Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2024 στις 11.30
Ανοιχτή συζήτηση: Η στέγαση είναι βασική ανάγκη και είναι αδιαπραγμάτευτη
H στέγασή μας δεν είναι πεδίο κερδοφορίας - Είναι βασική ανάγκη και είναι αδιαπραγμάτευτη.
Τα τελευταία χρόνια οι αυξήσεις στα νοίκια δεν έχουν τέλος και η πλειοψηφία της εργατικής τάξης ζει μόνιμα με το άγχος και το φόβο προσπαθώντας να καλύψει με νύχια και με δόντια τα πάγια έξοδα. Ειδικά μετά το 2020, ο αριθμός των ανθρώπων που αποκτούν σπίτι μειώνεται σταθερά καθώς αυξάνεται ο αριθμός των ενοικιαστών. Σύμφωνα με δεδομένα της ΕΛΣΤΑΤ, μέσα στο 2023, το 47.3% των οικογενειών στη χώρα μας, αντιμετωπίζει δυσκολίες στην πληρωμή του ενοικίου, στη δόση του δανείου και των πάγιων λογαριασμών. Το 2024, με τον πληθωρισμό να μας γδέρνει, αφού τρέχει ασταμάτητα προς τα πάνω σε όλα τα βασικά αγαθά, από τα τρόφιμα μέχρι το ρεύμα, τα φάρμακα και το ενοίκιο, η ζωή μας πορεύεται με το μότο «πάμε κι όπου βγει». Με τους μισθούς να είναι πετσοκομμένοι και χαμηλοί, από τη μια είμαστε αναγκασμένοι να επιλέγουμε κάθε μήνα ποιους λογαριασμούς μπορούμε να πληρώσουμε για να μην μείνουμε νηστικοί, ενώ, από την άλλη, μια έκτακτη ανάγκη ή μια απόλυση αρκεί για να βρεθούμε στο δρόμο είτε από έξωση είτε από πλειστηριασμό.
Η Πάτρα κατέχει μία από τις πρωτιές, με τις τιμές να έχουν αυξηθεί μόνο μέσα στο 2024 κατά 13,1 %. Επιπλέον, το κόστος στέγασης σε σχέση με το διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα είναι το μεγαλύτερο αναλογικά (και με διαφορά) στις χώρες της ΕΕ. Έτσι, όταν ο μισθός είναι 800 ευρώ και το ενοίκιο 400-500 ευρώ, ελάχιστοι μπορούν να ζουν μόνοι, ενώ μια οικογένεια με δυο μισθωτούς καταβάλλει το 35-40% των εσόδων της στο ενοίκιο. Παράλληλα, ο Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας, που αποτελούσε μία διέξοδο για ένα μέρος της εργατικής τάξης, έχει σταματήσει να λειτουργεί εδώ και 10 χρόνια. Η κατάσταση αυτή ισχύει και στη φοιτητική στέγη, οπότε και αποκλείονται οι σπουδές μακριά από το σπίτι για όσες δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Οι φοιτητικές εστίες εξάλλου, είναι ελάχιστες σε σχέση με τις ανάγκες και συγχρόνως εγκαταλειμμένες στη φθορά του χρόνου και της χρήσης.
Μεταξύ άλλων, οι μεγάλες αυξήσεις στη στέγη οφείλονται στην κίνηση των λιμναζόντων κεφαλαίων (ντόπιων ή διεθνών) που επενδύονται στα ακίνητα. Αγοράζουν ακίνητα και γη στην Ελλάδα (φθηνότερα από άλλες ευρωπαϊκές χώρες) τα οποία έπειτα θα ανακαινίσουν και θα ανεβάσουν δυσανάλογα τις τιμές των ενοικίων ή θα τα πουλήσουν στη «σωστή χρονική στιγμή» επιδιώκοντας το μέγιστο κέρδος. Μεσιτικά γραφεία, επενδυτικά funds, εταιρίες ανακαινίσεων, ιδιοκτήτες πολλαπλών ακινήτων αυτή την περίοδο τρίβουν τα χέρια τους. Ανάλογες επιπτώσεις φέρει και η τουριστικοποίηση με την επεκτεινόμενη άνθηση του Airbnb. H βραχυχρόνια μίσθωση έχει μειώσει αισθητά τα διαθέσιμα προς ενοικίαση σπίτια, ειδικά στις μεγάλες πόλεις και στις περιοχές τουριστικού ενδιαφέροντος, και έχει εκτινάξει τις τιμές περαιτέρω.
Τα μέτρα της κυβέρνησης για τη στέγαση, όπως το «καλάθι του ενοικιαστή», ούτε την επισφάλεια των ενοικιαστών θα σταματήσουν, ούτε θα φρενάρουν τις τιμές. Αντίθετα, θα ωφελήσουν την επιχειρηματική δραστηριότητα, τις τράπεζες, τους μεγαλοεργολάβους, την «ελεύθερη αγορά» δηλαδή. Άλλωστε, αν στόχευε όντως να υποστηρίξει και την εργατική τάξη, τα χρήματα του Ταμείου Ανάκαμψης θα δίνονταν έστω για κατασκευή κοινωνικών κατοικιών, όπως γίνεται σε άλλες χώρες (π.χ. Ισπανία και Πορτογαλία).Ούτε θα προχωρούσε η κυβέρνηση συγχρόνως στη δημιουργία της «μαύρης λίστας» των ενοικιαστών όπου θα καταγράφονται ψηφιακά όσοι ενοικιαστές καθυστερούν ή δεν πληρώνουν το ενοίκιο.
Ενώ λοιπόν η κατάσταση με τα νοίκια πάει από το κακό στο χειρότερο, υπάρχουν δεκάδες άδεια κτήρια και στην Πάτρα που βρίσκονταν σε δημόσια χρήση ή σε μεικτό ιδιοκτησιακό καθεστώς ή ανήκουν στο δημόσιο, στο Δήμο, στην Εκκλησία. Μερικά παραδείγματα αποτελούν: το νεοκλασικό κτήριο επί της Καραϊσκάκη και Πατρέως, το οποίο ανακαινίστηκε και παραμένει κενό ζωής, το πρώην 409 νοσοκομείο που σήμερα ενοικιάζεται ή/και πωλείται έναντι τεράστιου ποσού και το κτήριο απέναντι από το Σκαγιοπούλειο το οποίο θα ανακατασκευαστεί για να μετατραπεί σε ιδιωτική φοιτητική εστία. Γιατί αυτά κι άλλα κτήρια δεν αναμορφώνονται σε δωρεάν κοινωνικές κατοικίες για όσες δεν μπορούν να πληρώσουν ενοίκιο; Γιατί ο Δήμος και η Περιφέρεια δεν βάζουν φρένο στη βραχυχρόνια μίσθωση και στις τιμές των ενοικίων; Γιατί δεν προστατεύεται η πρώτη κατοικία από τους πλειστηριασμούς; Γιατί τα άδεια σπίτια δεν δίνονται για τη στέγαση όσων έχουν ανάγκη;
Όσο και να προσπαθούμε σε ατομικό επίπεδο να ανταπεξέλθουμε κόβοντας από τις ανάγκες, τις δικές μας και των παιδιών μας, η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχουν ατομικές λύσεις για αυτή την κατάσταση. Κόντρα στην απομόνωση, την κατάθλιψη και την εξαθλίωσή μας, επιλέγουμε την ταξική αλληλεγγύη και το συλλογικό αγώνα.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΑΠΟΥΝ ΤΩΡΑ ΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ/ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΤΗΡΙΑ ΣΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΟΧΗ ΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
ΚΑΝΕΝΑ ΑΤΟΜΟ ΔΙΧΩΣ ΣΠΙΤΙ
Η ΣΤΕΓΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΠΡΟΝΟΜΙΟ ΟΥΤΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ - ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ
Ανοιχτή συζήτηση στο θεατράκι στην «Ιχθυόσκαλα», την Κυριακή 20/10, ώρα 11.30 π.μ.
Αυτοοργανωμένη Κοινότητα Ταξικής Αλληλεγγύης (ΑΚΤΑ)
Επικοινωνία: akta@riseup.net