβδομαδιαία βάση μεταμορφώνουμε τους χώρους των σχολών μας
σε αυτοσχέδιους διαδραστικούς κινηματογράφους. Πρόθεσή μας είναι να
προάγουμε τη κοινωνικοποίηση, τον προβληματισμό και τη συζήτηση πάνω
σε και με αφορμή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά στο πλαίσιο ενός ανοιχτού
πανεπιστημίου, προσβάσιμου σε όλα. Επανοικειοποιούμαστε, αναδημιουργούμε
και επαναπλαισιώνουμε το εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό μας περιβάλλον
μέσα από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση στη
βάση. Απέναντι στην κλιμακούμενη καταστολή, τον κλοιό της αστυνομίας και
των κρατικών μηχανισμών επιβολής και ελέγχου, αντιπαρατάσσουμε χώρους
ελεύθερης, δημιουργικής και δυναμικής ζύμωσης, όπου η τέχνη και η πολιτική
συνυπάρχουν συμβιωτικά, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η θεματική του φετινού Φεστιβάλ περιστρέφεται γύρω από το φαινόμενο του
κατακερματισμού στη σύγχρονη κοινωνία, και το πώς αυτό επηρεάζει το άτομο
τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Παρατηρώντας το σήμερα,
γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον
κόσμο. Με όλα τα μεγάλα αφηγήματα της σήμερον ημέρας να διαψεύδονται το
ένα μετά το άλλο, καλούμαστε να επανακαθορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε
τη πραγματικότητα. Αυτό ,σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη τάση προς
τον ατομικισμό, έχει σαν αποτέλεσμα το κάθε άτομο να απομονώνεται στη δικιά
του υποκειμενική πραγματικότητα, αποκομμένο από οποιαδήποτε αίσθημα
κοινότητας. Αυτές οι εσωτερικές αντιλήψεις δεν είναι ποτέ τελείως στέρεες,
αλλά αναδιαμορφώνονται εκ νέου με κάθε μεταβολή ή διατάραξη της κοινωνικής
πραγματικότητας.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα εμείς, ως φοιτητές, ενωνόμαστε για την
δημιουργία ενός φεστιβάλ που έχει σκοπό την προώθηση μιας πολιτικής και
καλλιτεχνικής ταυτότητας μέσω του σινεμά στην κοινότητα του πανεπιστημίου.
Παρουσιάζεται μία φαινομενική ενότητα του ΑΠΘ ενώ στην πραγματικότητα
οι χώροι του πανεπιστημίου που συλλογικοποιούν είναι υποβαθμισμένοι.
Δεν γνωρίζουμε τους χώρους μας, δεν υπάρχει ένα ομογενές campus και
η εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής προωθεί τον ατομικισμό και την
απομόνωση. Οι μόνες δομές που προσπαθούν για την ομογένεια του κάμπους
και την δημιουργία κοινότητας εκδιώχνονται και εκκενώνονται. Κόντρα στον όλο
και αυξανόμενο κατακερματισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, αντιτείνουμε ως
κινηματογραφικές τη συλλογικοποίηση και την αυτό-οργάνωση, αποσκοπώντας
στην δημιουργία εναλλακτικών χώρων κοινωνικοποίησης, συζήτησης και
προβληματισμού, ανοιχτών και προσβάσιμων σε όλα.
Ραντεβού λοιπόν για μία εβδομάδα στις αίθουσες και τα γρασίδια…Σας περιμένουμε!

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουαρίου 04h