kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Φεστιβάλ Κινηματογραφικών Ομάδων ΑΠΘ ΠΑΜΑΚ

Aerolin (2023)
Αλέξης Κουκιάς-Παντελής
22:00
Αίθριο Πολυτεχνείου
Διάρκεια: 19'
Η Σάντυ είναι απόφοιτος δραματικής
σχολής, έχει άσθμα και το βράδυ έχει
παράσταση. Μέχρι τότε έχει να διδάξει
γιόγκα, να δουλέψει ως κλόουν και να πάει
και σε μια οντισιόν. Σε αυτή την εξίσωση
προσπαθεί να βρει και λίγο χώρο για τον
Σπύρο, το αγόρι της.
Sandy is a drama school graduate and
has asthma. Tonight she will be performing at the theater. Before that, she has to
teach a yoga class, work as a clown, and
go to an audition. In this equation, she
somehow has to try and fit in her boyfriend Spiros

À Nous la Liberté (1931)
René Clair
22:00
Αίθριο Πολυτεχνείου
Διάρκεια: 83'
Σε αυτή την κλασσική γαλλική σατυρική
κωμωδία, ο Λουί, ένας κατάδικος αποδρά
από την φυλακη και κάνει στροφή προς
την νομιμότητα, σε μια προσπάθεια
ανέλιξης στον επιχειρηματικό κόσμο.
Αφού τελικά φτάσει να διοικεί ένα
επιτυχημένο εργοστάσιο,ο Λουί επιλέγει να
εκσυγχρονίσει την διαδικασία παραγωγής
με μηχανικές καινοτομίες. Όταν όμως
ο φίλος του Εμίλ μετά από χρόνια
αποφυλακιστεί και επανασυνδεθούν, το
παρελθόν τους έρχεται στο προσκύνιο. Οι
δυό τους, αγχωμένοι ότι θα συλληφθούν
από την αστυνομία, λαχταρούν να
δραπετεύσουν από τους περιορισμούς της
βιομηχανίας.
In this classic satirical comedy, Louis, an
ex-convict, escapes prison and decides
to turn legal in an attempt to work his way
up in the business world. Now a factory
owner, he reunites with his friend Émile -
who's freshly released from prison - and
the past comes back to haunt him. The
two, worried about being picked up by the
police, yearn to escape the confines of
the industry.

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ / ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ ΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΟΥ
Το 9ο Φεστιβάλ Κινηματογραφικών ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ απαρτιζόμαστε από ομάδες
που σε εβδομαδιαία βάση μεταμορφώνουμε τους χώρους των σχολών μας
σε αυτοσχέδιους διαδραστικούς κινηματογράφους. Πρόθεσή μας είναι να
προάγουμε τη κοινωνικοποίηση, τον προβληματισμό και τη συζήτηση πάνω
σε και με αφορμή τον κινηματογράφο. Όλα αυτά στο πλαίσιο ενός ανοιχτού
πανεπιστημίου, προσβάσιμου σε όλα. Επανοικειοποιούμαστε, αναδημιουργούμε
και επαναπλαισιώνουμε το εκπαιδευτικό, κοινωνικό και πολιτικό μας περιβάλλον
μέσα από οριζόντιες, αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και αυτοοργάνωση στη
βάση. Απέναντι στην κλιμακούμενη καταστολή, τον κλοιό της αστυνομίας και
των κρατικών μηχανισμών επιβολής και ελέγχου, αντιπαρατάσσουμε χώρους
ελεύθερης, δημιουργικής και δυναμικής ζύμωσης, όπου η τέχνη και η πολιτική
συνυπάρχουν συμβιωτικά, ως δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Η θεματική του φετινού Φεστιβάλ περιστρέφεται γύρω από το φαινόμενο του
κατακερματισμού στη σύγχρονη κοινωνία, και το πώς αυτό επηρεάζει το άτομο
τόσο σε προσωπικό, όσο και σε κοινωνικό επίπεδο. Παρατηρώντας το σήμερα,
γινόμαστε μάρτυρες μιας ριζικής αλλαγής στον τρόπο που προσλαμβάνουμε τον
κόσμο. Με όλα τα μεγάλα αφηγήματα της σήμερον ημέρας να διαψεύδονται το
ένα μετά το άλλο, καλούμαστε να επανακαθορίσουμε το πώς αντιλαμβανόμαστε
τη πραγματικότητα. Αυτό ,σε συνδυασμό με την όλο και αυξανόμενη τάση προς
τον ατομικισμό, έχει σαν αποτέλεσμα το κάθε άτομο να απομονώνεται στη δικιά
του υποκειμενική πραγματικότητα, αποκομμένο από οποιαδήποτε αίσθημα
κοινότητας. Αυτές οι εσωτερικές αντιλήψεις δεν είναι ποτέ τελείως στέρεες,
αλλά αναδιαμορφώνονται εκ νέου με κάθε μεταβολή ή διατάραξη της κοινωνικής
πραγματικότητας.
Απέναντι σε αυτά τα φαινόμενα εμείς, ως φοιτητές, ενωνόμαστε για την
δημιουργία ενός φεστιβάλ που έχει σκοπό την προώθηση μιας πολιτικής και
καλλιτεχνικής ταυτότητας μέσω του σινεμά στην κοινότητα του πανεπιστημίου.
Παρουσιάζεται μία φαινομενική ενότητα του ΑΠΘ ενώ στην πραγματικότητα
οι χώροι του πανεπιστημίου που συλλογικοποιούν είναι υποβαθμισμένοι.
Δεν γνωρίζουμε τους χώρους μας, δεν υπάρχει ένα ομογενές campus και
η εντατικοποίηση της φοιτητικής ζωής προωθεί τον ατομικισμό και την
απομόνωση. Οι μόνες δομές που προσπαθούν για την ομογένεια του κάμπους
και την δημιουργία κοινότητας εκδιώχνονται και εκκενώνονται. Κόντρα στον όλο
και αυξανόμενο κατακερματισμό του σύγχρονου καπιταλισμού, αντιτείνουμε ως
κινηματογραφικές τη συλλογικοποίηση και την αυτό-οργάνωση, αποσκοπώντας
στην δημιουργία εναλλακτικών χώρων κοινωνικοποίησης, συζήτησης και
προβληματισμού, ανοιχτών και προσβάσιμων σε όλα.
Ραντεβού λοιπόν για μία εβδομάδα στις αίθουσες και τα γρασίδια…Σας περιμένουμε!

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Φεβρουαρίου 04h