kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αυτοοργανωμένο Καφενείο εργαζομένων στην εστίαση

Ένας κύκλος κλείνει, για να αρχίσει ένας νέος…

Το προηγούμενο διάστημα η συνέλευσή μας προσπάθησε να αναδείξει εργατικά ζητήματα στη γειτονιά του Ζωγράφου. Γυρνώντας από μαγαζί σε μαγαζί και συνομιλώντας με συναδέλφους/ισσες για τα προβλήματα που ανακύπτουν σε κάθε χώρο δουλειάς καταφέραμε να μιλήσουμε για τον ελέφαντα που βρίσκεται στο δωμάτιο.

Πέρα και πίσω από την σαπίλα της κοινοβουλευτικής αποχαύνωσης, την αυταρέσκεια των αλγορίθμων των social media, τη μαγεία της κατανάλωσης και των γιορτών λατρείας της, όπως η Black Friday ή οι λευκές νύχτες, υπάρχουμε εμείς. Οι πραγματικοί άνθρωποι, που παλεύουμε με νύχια και με δόντια να τα βγάλουμε πέρα σε συνθήκες ακρίβειας, χωρίς να χάσουμε την αξιοπρέπειά μας.

Δεν είναι, βέβαια, όλα τα εργαζόμενα άτομα σε θέση να αντιπαλέψουν την εργοδοσία. Δεν μπορούν όλα να ρισκάρουν τα ψίχουλα που κερνάνε τα αφεντικά. Πολλές φορές μάλιστα, φαντάζει πιο εύκολο να τα παρατήσεις. Παρόλα αυτά, η ταξική ανισότητα και η σύγκρουση που αναπόφευκτα επιφέρει, διαπερνάει τα πάντα γύρω μας. Σε αυτή την σύγκρουση θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που κόντρα στο ρεύμα κρατάνε ξεκάθαρη θέση: Πάντα μαζί με τις εργαζόμενες και πάντα κόντρα στους εργοδότες.

Με τον πρώτο κύκλο της διερεύνησης του τοπίου στου Ζωγράφου να κλείνει, θα σταθούμε σε δύο σημεία που θεωρούμε αρκετά χρήσιμα για τη συνέχεια:

Μας ενώνει η τάξη μας: Είμαστε μισθωτοί/ές εργάτες/ριες όχι συνεργάτες/ριες των αφεντικών μας! Οι διαφορετικές ταυτότητες που διαμορφώνονται μέσα από ποικίλους παράγοντες και έχουν κοινό

παρονομαστή την θέση του μισθωτού εργαζόμενου, ισοπεδώνουν όλες τις παραδοσιακές αφηγήσεις που θέλουν να μας καλουπώσουν μέσα στα όρια των «ρεαλιστικών διεκδικήσεων» και της ανάθεσης που συντηρεί ο επίσημος ξεπουλημένος και πρακτικά ανύπαρκτος γραφειοκρατικός ή εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Οι εργατικοί αγώνες μέσα από την οργάνωση στη γειτονιά μπορούν να κερδίσουν. Όσο υπάρχουν περιστατικά σαν τον ξυλοδαρμό συναδέλφου στο Mon Kooloor στο Γουδί (και άλλων) που περνάνε στα ψιλά άλλο τόσο θα έχουμε λαμπρά παραδείγματα διεκδικήσεων μαχητικών και αποτελεσματικών. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα συναδέλφισσας σε σουβλατζίδικο στα Ιλίσια που βρήκε τη δύναμη να διεκδικήσει τα στοιχειώδη από την εργοδοσία της (αναδρομικά ένσημα, επιδόματα κ.α) και κατάφερε να τα κερδίσει. Αντίστοιχα το παράδειγμα του Μ.Ν ντελιβερά στο Pitta King στο Παγκράτι που δίνει ανένδοτο αγώνα με το σωματείο του το ΣΒΕΟΔ για την καταβολή δεδουλευμένων και ενσήμων. Η Γαρδένια από τη πρώτη στιγμή ήταν στο πλευρό τους! Θέλουμε μαζί, αγώνες σαν κι αυτούς να τους πάμε μέχρι τέλος και να τους πολλαπλασιάσουμε !

Τα ερωτήματα, οι ανάγκες και ο τρόπος που επιλέγουμε να ζήσουμε δεν μπορούν να περιγραφούν πλήρως σε μια σελίδα.

Έχουν όμως την τάση να σχηματίζονται, διαλύοντας τη μαύρη θολούρα των εθνικών αφηγήσεων, της ασφυκτικά κενής

και χωρίς φαντασία λογικής της ανάθεσης που μας περιγράφει η αριστερά του κοινοβουλίου. Τελικά η τάση να ενώσουμε

τις ζωές μας όλα τα εργαζόμενα άτομα, ντόπιοι και μετανάστριες, να συγκροτήσουμε συνείδηση με τα εργαλεία που

έχουμε στα χέρια μας, είναι η αποτελεί την μόνη πραγματική διέξοδο από την δυστοπία που κυριαρχεί.

Ας κάνουμε αυτό που οφείλουμε πρώτα και κύρια σε εμάς τους/τις ίδιους/ες. Ας μαζευτούμε με τους συναδέλφους μας.Ας αποδεχτούμε την θέση μας στην αλυσίδα παραγωγής-κατανάλωσης, όχι σαν γρανάζι που θα γυρνάει η μηχανή μια ζωή, αλλά αντίθετα, ως τη μηχανή καταστροφής του κόσμου που μας καταπιέζει.

Καλούμε όλους/ες τους/τις συναδέλφους που εργάζονται στον χώρο της εστίασης σε ανοιχτή αυτό-οργανωμένη συζήτηση στον χώρο της Γαρδένιας την Κυριακή 28/4 στις 12.00. Η θεματολογία, ο τρόπος και ο χαρακτήρας της κουβέντας αποτελούν πεδίο συν διαμόρφωσης.

aftodiaxeirisizografou.blogspot.com

Επικοινωνία: zogrexafousquaexd@gmail.excom

Γ' Ορεινής Ταξιαρχίας 14

πηγή : email που λάβαμε στις 5 Απριλίου 14h