kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

75 χρόνια Ν.Α.Τ.Ο - 75 χρόνια σφαγή των λαών

Όλοι/ες στην κινητοποίηση για τα 75 χρόνια από την ίδρυση του Ν.Α.Τ.Ο. την Πέμπτη 4 Απρίλη

Αθήνα - 18.30 στο πάρκο Ελευθερίας

Θεσσαλονίκη - 19.00 στο άγαλμα Βενιζέλου

Στις 4 Απρίλη του 1949, στο φόντο του καμένου εδάφους και της καταστροφής που άφησε πίσω του ο ΄Β Παγκόσμιος Πόλεμος, ιδρύεται ο Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου - North Atlantic Treaty Organization (N.A.T.O.), με πρωτοβουλία της Βρετανίας και της Γαλλίας οι οποίες με βάση τη Συνθήκη της Δουνκέρκης (αμυντικό σύμφωνο Βρετανίας - Γαλλίας 1947) και τη συνέχεια της τη Συνθήκη των Βρυξελλών (προσθήκη Βελγίου, Ολλανδίας, Λουξεμούργου 1948) επέκτειναν τη συμμαχία με την προσθήκη μιας σειράς χωρών μεταξύ των οποίων οι Η.Π.Α. και η Ιταλία.

Στα ερείπια του ευρωπαϊκού εδάφους το Δυτικό μπλοκ πήρε τη μορφή που ξέρουμε μέχρι και σήμερα με σαφή και ξεκάθαρο στόχο την συσπείρωση των μεγάλων καπιταλιστικών δυνάμεων και τον περιορισμό της «Κομμουνιστικής Απειλής», της επιρροής και της δύναμης της Σοβιετικής Ένωσης και την αναμέτρηση με τον «κόκκινο στρατό» ο οποίος πριν μερικά χρόνια είχε μπει νικηφόρος στην καρδιά της ναζιστικής ολοκλήρωσης, το Βερολίνο. Ταυτόχρονα επιτακτικό κρίθηκε το χτύπημα του «εσωτερικού εχθρού» και η καταστολή των κομμουνιστικών κινημάτων και δυνάμεων που είχαν αναδυθεί ισχυρές μεταπολεμικά σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών λόγω της καταλυτικής συμβολής τους στα αντάρτικα κινήματα του πολέμου και της ισχυρής σύνδεσης που προέκυψε από αυτήν με τα λαϊκά στρώματα.

Σταδιακά και ιδιαίτερα μετά από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, το Ν.Α.Τ.Ο. επεκτάθηκε επιθετικά στο σύνολο των χωρών της Ευρώπης και όχι μόνο, συγκροτώντας έναν πολυδύναμο ολοκληρωτικό, ιμπεριαλιστικό μηχανισμό ο οποίος ευθύνεται για για μια σειρά πολιτικών αποσταθεροποιήσεων, για πληθώρα εσωτερικών (Ιταλία, Ελλάδα, Χιλή, Γουατεμάλα, Βραζιλία, Βολιβία, Αργεντινή, Κονγκό, Ινδονησία κ.α.) και εξωτερικών (Σερβία, Αφγανιστάν, Ιρακ, Συρία, Ουκρανία κ.α.) επεμβάσεων ανά την υφήλιο, οδηγώντας ωμά και απροκάλυπτα στη σφαγή τους ντόπιους πληθυσμούς στον βωμό της διαιώνισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας.

Η Ελλάδα προσχώρησε στη συμμαχία το 1952 ως άμεση επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης η οποία ιστορικά συνέδεε την αναπαραγωγή της εξουσίας και των προνομίων της με την πρόσδεση της χώρας στο άρμα των Μεγάλων Δυνάμεων. Από τότε μέχρι σήμερα η Ελλάδα διαθέτει ένα τεράστιο ποσοστό του προϋπολογισμού ως «συνδρομή» στη συμμαχία μέσω τεράστιων και δυσβάσταχτων εξοπλιστικών προγραμμάτων κόντρα στις λαϊκές ανάγκες, συμμετέχει ενεργά σε πολεμικά μέτωπα καθ' υπόδειξη της συμμαχίας και διαθέτει το έδαφος και τις εθνικές υποδομές της για τις ανάγκες της επεκτατικής πολιτικής του Ν.Α.Τ.Ο.

Πιο συγκεκριμένα στη σημερινή συγκυρία, το ελληνικό κράτος παραμένει πιστό στην εθελόδουλη σύνδεση του με το ΝΑΤΟϊκό στρατόπεδο και την εξυπηρέτηση των γεωπολιτικών επιδιώξεων των ΗΠΑ. Μετατρέπει τον ελλαδικό χώρο σε προκεχωρημένο φυλάκιο του δυτικού ιμπεριαλισμού παραχωρώντας υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, οδικά/σιδηροδρομικά δίκτυα, στρατιωτικές βάσεις σε Αλεξανδρούπολη, Σούδα, Ελευσίνα, Λάρισα, Βόλο, Θεσσαλονίκη, Πειραιά, Άραξο κλπ), για στάθμευση ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων, μεταφορά πολεμικού υλικού σε ενεργά μέτωπα (Ουκρανία, Παλαιστίνη). Στα πλαίσια αυτής της ΝΑΤΟϊκής πολιτικής το ελληνικό κράτος επιλέγει την ενεργή στήριξη των εγκλημάτων του κράτους του Ισραήλ ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης, στέλνοντας μάλιστα φρεγάτες στο πλευρό αμερικανικών αεροπλανοφόρων και πολεμικών πλοίων τόσο στην Ν/Α Μεσόγειο όσο και στην Ερυθρά Θάλασσα για την οποία μάλιστα διεκδίκησε και κέρδισε αναβαθμισμένο ρόλο εμπλοκής στις πολεμικές επιχειρήσεις που γίνονται στην περιοχή.

Ο διοικητικός ρόλος της Ελλάδας στον πόλεμο, αυτή τη φορά για λογαριασμό ιμπεριαλιστικών δυνάμεων της ΕΕ αλλά και του ελληνικού εφοπλιστικού κεφαλαίου, και συγκεκριμένα η μετατροπή της Λάρισας σε επιχειρησιακό στρατηγείο κατά των Χούθι, αποτελεί το επόμενο σκαλοπάτι της πολεμοκάπηλης στρατηγικής της.

Εκτός όμως από την ένοπλη προστασία των συμφερόντων των ντόπιων εφοπλιστών και των "συμμάχων", έχει σημασία να έχουμε κατά νου πως τα τελευταία χρόνια οι οικονομικές και ενεργειακές συμφωνίες (ενεργειακή σύνδεση Ελλάδα-ΚύπρουΙσραήλ), οι αμυντικές συμφωνίες (αγορές οπλικών συστημάτων, κοινές στρατιωτικές ασκήσεις κ.α.), η διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών για τη διείσδυση και ενίσχυση του Ισραηλινού κεφαλαίου μέσω της προσέλκυσης Ισραηλινών επενδύσεων στους τομείς των κατασκευών, της αγοράς κατοικίας, του τουρισμού και της ναυτιλίας, βάζουν τις βάσεις της περίφημης Ελληνο-Ισραηλινής φιλίας.

Αυτή την εξωτερική πολιτική της ελληνικής αστικής τάξης πρέπει να την αντιληφθούμε ως αυτό που είναι στην ουσία και όχι ως αυτό που μας σερβίρουν τα ΜΜΕ. Ως την άλλη όψη και την παράλληλη έκφραση της πολιτικής που ασκείται το εσωτερικό της χώρας, που ως ενιαία στρατηγική έχουν μία σειρά άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις που έχει στην ίδια την εργατική τάξη και τον λαό. Η Ελλάδα έχει επιλέξει καιρό τώρα τις στρατιωτικές και πολεμικές της συνεργασίες όπως έκανε και με τον πόλεμο στην Ουκρανία. και εμπλεκόμενη ακόμα περισσότερο αναβαθμίζοντας η ίδια τον ρόλο της μέσω του Στρατηγείου της ιμπεριαλιστικής επιχείρησης της ΕΕ στην Ερυθρά Θάλασσα, θέτει αυτόματα στο στόχαστρο τον ίδιο τον πληθυσμό που κατοικεί εντός των συνόρων της.

Και είναι η ίδια πολιτική που πάει χέρι χέρι με τις διαρκείς "μεταρρυθμίσεις" στα μετόπισθεν. Τις ιδιωτικοποιήσεις, την εκτίναξη των τιμών στα είδη πρώτης ανάγκης και την αύξηση του κόστους ζωής, τους παγωμένους μισθούς και συντάξεις και την εντατικοποίηση της εργασίας, τη διάλυση του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, της Υγείας και μίας σειράς υπηρεσιών και υποδομών, την όξυνση και την στρατιωτικοποίηση της καταστολής, το κυνήγι και τη διαρκή βαρβαρότητα απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες στα σύνορα και στους δρόμους, τα πλημμελή μέτρα προστασίας της ζωής και της υγείας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς, δασοπροστασίας απέναντι στις δασικές πυρκαγιές αλλά και οχυρωματικών έργων απέναντι στις πλημμύρες, καθώς όλα αυτά για τους καπιταλιστές και το κράτος τους, δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά περιττό κόστος.

Πρέπει να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις και τον λαό μας, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, να ζυμώσουμε μεθοδικά μέσα στους συλλογικούς φορείς και στην κοινωνία την αναγκαιότητα για άμεση δράση. Να παραμείνουμε στον δρόμο, να καταφέρουμε τον όλο και μεγαλύτερο συντονισμό των κινηματικών δυνάμεων και να πάρουμε νέες πρωτοβουλίες διεθνιστικής αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό.

Ειδικά σε αυτή τη συγκυρία όπου οι Ισραηλινές επιθέσεις εντείνονται ασφυκτικά, περιλαμβάνοντας και τη Δυτική Οχθή ενώ οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, επιλέγουν να τζογάρουν με την γενικότερη ανάφλεξη στην περιοχή βομβαρδίζοντας τον λαό της Υεμένης λόγω της δηλωμένης αλληλέγγυας στάσης του με τον λαό της Παλαιστίνης καθώς και της δράσης των δυνάμεων των Χούθι ενάντια σε πλοία Ισραηλινών ή Δυτικών συμφερόντων τα οποία τροφοδοτούν το Ισραήλ μέσω της Ερυθράς θάλασσας.

Να αγωνιστούμε για την απεμπλοκή της χώρας από όλα τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, για την ακύρωση των οικονομικών και πολεμικών συμφωνιών με το Ισραήλ, με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία, για να πάρουν άμεσα πόδι όλες οι δυνάμεις του ΝΑΤΟ που έχουν κατακλύσει την ελληνική επικράτεια. Στόχοι που, εκτός από διεθνιστικό προλεταριακό καθήκον, εμπερικλείουν και προασπίζονται τα υλικά ταξικά μας συμφέροντα.

Στόχοι που, όπως είχαμε ξαναπεί, προστατεύουν την εργατική τάξη και τον λαό από πιθανά αντίποινα σε περίπτωση γενίκευσης των πολέμων που δεν έχουμε επιλέξει πως θα δώσουμε και στους οποίους όμως συμμετέχουμε βάσει των επιλογών της τάξης που βρίσκεται στην εξουσία. Στόχοι που μπορούν να "κόψουν" δισεκατομμύρια από τις πολεμικές βιομηχανίες και να τα δώσουν στην κάλυψη βασικών κοινωνικών αναγκών αλλά και στόχοι που συνδέονται διαλεκτικά με την ανατροπή αυτής καθ' αυτής της αστικής εξουσίας που μας βυθίζει στη φτώχεια μέσω της ακρίβειας, που μας ξεζουμίζει όλο και πιο εντατικοποιημένα και χωρίς δικαιώματα στη δουλειά, που ιδιωτικοποιεί και κερδοσκοπεί πάνω σε κάθε μας ανάγκη, την ενέργεια, το νερό, την υγεία, τις μετακινήσεις, την μόρφωσή μας, που μας κοστολογεί όλο και πιο φτηνά και μας πεθαίνει κυριολεκτικά στο όνομα της "εθνικής ενότητας" και της "ανάπτυξης" της κερδοφορίας της, στα τρένα, στις πυρκαγιές, στις πλημμύρες, στους χώρους δουλειάς, στα αστυνομικά μπλόκα.

Ο ταξικός και λαϊκός αγώνας καθώς και η διεθνιστική αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης, στον λαό της Υεμένης και στους λαούς όλου του κόσμου που βιώνουν την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα, έχουν τρόπους να εκφραστούν και να εκδηλωθούν ενιαία. Και τους τρόπους αυτούς, μόνο εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες, μπορούμε να τους εντοπίσουμε και να τους μετατρέψουμε σε ύλη, σε οργάνωση, σε αγώνα.

Όλοι/ες στην κινητοποίηση για τα 75 χρόνια από την ίδρυση του Ν.Α.Τ.Ο. την Πέμπτη 4 Απρίλη, 18.30 στο πάρκο Ελευθερίας στην Αθήνα και στις 19.00 στο άγαλμα Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη.

Ο εχθρός μας είναι μέσα στη χώρα μας.

Έξοδος από τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς του Ν.Α.Τ.Ο.

Καμία συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στις πολεμικές επιχειρήσεις ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής.

Καμία παραχώρηση στις ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις.

Καμία διευκόλυνση, καμία βοήθεια στις Ισραηλινές δυνάμεις κατοχής, στην Ισραηλινή πολεμική μηχανή.

Αλληλεγγύη στον παλαιστινιακό λαό- Νίκη στα όπλα της Αντίστασης.

Διαρκής Αγώνας ★ για την ταξική απελευθέρωση