kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία για το περσινό ναυάγιο της Πύλου

Ένας χρόνος από το ναυάγιο της Πύλου - Ένας χρόνος από τη
μεγαλύτερη κρατική δολοφονία

Σαν σήμερα ολοκληρώνεται ένας χρόνος από τη μεγαλύτερη κρατική δολοφονία. Στις 14/6/2023 εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες πνίγονται στα ανοιχτά της Πύλου όταν πλοίο του ελληνικού λιμενικού προσπάθησε να ρυμουλκήσει το πλοιάριο στο οποίο επέβαιναν οι μετανάστριες πίσω στα διεθνή ύδατα. Μια τακτική που το ελληνικό κράτος εφαρμόζει χρόνια οδηγώντας στον πνιγμό χιλιάδων μεταναστ(ρι)ών ως αποτέλεσμα των περιβόητων πλέον pushbacks. Ως αποτέλεσμα ενός συνεχούς πολέμου.

Εδώ και χρόνια, το ελληνικό κράτος έχει κηρύξει έναν πόλεμο κυμαινόμενης έντασης εναντίον των μεταναστ(ρι)ών, προσπαθώντας να πετύχει έτσι την οικονομική του μεγέθυνση, την πειθάρχηση του εργατικού πληθυσμού (ντόπιων και μεταναστών), και την επιβολή της κοινωνικής ειρήνης μέσω της ενίσχυσης της κυρίαρχης εθνικής ιδεολογίας. Βασικό στοιχείο του πολέμου αυτού είναι η τακτική των pushbacks (παράνομες επαναπροωθήσεις μεταναστ(ρι)ών), τα οποία πραγματοποιούνται τόσο στη στεριά, δηλαδή στα σύνορα στον Έβρο, στις εθνικές οδούς (με εκατοντάδες μετανάστριες να πεθαίνουν σε τροχαία μετά από καταδίωξη των μπάτσων) και εντός των πόλεων, όσο και στα θαλάσσια σύνορα. Η πολιτική των pushbacks έχει οδηγήσει τις/τους μετανάστ(ρι)ες να προσπαθούν να εισέλθουν εντός ευρωπαϊκού εδάφους είτε μέσω μακρύτερων και πιο επικίνδυνων «οδών» π.χ. δρόμος της Καλαβρίας, είτε μέσω χωρών της Βόρειας Αφρικής αντιμετωπίζοντας επιπλέον κινδύνους, μεταξύ αυτών και ο εξαναγκασμός τους σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας.

Κάθε κρατική πολιτική όμως, συνοδεύεται και από μια αφήγηση η οποία προσπαθεί να κυριαρχήσει στη δημόσια σφαίρα. Έτσι και στην περίπτωση αυτή, η επίσημη κρατική υπερασπιστική γραμμή, εστιάζει στον «ρόλο των διακινητών», προσπαθώντας να κρύψει τις ευθύνες του λιμενικού, αλλά και του ελληνικού κράτους γενικότερα. Η τακτική αυτή εφαρμόστηκε και στο ναυάγιο της Πύλου, όπου 9 επιζώντες μετανάστες συνελήφθησαν με την κατηγορία του διακινητή, ως αποκλειστικά υπεύθυνοι δηλαδή για το ναυάγιο. Οι συλληφθέντες μετανάστες έμειναν προφυλακισμένοι για 11 μήνες με βαριές κατηγορίες και παρά την αθώωσή τους συνεχίζεται η διοικητική κράτησή τους.

Πέρα όμως από την κρατική πρακτική και το κυρίαρχο αφήγημα, το ναυάγιο στην Πύλο έθεσε το ζήτημα των pushbacks ως ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Η διάσταση του γεγονότος και η έκταση που πήρε στα διεθνή media διέρρηξε το πέπλο σιωπής που σκέπαζε τα pushbacks και τη βιοπολιτική διαχείριση των μεταναστ(ρι)ών. Κανένας δεν μπορεί πλέον να μιλήσει για fake news και η αδιαφορία είναι πλέον δηλωμένη θέση συνενοχής. Συνενοχή στη συνεχιζόμενη δολοφονία όσων αμφισβητούν το συνοριακό καθεστώς διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον. Σε ένα παρόν και μέλλον ανασφάλειας, πολέμων, και εντεινόμενης προλεταριοποίησης ο κοινωνικός ανταγωνισμός συγκροτείται μέσω δύο πόλων. Από τη μια όσοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα ή ακόμα χειρότερα χειροκροτούν τις αντιμεταναστευτικές πολιτικές, ελπίζοντας μάταια ότι έτσι θα ανατιμηθούν. Από την άλλη, όσες είναι ενάντια σε έναν κόσμο βαρβαρότητας και σε όσα τον γεννούν και τον θρέφουν.

Ένα χρόνο λοιπόν μετά το ναυάγιο στην Πύλο βγαίνουμε ξανά στο δρόμο. Βγαίνουμε στο δρόμο για τα ναυάγια που προηγήθηκαν και για να μην έρθουν άλλα στο μέλλον. Στο δρόμο μαζί με τις μετανάστριες και επιθετικά ενάντια στον εθνικό κορμό. Για να δούμε πέρα από τις εικόνες των πνιγμένων σωμάτων που ξεβράζονται στις ακτές, πέρα από τα σχόλια στα social media. Για να δούμε, ντόπιες και μετανάστριες, αυτό που μας ενώνει. Όχι ο θάνατος, αλλά ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή.

Τώρα και πάντα

Αλληλεγγύη στους μετανάστες

Ένας χρόνος από το «ναυάγιο» της Πύλου - ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600+ ανθρώπων

ΠΟΡΕΙΑ: Παρασκευή 14 Ιούνη, 18:30, άγαλμα Βενιζέλου

Η δολοφονία που διαπράχθηκε από το ελληνικό κράτος ανοιχτά της Πύλου είναι η κυνική κανονικοποίηση της αιµατηρής συνοριακής βίας. Αποτελεί ταυτόχρονα ρήξη, αλλά και συνέχεια µιας σειράς συστηµατικών πρακτικών του ελληνικού κράτους.

Οι προϋποθέσεις για τη µαζική δολοφονία της Πύλου τέθηκαν τον Μάρτιο του 2020: µετά την ανακοίνωση της Τουρκίας πως θα επιτρέψει τη διέλευση από τα σύνορα του Έβρου, η ελληνική κυβέρνηση αντέδρασε µε την περιγραφή των µεταναστ(ρι)ών ως «εισβολέων» και «ασύµµετρης απειλής», δίνοντας εντολή για στρατιωτική άσκηση ελεύθερων βολών πάνω σε ζωντανά και κινούµενα σώµατα.

Από το 2020 και µετά η εξαίρεση τείνει να γίνει ο κανόνας: pushback, κατασκευή κλειστών και ελεγχόµενων κέντρων κράτησης, διώξεις µεταναστ(ρι)ών για παράνοµη διακίνηση.

Αν και είχαν προηγηθεί χιλιάδες επαναπροωθήσεις και δολοφονίες µεταναστ(ρι)ών, τόσο στα σύνορα όσο και στα αστικά κέντρα, µετά τη δηµόσια διάσταση που έλαβε το έγκληµα της Πύλου κανένας δεν µπορεί να πει πως δεν γνώριζε, δεν ήξερε, δεν είναι ακριβώς έτσι.

Τα τελευταία χρόνια, το αντιµεταναστευτικό µίσος στην κοινωνία διευρύνεται και αυτό-αναπαράγεται µε εκθετικό τρόπο: οι µετανάστες αποτελούν αυτούς που µας κλέβουν τη ζωή, γι' αυτό και τους αξίζει να εξολοθρευθούν. Ο θάνατός τους είτε παρουσιάζεται ως αδιάφορο γεγονός είτε, στη χειρότερη, προσφέρει ικανοποίηση. Yπάρχουν πλέον κάποιοι που λένε ξεκάθαρα αυτό που το κράτος δεν τολµά: εξαφανίστε τους, πνίξτε τους, σκοτώστε τους.

Την ίδια στιγµή διευρύνονται οι πληθυσµοί που περισσεύουν: Τα pushbacks φτάνουν στο λιµάνι του Πειραιά, µε το πλήρωµα του bluehorizon να δολοφονεί τον Α. Καρυώτη. Οι πληµµυροπαθείς στοιβάζονται σε camp, κόσµος επιβιώνει µε pass και επιδόµατα, η κοινωνική πρόνοια έρχεται (όταν έρχεται) µε προϋποθέσεις, η εξαθλίωση γυροφέρνει τους διπλανούς µας. Βλέπουµε όλους αυτούς που µισούν τους µετανάστες, να µισούν τον ίδιο τους τον εαυτό, καθώς δειλιάζει να σηκώσει κεφάλι απέναντι στη βαρβαρότητα. Αυτό που δεν βλέπουµε, είναι πολλές επιλογές: ή θα βουλιάξουµε στον φασιστικό βούρκο ή θα αγωνιστούµε από κοινού µε τις µετανάστριες και τους µετανάστες, ενάντια στη δυστοπία.

Stop War On Migrants

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ- ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Εξακόσιες οικογένειες στο Πακιστάν, την Αίγυπτο, την Συρία και την Παλαιστίνη θρηνούν για τον χαμό των αγαπημένων τους που βρίσκονταν στο πλοιάριο Αδριάνα και κατέληξαν στο βυθό της Μεσογείου, στα ανοιχτά της Πύλου, στις 14 Ιούνη 2023.

Οι επιζώντες του ναυαγίου καταγγέλλουν ότι το σαπιοκάραβο που επέβαιναν βούλιαξε μετά από ανατροπή που προκάλεσε η βίαιη ρυμούλκησή του από σκάφος του Λιμενικού Σώματος για να απωθηθεί προς την Ιταλία. Είμαστε στο πλευρό τους!
Ήταν δολοφονία! Είναι το πιο φριχτό ρατσιστικό έγκλημα στα σύνορα της Ευρώπης- φρούριο μετά το Β Παγκόσμιο Πόλεμο και δεν θα αφήσουμε να μείνει ατιμώρητο! Πρωταθλήτρια στη συγκάλυψη του εγκλήματος των Τεμπών η κυβέρνηση της ΝΔ επιχειρεί τώρα να συγκαλύψει τις ευθύνες της, των υπουργείων Μετανάστευσης, Προστασίας του Πολίτη, του υπουργείου Ναυτιλίας και του Λιμενικού Σώματος και στο έγκλημα της Πύλου. Ενώ στα Τέμπη μπάζωσαν το τόπο του εγκλήματος και στην Πύλο, άρπαξαν τα κινητά από τα θύματα για την κυβέρνηση, στην πρώτη περίπτωση φταίει ο σταθμάρχης και στη δεύτερη, τα ίδια τα θύματα που ανέβηκαν στο σαπιοκάραβο! Επιχειρεί να φορτώσει τις ευθύνες της σε εννέα επιζώντες και τους παραπέμπει σε δίκη, στις 21 Μάη, στην Καλαμάτα, με την κατηγορία της πρόκλησης ναυαγίου, διακίνησης μεταναστών και εγκληματικής οργάνωσης. Είναι μία σκανδαλώδης δίωξη, συνέχεια της βιομηχανίας δικών-καταδικών, που γέμισαν τις φυλακές με χιλιάδες μετανάστες βαφτίζοντας τους ως διακινητές.
Στεκόμαστε στο πλευρό των θυμάτων, των επιζώντων και των οικογενειών τους που ζητάνε δικαιοσύνη. Να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι, η κυβέρνηση, το Λιμενικό και η Frontex.
Ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, άσυλο και χαρτιά. Οι πολιτικές των κλειστών συνόρων κόστισαν πάνω από 20.000 πνιγμένους πρόσφυγες στη Μεσόγειο από το 2015 μέχρι σήμερα. Αυτές τις πολιτικές μετέτρεψε η Ε.Ε. στο πιο ρατσιστικό Σύμφωνο μετανάστευσης και Ασύλου, που στρώνει τον δρόμο στην άνοδο της ακροδεξιάς και των φασιστών στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ώρα να βάλουμε τέλος στη φρίκη των καταδιώξεων και δολοφονιών στα σύνορα! Οι πρόσφυγες, γυναίκες και παιδιά είναι καλοδεχούμενοι με δικαιώματα.
Σας καλούμε να συντονιστούμε και να δράσουμε ενωμένοι:
Για να μην περάσει η συγκάλυψη τους εγκλήματος της Πύλου, να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι, δικαίωση των θυμάτων του ναυαγίου της Πύλου! Για ανοιχτά σύνορα για την προσφυγιά, άσυλο και χαρτιά σε μετανάστες και πρόσφυγες.

πηγή : email που λάβαμε στις 24 Μαΐου 13h

Πορεία αλληλεγγύης στους/ις μετανάστ(ρι)ες για τον 1 χρόνο από την κρατική δολοφονία στην Πύλο

ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ ΦΡΟΥΡΙΟ ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΣΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Στις 14 Ιούνη του 2023 βυθίστηκε στα ανοιχτά της Πύλου ένα αλιευτικό σκάφος στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες με σκοπό να περάσουν από τη Λιβύη στην Ιταλία. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 ενώ 80 ανασύρθηκαν νεκροί. Ο τεράστιος αριθμός των αγνοουμένων σε συνδυασμό με τους νεκρούς μετανάστες αποκαλύπτει το μέγεθος της εγκληματικής διαχείρισης του συμβάντος από το ελληνικό κράτος, με δεδομένο ότι οι ελληνικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί αρκετές ώρες πριν για τον κίνδυνο, στον οποίο βρίσκονταν οι επιβαίνοντες του σκάφους αλλά και από το γεγονός ότι μαρτυρίες προσφύγων και μεταναστών που επέζησαν από το ναυάγιο αναφέρουν πως το λιμενικό επιχείρησε να ρυμουλκήσει το σκάφος για να το απομακρύνει από την χωρική αρμοδιότητα διάσωσης του ελληνικού κράτους, με αποτέλεσμα αυτό να βυθιστεί και η πλειοψηφία των επιβαινόντων να μην προλάβει να βγει από τα χαμηλότερα επίπεδα του σκάφους, όπως πολλές μητέρες με τα παιδιά τους. Παρ΄ όλες τις μαρτυρίες, το κράτος θα συλλάβει 9 από τους επιζώντες και θα τους προφυλακίσει με ένα σαθρό κατηγορητήριο, βασισμένο σε ελλειπή στοιχεία. Οι μαρτυρίες των επιζώντων, που καταλογίζουν τις ευθύνες για το ναυάγιο στις λιμενικές αρχές, δεν θα συμπεριληφθούν ποτέ στη δικογραφία. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες το λιμενικό πήρε τις καταθέσεις των 9 επιζώντων θα αμφισβητηθούν από τους συνηγόρους τους. Οι επικοινωνίες, επίσημες και ανεπίσημες, μεταξύ υπηρεσιών, κυβερνήτη και θαλάμου επιχειρήσεων δεν θα καταγραφούν στη δικογραφία και στην ουσία θα εξαφανιστούν. Οι συσκευές κινητής τηλεφωνίας των διασωθέντων αποσπάστηκαν από το Λιμενικό Σώμα και «βρέθηκαν» ενάμιση μήνα αργότερα, «ξεχασμένες» πάνω στο πλοίο που ευθύνεται για τη ρυμούλκηση και το ναυάγιο και παραδόθηκαν, κατόπιν, στο Λιμεναρχείο Κυθήρων. Επίσης η προανακριτική εξέταση για το ναυάγιο θα διαρκέσει μόνο δύο ημέρες και θα κατατεθεί η δικογραφία στην ανακρίτρια, η οποία θα απορρίψει όλα τα αιτήματα των συνηγόρων υπεράσπισης για συμπλήρωση αποδεικτικών στοιχείων στη δικογραφία. Στις 21 Μάη 2024 είχε οριστεί η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, η οποία και ολοκληρώθηκε την ίδια μέρα με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι. Παρά την αθώωση των επιζώντων έγινε για ακόμη μια φορά φανερό οτι το κράτος επιχείρησε τόσο να μετακυλίσει τις δικές του ευθύνες για το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου στους ίδιους τους επιβαίνοντες όσο και να συγκαλύψει τη δολοφονική του δράση, βρίσκοντας ενόχους ανάμεσα στους κατατρεγμένους και τους απόκληρους.

Η αντιμεταναστευτική και δολοφονική πολιτική του ελληνικού κράτους και της Ευρώπης- φρούριο δεν είναι αποκομμένη από τη δολοφονία των μεταναστών στα ανοιχτά της Πύλου. Από την υπογραφή της συμφωνίας για την επέκταση του φράχτη στον Έβρο κατά 35χλμ, ώστε να "αναβαθμιστεί" περαιτέρω η θωράκιση των εξωτερικών συνόρων της Ελλάδας και κατ' επέκταση και της Ευρώπης, τις παράνομες επαναπροωθήσεις στο Αιγαίο και τους καθημερινούς πνιγμούς ανθρώπων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών, όπου στοιβάζονται και φυλακίζονται άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες χωρίς καμία ελευθερία μέχρι τα αστυνομικά πογκρόμ εναντίον τους μέσα στις πόλεις, οι πρόσφυγες και μετανάστες έρχονται αντιμέτωποι με την εγκληματική πολιτική του ελληνικού κράτους, που στόχο έχει την αποτροπή εισόδου στην χώρα, παίρνοντας φυσικά την επιλογή της δολοφονίας ανθρώπων που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον από αυτό του πολέμου, της φτώχειας και της ανελευθερίας. Μια συνθήκη στην οποία βρίσκονται χιλιάδες εκτοπισμένοι, εξαιτίας των πολέμων που διεξάγουν τα πλανητικά αφεντικά στις χώρες τους, για την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και τη διεύρυνση της σφαίρας επιρροής τους.

Η καταδίκη εκατομμυρίων ανθρώπων στην εξαθλίωση, τη φτώχεια, τις αρρώστιες και τον ξεριζωμό αποτελεί την προϋπόθεση για την εξασφάλιση της υπερσυσσώρευσης του πλούτου στα χέρια των παγκόσμιων οικονομικών ελίτ και για την αναδιάταξη των συσχετισμών γεωπολιτικής ισχύος στο πλαίσιο των διακρατικών ανταγωνισμών, μεταξύ παγκόσμιων, περιφερειακών και τοπικών δυνάμεων. Οι δολοφονικές αντιμεταναστευτικές πολιτικές "αποτροπής" και η οικοδόμηση της Ευρώπης-Φρούριο αποτυπώνονται στους χιλιάδες νεκρούς πρόσφυγες και μετανάστες στα χερσαία και υδάτινα σύνορα, στους εγκλωβισμένους και στοιβαγμένους σε άθλιες συνθήκες στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, στους φυλακισμένους κάτω από ένα ειδικό ρατσιστικό καθεστώς εξαίρεσης. Τα "τείχη" που υψώνονται δεν χρησιμεύουν μόνο για να κρατήσουν με κάθε μέσο τους απόκληρους, τους "πλεονάζοντες πληθυσμούς" εκτός Ευρώπης, αλλά και για να οδηγήσουν τις κοινωνίες της Δύσης στην εμπέδωση του εκφασισμού στο εσωτερικό τους, στη δημιουργία μιας κοινωνικής συνθήκης φόβου, ελέγχου και μίσους με σκοπό την άρρητη αποδοχή της άγριας εκμετάλλευσής τους από τους κυρίαρχους.

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού καταπιεστικού συστήματος που καταδυναστεύει, δολοφονεί και εξαθλιώνει. Αυτό καταδεικνύουν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.

Γιατί η διαιώνιση της εξουσίας και των κερδών των οικονομικών και πολιτικών αφεντικών περνά μέσα από την όξυνση της εκμετάλλευσης των φτωχών και των πληβείων, τη λεηλασία της ζωής μας και τη φίμωση και καταστολή όλων όσοι αρνούνται να αποδεχτούν αυτή τη βαρβαρότητα ως τη μόνη προοπτική. Τη βαρβαρότητα όπου πρόσφυγες και μετανάστες είτε θα πνίγονται κατά εκατοντάδες είτε θα φυλακίζονται στα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης είτε θα βρίσκονται κυνηγημένοι από μπάτσους και φασίστες μέσα στις πόλεις, εξαθλιωμένοι και αποκλεισμένοι από αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες άνθρωποι θα δολοφονούνται στα τρένα λόγω των κρατικών δολοφονικών πολιτικών με την παντελή έλλειψη ελέγχου και συντήρησης των δικτύων και της επικοινωνίας μεταξύ των αμαξοστοιχιών, ή θα πεθαίνουν πάνω σε καρότσες ή μέσα στα σπίτια τους περιμένοντας ώρες ένα ασθενοφόρο για να μεταβούν σε νοσοκομείο. Τη βαρβαρότητα όπου δεκάδες εργάτες δεν θα επιστρέφουν ποτέ από το μεροκάματο γιατί η ζωή τους μετριέται από τα αφεντικά και στους υπολογισμούς τους κοστίζει λιγότερο από τη συντήρηση μιας σκαλωσιάς. Στον κόσμο του κράτους και των αφεντικών είμαστε όλοι ξένοι.

Απέναντι στον χρεοκοπημένο κόσμο κράτους και κεφαλαίου, απέναντι στον πόλεμο που έχουν κηρύξει οι κυρίαρχοι στους καταπιεσμένους αυτής της γης, ως αναρχικοί/ές, αγωνιζόμαστε με όπλα μας την ταξική και διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, προτάσσοντας την οργάνωση της αντεπίθεσης των εκμεταλλευόμενων τάξεων για την ανατροπή του κόσμου του καπιταλισμού και του κράτους. Μαζί με τους ντόπιους, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες να αγωνιστούμε συλλογικά και από τα κάτω απέναντι στη φτώχεια, την εξαθλίωση, την καταπίεση και την καθυπόταξη, να δυναμώσουμε και να περιφρουρήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής και να οργανώσουμε νέες. Ενάντια στον φασισμό, τη μισαλλοδοξία, τον πόλεμο, την καταστολή και την εκμετάλλευση η Υπόθεση της παγκόσμιας Κοινωνικής Επανάστασης, της οικοδόμησης μιας νέας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας πάνω στα συντρίμμια του κόσμου της εξουσίας… είναι πάντα ζωντανή!

ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΑΠΑΡΤΧΑΪΝΤ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ-ΦΡΟΥΡΙΟ, ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΩΝ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΦΡΑΧΤΩΝ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΖΩΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ,
 ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ

Διαδηλώσεις Παρασκευή 14 Ιούνη

Αθήνα: Προπύλαια, 19.00 | Θεσ/νίκη: άγαλμα Βενιζέλου, 18.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

πηγή : email που λάβαμε στις 10 Ιουνίου 22h

ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ

Η κρατική δολοφονία εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στα ανοιχτά της Πύλου τον Ιούνη του 2023 δεν πρέπει να ξεχαστεί και δεν μπορεί να μείνει ατιμώρητη. Η αρχική προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος με τη δίωξη επιζώντων του ναυαγίου ως «διακινητών» κατέρρευσε. Το λιμενικό, η Frontex και η κυβέρνηση πρέπει να λογοδοτήσουν στην κοινωνία και στα δικαστήρια.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΟΡΕΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΗ, 18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ

Στις 14 Ιουνίου 2024 συμπληρώνεται ένας χρόνος από τη μέρα που κοντά στην Πύλο βούλιαξε πλοιάριο με εκατοντάδες μετανάστ(ρι)ες. Ακούγαμε τότε από τα κανάλια για την «Τραγωδία» της Πύλου ή για το «Δυστύχημα». Αυτοί ήταν οι τίτλοι που προσπαθούσαν να εξωραΐσουν την κρατική δολοφονία περισσότερων από 600 ανρθώπων, με πάνω από εκατό πνιγμένους και αρκετές εκατοντάδες αγνοούμενους, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά (υπολογίζονται πάνω από 100). Η αρχική εκδοχή ήταν ότι ενώ το ελληνικό λιμενικό είχε ενημερωθεί από τη Frontex από τις 14:30 το μεσημέρι για το πλοιάριο, και ενώ το προσέγγισε, άφησε αυτούς του ανθρώπους να πνιγούν μπροστά στα μάτια του, επειδή υποτίθεται εκείνοι ζήτησαν να μην τους βοηθήσουν (παρότι υπάρχουν δεκάδες κλήσεις προς το τηλέφωνο alert που λειτουργεί στη Μεσόγειο και οι άνθρωποι φαίνονται στις φωτογραφίες να ζητούν βοήθεια με τα χέρια σηκωμένα). Και ενώ αυτή η εκδοχή αποτελούσε σε κάθε περίπτωση κρατική δολοφονία, σοκαρισμένοι ενημερωθήκαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν εγκαταλείφθηκαν απλώς να πεθάνουν από το ελληνικό λιμενικό, αλλά δολοφονήθηκαν ευθέως. Από τις μαρτυρίες των επιζώντων αποδεικνύεται ότι το λιμενικό ρυμούλκησε το πλοιάριο και ενώ οι άνθρωποι που επέβαιναν σε αυτό δεν είχαν πιει νερό ούτε είχαν φάει επί 4 μέρες, ενώ παρακαλούσαν για βοήθεια, προσπάθησε να τους τραβήξει και να τους πετάξει στα ιταλικά ύδατα, δηλαδή όπως κάνει καθημερινά πετώντας ανθρώπους σε ακυβέρνητες σχεδίες ή βάρκες χωρίς μηχανές, εγκαταλείποντας τους να πεθάνουν. Στην προσπάθεια τους αυτή βούλιαξαν το σκάφος και στη συνέχεια εγκατέλειψαν όλους αυτούς τους ανθρώπους να πεθάνουν. Στην Ελλάδα 2.0 του Μητσοτάκη μπορείς να δολοφονήσεις εν ψυχρώ 600+ ανθρώπους και να μην διωχθείς καν, για τα μάτια του κόσμου.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το ελληνικό κράτος είχε το θράσος να σύρει στα δικαστήρια 9 από τους επιζώντες, κατηγορώντας τους ως διακινητές. Παρ' όλα αυτά το δικαστήριο που έγινε στις 21 Μαΐου 2024 αποφάνθηκε ότι είναι αναρμόδιο να αποφασίσει καθώς το ναυάγιο έγινε σε διεθνή ύδατα και κήρυξε αθώους τους κατηγορούμενους. Όμως μέχρι την ημέρα του δικαστηρίου οι μετανάστες βρίσκονταν σε κράτηση ενώ μετά την απόφαση 4 άτομα αφέθηκαν ελεύθερα μόλις στις 29 Μαΐου, 4 άτομα στις 7 Ιουνίου ενώ το τελευταίο κρατείται ακόμα κατά παράβαση κάθε έννοιας δικαίου.

Οι επαναπροωθήσεις (τα γνωστά pushbacks) αποτελούν σταθερή πρακτική του ελληνικού κράτους εδώ και αρκετά χρόνια, κάτι που όμως το ίδιο αρνείται, παρά την πληθώρα αποδεικτικών στοιχείων που έχουν έρθει στη δημοσιότητα από μεγάλα δημοσιογραφικά μέσα του εξωτερικού και παρ' όλη την κατακραυγή ακόμα και διεθνών οργανώσεων για την πρακτική αυτή. Και πέραν των pushbacks που γίνονται στο υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, (παράνομες) επαναπροωθήσεις γίνονται και από τον στρατό στον Έβρο αλλά και από τους διάφορους παρακρατικούς μηχανισμούς που επί χρόνια δρουν ανενόχλητοι, αλλά ακόμα και από τα αστικά κέντρα από τους ένστολους φασίστες της ΕΛ.ΑΣ. H Ευρώπη-φρούριο υψώνει τα τείχη της, με την Ελλάδα στον ρόλο του μαντρόσκυλου (έναν ρόλο που η ίδια αναλαμβάνει πρόθυμα, με το αζημίωτο φυσικά). Αυτό που γίνεται ξεκάθαρο είναι ότι η πολιτική της φύλαξης των συνόρων απαιτεί όλο και περισσότερους νεκρούς.
Φτωχοί μετανάστες σε αναζήτηση καλύτερης μοίρας ως αποκλεισμένοι ενός συστήματος που προκαλεί πολέμους, κρίσεις και φτώχεια για τους πολλούς, ανεβαίνουν σε πλοία-κινούμενα φέρετρα διακινδυνεύοντας τη ζωή τους. Καθώς αυτοί οι άνθρωποι δε διαθέτουν τα χρήματα που απαιτεί το ελληνικό κράτος, για να γίνουν "golden visa" επενδυτές, γίνονται αναλώσιμοι και παράπλευρες απώλειες. Αυτό που πετυχαίνουν οι φράχτες του Έβρου δεν είναι η μείωση της μετανάστευσης, αλλά ουσιαστικά κατευθύνουν τους απελπισμένους σε πολύ πιο επικίνδυνα περάσματα με θανατηφόρες συνέπειες.

Αλλά ακόμα κι αν καταφέρουν να φτάσουν, αυτό που τους περιμένει είναι κλειστά κέντρα κράτησης, βασανισμοί, ξυλοδαρμοί, κλοπές από τα «όργανα της τάξης», εκδικητική καταστροφή των εγγράφων τους, ελλιπής πρόσβαση στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, μειωμένη πρόσβαση στο αυτονόητο ανθρώπινο δικαίωμα στο άσυλο μέσω μιας σειράς νόμων που την περιόρισαν ξανά και ξανά γελοιοποιώντας στην πράξη κάθε έννοια «ανθρώπινου δικαιώματος» και «διεθνών συμβάσεων» (με κορυφή αθλιότητας τον τελευταίο νόμο για το άσυλο), αναγνώριση για πρόσφυγες από τη Συρία, το Αφγανιστάν, το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές και τη Σομαλία, της Τουρκίας ως ασφαλούς χώρας (!), ρατσιστικές και ξενοφοβικές συμπεριφορές, επιθέσεις στον δρόμο, μηδενική πρόσβαση στην αγορά εργασίας, μηδενική πρόσβαση σε ουσιαστικά προγράμματα ένταξης. Και όσοι "τυχεροί" καταφέρουν να βρουν δουλειά έρχονται αντιμέτωποι με άθλιες συνθήκες εργασίας, ανασφάλιστοι, ακόμα και με σφαίρες των αφεντικών όταν ζητούν τα μεροκάματα τους.
Οι ταλαιπωρημένοι, οι κυνηγημένοι εξαιτίας των πολέμων και των διώξεων κάθε εξουσίας και κάθε κράτους, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες/μετανάστριες, βρίσκονται στην καρδιά της αλληλεγγύης μας. Είναι ταξικά αδέρφια μας, το πιο υποτιμημένο, κακοπληρωμένο και επισφαλές μέρος της τάξης μας, βορά στα δόντια κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού. Είναι καθήκον μας να διαφυλάξουμε την αξιοπρέπειά και την ελεύθερη μετακίνησή τους, σβήνοντας τις συνοριακές γραμμές που οι εξουσίες χάραξαν για τους υπηκόους τους, αλλά όχι για τα εμπορεύματα των αφεντικών και απαιτώντας άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών.

Απαιτούμε να σταματήσουν τώρα τα pushbacks. Απαιτούμε να ανοίξουν άμεσα τα σύνορα και να απεγκλωβιστούν οι μετανάστες/μετανάστριες. Απαιτούμε την παροχή δημόσιας περίθαλψης και στέγης για όσους και όσες επιθυμούν να παραμείνουν στην Ελλάδα και τη χορήγηση των απαραίτητων εγγράφων για όσους και όσες επιθυμούν να μεταβούν σε λοιπές χώρες της Ευρώπης. Απαιτούμε να κλείσουν τώρα τα κολαστήρια-στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών/μεταναστριών και να αρθούν τα κωλύματα στις διαδικασίες χορήγησης ασύλου, οι κοινωνικοί αποκλεισμοί και η αποστέρηση εργασιακών και προνοιακών δικαιωμάτων από τους μετανάστες και τις μετανάστριες.

Στο πλευρό πάντα των αδύναμων, των καταπιεσμένων, των ξεριζωμένων αυτού του κόσμου, ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας, ντόπιοι και «ξένοι» ενώνουμε τα χέρια, υψώνουμε τις γροθιές μας.

ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΛΙΜΕΝΟΜΠΑΤΣΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ - Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΝΙΞΕΙ

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ PUSHBACKS

ΑΝΟΙΧΤΑ ΣΥΝΟΡΑ - ΧΑΡΤΙΑ ΣΤΟΥΣ/ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

ΝΑ ΣΤΑΘΟΥΜΕ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΑΝΤΙ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ, ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14 ΙΟΥΝΙΟΥ

18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

*Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop War on Migrants

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

blog: libertasalonica.wordpress.com

e-mail επικοινωνίας: lib_exthess@hoextmail.coexm

Κάλεσμα στήριξης στην πορεία για τον ένα χρόνο από το κρατικό έγκλημα στην Πύλο

1 ΧΡΟΝΟΣ ΑΠ' ΤΟ ΈΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ, ΜΙΑ ΜΑΖΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ

Το ναυάγιο της Πύλου στις 14 Ιουνίου του 2023 δεν είναι παρά το δραματικότερο μέχρι τώρα αποτέλεσμα αμέτρητων επαναπροωθήσεων (pushbacks) μεταναστριών σε κάθε σημείο των ελληνικών συνόρων, μια πρακτική που εφαρμόζει το ελληνικό κράτος και όλη η Ευρώπη/φρούριο -σε θάλασσα και στεριά - εδώ και χρόνια.

Πέρα από το μέγεθος της τραγωδίας, οι τακτικές συγκάλυψης του ελληνικού κράτους δεν έλειψαν για άλλη μια φορά. Μόνο με τη διαφορά ότι εν προκειμένω, η έκταση που πήρε το θέμα στα διεθνή μέσα ήταν τεράστια με αποτέλεσμα ο κρατικός μηχανισμός να αδυνατεί να αποσιωπήσει και να μοντάρει και πάλι τα γεγονότα. Πρόκειται για επαναλαμβανόμενες πρακτικές που εφαρμόστηκαν με τον συνήθη ζήλο που διακατέχει το ελληνικό κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως στο έγκλημα των Τεμπών, στις πυρκαγιές, στις γυναικοκτονίες, στα πογκρόμ.

Το κράτος προσπαθεί κάθε φορά να αποποιηθεί οποιαδήποτε ευθύνη, που στην πραγματικότητα πολύ ξεκάθαρα φέρει, αποπροσανατολίζοντας την προσοχή της κοινής γνώμης με το να μετακυλύει πλήρως το φταίξιμο είτε σε "ανθρώπινα λάθη", όπως έγινε με τον σταθμάρχη, με τα θύματα πλήθους έμφυλων επιθέσεων και γυναικοκτονιών, είτε σε ευάλωτες μειονοτικές ομάδες, όπως είδαμε να γίνεται με τους μετανάστες στον Έβρο, που άλλοι κατηγορήθηκαν και διαπομπεύτηκαν για εμπρησμό από διάφορα φασιστοειδή και άλλοι βρήκαν τραγικό θάνατο. Στην περίπτωση του δολοφονικού ναυαγίου, 9 επιζήσαντες μετανάστες κατέληξαν να κρατούνται για 11 μήνες με την κατηγορία της διακίνησης. Αν, λοιπόν, οι άνθρωποι αυτοί δεν πνιγούν στο Αιγαίο, αν δεν σκοτωθούν στον Έβρο, ή αν δεν φυλακιστούν σε camps ή κελιά, καταλήγουν έτσι κι αλλιώς να διώχνονται από σύνορα σε σύνορα ή να δουλεύουν σε συνθήκες σύγχρονης σκλαβιάς για να επιβιώσουν.

Και εκεί ως επιπρόσθετη συνέπεια στις δυσκολίες και τους κινδύνους που βιώνουν τέτοιες ομάδες, όλες αυτές οι πολιτικές, πολύ στοχευμένα, φροντίζουν να καλλιεργήσουν τον ρατσισμό, το φόβο, τον αποκλεισμό απέναντι στον ξένο, τη μετανάστρια, το ρομά. Να τους φέρουν στη θέση του εχθρού στα μάτια των κατώτερων τάξεων, που ζει σε παρόμοιες συνθήκες φτώχιας, ανελευθερίας και συνεχούς υποβάθμισης της ζωής του, με στόχο τελικά να δημιουργείται ένας μόνιμος διχασμός.

Γίνεται ξεκάθαρο ότι οτιδήποτε δε συγκλίνει με τις αρχές και τα πρότυπα που οι κυβερνήσεις προσπαθούν να επιβάλλουν θα πνίγεται, θα καταστέλλεται, θα εκκενώνεται, θα αποσιωπάται. Απέναντι λοιπόν στη θανατοπολιτική που ολοένα και πιο ξεκάθαρα και ανοιχτά ακολουθείται πλέον απ' το ελληνικό κράτος και κάθε κράτος, εμείς προτάσσουμε την ανάγκη για κοινούς αυτοοργανωμένους αγώνες ντόπιων-μεταναστριών, την αξιακή πολιτική και υλική στήριξη σε κάθε βαλλόμενη ομάδα και τη διεκδίκηση ενός κόσμου που χωρά όλες και όλους τους κατατρεγμένους αυτής της γης, με όρους ισότιμους και αλληλέγγυους, για μια ζωή ελεύθερη και αξιοπρεπή.

Ρομά και μετανάστριες να ζούμε, να αγωνιζόμαστε μαζί

Απ'τη Μεσόγειο έως του Έβρου τον φράχτη

μέχρι τα σύνορα της γης να γίνουν όλα στάχτη

ΠΟΡΕΙΑ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14/6, 18:30

Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Σχολείο

700 πρόσφυγες δολοφονημένοι από την κυβέρνηση και την ΕΕ

Διαδήλωση: Παρασκευή 14/6, 18:30 άγαλμα Βενιζέλου

Στις 14/6/23, εργαζόμενοι και νεολαία, παρακολουθήσαμε με κομμένη την ανάσα το φριχτό έγκλημα στη Πύλο. Αλιευτικό από τη Λιβύη, φορτωμένο με πάνω από 700 πρόσφυγες, βυθίστηκε με τραγικό απολογισμό τουλάχιστον 700 νεκρών. Δεν ήταν δυστύχημα, αλλά δολοφονία που οφείλεται στην ρατσιστική πολιτική της ΕΕ και του πιο πρόθυμου εφαρμοστή της, της κυβέρνησης Μητσοτάκη.

Παρά την προσπάθεια συγκάλυψης των ΜΜΕξαπάτησης, αποδείχθηκε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, γνώριζε για το ναυάγιο και επέλεξε να μην διασώσει τους πρόσφυγες. Ούτε ένα στέλεχος της κυβέρνησης δεν έκατσε στο εδώλιο του κατηγορουμένου, συνεχίζοντας να απολαμβάνουν ένα καθεστώς ατιμωρησίας, όπως έκαναν με τα Τέμπη και όλα τα σκάνδαλα που είναι μπλεγμένοι γαλάζιοι βουλευτές και «φίλοι» τους. Αντ' αυτού, 9 Αιγύπτιοι διασωθέντες από το ναυάγιο, σέρνονται σε δικαστήρια και φυλακές με τις κατηγορίες για διακίνηση μεταναστών και πρόκληση ναυαγίου. Και παρά το ότι αθωώθηκαν από το δικαστήριο, συνεχίζουν και παραμένουν κρατούμενοι.

ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ - όλοι τους υποκριτές και συνένοχοι στο έγκλημα! Πρωτοστατούν στην εφαρμογή της ρατσιστικής συμφωνίας ΕΕ - Τουρκίας, ενισχύουν της Frontex, τον φράχτη στον Έβρο, μετατρέποντας τη χώρα μας σε ένα τεράστιο κρατητήριο προσφύγων και μεταναστών. Οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Τσίπρα παγίωσαν τα ανελέητα ανθρωποκυνηγητά προσφύγων, τις δολοφονικές επαναπροωθήσεις και τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων. Ειδικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει κάνει σημαία της, την ισχυρή φύλαξη των συνόρων από τις «απειλές» των εξαθλιωμένων προσφύγων. Την ίδια στιγμή που στέλνει όπλα στο μισό-φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι και στηρίζει εμπράκτως το σιωνιστικό κράτος - δολοφόνο του Ισραήλ, που διεξάγει ανενόχλητο την γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Αγκιστρωμένοι στο άρμα των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, με την φιλοπόλεμη πολιτική της, μας φέρνει πιο κοντά στην απειλή του πολέμου και γίνεται συνένοχη στην δημιουργία νέων καραβανιών προσφύγων, τους οποίους μετά τους πνίγει με τις ευλογίες της ΕΕ σε Αιγαίο και Ιόνιο.

Εκεί βομβαρδισμένοι - Εδώ πνιγμένοι και κυνηγημένοι! Η λύση των αστικών κυβερνήσεων και της ΕΕ για την «προσφυγική κρίση» ήταν πάντα η βία, η καταστολή - και όλα αυτά αφού πρώτα παρείχαν γη και ύδωρ σε Ευρωπαίους και Αμερικάνους ιμπεριαλιστές για να λεηλατήσουν τις χώρες προέλευσης των προσφύγων.

Το καθεστώς Μητσοτάκη ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ αδιακρίτως ντόπιους και μετανάστες. Καθημερινά, φτωχές και εργαζόμενοι θρηνούμε τους νεκρούς μας: στα Τέμπη, με τις ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση του ΕΣΥ, την φτώχεια, εξαθλίωση, την κρατική καταστολή. Μοναδική λύση στον εφιάλτη της προσφυγιάς και του πολέμου, είναι να παλέψουμε ενάντια στο χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, με κοινούς διεθνιστικούς αγώνες των εργατών και των λαών για μια άλλη κοινωνία, τον Σοσιαλισμό.

• Όχι στην συνέχιση της ρατσιστικής πολιτικής της ΕΕ - κυβερνήσεων. Καμία επαναπροώθηση. Δικαίωμα για όλους στο άσυλο
• Όχι στον φράχτη στον Έβρο, στην Frontex, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων. Σύνορα ανοιχτά, χαρτιά για όλους.
• Κοινός αγώνας των εργατών ενάντια σε Ρατσισμό, Πόλεμο και Ιμπεριαλισμό.

ΟΚΔΕ (Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας)

πηγή : email που λάβαμε στις 12 Ιουνίου 20h

Ένας χρόνος από την κρατική δολοφονία 600 μεταναστών/τριών στην Πύλο

Υπάρχει μια επίσημη ιστορία του Κράτους στην οποία αυτό εμφανίζεται ως ο ένας και μοναδικός πρωταγωνιστής, στην οποία η πρόοδος του κρατικού μονοπωλίου του πολιτικού είναι ένα πλήθος από κερδισμένες μάχες εναντίον ενός εχθρού αόρατου, φανταστικού -για την ακρίβεια, χωρίς ιστορία. Ύστερα δε, υπάρχει μια αντιϊστορία, που έχει γραφτεί από τη σκοπιά του εμφυλίου πολέμου, στην οποία διακρίνεται το διακύβευμα αυτής της «προόδου», η δυναμική του νεωτερικού Κράτους. Η αντιϊστορία αυτή αποκαλύπτει ένα μονοπώλιο του πολιτικού που απειλείται διαρκώς από την ανασύσταση αυτόνομων κόσμων, μη κρατικών συλλογικοτήτων.

Tiqqun-Εισαγωγή στον Εμφύλιο Πόλεμο

Έχουν περάσει χρόνια και αμέτρητα συμβάντα ώστε να πιστεύει κανείς ακόμα πως ο καπιταλιστικός πόλεμος είναι μια βίαιη διατάραξη της κυριαρχικής ειρήνης. Η ειρήνη για τη σύγχρονη κρατική εξουσία και τα στρατιωτικά εγχειρίδιά της αποτελεί μοναχά "τον βαθμό μηδέν του πολέμου". Το εμπόλεμο καθεστώς του Κεφαλαίου εκτείνεται από τους διακρατικούς πολέμους έως την καταπολέμηση όσων καταδεικνύει ως ασύμμετρες απειλές στα σύνορα των Κρατών και την αντιεξέγερση ενάντια στους αντιστεκόμενους πληθυσμούς. Ο υψηλής τεχνολογίας πόλεμος του ελληνικού κράτους εναντίον των μεταναστριών που αποποιούνται να περάσουν τα σύνορά του αποδεικνύεται ολοένα και φονικότερος. Το μέχρι πρότινος επιστέγασμά του τη δολοφονία εκατοντάδων μεταναστών σε μόλις λίγες στιγμές ανοιχτά της Πύλου στις 14/6/2023 αποτέλεσε σημείο τομής στα όλο και πιο ξεκάθαρα διαμορφωμένα κοινωνικά στρατόπεδα. Η πορεία προς αυτό το εξολοθρευτικό συμβάν, βέβαια, χρειάστηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια εμπειρίας διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών.

Το συνταρακτικό γεγονός που αφορά στη μεγαλύτερη κρατική δολοφονία στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού κράτους με απολογισμό 600 και πλέον νεκρούς μετανάστες, δεν αποτελεί παρά μόνο ένα τραγικό "στιγμιότυπο" ενός κηρυγμένου πολέμου του ελληνικού κράτους, αλλά και του συνόλου των εθνών-κρατών τις ΕΕ, απέναντι τους πλεονάζοντες αυτού του κόσμου. Όσο και αν το πλήθος των νεκρών σοκάρει στο άκουσμα του, στη πραγματικότητα πρόκειται για την ωμή αποτύπωση αυτού που λέμε θανατοπολιτική. Για την απόλυτη ένδειξη, αν δεν έφταναν τα Τέμπη, ο Έβρος, και τόσες άλλες κρατικές δολοφονίες και καπιταλιστικά εγκλήματα στο βωμό του κέρδους, ότι υπάρχουν κάποιες ζωές που αξίζουν λιγότερο. Αν όχι καθόλου. Κάποιοι άνθρωποι που περισσεύουν. Των οποίων ο θάνατος καθίσταται, αν όχι αναγκαίος και κερδοφόρος, τουλάχιστον "βολικός". Βολικός στα πλαίσια του risk management που επιτρέπει στο κράτος και την άρχουσα τάξη να βρίσκουν μια "ισορροπία" στο ισοζύγιο μεταξύ εκμετάλλευσης και κυριαρχίας επί του εσωτερικού του εχθρού.

Διασώσεις, ζεστή φιλοξενία… και άλλα κρατικά παραμύθια

Από το 2012, όταν ακόμα η Ελλάδα της "φιλοξενείας" ερχόταν αντιμέτωπη με την νομοτελειακή "επιστροφή" των ροών των ανθρώπων που βάλλονταν από τους διακρατικούς πολέμους σε Ανατολή και Αφρική πίσω στη "μητρόπολη" (μητέρα Δύση), η οποία ήταν αυτή που κερδοφορούσε και συχνά προξενούσε αυτούς τους πολέμους, το εθνικό/κρατικό αφήγημα πρόδιδε την πολεμική διάσταση της διαχείρισης άλλης μίας κρίσης. Το υποκριτικό, και δωσμένο σε αμιγώς αστικοδικαιικά πλαίσια, debate, μεταξύ κρατών της Δύσης περί του ποιός θα πρέπει να "σώσει" (aka "φορτωθεί") τους εν λόγω μεταναστευτικούς πληθυσμούς έμοιαζε να δίνει στο ελληνικό έθνος-κράτος το ρόλο της βαλβίδας και του ευρωπαϊκού συνόρου. Ρόλο τον οποίο όχι μόνο αποδέχθηκε, αλλά επιτελεί υποδειγματικά την τελευταία 15ετία. Οι "διασώσεις" όμως, που από τότε μέχρι και σήμερα αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, κρύβουν, ως ο κατεξοχήν χρησιμοποιούμενος όρος, εκείνο το μεγάλο ποσοστό εξ αυτών που καταλήγουν σε πνιγμό χιλιάδων ανθρώπων ανά τα χρόνια στα ανοιχτά του Αιγαίου και της Μεσογείου ευρύτερα. Πνιγμών που δεν έφερε η κακιά η μοίρα αλλά η κρατική και καπιταλιστική διαχείριση της μετανάστευσης, η οποία, αν μη τι άλλο, υπήρχε και θα συνεχίσει να υπάρχει ως η εμπρόθετη κίνηση των ανθρώπων ανά την ιστορία. Σε έναν κόσμο λοιπόν που κρατικές δολοφονίες όπως αυτή της Πύλου ονομάζονται απόπειρες διάσωσης, είναι λογικό και επόμενο οι επιζώντες να βαφτίζονται "διακινητές", για την εξυπηρέτηση του πρότερου αφηγήματος, και να αντιμετωπίζουν φυλακίσεις και βασανιστήρια. Πρόκειται για τον ίδιο κόσμο, στον οποίο τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζονται κέντρα φιλοξενίας και οι απαγωγές μεταναστών είναι μέρος νομοθετημένης επαναπροώθησής τους.

Άλλη μία κρίση, άλλη μία εθνική απειλή

Πριν 15 χρόνια η αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, μετά τον εμφύλιο στη Συρία, παρουσιαζόταν ως άλλη μία κρίση. Άλλη μία έκτακτη συνθήκη, που φυσικά με τη σειρά της έχριζε άμεσων μέτρων. Με άλλα λόγια, αποτελούσε ένα καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Οι μεταναστευτικοί πληθυσμοί ορίστηκαν ως μία από τις "ασσύμετρες απειλές" που καλείται να αντιμετωπίσει το ελληνικό έθνος-κράτος (Δόγμα Ελληνικού Στρατού Ξηράς 2014) και με τροπολογία στην ελληνική βουλή το 2016 ως «κίνδυνος για την εθνική ασφάλεια και τη δημόσια τάξη» θεσμοθετώντας έτσι την πολεμική διαχείριση που χρίζουν. Η ρητορική αυτή δεν ήταν απλώς μια νέα ταμπέλα που μπήκε στους μετανάστες, αλλά στην ουσία η πλήρης και χωρίς περιστολές αναγωγή των μεταναστών σε «απειλή κατά του έθνους». Τα γεγονότα του Φεβρουαρίου-Μαρτίου του 2020 στον Έβρο βρήκαν όλο το κοινοβουλευτικό φάσμα να συμφωνεί με την αδιαπερατότητα των ελληνικών συνόρων και στην ουσία να δίνει τα διαπιστευτήρια και τη συγκατάθεσή του στο κράτος για την στρατιωτική αντιμετώπιση των μεταναστριών στα σύνορα. Τουλάχιστον τρεις εν ψυχρώ δολοφονίες μεταναστών/ριών καταγράφηκαν εκείνες τις μέρες. Στελέχη του στρατού, αστυνομία, πολίτες και φασίστες με όπλα, επιχειρούσαν ενάντια σε άοπλο πληθυσμό, ο οποίος προσπαθούσε να φύγει από την τουρκία και να φτάσει στην ελλάδα και στην ευρώπη. Οι φωνές οι οποίες επαναλάμβαναν ότι ο μεταναστευτικός πληθυσμός εργαλοιοποιήθηκε από το καθεστώς Ερντογάν, αγνοούν την παράμετρο της αναπόφευκτης κίνησης των μεταναστών, οι οποίοι/ες ούτως ή άλλως αναζητούν καλύτερη ζωή στην ευρώπη. Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος βρήκε μία ευκαιρία για να διεξάγει μία πολεμική επιχείρηση ενάντια στους μετανάστες, ώστε να «συσπειρωθεί εσωτερικά», δίνοντας νέες διαστάσεις στην απανθρωποποίηση των μεταναστών και σπέρνοντας άπλετο ρατσιστικό δηλητήριο και σπόρους κοινωνικού εκφασισμού.

Pushbacks, στρατόπεδα συγκέντρωσης και η Ελλάδα ως σύνορο/βαλβίδα της ΕΕ

Μέσα σε αυτά τα χρόνια η Ελλάδα αναλαμβάνει ρόλο συνόρου της ΕΕ και με την Τουρκία να λογίζεται ασφαλής τρίτη χώρα (συμφωνία ΕΕ-Ελλάδας-Τουρκίας 2016) το "εργαλείο" των pushbacks έρχεται να συνδράμει στην προαναφερθείσα πολεμική διαχείριση. Είτε στην άμεσή του μορφή, κατά τη διάρκεια της "διάσωσης" από το ελληνικό λιμενικό, είτε έπειτα από κάποια απαγωγή από ΚΥΤ, είτε το κέντρο κάποιας μητρόπολης. 15 χρόνια αργότερα η κρίση είναι φανερό πως αποτελεί πλέον καθεστώς διακυβέρνησης και διέπει όλες τις πτυχές της ζωής. Τα pushbacks αποτελούν πάγια τακτική του ελληνικού στρατού και της αστυνομίας, οι θάνατοι στο Αιγαίο έχουν γίνει κομμάτι της κανονικότητας και το καθεστώς των στρατοπέδων συγκέντρωσης αποτελεί πλέον μόνιμη λύση φυλάκισης και αορατοποίησης, και δημιουργεί επί της ουσίας ζώνες γυμνής ζωής αυτών που κατά τα καπιταλιστικά πρότυπα περισσεύουν.

Όσον αφορά στο σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ακόμη και αν στα μάτια μερίδας του κόσμου αποτελούσε άλλο ένα από τα "έκτακτα", και φυσικά αναγκαία, μέτρα υπό το κρισιακό καθεστώς που περιγράφηκε παραπάνω, πλέον είναι πασιφανές ότι πρόκειται για πάγια μορφή διαχείρισης στο εσωτερικό του ελληνικού έθνους-κράτους των πλεοναζόντων πληθυσμών. Όπως άλλωστε έχει αποτελέσει ιστορικά και συνεχίζει να αποτελεί "λύση" σε πολλά μέρη του πλανήτη. Είναι μέρος της στρατηγικής της αορατοποίησής τους και της πλήρους αποσύνδεσής τους από τον ντόπιο πληθυσμό. Αποτελεί ένα μαζικό σύστημα πειθάρχησης και υποταγής ολόκληρων πληθυσμών προς το συμφέρον του καπιταλισμού και του υλικού και ιδεολογικού τρόπου αναπαραγωγής του. Η θέαση ως μερικότητα της συνθήκης στην οποία υπόκεινται οι μετανάστες στην ελλάδα, αποτελεί μερικοποίηση του γενικευμένου καθεστώτος εξαίρεσης στο οποίο βρίσκεται το σύνολο των καταπιεσμένων στον καπιταλισμό. Ως εκ τούτου, η συνθήκη που διαμορφώνει το κράτος ώστε να συνεχίσει τα εγκλήματά του δεν είναι τόσο η παντοδυναμία της βίας του ή η παραπληροφόρηση, όσο η εσωτερίκευση του διαχωρισμού που συνεπάγεται αδυναμία πλήρους κατανόησης της βαρβαρότητας του.

Αποκλεισμός και ένταξη ...στην παραγωγή

Οι μετανάστριες που καταφέρνουν να επιβιώσουν από τις παραπάνω πρακτικές του ελληνικού Κράτους έρχονται αντιμέτωπες με την ρατσιστική-καπιταλιστική εκμετάλλευσή τους. Η βιομηχανία των συνόρων εκτείνεται από τα γεωγραφικά όρια της περιοχής άμυνας/ασφάλειας που ελέγχεται από το ελληνικό κράτος ως τα εσωτερικά κοινωνικά σύνορα στις μητροπόλεις και την επαρχία. Το σύστημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης συμπληρωματικά με τη φονική βία των pushbacks κατασκευάζει τη διατίμηση των μεταναστών σε διαφορετικές μορφές υπερεκμετάλλευσης. Αυτή η λειτουργία "στρόφιγκας" ανάλογα με τις ανάγκες των ντόπιων και πολυεθνικών αφεντικών ρυθμίζει τις ανάγκες τους για φτηνό εργατικό δυναμικό το οποίο ζει σε καθεστώς ημιπαρανομίας, αποστερημένο των βασικότερων κοινωνικών αγαθών και διεκδικήσεων- πχ τα συμβόλαια που συνάπτουν να είναι διατυπωμένα σε γλώσσα άλλη της ελληνικής. Αυτή η κρατική διαχείριση δημιουργεί μια διάχυτη συνθήκη εκμετάλλευσης στην οποία μπορούν να μετέχουν όλο και περισσότερο τα στρώματα του εθνοκορμού. Για παράδειγμα η νέα τροπολογία του Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου, προβλέπει τη νομιμοποίηση περίπου 30.000 μεταναστριών και θέτει σε άμεση εξάρτηση το δικαίωμα της νόμιμης διαμονής με την νόμιμη εργασία. Έτσι, η πολιτική της "ένταξης" έρχεται να συμπληρώσει την αποτρεπτική πολιτική των συνόρων-φυλακών-pushbacks, η οποία παραμένει ως φόβητρο που εξασφαλίζει την άνευ όρων εργασιακή εκμετάλλευση (όσων μεταναστών "ενταχθούν" στην παραγωγή) από το ντόπιο κεφάλαιο. Αυτή η παρουσιαζόμενη υπόσχεση και "ευκαιρία" για ανέλιξη μέσω της υπερεκμετάλλευσης της μεταναστευτικής εργασίας σε κάθε λογής αφεντικό ή εν δυνάμει αφεντικό, παράγει νέες ιδεολογικές και υλικές συναινέσεις με το Δημοκρατικό Κράτος. Η ταξική πάλη αμβλύνεται μέσα στον εθνικό-ρατσιστικό διαλύτη που στην καλύτερη παράγει απάθεια, ενώ στη χειρότερη δηλώνει ρητά πως για να συνεχιστεί η -ελληνική- καπιταλιστική ομαλότητα πρέπει η ντόπια εργατική τάξη να ανατιμηθεί μέσα από τη συνέχιση της εξολόθρευσης και αορατοποίησης του υπόλοιπου πολυεθνικού προλεταριάτου εντός των συνόρων. Το έργο αυτό φυσικά το έχουν αναλάβει οι φασίστες ως αιχμή του δόρατος των μεσοστρωμάτων που βλέπουν σαν αντιστάθμισμα στην (υποτιθέμενη ή υπαρκτή) υποτίμησή τους το να ζητάνε περισσότερο και πιο απροκάλυπτα πατριαρχικό-ρατσιστικό Κράτος. Πρόσφατο παράδειγμα, η επανενεργοποίηση του εθνικιστικού-εργοδοτικού-ρατσιστικού σωματείου 4Ε καθώς και οι εξορμήσεις λοιπών φασιστών ανά την ελλάδα όπου προσπαθούν να εθνικοποιήσουν διάφορα κοινωνικά/ταξικά ζητήματα πάντα εις βάρος του πολυεθνικού προλεταριάτου.

Όταν το πολυεθνικό προλεταριάτο αντεπιτίθεται

Παρά τις συνθήκες που διαμορφώνει η Δημοκρατία και οι διάφοροι φασίστες, η μετανάστευση στο ελληνικό έδαφος έχει τους αγώνες τις. Κόντρα στα απανθρωποποιητικά αφηγήματα -δεξιάς ή αριστερής προέλευσης- που βλέπει τις μετανάστριες ως "εισβολείς που μολύνουν" την εθνοκρατική ενότητα ή τη θέαση τους ως "γεωπολιτικά πιόνια" άλλων δυνάμεων, ακόμα και ως "αβοήθητα θύματα που πρέπει να σώσουμε" οφείλουμε να προτάξουμε την αλληλεγγύη και τη συγκρότησή μας σε πολυεθνικές κοινότητες αγώνα. Αγώνες όπως αυτός στον κλάδο των τηλεφωνικών υπηρεσιών, με απεργίες στις 8 και 19 Φλεβάρη, με την ίδρυση επιχειρησιακού σωματείου στην Teleperformance, με την συμμετοχή σε αυτό πολλών μεταναστών εργαζομένων που διεκδίκησαν επιτυχώς την έκδοση εργασιακής βίζας και την απαλλαγή από το καθεστώς απειλής απόλυσης και πιθανής απέλασης αποτελούν ελπιδοφόρα παραδείγματα διεθνιστικών προλεταριακών αγώνων. Μικρότερης κλίμακας, αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στάθηκε και ο απεργιακός αγώνας 40-50 μεταναστ(ρι)ών εργατών/ριών που διαμένουν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Ριτσώνας. Εργαζόμενοι/ες στην βιομηχανική ζώνη Ασπροπύργου-Μαγούλας, οι οποίοι απήργησαν και μπλόκαραν το λεωφορείο που τους μεταφέρει από το στρατόπεδο στο χώρο εργασίας τους, διεκδικώντας και κερδίζοντας μέρος των χρωστούμενων δεδουλευμένων τους. Αλλά ελπιδοφόρα είναι και τα παραδείγματα εργασιακών αγώνων του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία έχουν συνενώσει τον μαχητικό συνδικαλισμό βάσης με το πρόταγμα των πολυεθνικών κοινοτήτων αγώνα, όπως οι απεργίες στην e-food και την wolt. Οι δεκάδες απεργοί πείνας σε Κόρινθο και Αμυγδαλέζα ενάντια στην οποιαδήποτε προοπτική χειραφαίτησης από την κυριαρχία δεν νοείται δίχως την συνειδητοποίησή και τη συγκρότησή μας σε νέες μορφές αγώνων και ζωής που θα υπερβαίνει τους διαχωρισμούς ντόπιων και μεταναστριών.

Από τις εξεγέρσεις των ρομά κοινοτήτων στις αντιτσιγγανικές δολοφονίες, την αντίσταση ρομά και μεταναστριών στην αστυνομική βία στην Ξηροκρήνη, τους πολυεθνικούς αγώνες βάσης να προτάξουμε τη συνάντηση και τη συγκρότηση νέων υποκειμενικοτήτων ικανών να ανταπεξέλθουν στο εμπόλεμο περιβάλλον μας. Γιατί οι κινήσεις από πλευράς μας στον μαινόμενο κοινωνικό πόλεμο οφείλουν να είναι έμφυλες, διεθνιστικές και ταξικές, ενάντια στις κυρίαρχες μεσολαβήσεις των υπάρχοντων μορφών οργάνωσης που αυτοεπιβεβαιώνουν τον κόσμο της κρατικής-καπιταλιστικής καταπίεσης, εκμετάλλευσης και εξουσίας.

Πορεία αλληλεγγύης στις μετανάστριες, Παρασκευή 14/6, Άγαλμα Βενιζέλου 18:30

*Στηρίζουμε το μπλοκ της συνέλευσης Stop war on migrants*

ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΠΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΚΟ - ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ - ΕΘΝΙΚΟ

ΝΑ ΔΙΑΡΡΉΞΟΥΜΕ ΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Ανάρες ομάδα δράσης και αλληλεγγύης

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΖΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΗΣ ΠΥΛΟΥ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 14/06, 18:30, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ - ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ

Τα ξημερώματα της 14ης Ιουνίου 2023, νοτιοδυτικά της Πύλου βυθίζεται ένα πλοίο στο οποίο επέβαιναν περισσότεροι από 700 πρόσφυγες και μετανάστες. Από το ναυάγιο επέζησαν 104 άτομα ενώ 80 από τους επιβαίνοντες ανασύρθηκαν νεκροί.

Δε μιλάμε για καμία τραγωδία, για καμία ατυχία. Το πολύνεκρο ναυάγιο της Πύλου είναι μαζική κρατική δολοφονία. Ο τεράστιος αριθμός νεκρών και αγνοούμενων, η αδιαφορία των -επί ωρών- ενήμερων για την κατάσταση του αλιευτικού και των επιβαινόντων ελληνικών αρχών, η επιχείρηση ρυμούλκησης του σκάφους από το Λιμενικό για να το απομακρύνει από την περιοχή αρμοδιότητας διάσωσης του που επέφερε τελικά τη βύθισή του αποδεικνύουν ξεκάθαρα την εγκληματική διαχείριση του ελληνικού κράτους. Και όταν αυτό το βασανιστήριο τελείωσε ξεκίνησε ένα νέο. Όσοι/ες επέζησαν στάλθηκαν σε κέντρα κράτησης, ενώ η κυριαρχία, σε μια σαθρή προσπάθεια συγκάλυψης του εγκλήματος αποφάσισε να στήσει ένα αβάσιμο κατηγορητήριο ενάντια σε 9 από τους επιζώντες, προσάπτοντας τους όλη την ευθύνη για το ναυάγιο, και ξεπλένοντας τον πραγματικό υπεύθυνο, δηλαδή το ίδιο το κράτος. Στις 21 Μάη 2024 πραγματοποιήθηκε η δίκη των 9 επιζώντων μεταναστών, με τους κατηγορούμενους να κρίνονται αθώοι.

Όσοι πρόσφυγες και μετανάστριες έρχονται στην Ελλάδα, είτε προερχόμενοι από εμπόλεμες περιοχές είτε εκδιωγμένοι λόγω κοινωνικών, πολιτικών και πολιτιστικών διαφορών, καλούνται να αντιμετωπίσουν την πολύ καλά οχυρωμένη «Ευρώπη Φρούριο». Η συνθήκη αυτή ξεκινάει από τον 92 εκατομμυρίων ευρώ αξίας φράχτη του Έβρου και φτάνει μέχρι το βύθισμα πλοίων που μεταφέρουν πρόσφυγες, όπως στην προκειμένη περίπτωση της Πύλου. Η Ε.Ε πίσω από το προσωπείο της «ενότητας» μεταξύ των χωρών της, προσπαθεί να κρύψει το τι συμβαίνει στα σύνορα και στους φράχτες της, είτε είναι χερσαίοι είτε υδάτινοι. Οι συνθήκες κράτησης διαβίωσης των μεταναστών είναι απάνθρωπες και εγκληματικές, τρανταχτά παραδείγματα αυτά της Λέσβου και του Ελαιώνα, όπου χιλιάδες άνθρωποι μένουν σε σκηνές, χωρίς την πρόσβαση σε πρώτες ανάγκες, όπως το φαγητό και την περίθαλψη.

Ένα χρόνο μετά και η θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους είναι ακόμα ευδιάκριτη. Από την τραγική μαζική κρατική δολοφονία στα Τέμπη, από την έμπρακτη στήριξη του κράτους του Ισραήλ που εξαπολύει τον θάνατο σε ολόκληρο τον Παλαιστινιακό λαό, από τις δολοφονίες Ρομά από τα ένστολα καθάρματα και αμέτρητα ακόμα περιστατικά που αποδεικνύουν ότι ο κρατικός μηχανισμός κατορθώνει μόνο να εξοντώνει τους καταπιεσμένους. Η ανθρώπινη ζωή δεν υπολογίζεται και δεν έχει καμία αξία, στον βωμό του κέρδους και του καπιταλισμού.

Εμείς, ως αναρχικοί/ές βρισκόμαστε πάντα στο πλευρό των μεταναστριών, πάντα στο πλευρό των καταπιεσμένων. Παλεύουμε και αγωνιζόμαστε ενάντια στην πλήρη απαξίωση των ζωών μας, ενάντια στην θανατοπολιτική κράτους και κεφαλαίου.

Να γκρεμίσουμε σύνορα και φράχτες, για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας και δικαιοσύνης.

Κοινή μας γλώσσα η διεθνιστική αλληλεγγύη.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΞΕΝΟΙ - ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΟΙ

ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ, ΣΤΟΝ ΠΑΤΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΧΤΙΖΕΤΑΙ Η ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥ

Αναρχική Συνέλευση Φοιτητών/τριών Quieta Movere