kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Φεμινιστικό Καφενείο και Προβολή Ταινιών στο Πάντειο

Την Πέμπτη 21/11 στις 4μμ σας περιμένουμε στον χώρο μας πίσω από το αίθριο για καφέ, τσάι ή χυμό και κουβέντα γύρω από τους έμφυλους ρόλους και ανταγωνισμούς και τον εσωτερικευμένο σεξισμό με αφορμή την 25η Νοέμβρη. Στις 8μμ θα προβάλουμε τις ταινίες μικρού μήκους "Pumzi" και "Asparagus", θα ακολουθήσει συζήτηση. Στον χώρο θα υπάρχει μπαρ οικονομικής ενίσχυσης του σχήματος.

Η 25η Νοέμβρη θεσμοθετήθηκε διεθνώς ως ημέρα κατά της βίας κατά των γυναικών από τον ΟΗΕ. Καμπάνιες, ανακοινώσεις και εκδηλώσεις κατακλύζουν τη δημόσια σφαίρα δίνοντας «ορατότητα» στο φαινόμενο, αλλά η ίδια η βία παραμένει αορατοποιημένη καθημερινότητα πάνω στα σώματα θηλυκοτήτων και κουηρ υποκειμένων σε όλο τον κόσμο. Μέσα στη σκοτεινή πραγματικότητα εμφυλοκτονιών, τρανσφοβικών, ομοφοβικών επιθέσεων και σεξισμού οι θεσμικές δηλώσεις καταδίκης της βίας μας αφήνουν παγερά αδιάφορες. Η ίδια η θεσμοθέτηση της ημέρας τείνει να αποσυνδέσει την έμφυλη βία από τις βαθύτερες ρίζες της: την πατριαρχία, τον καπιταλισμό και την αποικιοκρατία. Η έμφυλη βία συχνά παρουσιάζεται ως αποκομμένη από τις πολιτικές συγκρούσεις και τις έμφυλες, ταξικές και φυλετικές διεκδικήσεις. Ο λόγος περί ατομικής ευθύνης, η κατασκευή του κακοποιητή ως "τέρας" και "εξαίρεση", η επίρριψη ευθυνών σε "παρωχημένες" αντιλήψεις, χτίζουν μια εικόνα για τις πατριαρχικές σχέσεις ως ξέχωρες από τις κοινωνικές. Δηλαδή ξέχωρες απο τις σχέσεις που διαμεσολαβούνται απο το κράτος, το έθνος και το κεφάλαιο.

Δεν έχουμε αυταπάτες για τον ρόλο του "προστάτη" που προσπαθούν απεγνωσμένα να υιοθετήσουν τα έθνη κράτη και το κεφάλαιο, αφομοιώνοντας συλλογικές διεκδικήσεις. Από την βία σε εμπόλεμες ζώνες και στρατιωτικές κατοχές, τα σύνορα και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, μέχρι τα στενά των πόλεων και τα σώματα των σεξεργατριών και τρανς ατόμων, η απελευθέρωση για την οποία αγωνιζόμαστε δεν θα έρθει με νόμους, θεσμούς και παγκόσμιες μέρες.

Η κατασκευή έμφυλων ταυτοτήτων και διπόλων εκτός απο βίαιους ανταγωνισμούς ανάμεσα στα φύλα, δημιουργεί και συγκρούσεις στο εσωτερικό των υποκειμένων που ετεροκαθορίζονται και υποβάλλονται σε ασταμάτητες πειθαρχήσεις. Από τους "άνδρες που δεν κλαίνε" και δεν πάνε στρατό μέχρι την "φροντιστική ιδιότητα" των γυναικών, από τα άφυλα παιδιά που "ταράζουν" τα οικογενειακά τραπέζια μέχρι τα σώματα που "προκαλούν", ασφυκτιούμε με τις έμφυλες επιταγές και τα δίπολα κι είμαστε εδώ για να στηρίξουμε τις αρνήσεις και επανοικειοποιήσεις των ταυτοτήτων και των ζωών μας.

Ο τρόπος μας να την παλεύουμε λοιπόν, ενάντια σε υπαγορεύσεις για το πώς πρέπει να υπάρχουμε και πότε να αγωνιζόμαστε, είναι να συναντιόμαστε και να συλλογικοποιούμε βιώματα και αντιστάσεις. Να μοιραζόμαστε σκέψεις για το πως φροντίζουμε το ένα το άλλο, πως συνεχίζουμε τους αγώνες μας δημιουργικά, δυναμικά κι από τα κάτω.

ταινίες

"Pumzi", της Wanuri Kahiu

Φουτουριστική ταινία μικρού μήκους. Πραγματεύεται το ζήτημα της περιβαλλοντικής κρίσης, τον έλεγχο, την πειθάρχηση και την υγεία, με πρωταγωνίστρια μία θηλυκότητα που παρά τις αντίξοες συνθήκες ελπίζει και αντιστέκεται σε ένα δυστοπικά απολυταρχικό καθεστώς.

"Asparagus", της Suzan Pitt

Μία αλληγορία για την αλλοτρίωση και την ταυτότητα. Μέσα από την εικόνα ενός σεξουαλικοποιημένου λαχανικού καταπιάνεται με τη γονιμότητα, την αναπαραγωγή και τις απεικονίσεις της φαλλικής δύναμης.

Σις στρέιτ μπορούν να παρεβρεθούν στην εκδήλωση διατηρώντας διακριτική παρουσία.

Αυτόνομη Πρωτοβουλία Παντείου

πηγή : https://www.facebook.com/share/1BK9kKco7e/
πηγή : email που λάβαμε στις 20 Νοεμβρίου 14h