kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Απεργιακή συγκέντρωση - Γενική Απεργία 20 Νοέμβρη

20 ΝΟΕΜΒΡΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ-ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΗΣ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗΣ, ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ

ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΕΡΓΑΤΩΝ | ΤΡΙΤΗ 12 ΝΟΕΜΒΡΗ ΣΤΙΣ 18:00 ΤΣΙΜΙΣΚΗ & ΝΑΥΑΡΙΝΟΥ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ ΗΜΕΡΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση

estov.espivblogs.net

πηγή : email που λάβαμε στις 4 Νοεμβρίου 12h

H κρίση του κρατικού-καπιταλιστικού συστήματος πλήττει όλο και περισσότερο τα φτωχά και καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, με τα τελευταία χρόνια να βιώνουμε την ολοένα και πιο εντεινόμενη εκμετάλλευση, τη λεηλασία των δικαιωμάτων μας, και συνολικά την υποτίμηση των ζωών μας σε όλα τα επίπεδα. Εξ αιτίας της συνεχούς φτωχοποίησης, της ακρίβειας και των πενιχρών μισθών, μεγάλος μέρος του πληθυσμού πλέον δεν καταφέρνει να καλύψει τις βασικές του ανάγκες, αδυνατώντας να πληρώσει το ενοίκιο, τα τρόφιμα και τους λογαριασμούς ενέργειας, ενώ σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να βρεθεί και στο δρόμο λόγω των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Ταυτόχρονα, κοινωνικά αγαθά, όπως η ενέργεια, το νερό και οι μεταφορές, αποκτούν ολοένα και περισσότερο εμπορευματικό χαρακτήρα. Οι υπηρεσίες υγείας και η παιδεία, μέσω της υποχρηματοδότησής τους, αλλά και μέσω της εσκεμμένης υποστελέχωσής τους, διαρκώς υποβαθμίζονται, με κατεύθυνση και σε αυτές τις περιπτώσεις την ιδιωτικοποίησή τους. Οι ατελείωτες ουρές για τα χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία, τα ταβάνια τους που πέφτουν, οι γιατροί που εργάζονται μέχρι κατάρρευσης και η ταυτόχρονη θέσπιση των απογευματινών επί πληρωμή χειρουργείων ή ο νόμος που πέρασε το καλοκαίρι για την ψυχική υγεία, που ουσιαστικά τη διαλύει και τη μετατρέπει επίσημα σε εμπόρευμα, είναι μόνο μερικά παραδείγματα, που όμως δείχνουν και την κατεύθυνση και τα αποτελέσματα των πολιτικών αυτών για την υγεία. Δεν μπορούμε επίσης βέβαια να ξεχάσουμε τη δολοφονική διαχείριση του κράτους την περίοδο της πανδημίας, και τους χιλιάδες νεκρούς που άφησε πίσω της.

Αντίστοιχα παραδείγματα έχουμε και στην παιδεία, που από τη μία έχουμε καταργήσεις και συγχωνεύσεις σχολείων, ιδρύματα με αδυναμία κάλυψης βασικών λειτουργικών αναγκών, ασανσέρ φοιτητικών εστιών που καταρρέουν -όπως πρόσφατα συνέβη στις εστίες του ΑΠΘ- ενώ από την άλλη έχουμε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου, την εφαρμογή της ελάχιστης βάσης εισαγωγής και τη θεσμοθέτηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Σε όλα τα παραπάνω, αλλά και σε πληθώρα άλλων παραδειγμάτων, η κοινή συνιστώσα είναι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής από το κράτος στον βωμό του κέρδους των αφεντικών. Δεν ξεχνάμε την καπιταλιστική-κρατική δολοφονία των Τεμπών, τις πλημμύρες στη Θεσσαλία, της καλοκαιρινές πυρκαγιές κάθε χρόνο, που καίνε ότι βρουν στο διάβα τους. Το κράτος φυσικά, μπροστά στη συνθήκη αυτή, μπροστά σε κάθε μορφής αντίστασης και έκφρασης της οργής των από τα κάτω, απαντάει με περισσότερη καταστολή.

Τα κεκτημένα εργασιακά μας δικαιώματα, αλλά και τα μέσα πάλης μας δέχονται επίσης επίθεση από κράτος και κεφάλαιο. Έτσι επιχειρείται η διαμόρφωση μιας πραγματικότητας όπου η ανεργία, οι απολύσεις -που το πρώτο εννιάμηνο του 2024 σύμφωνα με στοιχεία του συστήματος «Εργάνη» ανήλθαν στο εξωφρενικό νούμερο των 2.271.833, καταδεικνύοντας την ευχέρεια που έχει δώσει το κράτος στα αφεντικά να πράττουν ό,τι τους συμφέρει-, η εντατικοποίηση της εργασίας μας, τα διευρυμένα περιθώρια εκμετάλλευσής μας, οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες και οι εργασιακές σχέσεις λάστιχο είναι κανονικότητα, ενώ η καταστολή ενισχύεται πολυεπίπεδα. Επί σειρά ετών έχουμε πολιτικές που χτυπούν τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, απορρυθμίζουν το ασφαλιστικό σύστημα, έχουμε μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, ελαστικές εργασιακές σχέσεις, κατάργηση κεκτημένων όπως το 8ωρο και η πενθήμερη εργασία -πλέον έχουν θεσμοθετηθεί η 6ήμερη εργασία και το 13ωρο-, έχουμε την επίθεση στα σωματεία, στους αγωνιστές και ευρύτερα στη συνδικαλιστική δράση, χτυπώντας και ποινικοποιώντας παράλληλα την απεργία και την περιφρούρησή της. Οι σχεδιασμοί του κράτους για τη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, και συνολικά για τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, συμπυκνώνεται και στο πρόσφατο παράδειγμα των διώξεων αγωνιστών εκπαιδευτικών, απέναντι στις αξιολογήσεις και την ιδιωτικοποίηση της παιδείας.

Παράλληλα, η εντατικοποίηση της εργασίας και η ολοένα και πιο άγρια και ανεξέλεγκτη εργοδοτική αυθαιρεσία έχουν ως φυσικό επακόλουθο τη διαρκή αύξηση στον αριθμό των εργατικών ατυχημάτων και δυστυχημάτων, που δεν είναι τίποτα άλλο παρά δολοφονίες ανθρώπων της εργατικής τάξης και συμβαίνουν πλέον σε εβδομαδιαία βάση τόσο εγχώρια όσο και παγκόσμια. Συγκεκριμένα στον ελλαδικό χώρο, σύμφωνα με στοιχεία της ΟΣΕΤΕΕ, εντός του 2024 μόνο έχουν καταγραφεί 114 νεκροί και 192 τραυματίες, ενώ συνολικά, μέσα στην τελευταία τριετία, 400 άνθρωποι χάσανε τη ζωή τους, με τον αντίστοιχο αριθμό για τους σοβαρά τραυματίες να ανέρχεται στους 619. Τέλος, εξαιρώντας τους νεκρούς από εργατικά δυστυχήματα, περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από ασθένειες που προκαλούνται από το εργασιακό τους περιβάλλον.

Την ίδια στιγμή, η ένταση κλιμακώνεται στα μέτωπα του πολέμου στη Μέση Ανατολή και την Ουκρανία, με το ενδεχόμενο της γενίκευσης του πολέμου μεταξύ των διακρατικών σχηματισμών και της περαιτέρω εξαθλίωσης της ζωής των από τα κάτω, να γίνεται ακόμη πιο πιθανό. Το ελληνικό κράτος συμμετέχει ενεργά στα μέτωπα αυτά, σε υλικό, στρατιωτικό και ερευνητικό επίπεδο, πιστό στους σχεδιασμούς ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ, που αυτή τη στιγμή, με την βοήθεια όλων των παραπάνω, συντελεί μια γενοκτονία απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, ενώ επιτίθεται και στον λαό του Λιβάνου. Η συμμετοχή του ελληνικού κράτους θέτει έτσι σε άμεσο κίνδυνο τις ζωές μας. Είναι γνωστό άλλωστε διαχρονικά πως οι άνθρωποι της τάξης μας, είναι αυτοί που πληρώνουμε τις συνέπειες των πολέμων, είτε μέσω της εξαθλίωσης, της προσφυγιάς, είτε τελικά, κυριολεκτικά με το ίδιο μας το αίμα. Το μόνο συμφέρον που έχουμε λοιπόν σε αυτή τη συγκυρία, είναι το σταμάτημα των πολέμων. Είναι επιτακτική ανάγκη τόσο η όξυνση των αντιπολεμικών αντανακλαστικών μας όσο και της διεθνιστικής αλληλεγγύης με τους ανθρώπους της τάξης μας, ώστε να μπλοκάρουμε τις συγκρούσεις και να αποτρέψουμε την περαιτέρω κλιμάκωση. Δεν θα πεθάνουμε για τα συμφέροντα των αφεντικών! Ας προτάξουμε τα ταξικά συμφέροντά μας, τις ανάγκες μας, την αλληλεγγύη μεταξύ των λαών, στοχεύοντας και εγχώρια από τη μεριά μας στο σταμάτημα κάθε εμπλοκής από μεριάς του ελληνικού κράτους στον πόλεμο, στρεφόμενοι ενάντια στους ταξικούς μας εχθρούς, τα αφεντικά και το κράτος.

Για εμάς οι συλλογικοί αγώνες από τα κάτω και η ταξική οργάνωση στη βάση με ελευθεριακά χαρακτηριστικά είναι τα όπλα μας απέναντι στην επέλαση του κράτους και του καπιταλισμού που επιτίθενται σε όλα τα κοινωνικά πεδία. Αγώνες όπως αυτοί της Cosco, της Λάρκο, των εργοστασίων της Καβάλας, των call centers και των ερευνητικών κέντρων, των διανομέων, των εκπαιδευτικών κ.α., μας γεμίζουν ελπίδα και δείχνουν πως ο δρόμος των ανυποχώρητων συλλογικών διεκδικήσεων, κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας, μπορεί να οδηγήσει σε νίκες! Αγωνιζόμαστε απέναντι στην αρπαγή των εργασιακών μας δικαιωμάτων και την επιδείνωση των συνθηκών εργασίας και διαβίωσης μας, για ουσιαστικά μέτρα πρόληψης και προστασίας της ζωής. Αγωνιζόμαστε για το σταμάτημα των πολέμων προτάσσοντας την ταξική διεθνιστική αλληλεγγύη. Να οργανωθούμε δίπλα-δίπλα σε όλα τα πεδία, να αγωνιστούμε, να απαντήσουμε! Για έναν κόσμο ελευθερίας, ισότητας, με βάση την αλληλεγγύη, την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, χωρίς καταπίεση από άνθρωπο σε άνθρωπο.

ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΟ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΒΑΡΒΑΡΟ ΚΟΣΜΟ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΜΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ - ΑΠΕΡΓΙΕΣ - ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ - ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ
ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΛΑΩΝ - ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ, 10:30 ΚΑΜΑΡΑ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΖΩΗ - ΙΣΟΤΗΤΑ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Ελευθεριακή Συνέλευση για την Ταξική Οργάνωση στη Βάση

Το υπέρογκο κόστος ζωής..

Τα αφεντικά, τα ΜΜΕ και η κυβέρνηση προσπαθούν να μας πείσουν ότι η ακρίβεια είναι κάτι εξωτερικό από την ελληνική οικονομία και ότι δεν μπορούν να γίνουν πολλά απέναντι στο αόρατο χέρι της αγοράς. Πλέον, έχει εμπεδωθεί στην καθημερινότητά μας και δεν αποτελεί μια περαστική κατάσταση, αλλά μια συνθήκη στην οποία καλούμαστε να μάθουμε να ζούμε. Οι τιμές στα σούπερ μάρκετ, στα καύσιμα και σε όλα τα προϊόντα συνεχώς ακριβαίνουν, ενώ τα ενοίκια και οι λογαριασμοί ενέργειας εξαφανίζουν το μεγαλύτερο μέρος του μισθού, με αποτέλεσμα οι καθημερινές μας ανάγκες να γίνονται όλο και πιο απρόσιτες. Όλα μας βιώνουμε καθημερινά το υπέρογκο κόστος ζωής, αλλά τα περισσότερα το αντιλαμβανόμαστε ως κάτι ξέχωρο από την εργασία μας. Όμως, η ακρίβεια δεν προέρχεται μόνο από τη μετακύλιση του αυξημένου κόστους στην παραγωγή, λόγω της ενεργειακής κρίσης, αλλά είναι ο τρόπος για να μπορούν τα αφεντικά να επεκτείνουν την κερδοφορία τους εντείνοντας την εκμετάλλευσή μας.

Το κέρδος δεν έρχεται ουρανοκατέβατα. Προκύπτει μέσα από την εργασία μας. Σε αυτό τον κόσμο, όπου το κέρδος διαφεντεύει τις ζωές μας, η συνεχής αύξηση της εκμετάλλευσής μας αποτελεί βασική προϋπόθεση για να συνεχίσει να υπάρχει. Για να διαφυλαχθεί η κερδοφορία πρέπει να αυξάνονται οι τιμές στα εμπορεύματα ενώ οι μισθοί μας παραμένουν στάσιμοι. Από την πλευρά των αφεντικών, ο μισθός αποτελεί ένα ανελαστικό κόστος της παραγωγής, ένα νούμερο στα λογιστικά βιβλία το οποίο θα πρέπει να μένει όσο χαμηλότερα γίνεται. Για μια καπιταλιστική επιχείρηση, το κέρδος πρέπει συνεχώς να αυξάνεται εξασφαλίζοντας την ανταγωνιστικότητά της και τη συνεχή επέκτασή της στην αγορά. Έτσι, το κόστος της εργατικής μας δύναμης θα πρέπει να παραμένει όσο πιο χαμηλά γίνεται, αν δεν δημιουργεί κάποιο πρόβλημα στην παραγωγικότητα.

..είναι μια διπλή επίθεση στον μισθό μας

Από την πλευρά μας, ο μισθός δεν είναι απλά τα χρήματα για να καλύψουμε τις επιθυμίες μας ή τουλάχιστον δεν είναι μόνο αυτό. Όταν ξοδεύουμε τόσο χρόνο και ενέργεια στη δουλειά τότε όλη η ζωή μας θέλοντας και μη περιστρέφεται γύρω από αυτήν. Κάθε μέρα όταν τελειώνουμε την εργασία μας, ξεκινάει η ψυχολογική και σωματική μας προετοιμασία ώστε να επιστρέψουμε σε αυτήν. Τα ενοίκια, οι λογαριασμοί ενέργειας, οι μετακινήσεις, η γυμναστική, η διασκέδαση, ο ψυχολόγος και όλα τα εμπορεύματα που καταναλώνουμε στην καθημερινότητα, αποτελούν προϋπόθεση για να μπορούμε να συνεχίζουμε να δουλεύουμε παραγωγικά. Δεν δουλεύουμε για να ζούμε, αλλά ζούμε για να δουλεύουμε.

Επομένως, η στασιμότητα των μισθών και η ταυτόχρονη αύξηση του κόστους ζωής εντείνει διπλά την εκμετάλλευση που δεχόμαστε από τα αφεντικά. Στην παραγωγή λαμβάνουμε λιγότερο ποσοστό από τον πλούτο που παράγουμε και στην κατανάλωση έχουμε πολύ λιγότερη πρόσβαση σε όλα αυτά τα εμπορεύματα που πλασάρονται μπροστά μας τη στιγμή που προέρχονται από εμάς. Αν βάλουμε στην εξίσωση και τον διαρκή αποκλεισμό μας από το σύστημα υγείας, το εκπαιδευτικό σύστημα και μία σειρά παροχών, τα οποία διαμορφώνουν τον (ανύπαρκτο πια) έμμεσο μισθό μας, αντιλαμβανόμαστε τη διαρκή υποτίμηση της ζωής μας. Πλέον για οποιαδήποτε δραστηριότητα,πρέπει να ξοδεύεις χρόνο και χρήμα.

να πολλαπλασιάσουμε τις κινήσεις ανυποταξίας

Για εμάς οι διεκδικήσεις για μειώσεις των τιμών δεν απέχουν πολύ από το αίτημα για αυξήσεις στους μισθούς. Τα αντιλαμβανόμαστε ως ενιαίο ζήτημα διεκδίκησης, καθώς δεν μας αρκεί απλά να μειωθούν κάποιες τιμές στα προϊόντα, αλλά να μειώσουμε συνολικά την εκμετάλλευση που βιώνουμε. Δεν θέλουμε το κέρδος να καθυποτάζει τις ζωές μας και να αποκλειόμαστε από τον πλούτο που παράγουμε. Γι' αυτό χρειαζόμαστε ένα πολυεπίπεδο κίνημα διεκδίκησης στους χώρους εργασίας και κατανάλωσης για να μπλοκάρουμε την κερδοφορία των αφεντικών σε ε τόπο που συντελείται η εκμετάλλευσή μας. Χρειάζεται να πολλαπλασιάσουμε τις κινήσεις ανυποταξίας και αλληλεγγύης σε κάθε πεδίο της ζωής μπας και κλέψουμε χώρο και χρόνο για τις επιθυμίες μας. Από την οικειοποίηση του δημόσιου χώρου ενάντια στην τσιμεντοποίηση και την τουριστικοποίηση των πόλεων μέχρι τους αγώνες ενάντια στους αποκλεισμούς στο σύστημα υγείας και στην εμπορευματοποίηση των πανεπιστημίων και των σχολείων.

Μια στιγμή σύνδεσης όλων αυτών των αντιστάσεων και μπλοκαρίσματος της κερδοφορίας των αφεντικών αποτελούν οι γενικές απεργίες, καθώς είναι μία μέρα που μπορούμε να αρνηθούμε την εκμετάλλευση που βιώνουμε. Απεργούμε για να συναντηθούμε συλλογικά στο δρόμο, να εκφράσουμε τη δυσαρέσκεια μας και κυρίως για να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας.

ΜΕΙΩΣΗ ΚΟΣΤΟΥΣ ΖΩΗΣ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 10:30 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Κίνηση Ενάντια στην Ακρίβεια

Ανοιχτή συνέλευση κάθε πρώτη Πέμπτη

του μήνα στις 19:30 στη Φάμπρικα Υφανέτ

❗Γενική Απεργία 20/11: Όλοι και όλες στους δρόμους!

Την εποχή της ακραίας υποτίμησης των ζωών μας, της ακρίβειας, της αύξησης των ενοικίων, της υποβάθμισης κάθε δημόσιας δομής και υποδομής, των πολέμων και της απόπειρας να εκφασιστεί η κοινωνία, προτάσουμε την ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη, τον ανυποχώρητο αγώνα!

Ολοι εμείς οι εργαζόμενοι/ες και οι από-τα-κάτω βιώνουμε καθημερινά την εκμετάλλευση από το Κεφάλαιο, με άμεσο συνεργό του το Κράτος. Ενώ λοιπόν τα πάντα γύρω μας ακριβαίνουν, οι μισθοί μας μένουν παγωμένοι ή αυξάνονται απειροελάχιστα, ονομαστικά μόνο σε σχέση με το κόστος διαβίωσης και τα αφεντικά μας θέλουν να ζούμε μόνιμα με τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας. Όσο είμαστε ανοργάνωτοι/ες, οι διεκδικήσεις μας θα αντιμετωπίζονται με αδιαφορία ή θα πνίγονται από την κρατική καταστολή.

Δεν μένουμε λοιπόν με σταυρωμένα χέρια! Δεν πέφτουμε στην μοιρολατρία!
Εμπνεόμαστε από τους μαζικούς εργατικούς αγώνες του τελευταίου διαστήματος σε διάφορους κλάδους (delivery, call centers, ναυτεργάτες κλπ) και προτάσουμε την οργάνωση σε σωματεία μαχητικά και ταξικά, μακριά από τον κρατικοδίαιτο εργοδοτικό συνδικαλισμό και τις γραφειοκρατικές διαδικασίες.

Πιο συγκεκριμένα, ως αναρχικοί/ες εργαζόμενοι/ες, προωθούμε τις διαδικασίες συμμετοχικότητας και οριζοντιότητας μέσα στα σωματεία μας, σπάμε την ανάθεση καθώς και στηρίζουμε τα Σωματεία Βάσης που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο.

Χαιρετίζουμε τους/τις εργαζόμενους/ες που, εν μέσω αντίξοων κοινωνικών και πολιτικών συνθηκών, κλιμακώνουν τους αγώνες τους - όπως αυτούς/ες στην εταιρία Teleperformance που αποφάσισαν την επέκταση της απεργίας σε 48ωρη (19-20/11)- μέχρι την τελική νίκη και την ικανοποίηση των αιτημάτων τους.

Αγωνιζόμενοι/ες για καλύτερες συνθήκες ζωής και εργασίας στο σήμερα, χτίζουμε, μαζί με την εργατική τάξη και μέσα από τα σπλάχνα της, τις δομές της κοινωνικής αντιεξουσίας που θα έρθουν σε σύγκρουση με τον κόσμο της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, χαράσσοντας τον δρόμο για έναν άλλο κόσμο, αυτόν της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της κοινοκτημοσύνης. Την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό.

Όλοι και όλες στους δρόμους, όλοι και όλες στην γενική απεργία, για να σπάσουμε τον τσαμπουκά των αφεντικών!

*Στηρίζουμε τα μπλοκ των Σωματείων Βάσης και των Ταξικών Πρωτοβουλιών*

🏴🚩Οριζόντια Κίνηση - Για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ - 20 ΝΟΕΜΒΡΗ 10:00 ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ

Η πραγματικότητα που βιώνουμε οι εργαζόμενοι/ες και συνολικά τα καταπιεσμένα κοινωνικά στρώματα, είναι η ολοένα αυξανόμενη υποτίμηση των ζώων μας σε κάθε επίπεδο. Η επίθεση στα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα και τα μέσα πάλης μας, η συνεχής φτωχοποίηση που δυσκολεύει την κάλυψη ακόμα και βασικών αναγκών για μεγάλο μέρος του πληθυσμού (στέγαση, τροφή, ενέργεια), οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας, η μεταφορά του πλούτου από κάτω προς τα πάνω μέσω του πληθωρισμού, της ακρίβειας και των εξευτελιστικών μισθών όπως και η εντεινόμενη καταστολή διαμορφώνουν τη σύγχρονη πραγματικότητα μας. Τα παραπάνω συμπληρώνονται από τη περαιτέρω εμπορευματοποίηση -της ενέργειας, των μεταφορών και του νερού- και της διαρκούς υποβάθμισης (κεκτημένων) δημόσιων κοινωνικών αγαθών - όπως η υγεία και η παιδεία- μέσω της υποστελέχωσης και της υποχρηματοδότησης, με σκοπό την ιδιωτικοποίηση και αυτών στο βωμό της κερδοφορίας ιδιωτικών συμφερόντων και μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Η κρατική δολοφονία των Τεμπών, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, οι μεγάλες πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι, οι εξώσεις, ο αυξανόμενος αριθμός εργατικών "ατυχημάτων"- δολοφονιών, οι ουρές μηνών για τα χειρουργεία και οι γιατροί που λιποθυμούν από την υπερκόπωση, το πρόσφατο περιστατικό με πτώση ασανσέρ στην φοιτητική εστία του ΑΠΘ, η οποία βρίσκεται σε εξευτελιστική κατάσταση, και η καταστολή που δέχτηκαν εν συνεχεία οι φοιτητές που διαμαρτύρονταν για τις επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης στις εστίες, είναι μόνο λίγα από τα παραδείγματα που καταδεικνυουν την πλήρη απαξίωση της ζωής μας από το κράτος, το οποίο έρχεται να απαντήσει με περισσότερη και πολυεπίπεδη αναβάθμιση της καταστολής ώστε να αποτρέψει την εκτόνωση της κοινωνικής οργής.

Ειδικότερα στο πεδίο της εργασίας, μέσω μιας σειράς πολιτικών που εφάρμοσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, κράτος και κεφάλαιο επιτίθενται στα κεκτημένα δικαιώματα και στα μέσα πάλης των εργαζομένων, δημιουργώντας εύφορο έδαφος για την περαιτέρω εκμετάλλευση και εντατικοποίηση της εργασίας μας. Έτσι, έχουμε την αποσύνθεση του ασφαλιστικού συστήματος, την απελευθέρωση των απολύσεων, το τσεκούρωμα μισθών και συντάξεων, την απορρύθμιση και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την απελευθέρωση της 6ήμερης εργασίας, την επίθεση στα σωματεία και στο δικαίωμα της απεργίας καθώς και την περιφρούρηση της. Η συνεχής εντατικοποίηση και η απαξίωση αναγκαίων μέτρων υγιεινής και ασφάλειας οδηγούν φυσικά στα αποκαλούμενα εργατικά "ατυχήματα", που δεν είναι τίποτα λιγότερο για εμάς από εργοδοτικές δολοφονίες των ανθρώπων της τάξης μας, με το αριθμό τους να είναι 108 για το 2024 και μαλιστα 7 εξ αυτών μόνο την προηγούμενη εβδομάδα.

Ταυτόχρονα, ζούμε σε μια περίοδο κλιμάκωσης της έντασης του πολέμου, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Μέση Ανατολή. Φυσικά η τάξη μας, που διαχρονικά επωμίζεται τις συνέπειες των πολέμων, είτε μέσω της εξαθλίωσης και της προσφυγιάς, είτε με το ίδιο της το αίμα, κανένα όφελος δεν έχει να αποκομίσει από το βάθεμα του πολέμου και τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ και Ισραήλ, που το ελληνικό κράτος μάλιστα επιδιώκει την ολοένα και αυξανόμενη συμμετοχή του. Στην περίπτωση της Ουκρανίας, μέσω της αποστολής πολεμικού εξοπλισμού, ενώ στην δεύτερη περίπτωση, μέσω συνεργασιών σε οικονομικό, στρατιωτικό, αλλά και ερευνητικό επίπεδο, συμμετέχοντας ενεργά στην γενοκτονία που συντελείται από το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, αλλά και στην επίθεση στον Λιβανέζικο λαό. Παραδείγματα αποτελούν η χρήση των στρατιωτικών βάσεων του ΝΑΤΟ στον ελλαδικό χώρο ως ορμητήρια και η συμμετοχή του ελληνικού ναυτικού στις πολεμικές επιχειρήσεις στην περιοχή.

Οι εργαζόμενοι/ες του κλάδου μας απέναντι σε αυτόν τον ζόφο δεν καθόμαστε με σταυρωμένα τα χέρια παρακολουθώντας αμέτοχοι/ες τις εξελίξεις. Ανοίγουμε τον διάλογο με τους συναδέλφους μας και μέσα από συλλογικές οριζόντιες διαδικασίες αφενός οξύνουμε τα αντιπολεμικά αντανακλαστικά μας και αφετέρου διεκδικούμε καλύτερους όρους δουλειάς ώστε να σταματήσουν οι απλήρωτες υπερωρίες, τα απλήρωτα oncall, οι ευέλικτες μορφές εργασίας,τα διαλείμματα εκτός οκταώρου. Δεν ανεχόμαστε να ζούμε σε μια κατάσταση συνεχούς εντατικοποίησης και άγχους λόγω της πίεσης για αποδοτικότητας και στενών deadline, με τον φόβο ακόμα και της απόλυσης. Την ίδια στιγμή που το πολιτικό σύστημα με φανφάρες περί "ανάπτυξης" προσπαθεί να μας πείσει να ταυτίσουμε να συμφέροντα μας με αυτά των εκμεταλλευτών μας, οι εταιρείες του κλαδου μας βγάζουν ένα σκασμό λεφτά, εκμεταλλευόμενες την υποτιμημένη εργατική μας δύναμη, που όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις φρόντισαν να πραγματώσουν. Οι εργαζόμενοι/ες όμως δεν τσιμπάμε. Ξέρουμε πως τα δικά μας συμφέροντα είναι κόντρα στην κερδοφορία του κεφαλαίου που γίνεται στις δικές μας πλάτες και από τον δικό μας μόχθο. Βάζουμε λοιπόν μπροστά τις συλλογικές διεκδικήσεις μέσα από τα αγωνιστικά και ταξικά σωματεία για την υπογραφή συλλογικών συμβάσεων που θα εξασφαλίσουν μείωση του εργάσιμου χρόνου με ταυτόχρονη πραγματική αύξηση του μισθού, καλύτερες συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.

Εμπνεόμαστε από τους μαχητικούς και ανυποχώρητους εργατικούς αγώνες που ξεσπούν σε κάθε χώρο δουλειάς, στα εργοστάσια της Καβάλας, στη Λάρκο, τη Cosco, τον αγώνα των διανομέων κλπ, που σηκώνουν κεφάλι απέναντι στο καθεστώς της εντεινόμενης εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που κόντρα στο κλίμα τρομοκρατίας που καλλιεργείται, απαιτούν και πετυχαίνουν νίκες! Χαρακτηριστικό παράδειγμα για τον κλάδο μας είναι η μάχη που δίνουν οι εργαζόμενοι στα call centers. Από τις αρχές του χρόνου, με συνεχείς απεργίες, διεκδίκησαν συλλογικές συμβάσεις, πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια στην επισφάλεια, και ενάντια στο καθεστώς που επιβάλλεται στους εργαζόμενους από χώρες εκτός Ε.Ε., οι οποίοι κινδυνεύουν με απέλαση σε περίπτωση απόλυσης. Χιλιάδες εργαζόμενοι συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, ενώ παράλληλα ιδρύθηκαν δύο νέα επιχειρησιακά σωματεία στις εταιρείες στην Teleperformance και τη Webhelp, αναβαθμίζοντας έτσι τις δυνατότητες για διεκδικήσεις των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς τους.

Παίρνουμε δύναμη ακόμα από την αποφασιστικότητα και την μαζικότητα των απεργιών του προγούμενου διαστήματος για την συνέχιση του αγώνα μας! Χαιρετίζουμε όσους/ες συμμετείχαν στους αγώνες και μέσα από το Συνδικάτο μας το ΣΕΤΗΠ, και καλούμε να συνεχίσουμε ακόμα πιο αποφασιστικά, συμμετέχοντας τόσο στην απεργία της 20ής Νοέμβρη, αλλά και σε όσους αγώνες βρίσκονται μπροστά μας. Να πάρουμε τις συνδικαλιστικές μας δομές,τους αγώνες μας, τις ζωές μας στα χέρια μας! Με γνώμονα τα κοινά μας συμφέροντα, μέσα από συλλογικές, μαζικές, οριζόντιες και ζωντανές διαδικασίες, ενάντια στον εργοδοτικό συνδικαλισμό, αλλά και τις γραφειοκρατικές λογικές και την ανάθεση. Να κάνουμε τον συνδικαλισμό πραγματικά απειλητικό για τα αφεντικά, για έναν κόσμο με βάση την αλληλεγγύη, την ισότητα, την ελευθερία, χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, έναν κόσμο ειρήνης και συναδέλφωσης των λαών.

Οργανωνόμαστε στο ΣΕΤΗΠ, συμμετέχουμε ενεργά σε όλο το εύρος των διαδικασιών του Συνδικάτου για να αγωνιστούμε μέσα από οριζόντιες διαδικασίες βάσης.

Απαιτούμε:

🔴 Υπογραφή Συλλογής Σύμβασης Εργασίας
🔴 Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και ριζική μείωση του εργάσιμου χρόνου
🔴 Ενάντια στην εντατικοποίηση - Ανθρώπινοι ρυθμοί δουλειάς - Διάλειμμα εντός του ωραρίου
🔴 Πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία και υγεία - Κοινωνική στέγαση - Καμία λαϊκή κατοικία στα χέρια τραπεζίτη
🔴 Καμία εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ
🔴 Να σταματήσει η γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού - Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες

Ταξική Πρωτοβουλία Βάσης Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνιες και την Πληροφορική

Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας συμμετέχει στην Γενική Απεργία της 20ης Νοεμβρίου 2024 που προκήρυξαν ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ενάντια στο υψηλό κόστος ζωής και τις επισφαλείς συνθήκες εργασίας και καλεί όλες τις συναδέλφισσες & όλους τους συναδέλφους του κλάδου μας να απεργήσουν.

Σήμερα οι εργαζόμενες και οι εργαζόμενοι βρισκόμαστε μπροστά στην έντονη και συνεχή επίθεση ενάντια στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματά μας. Οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, δουλεύουμε απλήρωτοι/ες, πολλές φορές ανασφάλιστοι/ες, με υπερωρίες, εκφοβισμούς και με τον συνεχή φόβο της απόλυσης ή της μη ανανέωσης της σύμβασής μας. Ακόμα χειρότερα πολλοί/ές από εμάς χύνουν το αίμα τους τραυματιζόμενοι/ες ή δολοφονημένοι/ες εξαιτίας των πλημμελών μέτρων ασφαλείας που αποτελούν για τα αφεντικά απλά ένα ακόμα πρόσθετο κόστος.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια καταπατούν ότι μπορεί να είχε απομείνει και να αποκαλείται εργασιακό δικαίωμα, καθώς νομιμοποιούν με κρατική βούλα τις αυθαιρεσίες των εργοδοτών: κατάργηση του 8ωρου και των συλλογικών συμβάσεων, καθιέρωση των απλήρωτων υπερωριών, κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας σε επιπλέον κλάδους, μείωση της αποζημίωσης του σαββατοκύριακου, νομιμοποίηση της 13ωρης εργασίας την ημέρα και κατάργηση του διαλείμματος και μίας σειράς επιδομάτων. Όλα αυτά συνδυάζονται με την ευθεία επίθεση στο δικαίωμα στην απεργία και την ίδια την ύπαρξη των εργατικών σωματείων και των συλλογικών μας οργάνων, προφανώς για να μην υπάρχει αντίδραση σε όλα τα παραπάνω.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια που έχουν περάσει, λοιπόν, σε συνδυασμό με τις αυξήσεις τιμών σε ενέργεια, είδη πρώτης ανάγκης και καύσιμα, με τα ήδη υψηλά ενοίκια και τα αυξημένα ποσοστά ανεργίας, την αύξηση της φορολογίας, τις εξώσεις από σπίτια και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας που συνεχώς αυξάνονται μας εξαθλιώνουν και υποβαθμίζουν όλο και περισσότερο τις συνθήκες διαβίωσης μας. Όλα αυτά έχουν οδηγήσει σε ένα νέο μεγάλο κύμα φτωχοποίησης και σε ασφυκτικές συνθήκες διαβίωσης για τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες, τους άνεργους και τις άνεργες, θέτοντας πραγματικό ζήτημα επιβίωσης για πάρα πολλούς και πολλές από εμάς.

Ταυτόχρονα παιδεία και υγεία ξεπουλιούνται, με νομοσχέδια που προβλέπουν ιδιωτικοποιήσεις, τη διάλυση της δημόσιας υγείας αλλά και της δημόσιας ψυχικής υγείας και απεξάρτησης, καθιερώνοντας τη διαχείριση της ανθρώπινης ζωής με όρους κόστους - οφέλους. Απογευματινά επί πληρωμή χειρουργεία σε δημόσιες δομές υγείας επιβεβαιώνουν την εμπορευματοποίηση της υγείας και την κατάργηση του δημόσιου χαρακτήρα της, με το κεφάλαιο να κερδοφορεί περεταίρω και τις κοινωνικές ανισότητες παρά μόνο να οξύνονται. Είναι προφανές λοιπόν ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο καταπατούν αδιάκοπα και καθημερινά τα εργασιακά μας δικαιώματα αδιαφορώντας για την ίδια μας τη ζωή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι προθέσεις του κρατικού μηχανισμού και του κεφαλαίου είναι ξεκάθαρες ως προς το πόσο αναλώσιμες είναι οι ζωές μας, με αδιαφορία για την ασφάλεια μας στον βωμό του κέρδους (βλ.Τέμπη, πυρκαγιές, πλημμύρες).

Η ολομέτωπη αυτή επίθεση, που συνεπάγεται τόσο την περαιτέρω υποτίμηση της αξίας της εργασιακής μας δύναμης όσο και τη συνολική υποβάθμιση των όρων ζωής μας, δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη από εμάς. Γι' αυτό θα συνεχίσουμε να οργανωνόμαστε στους χώρους δουλειάς μας σε ακηδεμόνευτα και μαχητικά σωματεία, θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για ελεύθερη πρόσβαση στην υγεία για όλους/ες και δημόσια δωρεάν παιδεία, σταθερό ωράριο εργασίας, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και συλλογικές συμβάσεις εργασίας, καταπολέμηση των διακρίσεων βάσει εθνικότητας, θρησκείας, φύλου και σε βάρος της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας.

Μέσα από τα σωματεία μας μπορούμε να μπλοκάρουμε τα σχέδια τους και να τα ανατρέψουμε με μαζική συμμετοχή, αγώνες και απεργίες. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν και καμία μόνο ή μόνη απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και αναλγησία.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ & ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΜΑΡΑ ΣΤΙΣ 10:30

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ & ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΚΕΚΤΗΜΕΝΑ, ΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ & ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ & ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΒΑΣΗΣ

Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας & Κοινωνικής Πρόνοιας (ΣΒΕΨΥΚΟΙ)

E-mail επικοινωνίας: psyxexoswmateiexo@riseupex.net

• ΟΠΟΙΟΣ ΣΠΕΡΝΕΙ ΦΤΩΧΕΙΑ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΗ! ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΟΛΟΙ/ΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ!

Η χρονική συγκυρία που διανύουμε χαρακτηρίζεται από μία εντεινόμενη άνοδο του πληθωρισμού. Συνεπώς, η ακρίβεια υποτιμά το βιοτικό μας επίπεδο και αποτελεί μία καθημερινή απειλή για το σύνολο της τάξης μας, καθώς εκφράζεται πρώτιστα στα βασικά κοινωνικά αγαθά που καλύπτουν πρωτογενείς ανάγκες , δηλαδή τις τιμές των ενοικίων, της ενέργειας και των τροφίμων. Παράλληλα, η επίθεση στα εργατικά και τα κοινωνικά δικαιώματα από τη πλευρά του κράτους, πάνε χέρι χέρι με τον εκφασισμό της ελληνικής κοινωνίας, και της απόπειρας επιβολής της σιγής σε αυτήν. Οι αντεργατικοί νόμοι που ψήφισαν όλες οι κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τον κρατικό μηχανισμό από το 2010 και μετά, αποσκοπούν ανοιχτά στον περιορισμό και τον κρατικό έλεγχο σε βάρος της δράσης των σωματείων. Παράλληλα, οι υπάρχοντες πόροι διατίθενται για την ενίσχυση των αστυνομικών δυνάμεων καταστολής και των πολεμικών εξοπλισμών, και όχι φυσικά για αξιοπρεπή υγεία και παιδεία.

Ειδικά όσοι/ες εργαζόμαστε στον επισιτισμό και τον τουρισμό, καλούμαστε να βιοποριστούμε με διαρκώς και λιγότερα, ενώ γύρω μας αναπαράγεται ως μοναδική λύση η περαιτέρω εντατικοποίηση της εργασίας. Η κουλτούρα αυτή, συνιστά βούτυρο στο ψωμί των αφεντικών, που μας θέλουν αναλώσιμους/ες και επισφαλείς να φοβόμαστε για την επιβίωση μας, να σκύβουμε το κεφάλι και να δουλεύουμε σε δύο και τρία πόστα ταυτόχρονα. Επωφελούνται από αυτή τη συνθήκη και πλουτίζουν παραπάνω, και το κράτος φυσικά τους πριμοδοτεί και τους κάνει πλάτες ποικιλοτρόπως. Από τους προαναφερθέντες νόμους που νομιμοποιούν τη 13ωρη εργασία, επιδιώκουν να φακελώσουν συνδικαλιστές/στριες και να ποινικοποιήσουν το δικαιώμα στην απεργία, μέχρι και την πρόσφατη περαιτέρω μείωση των εργοδοτικών εισφορών γίνεται ξεκάθαρο πως ο μόνος δρόμος, είναι αυτός της σύγκρουσης με το σύστημα που μας θέλει δούλους, απλά για να καλύπτουμε τις βασικές ανάγκες μας! Η ψευδαίσθηση ότι η υπερεργασία αποτελεί εν δυνάμει λύση, καταρρίπτεται από τα βιώματα μας στους χώρους εργασίας.

Τα εργατικά ατυχήματα αυξάνονται διαρκώς, οι αποζημιώσεις ελάχιστες φορές καταβάλλονται και τα αφεντικά συνήθως παριστάνουν τους κουφούς ή δίνουν φρούδες υποσχέσεις όταν πρόκειται για την ασφάλεια της σωματικής μας ακεραιότητας. Οι περισσότεροι διανομείς δουλεύουν χωρίς να καλύπτονται τα μέσα ατομικής προστασίας, σερβιτόρες κλείνουν δωδεκάωρα ορθοστασίας είτε στο κέντρο της πόλης είτε κατά τη διάρκεια της σεζόν, μάγειρες/ισσες θέτουν σε κίνδυνο την σωματική τους ακεραιότητα χρησιμοποιώντας παρωχημένο εξοπλισμό. Μέσα σε αυτή την συνθήκη, οι εργαζόμενοι/ες που αντιλήφθηκαν ότι η λύση θα προκύψει ως αποτέλεσμα συλλογικών διεκδικήσεων δικαιώθηκαν. Οι νικηφόροι αγώνες στην efood και την cosco απέδειξαν πως η απεργία ως μέσο μπορεί να φέρει αποτέλεσμα και να μπλοκάρει την εργοδοτική ασυδοσία που κερδοσκοπεί στις πλάτες μας, παίζοντας με τις ζωές μας. Το κράτος επιδιώκει να ποινικοποιήσει με κάθε μέσο τις απεργίες και να μας απομακρύνει από τον οργανωμένο δρόμο πάλης και συλλογικής έκφρασης των αναγκών μας, ακριβώς επειδή ως πιστός υπηρέτης του κεφαλαίου μας θέλει φοβισμένους, ώστε να ζούμε κάθε μέρα την εκμετάλλευση. Για αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς απεργούμε και διαδηλώνουμε, όχι μόνο για τα αυτονόητα-πριν αυτά πάψουν να είναι- αλλά και για μία ζωή στο ύψος των αναγκών μας, για μία ζωή με αξιοπρέπεια!

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ//ΚΑΜΑΡΑ 10:30

-ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ!

-ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ!

-ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ ΒΡΟΥΤΣΗ,ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ, ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ, ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ!

-ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΙΣΦΟΡΑΣ-ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣΗΣ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ!

-ΜΕΤΡΑ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΑΝΟΜΕΙΣ//ΕΠΙΔΟΜΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΤΗΤΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ +15%

-ΜΗΔΕΝΙΚΗ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ//ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ, ΤΗΝ ΜΑΥΡΗ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΡΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΣΑΥΞΗΣΕΩΝ!

-ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΑΣ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΟΣ// ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

-ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΕ ΔΙΑΚΡΑΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ//ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ!

πηγή : https://www.facebook.com/profile.php?id=61567…
πηγή : email που λάβαμε στις 16 Νοεμβρίου 18h

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ
φτώχεια, εκμετάλλευση, εργατικές δολοφονίες, αντεργατικοί νόμοι, κρατική καταστολή

Οι εκμεταλλευόμενοι και οι καταπιεσμένοι συνεχίζουν να πληρώνουν με το αίμα τους τη διατήρηση και αναπαραγωγή του βάρβαρου εκμεταλλευτικού και καταπιεστικού συστήματος, που καταδυναστεύει, εξαθλιώνει, δολοφονεί και καταστρέφει τις κοινωνίες και τον φυσικό κόσμο. Αυτό μαρτυρούν οι δεκάδες δολοφονίες εργατών στα κάτεργα της σύγχρονης δουλείας. Αυτό αποδεικνύουν περίτρανα οι χιλιάδες νεκροί λόγω της εγκληματικής διαχείρισης της πανδημίας, τα δεκάδες θύματα του κρατικού καπιταλιστικού εγκλήματος στα Τέμπη, οι δολοφονημένοι Ρομά από τα ένστολα καθάρματα της ΕΛΑΣ, οι εκατοντάδες δολοφονίες μεταναστών και προσφύγων στα υδάτινα και χερσαία σύνορα της Ευρώπης Φρούριο.
Το κράτος πιστό στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθείται από τα χρόνια του μνημονίου στον ελλαδικό χώρο, συνεχίζει να αυξάνει το κόστος διαβίωσης με ακόμα πιο εντατικούς ρυθμούς, ενώ ταυτόχρονα, η ανασφάλιστη και επισφαλής εργασία, τα ελαστικά ωράρια, η εντατικοποίηση της εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις και η διαχείριση από τα αφεντικά όλων των βασικών μας αναγκών είναι σημεία που ανταποκρίνονται στην ανάγκη του καπιταλισμού για την όξυνση των ταξικών ανισοτήτων και την πλήρη υποτίμηση της ζωής μας. Έχοντας αφήσει ως παρακαταθήκη ένα διαλυμένο δημόσιο σύστημα υγείας και χιλιάδες νεκρούς ως τραγική συνέπεια της δολοφονικής-κρατικής διαχείρισης της πανδημίας, επιτίθεται στους από τα κάτω αυξάνοντας το κόστος ζωής. Είναι ξεκάθαρο ότι η συστηματική υποβάθμιση, η συρρίκνωση των υπηρεσιών υγείας και η αναβολή προγραμματισμένων χειρουργείων και θεραπειών οδηγούν στην διάλυση του Δημόσιου Συστήματος Υγείας προς όφελος της αγοράς. Η εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών υγείας ανοίγει την πόρτα στον ιδιωτικό τομέα να μεγαλουργήσει ανοίγοντας μια αγορά προς όφελος των κάθε λογής κερδοσκόπων.
Ταυτόχρονα, η ραγδαία αύξηση των ενοικίων έχει οδηγήσει μεγάλο μέρος των κατώτερων τάξεων σε αδυναμία κάλυψης βασικών αναγκών όπως η στέγαση, ενώ έχει καταδικάσει άλλους σε αστεγία λόγω έξωσης από την κατοικία τους. Τα εργατικά «ατυχήματα», η εντατικοποίηση της εργασίας, οι μειώσεις των μισθών, οι αυξήσεις των ωραρίων, οι συνθήκες στους χώρους εργασίας που υποβαθμίζονται συνεχώς περιγράφουν τη σκληρή εργασιακή πραγματικότητα που μας επιβάλλεται καθημερινά, στοχεύοντας στη φτωχοποίηση και την εξαθλίωση της ζωής μας, ενώ οι εργατικές δολοφονίες, που μέχρι τον Οκτώβρη του 2024 ξεπέρασαν τις 100, αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το κρατικό καπιταλιστικό σύστημα επιταχύνει τις αναδιαρθρώσεις που βάζουν στο στόχαστρο κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής, απαξιώνοντας βασικές κοινωνικές ανάγκες, την εργασία, την υγεία, την παιδεία, τη στέγαση, τη μετακίνηση. Παράλληλα, η επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων μέσα από τον νόμο «Ελεύθερο Πανεπιστήμιο», έρχεται να επισφραγίσει την απόλυτη εμπορευματοποίηση της παιδείας, αφού η κατοχύρωση των ιδιωτικών ιδρυμάτων - ακόμα και ως παραρτήματα δήθεν μεγάλων ιδρυμάτων του εξωτερικού, στον βασικό κορμό της παρεχόμενης εκπαίδευσης επικυρώνει την ιδιωτικοποίηση ενός ακόμη δημοσίου αγαθού και συνάμα συνηγορεί προς τη συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16.
Αυτή η σαρωτική επίθεση στην κοινωνική βάση, ως αποτέλεσμα των αναδιαρθρώσεων των αποκλεισμών και της καταστολής, κορυφώνεται με την διαρκή αύξηση των τιμών στα βασικά κοινωνικά αγαθά όπως τα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα, η θέρμανση, το ψωμί, το λάδι ενώ η απάνθρωπη συνθήκη των πλειστηριασμών πρώτων κατοικιών έρχεται να οξύνει περαιτέρω τις ήδη δυσβάσταχτες συνθήκες ζωής κι επιβίωσης της κοινωνικής βάσης. Oυσιαστικά μιλάμε, για την πλήρη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής στον βωμό του κέρδους, όπως φαίνεται απο την γενικευμένη στρατηγική των ιδιωτικοποιήσεων, σε κάθε πτυχή της κοινωνικής πραγματικότητας.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το κράτος θωρακίζεται ενισχύοντας το νομικό του οπλοστάσιο, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ψήφιση του άκρως αντιδραστικού και τιμωρητικού νομοσχεδίου για τον νέο ποινικό κώδικα - μια ευθεία επίθεση τόσο απέναντι σε όσους και όσες αγωνίζονται όσο και στα φτωχά κοινωνικά στρώματα - και εξοπλίζοντας διαρκώς τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς, στην κατεύθυνση της προληπτικής αντιεξέγερσης και με προοπτική να επιβάλλει το φόβο, τη σιωπή και την εξατομίκευση μέσω της καταστολής των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων καθώς και να αποτρέψει κάθε πιθανότητα κοινωνικής έκρηξης, σε μια περίοδο όπου η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντικοινωνικές κρατικές αναδιαρθρώσεις, που την οδηγούν μπρος στο φάσμα της ανέχειας και στην όλο και αγριότερη εκμετάλλευσή της. Το κρατικό και καπιταλιστικό σύστημα στην προσπάθεια διατήρησης της εξουσίας του επιχειρεί να διαρρήξει καθετί συλλογικό, να σβήσει την μνήμη αγώνων του παρελθόντος και να συντρίψει όποιον σήμερα ορθώνει ανάστημα στη διαρκώς κλιμακούμενη κρατική βία της εξαθλίωσης και της καταστολής. Η καταστολή των καταλήψεων, του αναρχικού κινήματος και οι διώξεις αγωνιστών/τριών, η απαγόρευση των διαδηλώσεων και το χτύπημά τους, η όξυνση του ελέγχου, η αστυνομοκρατία στο κέντρο των πόλεων, η επίθεση στην απεργία και τις εργατικές κινητοποιήσεις, στο πανεπιστημιακό άσυλο και τον κοινωνικό του χαρακτήρα και οι συνεχιζόμενες κρατικές δολοφονίες φτωχών, ρομά και προσφύγων- μεταναστών αποτελούν μέρη του κατασταλτικού πλέγματος του κράτους για την καθυπόταξη της κοινωνίας και των ανιστάσεών της.
Ταυτόχρονα το ελληνικό κράτος -προσδεδεμένο πλήρως στο δυτικό άρμα κυριαρχίας- παρέχει την απόλυτη στήριξη του στην εν εξελίξει γενοκτονία εναντίον των Παλαιστίνιων, επιχειρώντας την περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων συνεργασίας του με το κράτος του Ισραήλ. Μια γενοκτονία που συντελείται μπροστά στα ματιά ολόκληρου του κόσμου και αφενός έχει ως αποτέλεσμα τη δολοφονία 40.000 Παλαιστινίων, εκ των οποίων 13.000 παιδιών και χιλιάδες αγνοούμενους και αφετέρου την καταστολή και τις διώξεις στο εσωτερικό των δυτικών μητροπόλεων όλων όσοι αγωνίζονται για την κατάπαυση του πυρός και τη λευτεριά της Παλαιστίνης.
Από την πλευρά μας ως αναρχικές-οί, ως εργάτες-τριες δεν μπορούμε παρά να βρεθούμε ξανά στους δρόμους για την υπεράσπιση των κεκτημενων αγώνα, των απεργών - διωκόμενων εκπαιδευτικών, των απεργών διανομέων, των εργαζομένων στην υγεία, στα τηλεφωνικά κέντρα, των μαθητών, φοιτητών, ερευνητών ενάντια στις αντεκπαιδευτικές αναδιαρθρώσεις αλλά και συνολικά για την υπεράσπιση των συμφερόντων της κοινωνικής πλειοψηφίας. Απέναντι στη συνολική επιχείρηση αλλαγής του κοινωνικού τόπου σε μία δυστοπία εκμετάλλευσης, υποταγής, εξαθλίωσης, αποκλεισμών, ανελευθερίας και καταστολής, η μόνη απάντηση είναι η αδιαπραγμάτευτη, ακηδεμόνευτη και αντιθεσμική αντίσταση μακριά από λογικές ανάθεσης και εξωραϊσμού του συστήματος. Ο μόνος δρόμος απέναντι στην δυστοπία που μας ετοιμάζουν είναι η περαιτερω οργάνωση της κοινωνικής βάσης σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας. Ο μόνος δρόμος είναι η συνέχιση και η κλιμάκωση του αγώνα μέσα από την περαιτέρω κοινωνικοποίησή του και διασύνδεσή του με τους αγώνες υπεράσπισης όλων των κοινωνικών αγαθών με ορίζοντα την συνολική ανατροπή του κρατικού και καπιταλιστικού οικοδομήματος που γεννά και αναπαράγει την εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο, για μια κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ - ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΛΙΒΑΝΟΥ - ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
Συγκρούσεις - Απεργίες - Καταλήψεις - Διαδηλώσεις
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ - Υγεία, Παιδεία, Τροφή, Στέγαση
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΗ
Αθήνα: Χαυτεία, 11.00
(διαδηλώνουμε με το μπλοκ της Συνέλευσης Αναρχικών για την Κοινωνική και Ταξική Χειραφέτηση)
Θεσσαλονίκη: Καμάρα, 10.30

Αναρχική Πολιτική Οργάνωση - Ομοσπονδία Συλλογικοτήτων

https://apo.squathost.com/kratos-ke-kefaleo-d…

Η σημερινή πραγματικότητα που διαμορφώνει το χρεοκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και η πολιτική του ηγεσία στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερα δυσβάστακτο κόστος ζωής για την κοινωνική πλειοψηφία, ακρίβεια σε όλα τα βασικά προϊόντα και την ενέργεια, σε συνδυασμό με την πραγματική καθήλωση των μισθών, οι οποίοι ούτε κατά διάνοια δεν ανταποκρίνονται στο ύψος των απαιτήσεων και των αναγκών επιβίωσης. Η αύξηση της τάξης των 70 ευρώ στον κατώτατο μισθό αποτελεί καταφανή εμπαιγμό, τη στιγμή που ο πληθωρισμός «καλπάζει», μειώνοντας την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και υποτιμώντας εμμέσως την αξία της εργασίας τους. Μάλιστα, τα στοιχεία του ΟΟΣΑ κατατάσσουν την Ελλάδα στην 4η θέση των χωρών με τα πιο ακριβά τρόφιμα στον κόσμο (2η στην Ευρωπαϊκή Ένωση), ενώ ταυτόχρονα έχει τη δεύτερη ακριβότερη τιμή στη βενζίνη μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ένα ακόμα βασικό πρόβλημα επιβίωσης για τον περισσότερο κόσμο αποτελεί το ζήτημα της στέγασης. Οι τιμές των ενοικίων έχουν εκτοξευθεί το τελευταίο διάστημα. Η τουριστικοποίηση και ο αστικός εξευγενισμός ολόκληρων γειτονιών συνάδουν με τη μετατροπή της στέγασης σε εμπόρευμα που κοστολογείται αλόγιστα και αποφέρει εύκολα κέρδη στους επιχειρηματίες (αλλά και σε μικροϊδιοκτήτες) που δραστηριοποιούνται με το air bnb, την αγορά και τη μετέπειτα ενοικίαση ολόκληρων συγκροτημάτων από επενδυτές που κατοχυρώνουν τη golden visa. Βέβαια, στρατηγικός στόχος του στεγαστικού, μεσιτικού και τραπεζικού κεφαλαίου είναι η εκμηδένιση της ιδιοκατοίκησης, η αφαίρεση των κόπων μιας ζωής ανθρώπων του μόχθου και της εργασίας. Με αυτόν τον τρόπο το μεγάλο κεφάλαιο επιζητεί τη συγκέντρωση ακινήτων και τη συνακόλουθη ρύθμιση της αύξησης των ενοικίων. Την ίδια στιγμή -εν μέσω τριών απανωτών αυξήσεων των επιτοκίων από την ΕΚΤ, αύξησης των «κόκκινων» στεγαστικών δανείων και της ψήφισης του νέου πτωχευτικού κώδικα από τη ΝΔ- η λαϊκή κατοικία απειλείται με την επίσπευση των πλειστηριασμών (που γίνονται ηλεκτρονικά με απόφαση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) και τη διευκόλυνση που παρέχεται από την αστική δικαιοσύνη για τη ληστρική αρπαγή κατοικιών που φέρουν εις πέρας τα funds και οι εισπρακτικές εταιρείες.

Τα τελευταία αντεργατικά νομοσχέδια (κατάργηση 8ώρου, 6ήμερη εργασία, ψηφιακή κάρτα εργασίας, κατάργηση κυριακάτικης αργίας) θεμελίωσαν την εργοδοτική αυθαιρεσία και δημιούργησαν όρους σύγχρονης σκλαβιάς. Η 6ήμερη εργασία δεν αφορά μόνο εργοστάσια σε κλάδους όπως Μέταλλο, Ενέργεια, Νερό, Τρόφιμα - Ποτά, αλλά επηρεάζει και τον ιδιωτικό τομέα της υγείας, τις μεταφορές, τα λιμάνια, και γενικά τους χώρους φορτοεκφόρτωσης. Είναι πιθανό να επεκταθεί και σε σούπερ μάρκετ, ηλεκτρονικό εμπόριο και αποθήκες. Το μέτρο επιβάλλεται μονομερώς από την εργοδοσία με τη δικαιολογία του αυξημένου φόρτου εργασίας, αγνοώντας τις υπάρχουσες συμβάσεις και συμφωνίες. Η 6η ημέρα εργασίας δεν συνοδεύεται από ρεπό στις επόμενες εβδομάδες και δεν αντιστοιχεί σε επιπλέον ένσημο, με τον συνολικό νόμιμο χρόνο εργασίας για κάθε εβδομάδα να παραμένει οι 48 ώρες. Επιπλέον, δίνονται έως 3 μέρες το μήνα δωρεάν στην εργοδοσία, χωρίς πρόστιμα για αχρησιμοποίητο χρόνο, ενώ δεν δηλώνεται ωράριο για «διευθυντικά στελέχη», επιτρέποντας στους εργοδότες να χαρακτηρίζουν ως διευθυντές ακόμα και εργαζόμενους με μερική απασχόληση. Η ευθύνη για την σωστή χρήση της ψηφιακής κάρτας μετακυλίεται στους εργαζόμενους, με κίνδυνο πειθαρχικών ποινών για απλήρωτες ώρες. Επίσης, το διάλειμμα δεν θεωρείται χρόνος εργασίας, παρατείνοντας το συνολικό ωράριο, και οι εργοδότες μπορούν να μεταβάλλουν καθημερινά την έναρξη και τη λήξη του ωραρίου σε εύρος 4 ωρών. Αυτά τα μέτρα έρχονται να προστεθούν σε άλλες αντεργατικές συνθήκες, όπως οι 13 ώρες δουλειάς την ημέρα σε πολλαπλούς εργοδότες, 9 έως 13 ώρες δουλειάς την ημέρα και 78 ώρες εργασίας την εβδομάδα της διευθέτησης, χωρίς πληρωμή υπερωριών, με ελπίδα για μελλοντικά ρεπό. Επίσης, η «κατά παραγγελία απασχόληση» όπου οι εργαζόμενοι θα είναι σε ετοιμότητα χωρίς αμοιβή και θα πρέπει να ανταποκριθούν σε ειδοποιήσεις μέσα σε 24 ώρες.

Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας προχωρά στη διάλυση της δημόσιας υγείας, με τη μετατροπή των νοσοκομείων σε επιχειρήσεις και των ασθενών σε πελάτες που θα χρυσοπληρώνουν για τις υπηρεσίες υγείας. Η στρατηγική της αυτή στηρίζεται σε μέτρα που θεσμοθετούν περαιτέρω την ιδιωτικοποίηση της υγείας, με αποκορύφωμα τα απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή. Με κόστος που κυμαίνεται από 300 έως 2.000 ευρώ, το «νόμιμο φακελάκι» γίνεται πλέον καθεστώς, αναγκάζοντας όσους δεν μπορούν να πληρώσουν να περιμένουν για χρόνια σε λίστες αναμονής, διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή τους. Τα απογευματινά χειρουργεία θα γίνονται στις ίδιες αίθουσες που παραμένουν κλειστές κατά τη διάρκεια της ημέρας λόγω έλλειψης προσωπικού. Οι γιατροί και οι νοσηλευτές, που ήδη εργάζονται σε εξαντλητικές συνθήκες, θα καλούνται να δουλεύουν επιπλέον ώρες, υπονομεύοντας περαιτέρω την ποιότητα των υπηρεσιών υγείας. Πέρα από τα χειρουργεία, η κυβέρνηση της ΝΔ επιβάλλει νέα χαράτσια σε εξετάσεις και φάρμακα, με τους ασθενείς να επιβαρύνονται με κόστος 1 έως 3 ευρώ για κάθε παραπεμπτικό και 3 ευρώ για τα γενόσημα φάρμακα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η κυβέρνηση της ΝΔ εμπλέκει επικίνδυνα την εγχώρια εργατική τάξη σε δυο ανοιχτά πολεμικά μέτωπα. Από τη μία παρέχει πολιτική και στρατιωτική στήριξη στο καθεστώς Ζελένσκι, αποστέλλοντας όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία, στην εμπόλεμη σύρραξη ανάμεσα στην Ουκρανία (βλ. ΝΑΤΟ) και τη Ρωσία. Από την άλλη, εμπλέκεται στην πολεμική ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή, καθώς το Στρατηγείο της 1ης Στρατιάς στη Λάρισα αποτελεί πλέον το επιχειρησιακό στρατηγείο για την επιχείρηση «ΑΣΠΙΔΕΣ» ενάντια στη δράση των ανταρτών Χούθι στην Υεμένη, με την ελληνική φρεγάτα «Ύδρα» να περιπολεί τα στενά της Ερυθράς Θάλασσας. Επιπλέον, το ελληνικό κράτος παρέχει τον ελλαδικό εναέριο χώρο στις ΗΠΑ για τη μεταφορά πολεμικού υλικού στο Ισραήλ, στέλνει από τις αποθήκες του ελληνικού στρατού βλήματα στο Ισραήλ για τον βομβαρδισμό της Γάζας και συμμετέχει σε ναυτικές στρατιωτικές επιχειρήσεις για τον αποκλεισμό και εκφοβισμό των συμμάχων των Παλαιστινίων στην Ανατολική Μεσόγειο από κοινού με λοιπές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα τάσσονται άνευ όρων στο πλευρό του κράτους-γενοκτόνου του Ισραήλ, αποζητώντας για την ντόπια αστική τάξη μερίδιο από την πολεμική λεία μέσω των διαπιστευτηρίων που παρέχουν σε ΗΠΑ και ΝΑΤΟ αλλά και της ετοιμότητας για άμεση εμπλοκή του ελληνικού στρατού στον πόλεμο.

Μέσα σε αυτή τη δυσχερή συνθήκη γίνεται αντιληπτό ότι δυσκολεύουν όλο και περισσότερο οι όροι επιβίωσης της εργατικής τάξης, ενώ οι ζωές μας κρέμονται από μια λεπτή κλωστή υπό το προσκήνιο ενός γενικευμένου ιμπεριαλιστικού πολέμου με μοναδικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των καπιταλιστικών συμφερόντων. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αντισταθούμε, να μην παραμείνουμε παθητικοί θεατές, καθώς δεν μπορούμε να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες και οι κυρίαρχοι θέλουν να μας σύρουν σε ένα ανθρώπινο σφαγείο για τα κέρδη τους και τη νομή της εξουσίας στην ιμπεριαλιστική πίτα. Το παρόν και το μέλλον μας κρίνεται από την οργάνωσή μας. Από την ικανότητά μας να ενωθούμε, για να υπερασπίσουμε τα δικά μας συμφέροντα, τα συμφέροντα της τάξης μας.

Η γενική απεργία στις 20 Νοεμβρίου αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό, για να υψώσουμε τις φωνές μας και να διεκδικήσουμε αυξήσεις στους μισθούς, συλλογικές συμβάσεις και μείωση των ωρών εργασίας, ενάντια στο δυσβάστακτο κόστος ζωής που επιβάλλουν τα αφεντικά και το κράτος. Να θέσουμε, επίσης, στο προσκήνιο των διεκδικήσεών μας την υπεράσπιση του αναφαίρετου κοινωνικού δικαιώματος στη στέγαση, την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και παιδείας που γίνονται βορά των ιδιωτικοποιήσεων με τα απογευματινά χειρουργεία (επί της ουσίας νομιμοποίηση στο φακελάκι) και την επικείμενη ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ αντίστοιχα.

Απέναντι στον ξεπουλημένο εργοδοτικό συνδικαλισμό της ΓΣΕΕ και της γραφειοκρατικής και αστικοποιημένης ΑΔΕΔΥ, να στηρίξουμε τον ακηδεμόνευτο, μαχητικό συνδικαλισμό από τη βάση. Να οργανωθούμε στα σωματεία στους χώρους εργασίας μας, για να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε συλλογικά την αυθαιρεσία και τις επιθέσεις που διεξάγουν συντονισμένα τα αφεντικά και το κράτος. Γιατί η ταξική οργάνωση και αλληλεγγύη μπορούν στην πράξη να επιφέρουν νίκες για την τάξη μας και να υπερασπίσουν τα κεκτημένα αγώνων που θέλει να πάρει πίσω το κεφάλαιο. Την ίδια στιγμή, χωρίς να χάνουμε χρόνο, πρέπει να δυναμώσουμε το αντι-ιμπεριαλιστικό-αντιπολεμικό κίνημα, έχοντας ως «πυξίδα» μας τον προλεταριακό διεθνισμό και όχι την επιλογή προτιμότερου ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, σαμποτάροντας τους πολεμικούς εξοπλισμούς και προετοιμασίες, τα πολεμοκάπηλα σχέδια του ελληνικού κράτους και της εγχώριας αστικής τάξης, «ρίχνοντας άμμο στα γρανάζια» του ιμπεριαλιστικού πολέμου.

Τα αδιέξοδα του καπιταλιστικού συστήματος γίνονται όλο και πιο εμφανή από τη στιγμή που οξύνεται η δομική κρίση του συστήματος και εντείνεται η πολιτική και γεωπολιτική αποσταθεροποίηση. Ο καπιταλισμός δεν έχει να μας προσφέρει τίποτα παραπάνω από φτώχεια, εξαθλίωση και εκατόμβες νεκρών. Στο χέρι μας είναι να αποφασίσουμε πώς θέλουμε να ζήσουμε και αν θα επιτρέψουμε στους ισχυρούς να συνεχίσουν να παίζουν με τις ζωές μας, ενώ εκείνοι εξακολουθούν, εκ του ασφαλούς, να πλουτίζουν με τον ιδρώτα και τις ζωές μας.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι ένα σύστημα που στηρίζεται στην εκμετάλλευση και καταπίεση ανθρώπου (και φύσης) από άνθρωπο δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί, ούτε να απαλλαγεί από τον βάρβαρο χαρακτήρα του. Για αυτό και είναι κάθε άλλο παρά αναγκαία η ανατροπή του, η κατάργηση του κράτους και των τάξεων, η αταξική και ακρατική οργάνωση της κοινωνίας στις βάσεις του ελευθεριακού κομμουνισμού.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ - Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΔΕ ΘΑ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΟΥΜΕ - ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΝΑΓΚΩΝ, ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΣΣΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ, ΜΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ - ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΧΩΡΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟ, ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΣΠΙΤΙ

ΚΑΜΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ, ΣΑΜΠΟΤΑΖ ΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΝΑΤΟ - ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ, ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΣΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΞΑΝΘΡΩΠΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ: ΤΕΤΑΡΤΗ 20 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 10:30, ΚΑΜΑΡΑ
*Στηρίζουμε τα μπλοκ των σωματείων βάσης.

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

e-mail επικοινωνίας: lib_exthess@woexrdpress.excom

blog: libertasalonica.wordpress.com

Κάλεσμα στις απεργιακές κινητοποιήσεις Tετάρτη 20 Νοεμβρίου| Αθήνα 11:00 Χαυτεία| Θεσσαλονίκη 10:30 Καμάρα ( Στηρίζουμε τα μπλοκ των ταξικών σωματείων/παρεμβάσεων)

Από την 1η Απρίλη με την πλασματική αύξηση του κατώτατου μισθού στα 830 μικτά, η κυβέρνηση προσπάθησε να πλασάρει μιντιακά μια δήθεν νέα πραγματικότητα για τα εισοδήματα της εργατικής τάξης και την αντιμετώπιση της καλπάζουσας ακρίβειας. Στην πραγματικότητα φυσικά, η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και του λαού, αφού η Ελλάδα κατατάσσεται στις χειρότερες χώρες του ΟΟΣΑ σχετικά με τον πληθωρισμό στα τρόφιμα. Ενώ ακόμα, η άνοδος των ενοικίων, τα κόκκινα δάνεια και η απελευθέρωση των πλειστηριασμών, τα φαινόμενα ενεργειακής φτώχειας και η ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας οδηγούν σε υπέρμετρη επιδείνωση των συνθηκών στεγαστικής διαβίωσης και μία νέα περίοδο αναδιανομής του κοινωνικού πλούτου από κάτω προς τα πάνω.

Μπροστά στη φτωχοποίησή τους οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στέκονται με όλο και λιγότερα όπλα στη διάθεση τους. Οι αντεργατικοί νόμοι της τελευταίας 12ετίας, με πιο πρόσφατα τα παραδείγματα των νόμων Γεωργιάδη και Χατζηδάκη, έχουν δώσει πράσινο φως για την άγρια εκμετάλλευσή μας στους χώρους δουλειάς από τους εργοδότες, έχουν μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών ρισκάροντας με την επιβίωση των ασφαλιστικών μας ταμείων, έχουν προχωρήσει στην ουσιαστική ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας (με πρόσφατα παραδείγματα τις πειθαρχικές διώξεις εκπαιδευτικών στον Πειραιά αλλά και την κήρυξη απεργιών ακόμα και της ΔΟΕ ως "παράνομες"). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν εξαλείψει τα δικαιώματά μας, έχουν υποβαθμίσει πλήρως κάθε μέριμνα για μέτρα προστασίας της υγείας και της ζωής των εργαζομένων στους χώρους δουλειας, έχουν υποστελεχώσει και διαλύσει το ΣΕΠΕ (οι 116 νεκροί συνάδελφοι από τον Γενάρη μέχρι και το τέλος του Οκτώβρη αλλά και οι 200 περίπου σοβαρά τραυματίες αποτελούν ενδεικτικούς αριθμούς της κατάστασης). Οι ίδιοι νόμοι είναι που έχουν ξεχειλώσει τα ωράρια μας, έχουν μετατρέψει την εργασία μας σε ένα είδος όλο και πιο φτηνό, όλο και πιο εύπλαστο για τις ανάγκες της καπιταλιστικής κερδοφορίας, μας έχουν κάνει να φοβόμαστε να διεκδικήσουμε ακόμα και τα στοιχειώδη υπό το φόβο της ανεργίας σε ένα περιβάλλον πλήρους απελευθέρωσης του δικαιώματος των εργοδοτών να μας απολύουν ακόμα και χωρίς αιτιολογία, όποτε οι ίδιοι θέλουν.

Αλλά και αντίστοιχα, με τους πιο πρόσφατους νόμους που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια κάθε δομή κοινωνικής πρόνοιας, κάθε δημόσια υποδομή και υπηρεσία τεμαχίζεται, ρημάζει και στη συνέχεια ιδιωτικοποιείται. Ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες προωθούνται συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίες από την άρχουσα τάξη και τις κυβερνήσεις της και ενταγμένες στο νεοφιλελεύθερο πολιτικό πλαίσιο έχουν πάρει την μορφή λαίλαπας κονιορτοποιώντας την έννοια των Δημόσιων Αγαθών (Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Μεταφορές) κάτω από το βάρος της επικράτησης του συμφέροντος των ισχυρών και του κέρδους του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντιδραστικές πολιτικές οι οποίες έχουν γεννήσει δυναμικούς αγώνες στον τομέα της Υγείας με συνεχείς κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στον κλάδο καθώς και στην Παιδεία όπου το προηγούμενο διάστημα φοιτητές, καθηγητές και εργαζόμενοι συσπειρωμένοι έδωσαν πολύμηνη μάχη απέναντι στο νομοσχέδιο Πιερρακάκη με πολύμορφες, μαζικές, μαχητικές κινητοποιήσεις σε πανελλαδικό επίπεδο αποκρυσταλλώνοντας με έμπρακτους όρους το πλαίσιο αμφισβήτησης και εναντίωσης στις κυβερνητικές πολιτικές.

Αγώνες ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις οι οποίοι στην περίπτωση της καπιταλιστικής δολοφονίας των Τεμπών πήραν την μορφή κοινωνικού ξεσπάσματος για την διασφάλιση και την υπεράσπιση του δικαιώματος στην ίδια την ζωή απέναντι στην προτεραιοποίηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο αγώνας για να μη ξεχαστεί το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών είναι ένας ενεργός αγώνας δικαίωσης της τάξης μας που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Δικά τους τα κέρδη, δικοί μας οι νεκροί».

Παράλληλα, η κυβέρνηση, που όπως και οι προηγούμενες αστικές κυβερνήσεις, νομοθετούν βάσει των επιταγών των ντόπιων εφοπλιστών και βιομηχάνων αλλά και κατά παραγγελία των κέντρων αποφάσεων της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, δεν αρκείται μόνο στην, βάση νόμου, αφαίμαξη του λαού. Ταυτόχρονα με αυτήν, η ταύτιση της Ελλάδας με τις "Μεγάλες Δυνάμεις" του Δυτικού Μπλοκ μεταφράζεται στην ενεργή εμπλοκή της χώρας στα ενεργά μέτωπα της Ουκρανίας, της Παλαιστίνης και της Υεμένης. Εμπλοκή η οποία βάζει την χώρα σε ρόλο άμεσου επιτιθέμενου με όποιες πιθανές επιπτώσεις συνεπάγονται και οδηγεί σε κατασπατάληση δεκάδων δισεκατομμυρίων σε εξοπλιστικά προγράμματα, αύξηση του προϋπολογισμού για τις ΝΑΤΟϊκές υποχρεώσεις της χώρας, εκτροχιασμό του δημόσιου χρέους, συμμετοχή σε κοινό ευρωπαϊκό ταμείο για την χρηματοδότηση της πολεμικής σύγκρουσης στην Ουκρανία. Δυσθεώρητες δαπάνες κόντρα στις πραγματικές λαϊκές ανάγκες για τις οποίες οποιαδήποτε κονδύλι φαντάζει για την άρχουσα τάξη ένα περιττό έξοδο.

Απέναντι στη σιωπή που επιβάλλει η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό μέσω των κυρίαρχων ΜΜΕ και των μηχανισμών αφομοίωσης και καταστολής που έχει στη διάθεσή της, η εργατική τάξη, η νεολαία και ο λαός επιμένουν να δίνουν μάχες χαρακωμάτων.

Είναι η μαχητική υπεράσπιση των απολυμένων από το ξεσκαρτάρισμα που έκαναν οι εργοδότες και από το κύμα εκδικητικών απολύσεων από δεκάδες επιχειρήσεις που ακολούθησε την απεργία της 8ης Μάρτη του 2023 αλλά και η λαϊκή αυτενέργεια και οργάνωση που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια των πλημμυρών και των πυρκαγιών των τελευταίων χρόνων, παίρνοντας ταυτόχρονα αγωνιστικά χαρακτηριστικά αναδεικνύοντας την ευθύνη των κυβερνητικών πολιτικών.

Είναι η δεύτερη πανεργατική απεργία του περασμένου Σεπτέμβρη ενάντια στον νέο νόμο του Γεωργιάδη που ήρθε να εντατικοποιήσει κι άλλο την εργασία μας και να την προσαρμόσει στις ανάγκες κερδοφορίας του κεφαλαίου, οι μικρές και μεγάλες μάχες των καθηγητών και των γιατρών για την υπεράσπιση του Δημόσιου, Δωρεάν και ποιοτικού χαρακτήρα της Υγείας και της Παιδείας.

Είναι οι στιγμές υπεράσπισης των διαδηλώσεων από τις αστυνομικές επιθέσεις, οι μαζικές πορείες αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα που δίνει ο λαός της Παλαιστίνης, οι "νίκες" και οι "ήττες" του αγώνα αντοχής που δίνεται από γειτονιά σε γειτονιά για να σωθούν τα σπίτια λαϊκών οικογενειών, είναι η αντιφασιστική πάλη που δίνεται ταυτόχρονα με κάθε μέσο, έτσι ώστε να μην ξανατολμήσουν οι καπιταλιστές να ξαναβγάλουν στον δρόμο τις εφεδρείες τους.

Είναι η μαζική - παρά την απεργοσπαστική στάση της ΓΣΕΕ - απεργία της 28ης Φλεβάρη του 2024 όπου εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι πλημμύρισαν τους δρόμους της χώρας, με αρκετούς από αυτούς να απεργούν για πρώτη φορά και με άλλους να συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής και να υπερασπίζονται την ταξική και λαϊκή μνήμη και οργή για το καπιταλιστικό έγκλημα των Τεμπών, ακόμα κι αν δεν κατάφερε ο αγώνας αυτός να συνδεθεί - ελλείψει ενός μαχητικού συντονιστικού απεργιακού οργάνου που θα έσπαγε τον συντεχνιακό χαρακτήρα και θα ένωνε τις λαϊκές δυνάμεις που βρέθηκαν στον δρόμο - με τις κινητοποιήσεις των αγροτών και των φοιτητών/ φοιτητριών που λάμβαναν χώρα την ίδια περίοδο.

Είναι οι πρόσφατες απεργιακές μάχες των εργαζομένων στα τηλεφωνικά κέντρα, των διανομέων σε e-food και wolt, των οικοδόμων, των εργαζομένων στα ξενοδοχεία και στην εστίαση που κρατάν τη φλόγα της ταξικής πάλης αναμμένη.

Ξέρουμε πως οι συσχετισμοί παραμένουν αρνητικοί, κοινωνικά αλλά και μέσα στην ίδια την εργατική τάξη. Την τάξη που βιώνει τόσο τη διαρκή διαδικασία φτωχοποίησής της, όσο και τον διαρκή φόβο της απόλυσης και της ανεργίας, της έξωσης και της αστεγίας, έχοντας όλο και λιγότερα μέσα στα χέρια της για να αγωνιστεί και να διεκδικήσει.

Και για αυτό οφείλουμε να υπερασπιστούμε και να μαζικοποιήσουμε τα ταξικά σωματεία κόντρα στα εκφυλιστικά φαινόμενα που παρατηρούνται από τις αστικοποιημένες ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, να παλέψουμε για τη δημοκρατική λειτουργία τους αλλά και για να πάρουν οι μορφές της πάλης τους όλο και πιο μαχητικά και αποφασιστικά χαρακτηριστικά.

Και για αυτό οφείλουμε να απλώσουμε το μήνυμα της απεργίας της 20ης Νοέμβρη σε κάθε χώρο δουλειάς, να διεκδικήσουμε άμεσες αυξήσεις στους μισθούς στο μέτρο των αναγκών μας, να επιβάλλουμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας σε κάθε κλάδο και κάθε επιχείρηση, να μπλοκάρουμε την ακρίβεια και το πλιάτσικο που κάνουν στα εισοδήματα μας οι μαυραγορίτες των παρόχων ενέργειας και των σούπερ μάρκετ.

Μόνο η ταξική οργάνωση μπορεί να σταθεί ανάχωμα απέναντι στις συνθήκες φτώχειας που μας επιβάλλει η καπιταλιστική κερδοφορία. Η ταξική οργάνωση, που είναι η μόνη ικανή, στην εξέλιξη και στο βάθεμά της, να ανατρέψει τις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς που βιώνει ο λαός, που είναι η μόνη ικανή να ανατρέψει τη δικτατορία του κεφαλαίου, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 20ης ΝΟΕΜΒΡΗ

Διαρκής Αγώνας για την ταξική απελευθέρωση

Το Σωματείο Εργαζομένων στην Συνεργατική ΒΙΟΜΕ συμμετέχει και καλεί όλες/ους τις/τους εργαζόμενες/ους στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία την Τετάρτη 20/11/2024.

Όλοι και όλες μπορούμε μαζί.

Θεσσαλονίκη: στην Κάμαρα την Τετάρτη στις 10:30

Αθήνα: στα Χαυτεία την Τετάρτη στις 11:00

πηγή : email που λάβαμε στις 19 Νοεμβρίου 16h