kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ομάδων ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ

Μια Όμορφη Μέρα (2021)
Δάνης Καραϊσαρίδης, Γιώργος Πατεράκας

Συζήτηση με Μικρό Δέντρο
19:30
Αμφιθέατρο Α' ΝΟΠΕ
Διάρκεια: 97'

Μπορούν τα σχολεία να βοηθήσουν
στην οικοδόμηση μιας «διαφορετικής»
μελλοντικής κοινωνίας; Η ταινία εστιάζει
σε δύο αυτοοργανωμένα εγχειρήματα
για την προσχολική εκπαίδευση στην
Ελλάδα, τα οποία εφαρμόζουν έναν
συνδυασμό εναλλακτικών εκπαιδευτικών
μεθόδων. Το «Μικρό Δέντρο» στη
Θεσσαλονίκη λειτουργεί με βάση τις αξίες
της ελευθεριακής εκπαίδευσης και της
βιωματικής μάθησης. Στο σχολείο του
δάσους «Μικρός Ντουνιάς» στη Λέσβο,
κάθε μέρα παιδιά ντόπιων και προσφύγων
παίζουν και μαθαίνουν μαζί στη φύση.
Can schools help build a different future
society? The film focuses on two self-organised initiatives for early childhood
education in Greece, which implement a
combination of alternative educational
methods. The "Little Tree" in Thessaloniki
functions based on the values of libertarian education and experiential learning. At
the "Mikros Dunias" forest school in Lesbos, every day local and refugee children
play and learn together in nature.

The Runner (1984)
Amir Naderi
23:15
Γρασίδια Φιλοσοφικής
Διάρκεια: 94'
Ο μικρός Αμίρο, ένα ορφανό που μένει σε
ένα εγκαταλελειμμένο τάνκερ προσπαθει
να τα βγάλει πέρα κάνοντας διάφορες
χαμαλοδουλειές στο μετα επαναστατικό
Ιραν της εντονης δυτικοποίησης. Όνειρο
του να ανέβει σε ένα αεροπλάνο και να
πάει όπου τον πάνε.
Little Amiro, an orphan living in an abandoned tanker, tries to make ends meet
by working different labor jobs in the intensely westernised, post-revolution
Iran. His dream is to get on a plane and go
wherever they go.

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ / ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ
Το 9ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ απαρτιζόμαστε από ομάδες
που σε εβδομαδιαία βάση μεταμορφώνουμε τους χώρους των σχολών μας
σε αυτοσχέδιους διαδραστικούς κινηματογράφους. Πρόθεσή μας είναι να
προάγουμε τη κοινωνικοποίηση, τον προβληματισμό και τη συζήτηση πάνω
σε και με αφορμή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά στο πλαίσιο ενός ανοιχτού
πανεπιστημίου, προσβάσιμου σε όλα. Επανοικειοποιούμαστε, αναδημιουργούμε
και επαναπλαισιώνουμε το εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό μας περιβάλλον
μέσα από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση στη
βάση. Απέναντι στην κλιμακούμενη καταστολή, τον κλοιό της αστυνομίας και
των κρατικών μηχανισμών επιβολής και ελέγχου, αντιπαρατάσσουμε χώρους
ελεύθερης, δημιουργικής και δυναμικής ζύμωσης, όπου η τέχνη και η πολιτική
συνυπάρχουν συμβιωτικά, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η θεματική του φετινού Φεστιβάλ περιστρέφεται γύρω από το φαινόμενο του
κατακερματισμού στη σύγχρονη κοινωνία, και το πώς αυτό επηρεάζει το άτομο
τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Παρατηρώντας το σήμερα,
γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον
κόσμο. Με όλα τα μεγάλα αφηγήματα της σήμερον ημέρας να διαψεύδονται το
ένα μετά το άλλο, καλούμαστε να επανακαθορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε
τη πραγματικότητα. Αυτό ,σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη τάση προς
τον ατομικισμό, έχει σαν αποτέλεσμα το κάθε άτομο να απομονώνεται στη δικιά
του υποκειμενική πραγματικότητα, αποκομμένο από οποιαδήποτε αίσθημα
κοινότητας. Αυτές οι εσωτερικές αντιλήψεις δεν είναι ποτέ τελείως στέρεες,
αλλά αναδιαμορφώνονται εκ νέου με κάθε μεταβολή ή διατάραξη της κοινωνικής
πραγματικότητας.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα εμείς, ως φοιτητές, ενωνόμαστε για την
δημιουργία ενός φεστιβάλ που έχει σκοπό την προώθηση μιας πολιτικής και
καλλιτεχνικής ταυτότητας μέσω του σινεμά στην κοινότητα του πανεπιστημίου.
Παρουσιάζεται μία φαινομενική ενότητα του ΑΠΘ ενώ στην πραγματικότητα
οι χώροι του πανεπιστημίου που συλλογικοποιούν είναι υποβαθμισμένοι.
Δεν γνωρίζουμε τους χώρους μας, δεν υπάρχει ένα ομογενές campus και
η εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής προωθεί τον ατομικισμό και την
απομόνωση. Οι μόνες δομές που προσπαθούν για την ομογένεια του κάμπους
και την δημιουργία κοινότητας εκδιώχνονται και εκκενώνονται. Κόντρα στον όλο
και αυξανόμενο κατακερματισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, αντιτείνουμε ως
κινηματογραφικές τη συλλογικοποίηση και την αυτό-οργάνωση, αποσκοπώντας
στην δημιουργία εναλλακτικών χώρων κοινωνικοποίησης, συζήτησης και
προβληματισμού, ανοιχτών και προσβάσιμων σε όλα.
Ραντεβού λοιπόν για μία εβδομάδα στις αίθουσες και τα γρασίδια…Σας περιμένουμε!

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουαρίου 04h