Παρασκευή 12 Απριλίου 2024 στις 20.00
Αυτομόρφωση εφημ. "Η Κόκκινη" // 50χρονα Επανάστασης Γαριφάλων
Μέχρι τις 25 Απρίλη του '74, όταν και ανατράπηκε το δικτατορικό καθεστώς του Καετάνο στη Λισαβόνα, η Πορτογαλία ήταν μια μικρή καθυστερημένη χώρα, σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, που ζούσε σε ακροδεξιά δικτατορία σχεδόν μισό αιώνα (46 χρόνια).
Ταυτόχρονα, η Πορτογαλία παρέμενε η τελευταία μεγάλη αποικιακή δύναμη στην Αφρική. Η Αγκόλα, η Μοζαμβίκη, η Γουινέα-Μπισάου, το Πράσινο Ακρωτήρι και τα νησιά Σάο Τομέ και Πρινσίπε παρέμεναν πορτογαλικές αποικίες και ήταν οι τελευταίες αφρικανικές χώρες που πάλευαν για να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους.
Από τη δεκαετία του '60 μαζικά ένοπλα αντάρτικα, παρόμοια με τον ελληνικό ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, συγκρούονταν σε άγριες μάχες με τον πορτογαλικό στρατό στις τρεις μεγαλύτερες αποικίες. Η οικονομική αφαίμαξη και οι ανθρώπινες απώλειες του πολέμου έκαναν μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού στη μητρόπολη ακόμα και κομμάτια της αστικής τάξης να σκεφτούν πως η λύση για την Πορτογαλία είναι το σταμάτημα του πολέμου, η κοινοβουλευτική δημοκρατία και η είσοδος στην τότε ΕΟΚ. Ο σκληρός κρατικός μηχανισμός και η PIDE, δηλαδή η μυστική αστυνομία του καθεστώτος, αντιδρούσαν. Γι' αυτό η μετάβαση στην «ομαλότητα» μπορούσε να γίνει μόνο με στρατιωτικό πραξικόπημα (25 Απρίλη 1974).
Παρόλο που δεν ήταν καθόλου πρόθεση των αξιωματικών, που οργάνωσαν το πραξικόπημα να μετατραπεί η πολιτική αλλαγή σε πολιτικό πανηγύρι των από κάτω, αυτό ακριβώς ήταν που έγινε. Οι εργαζόμενοι/ες και η νεολαία της Πορτογαλίας με τρελή έξαψη βγήκαν στους δρόμους, αγκάλιασαν τους απλούς στρατιώτες και άρχισαν να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Στην Πορτογαλία των 7 εκατομμυρίων κατοίκων, κατέβηκαν στην πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση και πορεία το 1974, τουλάχιστον μισό εκατομμύριο κάτοικοι της Λισαβώνας.
Τον επόμενο ενάμιση χρόνο πολλά εργοστάσια και νοσοκομεία μπήκαν κάτω από εργατικό έλεγχο και πολλά τεράστια τσιφλίκια απαλλοτριώθηκαν με πρωτοβουλία των χωρικών και μετατράπηκαν σε αγροτικές κομμούνες. Η Πορτογαλία του 1974-1975 υπήρξε η τελευταία ευρωπαϊκή χώρα -μετά την Ουγγαρία το 1956 και τη Γαλλία το 1968- όπου εμφανίστηκαν και λειτούργησαν εργατικά συμβούλια.
Πώς γεννήθηκε και πώς τερματίστηκε αυτή η επαναστατική δραστηριότητα των εργατικών μαζών στην Πορτογαλία;
Στην αυτομόρφωση της «Κόκκινης» την Παρασκευή 12 Απρίλη θα προσπαθήσουμε να δώσουμε το στίγμα αυτής της ιστορικής στιγμής και να βγάλουμε χρήσιμα διδάγματα για τις πολιτικές μάχες τού σήμερα.
Ελάτε να συζητήσουμε πάνω στην ιστορία προηγούμενων επαναστατικών μαχών και να επεξεργαστούμε τις ιδέες μας.
Παρασκευή 12 Απρίλη
8μμ, Στέκι Μεταναστ(ρι)ών Θεσσαλονίκης
Βαλαωρίτου 20, 6ος όροφος
Εδώ μπορείτε να δείτε και το fb event για την αυτομόρφωση.
* Ο χώρος είναι προσβάσιμος σε άτομα με αμαξίδιο
πηγή : https://kokkini.org/2024/04/10/αυτομόρφωση-κό…
πηγή : email που λάβαμε στις 10 Απριλίου 14h