Τετάρτη 22 Μαίου 2024 στις 18.00
Ανοιχτή συνέλευση με αφορμή το (Euro)pride
Με αφορμή τους εορτασμούς για τον μήνα του pride, μοιραζόμαστε την ανάγκη για την επαναθεώρηση των queer αγώνων και την ανάδειξη της χειραφετητικής φύσης αυτών, μακριά από θεσμούς και εμπορικούς μηχανισμούς που εργαλειοποιούν την ανάγκη των υποκειμένων για ορατότητα
και αναγνώριση.Βλέπουμε τις εταιρείες, πολυεθνικές και μη, τον Ιούνιο να ντύνονται με τα χρώματα του ουράνιου τόξου,δίνοντας μορφή στον πολύχρωμο καπιταλισμό, προτρέποντας σε κατανάλωση, μετατρέποντας φανερά τον αγώνα σε εμπορική συνδιαλλαγή.
Μάλιστα,αυτή τη χρονιά,το europride θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, στην πόλη που κάθε Σάββατο στη λαϊκή αγορά της Ξηροκρήνης οι μπάτσοι διώχνουν μετανάστες και ρομά, που στις πλατείες ρίχνουν χημικά, που δεχόμαστε καθημερινά σεξιστικές και ομοτρανφοβικές επιθέσεις, που κάθε εβδομάδα μετράμε κι έναν νεκρό εργάτη, στην πόλη που οι αγώνες ποινικοποιούνται και η μη συμμόρφωση με τις ετεροκανονικές επιβολές τιμωρείται.
Ο δήμος Θεσσαλονίκης, εντός αυτής της πασιφανούς σαπίλας, προσπαθεί να πλασάρει μια άλλη εικόνα, κατάλληλη για τον εναλλακτικό τουρισμό, προσαρμοσμένη στο νεοφιλελεύθερο κοινό. Στα πλαίσια αυτά και στην προσπάθεια τους να εξευγενίσουν το κέντρο ώστε να φιλοξενηθούν ολοι οι φορείς διεξαγωγής, δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση να χρησιμοποιήσουν τις γνωστές τακτικές τους,αύξησης της καταστολής για περαιτέρω επιτήρηση. Την ίδια στιγμή που θα πραγματοποιούνται walking tours, συνέδρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το pride parade πλάι του
Θερμαϊκού,προσπαθώντας να μας πείσουν για το "ανθρωπιστικό" τους ενδιαφέρον μερικά χιλιόμετρα παραπέρα θα συνεχίζει να τελείται με την ευχή και τη χρηματοδότηση της Δύσης η γενοκτονία στην ιστορική Παλαιστίνη.Το ελληνικό κράτος απο τη μια στολίζεται πολύχρωμα, μάς επιτρέπει να είμαστε "διαφορετικοί" για μια βδομάδα και νοιάζεται για την ασφάλειά μας ενώ παράλληλα συμμετέχει ενεργά σε ένα πόλεμο με δεκάδες χιλιάδες νεκρούς, συμβάλλοντας στη γενοκτονιά των Παλαιστινίων,στηρίζοντας οικονομικά και στρατιωτικά το Ισραήλ και ταυτόχρονα καταστέλλει στο εσωτερικό του οποιαδήποτε δράση αντίστασης σε αυτή την εξόντωση.
Αυτή η παραπλανητική, θεσμοθετημένη φιέστα, λοιπόν,θα μας βρει απέναντι. Για εμάς, οι αγώνες δεν είναι γιορτή,ούτε καταναλωτισμός, είναι μια καθημερινή μάχη με ό,τι μας καταπιέζει. Σε συνθήκες που τα κράτη και ο καπιταλισμός αναβαθμίζουν τις φαρέτρες τους, αποτελεί αδήριτη ανάγκη οι χειραφετικοί queer αγώνες να συνεχίζουν.
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα