Σάββατο 16 Μαρτίου 2024 στις 22.00
(Aναβάλλεται) Μπαρ οικονομικής ενίσχυσης
Bar για την οικονομική ενίσχυση της ομάδας
Αυτοπαρουσιαστικό ομάδας
Πώς δημιουργηθήκαμε και πώς λειτουργούμε
Συναντηθήκαμε σε διαδικασίες του α/α/α χώρου της Θεσσαλονίκης και συνειδητοποιήσαμε ότι μοιραζόμαστε κοινά πολιτικά σκεπτικά και ανάγκες τα οποία αποφασίσαμε να συλλογικοποιήσουμε και να πλαισιώσουμε στη μορφή της ομάδας μας. Αρχικά, μας ένωσαν τα συλλογικά βιώματα που πηγάζουν από την πατριαρχική καταπίεση. Αναλύοντας πώς πραγματώνεται η πατριαρχία στην καθημερινότητά μας και βλέποντας την απολιτικοποίηση και ψυχολογικοποίηση της σεξουαλικοποιημένης βίας που δεχόμαστε νιώσαμε την αναγκαιότητα να επεξεργαστούμε, να αποδομήσουμε και να καταρρίψουμε συλλογικά τα κυρίαρχα αφηγήματα για το φύλο και τη σεξουαλικότητα.Στις διαδικασίες μας λειτουργούμε αντιιεραρχικά, οριζόντια,ισότιμα και συνδιαμορφωτικά με στόχο να προβάλλουμε τις δικές μας δράσεις και λόγο ενάντια στην επιβεβλημένη κανονικότητα.
Φύλο-σεξουαλικότητα και έμφυλη βία
Αντιλαμβανόμαστε το φύλο ως κοινωνικοπολιτικό κατασκεύασμα νοηματοδοτημένο βάσει της εκάστοτε κουλτούρας. Αποτελεί παράγοντα κοινωνικοποίησης, με τον οποίο ερχόμαστε σε επαφή με την γέννηση και ανατροφή μας στα πλαίσια της πυρηνικής οικογένειας και ύστερα στο σχολείο, που μας αποδίδει προκαθορισμένες και στερεοτυπικά κατασκευασμένες ταυτότητες, περιορίζοντας τον τρόπο έκφρασης και τις δυνατότητες ύπαρξής μας. Βλέπουμε το δίπολο να καταπιέζει κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας και να συντηρεί την εθνοπατριαρχική κανονικότητα στην οποία οι κουήρ υπάρξεις είναι ανεπιθύμητες και αορατοποιούνται. Όποιο προσπαθεί να ξεφύγει από τις διαχωριστικές γραμμές που αυτό θέτει, όποια δεν επιτελεί τον έμφυλο ρόλο της, όποιος αρνείται να περιορίσει την έκφραση της σεξουαλικότητάς του δέχεται την έμφυλη βία για την συμμόρφωση και πειθάρχησή του στην πατριαρχική πραγματικότητα. Η έμφυλη βία εκτός από εργαλείο συμμόρφωσης αποτελεί και επιβολή εξουσίας στα σώματα και τα μυαλά μας.Catcalling στον δρόμο, σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά, τρανσφοβικά σχόλια στο σχολείο, κακοποίηση εντος συντροφικών σχέσεων, ή από γονείς σε παιδιά, βιασμοί και γυναικοκτονίες και η λίστα συνεχίζεται.. Φυσικοποιείται σε όλες τις εκφάνσεις της σε συνεργασία με την κουλτούρα του βιασμού που την Θρέφει. Μια κουλτούρα που μετακυλύει την ευθύνη στα επιζήσαντα άτομα και ξεπλένει τους κακοποιητές μας, ακυρώνοντας κι αμφισβητώντας τα βιώματά μας.Ταυτόχρονα,ανάγει τα βιώματα σε ατομικό ζήτημα και τα προβάλλει ως μεμονωμένα γεγονότα, αποσιωπώντας την πατριαρχική τους προέλευση και αποπολιτικοποιώντας τα. Έτσι, καλούμαστε να τα διαχειριστούμε απομονωμένα και όχι συλλογικά.
Ενάντια σε κράτος,πατριαρχία και καπιταλισμό
Μεγαλώνοντας σε περιβάλλοντα εμποτισμένα με τις κρατικές, καπιταλιστικές αφηγήσεις, εξοικειωνόμαστε με τη σχέση εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, έτσι ώστε αργότερα να συμμετάσχουμε στην συντήρηση της καπιταλιστικής μηχανής ως υποταγμένα εργαζόμενα για το κέρδος των αφεντικών. Πάνω σε αυτό έρχεται να πατήσει η ψευδαίσθηση της χειραφέτησης των θηλυκοτήτων μέσω της αναρρίχησής τους στην καπιταλιστική σκάλα της εργασίας ως μελλοντικά αφεντικά (girlbosses), οξύνοντας το ταξικό χάσμα και ενισχύοντας τη νοοτροπία που συντηρεί τις ανισότητες.Η απελευθέρωσή μας από τα δεσμά της πατριαρχίας δεν μπορεί να προκύψει πατώντας πάνω στον διαιωνισμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Το κράτος με σκοπό την διασφάλιση της καπιταλιστικής και πατριαρχικής συγκρότησής του, προωθεί ή αν χρειαστεί επιβάλλει την ομοιογένεια, προτάσσει το ψευδοϊδανικό της εθνικής ενότητας και ταυτόχρονα αναπαράγεται μέσα από αυτά. Κατόπιν, συσπειρώνει τα άτομα, επικίνδυνα,σε κάθετες δομές γύρω από εθνικά αφηγήματα, που στηρίζονται στο ρατσιστικό και σεξιστικό μίσος απειλώντας και εξαθλιώνοντας τις ζωές ατόμων που βρίσκονται στον ταξικό πάτο όπως ρομά, μετανάστ(ρι)ες, σεξεργάτριες. Διαμορφώνονται έτσι, οι συνθήκες ενός πολέμου ενάντια σε ένα μιασματικό και επικίνδυνο "άλλο" που απειλεί τον εθνικό κορμό, αποπροσανατολίζοντας από τον πραγματικό εχθρό,το κράτος και τις κοινωνικές σχέσεις που το συντηρούν.
Με στόχο, λοιπόν, την αναπαραγωγή του έθνους επέρχεται ο έλεγχος και η επιβολή στα σώματα των θυληκοτήτων, οι οποίες ως εν δυνάμει μητέρες/αναπαραγωγικές μηχανές καλούνται να αναπληρώσουν τον πληθυσμό της κοινωνικής βάσης, να καλύψουν τις υλικές ανάγκες του κάθε κράτους σε εργατικό και στρατιωτικό δυναμικό και να επιλύσουν το "δημογραφικό πρόβλημα". Τα σώματα των "γυναικών" του έθνους γίνονται έτσι αντιληπτά ως εθνικά συλλογικά σώματα γι'αυτό κι η προάσπισή τους σε περιπτώσεις σεξουαλικοποιημένης βίας γίνεται με όρους εθνικής ιδιοκτησίας.
Διαθεματική ανάλυση και δράση
Για εμάς η πατριαρχία δεν συντηρείται αποκομμένη, αλλά τροφοδοτείται και αναπαράγεται σε αλληλεπίδραση με άλλες πτυχές του εξουσιαστικού πλέγματος. Βλέπουμε την διαπλοκή της με την κρατικά και καπιταλιστικά δομημένη πραγματικότητα και την αντιλαμβανόμαστε άμεσα από το πώς αντανακλάται στις διαπροσωπικές μας σχέσεις, στην εργασία, στη σχολή μας, όπου υπάρχουμε και δραστηριοποιούμαστε. Η εξουσία τους αναπαράγεται από καταστάσεις, πρόσωπα, σχέσεις της καθημερινότητάς μας, όπως αυτά της καθηγήτριας, του αφεντικού, του γονέα. Φέρουμε πολλαπλές κοινωνικές ταυτότητες και δεχόμαστε ποικίλες και διαπλεκόμενες καταπιέσεις δίχως να μας είναι ευδιάκριτα τα μεταξύ τους όρια. Γι'αυτό επιλέγουμε διαθεματική ανάλυση και δράση.
Ενάντια σε έναν θεσμικό φεμινισμό/ ποιά είναι τα εργαλεία μας
Αναγνωρίζουμε πως το κράτος με τους θεσμούς του, συντηρεί και εδραιώνει την πατριαρχία, προστατεύοντας ταυτόχρονα την ύπαρξή του και τους (παρα)βιαστές μας. Ειδικά όταν οι κατηγορούμενοι φέρουν ταξικά και φυλετικά προνόμια, είναι επιφανή άτομα ή είναι τα ίδια τα τσιράκια του κράτους, βλέπουμε μια ενορχηστρωμένη προσπάθεια για συγκάλυψη των υποθέσεων. Έτσι, δεν βρίσκουμε καμία θέση στην αστική δικαιοσύνη και το πώς αυτή διαχειρίζεται τις ζωές μας. Ωστόσο, δείχνουμε αλληλεγγύη σε όσα άτομα αναζητούν δικαίωση μέσω των νομικών οδών, καθώς δεν παύουμε τόσο εύκολα να εξαρτώμαστε σε ορισμένα πλαίσια για την επιβίωση μας από τους κρατικούς θεσμούς (βλέπε δικαστήρια συνεπιμέλειας, ποινικές διώξεις αγωνιστ(ρι)ών).
Δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη σε έναν θεσμικό φεμινισμό που επιζητά την καλύτερη αντιπροσώπευση και ενσωμάτωση των φεμινιστικών ζητημάτων στο υπάρχον εξουσιαστικό σύστημα αντί να μάχεται για την ρήξη αυτού. Δεν θέλουμε επιμόρφωση μπάτσων, ούτε γκέι βουλευτές, ούτε περισσότερες γυναίκες δικαστές. Δεν πιστεύουμε σε λογικές προστατών και προστατευόμενων, ούτε ειδικών κι αυθεντιών. Γι' αυτό, δεν περιμένουμε την απελευθέρωση των σωμάτων και των ζωών μας να έρθει μέσα από κανένα κόμμα ή αντιπρόσωπο είτε δεξιό είτε αριστερό ή ΜΚΟ.
Προτάσσουμε την οργάνωση από τα κάτω, την συλλογικοποίηση των βιωμάτων μας, την έμπρακτη αλληλεγγύη, την γεφύρωση των σχέσεων μεταξύ των καταπιεζόμενων και το χτίσιμο ενός δικτύου μαχητικού αντισεξισμού στον δρόμο, στην δουλειά μας, στα camps, στη σχολή και στα σπίτια μας. Η αντιβία, η απελευθερωτική βία από το καταπιεστικό καθεστώς θα είναι η απάντησή μας. Όπου μπορούμε να αντισταθούμε, με όποια μέσα έχουμε διαθέσιμα τόσο για τα εαυτά μας όσο και το ένα για την/ον άλλη/ο. Οργανώνουμε τα ίδια τις αντιστάσεις μας και μαχόμαστε για την ρήξη του υπάρχοντος συστήματος που μας καταδυναστεύει και μας εκμεταλλεύεται για να συντηρήσει τα συμφέροντά του.
Να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.
Μέχρι την ολική απελευθέρωση.
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
