Πέμπτη 7 Νοεμβρίου 2024 στις 19.00
[ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΠΟΘΕΣΙΑΣ]Συγκέντρωση ενάντια στις κρατικές δολοφονίες κρατουμένων
Το βράδυ της Παρασκευής 25/10/2024, 22χρονη κρατούμενη βρίσκεται απαγχονισμενη σε χώρο προσωρινής κράτησης των φυλακών Κορυδαλλού. Η κρατούμενη στις 24/10 μεταφέρθηκε στο ειδικό κέντρο υγείας φυλακών Κορυδαλλού και στην συνέχεια σε ψυχιατρικό Νοσοκομείο αφότου οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι έκριναν την συμπεριφορά της ως "παραβατικη". Συμφωνα με τα καθεστωτικά, απο τη ψυχιατρική κλινικη κρίθηκε η επιστροφή της στις φυλακες ωστόσο το πρωί της επόμενης μέρας, παρουσίασε διαταραχές και οδηγήθηκε στο ειδικό κέντρο υγείας των φυλακών με σκοπό να ξαναπάει στο ψυχιατρικό Νοσοκομείο. Παρόλαυτα, αυτό δεν συνέβει ποτέ καθώς το ίδιο βράδυ βρέθηκε απαγχονισμενη. Διεξήχθει εισαγγελική έρευνα με αποτέλεσμα τη σύλληψη 2 σωφρονιστικών υπαλλήλων,οι οποίοι αφέθηκαν ελεύθεροι την επόμενη μέρα χωρίς περιοριστικούς όρους.
Ταυτόχρονα,την Παρασκευή 25/10/2024, 21χρονος βρίσκεται νεκρός στο κέντρο κράτησης Νέων Βόλου. Σύμφωνα με τα καθεστωτικά, η ιατροδικαστική εξέταση αναφέρει πως δεν είχε σημάδια πάλης και η αιτία του θανάτου του ακόμα παραμένει άγνωστη, παρόλο που ο ιδιος ζητούσε για ώρες ιατρική περίθαλψη γιατί υπέφερε απο βαρύτατους πόνους, παράκληση η οποία και αγνοήθηκε. Την επόμενη μέρα, Σάββατο 26/10, οι κρατούμενοι του κέντρου κράτησης Νέων Βόλου, προέβησαν το μεσημέρι σε αποχή συσσιτίου, ενώ το βράδυ ξέσπασε εξέγερση, με τους κρατούμενους να καίνε τα σεντόνια και τα στρώματα τους. Ο λόγος η εξέγερσης ήταν τόσο ο θάνατος του 21χρονου αλλά και οι συνθήκες διαβίωσης μέσα στο κέντρο κράτησης.
Παράλληλα, άλλο ένα περιστατικό σημειώθηκε τη 1/10/2024 όπου ο 29χρονος βρέθηκε κρεμασμένος σε χώρο κράτησης οπου κρατούνταν με άλλα 11 άτομα του γνωστού κολαστηρίου Α.Τ. Ομόνοιας, το οποίο όμως δεν πήρε έκταση στα καθεστωτικά όπως και ο,τι άλλο συμβαίνει στο συγκεκριμένο Α.Τ.
Ακόμη ένας θάνατος με άγνωστα αιτία και με αναμονή αποτελεσμάτων της ιατροδικαστικής εξετασης έρχεται να προσθέσει στην κρατική σάπιλα όπου στις 45χρονος βρίσκεται νεκρός το απόγευμα της Δευτέρας 4 Νοεμβρίου στο Α.Τ Αχαρνών.
Αυτά είναι λίγα από τα περιστατικά που συνέβησαν το τελευταίο διάστημα τα οποία γνωστοποιήθηκαν και αναδυκνειουν για ακόμη μια φορά την κρατική βαρβαρότητα. Δεν είναι η πρώτη φορά που η αμέλεια του κρατικού μηχανισμού οδηγεί σε θανάτους κρατουμένων.
Ο θεσμός της φυλακής είναι ένα εργαλείο τιμωρητικό με ξεκάθαρα εκδικητικό χαρακτήρα. Οι συνθήκες δεν αλλάζουν παρόλες τις κινητοποιήσεις των κρατουμένων ανά τα χρόνια. Άθλιες συνθήκες διαβίωσης, απομόνωσης και εξευτελισμού. Εξευτελιστικοί σωματικοί έλεγχοι, άθλιες συνθήκες υγιεινής με υπερπληθυσμό των ελληνικών φυλακών και συνωστισμό κρατουμένων σε κελιά και θαλάμους, στιβαγμενους/ες σε ακατάλληλους χώρους, ελλειπής και -ανά περιπτώσεις- ανύπαρκτη βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, τραμπουκισμοί, απομόνωση, ξυλοδαρμοί, εκδικητικές μεταγωγές, πειθαρχικές διώξεις και δολοφονίες διεταγμένες από σωφρονιστικά στελέχη.
Ανά καιρούς, οι κρατούμενοι/ες εξεγείρονται για τις συνθήκες διαβίωσης εντός των τοίχων με μόνο αποτέλεσμα την ολοένα και μεγαλύτερη αυστηροποιηση, θέσπιση νομοθετημάτων, εντατικοποίηση ελέγχων και μετατροπή Σωφρονιστικού και Ποινικού κώδικα για την φίμωση κάθε ανάσας ελευθερίας.
Δεν πέφτουμε θύματα της κοροϊδίας που τα ΜΜΕ προσπαθούν να μας ταΐσουν μετά από κάθε κρατική δολοφονία όπου μιλάνε για "ανθρώπινα δικαιώματα" και "μεμονωμένα περιστατικά" ενώ μέσα σε ένα μήνα 2 υποθέσεις νεκρών κρατουμένων και 2 σε Α.Τ έχουν ήδη γνωστοποιηθεί. Δεν ξεχνάμε τις υποθέσεις δολοφονιών, ξυλοδαρμών κι βιασμών στα Α.Τ που όλο και αυξάνονται με την βοήθεια και συγκάλυψη των ΜΜΕ.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ποια πλευρά έχουμε επιλέξει. Είμαστε ενάντια στο κράτος και την μισαλλοδοξία του, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και τον εξευγενισμό της κοινωνίας που μας θέλει σωφρονες και νομοταγείς. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους κρατούμενους/ες και στηρίζουμε τα αιτήματα και τις κινητοποιήσεις τους για αξιοπρεπή ζωή μέσα στη σάπιλα που ονομάζεται Σωφρονιστικο σύστημα. Στεκόμαστε ενάντια σε κάθε μορφή εγκλεισμού μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής.
ΟΙ ΦΥΛΑΚΈΣ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΏΝΟΝΤΑΙ, ΚΑΤΕΔΑΦΊΖΟΝΤΑΙ
ΜΠΟΥΡΛΌΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΆ
Ταμείο αλληλεγγύης φυλακισμένων και διωκόμενων αγωνιστ(ρι)ών
"Στηρίζουμε την Συγκέντρωση ενάντια στις κρατικές δολοφονίες κρατουμένων, Πέμπτη 19.00, Πλατεία Αγίας Σοφίας"
Οι ζωές των κρατουμένων μετράνε!
Περιστατικό πρώτο: Το βράδυ της Παρασκευής 25/10 η 22χρονη κρατούμενη Θ. Μ. βρέθηκε κρεμασμένη στο κελί της στο νοσοκομείο κρατουμένων του Κορυδαλλού Άγιος Παύλος. Οι συγκρατούμενοι/ες της καταγγέλλουν με ανακοίνωσή τους πως το μεταγωγών αποφάσισε να μην εκτελέσει καθορισμένη μεταγωγή της Θ. Μ. σε εξωτερικό νοσοκομείο, αφήνοντάς την αβοήθητη, ενώ η ίδια διαμαρτυρόταν καθημερινά στο ιατρείο της φυλακής και ζητούσε βοήθεια.
Περιστατικό δεύτερο: Το Σάββατο 26/10 στις φυλακές Βόλου, ένας 21χρονος κρατούμενος βρίσκεται νεκρός στο κελί του "υπό διευκρίνηστες συνθήκες" . Σύντομα ξεκινούν ταραχές, αφού οι συγκρατούμενοί του ξεσηκώθηκαν, διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες κράτησης και ζητώντας καλύτερη ιατρική κάλυψη και αξιοπρεπή επίπεδα διαβίωσης.
Και αυτά είναι μονάχα δύο από τα εκατοντάδες περιστατικά "αυτοκτονιών" και θανάτων που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο μέσα σε φυλακές και Αστυνομικά Τμήματα, οπου ο θάνατος έχει μετατραπεί σε ακόμη ένα "ατύχημα". Αμφότερα τα περιστατικά πέρασαν στα ψιλά των ειδησεογραφικών Site και των δελτίων, χαρακτηριστικό του πόσο λίγο μετρούν οι ζωές των κρατουμένων για αυτούς που ορίζουν αυτό το εγκληματικό σύστημα.
Οι φυλακισμένοι/ες στην Ελλάδα είναι άνθρωποι στιγματισμένοι και ξεχασμένοι. Η μόνη αναφορά που γίνεται σε αυτούς από τα ΜΜΕ είναι όταν θέλουν να τους στιγματίσουν ακόμη περισσότερο, συλλήβδην εμπλέκοντας τους σε υποθέσεις Μαφίας καθώς και να τους συνδέσουν με κάθε είδους αντικοινωνική συμπεριφορά. Σχεδόν ποτέ δεν γίνεται κάποια αναφορά στις συνθήκες κράτησής τους, που είναι πραγματικά άθλιες, παρά μόνο όταν θέλουν να παρουσιάσουν τις φυλακές ως το "βασίλειο των κακοποιών", του οποίου τον πλήρη έλεγχο έχουν δήθεν διαφορές συμμορίες και όπου όλοι οι κρατούμενοι απεικονίζονται να ζούνε τάχα σαν πελάτες ξενοδοχείου, "με όλες τις ανέσεις". Καμία αναφορά και κανένας διαχωρισμός δεν γινεται στους βασανισμούς, στο άθλιο φαγητό και στην υπερσυμφόρηση σε ασφυκτικά μικρά κελιά, από την μια για την πλειοψηφία των κρατουμένων, και στην άμεση διαπλοκή των αστυνομικών και των κρατικών υπαλλήλων με τους βαρώνους του ποινικού εγκλήματος από την άλλη.
Η φυλακή και η εγκληματικότητα είναι ο διεστραμμένος (και όχι απλά αντεστραμμένος) καθρέφτης της κοινωνίας μας. Όπως ακριβώς έξω στην κοινωνία επιχειρείται να αποκρυφτούν οι κύριες αιτίες που οδηγούν στην μιζέρια και την εξαθλίωση εκατομμύρια συνανθρώπους μας - ενώ άλλοι, πολλοί λίγοι, πατάνε επάνω στην εκμετάλλευση αυτών των εκατομμυρίων για να ζουν πλουσιοπάροχα-, όπως ακριβώς πάντα βρίσκονται οι αποδιοπομπαίοι τράγοι επάνω τους οποίους θα ρίξουν τις ευθύνες για όλα τα κοινωνικά προβλήματα (μετανάστες, απεργοί κλπ), έτσι ακριβώς και οι κυριότεροι λόγοι που γεννούν το αντικοινωνικό έγκλημα και την παραβατικότητα αποκρύπτονται και οι φυλακισμένοι μετατρέπονται μαζικά σε "τέρατα" και απανθρωποποιούνται.
Οι κυριότεροι λόγοι φυσικά για το έγκλημα είναι αμιγώς κοινωνικοί και συστημικοί: Είναι η φτώχεια, η ανεργία, αλλά φυσικά και η πολιτισμική κατάπτωση και οι αντικοινωνικές αξίες που επιβάλλει το ίδιο καπιταλιστικό σύστημα. Χωρίς να παραβλέπουμε ότι κομμάτι των πράξεων που μπορεί να οδηγήσουν κάποιον/α στην φυλακή σχετίζονται με πράξεις τόσο αποτρόπαιες, που δεν μπορούν να εξηγηθούν με ταξικά κριτήρια - κάποια όμως έχουν να κάνουν με μια ξεκάθαρη εξουσιαστική συνθήκη όπως η πατριαρχία (όπως π.χ. οι γυναικοκτονίες, οι βιασμοί)- αναγνωρίζουμε ωστόσο πως αυτά δεν είναι παρά μία μειοψηφία - που δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και πιο συχνά- και πως η πλειονότητα των φυλακισμένων εμπλέκεται σε εγκλήματα οι αιτίες των οποίων συσχετίζονται έμμεσα ή άμεσα με κοινωνικά και ταξικά αιτία.
Το ποινικό σύστημα και η φυλακή λοιπόν είναι κι αυτά μια ταξική υπόθεση. Την ίδια ώρα που χιλιάδες φτωχοδιάβολοι, μετανάστες, Ρομά, στοιβάζονται σαν τα σακιά στα ελληνικά κάτεργα για ψύλλου πήδημα, μην έχοντας καν πολλές φορές την οικονομική δυνατότητα για επαρκή εκπροσώπηση από έναν δικηγόρο, από την άλλη μεριά, επιχειρηματίες-μαφιόζοι, οι "στυλοβάτες" της ελληνικής οικονομίας, αυτοί που μεταφέρουν τους τόνους πρέζας, που κάνουν λαθρεμπόριο όπλων και καυσίμων και πλουτίζουν από την σωματεμπορία, μπορούν και την γλυτώνουν, πληρώνοντας αδρά την ελευθερία τους, λαδώνοντας ή εκβιάζοντας το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Για να μην μιλήσουμε για τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, που "αθωώνονται" καθημερινά σε υποθέσεις με μίζες εις βάρος των δημοσίων ταμείων, αλλά και την ΕΛΑΣ: Εκεί επικρατεί μια πραγματική "ομερτά" για κάθε είδους έγκλημα - από παιδοβιασμούς μέχρι και γυναικοκτονίες- στα οποία εμπλέκονται πολιτικά πρόσωπα (συνήθως από την Δεξιά, πχ ο πολιτευτής της ΝΔ Νίκος Γεωργιάδης) ή αστυνομικοί (όπως ο Μπουγιούκος στην υπόθεση της έκδοσης της 19χρονης από την Ηλιούπολη).
Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, το σύστημα έχει εξοπλιστεί με μία σειρά από ακόμη πιο αυστηρούς νόμους εναντίον των πολιτικών του αντιπάλων, δηλαδή όσων αντιτίθενται ακριβώς σε αυτή την συνθήκη της γενικευμένης εκμετάλλευσης και καταπίεσης που γεννά το ίδιο το έγκλημα(αναρχικοί, κομμουνιστές, συνδικαλιστές, κοινωνικοί αγωνιστές). Έτσι, πλέον, κάποιος/α μπορεί να βρεθεί με μήνες ή και χρόνια ποινών φυλάκισης στην πλάτη του/της ακόμη και επειδή ένα υψηλά ιστάμενο πολιτικό πρόσωπο ένιωσε πως "απειλείται" και "στοχοποιείται" από κάποιο post στο Facebook. Σε αυτά τα πλαίσια ψηφίστηκε και ξεκινάει να εφαρμόζεται και ο νέος ποινικός κώδικας. Οι νέες αντικοινωνικές διατάξεις, οι οποίες χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερη επιθυμία της εξουσίας για τιμωρία, στοχεύουν δήθεν στην πάταξη της εγκληματικότητας, ενώ στην πραγματικότητα καταφέρνουν ακριβώς το αντίθετο, αφού αφενός δεν καταπιάνονται καθόλου με τα αίτια της εγκληματικότητας, δηλαδή με την πρόληψη, και αφετέρου, όπως είναι γνωστό και αποδεδειγμένα, εκτός των άλλων, από διάφορες έρευνες που έχουν πραγματοποιηθεί, η αυστηροποίηση των ποινών δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο για τα πιο καταπιεσμένα και περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας, που λόγω του στιγματισμού και της έλλειψης ευκαιριών οδηγούνται αναπόφευκτα ξανά στο έγκλημα.
Πιο συγκεκριμένα, αυστηροποιούνται οι ποινές (είτε μέσω αύξησης του χρόνου έκτισης μιας ποινής είτε μέσω της μετατροπής της από πλημέλλημα σε κακούργημα). Επιπλέον οι τριμελείς συνθέσεις των δικαστηρίων (τουλάχιστον για πλημμεληματικές πράξεις) καταργούνται και αντικαθιστούνται απο μονομελείς, κάτι το οποίο κάθε λογικός άνθρωπος θα έλεγε ότι είναι λιγότερο δημοκρατικό. Και τέλος, με τον νέο νόμο, όπως ειπώθηκε και νωρίτερα, γίνεται πολύ πιο εύκολο να μπει κάποιος/α στην φυλακή και να εκτίσει την ποινή ή μέρος αυτής, αφού μειώνεται το χρονικό εύρος των πόνων που παρέχουν δυνατότητα αναστολής. Αυτά αποτελούν ορισμένες μόνο από τις νέες διατάξεις του νέου νόμου. Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά ψηφίστηκαν από την κυβέρνηση μέσα από ένα αφήγημα πάταξης της εγκληματικότητας, ειδικότερα όσον αφορά τα θέματα ενδοοικογενειακής βίας και το θέμα των εμπρησμών, ενώ ξέρουμε πολύ καλά πόσο και αν ενδιαφέρονται το κράτος και το κεφάλαιο, τόσο για το πρώτο όσο και για το δεύτερο...
Το μήνυμα λοιπόν είναι ξεκάθαρο: Αν είσαι φτωχός και ωθηθείς στην παραβατικότητα ή αν είσαι εχθρός του συστήματος, σε περιμένει πιθανότατα η φυλακή. Αν είσαι πλούσιος, πολιτικός ή αστυνομικός, έχεις ασυλία.
Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι φυλακισμένοι/ες, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι άνθρωποι σαν κι εμάς. Και αν για κάποιον λόγο έμπλεξαν στην παγίδα που δημιουργεί το ίδιο το σύστημα και κατέληξαν στην φυλακή, αυτό δεν σημαίνει πως η ανθρώπινη τους υπόσταση πρέπει ξεχνιέται. Αυτό δεν σημαίνει πως, μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να χτίσουμε έναν κόσμο χωρίς καταπίεση και εκμετάλλευση, οπου και θα καταστραφούν μοιραία όλες οι φυλακές μαζί με το σύστημα και τις αιτίες που τις γέννησε, θα πρέπει να ξεχνάμε τα δικαιώματα των φυλακισμένων στο σήμερα και να τους αντιμετωπίζουμε ως άγρια θηρία και τέρατα.
Να σταθούμε δίπλα στους/στις κρατούμενους/ες και στον αγώνα τους για καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.
Να μην αφήσουμε καμία κρατική δολοφονία, μέσα ή έξω από τα τείχη των φυλακών, να μείνει ανταπάντη.
Μέχρι το γκρέμισμα του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος που γεννά την ανισότητα και την καταπίεση και ωθεί τα πιο υποτιμημένα κομμάτια της κοινωνίας στο αντικοινωνικό έγκλημα και την παραβατικότητα.
Μέχρι το γκρέμισμα της τελευταίας φυλακής!
Οριζόντια Κίνηση - για την Αναρχία και τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό
Σα να μην αρκούσαν οι άθλιες συνθήκες κράτησης στα Α.Τ. και τις φυλακές, το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν τα "τυχαία" περιστατικά θανάτων ανθρώπων που βρίσκονται στα χέρια του κράτους. Είτε πρόκειται για τον βασανισμό και την δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, είτε για περιστατικά όπως αυτό του 21χρονου που βρέθηκε νεκρός στο κέντρο κράτησης νέων Βόλου, αφού το αίτημά του για νοσηλεία αγνοήθηκε, είτε για την 22χρονη στις φυλακές Κορυδαλλού, είτε για δεκάδες άλλα ανώνυμα θύματα της κρατικής θανατοπολιτικής. Το πόρισμα είναι σαφές. Στα κελιά της δημοκρατίας κινδυνεύεις με θάνατο.
Είναι αναρρίθμητες περιπτώσεις που μας καθιστούν σαφές ότι η πορεία ενός έγκλειστου, σημαίνει βασανιστήρια, εκδικητικές μεταγωγές, στέρηση βασικών δικαιώματων, άθλιες συνθήκες κράτησης και το πηγάδι δεν έχει πάτο. Με άλλα λόγια, οι ζωές των κρατούμενων, είναι αναλώσιμες για τους καταπιεστές. Μέσα από μια σειρά τροποποιήσεων, τόσο στον σωφρονιστικό, όσο και στον ποινικό κωδικα, κράτος και κεφάλαιο δείχνουν να οχύρωνονται απέναντι σε κάθε είδους "παραβατικότητα", αρχικά με την αυστηριοποίηση των νομικών πλαισίων κι έπειτα με την πλήρη υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, κατά τη διάρκεια έκτισης των διαφόρων ποινών.
Ωστόσο πέρα απο τις κινήσεις από την πλευρά της εξουσίας, υπάρχει και η κίνηση από την πλευρά των καταπιεσμένων και των αντιστεκόμενων. Παρά λοιπόν, το ότι η καπιταλιστική μηχανή θέλει να δείχνει άτρωτη, εμείς έχουμε τα παραδείγματα των αγώνων, μικρών και μεγάλων, να μας δείχνουν το αντίθετο, με τελευτίο παράδειγμα την εξέγερση των κρατουμένων του κέντρου κράτησης νέων Βόλου στις 26/10. Από τις απεργίες πείνας και τις εξεγέρσεις στα κεντρα κράτησης των μεταναστ(ρι)ών, μέχρι τις απεργίες πείνας και τις συλλογικές διεκδικήσεις κρατουμένων στις φυλακές, οι αγώνες των εγκλείστων πέρα απο το να μας συγκινούν, μας δείχνουν τον δρόμο. Οι αγώνες των, κάθε λογής, κρατουμένων για τα δικαιώματά τους είναι αγωνας για ζωή και αξιοπρέπεια, και εμείς στεκόμαστε αλληλέγγυοι \ες σε αυτούς.
Ανάρες,
Ομάδα Δράσης & Αλληλεγγύης
