kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα της 10/10 στη παλαιά φιλοσοφική

Στις 10/10 , έπειτα από την εν δυνάμει δολοφονική πτώση του ασανσέρ στις Γ' φοιτητικές εστίες Θεσσαλονίκης, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στη πρυτανεία του ΑΠΘ. Η συγκέντρωση αυτή καλέστηκε έπειτα από απόφαση της γενικής συνέλευσης των Οικοτροφων Φοιτητριών των Εστιών Θεσσαλονίκης και στόχευε στον δημόσιο ξεμπροστιασμο του πρύτανη, την παραδοχή των ευθυνών του και τη δέσμευση επισκευής των ασανσέρ. Ο πρύτανης φυσικά όχι μόνο δεν ανέλαβε οποιαδήποτε ευθύνη αλλά χλεύασε τους φοιτητές , αποπροσανατολισε τη συζήτηση και κατέληξε να καλεί μπάτσους εντός της παλιάς φιλοσοφικής για να τον " διασώσουν" απο τους διαμαρτυρόμενους. Έπειτα από τη παράκληση του ρουφιάνου Φείδα, οι μπάτσοι δεν άργησαν να μπούνε για ακόμα μια φορά εντός του πανεπιστημίου , να δείρουν και να συλλάβουν κόσμο στη παλιά φιλοσοφική όπου κατέληξε η παρέμβαση .

Ας το πιάσουμε όμως από τα βασικά, δεν είναι και δεν θα έπρεπε να είναι η λογική εξέλιξη των γεγονότων η ελεύθερη πτώση ασανσέρ στις εστίες και μια μέρα μετά να τρως ξύλο από διάφορα είδη μπάτσων επειδή προσπαθείς να διαμαρτυρηθείς για την εν λόγω πτώση.

Με το άνοιγμα αυτής της ακαδημαϊκής χρονιάς μας γνωστοποιήθηκε από την πρυτανεία ότι αλλάζει το οικοσύστημα του πανεπιστημίου. Πλέον κατοικούμε σε ένα κόσμο όπου οποιαδήποτε στιγμή και χωρίς να ιδρώσουν οι αρμόδιοί μπορεί να πέσει ένα ασανσέρ στις εστίες και να σκοτώσει όποιον άτυχο επιβάτη κουβαλούσε. Στην απόλυτη αδιαφορία των αρμόδιων για τις ζωές μας έρχεται να προστεθεί ένα παράλογο και κυνικό αφήγημα περί «ατομικής ευθύνης» και «δολιοφθορές». Δηλαδή άμα πέσει το ασανσέρ ενώ το χρησιμοποιείς στις εστίες του ΑΠΘ, εσύ θα φταίς επειδή το χάλασες. Αν είσαι τυχερός και δεν είσαι μέσα και κάνεις το αυτονόητο, να πας να διαμαρτυρηθείς στον πρύτανη που φέρει ευθύνη για την φοιτητική μέριμνα, θα τις μαζέψεις και θα συλληφθείς από τα ένστολα καθάρματα μια καθημερινή Πέμπτη στη σχολή σου.

Θα ήταν ψέμα να πούμε ότι πέφτουμε από τα σύννεφα με τα παραπάνω γεγονότα. Η χρόνια υποχρηματοδότηση και η αργή και σταδιακή μείωση της ποιότητας και της ποσότητας των φοιτητικών παροχών οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε γεγονότα όπως το παραπάνω. Η ανάθεση των φοιτητικών παροχών σε ιδιώτες έχει εντείνει ακόμα περισσότερο την λογική κόστους-κέρδους (ακόμα και όταν ήταν δημόσιο υπήρχε αυτή η αντίληψη) στο φαΐ μας, στη στέγαση μας, πιθανώς σύντομα στα συγγράμματά μας και τελικώς στην ίδια την ζωή μας. Είναι κρατική επιταγή το να μειώνεται η ποιότητα των ζωών και των σπουδών μας και όπως έχουν παραδεχτεί σε διαφορές στιγμές πίεσης, ο πρύτανης, η αντιπρύτανης, ο διευθυντής των εστιών και η πρώην διευθύντρια της λέσχης, όλα αυτά είναι κρατική πολιτική επιλογή.
Η μετακύλιση του κόστους ζωής στις δικές μας πλάτες μέσα σε μια κρισιακή -ή και μη- συνθήκη είναι αυτή η πολιτική επιλογή του κράτους που αναφέρουν οι αρμόδιοι. Η όξυνση της ταξικότητας του πανεπιστημίου είναι η τροχιά στην οποία μας έχει βάλει ο κρατικός μηχανισμός. Αν είσαι άτομο της κοινωνικής βάσης, δεν έχει φαγητό για εσένα η λέσχη, αν δεν μπορείς να πληρώσεις για ένα σωρό φροντιστήρια ίσως να μην έχεις ούτε ανώτατη εκπαίδευση. Αν δεν έχεις λεφτά να νοικιάσεις σπίτι σε μια άλλη πόλη, άπαξ και περάσεις, ή δεν την παλεύεις να δουλεύεις τέσσερα στα εφτά και να σπουδάζεις, δεν υπάρχουν αρκετοί χώροι στέγασης στις εστίες για εσένα. Τέλος, άμα ξεπεράσεις όλα αυτά τα εμπόδια και φτάσεις εδώ μπορεί μια μέρα να πέσει ένα ασανσέρ και να τελειώσει εκεί η ιστορία σου.

Οι μπάτσοι στα πανεπιστήμια μπαίνουν μονάχα για να περιφρουρήσουν την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τα συμφέροντα των εργολάβων και ο πρύτανης είναι ένας ακόμα εκπρόσωπος του κράτους που κοιτάει μόνο να εκτελέσει τις υποχρεώσεις του προς αυτό, χωρίς να ενδιαφέρεται για τίποτα παραπάνω. Το να μην καταστέλλεσαι από τους μπάτσους μέσα στα πανεπιστήμια όταν έχεις όλο το δίκιο με το μέρος σου, δεν είναι κάτι που μας χαρίστηκε αλλά που κατακτήθηκε μέσω αγώνων και συγκρούσεων με τους θεσμούς και την εξουσία. Για να εξέλθουμε από αυτόν τον κόσμο του παραλογισμού πρέπει να πιάσουμε το νήμα των αγώνων από εκεί που το αφήσαμε και να επαναφέρουμε με ό,τι μέσω ταξικού, συλλογικού και αδιαμεσολάβητου αγώνα, την συνθήκη όπου θα μας φαίνεται παράλογο να πέφτουν τα ασανσέρ, να μπαίνουν μπάτσοι στις σχολές, να κινδυνεύουμε από διάγραφες, να μην έχουμε να φάμε στην λέσχη, και εν γένει να ζούμε/σπουδάζουμε σε ένα κάμπους όπου δεν ορίζουμε εμείς τις συνθήκες.

Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα συλληφθέντα της 10/10, τη Παρασκευή 18/10 στις 10:00 στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού