kinimatoramaημερολόγιο από/για το κίνημα

Πορεία 6/12

[Χανιά] Πορεία 6/12 | ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ

ΠΟΡΕΙΑ: ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 06 ΔΕΚΕΜΒΡΗ 2024 | ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ | 18:00

Η 6η Δεκέμβρη του 2008 έχει μείνει για πάντα χαραγμένη στην κινηματική ιστορία. Η εν ψυχρώ δολοφονία του αναρχικού μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα αποτέλεσε το καθοριστικό γεγονός που γέννησε την εξέγερση του Δεκέμβρη. Ο αναρχικός χώρος λειτούργησε ως πυροκροτητής για να ξεσπάσει η πύρινη οργή των καταπιεσμένων. Ο Δεκέμβρης του '08, ο δικός μας Δεκέμβρης, υπήρξε ακόμα μια έφοδος των καταπιεσμένων στο ιστορικό προσκήνιο, μια οργισμένη διεργασία που διέρρηξε τα σύνορα των κοινωνικών ταυτοτήτων, αφήνοντας -για όσο διήρκησε- μονάχα την ταυτότητα του εξεγερμένου να στέκει αγέρωχη απέναντι στην κρατική καταστολή, τη μιντιακή προπαγάνδα, και την επερχόμενη λεηλασία των ζωών μας, που διαφαινόταν από τότε. Από τα αμφιθέατρα μέχρι τα οδοφράγματα το εξεγερτικό βίωμα διαμόρφωσε συνειδήσεις, πυκνώνοντας τις γραμμές του αναρχικού χώρου, αλλά και του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος. Ο Δεκέμβρης άφησε στο επαναστατικό κίνημα την πιο πλούσια παρακαταθήκη: Νέες γενιές αγωνιστών και αγωνιστριών, νέα συλλογικά εγχειρήματα, απελευθερωμένα εδάφη, μα κυρίως τη βεβαιότητα πως όταν η αντίσταση μαζικοποιείται όλα είναι πιθανά.

Η εξέγερση του Δεκέμβρη αποτέλεσε το πρώτο επεισόδιο κατά την ελληνική «εποχή των ταραχών». Οι κοινωνικές αντιστάσεις των επόμενων ετών, κατά την τριετία ψήφισης των αντιμνημονιακών αγώνων είναι γνήσια τέκνα του Δεκέμβρη: Γνήσια τέκνα εκείνων των εμπειριών και πρακτικών που μέσα σε λίγες μόνο ημέρες εξαπλώθηκαν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του εξεγερμένου ελλαδικού χώρου. Ο Δεκέμβρης υπήρξε το αδιαμφισβήτητο σημείο αναφοράς του εγχώριου ανταγωνιστικού κινήματος· η έμπνευση και το πολύτιμο βίωμα· μια πολυσήμαντη κοινωνική και πολιτική παρακαταθήκη για την αγωνιζόμενη κοινωνία, σε μια περίοδο που η μαζικότητα και η βιαιότητα των κινητοποιήσεων έβαζαν ανάχωμα στην εφαρμογή των «πολιτικών λιτότητας» - όλων εκείνων των μεταρρυθμίσεων που σήμερα βλέπουμε να δυναστεύουν την καθημερινότητά μας σε κάθε της πτυχή. Ο Δεκέμβρης κατέδειξε προς πάσα κατεύθυνση πως η εξέγερση είναι ζωντανή, στο εδώ και στο τώρα. Πως η επίθεση στον κόσμο της εξουσίας δεν είναι υπόθεση λίγων, και πως αρκεί μια σπίθα για να πυροδοτήσει την εκδίκηση των εκμεταλλευόμενων, με κάθε μέσο που μπορεί να επιβάλει το δικό τους «παρόν».

Οι εξεγερτικές πρακτικές παραμένουν ακέραιες στο σήμερα. Η καταραμένη στιγμή της έκρηξης στο διαμέρισμα των Αμπελοκήπων, το υπενθύμισε με τον πιο τραγικό τρόπο προς πάσα κατεύθυνση. Υπέδειξε πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που αναλαμβάνοντας συγκεκριμένες ευθύνες και επιλογές, αποτελούν την ιστορική συνέχεια της εξέγερσης στο σήμερα - σε μια συγκυρία που είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να μπουν στιβαρά κοινωνικά και πολιτικά αναχώματα στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Σε μια συγκυρία που η υποχώρηση του κοινωνικού κινήματος, αντανακλάται στην ολοκληρωτική επικράτηση των αναπτυξιακών καρτέλ, συνθήκη που νομοτελειακά συνοδεύεται από τη λεηλασία της καθημερινής ζωής των από τα κάτω, και από τη διαρκώς εντεινόμενη αστυνομοποίηση της σχέση Κράτους-Κοινωνίας.

Στη φετινή επέτειο της 6ης Δεκέμβρη κατεβαίνουμε στον δρόμο καταρχάς για να συνδέσουμε στην συλλογική μνήμη και την κοινωνική συνείδηση, όλες εκείνες τις υποθέσεις δολοφονιών από ένστολα καθάρματα, από τον Αλέξη Γρηγορόπουλο και τον Μιχάλη Καλτεζά, τον Ιάκωβο Κουμή και τη Σταματίνα Κανελοπούλου, την Αϊσέ, τον Ζακ Κωστόπουλου/την Zackie Oh!, τον Βασίλειο Μάγγο, τον Νίκο Σαμπάνη, τον Κώστα Φραγκούλη και τον Χρήστο Μιχαλόπουλο, τον Μοχάμεντ Καμράν, τον Ηρακλή Μαραγκάκη και τον Κώστα Μανιουδάκη. Πρόκειται για μια καταγραφή που δεν έχει τελειωμό, καθώς υπάρχουν ακόμα εκατοντάδες ονόματα που έχουν σημαδέψει την ιστορία του τόπου, αλλά και εκατοντάδες περιστατικά για τα οποία ποτέ δεν μαθεύτηκε τίποτα, καθώς το ελληνικό κράτος συστηματικά ενεργοποιεί όλους τους μηχανισμούς του για να συγκαλύψει υποθέσεις αστυνομικής βαρβαρότητας.

Στη φετινή επέτειο της 6ης Δεκέμβρη κατεβαίνουμε στον δρόμο για να επισημάνουμε πως -με έναν τρόπο- είμαστε και εμείς τέκνα του Δεκέμβρη. Ενός Δεκέμβρη που είναι τόσο αναγκαίος στο σήμερα, αφενός για να «ταρακουνήσει» την κοινωνία που παρακολουθεί μουδιασμένη τη συνεχιζόμενη υποτίμηση της καθημερινότητάς της, και αφετέρου για να ταρακουνήσει κυριολεκτικά όλα τα σκουπίδια που θησαυρίζουν πάνω στον ιδρώτα και το αίμα των από τα κάτω. Στη φετινή επέτειο της 6ης Δεκέμβρη κατεβαίνουμε στον δρόμο για να βροντοφωνάξουμε πως η εξέγερση είναι εδώ. Σύντροφε Κυριάκο, θα πορευτούμε μαζί, θα φωνάξουμε συνθήματα «ψηλά τη σημαία κρατώντας», θα ραδιουργήσουμε, θα επιτεθούμε. «Πέφτοντας κάπου, μα πάντα νικώντας». Συντρόφισσα Μαριάννα, ο λόγος σου και η δύναμή σου είναι η έμπνευσή μας. Ο αγώνας συνεχίζεται, θα είμαστε εδώ.

Η αλληλεγγύη μας προς όλα τα άτομα που διώκονται για την υπόθεση των Αμπελοκήπων, να μετουσιωθεί σε οργισμένη πράξη απέναντι στα καθάρματα της αντιτρομοκρατικής, τους ρουφιάνους του κράτους, και τους αλήτες των μίντια. Γνωρίζουν εξάλλου πολύ καλά, πως το δίκιο το έχουν οι εξεγερμένοι. Η αντιτρομοκρατική εκστρατεία τους, με φαιδρές πρακτικές, όπως είναι τα αποτυπώματα πάνω σε αντικείμενα που είναι φτιαγμένα για να αλλάζουν χέρια, δεν μπορεί να μας φοβίσει.

«Γνωρίζω πως δεν τους υπολογίζετε γιατί η Αυλή είναι οπλισμένη. Σας ικετεύω όμως να μου επιτρέψετε να σας αναφέρω ότι πρέπει να τους υπολογίζετε πολύ, κάθε φορά που οι ίδιοι θεωρούν ότι είναι το παν. Να σε ποιο σημείο βρίσκονται: κι αυτοί αρχίζουν να μην υπολογίζουν τα στρατεύματά σας γιατί το κακό είναι ότι η δύναμή τους υπάρχει μέσα στη φαντασία τους. Και μπορεί να ειπωθεί με απόλυτη σιγουριά ότι, εν αντιθέσει προς όλα τα άλλα είδη ισχύος, όταν φτάσουν σ' ένα ορισμένο σημείο, μπορούν να κάνουν ότι νομίζουν πως μπορούν να κάνουν». ~Καρδινάλιος του Ρετζ

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΕΙ Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΞΥΜΗΤΗΡΗΣ ΑΘΑΝΑΤΟΣ

Ανοιχτή συνέλευση αλληλεγγύης στα διωκόμενα συντρόφια της υπόθεσης Αμπελοκήπων

πηγή : http://athens.indymedia.org/post/1633135/

Κατάληψη Rosa Nera - Κάλεσμα σε συγκέντρωση - πορεία 6/12 πλατεία αγοράς 18:00

"Ένα κράτος, εξ ορισμού, δεν μπορεί να έχει καμία ηθική. Το περισσότερο που μπορεί να έχει ένα κράτος είναι μια αστυνομία."

(Αλμπέρ Καμύ)

6 Δεκέμβρη 2008, βράδυ. Ο ειδικός φρουρός Κορκονέας περνώντας κάθετα από πεζόδρομο των Εξαρχείων, τραβάει χειρόφρενο, ξεπεζεύει από το φανταστικό του άλογο, σημαδεύει και εκτελεί 16χρονο μαθητή… επειδή τον εκνεύρισε. Η σκανδάλη πολύ ελαφριά για τους ένστολους φρουρούς του Νόμου και της Τάξης, και η ζωή των άλλων πολύ ασήμαντη για αυτούς που είναι βέβαιοι για το ακαταδίωκτο του σιναφιού τους. Ο Γρηγορόπουλος άλλωστε, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος νεκρός θα ήταν από χέρι μπάτσου της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Η μεγαλειώδης εξέγερση που ξεσπά το επόμενο 20ήμερο σε όλη τη χώρα εν τέλει θα τον στείλει στη φυλακή μαζί με τον συνεργό του Σαραλιώτη, σπάζοντας την παράδοση ασυλίας, η οποία ανάσταλθηκε όσο οι μνήμες της εξέγερσης ήταν ακόμη νωπές. Καθώς όμως η καθημερινότητα άρχισε να συνθλίβεται στη μέγγενη της ραγδαίας φτωχοποίησης της ζωής μας, αυτήν που αποκαλέστηκε μνημονιακή κρίση, το αστυνομικό κράτος επανήλθε δριμύτερο.

Γνωρίζουμε σήμερα το πώς η διαβόητη κρίση χρέους που ξέσπασε σχεδόν την επαύριο της αντικρατικής εξέγερσης αξιοποιήθηκε για την πλήρη οικονομική, ηθική και πολιτική υποταγή των χαμηλών κοινωνικών στρωμάτων - τα οποία μέχρι τότε βρίσκονταν σε τροχιά αμφισβήτησης της εγχώριας τάξης πραγμάτων. Η διαχείριση δεν συνιστούσε μία συντονισμένη στρατηγική αντι-εξέγερσης που μπήκε σε κίνηση για να αντιστρέψει τα κεκτημένα του Δεκέμβρη, τη μαζική είσοδο δηλ. των μαζών σε μια κουλτούρα συλλογικής παραγωγής πολιτικής από τα κάτω, με την άνθηση κινημάτων πόλης, συνελεύσεων γειτονιάς, καταλήψεων, αυτόνομων εργατικών και φοιτητικών σωματείων, μετωπικών πρωτοβουλιών αντίστασης και αλληλεγγύης και συγκρουσιακών αγώνων. Και ήταν αυτή ακριβώς η κληρονομιά του Δεκέμβρη που έδωσε τον τόνο και τα χαρακτηριστικά της ύστατης αντίστασης στις μνημονικές πολιτικές, ως τη συντριβή της από το γκλομπ του μπάτσου και το μαχαίρι του χρυσαυγίτη - με το τελευταίο να ανοίγει έναν νέο κύκλο αντίστασης, αυτή τη φορά όμως με άλλα χαρακτηριστικά, και ορίζοντα τη φυσική επιβίωση των αντιστεκόμενων υποκειμένων.

Ο μηχανισμός της αντι-εξέγερσης μπήκε σε εφαρμογή με τον πλήρη συντονισμό κράτους και κεφαλαίου, για την αναστροφή μιας πορείας ριζοσπαστικοποίησης της ελληνικής κοινωνίας, η οποία αν και σαφώς πυροδοτήθηκε με την αντικρατική εξέγερση του 2008, εντούτοις ζυμώθηκε νωρίτερα, καθόλη την δεκαετία του 2000. Με μια σειρά εμβληματικών αγώνων σε περιβαλλοντολογικά, αντιπολεμικά, αντιπαγκοσμιοποιητικά, εργασιακά και φοιτητικά μέτωπα, με κορωνίδα φυσικά το φοιτητικό κίνημα ενάντια στο άρθρο 16.

Κι όμως, προφανώς δεν τους αρκεί που ατιμώρητοι δολοφονούν μαζικά εξ αιτίας των πολιτικών τους. Δεν τους αρκεί που την βγάζουν καθαρή με τα δυστυχήματα στα Τέμπη και στα ανοιχτά της Πύλου, με τη δομική ευθύνη τους στις καταστροφές από πυρκαγιές και πλημμύρες, με όλα αυτά τα κρατικά εγκλήματα που τείνουν να θεωρούνται κανονικότητα και αναπόδραστη μοίρα. Ούτε η άνεση με την οποία συνεχίζουν οι ένστολοι συμμορίτες να δολοφονούν - από τον Φραγκούλη και Σαμπάνη ως τον Μάγγο και τον Μανιουδάκη, για αναφερθούμε μονάχα σε μερικά από τα θύματά τους τα τελευταία χρόνια.

Κι όμως δεν εφησυχάζονται. Ακόμα τρέμουν τον Δεκέμβρη - και τους Δεκέμβρηδες που μπορούν να έρθουν, αν η κοινωνία ξαναμπεί σε κίνηση. Προφανώς και ως κίνηση αντιπερισπασμού της κοινής γνώμης, ακόμα παλεύουν να ξεμπερδέψουν με τη μνήμη της εξέγερσης, συνδέοντας την πχ μέσω του Ρωμανού με την υπόθεση των Αμπελόκηπων, κατασκευάζοντας ιστορίες για αγρίους. Ξαναζεσταίνουν το κρύο πιάτο της "τρομοκρατίας" που ετοίμασαν με την ίδια συνταγή από καταθέσεις πολυτραυματιών πάνω στο κρεβάτι τους, αποτυπώματα της πλάκας, και τις φιλικές σχέσεις "φακελωμένων" στην πάντα ενημερωμένη database της ασφάλειας - η οποία μπάζει από παντού φυσικά όταν πρόκειται για νονούς του εγκλήματος που εκτελούν μαφιόζικα μέρα μεσημέρι ή ναρκόπλοια ανώνυμων εφοπλιστων.

Για τον Νίκο Ρωμανό ειδικά, η εκδικητικότητά τους είναι ευθέως ανάλογη της σχέσης του με τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, η οποία ήταν κι αυτή που καθόρισε την πορεία και δράση του τα προηγούμενα χρόνια. Όμως, αν δεν απατώμαστε, για τη δική τους αστική δικαιοσύνη, ένοχον ποιούν τα αποδεικτικά στοιχεία, όχι το παρελθόν ενός ανθρώπου, όσο κι αν αυτό γίνει σήριαλ στα δελτία της καθεστωτικής κακοχωνεμένης προπαγάνδας.

16 χρόνια μετά, οι ίδιες οι αιτίες οι παλιές έναν Δεκέμβρη ψάχνουν. Όχι και τόσο παλιά δηλ, γνωρίσαμε βιωματικά - κι όχι από τα βιβλία της ιστορίας - το μεγαλείο της εξεγερτικής συνθήκης και ό,τι αυτή επέφερε στο συλλογικό θυμικό και τον προσωπικό ψυχισμό μας. Έχοντας στο νου ότι οι εξεγέρσεις δεν πέφτουν από τον ουρανό, συνεχίζουμε ολόψυχα να υπερασπιζόμαστε τη μόνη συνθήκη που τις φέρνει πιο κοντά μας, αυτήν της συλλογικής οριζόντιας οργάνωσης και άμεσης δράσης.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΠΟΡΕΙΑ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΟΡΑΣ 6/12 18:00