kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Αντιφασιστική διαδήλωση

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΤΕΤΑΡΤΗ 18 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 18:00 Περιφέρεια

Συμμετέχουμε στο κοινό μπλοκ του Αντιφασιστικού Συντονισμού

Την 18η Σεπτέμβρη του 2013 δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας στο Κερατσίνι. Τα ΜΜΕ σταμάτησαν να σιγοντάρουν για λίγο τις αντικοινωνικές φασιστικές επιθέσεις, οι πολιτικοί κατήγγειλαν με περίσσιο θράσος τους πρώην μπράβους τους, η αστυνομία πέρασε απρόθυμα χειροπέδες σε κάποιους συνεργάτες της, η τότε κυβέρνηση πούλησε από την μία τα υποτιθέμενα δημοκρατικά προϊόντα της νομιμότητας και της δικαιοσύνης, ενώ από την άλλη ενίσχυσε την ρατσιστική της πολιτική με ακόμη μεγαλύτερη άνεση και ένα μέρος της κοινωνίας -λες και ξύπνησε από λήθαργο- διαπίστωσε ότι οι φασίστες είναι μαχαιροβγάλτες και φονιάδες, που δυνητικά μπορεί να σκοτώσουν και ντόπιους εκτός από «ξένους». Ακριβώς όμως επειδή τίποτα στο κοινωνικό πεδίο δεν γίνεται με τρόπο μαγικό, αποδείχτηκε το πόσο ψευδεπίγραφος ήταν ο «αντιφασισμός» του κράτους. Κορύφωση αυτής της διαδικασίας υπήρξε η δίκη της Χρυσής Αυγής, που μετατόπισε την ταξική φύση αυτής της σύγκρουσης, από τους δρόμους, τα σχολεία, τις γειτονιές και τις δουλειές, μέσα στις δικαστικές αίθουσες, στο προνομιακό δηλαδή πεδίο άσκησης της αστικής πολιτικής. Το κράτος όμως δεν μπορεί να δικάσει το παρακράτος, γιατί είναι σαν να τρώει τη σάρκα του.

11 χρόνια μετά, τα ίδια αφηγήματα της ξενοφοβίας, του ρατσισμού, του αντιαναρχισμού και του αντικομμουνισμού, αποτελούν τα εργαλεία των σύγχρονων πολιτικών εκφραστών του φασισμού. Απλώς σμιλεύτηκαν περισσότερο για να χωρέσουν στο «δημοκρατικό οικοδόμημα». Ο φασιστικός λόγος γίνεται πιο εύπεπτος, πιο προσιτός, πιο ύπουλος. Προσπαθώντας να φτάσει σε κοινωνικά στρώματα που αναζητούν διεξόδους και κάποια λύση στα εντεινόμενα προβλήματά τους. Οι απαντήσεις του φασισμού όμως δεν είναι μόνο απάνθρωπες, είναι και ανεφάρμοστες, μιας και δεν στοχεύουν τους πραγματικούς εχθρούς. Αντιθέτως τους υπηρετούν.

Τι ζητάνε οι φασίστες; Πού συγκλίνουν όλα αυτά τα μορφώματα; Σε μια και μόνο δυστοπική αναβάθμιση των καπιταλιστικών όρων εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Περισσότερο καπιταλισμό θέλουν, απόλυτη πειθαρχία, αστυνόμευση και επιτήρηση. Όταν λένε «έξω οι ξένοι», εννοούν «κάτω οι ξένοι» και την υπαγωγή τους σε δούλους. Όταν λένε «θα πάρουμε την Αγιά Σοφιά και την Κύπρο», εννοούν ότι θέλουν να επεκτείνουν τις πλουτοπαραγωγικές δυνατότητες προς όφελος του Κεφαλαίου. Όταν υμνούν την «τάξη και την ασφάλεια», θέλουν να μην υπάρχει καμιά αντίδραση στους σχεδιασμούς των αφεντικών. Γι΄ αυτό η δημοκρατία φλερτάρει με τους φασίστες ακόμη κι όταν κάποιους ελάχιστους, τους έχει φυλακισμένους. Γιατί θα ζήλευε μια τέτοια διαχείριση. Δυστυχώς όμως για όλους αυτούς, δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Υπάρχουν οι κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις.

Ο φασισμός, δεν συγκροτείται επειδή το τάδε ή το δείνα κόμμα παίρνουν κάποιες ψήφους και μπαίνουν στη Βουλή. Βγαίνει στην επιφάνεια σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας, με τρόπο διάχυτο, και αντιπροσωπεύει συγκεκριμένα υλικά συμφέροντα. Τα συμφέροντα αυτών που μας κατατρώνε τη ζωή. Συνεπώς σε κάθε έκφανση τον τσακίζουμε, σε κάθε πεδίο τον πολεμάμε. Η όξυνση των ταξικών αντιστάσεων είναι το μόνο εμπόδιο στον δρόμο του.

Στις 18 Σεπτέμβρη, κατεβαίνουμε συλλογικά στους δρόμους.. Κατεβαίνουμε γιατί αυτός είναι ο τρόπος να τον πολεμήσουμε, μαζί και τους δημοκράτες προστάτες του. Οι συλλογικότητες, τα σωματεία που παλεύουν ενάντια στον εκμετάλλευση των εργοδοτών, οι καταλήψεις που είναι αναχώματα διεθνιστικής αλληλεγγύης και μέσα κατά της οικονομικής εξαθλίωσης, οι μετανάστες που τους έχουν καταστρέψει τις ζωές οι πόλεμοι του ΝΑΤΟ και της ΕΕ και όλοι αυτοί κι αυτές που δεν τσιμπάνε στην προπαγάνδα του Κράτους και του Κεφαλαίου. Χίλιοι λόγοι υπάρχουν για να συμμετέχει κάνεις σε αυτή τη διαδήλωση. Άλλοι τόσοι για να συνεχίσει τον αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΟΥ ΕΚΦΑΣΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΕΔΩ

ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΓΕΝΝΑΕΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ - ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

κατάληψη στέγης Acta et Verba/Κουρεμένου 5

πηγή : https://actaverbasquat.wordpress.com/2024/09/…
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Σεπτεμβρίου 02h

Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΣΑΚΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

11 χρόνια πριν, τα ξημερώματα της 18ης Σεπτεμβρίου 2013, στο Κερατσίνι της Αττικής, ο Παύλος Φύσσας δολοφονείται από τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής. Στο σήμερα, ο αγώνας ενάντια στο φασισμό και τα διάφορα προσωπεία που ενσαρκώνει, παραμένει ακόμα επίκαιρος και σημαντικός για τις ζωές μας, αλλά και για την ζωή του κάθε καταπιεσμένου ανθρώπου αυτής της κοινωνίας.

Ο φασισμός είναι κοινωνικό φαινόμενο, άρρηκτα συνδεδεμένο με την εξουσία, το κράτος και το κεφάλαιο, με αποτέλεσμα να μεταλλάσσεται και να παίρνει διάφορες μορφές μέσα στα χρόνια. Φέτος, μια σημαντική έκφραση του αναδυόμενου νεοφασιστικού στοιχείου ήταν τα ρατσιστικά πογκρόμ στην Αγγλία. Στις 29 Ιουλίου, στο Σάουθπορτ, υστέρα από μια δολοφονική επίθεση (όπου θύτης ήταν πιθανότατα κάποιος ανήλικος με καταγωγή από τη Ρουάντα, χώρα με 95% χριστιανικό στοιχείο, όπως και οι Άγγλοι εκκολαπτόμενοι Άντριου Τέιτ και όχι κάποιος ισλαμιστής όπως αρχικώς πιθανολογήθηκε) που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο τριών παιδιών και τον τραυματισμό δέκα ατόμων, ακροδεξιοί σε όλη την χώρα ακολουθώντας την πάγια τακτική γενίκευσης μέσω πογκρόμ, βγήκαν στους δρόμους με στόχο να «τιμωρήσουν» (λιντσάρουν) οποιοδήποτε άνθρωπο θεωρούσαν ένοχο, δηλαδή αδύναμους και φτωχούς μετανάστες, όπως συνηθίζουν να κάνουν όλοι οι θρασύδειλοι του είδους τους.

Παράλληλα, αυτό το γεγονός εμφάνισης των φασιστών στους δρόμους είναι αποτέλεσμα της γενικής ανόδου της ακροδεξιάς σε όλη τη Δύση σε θεσμικό και μη επίπεδο. Καθώς περνάει ο καιρός, στο μυαλό του μέσου ευρωπαίου φαίνεται αναπόφευκτη η εκλογική νίκη του φασιστικού μορφώματος Λεπέν που οδηγεί σε ένα καθεστώς πλήρους κανονικοποίησης του ακροδεξιού λόγου.

Φυσικά, όλα αυτά τα βλέπουμε και στην ελληνική κοινωνία. Φασιστικές πρακτικές εντοπίζουμε αρχικά στα σύνορα της χώρας. Από τον ποταμό Έβρο μέχρι και τα νησιά του Αιγαίου οι επαναπροωθήσεις αποτελούν καθεστώς, βάζοντας στο στόχαστρο κάθε ταλαιπωρημένο άνθρωπο που θέλει να βρει ένα καλύτερο μέλλον. Οι επαναπροωθήσεις αυτές, πολλές φορές καταλήγουν θανατηφόρες, κάνοντάς μας να μετράμε κρατικές δολοφονίες, όπως στην περίπτωση του ναυαγίου της Πύλου, με εκατοντάδες νεκρούς. Στο βάζο με το μέλι που ονομάζεται «υπεράσπιση των συνόρων» έχουν βουτηγμένα τα χέρια τους διάφορα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Από το ΑΠΘ και το ΕΜΠ που παράγουν έρευνα χρηματοδοτούμενη από ευρωπαϊκά προγράμματα για το στρατό και την αστυνομία στο πλαίσιο «διαφύλαξης» των συνόρων, μέχρι και τους διάφορους εφοπλιστές (βλ. Μαρινάκης) με την έμπρακτη στήριξη των σωμάτων ασφαλείας και των «ηρωικών» μας συνοριοφυλάκων.

Αυτές τις πρακτικές, δεν τις βλέπουμε μόνο στα σύνορα και στα ακριτικά νησιά της χώρας, αλλά εντοπίζονται παντού μέσα στην ελληνική κοινωνία. Στην πόλη μας, μόνο όσοι εθελοτυφλούν δε βλέπουν τους κοινωνικούς και ταξικούς διαχωρισμούς που επιβάλλονται στον άμεσα εκμεταλλεύσιμο πληθυσμό των Ιωαννίνων. Στα Γιάννενα, το κοινό μυστικό για το οποίο κανένας δεν μιλάει, είναι αυτό του κυκλώματος εκμετάλλευσης που έχει χτιστεί μεταξύ ελληνικού κράτους, Περιφέρειας Ηπείρου, Καμπ Κατσικάς, ΜΚΟ-νταβατζήδων και πτηνοτροφικών μονάδων, με θύμα τον προσφυγικό πληθυσμό της πόλης.

Σε μια κίνηση που θυμίζει τις εποχές του δουλεμπορίου και της μετακίνησης των πληθυσμών για την εκπλήρωση των καπιταλιστικών στόχων ανάπτυξης, οι μεγάλες πτηνοτροφικές μονάδες της Ηπείρου, Πίνδος και Νιτσιάκος, χρησιμοποιούν μη καταγεγραμμένους πρόσφυγες και προσφύγισσες ως φθηνό εργατικό δυναμικό, βάζοντάς τους για εργασία στους πιο επικίνδυνους τομείς του εργοστασίου, όπως τα σφαγεία, πετώντας τους ένα ψωρομεροκάματο. Όλα αυτά, διαδραματίζονται υπό την αιγίδα του ελληνικού κράτους και του περιφερειάρχη Ηπείρου Καχριμάνη, με την άριστη συνεργασία του Καμπ Κατσικάς, που «ξεφορτώνεται» πρόσφυγες χωρίς χαρτιά και των ΜΚΟ/Νταβατζήδων, που παίρνουν και αυτοί την προμήθειά τους κατευθύνοντας τους ανθρώπους να δουλέψουν σε αυτά τα κάτεργα.

Στο πλαίσιο του κοινωνικού διαχωρισμού που προαναφέρθηκε, έχει εισαχθεί και στα μέρη μας ένα νέο ρεύμα φασιστικής ρητορικής εν ονόματι "anti-woke". Αυτό το «κίνημα», στην βάση του αποτελείται από άτομα με αντιδραστικές πολιτισμικές πεποιθήσεις, που εναντιώνονται στη διεκδίκηση αναγνώρισης και ορατότητας διαφόρων ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (μετανάστ(ρι)ες-α, ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα, θυληκότητες κλπ.) Αυτή η ρητορική, που προάγει ως ανώτερο το ανδρικό φύλο που επιβάλλεται σε ένα υποτιθέμενο κατώτερο γυναικείο, αποτέλεσμα μιας πατριαρχικά δομημένης κοινωνίας, οδηγεί σε κακοποιητικές συμπεριφορές που μπορεί να δέχεται ένα παιδί για να μεγαλώνει με βάση τον «κοινωνικό ρόλο» που έρχεται πακέτο με το βιολογικό του φύλο μέχρι την ενδοοικογενειακή σωματική και λεκτική κακοποίηση που μπορεί να δέχεται μια γυναίκα, ακραία έκφραση της οποίας αποτελούν οι γυναικοκτονίες που έχουμε κουραστεί να μετράμε, ενώ το έχουμε δει να αποτυπώνεται και στο δρόμο με διάφορες ομοφοβικές επιθέσεις, με χαρακτηριστικό συμβάν την επίθεση μιας μάζας ανήλικων φασιστοειδών σε δύο κουιρ άτομα, τον Μάρτιο του '24, στην Πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης. Η "anti-woke" ρητορική, εργαλειοποιείται και από τα ελληνικά ακροδεξιά κόμματα ως τροφή για τον κάθε πικραμένο-η που αποτελεί την εκλογική τους βάση και που το υπαρξιακό του άγχος για επιβίωση το στρέφει πολύ βολικά ενάντια σε όσους νιώθει ότι αποτελούν απειλή για τα ήθη, τις παραδόσεις και τις εθνικές του πεποιθήσεις.

Ο φασισμός αποτελεί δομικό στοιχείο στη συγκρότηση των εθνών κρατών της νεωτερικότητας. Αποτελεί μια ριζοσπαστική έκφανση του δομικού ρατσισμού, της αποικιοκρατίας και του εθνικισμού που ενυπάρχουν σε όλα τα κράτη της Δύσης από τη στιγμή της δημιουργίας τους. Εκπληρώνει το ρόλο του μέσα σε συνθήκες κοινωνικής κρίσης, εμφανιζόμενος ως αντισυστημική και ριζοσπαστική λύση απέναντι στην αμηχανία και την ανικανότητα του κοινοβουλευτισμού. Ο φασισμός ενσαρκώνει σε πιο παροξυσμικό βαθμό, τον βαθύ ρατσισμό του δυτικού κόσμου απέναντι στις κοινωνικές ομάδες που θεωρεί κατώτερες και «γυμνές» από δικαιώματα, ενώ παράλληλα και παρά την δήθεν αντικαπιταλιστική ρητορική του, αποτελεί μία σωτήρια για τον καπιταλισμό δύναμη, λειτουργώντας ως τσιράκι των ισχυρών αφεντικών, όποτε αυτοί τον χρειάζονται.

Όταν κάποιος σοκάρεται με τη βία των φασιστών απέναντι στους αδύναμους, θα πρέπει να θυμάται ότι οι κοινωνίες μας είναι βουτηγμένες μέσα στον εθνικισμό, το μιλιταρισμό, την πατριαρχία και το μίσος για το διαφορετικό που ενσαρκώνεται με τις μορφές της μετανάστριας, του πρόσφυγα, του ατόμου που δεν «ικανοποιεί» τα κοινωνικά και σεξουαλικά στάνταρ, του κοινωνικού αγωνιστή που αντιστέκεται στο υπάρχον και βολικά βαφτίζεται βολεμένος από όσους δεν σκοπεύουν να κουνήσουν ούτε το μικρό τους δαχτυλάκι για την ανατροπή της υπάρχουσας άθλιας κατάστασης που ζούμε.

Το να παλεύεις ενάντια στον φασισμό, σημαίνει πολλά πράγματα : σημαίνει να παλεύεις ενάντια στην κοινωνική αδικία, ενάντια στην κρατική εξουσία, την καπιταλιστική βαρβαρότητα, το ρατσισμό απέναντι στους αδύναμους, να παλεύεις ενάντια στον πόλεμο και τον εθνικιστικό παροξυσμό. Σημαίνει, επίσης, να τσακίζεις τους φασίστες όπου τους βρεις. Επειδή η μνήμη δεν είναι σκουπίδι, ούτε μουσειακό έκθεμα που μας «θυμίζει» την ναζιστική και φασιστική κτηνωδία σαν να είναι κάτι περασμένο και μακρινό, δεν ξεχνάμε και δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουμε ούτε τον Παύλο Φύσσα, ούτε τον Σεχζάτ Λουκμάν, ούτε τους ανώνυμους νεκρούς μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά θα συνεχίσουμε να τσακίζουμε τους φασίστες παντού, στήνοντας παντού αναχώματα κοινωνικού και μαχητικού αντιφασισμού.

ΠΛΑΙΣΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟ ΜΠΛΟΚ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 18/09 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ ΗΠΕΙΡΟΥ

Ο ΠΑΥΛΟΣ ΖΕΙ ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΝΑΖΙ

Χειρονομία - Αντιεξουσιαστική Κίνηση